Aryen & Maya

Maya was duidelijk enthousiast over het spel dat hij gekozen had. Om eerlijk te zijn had hij wel verwacht dat ze deze dingen leuk zou vinden. Niet dat je het van haar kon aflezen, maar hij had haar in die korte tijd wel een beetje leren kennen en iets zei hem dat ze dit wel zou kunnen waarderen: wat dus ook bleek uit het feit dat ze nu de controller uit zijn handen griste en hem waarschuwde voor haar fanatisme. 'Ah,' begon hij, 'ik vind verliezen ook niet zo leuk.' Hij knipoogde toen ze ging zitten. Maya zei dan wel dat hij mocht kiezen welke cup ze zouden spelen, maar toch gaf ze haar eigen mening over welke al dan niet leuk waren. Aryen schudde al lachend zijn hoofd. 'We moeten wel eerlijk spelen,' zei hij - niet dat hij dat altijd deed - waarna hij op de 'willekeurig' knop drukte. Het was niet wat Maya had gekozen, maar na het kiezen van zijn avatar moest Aryen toegeven dat hij deze cup zelf nog nooit gespeeld had. Ze hadden echter geen afspraken gemaakt over een eventuele prijs voor de winnaar en een straf voor de verliezer, dus Aryen hield daar voorlopig zijn mond over. Tenzij hij zou winnen, natuurlijk. Hij moest even gniffelen om zijn eigen gedachten, waarna het spel begon met af te tellen. 'Veel plezier met verliezen!' zei Aryen al lachend toen het startschot werd gegeven en Aryens virtuele wagentje met een topsnelheid vooruit vloog.

Maya trok een gezicht toen hij besloot om voor een willekeurige combinatie te kiezen. Echter besloot ze, dat als ze hem ging overtuigen dat ze heel goed was, ze op alles goed zou kunnen presteren. Na het kiezen van een avatar begon het aftellen van het digitale klokje en Maya trok haar benen nog iets steviger onder zich. Ze maakte een geïrriteerd geluidje toen ze zich realiseerde dat Aryen er met het startschot vandoor geschoten was, in tegenstelling tot haar karretje, dat langzaam op gang kwam. 'Juich maar niet te vroeg,' mopperde ze zacht, waarna ze de knop om gas te geven dieper indrukte. Het wagentje maakte steeds neer snelheid en haalde de computergestuurde poppetjes al snel in. Dat was tenminste iets. Gelukkig kende ze deze baan. Ze mocht er geen fan van zijn, ze wist dat er een shortcut was die haar veel tijd op kon leveren, om goed te maken wat ze bij de start had verloren. Zo nam ze dus ook de onopvallende afslag en landde eventjes later vlak voor het wagentje met Aryen weer op de track. Triomfantelijk lachte ze eventjes, terwijl ze probeerde de afstand tussen hen te vergroten. Zo makkelijk zou Maya zich zeker niet gewonnen geven. Al helemaal niet met nog twee andere rondjes op deze track in het vooruitzicht. Hij zou het nog zwaar te voortduren krijgen, die Aryen.

Aryen kon het niet laten om te lachen toen hij een best grote afstand had opgebouwd. Maya waarschuwde hem echter dat hij niet te vroeg moest gaan juichen, maar eerlijk gezegd deed hem dat vrij weinig. Integendeel: het gaf hem zelfs motivatie om door te gaan. Hij ontweek enkele obstakels en haalde enkele boosters uit kistjes die hem omver moest rijden. Gelukkig mocht hij hier wel een brokkenpiloot zijn. 'Hey!' riep hij door de kamer toen Maya's avatar voor hem verscheen. Hij begreep niet hoe ze daar opeens stond, maar hij was wel vastberaden om haar opnieuw in te halen. Misschien haar karretje even van de weg rammen. Dat kon. Het was misschien ook slim om te kijken hoe het haar gelukt was om die afstand in te halen, aangezien hij daar misschien zelf wat voordeel uit kon putten. Hij moest slim spelen, dat wist hij. Hij wist alleen niet of ze echt enkele trucjes had of dat het puur geluk was geweest. Misschien gunden de andere karretjes die door het spel zelf gestuurd werden haar wat voorsprong. Aryen kreeg opnieuw wat snelheid en begon achter Maya aan te rijden, waarbij hij steeds zachtjes tegen haar achterwielen aan ging rijden. Het vetraagde hen allebei wel een beetje, maar Aryen vond het wel vermakelijk om de avatars te zien zwoegen wanneer hij het opnieuw deed. Als hij ten onder zou gaan, zou hij het dan wel op zijn eigen manier doen.

Maya kon de brede grijns niet van haar gezicht vegen toen ze de verontwaardigde uitroep van Aryen hoorde. Ja, ze had hem ingehaald. Nee, hij had het bij lange na niet verwacht. Dat was goed. Ze vond het maar al te goed. Echter was Aryen ongelofelijk vervelend bezig door zijn karretje tegen dat van haar aan te beuken. Dat bezorgde haar niet alleen vertraging, maar ook lichte irritatie. Gelukkig voor haar had de jongeman niet gezien wat zij als bonus had. Het bananenschilletje floepte recht op zijn karretje en eindelijk kon Maya weer snelheid maken.
Het tweede rondje begon. Even gunde Maya zichzelf een moment op de map te kijken. De computergestuurde karretjes reden in een gestaag tempo door, op het kaartje slechts enkele centimeters achter Aryen en haar. Ze wist dat er nogal wat gevaren gebonden waren aan het op de eerste plaats rijden, ze werd zo namelijk het doelwit van daadwerkelijk iedereen. De kans dat ze in één keer alle mogelijke tegenslagen tegelijk op haar pad zou krijgen, was dan ook ruim aanwezig.
Ze richtte haar ogen weer op de baan voor zich. Het zou niet lang meer duren voor Aryen haar inhaalde met zijn iets snellere wagentje, maar ze moest ook oppassen. Als hij haar de kortere route zag nemen, zou hij haar zeker weten volgen en was de moeite voor niets geweest. Ze besloot dit rondje dan ook maar op een gewone manier te rijden, waarbij ze af en toe een schilpadje of een bananenschil naar achteren gooide. Ze zou er in ieder geval wat computergestuurde poppetjes mee kunnen raken.

Misschien had hij het wel kunnen verwachten, maar hij kon het niet laten om even boos Maya's kant op te kijken toen hij tijdelijk de controle over zijn virtuele wagentje verloor door de bananenschil. Die had ze dus gehad, waardoor haar voorsprong nog eens zo groot is geworden. Hij gaf echter niet op en bleef verder rijden, tot Maya weer in zijn vizier kwam. Hij zag haar geen vreemde dingen doen, dus bleef hij achter haar aan totdat ze weer op een punt kwamen dat Aryen herkende. Hij besloot om zijn troeven dan maar eens boven te halen en vuurde een booster af die automatisch de eerste persoon - Maya, dus - zou treffen. Triomfantelijk haalde hij haar weer in toen ze over kop ging, waardoor hij nu weer de eerste in rij was. Een gevaarlijke positie, dat wel, maar het was nou eenmaal leuk om de eerste te zijn. Aryen was namelijk niet zo tactisch en ging eerder impulsief te werk. Hij had namelijk ook kunnen wachten om zijn booster te gebruiken om zichzelf de eerste plek aan de finish te verzekeren, maar dat was niet leuk. Een beetje spanning was altijd gezond.

Niet onverwacht, zeker wel vervelend. De boze blik van Aryen had haar kinderlijke opwinding alleen maar verhoogd en de frustratie toen ze geraakt werd door het vervelende ding, vergroot. Op een sportieve manier. Ze slaakte een geïrriteerd kreetje toen haar karretje weer op gang kwam, veel te langzaam natuurlijk. De computergestuurde karretjes begonnen langzaam maar zeker weer dichterbij te komen, maar Maya was niet van plan ze een kans te geven om haar in te halen. Ze drukte het knopje om gas te geven zo mogelijk nog dieper in, al had dat natuurlijk geen effect omdat het knopje niet verder ingedrukt behoorde te worden. Aryen kwam dan ook niet meer dichterbij, omdat hij een sneller karretje had gekozen dan zij. Dan moest ze het volgende rondje de shortcut maar weer nemen, die hij overduidelijk nog niet gevonden had. Beter, dan had ze nog een kans. Natuurlijk zou het ook helpen als iemand een booster op de nummer 1 gooide, dan had ze ook weer een grotere kans om te winnen. Ze gooide de bananenschil die ze opgepakt had naar achteren, zonder daarbij iemand te raken. Maakte niet uit. Er kon altijd nog iemand overheen rijden en daardoor vertraagd worden. Voor nu was snelheid blijven houden het allerbelangrijkste, ze kon die blaaskaak niet van haar laten winnen. Oké, misschien was het geen blaaskaak. Maar winnen mocht hij van haar niet.

Het was duidelijk dat Maya wilde winnen. Ze dacht tevens dat ze zou winnen, maar ook Aryen had een gezonde competitieve geest. Niet dat hij het heel erg zou vinden om te verliezen, maar winnen was natuurlijk altijd leuker. Zeker als je tegenstander verliezen iets minder oké vond. Het was echter duidelijk dat ze voorlopig uit de buurt bleef en Aryen reed met een tevreden uitdrukking rustig verder. Af en toe moest hij wat obstakels ontwijken en tot nu toe was hij nog niet geraakt door één of ander bommetje dat hem zou vertragen. Misschien omdat niemand iets had om af te vuren of misschien spaarde iedereen het op om hem op het laatste moment de winst te ontzeggen. Boven klonk nog steeds de luide muziek, wat betekende dat het feestgedruis alleen maar toenam. Gelukkig klonk het in deze ruimte een stuk zachter en kon je enkel vaag de woorden horen die gezongen werden. Of geschreeuwd. Of misschien gewoon een puur instrumenteel stuk. Van die festivalmuziek. Hij wist dat hij nog wat in zijn jaszak had zitten, maar voorlopig had hij nog geen signalen ontvangen dat iemand nog wat spul wilde. Misschien had hij ook gewoon geen zin om nog naar boven te gaan. Het was wel gezellig hier.

Het tweede rondje bleek weinig enerverend en zo reden ze dus beiden de laatste ronde in, Maya een stuk achter Aryen. En een stuk verder daar achter nog een enkele computer. Maya had speciaal voor deze gelegenheid haar speedboost bewaard, die ze na de shortcut in zou zetten om haar voorsprong (die ze hopelijk na de shortcut zou verkrijgen) vlak voor de finish nog te vergroten. Aryen had de afslag al gemist, dus het was voor haar veilig om de kortere route te nemen zonder dat hij haar ineens zou volgen. Het hobbelige weggetje zorgde ervoor dat ze niet de snelheid kon maken die het wagentje normaal zou maken, maar het bleek effectief. Binnen enkele tellen zou ze aan kop liggen, haar speedbooster kunnen gebruiken en deze race met vlag en wimpel afsluiten. Ze keek er al naar uit.
Een halve seconde raakte ze afgeleid door een knal boven. Ze fronste even, wierp daarbij een snelle blik op de klok. Het zou nu wel heel druk zijn daarboven. Misschien maar beter dat ze hier beneden was, Maya wist dat zij niet altijd even verantwoordelijk bleef in de drukte van een club. Nee, dan was dit een stuk beter. Ze richtte haar volledige aandacht weer op het televisiescherm. De race was nog niet gewonnen, nog niet echt in ieder geval.

Voorlopig ging alles nog precies zoals hij het zelf wilde. Geen computergestuurde aanvallen die hem van zijn eerste positie zouden beroven en ook geen Maya die in de buurt kwam. Hij was al vrij zeker van zijn overwinning, totdat hij opeens Maya naast zich zag rijden. Hij was er nu vrijwel zeker van dat ergens op deze plattegrond een verkorte route moest zijn, die Maya nu al twee keer had genomen. Hij was echter vastbesloten en drukte nog harder op het knopje dat zijn karretje vooruit liet rijden – alsof dat zou werken. Het was de gedachte die telde. Ze reden nu nek aan nek en de eindstreep was al in het vooruitzicht. Nog zo’n zevenhonderd virtuele meters, dan zou ofwel hij ofwel Maya deze race winnen. Hij moest toegeven dat hij wel heel erg graag wilde winnen, gewoon omdat het kon. Niet dat hij iets moest bewijzen, maar dat wilde hij wel. Stiekem. Het geluid van boven leidde hem wel af van het scherm en toen hij even geërgerd een blik naar het plafond wierp – alsof hij er doorheen kon boren met zijn blik en de mensen die de herrie maakten zou kunnen doen verdwijnen – reed zijn avatar over een bananenschil die er al een tijdje gelegen moest hebben. Aryen vloekte binnensmonds toen Maya hem voorbij zoefde en zo de eerste plek innam.

Hoewel ze ook zonder die tegenslag van Aryen gewonnen zou hebben, moest ze toegeven dat dit het nog wel wat zoeter maakte. Op het moment dat hij vertraagd werd door de bananenschil die zij een ronde eerder daar neergelegd had, drukte zij op het knopje om haar booster te gebruiken. Het wagentje schoot met topsnelheid naar voren en ze vergrootte de afstand tussen haar en de nummer 2 tot enkele tientallen meters, waarna zij over de finish racete en de digitale confetti over haar scherm schoot. Enthousiast sprong ze op van haar comfortabele zitplek. 'Yes!' juichte ze, waarna ze de controller ietwat enthousiast neerlegde en naar Aryen liep. Deze gaf ze een zeer spontane omhelzing, misschien ietwat gestimuleerd door de overwinningsroes en de alcohol in haar bloed. 'Je had nog bijna gewonnen ook!' zei ze, op plagende toon. Ondertussen was zijn wagentje ook binnengereden, op de tweede plek. De computerpoppetjes druppelden nu ook de finishlijn over, terwijl Maya's poppetje blij zwaaiend een paraderondje reed. Ze had gewonnen.

Blijkbaar had Maya nog een booster ook, die ze maar al te graag gebruikte. Ze schoot naar de finishlijn en vergrootte de afstand die ondertussen al ontstaan was. Aryen kon niets anders doen dan toekijken, terwijl hij – uiteraard zonder resultaat – probeerde om haar nog in te halen en alsmaar krachtiger op de knoppen drukte. Dit alles haalde natuurlijk niets uit, al zeker niet toen Maya over de finishlijn reed en enthousiast opsprong. Aryen wilde net een opmerking maken dat ze wellicht verloren zou hebben zonder die shortcut, maar hij had nog niets gezegd of hij voelde al een paar armen om zijn hals heen. Maya. Hoewel hij wel een klein beetje boos op zichzelf was, kon hij nu niet anders dan lachen om haar enthousiasme. Aryen legde dan maar als reactie zijn armen om Maya’s rug heen en lachte om haar opmerking. ‘Bijna, inderdaad.’ Het spel sloot zichzelf af nadat de resultaten een tijdje in beeld hadden gestaan en de kamer werd enkel nog verlicht door de verkleurende sfeerlampen. Het feestgedruis klonk nu nog luider. ‘Nog zin om je overwinning te vieren?’ vroeg hij, waarna hij naar boven gebaarde.

Hij kon ook niet zo goed tegen zijn verlies, wat schattig! Maya nam het hem heus niet kwalijk hoor, ze zou zelf waarschijnlijk ook niet al te blij geweest zijn als ze nog verloren had ook. Daarom was ze zo lief geweest om hem die knuffel te geven, ze wilde niet dat hij haar niet meer leuk zou vinden hierom. Ze kon best leuk zijn hoor.
Na een tijdje had het spel zichzelf afgesloten, de digitale confetti moest op zijn geweest. Maya rekte zich even uit en keek op de klok die in de vaag verlichte ruimte hing. Tijd zat nog om haar overwinning te vieren, de nacht was nog jong. Ze stak haar hand uit naar Aryen, om hem uit te nodigen om met haar mee te gaan. 'Alleen als jij mijn overwinning met mij wil vieren,' zei ze, breed grijnzend. Hij mocht dan wel verloren hebben, het feest zou niet compleet zijn als hij hier nukkig beneden zou blijven zitten. Daarbij, ze zou hem wel een drankje kunnen aanwijzen dat hem niet direct over zijn nek zou laten gaan, had hij misschien ook nog wat aan in de toekomst, als ze een keer niet mee was en hij toch wat wilde bestellen. Met smekende ogen keek ze hem aan. 'Kom?'

Het was duidelijk dat de alcohol al naar haar hoofd was gestegen. Ze kon misschien ook gewoon enorm enthousiast zijn door haar overwinning. Misschien een combinatie. Het was duidelijk dat Maya wel nog zin had om weer naar boven te gaan, maar niet als hij niet mee zou gaan. Het was niet echt zijn plan geweest om hier te blijven zitten. Zo alleen was ook maar saai. Trouwens: hij vond zijn verlies maar heel even erg. Daarna vond hij het wel oké en had hij het geaccepteerd. Het was echter wel heel aanlokkelijk geweest om mee te gaan als hij wel koppig hier had willen blijven, aangezien ze hem toch wel heel erg zielig aankeek. Hij keek even naar haar uitgestoken hand, legde zijn eigen hand erin en ging daarna zelf als eerste weer naar boven. De muziek overviel hem even. Beneden werd het geluid namelijk goed uitgesloten, waardoor hij eigenlijk verwacht had dat de muziek niet zo luid zou staan. Heel wat anders dan de vrolijke klanken van het spel daarnet. Het was ondertussen ook al een stuk drukker geworden. Meestal was hij tegen dit punt al weer onderweg naar huis, maar verandering mocht ook wel eens. Zeker als hij niet alleen was. Nieuwe ervaringen en perspectieven, die dingen.

Ze had niet verwacht dat hij hier beneden achter zou blijven, dus het kwam niet helemaal als een verrassing dat hij haar hand pakte en weer richting de ruimte boven hen begon te bewegen. Hij nam zelfs het voortouw op weg naar boven, dus volgde ze hem maar, de trap op, naar het feestgedruis boven.
De deur opende en een walm van alcohol, harde muziek en feestgedruis kwam haar tegemoet. Het deed de toch al brede glimlach op haar gezicht enkel nog meer verbreden. Sommige mensen zouden misschien terughoudend worden van deze drukke omgeving. Maya, daarentegen, leefde erdoor op. Ze wierp een blik op haar partner voor die avond en één ding schoot direct door haar hoofd: Die had meer alcohol nodig hiervoor. Ze boog zich naar hem toe, zodat haar mond zich bij zijn oor bevond. 'Wat drinken en daarna misschien een dansje wagen?' stelde ze voor, met een knikje naar de bar, waar het relatief rustig was. Het grootste gedeelte van de aanwezigen was op de dansvloer, ging los op de harde muziek. Jongens die meisjes aan het verleiden waren, meisjes die hun heupen op verleidelijke manier op de maat van de muziek bewogen. Lonkende ogen. De lust van een nachtclub. Terwijl ze al richting de bar liep, bewoog ook zij haar heupen op de maat van de muziek, met een uitdagende blik naar Aryen.

Het was duidelijk dat Maya de drukte allesbehalve intimiderend vond. Als hij iets van haar gelaat – en vooral de brede glimlach die daarop te zien was – kon aflezen, dan was het vrij duidelijk dat ze dit duidelijk meer dan oké vond. Maya keek Aryen aan en hij zag de pretlichtjes al in haar ogen. Een drankje. Aryen grinnikte. Hij was inderdaad nog vrij nuchter en misschien ietwat terughoudend, maar het was niet dat hij alcohol nodig had om plezier te maken. Integendeel. Desondanks besloot hij dat het toch geen kwaad kon. Hij had Maya bij zich, mocht er iets verkeerd lopen. Alcohol drinken betekende voor Aryen dan ook dat hij losser werd: letterlijk. Zijn grenzen zouden vervagen en als iemand hem dan verkeerd aankeek, zou het wel eens flink mis kunnen gaan. Hij had meerdere waarschuwingen van zijn oudere broers gekregen over alcoholgebruik, maar op dit moment boeide het hem vrij weinig. Maya was ondertussen alweer onderweg naar de bar, gevolgd door enkele lustige blikken van mannen in de buurt. Aryen moest toegeven dat ze inderdaad op een vrij verleidelijke manier bewoog, maar in vergelijking met enkele andere personen hier, deed dat Aryen nooit enorm veel. Hij wist toch wel dat hij kon krijgen wat hij wilde, zonder dat iemand anders daar een aanzet toe moest geven. Uiteindelijk kon hij ze toch zodanig rond zijn vinger draaien, zodat ze hem niets weigerden. Maya was, ondanks dat hij het aangenaam vertoeven vond ik haar gezelschap, in dat opzicht wellicht niet anders. Hij volgde haar alsnog richting de bar, waar het een stuk rustiger was dan de mensenmassa op de dansvloer. ‘Aangezien jij hier de kenner bent, Maya.’ Aryen gebaarde richting de bar, als teken dat ze gerust voor hen beide mocht bestellen.

Alsof het haar kon schelen dat er mannen waren die naar haar keken. Dat was het hele doel van hier op deze manier lopen. Kijken was, in alle gevallen, toegestaan. Het werd een ander verhaal wanneer ze ongewenst aan haar gingen zitten, maar Maya kende heus wel een aantal trucjes om daar een einde aan te maken als ze te handtastelijk werden.
Het was niet al te ver lopen naar de bar en al snel had het tweetal wat plekjes veroverd. Maya wenkte één van de leuke bardames en fluister/schreeuwde over de muziek heen iets naar de dame, wel op zo'n manier dat Aryen niet zou weten wat ze nou precies had besteld. Dat was namelijk de verrassing. Enkele minuten later kwam de leuke bardame terug met twee kunstig gemaakte drankjes. Twee verschillende, wel te verstaan. Maya had al geanticipeerd dat zij verder heen was dan Aryen, dus daar had ze rekening mee gehouden in het alcoholpercentage. In dat van Aryen zat een stuk meer, maar het was zo gemixt met andere ingrediënten dat je de alcohol nauwelijks kon proeven. Één van de uitzonderingen op Maya's eerdere advies: In deze drankjes zou je de alcohol niet kunnen ruiken en niet kunnen proeven, omdat andere smaken overheersend waren. Toch zou je er stomdronken van kunnen worden als je niet oppaste. Ze schoof het juiste glas door naar Aryen en hief dat van haar. 'Cheers,' zei ze, waarna ze een slok uit haar glas nam. Lekker. Was toch wat anders dan de goedkope troep die ze zo nu en dan achterover sloeg. 'Laat me weten of je het wat vindt, dan kan ik er zo nog één voor je bestellen,' stelde ze voor. Ze had geen idee hoe het zat met de alcoholtolerantie van haar drinkpartner, maar ze was van plan er vannacht wel achter te komen.

Maya bestelde iets op een manier waarop het voor Aryen onmogelijk was om te luisteren naar wat ze precies bestelde. Misschien was dat ook haar plan: aan haar blik te zien alleszins wel. De dame aan de bar vertrok enthousiast en kwam even later weer terug met twee verschillende drankjes. Het feit dat het al verschillende drankjes waren, maakte dat Aryen enkele bedenkingen had bij wat zijn drankje precies zou gaan zijn. Hij wist niet of ze nou het goorste drankje van de hoop voor hem had besteld – als straf vanwege het feit dat hij zonet verloren had – of net niet. Aryen waagde toch maar om een slok van het drankje te nemen en hij moest toegeven dat het behoorlijk lekker smaakte. Stukken beter dan waarop hij zich had voorbereid. Hij moest toegeven dat hij wel wat van alcohol kende, maar hijzelf bleef nooit echt in de bar hangen om ook de meer unieke cocktails te proeven. Met als resultaat dat zijn kennis vrij vaag bleef en hij enkel dronk wat je in de winkel kon vinden. Of wat er thuis in de kast lag. Of drank die hij ergens anders vandaan haalde, bij zijn oudere broer. Bijvoorbeeld. Het was meer voor bezoek, maar Aryen vond zijn eigen bezoek in andermans huis toch altijd wel behoorlijk belangrijk en vond het dan ook maar normaal een glas voor zichzelf in te schenken. Of een fles mee te nemen. Ondertussen had hij echter niet door dat de inhoud van zijn glas wel heel erg snel kromp, tot hij de laatste druppel achterover sloeg. ‘Weet je zeker dat je hier ook geen glas van kan gebruiken? Veel lekkerder dan wat jij drinkt, gok ik zo,’ sprak hij, waarna hij het lege glas vooruit schoof als teken dat hij gerust nog eens hetzelfde wilde.

Kijk, het drankje viel in de smaak. Dat was alleen maar goed, want Maya merkte al direct dat hij iets losser leek te worden in zijn manier van doen. Ze had zelf haar eigen drankje iets langzamer opgedronken dan hij, maar schoof ook haar glas op tafel glimlachte. 'Is die zo lekker dan? Dan zal ik die ook maar eens proeven.' Wat kon het ook, ze had net even ingehouden, dan kon ze nu wel weer gewoon met hem meedoen. Ze wenkte de bardame en gebaarde ditmaal om twee keer het drankje dat Aryen zojuist gehad had. Die ene met veel alcohol. De drankjes werden weer snel voor hen neergezet en Maya knikte dankbaar naar de dame. Goeie service hier, dat moest ze de club nageven. Ze pakte haar eigen glas, schoof het andere naar Aryen toe en proostte opnieuw. Eerst rook ze even aan haar glas. De alcohol was, zoals ze al had vastgesteld, nauwelijks ruikbaar. Nu nam ze een slokje en kon ze ook vaststellen dat het nauwelijks te proeven was. En dat het erg lekker was. Ze slikte eventjes en lachte breed naar hem. 'Je hebt gelijk, deze is véél lekkerder dan die andere,' zei ze vol overtuiging. Man, als ze kon zou ze hier de hele avond alle soorten cocktails proberen. Maar dat was geen goed idee, omdat het er zo veel waren en ze de alcohol niet zó goed zou kunnen weerstaan, en omdat ze echt nog wel andere dingen te doen had. Andere dingen. Ze grinnikte eventjes om haar eigen gedachten, die al helemaal op hol aan het slaan waren nu. Om het te verbergen, nam ze nog maar een slokje. Ze vond het gezellig, was blij dat Aryen het ook naar zijn zin leek te hebben. Zo vaak leek hij dit soort dingen niet te doen, als ze het goed had gemerkt.

Maya besloot om zijn advies te volgen en bestelde tweemaal hetzelfde drankje. Eens die voor hun neus stonden, hief hij zijn glas richting de jongedame en dronk het glas weer vrij snel leeg. Hij wist niet of het de sfeer hier was of het feit dat hij iets anders deed dan gewoonlijk, maar hij voelde zich wel prettig. Alsof hij even ergens anders was. Misschien dat de twee cocktails die hij in een vrij snel tempo achterover had gegoten daar iets mee te maken hadden, maar hij had niet echt alcohol gesmaakt. Misschien was dat echter de bedoeling geweest. Hij wist het niet en wilde zijn hersenen er ook niet over laten nadenken. Hij had ondertussen ook besloten dat hij genoeg had van het barhangen en goot ook de resterende inhoud van Maya’s glas achterover – hij betaalde uiteindelijk, dus het was in theorie ook zijn glas – waarna hij haar arm greep en zich een weg tussen de menigte op de dansvloer baande. Hier en daar kreeg hij een geërgerde blik zijn kant op geworpen, aangezien hij zich redelijk bruusk door de massa bewoog, maar het maakte hem vrij weinig uit. Het enige waar hij wel rekening mee hield, was dat hij zijn greep op Maya niet verloor. Anders zou hij wellicht wat moeite hebben om haar terug te vinden tussen de dansende en springende mensenmassa.

Ze genoot er wel van, hier zitten en genieten van de man tegenover haar, die langzaam maar zeker een verandering leek te ondergaan, gestimuleerd door de alcohol. Zijn tweede glas was al leeg en het duurde niet lang of hij begon aan het hare, waar nog ongeveer de helft in had gezeten. Maakte niet uit, ze had eigenlijk toch wel genoeg gehad. Relatief soepel kwam ze nog van de barkruk af, ze knipoogde nog even naar de leuke bardame en liet zich toen gewillig meetrekken door Aryen, die het plan leek te hebben om te gaan dansen, of in ieder geval om de dansvloer op te gaan. Hij had haar arm wel wat stevig vast, was nergens voor nodig want ze was niet van plan hem kwijt te raken, maar het was niet zo heel erg. Uiteindelijk vonden ze een plek op de drukke vloer, net toen een nieuw nummer startte. Een leuk nummer, wel te verstaan. Maya kende dit nummer en zou het helemaal mee kunnen zingen, ware het niet dat ze niet kon zingen en op dit moment voelde dat ze de woorden toch niet goed over haar tong zou krijgen. In plaats daarvan trok ze haar arm los, begon op de maat van de muziek te bewegen en keek Aryen uitdagend uit. Eens zien of hij ook kon dansen, of dat hij maar wat zou doen. Ritmegevoel, kom maar op.

De timing kon eigenlijk niet beter geweest zijn. Toen ze zich goed en wel op de dansvloer bevonden, begon het volgende nummer. Aryen kende het wel: hij had het al een paar keer eerder op de radio gehoord. Dacht hij. Hij wist het niet. Maakte niet uit. Hij herkende het deuntje wel, hier en daar misschien een zinnetje. Niet dat hij zich daarop wilde focussen, aangezien Maya duidelijk het ritme van de muziek over zich heen liet komen en weer begon te bewegen nadat ze zich uit zijn greep had losgemaakt. Aryen lachte toen hij haar blik zag. Hij was misschien niet iemand die van feestjes hield, maar hij had wel wat ritme in zijn lichaam. Dacht hij. Hij wachtte tot Maya zich omdraaide, om daarna dichter naar haar toe te stappen. Hij stond vlak achter haar en nam het ritme over waarop Maya bewoog. Kijk, dat ging wel prima. Hij streek wat haar achter haar oren en bracht zijn mond dichterbij. Zo dicht dat zijn lippen zachtjes haar oor raakten. ‘Ik weet niet wat er in dat drankje zat,’ fluisterde hij, ‘maar ik vermoed dat het geen onschuldig fruitdrankje was.’ Hij lachte zachtjes, waarna hij zijn armen om haar middel sloeg en haar 180 graden draaide, zodat ze elkaar aankeken. ‘Gelukkig heb ik ietwat afleiding.’ Hij keek haar recht in de ogen aan. Als zij hem een beetje wilde afleiden door uitdagend te kijken, zeker wanneer hij aangeschoten was, kon hij dat ook prima doen. Koekje van eigen deeg.

Het was een goed nummer om op te bewegen. Een lekker ritme, niet te snel en niet te langzaam, met voldoende afwisseling tussen harde en zachte tonen. Daar werd de muziek natuurlijk ook van tevoren op uitgekozen, maar het maakte het niet minder leuk. Ze had zich uitdagend omgedraaid en daarmee precies de reactie verkregen die ze wilde, ze voelde hoe dichtbij Aryen nu was. Zijn handen om haar middel, die haar nu weer omdraaiden. De blik in zijn ogen sprak boekdelen, maar ze wist dat de glans in haar ogen ook voor zichzelf sprak. ‘Dat ligt eraan hoe je onschuldig definieert,’ zei ze met grote, niet al te onschuldige ogen. Nee, een onschuldig drankje was het niet geweest, maar het resultaat mocht er wezen. Ze legde haar armen ook om hem mee en bracht daarmee hun gezichten nog wat dichter naar elkaar. Ze wendde haar blik niet af, maar voelde de spanning tussen hen beiden duidelijk aanwezig. Een goede spanning, dacht ze zelf. ‘Wat is er zo afleidend dan?’

'Ik denk dat je zelf wel weet wat daar al dan niet onder valt,' antwoordde Aryen. Maya's ogen waren strak op die van hem gericht. Het was een andere blik geweest dan de hele avond. Sowieso anders dan toen ze eerder had gewonnen beneden. Dat moment leek nu al een eeuwigheid geleden en het leek op dit moment ook alsof ze alleen waren. Het zou bijna zo voelen, maar zo nu en dan kwam er één of ander ledemaat langs Aryen's blikveld gezwaaid en wist hij dat ze in feite niet alleen waren, maar er was niemand die naar hen keek.
Het duurde niet lang of Maya kwam nog dichterbij, hun gezichten slechts enkele centimeters van elkaar af. Aryen trok zijn mond in een minieme grijns, bijna niet zichtbaar. Wat er zo afleidend was? Aryen was zich wel bewust van het feit dat ze dit zelf als geen ander wist. 'Naast deze luide muziek en de zwetende feestvierders om me heen?' Aryen grinnikte, bracht zijn armen - die nu ter hoogte van haar onderrug lagen - nog iets lager. 'Ik zou het niet weten.'

Hij zou het niet weten. Misschien dat Maya het in een andere situatie had geloofd. Maar op dit moment, met de situatie waar ze nu n waren, zijn handen op haar onderrug, lager dan voorheen, geloofde ze niets van zijn woorden. Ze glimlachte flauwtjes, bracht haar lippen nog wat dichter naar die van hem toe, maar liet ze daarna afglijden naar de zijkant van zijn gezicht. Ze stond nu op haar tenen, haar lippen bracht ze naar zijn oor. 'Dan moet ik het maar even laten zien, mh?' zei ze zacht, waarna ze weer eventjes afstand van hem nam, enkele centimeters meer dan daarvoor. De heldere, plagende twinkeling in haar ogen liet doorschijnen dat ze precies wist wat ze aan het doen was, al helemaal toen ze weer dichter naar hem toe kwam, haar lichaam nu ook tegen dat van hem aandrukte en eindelijk haar lippen op die van hem drukte. Ze had alle signalen gezien en wist, hoopte eigenlijk, dat hij er niet moeilijk over ging doen. Niet dat ze nu bewust over dat soort dingen na aan het denken was, daar had ze te veel alcohol voor gedronken. Haar handen gebruikte ze nu subtiel om zijn handen nog nét iets verder naar beneden af te laten dwalen en haar ogen keken niet meer naar hem, maar waren eindelijk gesloten. Zijn lippen proefden zoet, naar de cocktails die ze hem eerder had gevoerd. Lekker.

Net op het moment dat Aryen dacht dat ze zou afhaken, haakte ze ook af. Hij had al geanticipeerd dat er wellicht niets zou gebeuren, dat ze waarschijnlijk allebei net iets te ver heen waren. Misschien was het dan ook beter dat Maya enkele stappen terugdeed. Het gaf Aryen wat ademruimte. Echter niet voor lang. Maya kwam weer dichterbij en nog voor Aryen het goed en wel besefte, kwam een ander paar lippen op de zijne terecht. Hij glimlachte zachtjes tegen haar lippen, waarna hij zich gewillig liet meeslepen door het moment. Zijn handen werden door Maya nog verder naar onderen gebracht, waardoor Aryen haar automatisch nog iets dichter tegen zich aantrok. Als dat al kon. Het maakte hem op dit moment allemaal vrij weinig uit wat wel en niet kon, het enige wat hij wist was dat hij nu niet gestoord wilde worden. Dat maakte hij vrij duidelijk door zijn lippen even van de hare los te maken en haar in een vlotte beweging omhoog bracht, waarbij hij haar benen om zijn middel sloeg en zich zo weer een weg baande tussen het volk. Beneden was te ver weg, dus besloot hij richting buiten te gaan. Daar was niemand meer. Eens hij met Maya de deur uitwas, drukte hij haar - haar nog steeds ondersteunend - met haar rug tegen de muur aan en stortte zijn mond weer op de hare. Wellicht was dit niet het beste idee, maar zo voelde het wel.