Selah en Sareth

Als een schaduw bewoog Selah zich naar de rotsen. Het was gevaarlijk om alleen rond te lopen. Je wist nooit wie of wat je tegen kwam. Het had iets, ja wat had het, vreemds? Lugubers? Engs? Nee geen van dat allen en toch ook weer alles. Zelf deed ze overigens net zo hard mee hoor. Daar niet van. Als ze een weerwolf tegen kwam zou ze er niet over twijfelen om hem de keel door te bijten. Als dat betekende dat haar perfect zwart gestifte lippen verpest waren, so be it. Haar voeten vonden voorzichtig hun weg tussen de verraderlijke rotsen door, het was lastig om op pumps niet weg te glijden weet je. Eigenlijk zou het makkelijker zijn als ze haar weg op blote voeten vervolgde, maar dat was geen optie. Dat zou haar perfecte, met zorg uitgezochte outfit verpesten. Nou, nee dank je. Heel even hield ze haar pas in en zuchtte ze diep. Het was lastig om in deze wereld mode bewust te zijn.