ORPG met Sterre

Ze schudde haar hoofd en pakte de spullen aan, waarna ze naar Arya toeliep en voorzichtig diens rug schoon begon te maken. 'Over drie maanden ben ik toch dood. Maximaal. Je mag me zo helpen met die scherven uit dat jurkje te halen.' Ze wee even met een vinger naar het jurkje dat daar nog lag, met verschillende glasscherven erop. Nee, ze had geen zin om de rest van de dag naakt rond te hinken en daarom was dit haar oplossing. Met haar ogen volgde ze het reusachtige merkteken op de rug van Arya en ze schudde haar hoofd. 'Vergeleken daarmee heb ik nog geluk gehad..'

'Ze luistert niet,' gromde Levi met een zucht. 'Ik heb haar al driemaal gewaarschuwd dat ik haar tong uit haar bek trek als ze Grieks spreekt en luisteren doet ze niet. Als ik aan haar vraag of ze mijn regels begrijpt, antwoordt ze niet. Het is gewoon een hel. Nee, jij hebt tenminste nog geluk. Volgens mij is ze nog leuk ook, die Shira.' Even sloot hij zijn ogen en liet hij de taferelen van de eerste paar uur door zijn hoofd schieten. Het herbeleven vond hij ook wel interessant, trouwens. Dubbel plezier van één actie.

'Over drie maanden ben ik toch dood. Maximaal. Je mag me zo helpen met die scherven uit dat jurkje te halen.' Arya wist niet precies wat hier nou op te antwoorden. Ze wist heel goed dat Shira de waarheid sprak, maar ze wílde niet dat Shira de waarheid sprak. 'Vergeleken daarmee heb ik nog geluk gehad..' Verbaasd keek ze op en keek toen naar de tatoeage in Shira's nek. 'Dat ziet er anders ook niet geheel pijnloos uit.' Mompelde ze haar toe. Opeens bedacht ze iets en pakte het kastje van de grond af, waarna ze Shira achteruit duwde en het met veel lawaai door het raam gooide. Meteen rende ze naar de badkamerdeur toe en deed die dicht en op slot, nu konden ze tenminste proberen ervandoor te gaan. 'Ga je mee? Ik ben niet van plan hier te blijven.' Mompelde ze het meisje toe, geen aandacht schenkend aan wat verder dan ook.

'Ze luistert niet. Ik heb haar al driemaal gewaarschuwd dat ik haar tong uit haar bek trek als ze Grieks spreekt en luisteren doet ze niet. Als ik aan haar vraag of ze mijn regels begrijpt, antwoordt ze niet. Het is gewoon een hel. Nee, jij hebt tenminste nog geluk. Volgens mij is ze nog leuk ook, die Shira.' Aiden vond het wel grappig dat die van Levi niet luisterde, dat had Levi wel weer. Zijn ogen schoten naar boven toen hij opeens heel veel lawaai hoorde en zeker wist dat één van de meiden een raam kapot gemaakt had. 'Dat is die van jou, Shira is daar niet bijdehand genoeg voor.' Grinnikte hij.

'Ik voel het nauwelijks, vergeleken met mijn kni-' vertelde ze, maar ze werd onderbroken door Arya, die haar aan de kant duwde en iets door het raam smeet, waarna ze de deur op slot draaide. Heel even bleef Shira verbaasd staan. 'Hoe wil je door dat raam ontsnappen? Op de grond springen en je enkels breken?' Ze keek verder vooruit dan Arya, leek het in ieder geval. Er stonden bij dit raam namelijk geen bomen waar ze naartoe zouden kunnen en nou ja, het was toch op de eerste verdieping. Niet veilig genoeg om te springen, al helemaal niet als je al geen knieschijf meer over had. Ze spitste haar oren op geluiden van beneden, aangezien ze beneden het glas gehoord moesten hebben.

'Misschien is Shira er niet bijdehand voor, Arya is gek genoeg om dat kind erin te betrekken.' Levi schoot overeind uit zijn stoel. 'Laten we ze buiten opwachten, wat dacht je daarvan?' Zelf haalde hij een pistool uit een la en hij checkte of deze geladen was, wat het geval bleek te zijn. Daarna wachtte hij even op Aiden, die zou waarschijnlijk ook wel komen, tenzij hij een beter idee had. Nou ja, Aiden was vaker van het nadenken, terwijl Levi van het lichamelijk afmatten was. Ieder zo zijn specialiteiten, toch?

'Hoe wil je door dat raam ontsnappen? Op de grond springen en je enkels breken?' Dat zou een optie zijn, maar nee, dat was niet helemaal wat Arya in gedachten had. 'Nee, ik was van plan verder het dak op te klimmen en te kijken waar we precies zijn. Daarna kijk ik waar ik het beste naar beneden kan en dan ga wil ik ervandoor. Of ik spring hier naar beneden en breek mijn nek, dat is ook een optie.' Die laatste zin mompelde ze erachteraan, maar het was eigenlijk wel de beste optie. Ze zou gelijk van alles af zijn en hoefde ook niets meer met Levi te maken hebben. Ja, beste optie.

'Misschien is Shira er niet bijdehand voor, Arya is gek genoeg om dat kind erin te betrekken. Laten we ze buiten opwachten, wat dacht je daarvan?' Aiden bleef gewoon zitten en schudde onmiddellijk zijn hoofd. 'Dat werkt niet, Levi, of jij moet haar willen opvangen. Ze kan namelijk ook gewoon besluiten te springen en bij de val haar nek te breken, hier in huis kan ze nergens bij, maar dat is vrij makkelijk. Verder kan Shira dat toch niet en ik weet niet of je Arya wilt gaan vangen. Het is veel makkelijker als we boven gewoon de deur slopen, ze zijn dan echt nog niet gesprongen. Daar zijn ze sowieso te laf voor, dat weet ik zeker.'

Nog 3.

'Je breekt je nek op ieder moment, op iedere plek, als je hier verkeerd landt,' mompelde Shira zachtjes, vrijwel onverstaanbaar. 'Prima, klim jij het dak maar op. Ik kan nauwelijks lopen, dus dat wordt niets.' Het was niet dat ze niet wilde hoor, zeker niet. Nee, ze wilde heel erg graag naar buiten, weer vrij zijn, weg van hier. Vooral nu ze.. Nou ja, minder gek was. Nu Tim en Rosa haar niet meer de hele tijd dwars zaten. Toch? 'Als je hier blijft heb je een probleem,' fluisterde een stem in haar hoofd, maar een andere antwoordde daar pinnig op. 'Als ze gaat heeft ze ook problemen.' Shira probeerde ze buiten te sluiten, wat niet helemaal goed ging.

Hij kneep zijn ogen even samen, zuchtte en stopte het pistool weg. 'Waarom hebben we in eerste instantie een slot op die deur laten zetten? Ik gebruik altijd de badkamer beneden en het enige waar dat ding handig is, is voor slachtoffers die zich op willen sluiten.' Nukkig sloeg hij zijn armen over elkaar. Dan zouden ze maar naar boven gaan, de deur openslaan en naar binnen gaan. Hij was benieuwd of ze echt zou springen, of ze echt naar buiten zou durven gaan. Hij hoopte ergens van wel, dat zou het nog eens extra interessant maken.

'Je breekt je nek op ieder moment, op iedere plek, als je hier verkeerd landt. Prima, klim jij het dak maar op. Ik kan nauwelijks lopen, dus dat wordt niets.' Arya vond het heel vervelend dat ze Shira dan achter zou moeten laten. Het was niet dat ze nou echt een band had met het meisje, het kwam er zelfs niet bij in de buurt, maar ze zaten wel in hetzelfde schuitje en ze kón haar toch niet zomaar achterlaten? 'Ik kom voor je terug, mocht ik het halen.' Arya beloofde het en als zij iets beloofde, dan hield ze zich daar ook aan. Maakte niet uit wat er gebeurde, als zij in staat was om Shira daar weg te halen, dan zou ze dat doen. Lenig gooide ze één been uit het raam, ging op de rand staan en ging ook met haar andere voet op de rand staan. Ze stond nu in feite niet meer in, maar nu op, het huis.

'Waarom hebben we in eerste instantie een slot op die deur laten zetten? Ik gebruik altijd de badkamer beneden en het enige waar dat ding handig is, is voor slachtoffers die zich op willen sluiten.' Tsja, daar zat wel wat in, maar wat konden ze daar nu aan doen? Nee, eerst zouden ze die twee meiden moeten pakken. Zuchtend stond Aiden op en liep naar boven, waar hij zonder moeilijk te doen het slot kapot schoot en de deur open duwde. Hij zag meteen Levi's meisje staan buiten, maar Shira was er nog. HIj pakte har bij haar bovenarm en trok haar de badkamer uit.

'Geen zorgen over mij maken, snel!' zei Shira toen ze de voetstappen beneden hoorde, die razendsnel de trap op kwamen. Als Arya nu niet opschoot, had ze sowieso geen kans meer. Vijf tellen later hoorde ze een schot en de deur leek uit zijn scharnieren te knallen, maar Arya was nog niet weg. Vervloekt. Aiden kwam binnen en greep haar bij haar arm, waarna hij haar de badkamer uittrok voor iets dat waarschijnlijk wat erger zou zijn dan een klein standje. Nou ja, eigenlijk had ze niets gedaan, maar dat zou hem vast vrij weinig maken. Ze was zijn bezit, een slavin. Niets meer en niets minder dan dat. Ze stribbelde in ieder geval maar niet tegen, dat zou het alleen maar vervelender maken.

Het slot werd aan stukken geschoten door Aiden en toen de deur openging, was het eerste wat hij zag een ravage van scherven. Daarna richtte hij zijn blik op het meisje dat daar nog stond, maar al snel door Aiden de badkamer uitgetrokken werd. Shira. Die was er tenminste nog, wat je van Arya niet kon zeggen. Die stond al bijna op het dak en als hij niet snel was, zou ze er zonder meer vandoor gaan, waarna hij een probleem zou hebben. 'Arya, verdomme. Kom van dat dak af!' Met woedende passen liep hij naar het raam, zonder acht te slaan op de scherven op de grond.

'Geen zorgen over mij maken, snel!' Arya probeerde zich om te draaien zodat ze het dak op kon klimmen, maar dat ging nog heel wat moeilijker dan ze echt gedacht had. 'Arya, verdomme. Kom van dat dak af!' Het meisje schrok zich kapot, probeerde snel te draaien en gleed weg. Haar beide voeten gleden over de rand en met een gil viel ze naar beneden, hoewel ze zich nog met haar beide handen aan de rand kon vastgrijpen. Het was nu kiezen: Levi zou haar naar boven trekken, waarschijnlijk dan, of ze zou zichzelf te pletter laten vallen, maar als ze dat zou doen, dan zou ze haar belofte aan Shira breken en beloftes waren heilig voor haar.

Het was duidelijk dat Arya veel innovatiever was dan Shira, wat maar goed was ook, want dat maakte de meisjes verschillend en dat was meestal leuk om te zien. Wel vergrootten zijn ogen even toen hij de gil hoorde en zag hoe ze naar beneden stortte, hij kon niet zien of ze daar was blijven hangen en hij hoopte voor Levi van wel, anders was zijn pleziertje nu officieel dood. Erg dood. Morsdood. Hij kon haar dan letterlijk van de grond afschrapen beneden en Aiden had niet het idee dat Levi daar behoefte aan had.

Geschrokken draaide Shira haar hoofd toen ze zag dat Arya weggleed en bijna wilde ze ook gillen, maar ze deed het niet. Ze kromp slechts ineen en wendde haar hoofd weer af. Ze zouden niet wegkomen, dat was haar nu wel duidelijk. Geen hoop. Ze zou hier sterven, de laatste momenten van haar leven zouden een hel zijn. Zou Aiden haar zwaar straffen voor dit? Ze zag hem ervoor aan, hoewel ook weer niet. Ze wist gewoon niet wat ze van hem moest verwachten en dat was nog erger dan wel weten wat er zou gebeuren als ze iets fout deed. Maar ja, dat was van latere zorg. 'Ik zei toch dat je in de problemen zou komen.'

'Stom kind,' vloekte hij toen hij haar voeten weg zag glijden en nog wat sneller liep hij naar het raam, om te zien dat ze haar vingers om de rand geklemd had. Nou ja, aangezien hij nog geen zin had om haar dood te laten gaan pakte hij haar handen en trok hij haar door het kapotgeslagen raam naar binnen, waarna hij haar optilde zodat hij haar in ieder geval niet over de scherven op de grond hoefde te slepen. 'Je mag je rotzooi straks zelf weer opruimen en dan houd ik je in de gaten,' mompelde hij knorrig.

'Je mag je rotzooi straks zelf weer opruimen en dan houd ik je in de gaten,' Arya vond het maar niets dat hij haar terug naar binnen had getrokken en ze kronkelde dan ook in zijn armen, om dat gewoon even duidelijk te maken. Ja, wat moest ze anders? 'Dacht het mooi niet, jij hebt ook een rotzooi van mijn rug gemaakt en dat ruim je ook niet op, waarom zou ik dit dan opruimen.' Ze gromde het hem toe en ze meende het, ze ging het niet opruimen, maakte niet uit met wat hij haar zou dwingen. Ze deed het niet. Gewoon niet. Of misschien? Oké, er waren dreigementen waardoor ze het misschien wel op zou ruimen want ze bleef graag maagd, maar dat wist hij niet.

'Ik zei toch dat je in de problemen zou komen.' Hij wist dat Shira het tegen Arya had, maar het bracht wel een lichte glimlach op z'n gezicht. 'Zij is anders niet de enige die in de problemen zit, wel?' Mompelde hij zacht, terwijl hij een ruwe kus in haar nek drukte. Dat maakte misschien wel duidelijk wat zijn volgende plannen met haar waren, hoewel het alleen maar bangmakerij was. Hij had helemaal geen zin om dat kind nu te gaan verkrachten, dat had hij al gedaan.

Verbaasd keek ze op. Ze had het toch niet hardop gezegd? Ze had zeker geweten dat ze het alleen gedacht had en zelfs als ze het hardop had gezegd, dan was het tegen haarzelf geweest en niet tegen Arya, wat Aiden waarschijnlijk dacht. Nou ja, ze had geen zin om hem te verbeteren. Een rilling liep over haar rug toen ze zijn lippen voelde op de plaats waar de tatoeage zat. Niet van ongemak, maar van pijn. De huid daar was heel gevoelig en ze kon niet echt zeggen dat hij voorzichtig deed of zo. Nou ja, als hij haar nog een keer wilde verkrachten, moest hij dat zeker doen. Maagd was ze toch al niet meer.

'Dat heeft dat kleine meisje mooi voor me gedaan,' blafte hij terug. Het was zo, Shira had de rug van Arya prima schoon gemaakt, zonder dat er kans was dat het litteken zou vervagen. Had die arme Arya even pech. 'Maar prima, als jij het niet op gaat ruimen, weet ik nog wel wat andere leuke dingen om te doen.' Hij was onder de hand bij zijn slaapkamer uitgekomen en legde haar op het bed. Nou, had hij even geluk dat ze al naakt was, hoefde hij zich daar geen zorgen meer over te maken. Ruw drukte hij kusjes op haar kaak.

'Dat heeft dat kleine meisje mooi voor me gedaan,' Meende hij dit nou? 'Nou, jij laat anderen je troep opruimen, ik dus ook.' Ze zag niet wat daar niet waar in zou zijn, want Levi had haar rug niet schoon gemaakt dat was Shira, dus dan hoefde Arya ook niet zelf haar troep op te ruimen. 'Maar prima, als jij het niet op gaat ruimen, weet ik nog wel wat andere leuke dingen om te doen.' Pas het moment dat hij haar op een bed neerlegde, versteef ze. Wist hij wat ze gedacht had of..? In ieder geval, het ging niet gebeuren. Ook de kus op haar kaak vond ze helemaal niets en ze draaide zichzelf zo, dat ze binnen een seconde van het bed afgerold was en aan de andere kant van de kamer stond. Met samengeknepen ogen schudde ze haar hoofd. Het ging niet gebeuren.

Aiden had geen zin in al dit gedoe. 'Ruim het op.' Hij duwde haar de badkamer in en bleef zelf in de deuropening staan, waarna hij bedacht dat het beter was als hij bij het raam ging staan en dat dus ook deed, want dan kon ze in ieder geval niet proberen haarzelf te vermoorden, daar had hij geen behoefte aan. En hij had een eer hoog te houden, want hij had altijd zijn slachtoffers het langste en dat wilde hij ook zo houden.

Met haar handen zeker. Ze wist niet waar ze het in moest gooien, waar ze het mee op moest vegen, niets. Daarom begon ze maar met de reinigingspullen die ze op de grond had laten vallen toen Arya haar aan de kant duwde op te rapen en deze weer in de kast te zetten waar ze vandaan kwamen, waar ze wel even mee bezig was omdat alles onder de scherven bleek te zitten. Heel voorzichtig haalde ze de scherven eraf, maar ze kon niet voorkomen dat haar vingers al aan het bloeden waren voordat ze de spullen weer op hun plek had. Overal, maar dan ook echt overal, lagen scherven.

'Je zult moeten kiezen. Of je helpt Shira met opruimen, of je kapt nu met tegenstribbelen.' Rustig kwam hij weer overeind en hij pakte haar in haar in haar nek, zijn hand om haar nekwervels, die op dit moment heel breekbaar aanvoelden. Niet dat hij haar nu al zou doden, dat niet. Dan zou zijn plezier wel heel snel voorbij zijn en daar had hij echt geen zin in, want zo lang als Aiden Shira had, gingen ze niet op jacht naar nieuwe slachtoffers en zou hij dus niets te doen hebben. God, wat zou dat saai zijn. Nee, hij wilde haar nóg niet dood.

'Je zult moeten kiezen. Of je helpt Shira met opruimen, of je kapt nu met tegenstribbelen.' Ze voelde zijn hand om haar nek en wist dat als ze weg zou proberen te komen, dat heel, maar dan ook echt heel pijnlijk zou worden, dus probeerde ze het niet. 'Geen van beiden.' Nee, ze ging niet opruimen en tegenstribbelen zat in haar aard. Hij kon toch zelf ook wel bedenken dat ze niet zou gaan opruimen en dat ze ook niet wilde dat hij haar verkrachtte? Nee, dat was meer dan logisch en dat zou hij ook begrijpen, mits hij hersens had die hij ooit eens aan de slag zou zetten.

Ze deed het al, iets wat voor hem heel handig was. Het was duidelijk dat ze doorhad wie de baas was, een duidelijke win-win situatie, want het was voor hen allebei alleen maar vervelend als ze dat niet wist. Voor haar omdat ze heel erg veel meer pijn zou lijden dan en voor hem omdat hij het haar duidelijk moest maken en daar helemaal geen zin in had. Grootste deel van de tijd was Aiden gewoon echt lui en had hij geen zin om moeite doen. Veel liever liet hij zich verwennen door een meid die wel deed wat hij wilde, helaas waren die maar heel zelden te krijgen.

Ze beet even op haar lip toen ze de ravage scherven zag, die ze niet eens zelf veroorzaakt had. Niet dat dat hem zou uitmaken, zeker niet. Lichtelijk nerveus keek ze op, naar Aiden. 'Waarmee kan ik het opvegen?' vroeg ze timide, lichtelijk gespannen. Bang dat ze nu al te brutaal geweest was, alleen maar door een vraag te stellen. Daarom sloeg ze snel haar ogen weer neer en wachtte ze, zonder te kijken en met haar bebloede vingers gekruist achter haar rug, op zijn antwoord. Alsjeblieft, laat het gewoon zijn en niet woedend. Of wat dan ook.

'Het is niet dat je geen van beiden kunt kiezen,' gromde hij, waarna hij haar optilde, weer op het bed legde en zo op haar ging liggen dat ze geen kant meer op kon. Opnieuw drukte hij kusjes tegen haar kaak, in haar nek, op de rand van haar borsten. Ze was toch naakt, dan kon hij daar beter gebruik van maken. Ze had zelfs een keuze gehad, maar die had ze niet genomen. Dat betekende dat hij mocht beslissen wat er met haar gebeurde en hij had dit gekozen. Had zij even pech als ze het er niet mee eens was.

'Het is niet dat je geen van beiden kunt kiezen,' Natuurlijk niet, dat had ze ook wel door, maar tegenstribbelen zou ze in ieder geval, daar kon hij vergif op innemen. Over vergif gesproken, dat mocht hij best innemen, zou zij geen problemen mee hebben. Ze schrok toen hij haar optilde en ook nog eens op haar ging liggen, meteen stribbelde ze tegen en kronkelde ze om onder hem vandaan te komen, maar dat lukte helemaal niet. De kusjes die ze op haar kaak, nek en borst kreeg deden haar rillen en ze wilde opnieuw weg, maar hij had haar in een te stevige greep. 'Ga van me af.' Ze grauwde het hem toe, terwijl ze haar handen op zijn borst zette en probeerde hem weg te duwen.

'Waarmee kan ik het opvegen?' Aiden had eigenlijk niet eens meer op het meisje gelet en was in zijn eigen wereld verzonken. Niemand wist waar hij dan aan dacht, maar daar ging het ook niet om. Meestal dacht hij aan privé dingen, dingen die zelfs Levi niet wist, dus dan hoefde dat kind het ook niet te weten. 'In die kast staat een bezem.' Hij humde naar een van de kasten in de badkamer, waar als het goed was echt een bezem lag. Als dat niet zo was, dan moest ze er eentje beneden halen, maar hij vertrouwde haar niet om haar dat alleen te laten doen.

Nou, dat was in ieder geval een stuk minder onvriendelijk dan ze gedacht had en zo snel als haar lukte liep ze naar de kast toe, waar -gelukkig- een bezem in stond. Deze pakte ze op en voorzichtig begon ze al het glas bij elkaar te vegen, waarbij ze heel erg oplette waar ze haar voeten neerzette. Sowieso omdat ze haar knie begon te voelen en daarnaast wilde ze geen glas en andere scherven in haar voeten krijgen. Ze vond het wel een beetje lullig dat zij Arya haar rotzooi op moest ruimen, maar dat was iets dat ze voor zich hield. Ze had al zat problemen zonder dat ze ging zeuren over het opruimen van de troep van iemand anders.

'Te laat,' siste hij in haar oor, wanneer hij met één hand een condoom uit zijn nachtkastje pakte -Hij is echt op alles voorbereid, vind je niet?- en in een geoefende beweging schoof hij zijn broek en boxershort naar beneden, deed hij het ding om en voordat Arya nog een kans kreeg om te reageren, drukte hij zich ruw in haar. Diep. Hard. Ondertussen bleef hij lichaam bedrukken met kusjes. Dieper. Harder. Pijnlijker voor haar, aangezien ze voor deze actie nog maagd geweest was. Had ze maar moeten luisteren, had ze maar moeten helpen met opruimen. Dit was haar straf.

'Te laat,' Nee! Het was niet te laat, ze zou... Wat Arya zou wist ze al niet meer, want voordat ze het überhaupt doorhad, voelde ze hem in haar komen. Een kreun van pijn rolde over haar lippen en haar rug kromde zichzelf, als een automatische reactie op de pijn. Tot nu toe liep er één, langzame traan over haar wang naar beneden, maar dat was meer omdat ze overdonderd was door de pijn en niet omdat het geen pijn deed. Haar lip trilde terwijl hij in haar zat en ook kusjes op haar drukte. Van pijn trilde zelfs haar hele lichaam, maar eigenlijk wilde ze dat niet toegeven. Hij had haar aan hemzelf toegeëigend, alsof ze een of ander dier was waar je alles mee kon doen en ze verachtte hem erom.

Het werd gewoon te saai voor Aiden en na een paar minuten liep hij op het meisje af, tilde haar over zijn schouder en gooide de bezem aan de kant. 'Leer sneller werken.' Gromde hij haar toe, terwijl hij naar beneden toe liep, met het meisje over zijn schouder. Het was ondertussen middag en waarschijnlijk had iedereen in huis wel honger, daar ging hij tenminste vanuit want hij en Levi hadden altijd honger, Shira had nog niet veel gegeten en naar zijn weten had Arya nog niets gegeten, niet sinds hun aankomst. Eenmaal in de keuken zette hij haar neer. 'Kan je sandwiches maken?'

Ze liet zich gewillig over zijn schouder gooien, zo lang ze zelf niet hoefde te lopen liet ze zich wel dragen. Tijdelijk in ieder geval, toen ze in de keuken stonden moest ze zelf weer op haar benen staan, maar dat lukt haar wel. 'Als je me vertelt waar ik de spullen voor erop kan vinden, ja.' Zo lang ze in de keuken stond, hoefde ze niet per sé te lopen, wat een stuk beter was dan rond moeten lopen om rotzooi op te ruimen. Nou ja, verder was koken waarschijnlijk één van de leukste dingen die ze hier kon doen, hoewel het maken van sandwiches niet echt koken genoemd kon worden.

Hij merkte dat dit haar verschrikkelijk veel pijn deed, maar spijt voelde hij niet. Hij voelde nooit spijt, behalve dan als een leuk slachtoffer ineens dood bleek te zijn. Dat vond hij altijd wel spijtig, maar dit niet. Hij genoot van het gevoel dat zich door zijn lichaam verspreidde en dat zij daar niet zo van kon genieten als hij, dat was dan jammer voor haar. Hij drukte zich nog dieper in haar, werd ruwer in zijn bewegingen. Hij haalde er genot uit, terwijl zij gebroken werd. Heerlijk.

Opnieuw krulde Arya haar rug, waardoor haar lichaam tegen dat van Levi aan werd gedrukt, ook al was dat niet de bedoeling. Het was gewoon een automatische reactie om de pijn te verdoezelen, wat toch niet lukte. 'Houd. Op.' Ze kreunde van de pijn en gromde hem de woorden toe, maar ze had niet het idee dat hij het überhaupt kon horen óf er iets aan zou doen. Nog een traan liep over haar wang en ze kon zichzelf erom vervloeken, gewoon omdat ze niet wilde tonen dat ze zwak was. Ieder meisje zou zwak zijn in zijn buurt en dat wist ze, maar dat wilde niet zeggen dat ze het er nu mee eens was.

'Als je me vertelt waar ik de spullen voor erop kan vinden, ja.' Dát, kon nog wel eens een probleem worden. Aiden en Levi gooiden alle spullen altijd maar gewoon ergens neer en letten er meestal niet zo op waar ze het neer hadden gegooid. Iedere slavin van hem, moest zelf maar uitzoeken waar alles stond. 'Geen idee, open alle kastjes maar, er zullen heus wel dingen zijn die je kan gebruiken.' Mompelde hij het kind toe, terwijl hij zichzelf mooi in een van de stoelen liet zakken. Hij haalde één van z'n messen tevoorschijn en de slijpsteen, waarna het slijpen begon. Het was een leuke bezigheid en het veroorzaakte meestal angst bij zijn slachtoffers.

Nou, dat was een heel behulpzaam antwoord. Met kalme passen liep ze naar de kastjes toe, opende deze, haalde er dingen uit die ze zou kunnen gebruiken om de sandwiches te maken, maar ingrediënten had ze nog niet gevonden. Nog meer kastjes dan maar. Zonder erbij na te denken probeerde ze de la met messen te openen, maar toen ze haar fout opmerkte liet ze die la met rust en zocht ze in een volgende kastje, waar inderdaad de spullen lagen. Snel pakte ze alles wat ze nodig had en ze begon snel met het maken van de sandwiches, zodat Aiden niet weer hoefde te klagen dat ze te langzaam was.

Hij wilde haar haar zin niet geven, hij wilde niet aan haar toegeven, maar hij was sowieso klaar. Voor nu. Hij trok zich uit haar en met een laatste kus op haar kaak kwam hij overeind, haalde hij het condoom van zich af en gooide het weg, waarna hij zijn boxer weer normaal aantrok en ontspannen van het bed af kwam, alsof hij net een nachtje geslapen had en zich weer helemaal energiek voelde. Energiek voelde hij zich sowieso, maar slapen had hij nauwelijks gedaan. Maar ach, het boeide ook eigenlijk vrij weinig.

Haar gehele lichaam trilde en er liepen nog wat enkele tranen over haar wangen, alleen omdat ze de rest niet door wilde laten. Ze wilde hem niet tonen hoe zwak ze was, hoe dankbaar ze was dat hij uit haar was gegaan, hoewel hij ook degene was die haar die pijn had bezorgd. Het was oneerlijk. 'Alleen omdat je sterker bent wil niet zeggen dat je me als vuil mag behandelen.' Ze mompelde het hem toe en stond volledig achter haar eigen woorden, ze wist alleen niet zeker of ze het wel had moeten zeggen. Hij zou haar vast niet gelijk nog een keer verkrachten, maar je wist maar nooit wat hij van plan was en dat maakte haar angstig.

Ze deed het snel, dat kon hij zien aan haar bewegingen en duidelijk geoefend. Hij wilde niet dat ze het af zou raffelen, maar daar kon hij ook niets aan doen, want hij zou het zelf niet eens kunnen maken. Ja, met een kookboek als hij geluk had. Dat was eigenlijk ook de reden dat zijn slavinnen altijd moesten kunnen koken, goed hoefde het niet, maar ze moesten het wel kunnen en anders dumpte hij ze meteen. Een slavin die niet kon koken? Dat was als een valse hond die niet bijt. Onmogelijk dus.

Hoewel haar vingers razendsnel de sandwiches klaarmaakte, wist ze van zichzelf dat ze geen enkele fout maakte en ook de blik die ze op zich gericht voelde, deed daar niets aan af. Ze maakte geen fouten in het koken, dus als hij daarop lette, zou hij niets kunnen vinden. Nou ja, ze wist niet hoe veel ze er moest maken, maar ze gokte dat beide mannen er drie zouden eten, Arya zou nog geen hele op kunnen en voor zichzelf rekende ze er één waardoor ze op een totaal van acht uitkwam. Ze zorgde ervoor dat ze geordende werkte zodat ze haar rotzooi straks ook makkelijk op kon ruimen en eigenlijk was ze vrij snel klaar.

'Je bént vuil.' Hij meende het nog niet eens gemeen, maar het was wel de waarheid. Een nachtje in de kelder had haar weinig goed gedaan en nu ze huilde, werd haar gezicht niet schoner. 'Mocht je willen, mag je gebruik maken van de douche.' Die was totaal beveiligd op meisjes die dwarslagen, dus op zich kon hij haar daar veilig laten. Niet dat hij gokte dat ze dat wilde, maar oké. Als het nodig was zou hij haar onder de douche slepen, had hij geen problemen mee.

'Je bént vuil.' Verbaasd keek Arya op, had hij dat nou werkelijk gezegd? 'Kai óti zegt de psychopaat.' Ze gromde het hem toe, bijna had ze het in het Grieks gedaan, maar dat had ze nog net af weten te wenden. Alleen had ze het begin van de zin in het Grieks gezegd, maar hopelijk had hij dat niet verstaan óf zag hij het voor deze ene keer over het hoofd. Het was al heel wat dat ze daar midden in de zin mee stopte, toch? 'Mocht je willen, mag je gebruik maken van de douche.' Meteen schudde ze haar hoofd, wat hij ook zei of wilde dat ze deed, ging ze niet doen. Hij had ervoor gezorgd dat ze er zo uit kwam te zien, dan mocht hij er ook lekker zelf tegenaan kijken. Had ze helemaal geen problemen mee.

Aiden liep ondertussen naar de trap toe, zodat hij Levi en dat kind van hem kon roepen. Die zouden vast ook wel wat te eten willen, tenminste daar ging hij wel vanuit. 'Levi, mot je eten?' Hij riep het naar boven, maar weigerde om te wachten op het antwoord en liep gewoon weer de keuken in, waar Shira nog druk bezig was met de sandwiches. Het zag er echt goed uit, ze bezat duidelijk kookkunsten en dat vond hij nu al leuk aan haar.

Met haar ogen telde ze de sandwiches die ze nu af had. Zeven. Nog snel maakte ze een laatste klaar, die ze bij de anderen lag, waarna ze voorzichtig begon met opruimen. De vuile afwas bij elkaar zetten, de schaal waar ze de sandwiches op had gelegd verplaatste ze naar de tafel en de resten van de gebruikte ingrediënten ruimde ze weer op. Aiden was naar de trap gelopen en had naar Levi en Arya geroepen, nou ja, naar Levi, dus die zouden zo wel naar beneden komen. Vraag was of ze de tafel nu ook moest dekken of dat het zo goed was.

'Prima, dan lossen we dat wel op na het eten,' mopperde hij geïrriteerd. Hij dacht altijd dat alle meiden er supergeweldig uit wilden zien, nou dan was Arya wel een uitzondering. Niet dat het hem heel veel kon schelen, hij zou zijn zin toch wel krijgen. Hij tilde haar van het bed af en liep met haar over zijn schouder de trap af, waarna hij haar in de keuken op een stoel plantte. Aiden zat al aan tafel en Shira had blijkbaar gekookt. Sandwiches gemaakt. Nou ja, ze kon nooit slechter koken dat de vorige slavin van Aiden.