Adelaide & Dean

Het was maar dat deze job redelijk goed betaalde en dat elke vrijdag, anders zou ze waarschijnlijk in één of andere bar staan en om het half uur een straalbezopen persoon vriendelijk verzoeken om het gebouw te verlaten. Niet dat een plek zoals deze veel beter was, maar er kwamen sowieso niet veel mensen hier, de uitbaters waren vriendelijk en het was altijd leuk om te raden wie waarvoor kwam. Niet veel later kwam een jonge vrouw de winkel binnen en het duurde niet lang voordat haar ring de aandacht trok. Ofwel was ze haar man beu en kwam ze hierheen om wat beters te zoeken, ofwel kwam ze de bestelling ophalen die gisteren toe was gekomen. De tweede optie - de bestelling voor een vrijgezellenfeest - was logischer.
'Ik kom de bestelling op naam van Maria ophalen, is die reeds aangekomen?' De vrouw, wiens haar een vreemde tint bruin had, leek ietwat nerveus.
'Die is aangekomen, even geduld.' Ze glimlachte even, waarna ze zich in de kleine opbergruimte van het winkeltje wrong, om daar het pakketje van de kast te halen. 'Ziezo, dat wordt dan nog zeventig euro.' Ze schoof het pakketje naar voor, waarna ze het geld aannam en in de kassa stopte. 'Veel plezier ermee,' zei ze nog toen de vrouw de deur opende, waarna deze ietwat ongemakkelijk glimlachte. Ook dat was zo leuk aan deze job, mensen zien die hier zich helemaal niet in hun habitat voelden. Waarschijnlijk was dit ook de laatste klant voor dit uurtje, dus besloot ze de rekken verder aan te vullen, zodat de opbergruimte toch ietwat leeg was. Het waren slechts een paar dozen, dus die zouden wel snel weggewerkt zijn. Mits het zo rustig bleef als ze zelf voorspelde dan.

'Succes hè?'
Zijn vrienden grijnsden dommig en hijzelf beet even op zijn onderlip. In het vervolg zou hij geen weddenschappen meer afsluiten, aangezien wel weer bleek dat ze voor hem altijd de meest ongemakkelijke dingen verzonnen. Of ja, misschien zag hij het alleen maar als ongemakkelijk en wisten zij dat, was dat de reden dat ze hem dit soort dingen lieten doen. God, waarom? Hij pakte het geld aan, wierp degene die er het meeste lol aan beleefde een boze blik toe en haalde nog maar eens even diep adem. Hij was niet social awkward hoor, wel nee. Had ook niets te maken met de rest van zijn karaktereigenschappen en de afwijkingen die hij had, vergeleken met een "normaal" persoon. Wel nee. Niet dat hij daarom medelijden wilde hebben hoor, dat was alleen nog maar ongemakkelijker als je met iemand een gesprek probeerde voeren. Op één of andere manier dacht iedereen dat dyslectische personen ook moeite hadden met het verstaan en uitspreken van woorden, waardoor ze direct op een heel vervelende manier alle lettergrepen uit begonnen te spreken wanneer een woord langer was dan drie lettergrepen. Erg vervelend.
Hij liep weg bij zijn lieve vrienden, stak nog even zijn middelvinger op naar ze en hoorde het gelach, waarna hij naar de winkel toe liep. Goed, hoe ging hij dit aanpakken? Hij wist wel ongeveer wat de bedoeling was, maar verder ging hij waarschijnlijk alles improviseren. Hij moest ook wel, want zoiets als dit was lastig voor te bereiden. Wie zou hij spreken? Hoe zou diegene kijken? Nee, niet druk om maken. Gewoon, deur openen en luisteren naar het onschuldige belletje dat rinkelde, zoals in iedere normale winkel. Hoewel, dit was geen normale winkel en het zorgde er alleen maar voor dat hij zich meer opgelaten voelde. Goed, hoe was hij hier zo snel mogelijk weer weg? Zijn ogen flitsten door de ruimte, maar dat hielp niet echt om zijn gedachten op orde te krijgen. De producten in deze winkel waren zeg maar niet vergelijkbaar met de spullen in de gemiddelde supermarkt. Goed, daar stond een meisje en het leek erop dat ze hier werkte, aangezien ze verschillende.... "producten" in schappen aan het leggen was. Verdorie, het zou je baan maar zijn. Verdorie, je zou maar aan een meisje moeten gaan vragen wat de leukste speeltjes waren die ze hier verkochten. Mijn god, moest dit echt? Hij tikte haar op de schouder, wachtte even tot hij haar aandacht had en glimlachte toen zo kalm mogelijk, alsof er niets aan de hand was. Er was ook niets aan de hand, gewoon een klant die iets aan het winkelpersoneel van een winkel vroeg. 'Goedemiddag, ik ben op zoek naar iets... speciaals. Zou je me iets kunnen aanraden?'

Het was dat ze te diep in gedachten verzonken was en haar hoofd er niet bijhield, anders hoorde ze vast het belletje rinkelen. Nu schrok ze echter op toen iemand haar schouder aanraakte, waarna ze even lachte en de doos langs de kant zette. 'Sorry, ik was...' ze keek even naar de doos en toen weer naar de jongen, 'aan het aanvullen.' Ze trok even een wenkbrauw op toen ze langer naar de jongen staarde, omdat ze hier nog geen type zoals hem had gezien. Hij - in tegenstelling tot de vrouw van net - was wel misplaatst en ze kon het niet laten om even te lachen toen hij om iets 'speciaals' vroeg. 'Het hangt ervan af wat voor iets je zoekt, seksuele voorkeur speelt daar ook in mee. Als je hetero bent, raad ik je even aan om even vooraan te kijken, de homoseksuele sectie is rechts van je. De grootste dingen liggen achteraan, als je iets specifieks zoekt mag je het ook melden.' Ze nam de doos weer op en liep ermee naar de opbergruimte, in de korte tijd die ze had gehad, had ze hem toch halfleeg kunnen krijgen. Het was iets. Ze kon het niet laten om nog even toen ze de jongen zag staan, die duidelijk geen ervaring had met dit soort dingen. Het was beter om ze dan even een korte uitleg te geven en ze daarna zelf de boel te laten verkennen.
Geluid buiten trok haar aandacht en toen ze een groepje jongens zag staan - ongeveer dezelfde types dan de jongen binnen - werd het meteen duidelijk dat de jongen hier helemaal niet hoefde te zijn. Een weddenschap of iets, zou best kunnen. Ze grijnsde even toen de mannen weer een paar passen achteruit zetten en ze nam enkele condooms van een rekje die bij de kassa stonden. Met een naald die ze in één van de lades vond, prikte ze enkele gaatjes in de verpakkingen en eens dat gedaan was, zocht ze de jongen weer op. 'Neem maar gewoon iets,' sprak ze. 'Morgen kan je hem weer terugbrengen en dan heb je je geld ook terug.' Ze drukte de condooms in zijn handen en glimlachte geamuseerd. 'Deze kreeg je er gratis bij, ik saboteerde ze een klein beetje dus ze moeten vandaag of ten laatste morgen worden gebruikt door je vrienden. Misschien leren ze dan betere weddenschappen te verzinnen.' Ze wees nog even naar de spullen aan de linkerkant. 'Die zijn trouwens redelijk populair en niet zo duur, daar zullen ze ook wel tevreden mee zijn.'

Met de eerste raad die ze hem gaf, kon hij pittig weinig. Hij had ook al wel gezien dat de winkel ingedeeld was op seksuele voorkeur, in ieder geval voor het grootste gedeelte. Hij wilde net een opmerking maken toen ze wegliep, dus dat deed hij maar eventjes niet en hij probeerde maar zo neutraal mogelijk naar de producten in de schappen te kijken. Er zat werkelijk waar van alles bij, zo veel dat hij het niet ging opnoemen. (Hij kende het grootste gedeelte van de spullen ook niet en aangezien sommige namen nogal excentriek waren en dus moeilijk te lezen, ging hij zich er niet aan wagen) Goed, wat moest hij nu doen? In ieder geval was dat winkelmeisje weer terug in de winkel en hij voelde gewoon dat ze op hem lette, wat het nu niet veel makkelijker voor hem maakte.
Ineens stond ze naast hem, zijn aandacht was even verslapt en ja, hij was verbaasd toen ze enkele condooms in zijn handen drukte. Gesaboteerd? Wat moest hij daar nou weer bij denken? Nou ja, het duurde niet al te lang voordat hem dat duidelijk was en hij lachte eventjes, hoewel hij nog niet helemaal op zijn gemak was. 'Dankjewel, dan wil ik die wel graag hebben.' Hij had niet speciaal geïnspecteerd wat het was, maar als zij het een redelijk populair item noemde, kon hij er wel mee leven. Plus, hij zou het morgen terugbrengen. Hij stopte de condooms alvast weg en pakte daarna geld, omdat hij uiteraard wel zou moeten betalen. Was alleen maar logisch.
Hij had echt veel geluk gehad trouwens, met deze jongedame. Het had namelijk nog een stuk ongemakkelijker kunnen zijn en blijkbaar had zij juist gevoel voor humor en ieder geval door dat hij hier nu niet voor zijn eigen plezier was. Waarschijnlijk was het alsnog wel te horen aan zijn stem en te merken aan zijn houding, dat hij niet helemaal blij was hier, maar ach. Hij liep alvast naar de kassa want ja, afrekenen hè? Dan kon hij daarna zijn vrienden blij maken met hun condooms. Want ja, zij zouden vanavond weer uitgaan met een groep vriendinnen en dan zouden ze wel weer losgaan. Hijzelf deed dat meestal niet, moest er weinig van hebben. Drukke menigten en zwetende lichamen waren nu niet zijn favoriete dingen in het leven. Het zou ze nog bezuren dat ze deze hem deze streek geleverd hadden.