Nick & Anthony

Nick liep rond in de deunen ookal wist hij dat het geen goed idee was, het was hier veel te gevaarlijk voor hem. Dicht bij hoorde hij de zee op het strand toekomen en ergens kreeg hij de kriebels. Hij had een hekel aan water en het liefste vanal vermeed hij het als de pest, en dat was ook exact de reden dat hij hier was. Je moest je angsten onder ogen durven komen toch? Wel, hij was hier. Het feit dat hij niet dichter bij de zee durfde te komen dan zit was een klein detail. Daarbij, het alternatief was om zijn stam te gaan helpen met jagen en daar had hij zeker geen zin in, dan moest hij samenwerken met de mensen die hem niet mochten en dan zou hij geen straf krijgen later op de dag.
Even moest hij grijnzen bij de gedachte dat hij straf zou krijgen, of ja, wat het stamhoofd straf noemde. Hij gaf gewoon zijn ordehandhaver het recht om hem te straffen op welke manier dat hij maar wilde, wat meestal resulteerde in een spanking, iets wat hij absoluut niet erg vond, integendeel, hij brak er zelfs vaker de regels door.
Grinnikend schudde hij zijn hoofd waarna hij naar de zee keek vanaf de duinen. Het zag er allemaal zo woest en gevaarlijk uit, iets wat hem normaal zou aantrekken maar om de één of andere reden was hij er doodsbang van, misschien kwam het door zijn ras, dat hij een aangeboren angst had voor het water.
Net op het moment dat hij weg ging gaan kwam er iemand uit het water, het was een man die onder de tatoeages stond.. Even staarde hij de man aan voordat hij zijn lippen likte en een paar stappen onbewust vooruit zette zodat hij in het zicht van de man stond. Hij bleef de man aankijken tot hij eindelijk oogcontact vond met hem.
“Jij bent zeker niet toevallig iemand die op mannen valt? Je ziet er wel een beetje uit als iemand die op mannen valt.. Maar ik kan het niet zeker zijn..” dat laatste stukje zei hij erg zachtjes tegen zichzelf terwijl hij de man nogmaals op en neer keek. De man was aantrekkelijk, dat was hij zeker, maar er was iets in zijn ogen geweest dat hem nog meer aantrok aan de man, meer dan zijn lichaam alleen. Wat zou het kunnen zijn?
Zijn gezond verstand kikte pas later in, de man kwam uit het water, dus het moest een wezen zijn dat uit het water kwam, waarschijnlijk een Leviathan.. Shit.

Immense haat; het enige gevoel dat Anthony op kon brengen voor het moment dat hij het water moest verlaten. Telkens als het immens grote beest zich tot zijn, tamelijk nutteloze, vorm moest mismaken bleek dit gevoel hem weer te betreden. Hoe de controle over zijn eigen lichaam hem langzaam af werd genomen en de onaantastbare kracht hem maakte tot hetgeen waar hij van walgde; zijn menselijke vorm. Soms verdween de jongen maanden in de eindeloze zeeën, de enige plek waar hij zich, ondanks de ontbrekende familie en huiselijkheid, daadwerkelijk thuis voelde. Echter had ‘thuis’ door de jaren heen een compleet andere betekenis gekregen, een plek waar het gigantische beest zich ongestoord kon voortbewegen en waar hij zéker wist dat niemand hem zou storen.
Hoewel de gedachten aan de woeste zee rond zijn bovenmatig grootte lichaam hem bijna zouden doen wegzinken, was hij zich er duidelijk van bewust dat hij deze plek alles behalve thuis was, aangezien de gure wind niets voorstelde bij de warmte van het heldere water.
Vluchtig keek Anthony rond zich, zoekend naar de stof die gebruikelijk was op land te dragen, dezelfde stof die de jongen haatte. Het knellende gevoel van de broek die hij momenteel druk aan het zoeken was verachtte hij, samen het feit dat de andere wezens aannamen dat hij dit daadwerkelijk zou dragen. Kort laat hij zijn blik rusten als hij de bruine kleur van zijn broek rond een rots ziet, waarna hij zich er met zijn gebruikelijke loomheid naartoe verplaatst. Het water aan zijn moeten maakt dat het zand hieraan blijft plakken, hoewel dat binnen enkele minuten op zou drogen en zijn noodzaak naar water groter zal maken met de minuut. Net wanneer de jongen zijn genitaliën wilde bedekken met de, iet wat vieze, stof, bereikte een zachte stem zijn trommelvliezen. Even genoot hij van de stem, een geluid dat hij in geen twee maanden had gehoord. Enkele seconden wenste hij dat het niet zou stoppen, dat de het prachtige geluid zich zou verlengen en hem bij zou staan in de tijd op het land, in de tijd dat hij zich machteloos voelde. Pas na een aantal seconden drong de boodschap tot hem door, de woorden die deze klanken vormden. Hij hief zijn hoofd en liet zijn blik onbeschaamd, grondig over de jongeman glijden - één die duidelijk een aantal jaren jongen was dan Anthony zelf. Zijn nonchalante krullen deden niets meer dan het sieren van zijn kaaklijn, waar Anthony’s interesse in hem ophield.
‘Als ik jou was, zou ik minder snel conclusies trekken’, zei Anthony geïrriteerd, doordat de onwetende jongen zijn mannelijkheid duidelijk in acht nam.

Nick keek toe hoe de man ergens heenliep, misschien zocht hij iets? Of misschien wou hij iets hebben waarmee hij zichzelf kon bedekken. Wat het was dat de man zocht wist hij niet maar op zich vond hij het wel interessant om toe te kijken aangezien de man naakt was. Het leek bijna een privé show alleen voor hem, een kans die hij niet zou laten ontglippen nu hij de kans had.
Niet dat hij in zijn stam niet vaak genoeg mannen naakt zag rondlopen maar die waren allemaal achter vrouwen aan het jagen en daar had hij geen zak aan, behalve de ordehandhaver dan, dat was de enige uitzondering die hij had. De man was verantwoordelijk voor hem en deed er alles aan om hem op het ‘juiste’ pad te brengen. Met andere woorden : Werken en helpen met de stam. Dingen die hij juist absoluut niet wilde doen. Hierdoor rende hij bijna elke dag weg en moest de man hem komen zoeken. Het was een spelletje geworden waar hij imens veel plezier mee beleefde aangezien de man zijn straffen geweldig waren voor hem. Nu ja, wat de man straffen kon noemen.. De man zei dat als hij niet wou werken als een man dat hij zijn plichten dan maar moest vervullen als een vrouw, wat inhield dat hij de man moest bevredigen, iets waar hij geen problemen mee had en het zorgde ervoor dat hij voor de rest van de dag vrij had.. Natuurlijk liet hij niet merken dat hij het niet erg vond, dat zou enkel en alleen het averrechtse effect hebben. Nee, elke keer beloofde hij om beter zijn best te doen in hun samenleving, een belofte die hij maar al te graag brak.
Toen Nick besefte dat de vreemde van voor hem vanplan was om zichzelf te bedekken had hij zijn om een pruillipje op te zetten maar hij deed het maar niet, dat zou misschien verkeerd overkomen bij de man en aangezien hij niks van de gewoontes kende van de mensen in de zee wilde hij niet over lijnen stappen waarvan hij niet wist dat ze er waren.
Plots sprak de man op een geïrriteerde toon over dat hij niet te snel zijn conclusies moest trekken. Hmm, dat was nu ook geen directe nee dus misschien had hij toch gelijk? Hij zou het maar eens moesten uittesten. Er waren namelijk een paar dingen die hij geleerd had over zulke mannen en één daarvan was dat je hun superioriteit beter niet al te veel in twijfel moest trekken. Natuurlijk hing dat van de situatie af maar nu ging hij er volop gebruik van maken.
Met trage stappen kwam hij even dichterbij en bekeek hij de man nog eens van top tot teen.
“Hmmm.. Echt niet? Hoe teleurstellend.. Ahja, ik had het wel kunnen verwachten dat zulke pussys van zeewezens enkel en alleen geintereseerd waren in vrouwen hun gevoelens en eindeloze gesprekken in plaats van goeie harde sex. Misschien is het wel waar en zijn jullie zeewezens echt niet in staat om hem recht te krijgen, het zou veel verklaren.. Ohwel, en ik maar denkend dat ik hier een man met ballen gevonden had maar ah, alle zeewezens zulle wel hetzelfde zijn zeker? Allemaal halve vrouwen als je het mij vraagt..” zei hij op een nonchalante toon. Dit was een uitdaging, voor hem in elk geval, en hij vroeg zich af hoe de man op die uitdaging zou reageren. Zou hij hem aannemen of hij hem laten doen? Om de één of andere reden betwijfelde hij dat het tweede zou gebeurden.

Anthony deed zichzelf nog enkele seconden tegoed aan het zachtaardige stemgeluid van de jongeman, aangezien hij dit geluid lange tijd niet meer zou horen als hij morgen vroeg weer de zee in zou verdwijnen. Echter was hij zich dit maal wèl bewust van de woorden die deze stem tot stand bracht. Een brede, gniffelende grijns verscheen op zijn gezicht, welke gepaard ging met een licht opgetrokken wenkbrauw. Het was duidelijk dat de jongen en spel speelde, een spel dat Anthony maar al te graag mee wilde spelen. Echter hielden meerdere dingen deze nuchtere man tegen. Niet alleen het feit dat de jongen duidelijk van een ander ras was, feniks gokte Anthony, maar tevens omdat de onbekende jongen getuigen zou zijn van zijn daden. Hij was immers niet homo en wilde ook niet zo bekend staan.
Anthony sloot zijn hand, welke inmiddels al zijn weg had gevonden naar de benauwende, grauwe bruine stof. Met de stof nauw in zijn hand gesloten zetten hij de twee passen die nodig waren om zijn lichaam tegen het zijne te plaatsen, waarna hij enkele seconden huiverde. Enkel de stof rond zíjn lichaam, waar hij principieel tegen was, scheidde hen nog en Anthony genoot van de manier waarop hij binnen een kwestie van milliseconden de leidende rol in dit spel wist te nemen. Hij voelde de vormen van het lichaam van de onbekende jongen, waaronder zijn genitaliën. De realisatie van hun afstand drong nu pas tot hem door, de openlijke toegang tot het lichaam van de jongen en het gemak waarmee Anthony dit zou kunnen bereiken. Geleidelijk voelde hij zijn lichaam toegeven en dit zou onmisbaar voor de nabije eenling moeten zijn. Enkele seconden liet hij zijn lippen die van de jongen raken, waarna hij geen afstand nam en hem even aankeek.
‘Echt niet’, zei hij met een grijns op zijn gezicht, naarmate hij afstand nam van de jongen en zijn lichaam dwong om hiermee akkoord te gaan. Hij moest het beeld van hem hebben waaronder hij bekend stond, de mannelijkheid, wat gepaard ging met het vallen op vrouwen.

Nick was verbaasd toen de man zo snel toegaf aan de uitdaging die hij de man geleverd had. Hij had wel verwacht dat de man uiteindelijk akkoord zou gaan maar het feit dat de man na de eerste ronde al toegaf was wel iets dat hij minder snel gedacht had.
De man drukte zijn lichaam tegen het zijne en een huivering ging over Nick zijn lichaam. Het was niet dat hij dit niet gewoon was, het was eerder dat elke keer als iemand de leiding overnam over hem dat er iets met hem gebeurde, hij voelde zich dan veiliger, meer op zijn gemak. De leidende rol in welke situatie dan ook was niet voor hem weggelegd, hij was eerder iemand die je moest vertellen wat te doen waarna hij dit hoogstwaarschijnlijk ook zou doen.
De man liet zijn handen over Nick zijn lichaam glijden en Nick genoot van elke aanraking van de man en gaf zich simpelweg over aan zijn verlangens in plaats zijn gezond verstand.
Pas toen de man plots een stap achteruit zette werd hij weer naar de gewone wereld gedwongen. Doordat de man zo onverwacht had weggestapt viel hij al snel op zijn knieën voor de man neer, zijn leuning plots verdwenen.
Even probeerde hij alles na te gaan wat er gebeurd was waarna hij opkeek naar de man met een opgetrokken wenkbrauw. “Weet je, jullie zeebewoners hebben een erg interessante manier van doen..” zei hij half peinzend tegen zichzelf voordat hij naar de man zijn edele delen keek.
Zonder echt na te denken over wat hij aan het doen was gaf hij de man daar een klein kusje voordat hij terug achteruit leunde. “Hmmm.. Wat ik met jou wel niet allemaal had kunnen doen..” mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen de man die nog voor hem stond waarna hij zijn lippen likte. Het was jammer maar hij zou de man niet dwingen, dat zou alle fun wegnemen van het spel dat nog lang niet uitgespeeld was, hij had nog wel een aantal dingen te zeggen maar hij besloot daarmee nog te wachten, hij zat nu net comfortabel en om opnieuw recht te gaan staan was dan weer zoveel werk.