Aryen & Maya

Ze werd verrast door zijn volgende acties. Het parkeren van de auto. Een fractie van een seconde dacht ze dat hij haar serieus had genomen, maar een blik op zijn gezicht vertelde haar dat dat niet het geval was. een brede lach verscheen op haar gezicht toen ze de deur opende, maar voordat ze uit kon stappen werd haar aandacht getrokken door wat hij zei. Ze pakte de sleutel aan, eerst met onbegrip, toen verassing in haar ogen. Even twijfelde ze, keek ze hem aan. Hij was bloedserieus. De grijns kwam weer terug op haar gezicht. 'Ben zo terug,' zei ze, 'ga er niet zonder mij vandoor!'
Ze ging op de stoep staan, sloot de deur. Even deed ze haar ogen dicht, ademde de koude nachtlucht in en kneep haar handen tot vuisten. De sleutel prikte in haar handpalm, maar het was een prettig gevoel. Raar, maar prettig. Ze spreidde haar armen, alsof ze weg kon vliegen. Opende haar ogen en begon te lopen. Eigenlijk wilde ze schreeuwen, ter realisatie dat ze hier echt was, maar er waren te veel omwonenden en het tijdstip was ongepast. Ze ging harder lopen, rennen. Sprintte een stukje, waarna ze buiten adem tot stilstand kwam bij een boom. Enkele haren veegde ze uit haar gezicht, ze bekeek de sleutel nog eens. Ergens vertrouwde ze het niet. Of wel. Ze vertrouwde de jongeman, tegen alle rationele denken in. Ze liet de sleutel in haar zak glijden. Straks maar eens vragen wat zijn plan was. Een glimlach, waarna ze zich omdraaide en weer richting de auto begon te lopen, rennen. Binnen enkele secondes was ze weer bij de zijdeur aangekomen en opende deze. Nog steeds een beetje buiten adem, nam ze weer plaats. Met immer die lach op haar gezicht. 'Ik weet niet zo goed hoe ik je hiervoor kan betalen, maar in ieder geval heel erg bedankt,'zei ze tegen Aryen, terwijl ze haar gordel weer vastklikte. Veiligheid voor alles, uiteraard. Het rennen had haar weer helder gemaakt, zelfs de laatste restjes van de high waren uit haar hoofd verdwenen. Was misschien ook wel goed, zo lang ze maar niet begon te twijfelen. Daarvoor was ze hier niet.

Ze stapte wel degelijk uit en waarschuwde hem zelfs nog om niet weg te rijden. Hij kon het wel doen, maar wilde dat niet echt. Ten eerste omdat hij zich dan wellicht schuldig zou voelen - een gevoel dat hem niet vaak overkwam, maar iemand om middernacht in een onbekende stad laten ronddwalen... nee - en ten tweede omdat hij haar een sleutel gegeven had. Ja, ze kende het adres niet, maar wie weet ging ze wel aan elke deur prutsen met de sleutel en dat zou de hele buurt in rep en roer zetten. Dat zou politie betekenen, waarna Maya wellicht enkele details zou verklappen en hij in de problemen kwam. Misschien was de derde reden ook dat hij zichzelf nu al starend in de auto bevond, kijkend naar een Maya die iets deed wat leek op herboren worden. Ze sprintte, draaide rondjes, een glimlach op haar gezicht. Hij kon het niet helpen, maar ook bij hem kwam een glimlach opspelen als hij haar zo bezig zag. Even vroeg hij zich af of ze nog zou terugkomen en niet gewoon de nacht in zou rennen, maar ze kwam terug. Duidelijk opgelucht. Ze had het over betalen, maar dat wimpelde hij al snel af. 'Als je je leven weer ietwat op de rails hebt, verzin ik wel wat waarmee je me zou kunnen helpen. Een gunst voor een andere.'
Eens ze haar gordel weer had vastgeklikt, startte hij de wagen weer. Als ze nog ietwat wilde slapen voordat de buurt tot leven kwam, werd het wel eens tijd dat ze ook een plek had om te slapen. Hij reed iets meer naar de buitenbuurt, naar een appartementencomplex, waar hij de wagen parkeerde, de sleutel uit het contact haalde en uitstapte. Hij vertrouwde erop dat Maya zou volgen, aangezien hij haar wenkte, waarna hij de gemeenschappelijke hal binnenstapte en daar op de knop van de lift duwde. Ze moest niet al te veel verwachten, want er lag wellicht alleen een stoffig matras, maar ze kon het wel opbouwen. 'Twaalfde verdieping,' zei hij eens de liftdeuren geopend waren.

Een gunst in de toekomst. Maya kon een heleboel verschillende soorten gunsten bedenken, maar waarschijnlijk was het niet iets wat Aryen zou willen. Hij leek er niet het type voor. Ze schudde haar haren uit haar gezicht en keek door het raampje naar buiten. De eerste straaltjes zonlicht kwamen al doorzetten en dit voorzichtige ochtendlicht scheen op de huizen, de straten, de tuinen van brave gezinnen. Op het flatgebouw waar ze halt hielden. Ochtendschemering.
Ze stapte, op verzoek van Aryen, uit. Voelde dat het toch wel koud was, iets wat ze eerder niet gemerkt had. Ze trok haar jas iets dichter om zich heen terwijl ze hem naar binnen volgde, de hal van het gebouw in. Twaalfde verdieping, blijkbaar. Dan had ze nog geluk dat er een werkende lift was, iedere keer twaalf trappen op en aflopen was wel heel vermoeiend. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat er een lift in het gebouw zat; mensen twaalf trappen op laten lopen moest wel tegen de wet zijn. Ze glimlachte eventjes om haar grapje, trok zichzelf weer terug naar de realiteit. 'Loop je nog even mee naar boven, of heb je eigen zaken waar je je nu nog mee moet bezig houden?' Ze keek hem bijna smekend aan. Ergens wilde ze nog niet dat hij weg ging, puur omdat ze dan alleen zou zijn en dat zou haar heel veel tijd geven om te gaan twijfelen over de keuze die ze vannacht gemaakt had, daarbij inclusief het feit dat ze geld had gejat en dat ze weer drugs had gebruikt. Wat ze wel heerlijk had gevonden, maar er knaagde nu al een soort van schuldgevoel aan haar. Niet goed. Eenzaamheid zou haar misschien niet goed doen. Misschien wel. Als hij weg moest, moest hij weg. Had ze sowieso geen keuze meer.
Een belletje ging en de liftdeuren sprongen open. Een blik naar binnen vertelde haar dat het ding leeg was en dat ze uit twintig verschillende verdiepingen kon kiezen om naartoe te gaan. Dat waren er best veel. Twaalf.

Hij was niet zeker of ze nou vroeg of hij mee wilde naar boven. Misschien was het wel een sarcastische opmerking, aangezien ze toch al wat uren met elkaar hadden gespendeerd. Ze zou dan echter een ondankbaar wicht zijn, aangezien hij haar wel alles had gegeven om een nieuwe start te maken. Zo ongeveer. Dus toen de liftdeuren openden, stapte hij mee de lift in en gingen ze met twee naar boven. Het was een krakkemig oud ding, die lift, maar hij werkte. Dat was het belangrijkste. Het was nu ook niet zo dat ze samen veel wogen, dus ze zouden wel zonder problemen de twaalfde verdieping bereiken. Anders zaten ze gewoon even gezellig vast, waarom niet.
'Je moet er niet al te veel van verwachten,' begon hij eens de lift de tweede verdieping bereikte. 'Het was een opslagruimte, dus echt veel staat er niet. Het zal wel genoeg zijn en je kan het zelf nog wat opfleuren, maar dan weet je dat je niet al te hoge verwachtingen moet hebben.' Hij was niet zeker of hij het al gezegd had, maar dan herhaalde hij het gewoon even. Beter dan het niet zeggen. Niet dat het hem vrij veel kon schelen waar ze zou verblijven - het maakte haar wellicht ook vrij weinig uit - maar toch.
De lift bereikte in die tijd de twaalfde verdieping. Voor een oud ding ging het vrij snel, wat wellicht betekende dat deze lift wel nog onderhouden werd. Beter. 'Hier, aan het eind van de hal. Aan jou de eer.'

Het ging nog verrassend snel, het stijgen van de lift. Met opnieuw een pingetje, gingen de deuren open en werd een lange hal zichtbaar. Oogde een beetje zoals zo'n oud, romantisch hotel. Verkleurde wanden en ook de vloerbedekking had niet meer zo'n felle kleur als het eens gehad had. Toch maakte dat Maya niet uit toen ze de lift uitstapte. Het had wel zijn charme, tenminste, als je verder geen luxe gewend bent. Nog een glimlach. Toen beiden de lift uitgestapt waren, ging de deur weer dicht. Een andere verdieping, om een ander persoon op te halen. Nu begon ze langzaam door te lopen. Het gevoel van een ouderwets hotel werd versterkt door de anonieme, houten deuren met enkel een huisnummer erop. Kamernummer. Huisnummer. Misschien was dit vroeger wel een deel van een hotel geweest. Was goed mogelijk. Waarschijnlijk luxe. Nu niet meer, nu aftands en waarschijnlijk relatief goedkoop. Ze checkte het nummer dat op de sleutel gegraveerd was en stopte voor de corresponderende deur. Sleutel in het slot, de deur klikte open. Een ietwat muffe geur kwam haar tegemoet en toen de deur open zwaaide, begreep ze waarom Aryen haar nog vier keer had gewaarschuwd. Het was stoffig, de ramen waren een tijd niet schoongemaakt en het interieur was opvallend afwezig. Ze haalde haar schouders op en draaide zich naar haar weldoener toe. 'Het is meer dan waar ik op had mogen hopen, ik neem toch aan dat je niet dacht me teleur te stellen?' Ze glimlachte naar hem, liep wat verder naar binnen. Bij nader inzien, was er nog wel wat interieur. Een tafel, een aantal stoelen. Ze liep door naar het kleine keukentje. Niet veel, maar het zou voldoende zijn. Ze was niet van plan hier lang te blijven, want dan zou ze zich alleen maar schuldig voelen omdat ze gebruik maakte hiervan. Ze moest toch op eigen benen leren staan, vond ze. Ze gooide haar jas op de tafel neer en keek nog eens rond. 'Geloof me, dit is meer dan ik had kunnen en mogen hopen. Ik ben je dankbaar.'

Ze opende de deur en ze leek nog best tevreden, ondanks dat het binnen nog erger was dan hij had verwacht. Toch was ze blij en was dat ook best normaal; ze had tenminste een verblijfplek en het zou hem vrij weinig moeten schelen waar ze verbleef. Het boeide haar wellicht ook vrij weinig. Hij maakte echter geen aanstalten om nog binnen te gaan, aangezien hij eigenlijk ook best wat slaap kon gebruiken en nog enkele dingne te doen had. 'Hier om de hoek zit een winkeltje,' sprak hij, 'een kleine supermarkt. Ze hebben er wel redelijk wat, dan kan je alvast wat te eten halen.' Hij glimlachte terwijl hij verderging. 'Aangezien deze nacht heel wat langer is geworden dan oorspronkelijk de bedoeling was, denk ik dat het verstandig is dat ik maar eens vertrek. Je hebt mijn telefoonnummer, mocht je nog wat nodig hebben of wanneer je dit plekje hier achter je laat omdat je zelf iets gevonden hebt. De sleutel kan ik namelijk wel nog gebruiken in de toekomst. Succes.' Hij aarzelde nog even, maar draaide zich toen om en sloot de voordeur waar Maya nu achter verdween. Zijn nacht was inderdaad een stuk anders verlopen dan de bedoeling was geweest, maar een verrassing was ook een keer leuk. Iets onverwachts. Hij hoopte alleen maar dat niemand besloot de oude opslagruimte weer in gebruik te nemen, anders had hij wellicht een klein probleem. Hij liep weer richting de lift - duurde overigens een eeuwigheid voordat dat ding boven was deze keer - en vertrok eens hij weer buiten was met zijn auto weer naar huis. Zijn eigen huis, deze keer. Alleen.

De dagen waren voorbij gevlogen in deze nieuwe woonplaats. Na een iets te korte nacht slaap de eerste nacht was ze direct naar de genoemde supermarkt gegaan; daar had ze niet alleen in haar basisbehoeften kunnen voorzien, maar had ze ook een baantje kunnen regelen als vakkenvuller in de avond. Niet het meest glamoureuze werk, maar het was meer dan niets. Aangezien ze op dit moment geen huur hoefde af te dragen, was het prima op deze manier. Het grootste deel van haar dag besteedde ze op verkenning, op zoek naar iets meer permanent. Met Aryen had ze eigenlijk niet meer gesproken sinds die nacht, drie dagen geleden.
Haar lichaam had het iets zwaarder dan haar geest, na die ene trip. Ze merkte dat er weer een soort honger ontstaan was naar een high, die ze zo veel mogelijk probeerde te onderdrukken. Die ene avond was leuk geweest, maar bij een nieuw begin wilde ze graag een schone lei houden. Geen drugs, geen drank. Misschien een drankje voor het plezier, maar niet meer om continue verdoving op te wekken. Eerlijk werk. Geen hoererij, geen stripperij. Ze had wel gemerkt dat er meerdere van dat soort tenten in deze stad waren, dus als ze ooit zo laag zonk, kon ze in ieder geval aan werk komen. De dames die ze had gezien, zagen er namelijk een stuk minder appetijtelijk uit dan zijzelf, al zei ze het zelf.
Er waren nu dus drie dagen voorbij. Ze zat, zoals wel vaker, op de rand van het matras. Het was niet veel, maar stukken comfortabeler dan de vloer. En laten we wel wezen, Maya verveelde zich. Ze wilde wat actie. Een braaf, goed leven was mooi, maar Maya was er niet geheel geschikt voor. Ze wilde actie, spanning. En ze wist wel bij wie ze dat kon vinden. Ze pakte haar telefoon op, zocht naar het nummer dat ze de afgelopen dagen wel vaker had bekeken, in haar craving voor een joint. Maar nooit had gebeld. Vandaag was het anders. Ze drukte op de groene toets en luisterde naar het geluid van een telefoon die overging. Ze zou geen extravagante dingen vragen. Slechts of hij plannen had vanavond en of ze mee kon. Omdat ze hier niemand kende en graag in het sociale leven wilde duiken. Ja, dat klonk goed. Ze lachte zachtjes om zichzelf.

De afgelopen dagen waren gewoontjes geweest. Hij had minder te doen dan anders en had zo even de tijd gehad om wat zaken in orde te brengen. Toen die zaken echter weer waren zoals ze moesten zijn, De afgelopen dagen waren gewoontjes geweest. Hij had minder te doen dan anders en had zo even de tijd gehad om wat zaken in orde te brengen. Toen die zaken echter weer waren zoals ze moesten zijn, was er niets anders meer te doen geweest. Hij had tenminste wel weer een deftig slaapritme. Dat was wel iets om trots op te zijn. Hij had nog aan het meisje gedacht, maar had eigenlijk niet echt een reden gezien om haar te gaan opzoeken. Zij zou hem wel contacteren als ze wilde vertrekken. Of misschien was ze ondertussen al weg. Misschien had ze al iemand anders gevonden die haar weer terug had gebracht. Hij had ook niets over haar gelost tegen zijn oudere broer. Niet dat hij dat wilde doen, niet dat ernaar gevraagd werd, maar toch. Normaliter deelden ze wel dingen met elkaar, maar Aryen wist ergens wel dat het beter was om sommige dingen toch voor zichzelf te houden. Misschien dat hij er zelf ooit wel achter zou komen, maar dat waren dan weer zorgen voor later. Zijn telefoon had deze avond al enkele keren gerinkeld, dus hij had toch weer wat te doen. Waren enkele mensen die naar een nachtclub hier in de buurt gingen omdat er wat te doen was. Het zou alleen leuker worden met wat pillen, dus hadden ze Aryen vriendelijk verzocht om even langs te komen. Kon nog wel leuk zijn, misschien dat hij wel nog even bleef hangen. Hij had namelijk al wat dingen over vannacht gehoord en het klonk allemaal wel aangenaam. Het was niet dat hij verder nog plannen had. Over rinkelende telefoons gesproken; hij hoorde het bekende geluid weer uit zijn broekzak komen. Hij bracht het toestel naar zijn oor en antwoordde. 'Yo.'

Het duurde niet eens zo lang voordat er opgenomen werd. Gelukkig maar, anders kreeg ze misschien een moment om te twijfelen en daar had ze eigenlijk geen behoefte aan. Ze moest eruit. De stem klonk haar vaag bekend in de oren, niet geheel onverwachts aangezien ze hem eigenlijk maar één keer gezien had. 'Hey, met Maya. Je weet wel. Ik had zin om vanavond het nachtleven van deze stad eens te gaan verkennen, maar alleen is ook maar zo alleen en echt op de hoogte van leuke locaties ben ik ook niet, dus ik vroeg me af of jij plannen had en of we anders samen konden gaan?' Ze had in één ademhaling die hele lange zin eruit gegooid en hield nu eventjes haar adem in. Vaak was ze niet zo nerveus als het ging om dingen afspreken, maar het voelde nu toch raar. Straks viel ze hem lastig of was hij haar al weer helemaal vergeten. Nee, dat laatste waarschijnlijk niet. Ze had nog steeds toegang tot dit kleine appartementje en hij zou heus wel onthouden hebben dat hij haar die toegang gegeven had. Ze ademde uit, ietwat trillerig en zocht met haar vrije hand naar een pakje sigaretten en een aansteker. Ietwat onhandig stak ze er één op en ademde een rookwolkje uit in de lucht. Straks een raam openzetten. En als ze hier ooit wegging, zou ze wel grondig schoonmaken. Het roken hielp in ieder geval tegen de nervositeit die ze op de achtergrond voelde. Nog een trekje. Beter. En afwachten, tot Aryen zou zeggen dat hij andere plannen had vanavond en helaas geen tijd voor haar had. Haar mondhoek krulde omhoog in een sarcastisch lachje. Niet te snel doemdenken, Maya. Nergens voor nodig. En daarbij, als hij geen tijd voor haar had kon ze alsnog zelf op avontuur gaan. Ze had een redelijk richtingsgevoel dus zou de weg naar huis ook wel weer kunnen vinden. En ze had wat geld. Genoeg geld, aangezien ze haar oude baan beroofd had. Oh ja, dat was ook zo. Ze had maar direct een nieuwe simkaart gekocht, zodat haar oude werkgever haar in ieder geval niet lastig kon vallen met boze berichten of een telefoongesprek. Ze had er ook verder niets meer van gehoord, dus ging ze ervan uit dat de man te lui was om haar te laten vervolgen voor diefstal. Prima.

De stem aan de andere kant was hem in eerste instantie niet bekend voorgekomen, maar toen hij de naam hoorde vallen en even terugdacht, wist hij al snel weer wie hem belde. 'Ah, Maya.' Hij glimlachte even - iets wat zij natuurlijk niet kon zien - en luisterde naar tegelijkertijd naar wat ze te vertellen had. Te vragen, eerder, maar dat maakte hem vrij weinig uit. Of hij plannen had. Het was alsof ze in zijn hoofd had zitten gluren en daarna precies op het goede moment belde, alsof het één of andere prijsvraag was en zij de eerste beller wilde zijn. Het was duidelijk dat ze nerveus was: alles kwam in één keer en ze klonk een klein beetje buiten adem toen ze haar vraag gesteld had. 'Je hebt geluk dat ik geen meerdere Maya's ken,' begon Aryen, 'en heel toevallig heb ik plannen vanavond, ja. Er is hier één of ander feest gaande in een nachtclub. Die club heeft een reputatie en het schijnt zo goed als uitverkocht te zijn. Ik kan nog wel een kaartje regelen voor je en je meenemen. Ik heb nog wat zaakjes te regelen daar, dus soms zal je je wel even alleen moeten vermaken.' Hij grinnikte. Ondertussen was hij opgestaan om de nodige voorbereidingen te treffen. Hij had kleine transparante zakjes uit de kast gehaald en die gevuld met wat verschillende dingen. Mensen op van die feesten waren nooit op zoek naar iets specifieks, gewoon iets waardoor ze even vergaten wie en waar ze waren. Soms vergaten ze daarbij ook hun moralen en ging het er nog wel eens vulgairder aan toe, maar niets van dat alles deerde Aryen echt. Hij liet wat pullen in enkele zakjes vallen, drukte die dan weer dicht, schepte wat poeder in andere verpakkingen. 'Ik kan je wel komen ophalen, over zo'n uurtje, ongeveer? Dan heb je nog even de tijd om je op te frissen of wat vrouwen ook doen voordat ze het huis verlaten.'

Ja, Maya. Blijkbaar zei de naam hem toch nog wat, wat haar wel geruststelde. Het was iets. Ze luisterde naar wat hij nog meer te zeggen had en verbaasde zich over hoe soepel het ging. Blijkbaar had hij wel plannen, maar kon hij haar daar wel in passen. Een lachje speelde rond haar lippen en ze voelde toch een soort enthousiasme opborrelen. Ze drukte haar sigaret uit in de asbak die naast haar stond. 'Dat lijkt me erg leuk. Alvast bedankt, ik zie je dan straks.' Ze hing op en kwam overeind van haar weinig comfortabele positie op de grond. Een uurtje om zich klaar te maken. De lach op haar gezicht werd iets breder. Ze liep naar de stapel kleren die ze had liggen. Die had ze ook nieuw moeten kopen, maar dat deerde haar niet. Ze had wel wat leuks liggen. Wat had Aryen zojuist gezegd? Het was een club met reputatie. Maar blijkbaar werd er toch wel met gulle hand drugs gedeald. Dat zei Maya niets over wat wel en niet degelijk was. Dus ze besloot voor safe te gaan, een felgekleurde top die net haar navel liet zien en een strakke spijkerbroek die haar kont er toch wel erg mooi uit liet komen. Sowieso benadrukten deze kleren haar natuurlijke pluspunten wel, zonder dat ze er direct uitzag als de eerste beste slettenbak. Ze schudde haar hoofd even, keek in een spiegel naar haar gezicht en haren. Dat laatste zat wel prima, ze had het vandaag in een losse staart gedaan. Het zag er wel leuk casual uit. Even glimlachte ze om die gedachte. Ze was écht lang niet meer uit geweest, leek het wel. Een snelle blik op de klok van haar telefoon vertelde dat haar uur al weer bijna voorbij was. Snel smeerde ze nog wat rommel op haar gezicht, maar bleef meer naturel dan de meeste tuthola's. Nu alleen nog schoenen. Daar had ze niet zo heel veel keuze in, dat werden dan ook gewone gympen met een ietwat dikkere zool. En nu afwachten. Ze had er zin in. Haar hand greep naar een pakje sigaretten, maar ze besloot het niet te doen. Als Aryen haar inderdaad zo kwam halen was het vrij asociaal om rook in zijn gezicht te blazen. Dus stak ze het pakje en een aansteker in haar jasje, waarna ze deze ook alvast aantrok. Nu was het echt afwachten. Lang zou het niet meer duren.

Eens hij alles in gereedheid had gebracht en in de binnenzak van zijn leren jack had gestopt, haalde hij nog snel een hand met gel door zijn haren - zodat die er toch ook nog redelijk uitzagen - om daarna te vertrekken en in zijn auto te stappen. Het was niet eens zo'n omweg om eerst Maya te gaan ophalen. De club lag iets buiten de stad, ongeveer aan de rand ervan, en dat was ook precies waar Maya ongeveer was. Het was echter wel niet heel makkelijk te vinden en om de auto ergens kwijt te kunnen, dus had Aryen besloten om de auto te parkeren waar hij Maya voor het laatst had gezien en om vanaf daar te voet te gaan. Via enkele steegjes zouden ze er sneller zijn en als Maya niet van plan was zichzelf lam te zuipen, zou ze nog prima de weg terug vinden. Hij ook - hoopte hij. Hij wist nooit hoe deze avonden afliepen, maar hij had nog wel altijd een hulplijn die hij kon bellen. Zijn broers hadden niet echt iets met erg veel alcohol en hadden het ook niet zo op feestjes, dus mocht het nodig zijn, kon hij hen altijd even opbellen. Ze zouden behoorlijk geïrriteerd zijn, maar dat waren ze wel vaker. Aryen was in gedachten verzonken totdat hij het appartementsgebouw in de verte zag. Hij hoopte maar dat ze aan een uurtje genoeg had gehad en dat ze klaar was, want hij was niet echt heel geduldig. Hij stapte uit de auto, waarna hij aanbelde beneden en zou wachten tot ze naar beneden zou komen. Hij wist niet zeker of de bel het hier eigenlijk wel deed, dus besloot hij om toch ook maar even een berichtje achter te laten op haar telefoon. Een simpele 'beneden' zou wel volstaan.

Ze ontving inderdaad al snel een berichtje. De bel, die niet was gegaan of ze had hem niet gehoord, was blijkbaar geen optie geweest. Maya liep het appartementje uit, sloot de deur en stopte de sleutel goed weg. Ergens waar ze hem niet zo snel zou verliezen, ook als ze in een drukkere ruimte stond. Daarna liep ze naar de lift, wachtte tot deze haar naar beneden had gebracht en stapte aldaar weer uit. Naar Aryen hoefde ze niet lang te zoeken en ze begroette hem met een glimlach. 'Hey,' begon ze, 'bedankt voor het komen ophalen.' Ze sloot de deur van het gebouw achter zich en nam even een momentje om aan de temperatuursverschillen tussen binnen en buiten te wennen. Het was niet zo erg, koud was het niet. Ze wreef even over haar arm, maar dat was het wel. 'Is het hier ver vandaan?' vroeg ze daarna maar, om iets van een gesprek op gang te brengen. Daarnaast was zo ook werkelijk geïnteresseerd in waar ze exact naartoe gingen. Hij had een aantal dingen door laten schemeren, maar aangezien Maya nog vrij onbekend was in deze stad had ze er niet echt wat van kunnen maken. Zin had ze er wel in, maar haar enthousiasme was waarschijnlijk al wel duidelijk geworden over de telefoon eerder. Ze keek even om zich heen, niet zeker waar ze naartoe zouden moeten gaan. Was het op loopafstand? Moesten ze naar zijn auto toe? Ze wist het niet, dus wachtte ze maar af tot hij het voortouw zou nemen en op weg zou gaan. Ze nam hem even in zich op. Het was natuurlijk al weer een aantal dagen geleden dat ze elkaar voor het laatst gezien hadden, maar hij was nog steeds zoals Maya zich hem herinnerde van de eerste nacht. Dat bracht een soort van glimlach op haar gezicht. Misschien zouden ze zelfs nog wel vrienden blijven, over een paar weken nog steeds op vriendschappelijk niveau met elkaar kunnen converseren. Hing er misschien ook vanaf hoe het vanavond zou zijn. Ze was echt oprecht benieuwd. Misschien zou ze zelfs wat insight krijgen in het denken en doen en laten van een dealer. Ook dat maakte dat ze mentaal lachte. Soms deden haar hersenen rare dingen en dit was één van die momenten.

Ze bedankte hem vanwege het feit dat hij haar kwam ophalen, maar eigenlijk kon je dit niet echt ophalen noemen. Het was misschien een kleine omweg, maar hij kon zijn auto ergens kwijt waar die iets veiliger was voor stomdronken mensen die graag dingen onderkotsten. Ze zag er wel leuk uit, overigens. Hij had niet het gevoel dat ze daar echt moeite voor moest doen, maar het viel hem desondanks wel op. 'Niet zo heel ver,' antwoordde hij. 'Als je het niet erg vindt, gaan we ook even te voet. Dan heb ik meteen een goede plek voor de auto en nuchter is het enkele minuten stappen. Ik weet niet hoelang je erover zou doen als je stomdronken bent, dus dat kan je nog wel uitpluizen.' Hij glimlachte even, waarna hij vertrok richting de nachtclub. Je kon de muziek wel zachtjes horen vanaf hier. Hij was expres iets later gegaan dan wanneer het feest begon. Anders had je ook zo'n drukte met aanschuiven voordat je binnen mocht en hij had dat geduld niet. Het was niet dat iemand hem stipt op tijd verwachtte. Hij kon erheen gaan wanneer hij maar wilde, zijn ding doen en dan weer vertrekken. Hij had alleen het gevoel dat hij vannacht weer iets langer zou blijven hangen. Lag eraan hoe Maya zich voelde over een paar uur. De afstand was uiteindelijk korter gebleken dan hij eerder had gedacht en na zo'n drietal minuten kwamen ze aan op hun bestemming. De man aan de ingang vroeg hem niet eens naar zijn kaartjes: die zat gewoon mee in het complot en wist wat er gebeurde binnen de club. Toffe vent, dat wel. Hij maakte niet eens een opmerking over het extra gezelschap dat Aryen had meegebracht. Hij gebaarde naar Maya dat ze naar binnen mocht lopen, aangezien hij haar reactie wel graag wilde zijn. Het was hier niet zomaar een ordinaire nachtclub als die die ze gewend was in haar vorige stad, gokte hij zo.

Maya knikte, nam de informatie in zich op. Blijkbaar was de club op loopafstand en vervelend vond ze dat niet, dan hoefde ze niet al te veel moeite te doen om de weg te onthouden. Ze glimlachte. ‘Het zal je wel wat moeite kosten om mij stomdronken te voeren,’ daagde ze hem uit terwijl ze met hem mee liep in de richting van het -nu hoorbare- geluid van een club. ‘Hebt staat je uiteraard vrij om het te proberen.’ Met een lachje op haar gezicht liep ze nu richting de ingang van de club en even aarzelde ze. Iets met kaartjes of zo, omdat je echt niet gratis naar binnen ging komen in een club als deze. Toch leek dst niet nodig te zijn toen Aryen en de bouncer een blik wisselden. Zij werd niet eens gezien, leek het wel. Even kneep ze haar ogen samen, maar ze besloot haar hoofd hoog te houden, haar haren een keer heen en weer te slaan en naar binnen te lopen alsof ze dit soort behandeling op geen enkele manier beledigend achtte.
Eenmaal binnen veranderde haar toch wat verpestte stemming direct weer naar iets positiefs en ze moest haar best doen om niet met open mond te kijken. Dit was inderdaad wel andere koek dan de clubs waar ze vroeger vertoefde. Ze wilde het niet hardop zeggen, maar er was zeker een meer.. elitaire sfeer hier. Toch was het niet onaangenaam. Het was er ruim, mooi verlicht en hoewel het druk was, was er nog steeds voldoende ruimte voor iedereen om zich te kunnen bewegen. Ze merkte een aantal blikken in haar richting op en wilde er een opmerking over maken, maar realiseerde zich dat ze waarschijnlijk naar Aryen, hun dealer, keken. Ze grijnsde. ‘Tijd om wat plezier te verschaffen, zeker?’

Het was duidelijk dat ze niet wist wat ze moest doen, al deed ze wel een verdomd goede poging om dat te verbergen. Het was echter jammer dat Aryen prima kon zien wat iemand dacht, waardoor hij door haar act heen kon zien. Het was nog niet enorm druk, maar hij zag al een paar blikken zijn kant uitkijken en ook Maya merkte dat. Op dat moment stelde ze hem ook een vraag en hij haalde onschuldig zijn schouders op. 'Leef je uit,' zei hij. 'Je hoeft niet te betalen als je zegt dat je bij mij hoort. Als ze je niet geloven, zeg dan maar dat ik het later wel kom bevestigen.' Het was niet de eerste keer dat hij iemand hierheen had gebracht, dus de mensen aan de bar en bij alle andere dingen die hier te vinden waren, zouden er heus niet van opkijken. 'Mocht je ergens verdwalen: je hebt mijn nummer.' Hij knipoogde nog even haar richting uit, waarna hij haar achterliet en zich een weg baande naar zijn vaste plek waar hij altijd afsprak met cliënten. Hoe eerder hij deze dingen afhandelde, hoe sneller hij zich bij Maya kon voegen - mocht ze tegen dan al niet in gezelschap vertoeven. Het duurde niet lang voor de eerste bekende gezichten zijn kant opkwamen en hij hen het spul overhandigde dat ze gevraagd hadden. In ruil daarvoor kreeg hij een mooi bedrag in de plaats. Vanaf hier had hij tevens een mooi overzicht op de centrale ruimte, wat hij altijd wel waardeerde. Hij was iemand die graag wist wat er gaande was.

Ze glimlachte. Ze had heus wel door dat Aryen door haar uitdrukking heen prikte, maar was niet van plan aan de hele club te laten zien dat ze onder de indruk was. Ze zwaaide naar hem toen hij wegliep. ‘Tot straks,’ zei ze nog tegen hem, waarna ze de ruimte nog een keer scande en richting de bar liep. Het was al behoorlijk warm, dus haar jasje had ze snel uit gedaan. Aan de bar vertelde ze wie ze was en knikte even naar de witharige jongeman in zijn hoekje. Het barmeisje stelde verder geen vragen en schonk het door Maya bestelde drankje snel in. Een cocktail, om mee te beginnen, het aanbod in mixdrankjes was vrij groot hier, maar er stond genoeg op de verspreidde drankkaarten dat Maya kende. Ze nipte van het glas en genoot van de smaak van haar goed klaargemaakte drankje.
Het duurde niet lang voor er een allesbehalve lelijke jongeman naast haar kwam staan, tegen de bar aan. Er werden wat woorden gewisseld, maar het gesprek ging niet echt ergens heen. Maya begon al aan haar tweede drankje toen de jongeman zich naar haar toe boog en voorzichtig naar de vervaagde littekens op haar arm knikte. Op afstand waren ze slecht zichtbaar, maar hij was zo dichtbij dat hij ze wel kon zien. ‘Deal je?’ vroeg hij haar zachtjes en Maya was even verbijsterd. Toen schudde ze haar hoofd. ‘Slechte dealer die zijn eigen koopwaar gebruikt,’ siste ze terug, door haar voortanden. Ze knikte in de richting van haar witharige compagnon. ‘Bij hem heb je misschien iets meer geluk.’ Ze veegde een plukje haar uit haar gezicht, nam een slokje van haar drinken en zag dat haar gesprekspartner al weggelopen was. Ze schudde haar hoofd en trok haar jasje over haar armen heen. Helemaal prettig was het niet geweest. Al helemaal niet omdat het de jongeman alleen maar om drugs te doen was. Ze snoof en dronk het glas leeg. Tijd om op iets sterkers over te stappen.

Vanuit zijn positie kon hij duidelijk zien wat er gebeurde. Zo kon hij ook zien dat Maya zich richting de bar begaf en daar iets bestelde - zonder al te veel problemen verder. Ondertussen kwamen er nog geregeld mensen bij hem langs, al werd het na een tijdje wel minder. Hij bleef echter nog even staan, aangezien hij nog een paar cliënten had waarvan hij wist dat die soms iets later op het strijdtoneel verschenen. Ondertussen werd Maya vergezeld door een jongeman en Aryen keek geamuseerd toe. Het was hier namelijk best speciaal als er een nieuw gezicht verscheen, dus hij had wel al verwacht dat Maya met het hare ook wel extra aandacht zou trekken. Uiteindelijk zag hij Maya zijn kant op knikken, waarna de jongeman die haar eerder had vergezeld, haar zijde verliet en zich naar hem toe begaf. Ze trok haar jasje weer over haar schouders en niet veel later stond de jongeman voor hem. Van dichtbij was hij minder aantrekkelijk, waar Aryen wel om moest lachen - in zichzelf dan. De man keek hem onderzoekend aan. 'Is er iets?' vroeg Aryen, waarna de man lichtjes zijn hoofd schudde.
'Ik hoorde dat jij wel wat spul had,' antwoordde hij. Aryen lachte. Daarom was hij dus naar Maya toegestapt. Verklaarde ook meteen de blik op haar gezicht en het feit dat ze haar jasje over zichzelf heen had getrokken. 'Alles is goed, ik heb gewoon iets nodig.'
Aryen gaf hem een willekeurig iets, waarvan hij wel zeker wist dat het niet al te veel schade zou berokkenen mocht de jongeman alles in één keer binnenkrijgen, waarna hij opnieuw geld overhandigd kreeg. De jongeman knikte dankbaar en verdween al snel in de wc's van de club. Niet snel daarna kwamen zijn andere vaste klanten even langs en zat Aryen zijn taak er zo goed als op. Normaliter zou hij weer weggaan, maar nu hij hier niet alleen was, was het misschien handig om Maya te vergezellen. Hij baande zich een weg door de mensen die her en der liepen, waarna hij uiteindelijk Maya's arm greep. 'Je bezorgt me zelfs nieuwe cliënten,' grapte hij, waarna hij haar weer losliet. 'Al denk ik niet dat je het zo leuk vond.'

Ze keek de jongeman nog even na toen hij de toiletten in verdween met zijn zojuist gekochte speeltjes. Maya schudde haar hoofd en richtte haar aandacht op de bardame, die al stond te wachten op Maya’s volgende bestelling. Iets sterkers. De alcoholarm kwam haar al tegemoet voor het drankje neergezet werd en even dacht ze weemoedig aan haar status van clean. Ook alcohol verpestte dat, hoewel het minder slecht was dan drugs. Het maakte ook dst haar lichaam, dat na de dosis van enkele dagen geleden weer hongerde, zich normaal leek te gedragen. De alcohol maakte haar gezelliger, meer ontspannen en zelfs kalmer.
Met een glimlach nipte ze van haar nieuwe drankje en net nadat ze het glas had neergezet, voelde ze hoe ze bij haar arm gepakt werd. Even schrok ze en ze wilde zich al bijna los trekken, maar gelukkig realiseerde ze direct wie het was. Ze toverde een brede glimlach op haar gezicht toen hij haar losliet en haalde haar schouders op. ‘Ik ben blij dat ik jou eindelijk ook van dienst kon zijn,’ reageerde ze oprecht. Het was misschien niet de prettigste manier geweest om Aryen aan een nieuwe klant te helpen, maar het was goed dst ze hem überhaupt had kunnen helpen. ‘Daarbij, ik had moeten kunnen weten dat iemand de littekens zou opmerken.’ Note to self: volgende keer trok ze iets aan met lange mouwen. Of iets anders dat de onopvallende oneffenheden op haar huid kon verbergen.
Het charmante barmeisje kwam voor hen staan en wilde duidelijk weten wat Aryen wilde drinken. Maya reageerde niet op haar aanwezigheid en nam nog een slokje. De alcohol brandde in haar keel, maar dat was goed. Ze mocht best wat plezier hebben.

'Was niet nodig geweest, maar toch bedankt.' Het barmeisje vroeg hem ook gelijk wat hij wilde drinken, dus bestelde hij maar hetzelfde als wat er nu voor Maya's neus stond. Hij had geen idee wat het precies was, maar hij kon even niets anders bedenken wat hij zou willen. Hij nam plaats op één van de bar stoelen naast die van Maya, waarna hij ook een drankje naar zich toe geschoven kreeg. Met een knipoog bedankte hij het barmeisje, waarna hij haar een geldbriefje toeschoof - dat ook gelijk de drankjes van Maya betaalde. 'Je kan volgende keer ook gewoon iets verzinnen. Tegenwoordig hebben ze namelijk van die make-up dingen die redelijk echt kunnen lijken. De naam ontglipt me, maar je kan wel zeggen dat het nep is. Dat je stiekem een agente bent die drugsdealers en gebruikers op heterdaad betrapt.' Hij lachte om zijn eigen grapje, waarna hij een slok van het drankje nam. Hij schrok wel even omdat het best wat was en hij de alcohol onverwachts voelde branden in zijn keel. 'Zo, hey. Ik had niet verwacht dat je zo snel de zware dingen zou gaan bestellen.' Aryen kuchte even, om het brandende gevoel tegen te gaan, waarna hij - deze keer iets voorzichtiger - nog een slok nam. Best wel lekker, dat wel, hij had alleen niet verwacht dat het zo'n sterk drankje zou zijn. Dat kreeg je dus als je hier nooit lang bleef hangen.

‘Nee, dat zullen ze leuk vinden in deze club,’ reageerde Maya met een grijns. Ze kon zich niet voorstellen wat er zou gebeuren als er hier een agent kwam om alle gebruikers en dealers op te rollen. De club zou in een keer leeg zijn. Ze vermoedde dan ook dat de vereisten om hier naar binnen te mogen iets hoger waren dan die bij de gemiddelde club waar zij vroeger heen ging. Niet onverwacht. Ze wilde nog iets zeggen, maar raakte afgeleid van haar gedachten toen ze Aryen zag reageren op het alcoholische drankje. Ze haalde haar schouders op. ‘Na die aanvaring kon ik wel wat sterkers gebruiken,’ grapte ze. ‘Eerste regel van het drinken, als je niet weet hoe sterk het is..’ Ze tikte op haar neus. ‘..Ruik eraan. Dan kom je niet voor een verrassing te staan zoals jij nu.’ Het was haar duidelijk dat hij dan wel meer ervaring had met drugs verkopen in clubs en waarschijnlijk bij de meeste clubs ook wel naar binnen zou komen zonder moeite te hoeven doen, van alcoholische versnaperingen wist hij niets. Ze draaide haar glas even rond in haar hand en zette het toen weer neer zonder een slok te nemen. Het was apart om hier te zitten met een drugsdealer, op vriendschappelijke manier. Het contact dst zij met deze wereld had gehad was normaal puur zakelijk geweest. Drugs voor geld. Ze keek de club rond. Voor de meeste mensen hier was het ook zo. Zagen ze Aryen, hun dealer, überhaupt als een persoon? Ze wist uit ervaring dat geen van hen zou twijfelen hem op onmenselijke tijdstippen te bellen als ze nood hadden. Alsof een dealer de status van mens ontzegd was, alleen maar aanwezig om in alle gemakken te voorzien. Verslaafden. Ze schudde haar hoofd, liet de gedachten varen.

'Je weet maar nooit, misschien dat er dan een andere soort van actie is hier.' Agenten waren hier nog nooit geweest, maar dat had ook te maken met het feit dat de korpsen hier bijhoorlijk corrupt konden zijn. Meestal zaten ze allemaal mee in dit wereldje en hadden ze soms ook even nood aan een ontsnapping. Dat politiewerk kan namelijk best zwaar zijn, moet je niet onderschatten hoor! Maya lichtte hem in over hoe hij kon merken of iets al dan niet sterk was, maar Aryen haalde slechts zijn schouders op. 'Ik had verwacht dat je tweede drankje nog niet zo zwaar zou zijn, vandaar.' Al snapte hij wel waar die nood aan iets sterkers vandaan kwam. Hij merkte wel dat ze nog wat met de aanvaring van daarnet zat, dus besloot Aryen dat hij haar de leukere dingen in deze club zou laten zien. Het was namelijk niet alleen dansen en drinken, maar beneden waren er nog wat andere dingen die ze misschien iets leuker vond. Die vond hij ook leuker, aangezien hij niet zo'n danstype was. 'Kom mee,' sprak hij, waarna hij in één teug zijn glas leegdronk - niet erg slim, dat kon je wellicht aan zijn gezicht zien - waarna hij haar arm greep en haar meenam. Op de verdieping hieronder waren namelijk heel wat andere activiteiten. Karaoke, onder andere, maar het was maar wat ze zelf wilde doen. Er stonden ook enkele spelconsoles en wellicht ondertussen ook wat nieuwe, gezien hij er al even niet meer was geweest. Ze kon dan zelf nog bepalen wat ze wilde proberen: misschien wilde ze wel gewoon dansen en dan zou ze zelf wel weer naar boven gaan.

Ze leunde even voorover en legde haar lippen tegen zijn oor aan. ‘Derde,’.zei ze zachtjes, ‘niet mijn tweede drankje.’ Ze nam de laatste slok van haar drankje en zette haar glas terug op tafel, waarna ze lachte om het gezicht van Aryen na de teug alcohol die hij had genomen. Niet zo goed met alcohol als zij, dat was duidelijk. Ze voelde zijn hand weer om haar arm, maar ditmaal was ze er niet door verrast. Ze volgde zijn voorbeeld en stond op, deels gedwongen doordat ze hem vasthield. Daarna volgde ze hem, benieuwd wat hij van plan was. Ze liepen naar beneden en een fractie van een seconde aarzelde Maya, niet wetend wat Aryen in vredesnaam met haar van plan was in de kelder van een club. Echter, ze was blij verrast toen ze de ruimte hier beneden zag. Ze glimlachte. Er waren nogal wat verschillende dingen te doen en om heel eerlijk te zijn wist Maya niet zo goed waar ze voor moest gaan. Ze draaide haar arm subtiel los en pakte kn plaats daarvan de zijne, zodat ze dichter bij hem stond en met hem kon praten zonder te hoeven schreeuwen. ‘Laat me eens iets leuks zien,’ stelde ze voor. Hij was hier vaker geweest en had vast een favoriete activiteit. Kon ze direct meer over haar redder jn nood te weten komen.

Hier beneden was het nooit enorm druk. De meeste mensen genoten van de feestvreugde boven en wisten vaak niet dat de kelder van dit gebouw nog heel wat andere dingen had dan alleen een elektriciteitskast en wat gereedschap. Hij keek om zich heen. Ze had hem de keuze gegeven om ergens heen te gaan, maar om eerlijk te zijn wist Aryen ook totaal niet wat Maya leuk zou vinden. Hij wilde niet echt iets kiezen dat standaard zou lijken. Hij wist ook totaal niet of ze al dan niet van gamen hield. Hij besloot echter de gok te wagen en liep richting een ruimte met mogelijkheden tot het spelen van games. Een enorm televisiescherm was aan de muur bevestigd en het menu bood een enorm ruime keuze. Aryen begon tussen de opties te scrollen, niet helemaal zeker wat Maya leuk zou vinden. Misschien dat horror niet echt haar ding was. Zijn blik viel uiteindelijk op een spel dat heel wat nostalgie bij hem opriep: Mario Kart. Hij stak de tweede controller uit naar Maya en nam plaats op één van de grote - en vooral comfortabele - zitzakken in de ruimte. 'Intens spannend spel, dit,' zei hij, voordat hij lachte en het spel opstartte.

Het leek hem even wat moeite te kosten om een activiteit te kiezen, maar Maya besloot hem die tijd te gunnen. Volgde hem daarna dan ook gewillig naar de aangrenzende ruimte, achter hem aan. Toen ze eenmaal zag wat er daar stond, begon ze al te glunderen. Toen ze zag wat hij uit had gekozen, lachte ze zelfs hardop en ze griste de controller bijna uit zijn handen. Even keek ze hem serieus aan, al verraadden haar ogen dat ze niet geheel serieus was. 'Ik zal me alvast verontschuldigen, maar ik ben bloedfanatiek,' zei ze, waarna ze opnieuw begon te grijnzen. Lang geleden dat ze dit spel gespeeld had, maar alleen het deuntje dat nu speelde, bracht al goede herinneringen bij haar naar boven. Ze nam ook plaats op een zitzak, haar benen in kleermakerszit gevouwen en al helemaal klaar om eens even een fanatiek spelletje te spelen. Misschien was dit niet wat ze had verwacht van een ietwat chique ogende club, maar het was zeker een stuk interessanter dan door half (of geheel) dronken mannen aangesproken te worden wanneer ze op zoek waren naar een joint. De gedachte daaraan kon Maya op dit moment niet veel deren, zo gefocust was ze op het scherm. 'Kies jij maar een leuke cup uit,' stelde ze voor. Of ze konden om en om iets kiezen. Het maakte haar niet zo uit. Ze werd zo blij van zoiets onschuldigs. Mario kart. Zo nostalgisch. Ze had dan wel gezegd dat hij mocht kiezen, ze wees toch al snel iets aan. 'Die vind ik leuk,' stelde ze, zonder er verder direct iets mee te bedoelen. Maar hey, als het hem zou overhalen die te kiezen, zou zij niet klagen. Afwachtend keek ze hem aan, met nog altijd een brede lach op haar gezicht.