Samuel & Haily x 10.000

Ze draaide de vloeistof in het glas een paar keer rond, voordat ze een flinke slok nam en het glas leegde. Met een duw gaf ze het terug aan de barman, die de hint duidelijk begreep en het glas al begon te vullen. Hij wist dat de jongedame momenteel niet het juiste humeur had om gezellig over koetjes en kalfjes te praten. Haar blik stond sinds ze de bar binnen was gekomen al op onweer en iedereen wist dat ze niet bepaald een lief persoon was om mee om te gaan. Ze kon aardig en vriendelijk zijn, daar niet van, maar niet wanneer haar gezicht op onweer stond.
Hij schoof het glas terug haar kant op en Haily knikte, het enige teken dat ze merkte dat hij aanwezig was in de bar. Opnieuw liet ze de vloeistof ronddraaien. Het had geen kleur, het was niet zichtbaar hoeveel alcohol erin zat, het was niet zichtbaar dat er überhaupt drinken in zat. Dat was hoe zij zich nu voelde, een gevuld glas, maar niemand wist waarmee. Een paar dagen geleden was ze in een flink ongeluk terecht gekomen, een vrachtwagen had haar auto geschept en hoewel ze geluk had dat ze het had overleefd, had niet haar gehele lichaam het overleefd. Haar langetermijngeheugen was beschadigd, waardoor ze niet precies meer wist wat er in haar verleden gebeurd was. De mensen hier kende ze, hier kwam ze bijna iedere week, maar haar verleden? Ze vond het verschrikkelijk. Haily wist dat haar verleden niet bepaald geweldig was geweest en dat er flink wat pijn en emoties aan te pas kwamen, maar dat betekende niet dat ze het kwijt had gewild. Als men iets niet herinnert, is de kans groot dat het opnieuw gebeurd. Dat was niet helemaal haar bedoeling.
'Ik kan ook iets anders voor je maken,' schijnbaar staarde ze al te lang naar het glas. Haar blik ging omhoog en ze glimlachte even naar Ralph, de barman.
'Zolang het sterker is dan dit, kan je mij alles geven, dat weet je toch?' De alcohol goot ze in één keer naar binnen, om het glas zijn kant weer op te schuiven. 'Verras me.'

Hij had niet gepland om vannacht naar één of andere bar te gaan, maar om de familieband te versterken had Aryen voorgesteld om samen met Samuel en Jericho naar zijn favoriete bar te gaan. Ze hadden heel wat nodig gehad om hem te overtuigen, maar nog voordat ze de bar in waren gegaan, kreeg Jericho een oproep van zijn werkgever en moest hij dringend weer terug. Aryen besloot dat het met Samuel alleen toch te saai was en had hem hier ook achtergelaten. Samuel besloot dat één drankje toch geen kwaad kon. Hij was hier nu toch. Misschien gebeurde er wel nog iets interessants. De bar zag er bovendien ook niet de eerste beste uit, dus Aryen had een goede smaak. Hij had eerder iets... hippers verwacht, maar hij was aangenaam verrast dat deze bar er niet al te goedkoop uitzag.

Hij duwde de zwarte deur open, waarna één of ander rustig deuntje zijn oren vulde. Het interieur verraste hem nog meer en Samuel was uiteindelijk toch tevreden dat hij hierheen was gekomen. De meeste plekken waren bezet, maar aan de bar was wel nog plek voor enkele mensen. Hij nam plaats op een barkruk langs de zijkant, waarna hij het duurste drankje aanwees dat hij vond. Kon wel vandaag. Hij verdiende het, voor alle moeite die hij had gedaan om hierheen te komen. Zijn blik ging langs alle andere barhangers, maar zijn blik bleef hangen bij één dame in het bijzonder. Iemand die hij goed kende. Een glimlach kwam op zijn gezicht. Ze had hem nog niet gezien en hij had geen zin om zijn aanwezigheid nu al prijs te geven, dus met het glas in zijn hand keek hij afwachtend haar richting uit. Ze zeiden altijd dat je het wel kon voelen als iemand je aanstaart en Samuel geloofde dat ook, dus het was slechts een kwestie van afwachten. Hij was benieuwd welke blik er eerst in haar ogen te lezen zou zijn: angst, afkeer, één of andere aangename verrassing? Dat laatste wellicht niet, maar het leek er niet op dat ze nu gelukkig was. Ze keek nogal somber voor zich uit.

Hoestend zette ze het drankje weer neer en trok een wenkbrauw op naar Ralph, ze had inderdaad om iets sterkers gevraagd, maar dit ging net een beetje te ver. Onschuldig grinnikte de man, terwijl hij verder ging met het serveren van de andere gasten. Lachend schudde ze haar hoofd. Hij wist wel wat hij moest doen om haar beter te laten voelen, zelfs al was deze alcohol niet bepaald goed voor haar lichaam. Daar had ze morgen last van, gelukkig merkte ze dat nu niet. En dan nog, wat had ze te verliezen met een beetje alcohol? In ieder geval niet haar langetermijngeheugen, dat was al verdwenen.
Er was een man binnen gekomen met witte haren, wat opzich al opvallend was, maar hij keek haar de hele tijd aan. Hield haar reactie in de gaten. Ietwat verveeld keek Haily terug. Wie was hij? Hij was knap, daar niet van, en misschien nog wel haar type, maar de manier waarop hij naar haar keek, suggereerde dat ze hem kende en dat herinnerde ze zich dan weer niet. Dat was goed mogelijk, maar het hoefde niet. Hij kon ook gewoon interesse hebben in haar uiterlijk. Gebeurde wel vaker. Ralph kwam haar kant weer opgelopen en ze wenkte hem.
'Wie is hij?' Heel erg niet subtiel keek de barman om naar Samuel en haalde zijn schouders op, terwijl hij weer terug draaide.
'Geen idee, zal ik het protocol in werking stellen?' Haily grinnikte en knikte. Ralph was een goede man. Hij had een protocol in werking gezet dat de vrouwen zich hier veilig konden voelen in de bar. Er waren immers meer dan genoeg mannen die hun handen niet altijd thuis hielden.
'Nieuweling, je staart naar m'n chick Haily. Of je moet bij haar gaan zitten, haar drankjes betalen en iets doen, of je moet stoppen met staren. In het tweede geval raad ik aan om te betalen en ervandoor te gaan. In het eerste, succes,' Ralph was de glazen aan het drogen terwijl hij naar Samuel keek. Haily at mannen zoals hij rauw, ze was berucht in de bar om het aan het huilen maken van mannen en hij wist niet of hij de nieuweling die ervaring meteen gunde. Aan de andere kant had hij dan wel iets leuks om naar te kijken.

Ze leek hem op te merken, maar het was absoluut geen reactie die Samuel had verwacht. Het leek alsof ze hem niet kende. Misschien kon ze haar emoties goed verstoppen, doen alsof ze echt niet wist wie hij was, maar... Nee. Ook de reactie van de barman was dan te onverwachts. In eerste instantie dacht hij dat het misschien niet Haily was, maar haar naam werd wel degelijk uitgesproken en even was Samuel in de war. Zijn chick Haily? Hij lachte, dronk zijn drankje leeg en stond op. Niet om weg te gaan, maar het zinde hem niet hoe dat barmannetje haar zijn 'chick' noemde. Was hij twaalf?
Hij liep richting Haily, de plekken naast haar opvallend leeg. Misschien was ze nog steeds dezelfde persoon, had ze nog niet door dat hij het was. Het was natuurlijk wel al een tijdje geleden... Toch. Ze was altijd zijn favoriet geweest en alhoewel dingen misschien anders konden gelopen zijn, was het bijna het lot dat hier graag een spelletje wilde spelen. Als zij deed alsof ze hem niet kende, kon hij hetzelfde doen.
'Haily,' sprak hij terwijl hij de stoel naast haar bezette. 'Mijn naam is Samuel.' Hij keek de barman aan en keek toen naar de glazen die reeds leeggedronken waren.
'Als ze toch jouw chick is,' zei hij venijnig, 'geef haar dan maar haar favoriete drankje. Tenzij je iets anders wil, natuurlijk.' Dat laatste richtte hij aan Haily, want ze was nogal vrij tegendraads. Kieskeurig. Ze zou vast wel wat anders willen, of niet. Hij had haar nu al een keer verkeerd ingeschat.
'Je leek op iemand die ik ken, maar ik denk dat ik het verkeerd heb,' glimlachte hij. 'Vandaar het staren. Ik dacht dat je me negeerde, maar het moest er vast vreemd hebben uitgezien aangezien je toch niet bent wie ik dacht.'

Samuel. Moest die naam haar wat zeggen? Er waren vast genoeg mensen die Samuel heetten, hoewel ze betwijfelde of er in die groep veel waren die er zo aantrekkelijk uitzagen. Op een of andere manier maakten zijn witte haren het juist heel verleidelijk om haar handen erdoorheen te halen. Niet dat ze dat ging doen, in ieder geval niet meteen. Wie weet, ooit.
'Je realiseert je dat hij homo is en dat alle vrouwen in deze bar zijn chicks zijn? Maar goed om te weten dat je nu al jaloers klinkt,' ze leunde tegen de bar aan en keek hem recht aan. Achter haar hoorde ze Ralph gniffelen. Hij vond het o zo leuk om mannen op stang te jagen, zeker als ze achter een van de dames hier aan waren. Hij maakte het bijna zijn missie om mannen dan onzeker te laten voelen of te laten denken dat ze niet goed genoeg waren. Een beetje wreed misschien, maar negen van de tien keer waren de mannen toch alleen uit op seks, dus zo erg vond Haily zijn praktijken niet.
'Nee, sorry, ik ken je niet. Dat kan veranderen, als je wilt?' Hij gaf zelf al aan dat het ook iemand anders had kunnen zijn, dus ze nam dat excuus onmiddellijk aan. Niet iedereen hoefde te weten dat er een gat in haar geheugen zat, dat was geen informatie die ze graag op straat rondstrooide. Sterker nog, behalve het ziekenhuispersoneel wist niemand het. Van hen had ze het natuurlijk niet geheim kunnen houden. Van deze Samuel kon dat wel, hoewel ze niet zeker wist of hij haar echt niet kende. De blik in zijn ogen was vreemd. Ze herkende hem, maar tegelijkertijd had ze geen flauw benul wie hij was.
Ralph zette twee drankjes met een klap neer, allebei neon roze, met fruitstukken en een parapluutje erin.
'Ik heb gepakt wat ik het beste bij jullie persoonlijkheden vond passen, geniet ervan!' En weg was de barman. Een lichte grijns stond op haar gezicht, maar ze pakte het glas wel op. Alcohol was alcohol, daar ging zij niet moeilijk over doen.
'Proost,' ze keek de man aan, nieuwsgierig of hij nog het gesprek met haar voort wilde zetten, nu ze niet de vrouw was die hij gedacht had.

'Eerder irritatie dan jaloezie, maar niet door deze man,' vertelde Samuel. 'Ik dacht dat ik voor niets hierheen gekomen was, want normaal gezien had ik gezelschap. Helaas besloten die op het allerlaatste moment dat er belangrijkere zaken waren. Ik kon het niet op hen uitwerken... Vandaar.' Hij glimlachte toen de barman felgekleurde drankjes naar voor schoof. 'Gelukkig dat ik toch nog een gesprekspartner heb gevonden,' hij hief zijn glas, kon het niet laten om te lachen toen hij het parapluutje zag, en tikte het tegen het hare. 'Proost.'
Het smaakte fruitig, niet echt iets waar hij voor zou gaan, maar hij dronk het toch wel op. 'Waarom past dit bij jouw persoonlijkheid?' vroeg hij toen hij het halfvolle glas weer neerzette. 'Jouw vriend kent mij natuurlijk niet, dus het moet gebaseerd zijn op wie jij bent.' Hij keek naar de ronddrijvende stukjes fruit. 'Als ik zo kijk naar hoe hij over jou denkt, zou ik je eerder associëren met een pittig drankje. Iets scherpers, minder zoet. Maar schijn kan bedriegen.' Hij nam nog een slok en keek Haily aan, op zoek naar enkele sporen van herkenning. Ze waren er echt niet. Hij vond het vreemd, snapte niet hoe dat kon. Hij had wel enkele ideetjes, hoor. Freud, bijvoorbeeld, had enkele ideeën over het onbewuste. Dat je alle trauma's die je hebt onder de zeespiegel schuift en dat je ze vergeet. Voorgoed weggestopt. Er waren ook fenomenen als een gespleten persoonlijkheid. Zou die zichzelf echter Haily noemen, net zoals het gastlichaam? Wellicht niet. Er kon ook een andere reden zijn, maar Samuel kon niets bedenken. De foute Haily was het niet. Samuel kon gezichten prima herkennen, zeker na ze meermaals te bestuderen om ze op papier te zetten. Elk klein detail, elk lijntje en elk uniek kenmerk. Dit was Haily, alleen niet de Haily die hij zich herinnerde.

'Dus ik ben maar de vervanging voor de mensen die niet op zijn komen dagen? Auw.' Een van haar wenkbrauwen ging omhoog, wat een zeer gevaarlijk teken was bij Haily als het ging om mensen die haar niet zo goed kenden. Het betekende dat ze niet waardeerde wat er gezegd werd, of ze was sarcastisch. Vaak was het echter een combinatie van de twee.
Ze hield de man voor haar strak in de gaten. Iets in haar zei nog steeds dat ze hem moest herkennen, maar ze wist echt niet waarvan. Verdomde ongeluk. Misschien had ze hem wel een keertje op straat rond zien lopen? Daar kwam je veel mensen tegen. Heel veel. De vraag was alleen of ze hem dan zou herkennen, of hij haar. En waarom zei hij dat hij dacht dat ze iemand anders was, als zij ook dacht hem te herkennen? Het was allemaal veel te vaag om goed mee om te gaan, maar ze wilde erachter komen wie hij was en hoe ze elkaar kenden. Als dat al het geval was. Misschien waren het haar hersenen die haar dingen lieten zien die niet klopten, net zoals ze de dingen die wel klopte, niet zag.
'Bij mijn persoonlijkheid? O, nee, dat zie je verkeerd. Ralph denkt dat hij grappig is,' vanuit de verte zag ze hem een middelvinger omhoog steken, 'maar hij probeert jou te laten denken dat ik een neon roze karakter heb. Lief, zoetsappig... Dat soort dingen, maar dat past niet echt bij mij. Als je daarnaar opzoek was, dan moet je misschien naar iemand anders gaan zoeken.' Het was niet alsof ze de enige vrouw in deze zaak was, er waren er vast genoeg met een aanhankelijker karakter dan zij.
'Dat gezegd hebbende, leg jouw karakter eens uit, dan beslis ik wel of ik van plan ben de rest van mijn avond aan je te spenderen, Samuel.' Niet dat hij daar wat in te zeggen had. Als zij geen zin had om te blijven, dan was ze snel genoeg weg. De enige keuze die hij kon maken was of hij bleef en Haily was het niet gewend om afgewezen te worden, daar ging ze dus ook niet vanuit.

'Vervanging?' Hij lachte even, waarna hij zijn hoofd schudde. 'Zeker niet. Je bent gewoon een aangename toevoeging aan wat anders een saaie avond zou worden.' Haar wenkbrauw ging omhoog en hij kende dit trekje van haar nog. Ze had het wel vaker gedaan, meer dan eens. Blijkbaar deed ze het nog steeds. Het drankje paste ook niet bij wie ze was, maar Samuel wist dat al langer. Nou ja, misschien ook niet. Wie weet was ze nu anders, een andere Haily, maar ze bevestigde al snel dat ze nog steeds de Haily was die hij zo lang geleden had leren kennen. Het was gek, deze hele situatie. Een andere persoonlijkheid had ze zeker niet ontwikkeld, ze leek alleen dingen vergeten te zijn. Samuel wist enkel niet helemaal hoe dat kwam.
'Mijn karakter?' Hij begon zachtjes te lachen en nam nog een slok uit zijn glas. 'Dat hangt een beetje af van aan wie je het vraagt. Laten we zeggen dat dit drankje zou verkleuren en een andere smaak zou hebben als je het zou doorgeven aan meerdere personen. Persoonlijkheid is zo'n nauw begrip. Is dat echt alles wat iemand tot een bepaald persoon maakt? Voor de ene ben je een geliefde, voor de andere iemand die het bloed onder diens nagels vandaan haalt. In deze bar ben je wellicht ook iemand anders dan hierbuiten. Of niet?'

Zijn antwoord had hem gered, anders had ze hem namelijk geen moment extra van haar tijd gegeven. Het was niet alsof ze verder veel deed met haar leven momenteel, zeker niet een avondje in de bar, maar het ging om de principes die ze hoog te houden had. En die van Haily stonden heel hoog. Als iemand haar niet aanstond, wist ze dat gemiddeld binnen een paar seconden en het was heel lastig om haar mening te veranderen als die eenmaal gevormd was. Wat dat betrof was Samuel uniek. Ze had niet meteen een mening over hem, ze twijfelde een beetje, iets wat echt nooit gebeurde.
'Hmm,' ze nam een slok van haar drinken, 'dat ben ik niet met je eens. Ik kan je vertellen dat vijfennegentig procent van de mensen in deze bar mij hetzelfde zal omschrijven, het grote verschil is hoe mensen er zelf naar kijken. Vindt iedereen mij een bitch? Zeer zeker, voor de een is het echter omdat ik ambitieus ben en weet wat ik wil en dat ik daarvoor werk zonder de gevoelens van anderen in overweging te nemen. Voor de ander betekent het dat ik gewoon niets geef om mensen in het algemeen. Dat verandert mijn persoonlijkheid niet, alleen hoe mensen het zien. Daar komen relaties en geliefden uit voort.' En een roze drankje zei niets over haar persoonlijkheid. Op sommige momenten kon het best zijn dat het drankje bij haar paste, maar anderen zouden haar dan weer een zwart drankje geven. Het was haar om het even, zolang er alcohol inzat.
'Je draait echter om mijn vraag heen, vertel, als je naaste omgeving je in één woord moest omschrijven. Welke zouden ze dan gebruiken?' Zo makkelijk kwam hij niet van haar af. Ze wilde weten wat voor een persoon hij was en daar zou ze achter komen ook.

'Een bitch om verschillende redenen,' lachte hij. Dat snapte hij wel. Ook tegen hem had ze destijds het kreng uitgehangen, dus die kant van haar had hij zeker gezien. Fijn om te weten dat die ook nog steeds aanwezig was. 'Waar liggen je ambities dan, als je zegt dat je zo ambitieus bent?' Hij wist niets over haar werkverleden of waar haar carrière had gestaan op het moment dat hij haar had leren kennen. Hij had er ook nooit echt naar gevraagd, want veel had het hem niet uitgemaakt. Dat ze hier echter in een bar zat, betekende dat ze niet aan het werk was. Toch niet nu. Aan het uur te zien morgen wellicht ook niet, dus daar wilde hij wel het fijne van weten.
'Dat hangt wederom af van aan wie je het vraagt,' antwoordde hij op haar vraag. Hij draaide niet rond de pot heen, want zelfs zijn eigen familie zou hem anders beschrijven. 'Mijn vader zou me vast stront onder zijn hiel noemen, mocht hij nog leven.' Even grinnikte hij, waarna hij weer een slok van zijn glas noemde. 'Mijn moeder zou me moedig noemen, iemand die recht op zijn doel gaat en daarbij voor zijn naasten zorgt. Een liefdevol iemand, misschien. Mijn broers... Mijn jongste broer vindt me sowieso saai, vandaar dat hij besloot dat hij wel wat anders wilde doen dan rondhangen hier en mijn andere broer... Geen idee, moet je hem misschien zelfs een vragen. Creatief, misschien?' Zo zag ze maar weer dat het antwoord toch niet zo eenzijdig was. 'Welk woord zou jij op me plakken dan?'

Haar ogen knepen even samen toen hij over haar ambities begon. Dat was een probleem dat ze de laatste tijd tegen was gekomen, ze wist namelijk zeker dat ze bepaalde ambities had, ze wist alleen niet meer waar die vandaan kwamen. Momenteel was ze onderdirecteur bij een nachtclub, uiteindelijk wilde ze die overnemen, maar waarom? Ze was heel erg fel op handtastelijke mannen in de club, die werden zonder pardon verbannen, maar waarom? Waarom had ze zoveel tijdschriften en artikelen over seriemoordenaars en over onderzoek doen naar mensen? Haily had werkelijk geen idee, maar dat ging ze niet met de man voor haar delen.
'Momenteel ben ik gewoon graag... beter dan anderen. Ik ben de rechterhand van een man met meerdere nachtclubs, maar ik wil de directeur zijn, niet de rechterhand. Hoewel als tweede vrouw er ook genoeg leuke voordelen aan zitten. Voor nu.' Ze was nog jong, jong genoeg om ambities te hebben die op deze leeftijd nog niet mogelijk waren. Veel meer ging ze deze vreemdeling niet vertellen. Hoewel hij haar ietwat bekend voorkwam en ook zijn naam niet onbekend leek te zijn, betekende dat niet dat hij haar gehele levensverhaal te horen kreeg.
'Wat ik nu van je vindt? Geen vragen stellen waarop je het antwoord niet wilt horen, Samuel. Het is beter om in het ongewisse te blijven wat dat betreft, tot ik daadwerkelijk mijn mening gevormd heb. Dan hoor je het wel.' Of niet. Als het negatief was, dan hoorde hij helemaal niets meer van haar. Ze zou hem negeren, uit de weg gaan en eventueel zelfs door een paar van de bewaking wat klappen laten geven, dat laatste deed ze alleen als hij haar niet met rust zou laten. Het was niet alsof ze hem zelf niet kon slaan, ze trainde genoeg om dat pijn te laten doen, het was echter zoveel leuker om het anderen voor haar te laten doen.