Nicolas vs Mistey

Ze hing haar jas op bij die van hem, keek rond in het kleine appartementje en besloot dat hoewel het een stuk kleiner was dan de huizen waar zij normaliter verbleef, het er wel een stuk gezelliger uitzag. Kwam waarschijnlijk doordat hij hier al veel langer woonde dan zij in een huis verbleef en aangezien ze vaak verhuisde, had ze ook niet zo veel persoonlijke spullen. Was alleen maar razend veel slepen. Nee, ze had haar wapens en haar kleren mee, verder was meestal alles bijgeleverd. Dus ze vond het vooral heel erg mooi en vond het nu net voelen alsof ze een kijkje nam in zijn leven, wat dus ook zo was want dit was allemaal Nicolas, door hemzelf ingericht en door hemzelf gekocht. Door hemzelf gekozen en door hemzelf hier neergezet. Ze vond het intrigerend, maar niet op een angstaanjagende, stalkerige manier. 'Nee, ik hoef niets hoor,' antwoordde ze en ze liep nieuwsgierig naar een raam, om te merken dat het uitzicht niet bepaald lelijk was. Nee, dit was zo'n uitzicht waar je jaren van kon genieten zonder dat het ging vervelen en ja, dan snapte ze wel dat Nicolas hier lang kon blijven wonen. Ze keek op toen hij het over slapen op de bank had en schudde haar hoofd, hoewel hij volgens haar niet naar haar keek en het dus niet zag. 'Ben je gek, dit is jouw huis en ik kom hier toevallig langs, ik slaap wel op de bank dan kan jij tenminste in je eigen bed liggen.' Het klonk misschien als beleefdheid, maar Mistey meende het echt. Ze wilde hem niet op de bank laten slapen alleen maar omdat zij er was, het was zijn huis en zijn bed en als er dan iemand recht had om in dat bed te gaan liggen, was hij dat. Ze liep weer weg van het raam en besloot dat dit één van de meest gezellige ruimtes was waar ze ooit geweest was en dat zei wat, aangezien ze wel vaker charmerende ruimtes geweest was. Niet dat ze zich daar verder over uit ging laten, daar was nu niet echt het geschikte moment voor. Eigenlijk was het daar nooit het geschikte moment voor.

Hij lachte even om haar woorden, waarna hij zijn hoofd schudde. 'Ik sta erop dat jij het bed neemt, desnoods ververs ik de lakens wel,' zei hij, waarna hij naar de koelkast liep en daar een flesje cola uit haalde. 'Zeker dat je niets hoeft?' vroeg hij nogmaals, kon zijn dat ze het gewoon niet durfde te vragen. Trouwens, het was behoorlijk zakkerig, hoe dat ook heette, om in zijn eigen bed te liggen terwijl zij de bank nam. Nee, dat was gewoon niet juist en zelfs hij wist dat. Ach, het was tenslotte ook zijn appartement, dus ook zijn regels. Niet dat hij echt regels had, of zo. Ach, hij had onlangs ook zijn eigen regels gebroken, dus heel erg veel maakte het niet uit. 'Als je trouwens wilt douchen of iets dergelijk, achter het halve muurtje,' zei hij, waarna hij op de bank ging zitten. 'Weinig privacy, ik weet het, maar ik zal niet kijken,' lachte hij, waarna hij de tv aanzette. Niet dat er op dit uur nog wat op was dat hem interesseerde, daarvoor was het echt al te laat. Nou ja, tuurlijk waren het programma's die anderen wél interesseerden, maar hij geloofde niet dat Mistey er zo dol op was. Ach, televisie weer uit, waarna hij een slokje van zijn cola nam. Of het vreemd was dat er nu iemand in zijn huis was? Ja en nee, het voelde deels wel goed aan, aan de andere kant was het gewoon wennen. Ja, hij vond haar leuk. Meer dan leuk en hij had nooit gedacht dat te voelen, net zoals hij nooit gedacht had iets niet te kunnen ontkennen. Hij wierp nogmaals een blik op het meisje, waarna hij glimlachte en zijn blik afwendde. Speciaal persoon was het wel, misschien maakte dat haar nog eens extra leuk.

Een douche, ja dat trok haar wel. Niet dat ze het met hem eens was wat betreft het slapen, maar ze besloot wijselijk om haar mond te houden. 'Ik neem even een snelle douche,' besloot ze en even wierp ze een blik op de televisie, waar een nutteloos programma op was dat ze niet interessant vond. Nic blijkbaar ook niet want hij zette het ding al snel uit en nou ja, ze liep al naar het halve muurtje. Het was echt een klein appartement en nee, ze zou niet al te veel luxe hebben hier maar ach, was ze luxe gewend dan? Zo kon ze het niet echt noemen nee, ze kon best tevreden zijn op deze manier en dat was ze ook wel. Hallo, het maakte haar eigenlijk niet beduidend veel uit dat ze niet zo veel privacy had hoor. Als het nou haar baas geweest was oké, maar dit was Nicolas en voor hem had ze gevoelens en hoewel hij anders was dan zij, minder open of zo. Vond ze niet erg, maakte hem nu eenmaal hem en hij hoefde echt niet anders te worden, wilde ze niet eens. Wacht ze draaide door. Ze ontdeed zichzelf van kleding en zette de douche aan, voelde de koude stralen op haar huid en daarna de warmere, tot het water zijn eindtemperatuur bereikt had. Ze was altijd zo ongeduldig dat ze niet kon wachten tot het water opgewarmd was en dat bleek wel weer, maar ach. Het koude water was verfrissend en hield haar in ieder geval overal bij met haar gedachten, hoewel er niet iets was waar ze zich nu echt op moest concentreren. Maakte niet uit, ze moest gewoon even snel afdouchen en daarna de handdoek die ze al klaar gehangen had omslaan. Of nee, ze moest zich maar direct weer aankleden, aangezien dit niet haar huis was en het misschien een heel klein beetje onbeleefd was om halfnaakt rond te gaan lopen. Nah, ze was heus wel een beetje sociaal hoor, hoewel dat lang niet altijd bleek. Ze grinnikte eventjes om haar rare gedachten.

Een snelle douche voor Mistey dus, mooi. Dan kon hij zich ook even omkleden, of ja, zijn slaapkleding aantrekken wat alleen een lange pyjamabroek was. Vond ze vast wel niet zo erg, nou ja. Hij liep naar zijn kast, opende deze, waarna hij de dingen die hij nodig had nam en de rest uittrok. Gooide hij straks wel even in de wasmand, wanneer Mistey klaar was met douchen. Hij haalde ook een extra laken uit de kast, waarna hij dat, samen met een kussen, op de bank gooide. Zo, stond ook weer klaar en was meer dan prima. Misschien moest hij ook maar even haar lakens verversen, nu hij toch bezig was. Sliep ze in een net bed, of zo. Was misschien net iets fijner, al was dit een klusje waar hij soms behoorlijk mee klungelde. Hij haalde het oude dekbeddengoed eraf, waarna hij nieuwe uit de kast haalde. Nou, alleen het kussen ging goed. En het matras-ding, maar wanneer het echt op het dons laken zelf aankwam, liep het wel ongeveer mis. Nou, als Mistey hem zou bezig zou zien, zou ze haar dagelijkse lachmoment ook weer hebben gehad. Nou, uiteindelijk had hij het toch voor elkaar gekregen om het bed nog ietwat te hebben opgemaakt. Ze zou zelf wel merken dat het niet optimaal was, maar het was nog steeds beter dan niet. Of ja, dat redelijk mocht hij terugnemen. Hij zuchtte, waarna hij op het bed ging zitten. Rampzalig. Hij moest dringend maar eens gaan leren hoe hij precies een bed op moest maken, want het werd ongeveer altijd voor hem gedaan. Nu was het hopen dat Mistey's kunsten om een bed op te maken niet al te goed waren, zodat ze het niet al te erg vond dat ze het opnieuw moest doen. Ongeveer, enkel het laken was mislukt.

Of ja, ze trok in ieder geval haar ondergoed weer aan toen ze eenmaal afgedroogd was en ze besloot aan Nic te vragen of hij misschien iets van een shirt voor haar had, zodat ze niet echt in haar ondergoed hoefde te gaan liggen. Nou ja. Ze hing de handdoek op en bond haar vochtige haren bijeen, waarna ze tevoorschijn kwam. 'Zou ik misschien een shirt van je mogen le..' wilde ze vragen, maar ze kon deze vraag niet afronden omdat ze zag hoe apart het bed opgemaakt was. Ze lachte eventjes, al helemaal toen ze de lichtelijk hopeloze blik van Nicolas zag. Hij had het lichtelijk verprutst en dat wist hij, maar dat vond ze niet erg. Eigenlijk was het best wel schattig, aangezien hij dus blijkbaar zijn bed niet op kon maken en dat terwijl hij al aardig lang in dit appartement moest wonen. Ze had nog steeds de lach op haar gezicht en gebaarde hem op te staan, waarna ze zonder echt haar hand om te hoeven draaien het bed goed opmaakte. Deed ze al jaren en hoewel het een wel iets ander bed was dan ze normaal had, verschilde het opmaken ervan niet veel en dus was haar dat moeiteloos gelukt. Niet dat ze er nu echt trots op was, het was gewoon iets dat ze kon en daar viel niet over op te scheppen want ongeveer negentig procent van de wereldbewoners kon het, uitgezonderd Nic en een paar anderen dus. Nu ze het over uitzonderingen hadden, ze liep nog steeds halfnaakt rond en het was nogal uitzonderlijk dat dat het geval was want ze vond het niet geheel prettig om zo rond te lopen. of ja, ze vond het wel leuk om zo rond te lopen hoor, maar nu niet want Nic was erbij en ze kon natuurlijk ook te ver gaan, wat niet de bedoeling was. Maar nu dreef ze alweer af, ze wachtte gewoon op een shirt en had net het bed opgemaakt dat haar toegewezen was. Het was wel een lieve poging van hem geweest om het op te maken, daar niet van.

Hij fakete even een boze blik toen ze begon te lachen, waarna hij zelf ook begon te lachen om zijn eigen mislukking. 'Bedden opmaken zit niet in mijn kwaliteitenpakket inbegrepen,' zei hij luchtig, waarna hij eigenlijk zag was Mistey precies droeg. O. Nou, wel. Hij moest toegeven dat het er niet verkeerd uitzag, logisch ook. Hij hield even zijn adem in, waarna hij zijn wenkbrauwen optrok en weer uitademde. God, dit was ongemakkelijk. Maar goed, een shirt voor Mistey. Een gewone zwarte moest wel prima zijn en dan ook niet al te groot, al was ze wel slank genoeg om het shirt grotendeels over haar lichaam te laten vallen. Goed, hij reikte haar het shirt aan, waarna hij zijn best deed zijn ogen van haar lichaam af te houden. Wacht, spullen in de wasmand gooien. Ja, goed idee. Hij schraapte zijn keel even, waarna hij zijn eigen kleding van de grond raapte en naar de badkamer liep, waar Mistey zonet nog was geweest zonder kleding. Wow, rustig hoor. In- en uitademen. Normaal doen, eigenlijk. Kleding in de wasmand. Terug naar de woonkamer. Goed, het ging ietwat beter, al had hij alleen nooit gedacht om zo te gaan reageren. Nou ja, eerdere keren dan hij lichamen had gezien was op tv en voor die personen had hij geen gevoelens, voor Mistey wel. Het was dus eigenlijk best... Logisch. Of niet? Ja, ongeveer wel. Nou ja, hij dronk weer even van zijn cola, waarna hij weer naar Mistey keek. Ze had haar shirt nu wel aan, dus dat was al een hele verbetering voor hem. Nou ja, niet perse een verbetering, maar wel voor zijn gedachten. Zoiets. Goed, rustig. Niets aan de hand. Het was gewoon Mistey geweest, alleen met wat minder kleding. Dat was alles.

Zij was, -in tegenstelling tot Nic- totaal niet ongemakkelijk in deze situatie maar ze merkte wel dat hij naar haar lichaam keek, hoewel hij dat probeerde te verbergen en het ook zo min mogelijk leek te willen doen. Niet dat het haar uitmaakte dat hij naar haar keek hoor, ze had ook al enkele onopvallende blikken op zijn bovenlichaam geworpen want ja, dat was nu ook ontbloot en ze kon niet zeggen dat ze het echt onaantrekkelijk vond. Nee, Nicolas had een aantrekkelijk bovenlichaam en ze had er graag meer aandacht aan besteed, maar daar was nu niet het moment voor. Ze pakte het shirt van hem aan en keek er even naar, besloot dat het een gewoon zwart shirt was waar de geur van Nicolas aan hing en ze trok hem over haar hoofd en vochtige haren heen, waarna ze hem nog even gladstreek. In de korte tijd dat zij een shirt aangetrokken had, was Nic naar de badkamer gelopen en had zijn spullen weggebracht. Nou, dat hield in dat het ongemakkelijke moment eventjes voorbij was want ja, zij had iets meer aan dan alleen haar ondergoed en dat zou voor Nic waarschijnlijk een opluchting zijn. Wat had ze ook alweer gedacht? Oh ja, schattig. Dat was precies wat ze nu nog steeds dacht en nou ja, het was ook gewoon zo. Nicolas was de onschuld zelve op het gebied van relaties en dat was schattig, hoewel ze dat niet kleinerend bedoelde. Nee, ze vond het echt schattig en leuk en nou ja meer kon ze er niet echt van zeggen. Ze besloot om op het bed te gaan zitten aangezien alles toch zo ongeveer in een ruimte stond en door lichte afstand tussen hen te bewaren zou de situatie misschien niet geheel ongemakkelijk worden want ja doordat ze merkte dat hij het ongemakkelijk vond ging ze dat al snel overnemen, daar kon ze niet zo heel veel aan doen. En ze was moe, dus zou waarschijnlijk zo gaan liggen en dan sliep ze de rest van de nacht vast.

Zij ging op het bed zitten, om zo toch nog een beetje afstand te bewaren. Apprecieerde hij wel, dat ze wist hoe hij ongeveer in elkaar zat en daar ook respect voor had. Nou ja, wilde niet zeggen dat hij voor het slapengaan haar lippen niet meer op de zijne wilde. Hij wist niet echt of zij hetzelfde dacht, maar hij kon het altijd proberen. Dat had hij in eerste instantie eerder ook gedaan en ook dat was goed uitgedraaid. Nou ja, hij stond op, waarna hij naar het bed liep en naast Mistey plaatsnam. 'Ik ben blij dat je meegekomen bent,' fluisterde hij, waarna hij haar kin omhoog liftte en zijn lippen zachtjes tegen de hare drukte. Ja, hij was blij dat ze mee was gekomen. Blij dat hij haar ontmoet had, al was hij daar eerst niet zo blijk mee geweest. Morgenochtend zouden ze waarschijnlijk plannen maken en zou alles waar hij zo vertrouwd mee was, anders worden. Heel anders, maar op de andere manier vond hij het wel tijd voor verandering. Hij liet haar lippen weer los, waarna hij even glimlachte. 'Slaap lekker,' fluisterde hij, waarna hij opstond en naar de bank liep, het laken over zich heen trok en op zijn zij ging liggen, om Mistey nog ongeveer te kunnen zien. Hij zou wel even wachten met slapen tot zij sliep, als hem dat zou lukken. Hij was namelijk meer dan moe, aangezien deze dag zoveel verschillende dingen met zich had mee gebracht. Misschien sliep hij wel helemaal niet, was ook een optie. Puur omdat hij niet kon slapen, wegens alle gevoelens die nu in hem omgingen en hem dat onmogelijk maakten. Nou, dan had hij tenminste de hele nacht een mooi uitzicht.

Ze glimlachte toen hij overeind kwam, naast haar ging zitten op zijn eigen bed. Ja, zij was ook blij dat ze met hem meegekomen was en het maakte niet uit wat er nu zou gebeuren, ze was meer dan gelukkig nu. Al helemaal toen ze zijn lippen tegen die van haar voelde, dit is was hun derde zoen en de tweede die hij begonnen was. Niet dat ze het verder bij zou houden hoor, ze vond het alleen lichtelijk hartverwarmend dat hij zijn lippen tegen die van haar drukte. Een nachtkusje, alleen dan meer een zoen. En nou ja, het maakte dat ze niet meer vergat dat ze blij was hier te zijn, ook toen zijn lippen weer weg waren. Het was meer dan oppervlakkige lust, iets waar ze vaker mee te maken had gehad. Nee, het was veel meer. Van haar kant, maar al helemaal van zijn kant. 'Slaap lekker,' antwoordde ze, het normale antwoord voor deze situatie. Ze keek nog eventjes hoe hij ging liggen, schoof toen zelf verder het bed op en ging onder de deken liggen, legde haar haren zo neer dat ze er vannacht geen nat van zou hebben als draaide of woelde. Want dat kon best wel eens gebeuren, ze had namelijk in de laatste paar uur nogal wat meegemaakt. Gevoelens, vooral. Maar negatief? Nee, alles behalve negatief. Kon ook niet anders, het was met Nic en hoewel ze dit vanmorgen bij wakker worden nooit verwacht had, was het wel gebeurd en nu zou ze niet meer anders willen. Lieve Nicolas, die afstand probeerde te bewaren en tegelijk toch bij haar wilde zijn. Ze glimlachte naar het plafond, maar sloot toen haar ogen. Ze wist niet of ze snel in slaap zou vallen, maar aangezien het stil was in de ruimte, concentreerde ze zich op ademhalingen. Die van Nicolas, om precies te zijn. Naar die van zichzelf luisterde ze al zo vaak, daar was niets meer aan. Die van Nicolas was haar eigenlijk nog onbekend, maar tegelijk voelde hij al zo vertrouwd dat ze al snel wegzakte en dat was niet erg, morgen zou een drukke dag worden.

De vogels hadden hem, net zoals alle andere ochtend, wakker gemaakt. Het enige verschil was dat hij er deze keer niet chagrijnig door was geworden. Hij was best goed gehumeurd vandaag, misschien mede omdat Mistey nog lag te slapen. Voorzichtig en ietwat moeizaam kwam hij overeind. Ja, hij was de bank niet meer gewoon en dat was ook duidelijk te voelen. Met een zachte zucht strekte hij zich uit, waarna hij naar de keuken liep en even een blik achterom wierp. Ontbijt op bed? Kon ze wel leuk vinden, ach. Hij nam wat appelsienen uit de koelkast, waarna hij daar vers appelsiensap van maakte. Twee glazen, om precies te zijn. Hij stopte twee sneetjes brood in de toaster, waarna hij - na de eerste twee - er twee nieuwe instopte. Chocoladepasta op de schaal, samen met confituur. Ze zou wel één van beide lusten, hoopte hij. Hij haalde wat vers fruit uit de koelkast, waar hij twee kommetjes fruitsalade mee maakte. Misschien nog even een eitje erbij, al wist hij niet hoe ze deze precies wilde. Nou, vroeg hij wel als ze wakker was. Mits ze er één wilde, dan. Goed, hij liep met de schaal naar het bed, drukte een kus op haar voorhoofd, in de hoop haar daarmee te wekken en ging op het bed zitten, waarna hij de schaal even op zijn nachtkastje plaatste. 'Goedemorgen,' fluisterde hij. 'Ik heb ontbijt voor je gemaakt, het enige wat nog ontbreekt is een eitje, maar je moet wel even vermelden hoe je die precies wilt.' Hij glimlachte even, waarna hij iets beter ging zitten. 'Lekker geslapen?' Tja, hij hoopte van wel. Hij zou niet weten hoe te reageren als dat niet zo was, maar goed. Dan was de bank misschien niet zo handig geweest.

Ze had echt heerlijk geslapen, er was gewoon geen ander woord voor. Heerlijk. Ze voelde zich nog steeds heerlijk toen ze een paar zachte lippen op haar voorhoofd voelde en haar ogen opende, om Nic te zien. Direct was ze echt wakker en ze kwam voorzichtig iets overeind, zodat ze in een soort zittende houding kwam te zitten. 'Ook goedemorgen,' mompelde ze zachtjes, waarna ze hem een vluchtig kusje op zijn lippen gaf. Normaliter was ze geen ochtendmens, maar in een normale situatie had ze de vorige avond gezopen en werd ze niet wakker van Nicolas' lippen op haar huid. Maakte toch wel een wezenlijk verschil, vond ze zelf. Oh en normaliter kreeg ze ook geen ontbijt op bed, dus dat was dubbel zo schattig van hem. Ze gaapte eventjes aangezien ze nog wel een beetje slaperig was en streek toen haar haren glad, die natuurlijk weer stom moesten gaan krullen omdat ze met vochtig haar was gaan slapen. 'Ik houd niet zo van ei, om eerlijk te zijn,' gaf ze toe en ze glimlachte er flauwtjes bij, 'maar ik heb heerlijk geslapen en ik hoop dat jij dat ook hebt, hoewel je op de bank lag?' Oh, ze was wel heel sociaal vond ze persoonlijk, aangezien ze de normale formaliteiten uitvoerde alsof het natuurlijk was. Nou, ze was het ook wel gewoon hoor, die dingen. Deed ze wel vaker als ze een opdracht wilde versieren, maar nu was het echt een oprechte actie. Ze keek langs hem en zag de schaal met etenswaren, met het ontbijt dus. Dat maakte dat ze besloot dat hij veel te veel moeite voor haar had gedaan en dat ze dat heel erg leuk vond, want ja ze was en bleef een vrouw en vrouwen vonden het over het algemeen leuk als iemand moeite voor ze deed. Was toch algemeen bekend? Zo niet, dan was dat nu het geval. Stoppen, ze was blijkbaar nog niet helemaal wakker. Maakte niet zo veel uit, Nic was hier en dan was alles goed voor haar.

Hij glimlachte even toen hij haar lippen vluchtig tegen de zijne voelde. Ze mochten gerust wat langer blijven hangen zijn, maar dat was misschien niet zo'n goed idee met dat eten naast hem. Hij liet zijn vinger even tussen haar krullen glijden, waarna hij glimlachte. 'Staat je goed,' fluisterde hij, waarna hij haar de schaal aanreikte. Geen eitjes voor Mistey, hijzelf had er ook niet echt zin in. Was misschien wel beter zo, konden ze beide gezellig blijven zitten. Hij grinnikte even om haar vraag. Goed geslapen? 'Ik heb betere nachten achter de rug, maar het feit dat jij hier bent heeft mijn ochtend wel goed gemaakt,' antwoordde hij voorzichtig. 'Er is confituur en chocopasta, wilde er zeker van dat je minstens één van de twee lustte.' Hijzelf smeerde zijn toast in met de choco, waarna hij een slokje sinaasappelsap nam. Normaliter gaf hij zichzelf niet zo'n ontbijt hoor, alleen bij een speciale gelegenheid die er eigenlijk nooit was. Alleen nu. Eigenlijk deed hij het voor zichzelf als hij veel tijd had én er ook nog eens zin in had. Nu had hij gewoon gedacht dat Mistey het ook leuk zou vinden. Ze leek het ook wel leuk te vinden, of ja, ze leek tevreden te zijn. Misschien was het ontbijt niet de precieze oorzaak. Ach, eten nu. Ze zouden vanzelf wel zien wat de dag zou brengen, al stond dat al ongeveer een beetje vast. Plannen maken, ongeveer. Dingen regelen. Samen, zodat ze hier weg konden, een veiligere plek konden bezoeken die hun leven met elkaar niet in weg stond. O, nu ging hij wel ver, al meteen vooruit plannen, maar het voelde goed. Dus waarom niet? Hij zag geen reden om niet vooruit te kijken, eigenlijk. Nu alles op zijn plaats leek te vallen. Hij zag vanzelf wel wat er gebeurde.

Ze duwde zijn hand weg bij haar krullerige haren, maar lachte erbij. 'Daar mag je geen grapjes over maken,' waarschuwde ze hem weinig serieus en een licht blosje verscheen op haar bleke wangen -'s ochtends leek ze meestal nog bleker dan ze echt was- toen ze zijn volgende woorden hoorde. Nou ja, hij was nu eenmaal een schatje, hoewel ze het zorgelijk vond dat hij niet goed geslapen had. Of ja, niet zo heel goed. Hij had dan ook gewoon in zijn eigen bed moeten liggen en zij had dat niet in moeten pikken, maar ze hadden daar al een korte woordenwisseling over gehad de vorige dag en ze had geen zin in een volgend gesprek daarover, niet nu er eten tevoorschijn kwam. Ze lustte beiden, maar zei het niet hardop omdat ze al een slokje van het sinaasappelsap genomen had en het niet over het bed heen wilde proesten, dat zou trouwens ook niet geheel charmant zijn. Ze slikte het spul door en smeerde toen haar toast met chocoladepasta, omdat ze dat verkoos boven de confituur. 'Ik lust beiden,' mompelde ze snel en ze nam een hapje, aangezien ze toch wel hongerig was. Gisteren was een lange dag geweest en vandaag zou er veel gaan gebeuren, dus het was broodnodig dat ze goed at. Had ze al gezegd dat ze dit superlief van hem vond? Nee, waarschijnlijk niet en dat was toch wel een beetje onbeleefd, dus ze zorgde dat haar mond leeg was en sprak toen. 'Bedankt hiervoor, dat vind ik echt leuk.' Wauw, dit klonk wel heel gemaakt maar ja, ze bedankte nu eenmaal niet vaak mensen en het was vingers kruisen dat hij het niet als sarcastisch op zou vangen, zo gemeen was ze namelijk sowieso niet en nou ja ze wilde hem niet kwetsen want ze vond het echt leuk. Knabbelde nog wat aan het brood tot dit geheel verdwenen was en nam toen nog een slokje van het versgeperste sap, om de laatste kruimels die in haar mond zaten weg te slikken. Eerst eten, daarna moesten ze toch echt ervoor zorgen dat ze hier weg konen en in ieder geval een begin konden maken met samenleven. Hoe het uit zou pakken, daar kwamen ze later wel achter.

Geen grapjes daarover, begrepen. Toch kon hij het niet laten om toch nog even te gniffelen. Hij vond het echt leuk hoor, het had iets. 'Ik heb hier wel geen stijltang liggen, dus je zal het nog even zo moeten doen vrees ik.' Hij bleef glimlachen bij haar volgende woorden en die glimlach werd nog iets breder toen ze hem bedankte. 'Graag gedaan,' antwoordde hij, waarna hij aan de tweede toast begon en deze met confituur besmeerde. 'Ik wil het gerust elke dag doen, maar dan moet jij wel boodschappen doen, kan je ook kiezen wat je precies wilt.' Een tijdje later was alles op, waarna hij de schaal nam en deze op het aanrecht plaatste, om daarna weer terug naar het bed te lopen. Deze keer ging hij echter niet naast haar zitten, maar kroop het bed op, zodat hij ongeveer boven haar zat en voorzichtig een kus op haar lippen drukte. 'Dus, wij moesten nog wat dingen plannen, was het niet?' fluisterde hij, waarna hij zijn lippen iets steviger op de hare drukte en zich toen naast het meisje liet vallen. 'Had je al iets in gedachten, of zullen we samen een plan bedenken?' Nou ja, hij had gisteren al ongeveer gemerkt dat zij een plan klaar had staan. Als hij het zich goed herinnerde, er waren een paar dingen uit zijn geheugen verdwenen omdat het zo laat was geworden. Hij was de kus echter niet vergeten, zou ook niet gebeuren. Zou nogal vreemd zijn, eigenlijk. Hij wilde het eigenlijk niet eens vergeten, het was een mooi moment geweest en hij hoopte dat Mistey dat ook vond. Nou ja, het viel niet te ontkennen dat zij zich dat moment ook herinnerde. Hij keek weer even naar de krullen, waarna hij een kus op haar wang drukte en weer glimlachte. 'Jij ook bedankt, trouwens.' Niet speciaal ergens voor, gewoon, omdat Mistey Mistey was. Mistey Melanie Malorn. Het meisje met drie dezelfde initialen.

Nou ja, die had ze wel thuis liggen en die zou ze ook wel ophalen binnenkort, voordat ze hier weggingen het liefst. Ze at door en toen ze ongeveer genoeg gehad had wilde ze de spullen wegbrengen, maar Nicolas was haar voor en dat vond ze flauw want nu liet ze hem alles doen en dat was echt niet haar bedoeling. Bij een normale, onbekende man misschien wel, maar bij hem was het echt niet zo dat ze hem graag al het werk liet doen. Ze kreeg alleen geen tijd om te protesteren, aangezien hij het bed al opklom en alle eventuele protesten in haar mond smoorde met zijn lippen, die eerst die van haar kusten, toen spraken en daarna nogmaals kusten. Zeer zeker niet vervelend. Nou ja, ze moesten even serieus worden want anders zouden ze hier niet weg komen en zaten ze als ratten in de val. Hij vroeg of ze een idee had en ze dacht even na, gisteren had ze iets in haar hoofd gehad, maar de vraag was of ze zich dat nu nog steeds kon herinneren. Jawel, ze wist het al weer. 'Ik dacht.. Ik kan gaan en staan waar ik wil want mijn baas is dood. Maar jij niet, ze zullen je gaan zoeken en zoeken en pas als ze je gevonden hebben, teruggebracht hebben, zullen ze niet meer zoeken. Ik ken dat soort mensen wel ongeveer.' Even nam ze pauze om adem halen te halen aangezien ze vrij rap sprak, ze wilde dit misschien wel krankzinnige idee snel over haar lippen hebben en dan was ademhalen tijdverspilling, maar tegelijkertijd broodnodig. 'Maar ze zoeken geen mensen die dood zijn, dus het meest logische lijkt mij om ze allemaal te laten geloven dat je dood bent en er dan vandoor gaan.' Hoe en wat, dat had ze nog niet bedacht want dit was ongeveer wat haar plan inhield en dus zweeg ze nu ook, want ze wist niet of ze anders nog iets zinnigs aan dit toe kon voegen. Het was gesproken en nu ze bedacht wat ze gezegd had, klonk het raar. De dood van Nicolas faken, hoe lang zou het werken? Nou ja, het was meer dan ze tien minuten geleden hadden gehad, of niet dan?

Hij luisterde aandachtig naar haar voorstel, waarna hij even op zijn lip beet. 'Een dode op het vliegtuig?' aarzelde hij. Nou ja, als je het heel oppervlakkig bekeek was het misschien een prima plan, maar als je het dan ook in werking wilde zetten konden er ook heel wat complicaties optreden, maar dat wilde echter niet zeggen dat ze het ongeveer konden proberen. Valse paspoorten, ergens een tweelingbroer. Kleine details, die wel eens belangrijk konden zijn. Nou, als ze echt alles zouden plannen, zou het plan wel kunnen slagen. Het enige nadeel was dan wel dat het wel even zou duren voordat alles op een rijtje stond en tijd verliezen konden ze er nu niet echt bij hebben. Nou ja, ze konden wel wat bedenken dat minder tijdrovend zou zijn. 'We kunnen ergens heen met de auto, een plek die jij kiest,' begon hij. 'Daar zullen ze al minder snel komen zoeken geloof ik en dan hebben wij tijd genoeg om een vliegtuig te regelen.' Of ja, zoiets. Het sloeg wel ergens op, ongeveer. Hij had een auto, zij had wel een paar koffers en zoveel dingen wilde hij ook niet meenemen, enkel de belangrijkste spullen die in dit appartement stonden. Paste wel in een koffer, ongeveer. Nou ja, eerst zien wat Mistey van het plan vond en dan zagen ze vanzelf wel of er nog eventuele aanpassingen kwamen. Het stond sowieso vast dat ze weg gingen, ver weg. Samen, waar hij ook wel blij om was. Ja, hij vond het fijn om bij Mistey te zijn. Ze was veruit ook de enige waarbij hij zich fijn voelde, dus daar mocht ze blij mee zijn. Of ja, hij mocht blij zijn dat zij blij was bij hem te zijn. Wow, ingewikkeld dit. Stop, focus op de plannen. Belangrijke plannen die hun leven kon redden.

Ze luisterde naar zijn idee, moest toegeven dat dat ook mogelijk was. 'Maar dan heb je wel een vals paspoort nodig, wanneer je met een vliegtuig wilt,' mompelde ze zachtjes, meer tegen zichzelf dan tegen Nicolas. Het idee op zich was heel goed, gewoon weggaan en dan naar een plek waar ze hem niet zouden zoeken. Maar een vals paspoort zou sowieso nodig zijn, anders werd hij wel heel makkelijk teruggevonden. Het zou in ieder geval een snellere oplossing zijn dan die van haar en veel makkelijker te organiseren, dus bedenkelijk knikte ze. Het was beter, makkelijker. Des te eerder waren ze vrij van zijn opdrachtgevers, wat alleen maar positief was voor haar, voor hem, voor hen beiden. Een toekomst waarin ze samen zouden zijn, dat klonk haar wel goed in de oren. Ze zuchtte, legde haar hoofd zonder er echt over na te denken op zijn schouder. Ze moesten een plek hebben om heen te gaan en zij kende plaatsen, veel plaatsen. De ene was mooier dan de andere, maar de ene plek was ook minder bekend dan de andere en dat zou dus afgewogen moeten worden. Ook de afstand van de stad naar het vliegveld moest bekeken worden en nog veel meer dingen. Ze zuchtte, sloot haar ogen en zei even niets meer. Het was sowieso een stomme, moeilijke situatie. Daar was niets aan te doen, het enige wat ze wel kon doen was ervoor zorgen dat alles goed kwam en dat was al een moeilijke taak. Niet dat ze niet geloofde dat het niet goed zou komen hoor, ze zou gelukkig worden met Nicolas en niet met iemand anders. Punt. Ze hadden weinig spullen die echt mee moesten, dus dat was ook niet echt een probleem. Ze zouden gelukkig worden, klaar. Hun toekomst zou mooi zijn en vervuld zijn van vrijheid, liefde en geluk. Het kwam wel goed, alles kwam goed. God lachte hen dan wel niet toe, ze zouden hun eigen geluk wel ontwikkelen. Het was goed.

Alles was zonder problemen gegaan, ze waren de stad uit en waren zo ver mogelijk gegaan. Tot zover dat lukte met de auto dan. De tolwegen hadden ze ongeveer doorstaan en nu zaten ze, niet perse omdat hij het wilde, in een motel waar je niet al te veel gegevens moest geven. Nou ja, erg luxueus was het niet hoor, maar je had een slaapkamer, televisie en een badkamer. Ze konden ook wel even een restaurant opzoeken. Het was een tijdelijke optie geweest, zodat ze konden plannen waar en wanneer ze een vliegtuig zouden nemen. Daarvoor waren eerst valse identiteiten nodig en dat koste nou eenmaal tijd. Hij had niet het gevoel dat Mistey het enorm erg had gevonden, hij daarentegen had het liefst een beetje anders gezien, maar goed. Hij was bij Mistey en dat was wat telde. Hij was haar nog niet kwijt, niemand had hen gevonden en niemand was hen nu op het spoor. Ze zouden vast wel zoeken hoor, maar vonden alleen maar aanwijzingen die hen in de verkeerde richting zouden sturen, hadden ze zelf voor gezorgd. Best handig dat ze eigenlijk al die dingen konden, meestal dankzij de personen die nu naar hem en Mistey op zoek waren. Ironisch was het wel, ja. Moest hij toegeven. Goed, hij zette de koffer naast zijn bed. Daar zaten ongeveer de belangrijkste spullen, onder andere zijn laptop, in opgeborgen. Die laatste zou hij trouwens wel zo snel mogelijk kwijt moeten raken, aangezien hij wel vermoedde dat die mannen ook locaties konden halen via een IP-adres. Ja, oké, hij was een heel klein beetje een nerd op dat gebied. Al was het wel een voordeel dat hij de kennis die hij had, nooit met iemand anders deelde. Goed, nieuwe laptop, moest hij zo snel mogelijk hebben. Eerst alle programma's overzetten die hij had en dan deze weggooien. Hoe zekerder ze zouden zijn, hoe beter. Hij wilde geen onzekerheid, had hij nooit gewild. Nergens. Hij glimlachte even, waarna hij zich omdraaide en Mistey's kin optilde, om daarna een kus op haar lippen te drukken. 'Het is niet veel, maar ik beloof dat het maar voor heel even is,' fluisterde hij.

Ze was moe van al het geregel, al het gedoe en al het wegvluchten. Maar het was nodig, ze zouden hem gaan zoeken en anders haar wel. Ze hadden een eind gereisd vandaag en waren nu op hun uiteindelijke bestemming voordat ze op het vliegtuig zouden stappen. Hier in de buurt was een klein vliegveldje met vluchten naar verschillende landen, maar eerst moesten ze hun reis nog boeken en dat kon nog wel wat worden. Het geld was geen probleem hoor, dat niet. Maar het kon wel een probleem zijn dat hun IP-adressen in de gaten gehouden werden en dat moesten ze niet hebben, dan zouden ze weer verder moeten reizen. Misschien hadden ze in dit motel wel enkele oude computers die je na tien minuten opstarttijd kon gebruiken om op te internetten, dat zou misschien nog wel nuttig zijn. Niet dat ze zich daar nu druk om wilde maken, ze was eigenlijk vrij moe en hoewel ze dus weg waren uit de grootste gevarenzone, was ze er nog steeds niet helemaal gerust op dat alles goed zou komen. Ze keek wat rond in de kamer waar ze zouden verblijven tot ze het vliegtuig konden nemen en besloot dat het beter was dan niets. In ieder geval was ze samen met Nic en dat was al veel beter dan niets, want hij was de reden dat ze überhaupt weggegaan waren. De kleine tas met haar spullen zette ze aan de kant neer, hierin bevonden zich enkele kledingstukken en daar bleef het ook wel bij. Ze was gewend veel te reizen en wist dus ook wat ze wel en niet mee moest nemen, dus daar had het probleem echt niet gelegen. Goed, ze zouden dus valse identiteitsbewijzen moeten laten maken en daarna moesten ze een vlucht boeken die hen naar een plek hier ver vandaan zou leiden, want alleen ver van hier konden ze een rustig bestaan opbouwen. Haar gedachten waren even afgeleid, maar toen ze Nic zijn vingers rond haar kin voelde en zijn lippen op de hare, was ze weer eventjes terug. 'Het is inderdaad niet veel, maar het komt wel goed,' mompelde ze zachtjes. Morgen zou ze opzoeken waar die man zat die haar identiteitsbewijs al eerder had vervalst voor een opdracht, als het goed is woonde hij ook in deze omstreken. Dan konden ze snel weer verder.

Beter dan niets, ja, dat kon hij beamen. Puur omdat het ook gewoon waar was. Nou ja, dit was ook gewoon beter dan in angst leven in een iets beter hotel of iets dergelijks. Dat was volgens hem ook de plek waar ze het eerst zouden gaan zoeken en hier hadden ze gewoon wat meer tijd, uiteindelijk. Hij wist ook niet hoe lang dingen hier precies zouden duren, maar hij had het idee dat het wel goed kwam. Goed moest komen. Hij sloeg zijn armen nog een keer om het meisje heen, waarna hij haar weer losliet en naar zijn koffer liep, om zijn laptop uit de koffer te halen en deze aan te zetten. 'Enige voorkeur qua bestemming?' vroeg hij, waarna hij even wachtte tot het ding opgestart was. Hij zou hier gewoon een beetje kijken qua tickets en ze dan ergens anders bestellen, gewoon om ze op het verkeerde spoor te zetten. Misschien klikte hij Groenland wel aan, konden ze daar lekker bevriezen. Hij lachte even, waarna hij wat dingen op de laptop begon aan te klikken. Als hij het goed had zou Mistey ook valse paspoorten regelen en stiekem was hij wel benieuwd welke naam hij zou krijgen, maar hij vertrouwde haar wel en wist dat ze hem ook geen rampzalige naam zou aanmeten. Of tenminste, dat hoopte hij. Maakte ook niet zo heel veel uit, maar goed. Hij deed de laptop weer dicht, hij had echt geen zin om nu dingen op te gaan zoeken, hij was even al dit gedoe zat. Het leek zelfs alsof ze nog niet eens echt tijden hadden gehad om dit alles te bevatten. Tenminste, zo leek het voor hem. Hij wist niet echt hoe het bij Mistey zat. Hij besloot er ook niet naar te vragen, niet nu. Misschien later, eens alles ongeveer volgens plan verliep.

Ze voelde zijn armen nog even om zich heen, waarna hij haar losliet en ze zich op het bed liet zakken. 'Hm, niet echt. Ik ben hier de wereldreiziger en jij niet, dus kies jij maar wat uit.' Ze ging languit op het bed liggen, maar hield een oog op het beeldscherm van zijn laptop gericht, zodat ze kon zien wat hij deed en ze trok dan ook een verbaasde wenkbrauw op toen hij enkele dingen aanklikte, ze hoopte maar dat hij het niet serieus zou menen. Nee, daar ging ze in ieder geval niet vanuit. Anders moesten ze toch nog eens een goed overleg plegen, ze was namelijk écht niet van plan om zich in één van die landen te gaan verschansen, maar goed. Momenteel was ze veel te moe en had ze nergens meer echt zin in, dus zou ze hem ook niet erop aanspreken. Nee, ze geloofde ook niet dat het echt was, wat hij nu deed. Hij was niet zo dom dat hij niet wist dat ze via IP-adressen controle konden doen, dus dit was vast en zeker slechts afleidingsmanoeuvre. Anders zouden ze een andere plek moeten zoeken, was ook mogelijk. Ging wel moeite kosten, maar was net zo goed mogelijk als alle andere dingen dingen ze tot nu toe al bewerkstelligd hadden. Niets was onmogelijk. Een flauw lachje ontsnapte haar lippen, maar verder bewoog ze eigenlijk niet. Uitgeput, uitgeteld en geen zin meer om wat dan ook te doen. Later op de avond zouden ze wel naar beneden moeten om wat te eten, van roomservice hadden ze hier niet gehoord en eigenlijk was dat helemaal niet erg, zoiets had ook wel charmes. Of ja, zou in een anders situatie charmes gehad hebben. Nu was het vooral nodig om incognito te blijven, dat was dan ook de reden dat ze morgen maar nieuwe paspoorten moest laten maken, na een telefoontje. Het zou wel wat overreding kosten om de man ook het zwijgen op te leggen, maar ze had er eigenlijk geen wantrouwen in dat hij zijn mond zou houden. Was vooral heel goed voor haar en goed voor hem omdat ze meerdere methodes had iemand stil te houden.