ORPG met Tinn

Ja en jij begint, xoxo

Samuel
Met de ene meid over mijn schouder liep ik de alvast klaargestoomde kamer in, een bad met ijsblokjes stond in het midden van de kamer. Verder was er niets, geen raam, geen voorwerpen, alleen dat bad. Ook nog een verborgen camera, maar daar konden ze toch niets mee. Wij wel. Ik grijnsde en keek achter me, waar mijn partner de kamer binnenkwam met de andere meid. Het was vast en zeker een goede vangst geweest, enkele pilletjes in hun drankje en het was al voor elkaar. Ik liet het gewicht van mijn schouder glijden en in het bad vallen, een paar ijsblokjes nam ik in mijn hand om daar haar lichaam mee te bedekken. Ik liep alvast de kamer uit, zodat ik al kon zien of de camera de juiste instellingen had. Een beetje minder inzoomen, daarna was het perfect. Ik keek naar het grondplan om een mogelijke exit te blokkeren. Zo te zien was de metalen deur hun enige uitweg, die zouden ze proberen nemen, maar wat ze niet weten is dat dit een enorm gebouw was. Ze zouden er niet zomaar uitkomen en die deur zat goed op slot. We konden ze natuurlijk wel wat voorsprong geven als ze een poging deden, de camera's zouden toch hun werk doen en ons meteen laten zien waar ze waren. Ondertussen lagen beide lichamen in het ijs, ik was nu al benieuwd hoe ze zouden reageren als ze weer wakker werden.

Oh god, ik weet ook nog niet welk meisje :s
Maar dat zien we dalijk wel weer, ik denk dat ik Chailay kies ofz.

Het gewicht van het meisje zou op zijn schouders moeten drukken, maar dat deed het niet. Hij was wel zwaardere lasten gewend dan een of ander meisje dat hooguit zestig kilo zou wegen. Waarom meisjes altijd zo weinig moesten wegen, had hij nooit begrepen. Van die anorexia patienten was niet echt iets waar de meeste mannen op vielen, of ze moesten werkelijk ziek in hun hoofd zijn, de mannen dan. Daarentegen was dit meisje wel dun, maar haar lichaam was mooi gebouwd en rondingen had ze tenminste, dat was in feite de enige rede dat Aiden haar had gekozen als z'n slachtoffer. Langzaam liet hij haar in het ijskoude bad glijden, streelde zachtjes een paar haren uit haar gezicht en verdween toen weer uit de kamer. Hij ging verder nog geen moeite doen voor dat kind, dat zou ooit nog wel komen, maar niet nu. Kalm liep hij achter Samuel aan, de controlekamer in. 'En, doet alles het?' Eigenlijk was hij gewoon heel erg ongeïnteresseerd, maar het kon geen kwaad het te vragen. Mochten sommige spullen het niet doen, dan hadden ze vervanging nodig en dat moest zo snel mogelijk geregeld worden.

Ik nam gewoon mensen die ik nog nooit gebruikt had dus was lekker simpel en Samuel moet ik echt meer gebruiken hij is leuk

Samuel
'Alles doet het' beaamde ik. Ik wierp nog snel een blik op de andere beeldschermen, waar andere kamers te zien waren. Nog geen activiteit daar, zou maar raar zijn als dat wel zo was. Ik stond op en liep naar een minibar, waar drankjes inlagen aangezien wij, na alles, ook maar gewoon mensen met behoeften waren. 'Jij ook?' vroeg ik Aiden kort. Hij leek geen interesse te hebben, alleen maar in dat beeldscherm. Ik ging weer op mijn stoel zitten en draaide de dop van mijn flesje los. Ik zag een beetje beweging op het scherm, blijkbaar was dit toch niet zo'n sterke verdoving als ze zeiden, maar wat maakt het uit. Hoe eerder het begon hoe beter. Twee verontwaardigde en verbaasde gezichten kwamen tevoorschijn en het werd alleen nog maar beter toen ze doorhadden waar ze waren. Ze probeerden beide recht te raken, waarna ze met een doffe klap terug op het ijs vielen. Intelligent waren ze beslist niet. Zo kregen ze nog eens een stuk ijs in hun hals.

Romey
Ik kwam met een klap neer op de stukjes ijs, die door mijn gewicht in verschillende stukjes braken. Niet bepaald slim om zo haastig te zijn op ijs. Waarom lag ik ook in een bad vol ijs? Haily was hier ook, ook gevallen net zoals ik zo te zien. Hoe zijn we hier gekomen? Ik probeerde na te denken over wat hiervoor gebeurd was, maar dat was enkel een zwarte plek in mijn geheugen. Ik probeerde weer op te staan, een stuk voorzichtiger deze keer, wat aardig bleek te lukken. Mijn teen kwam in aanraking met de houten planken op de grond, een veilig gevoel. Mijn andere voet deed hetzelfde. Ik wist dat warme lucht een ijs niet echt een goede combinatie was en dat bleek ook zo te zijn toen ik het gevoel had dat heel mijn lichaam in brand stond. Ik had dat vroeger zo vaak, toen ik jonger was. Toen ik een bad nam had ik altijd zoveel dorst waardoor ik wat koud kraantjeswater dronk, waarna de helft op mijn lichaam kwam. Dat kwam daarna natuurlijk in aanraking met water en dan was dat brandend gevoel altijd zo erg. 'Haily? Kan je me horen?' vroeg ik toen ik haar een lichte kreun hoorde produceren.

Aiden schudde zijn hoofd toen Samuel hem iets te drinken aan bood en liet zichzelf op een van de zetels vallen. Zetels stonden door het hele huis geplaatst en die boden verschillende dingen, niet alleen comfort. Als je daar behoefte aan had, dan kon je heel makkelijk een meisje erop nemen of alleen maar angst aanjagen, maar je kon er nog meer mee. Wat allemaal had hij geen zin om over na te denken, sowieso niet omdat de meisjes op dat punt wakker werden. De eerste die opstond viel gelijk achterover terug het ijs in. Het meisje dat hij had gekozen bleek toch niet zo heel slim te zijn, maar wat verwachtte je ook van twee kroeggaande meisjes? Meestal waren dat niet van die VWO leerlingen en anders was het vreemd hoe dronken ze waren geworden. Heel vreemd. Echter wist ze toch nog omhoog te komen, iets dat hij niet zo snel verwacht had, misschien deed ze dan toch iets met de hersenspinsels die haar ouders haar gegeven hadden. Misschien, heel misschien.

Verdwaasd knipperde het meisje met haar ogen, niet precies wetend waar ze nu was en waar die verschrikkelijk, ijzingwekkende kou vandaan kwam. Iets dat al snel duidelijk werd. Blijkbaar lag ze in een bad met verschillende stukken ijs erbij en Romy stond, of zat half, voor haar. 'Wat, waar, hoe.' Stamelde ze verbaasd, niet uit haar woorden komend. 'Romey, waar zijn we?' Het was al weer duidelijk dat Haily veel, maar dan ook echt veel te veel had gedronken. Soms kon ze zich wel inhouden, maar ditmaal was dat duidelijk niet het geval geweest. Dat kon ze wel voelen aan de kater die zich in haar hoofd afspeelde. Nog steeds flink suf, maar toch al ietsje helderder, keek ze de kamer rond, proberend zichzelf te oriënteren op wat er aan de hand was. Iets vreemds speelde zich af in deze kamer, misschien was het niet helemaal zichtbaar, maar ze voelde dat ze bekeken werd. Bekeken. Camera. Een camera! Bijna onmiddellijk scande ze alle muren, maar er was niets te zien en verslagen bleef ze liggen. Tot ze het te koud kreeg en makkelijk het bad uit klom. Oké, misschien niet heel makkelijk, maar ze was er nu wel uit.

Samuel
De pret was er al deels af toen beide meiden uit het bad waren, voor nu dan. We konden wel wat doen als het te saai werd, de eerste dagen was er vast niets te doen. Ze zouden misschien gek worden, de deur openbreken, wegrennen, maar dat zou later gebeuren. Nu konden we wel wat anders doen. Ik dacht er even over na, als we nou eens de kamer zouden binnenlopen, net als 2 Goden. Het zou hen zo bang maken, ik zou hun gezichten wel willen zien. 'Wat vind jij dat we moeten doen, afwachten of actie ondernenen? vroeg ik met licht sarcasme in m'n stem, ik wist natuurlijk al wat hij zou willen doen. Dat zag je gewoon aan hem, overigens ook aan mij. Ik was geen haar beter.

Romey
De kamer was krap, amper plaats voor ons beide om te staan. 'Herinner jij je iets? Een klein detail ? Iets?' vroeg ik wanhopig. Ik had geen zin hier lang te zijn, dan nog liever in een bad vol modder en andere vieze smurrie dan hier. Ik dacht opnieuw na, wat deden we gisteren, waren we samen? Niets wist ik en die onwetendheid was zo frustrerend. Ik liep rondjes, ofja rondjes, in deze veel te krappe kamer. Op zoek naar iets, gelijk welk teken, gelijk welk detail, maar er kwam niets. Gewoon niets. Ik keek Haily aan, die zo te zien ook aan het denken was. Mijn oog viel op de zware metalen deur. Ijs en een metalen deur, nee, daarmee zou het niet lukken.

Aiden was een man die meestal zou wachten tot de prooi in zijn val liep, maar deze zát daar al in en daar kon hij dus geen plezier meer aan beleven. De keuze die Samuel hem voorlegde, was dan ook heel erg makkelijk gemaakt. 'Let's meet them.' Was het enige, maar erg simpele, antwoord dat hij gaf. Kalm stond hij op uit de stoel, liep naar de deur en daarna de gang door, op weg naar de twee meisjes. Meisjes die aan hun genade overgeleverd waren. Meisjes die flink wat plezier voor hen zouden brengen, maar vooral meisjes die doodsangsten uit gingen staan. Met een zachte klik opende de deur zich, nadat Aiden hem van het slot had afgehaald en geruisloos gleed hij open. 'Welkom.' De meisjes draaiden zich beiden naar hem toe, wat niet heel moeilijk was, want hij stond bij de enige uitgang. De enige uitgang, die nu geopend was. 'Dit keer is het jouw beurt, jij mag kiezen welke je wilt hebben.'

'Herinner jij je iets? Een klein detail ? Iets?' Haily was pas net op de kant geklommen, dus gaf in eerste instantie geen antwoord op haar vraag, zo kon ze ook nog even nadenken. 'Het enige wat ik nog weet, is dat we flink dronken zijn geworden, meer niet.' Haar ogen scanden nogmaals goed de omgeving, ieder ander detail in zich opnemend, nog steeds opzoek naar de camera. Haar ogen waren niet dicht geweest, maar toch had ze het gevoel alsof ze open vlogen toen er opeens iemand in de deuropening stond. Correctie, er stonden twee mannen in de deuropening. Mannen die ze nog nooit gezien had en waarvan ze ook niet wist of ze ze wilde zien. Wat ze wél wist, was dat ze de behoefte had om ze te slaan. 'Welkom. Dit keer is het jouw beurt, jij mag kiezen welke je wilt hebben.' Verbaasd keek Haily de voorste man aan, zei hij nou net wat ze dacht dat hij zei? 'Kiezen, willen, hebben? Dacht het toch even niet, we zijn geen bezit, klootzak.' Gromde ze, terwijl ze opstond en hen allebei woedend aankeek.

Samuel
Een grijns kwam op mijn gezicht en ik hield mijn hoofd schuin. 'Het hangt anders wel van ons af of je dit zal overleven.' Mijn grijns ging over in een schuine glimlach en ik keek de meid die ik binnen had gebracht aan. 'Ieder zijn eigen prooi?' Ik keek geamuseerd naar de woede in de meiden hun gezicht, dat was altijd zo in het begin. Altijd zo'n grote mond, altijd zo sterk denken ze, maar nee. Straks zou het wel wat anders zijn. Ik liep naar het luik, dat onder een paar planken lag en opende het. 'Schoot me even te binnen,' zei ik toen ik Aiden zag grijnzen, 'beetje meer ruimte.' Ik tuurde even de ruimte in en liet het licht aanspringen, dat we in de controlekamer weer zouden uitzetten. 'Dames eerst' zei ik geamuseerd. Ze liepen de kelder in, logisch ook. Ze dachten dat ze daar veiliger waren, dat ze daar misschien wel konden ontsnappen, maar de waarheid is dat die kamer nog beveiligd is dan die andere. Ik liep achter hen de trap af en ik hoorde Aiden bovenaan de trap staan, met een gemene grijns op zijn gezicht.

Romey
Dronken dus, als ik zou geweten hebben dat dat ons in zo'n situatie zou brengen, had ik nooit een druppel aangeraakt. We werden een soort kelder ingestopt, leek me ruimer dan hier boven. Doch, kelders hebben altijd een slechte betekenis in die films en nu met deze 2 mannen werd het alleen nog maar erger. Een klein lampje bood de kamer de nodige verlichting. Ik denk niet dat ze ons het plezier zouden gunnen om dat licht aan te houden, zeker niet als het licht viel op vreemde voorwerpen in deze kamer. Ik wist dat het hier foute boel was en keek met een bange blik naar Haily, die zo te zien weer haar koppige zelve was.

Aiden wist al heel goed wie Samuel zou kiezen en dat was inderdaad ook degene die Samuel zelf binnen had gebracht. Dat was maar goed ook, want Aiden zag heel wat meer in die andere. 'Schoot me even te binnen, beetje meer ruimte.' Een grijns kwam voor heel eventjes op Aiden's gezicht, maar verdween ook weer snel. De meisjes liepen gewoon de kelder in toen Sam het vroeg, wat best vreemd was eigenlijk. Meestal gingen meisjes niet zomaar een kelder in of ze moesten echt denken daar veilig te zijn. Dachten ze dat? Nee, vast niet. Samuel liep na de meisjes als eerste de trap af, waarna Aiden heel even in de opening bleef staan. Hij kon zien dat verder alles in orde was, dus ook hij liep door naar binnen. Waarschijnlijk zou er nog niet veel interessants gebeuren, maar je wist maar nooit. Ieder slachtoffer was anders, wat het spel steeds weer leuk maakte, het ging nooit vervelen.

Haily wist dat ze misschien maar beter haar grote mond in bedwang kon houden, maar dat was zo moeilijk. Altijd gebruikte ze haar tong als een zweep, om mensen het zwijgen op te leggen, nu kon ze dat niet zomaar inhouden. 'Het hangt anders wel van ons af of je dit zal overleven.' Kalm trok ze een wenkbrauw naar hem op, maar zei er niets over. Misschien kon ze zich wel heel eventjes inhouden, maar dat zou niet lang meer zijn. 'Dames eerst' Geamuseerd liep ze de kelder in, hij zou niet weten wat haar volgende actie was, dat ze daarvoor de kelder in moesten, was alleen maar prettig. Ze liep voor Romney en verschuilde zich snel eventjes toen de mannen binnen kwamen. Die met het spierwitte haar was als eerste beneden, wat hem een fikse trap in zijn ballen opleverde, plus nog een klap in zijn gezicht. Glimlachend keek ze hem aan, alsof ze wachtte op zijn tegenactie. Haily was namelijk iemand die nooit zomaar accepteerde dat ze afhankelijk van de ander was, altijd moest die persoon eerst bewijzen hebben de baas over haar te zijn, dan pas zou ze het misschien accepteren.

Samuel
Even beet ik mijn tanden op elkaar en verbeet ik de pijn. Ik draaide met mijn hoofd en liep op het kreng af dat me zojuist een fikse trap had gegeven. Ik greep haar bij de keel en mijn stem klonk dreigend. 'Ik zou dat niet meer doen als ik van jou was,' siste ik. 'Je zou anders nog eens wat ergere dingen kunnen meemaken. Mijn partner daar heeft namelijk niet het beste met je voor en ik ook niet.' Ik keek even achter me, waar Aiden stond te grijnzen en ik liet mijn greep verslappen. 'Beter houd je haar in bedwang' siste ik naar Aiden, terwijl ik naar mijn keuze toeging. Die was zo te zien banger, misschien zou ze zich wel verzetten straks, maar dat zou het alleen leuker maken. Mijn vinger ging via haar slaap naar haar jukbeenderen en dan de slagader in haar hals, die je als een gek hoorde kloppen. 'Toch maar niet' fluisterde ik. Ik bedacht me nogal snel, maar ik wist dat Aiden meer aan haar zou hebben.

Romey
Het was maar voor een korte tijd grappig, want Haily had al meteen problemen die ik liever niet zou hebben. Als we ons gewoon zouden inhouden, zouden ze ons misschien laten gaan. Die hoop vervloog weer toen de witharige jongen naar me toe kwam. Zijn aanraking liet me verstijven. Wat zullen we met jou doen, ik hoorde het hem al denken. Ik wist niet wie ik enger vond, die witharige of die andere. Of ze waren gewoon beiden onmenselijk eng, dat was het. Ik keek naar beneden, waar iets me opviel. Een letter op zijn arm, of een teken, één van beide. Het leek op de M, zou zijn partner zou noemen? Vast niet, ze leken niet echt goede vrienden. Toen hij opeens opstond en toch niet zei, voelde ik me opgelucht maar ook bang tegelijkertijd toen het gezicht van donkerharige jongen mijn kant opkeek.

Ergens vond Aiden het wel grappig dat het roodharige meisje in de aanval over ging, voor zover je het aanvallen kon noemen, het was in ieder geval meer dan de meeste meisjes hadden geprobeerd of überhaupt hadden gedurfd. Op een of andere manier waren ze altijd heel erg bang, iets waar hij op kickte, maar hij vond het wel iets voor Samuel om er eentje te hebben die niet zo heel erg bang was. Je kon aan haar ogen zien dat ze zocht naar een teken van leiderschap, Sam zou moeten laten zien dat hij de baas was, anders werd ze waarschijnlijk alleen nog maar vervelender. Hij zag hoe Sam eerst naar de andere liep, misschien vond hij haar toch niet zo leuk, maar hij bedacht zich. 'Kan je niet kiezen, Sam?' Grinnikte Aiden, waarna hij naar het andere meisje toe liep. Langzaam, secuur liep hij een rondje om haar heen, om daarna achter haar te blijven staan. Met zijn vingertoppen streek hij haar haren uit haar nek en drukte er zachtjes een kus. 'Wat is je naam?' Eerst maar de standaardvolgorde, makkelijk en het kon ook helpen om angst in te boezemen.

Haily was totaal niet onder de indruk van het feit dat die man haar bij haar keel greep. Na zo lange tijd dat mensen de baas over je speelden, was ze wel gewend dat de nek een indrukwekkend middel was. Ze dachten altijd dat de nek het zwakste deel was, waarmee je dus ook mensen makkelijk kon manipuleren. In eerste instantie had dat bij haar ook gewerkt, maar nu was dat allang voorbij en moest je echt met drastischere maatregelen komen wilde je indruk maken. 'Ik zou dat niet meer doen als ik van jou was. Je zou anders nog eens wat ergere dingen kunnen meemaken. Mijn partner daar heeft namelijk niet het beste met je voor en ik ook niet.' Een grinnik rolde zachtjes over haar lippen. 'Ook leuk om te weten, aangenaam kennis te maken, hè?' Uitdagend keek ze hem aan, maar hij liep naar Romey toe, iets wat ze wel verwacht had. Romey was altijd al meer in trek geweest, sowieso omdat ze minder moeilijk deed dan Haily, iets waar jongens nou niet precies op vielen. Toch zag ze dat hij zich weer omdraaide en haar aankeek, waarop ze op haar beurt haar hoofd ietsje schuin hield om hem aan te kijken. 'Bevalt het wat je ziet?' Spottend keek ze hem aan, uitdagend en zelfs vals, maar ze deed verder niets.

Samuel
Ik grijnsde. 'Ik kan nooit goed kiezen, maar jij kan vast meer met haar aanvangen.' Het roodharige meisje had nog steeds een grote mond, tot nu toe vond ik haar best wel oké. Leek me zo'n persoon waar je altijd mee in discussie kon gaan. Toen ze vroeg of ik het leuk vond wat ik zag moest ik lachen. 'Misschien, misschien ook niet. Wie zal het zeggen.' Lichtelijk geamuseerd keek ik toe hoe ze mijn opmerking opvatte. In eerste instantie zou ik haar vragen wie zij de leukste vond, maar dan gaf ze vast zo'n antwoord zoals als ik dat gaf en dan, dan zou ze zich weer goed voelen. Deze keer niet. Ik keek even achterom en zag hoe Aiden al plezier had gevonden. Ik had nog niet echt een tactiek, zou wel komen. Steeds erger, dat beslist. 'Zo, zou je me willen vertellen hoe je heet?' vroeg ik. Ik wist wat haar antwoord zou zijn, maar dat zou het alleen nog maar leuker maken.

Romey
Ik voelde zijn warme en tegelijkertijd ook kille adem in mijn hals, waarna er een vochtige afdruk afkomstig van zijn lichaam werden gezet. Ik probeerde mezelf een beetje achteruit te drukken, nog dichter te muur, maar ik had mezelf niet op een makkelijke plek genesteld. Ik keek even naar mijn nagels, die behoorlijk scherp bleken te zijn. Ik wou ze achter in zijn schouder zetten, tot zijn stem me meteen naar zijn gezicht deed opkijken. Hij vroeg mijn naam, alsof hij daar interesse in had. Alsof hij me ook ooit bij naam zou noemen. Nee, dat zou hij niet doen. Hij vroeg dit gewoon om dat zo te laten lijken. 'Ik heet Romey' zei ik kort. Er speelde een lichte glimlach om zijn lippen en ik draaide mijn hoofd de andere kant op.

'Ik kan nooit goed kiezen, maar jij kan vast meer met haar aanvangen.' Aiden negeerde de woorden van Samuel en ging gewoon verder met het meisje waar hij de hele tijd al mee bezig was. Of eigenlijk pas net, maar het zou nog een flinke tijd worden. 'Ik heet Romey' Romey dus, klonk wel als een of andere chique naam, niet dat het iets uitmaakte, maar misschien zou het nog leuk worden dan. Verwaande meisjes waren altijd leuk als je ze eenmaal hun mond snoerde, letterlijk of figuurlijk, want hij had al vaak zat een mond gewoon dicht genaaid, meestal praatten ze dan te veel. Deze nog niet, ze leek bang, bang voor hem, maar toch met een sprankje hoop. Een sprankje dat hij eerst ging doen oplaaien en het daarna de grond in zou trappen. 'Leeftijd?' Algemene dingen wilde hij altijd graag weten, niet dat hij er iets mee ging doen, maar dat was weer iets anders.

'Misschien, misschien ook niet. Wie zal het zeggen.' Een hoge, meisjesachtige lach ontsnapte uit haar mond toen ze zijn antwoord hoorde. 'Ja dus.' Grinnikte ze, terwijl ze met haar hand door haar haren heen woelde. 'Zo, zou je me willen vertellen hoe je heet?' Dat kon je in feite opvatten als dat hij haar de keuze gaf en ze wist zeker dat hij die ook gaf, alleen zou er maar één antwoord zijn waar hij tevreden mee was, waarschijnlijk. 'Ehm, nee, eigenlijk niet. Waarom zou ik ook?' Glimlachend haalde ze haar schouders op, draaide zich om waarbij ze haar haren flink in zijn gezicht zwiepte en begon de kelder te inspecteren. Er was niet echt iets wat ze kon gebruiken als een wapen, alleen een koude vloer, wat pilaren die het recht hielden en de muren. Niet eens een of ander kleed. O, natuurlijk het lampje nog, niet te vergeten, maar ze wist zeker dat dat straks uit zou gaan.

Samuel
Als ik dat niet gedacht had, het maakte me ook niet uit wat haar naam was. Ik zou haar wel vervelend kreng noemen, want ze stond alweer op. Een noodplan had ik natuurlijk altijd. Ik haalde een zakmes uit mijn broekzak en klikte het open. Stil als ik was sloop ik achter haar aan, waarna ik het zakmes in haar hals duwde en een kleine, ondiepe snede te maken. Niet iets wat veel pijn zo doen, maar het was de daad dat telde. Misschien zou dat haar wat meer handelbaar maken, al had ik er geen problemen mee dat ze zo deed. Nu nog niet. Met mijn vinger ging ik langs de snede die ik net had gemaakt, waarna het beetje bloed op mijn vinger terechtkwam. Het mes hield ik achter haar aan, zodat ze bij een beweging zichzelf pijnlijk ten val zou brengen. Mijn vinger vervolgde zich een weg naar haar lippen, waar ik het bloed op smeerde. Ze had volle lippen, vast een meid met een hele horde jongens achter zich aan. Verklaarde ook meteen haar reactie daarnet.

Romey
Ik wist niet of ik nu moest liegen of niet, misschien zou het hem afschrikken als ik zei dat ik jong was. Vast niet, ik had mijn identiteitskaart bij me. Waar was die eigenlijk? Ze hadden hem vast, dus ik kon maar beter zo eerlijk zijn. 'Ik ben negentien' zei ik, nog steeds de andere kant kijkend.. In mijn ooghoek zag ik een rode vloeistof en geschrokken keek ik op naar Haily. Ik wou me verzetten, en dat deed ik ook, tot ik het gezicht van de jongen strak op me gericht zag. Ik stond nu op, met alle ogen op mij gericht. Ik drukte mezelf tegen de muur aan, op zoek naar een deur. Iets wat me veilig kon laten voelen.

Aiden hield het meisje goed in de gaten, want hij had nog niet zo heel erg veel zin om moeite te gaan doen. 'Ik ben 19' (GVD TINN JE SCHRIJFT CIJFERS T/M TWINTIG VOLUIT ) Zijn uitdrukking veranderde niet, dat was maar een paar jaar jonger dan hij zelf was, om precies te zijn 4 jaar jonger, want hij was 23. Trouwens, hij had eigenlijk wel kunnen raden dat ze rond de twintig zou zijn, gezien dat ze er volwassen uit zag, maar zich nog wel helemaal het lazerus ging zuipen. In een onverwachte beweging tilde hij het meisje opeens op, gooide haar over zijn schouder en liep de kelder uit. 'Hier is niet genoeg wat ik kan gebruiken, 'k zie je straks wel.' De kalmte zelve liet hij Samuel en zijn meid achter om naar zijn eigen kamer te gaan. Eenmaal daar liet hij het meisje gewoon op de grond vallen, sleurde haar aan haar haren mee naar een van de hoeken en deed haar pols in de handboeien die aan de muur bevestigd waren. Nu kon ze ten eerste geen kant op, want hij had de sleutel, zat hulpeloos op de grond en kon ook nog eens nergens bij, want spullen hield hij goed uit de buurt.

Zachtjes hapte ze naar adem toen ze opeens een mes op haar keel voelde, die ook nog eens een klein sneetje maakte. Niet dat het echt pijn deed, maar ze had deze reactie niet verwacht en ze was er dus ook niet op voorbereid geweest. Iets wat stom was natuurlijk, maar nu niets meer aan te doen. Hij smeerde wat van het bloed op haar lippen, waardoor ze letterlijk bloedrood werden, maar het was wel vreemd. 'Je kan het ook gewoon vragen en dan doe ik wel rode lippenstift op, hoor.' Geërgerd probeerde ze zich uit zijn greep te werken, maar door dat mes werd het een stuk lastiger. Echter, toen ze hoorde dat die ander Romey mee nam, gooide ze hard haar elleboog in zijn maag. Waarom liet hij nou niet los? Het was toch wel duidelijk zeker.

SORRY HEB HET AANGEPAST
Samuel
Precies de reactie die ik had verwacht, het mes had ik gelukkig nog steeds in mijn hand. Ik nam haar hand beet, waardoor een hele snede vanuit haar elleboog naar het midden van haar arm liep. Het bloed stroomde er nu uit, doordat dit een ongecontroleerde beweging was. Had ze haar maar moeten gedragen, ik zei het nog. Wie luisteren wil moet voelen. Ik nam haar bebloede arm en sleurde haar mee, een andere kamer in. Een kamer die ik toevallig wist zijn en waar een aantal handige dingen stonden. 'Als je nou gewoon wat liever was, dan hoefde dit niet te gebeuren.' zei ik kalm. Ik bond een stuk touw om haar twee polsen en daarna, na wat moeite, om haar twee enkels. Waarna ik haar in een oude sofa duwde. Ik schudde mijn hoofd. 'Meisjes en alcohol ook. Komen altijd brokken van.' Ik keek even rond in de kamer, waar mijn oog viel op een fles whisky. Dat zou nog eens kunnen branden. Ik ging voor haar op de sofa zitten en liet wat whisky op mijn vinger druppen. Met het topje van mijn vinger ging ik over de wond op haar arm en ik zag dat haar gezicht zich een beetje vertrok. 'Nou, hoe voelt dat? Dronken zijn?' vroeg ik toen ik een druppeltje in de wond liet vallen.

Romey
Voor ik het wist lag ik op een koude, harde vloer. Ik was hard neergekomen, waardoor ik me de eerste paar momenten niet kon bewegen en waardoor mijn pols nu ook vast hing. Angstig keek ik voor me uit, naar een voorwerp of iets anders. Niets lag er, of toch niet binnen mijn bereik. Als ik nou maar gewoon bleef zitten, dan was ik misschien nog vrijer. Nu kon ik gewoon niets meer doen, gillen wel, maar zou iemand me horen? Ja, hij. Wat zou hij dan doen? 'Wat ga je met me doen eigenlijk? Waarom ben ik hier?' vroeg ik kort. Hij leek geen interesse te hebben. 'Zeg me dan je naam, wel zo eerlijk.' Hij keek even mijn kant op en ik keek meteen weg, was ik nou laf of veilig bezig? Moest ik heb gewoon in de ogen kijken of zou ik dan ook een mes tegen mijn hals aangedrukt krijgen, zoals Romey dat had. Ik schudde mijn hoofd toen dat beeld weer in me opkwam.

Aiden rommelde wat in de laatjes, toen hij haar opeens iets hoorde zeggen. 'Wat ga je met me doen eigenlijk? Waarom ben ik hier? Zeg me dan je naam, wel zo eerlijk.' Toen hij haar kil aankeek, keek ze heel snel een andere kant op, wat hem een goed gevoel gaf. Ja, ze was bang en dat zou ze blijven ook. Hij had geen zin dit meisje hoop te geven, zijn spel zou aangepast worden. Op z'n hurken ging hij voor haar zitten, pakte haar kin vast en draaide haar gezicht naar zich toe. Langzaam streelde hij over haar wang, haar lip en daarna grijnsde hij. 'Wat ik met je ga doen? Dat mag je best weten. Jij bent vanaf nu mijn persoonlijke pleziertje, ik ga je pijn doen, verkrachten en al wat ik nog meer met jou en je lichaam kan doen. Snap je dat?' Grijnzend stond hij weer op, waarna hij verder ging met in zijn kamer naar interessante voorwerpen zoeken. 'En mijn naam is Aiden.' Mompelde hij erachteraan.

Geschrokken keek ze naar haar arm, die nu van begin tot eind een lange snede had, die flink aan het bloeden was. Hij sleurde haar mee naar een of andere kamer, bond haar polsen en enkels vast en duwde haar in een versleten, oude sofa. 'Als je nou gewoon wat liever was, dan hoefde dit niet te gebeuren.' Woedend keek ze hem aan, terwijl hij mompelde over vrouwen en alcohol. Wat had dat er nou weer mee te maken? Dat ze af en toe veel dronk, wilde helemaal niets hier over zeggen. Hij had zich omgedraaid en kwam terug met een fles, whiskey, dat herkende ze meteen. Ze hoefde maar een blik op zijn gezicht, de fles en daarna haar arm te werpen, om te weten wat hij van plan was. Woedend schudde ze haar hoofd, maar hij ging toch met zijn vinger, waar nu alcohol op zat, langs de wonde, iets wat flink pijn deed. 'Nou, hoe voelt dat? Dronken zijn?' Het druppeltje dat erop viel deed misschien nog wel meer pijn, alsof haar huid eraf brandde, maar ze probeerde het niet te laten zien. 'Het voelt in ieder geval beter dan naar jou gezicht moeten kijken.' Siste ze hem toe.

Samuel
Ik kon goed zien dat ze pijn had, dat zicht was ik al gewoon. Iedereen deed het. 'Weetje,' begon ik, 'je bent het koppigste meisje dat ik ooit in handen heb gehad.' Niemand had na al die momenten nog zoveel noten op zijn zang. Ik liet wat whisky op mijn hand lopen, waarna ik dat hand op haar wonde zette. Ik stond op en keek haar aan. 'Zo lelijk ben ik niet, toch?' zei ik met een grijns. Ik dacht even aan Aiden, misschien kon ik haar wel bang maken door hem te vernoemen. Of toch, haar vriendin en hem. 'Trouwens, ik weet niet hoe het met je vriendin daar is, maar volgens mij heeft zij het nu erg te verduren.' Ik grijnsde en duwde mijn hand wat dieper in de wond. Ik ging met mijn neus naar haar hals en zo naar haar schouder, waar ik even een korte kus op gaf. Ik voelde hoe het de Whisky op mijn hand vervangen werd door haar bloed, wat veel kleveriger aanvoelde. 'Mag ik nou ook weten hoe je heet?' Mijn vinger volgde de structuur van haar sleutelbeen. 'Dan weet ik meteen met wie ik straks plezier ga hebben, is meteen veel makkelijker'. Ik hield mijn hoofd even schuin.

Romey
Geschokt staarde ik voor me. Ik had het kunnen verwachten, natuurlijk, maar toch. Altijd dat kleine, verdomde sprankje hoop. Ik zou er eigenlijk toch niets meer van weten, als hij me zou vermoorden tenminste. 'En daarna?' Het was een rare vraag, ja, maar ik had bevestiging nodig. Misschien zou hij milder zijn, maar dit was vast zijn beroep. Hij was vast gewoon zo kil, als hij normaal geweest zou zijn, zou hij van de grond kunnen gaan zoveel als hij wou, maar nu moest hij daar onschuldige slachtoffers voor zoeken. Ieder zijn plezier. Het enige waar ik echt bang voor was, was de pijn. Mede door de voorwerpen die in deze kamer stonden, giftige spullen, messen, lucifers, zijn handen op zich ook al. Ik mocht er niet aan denken.

Natuurlijk kon ze het niet laten om door te vragen. Ze was bang, maar nieuwsgierig. Voor hem een perfecte combinatie, voor haar iets minder, want dat kon haar nog wel eens duur komen te staan. 'En daarna?' Hij graaide door de lades en vond uiteindelijk wat hij wilde hebben, het gif wat hij al de hele tijd zocht. Langzaam liep hij naar haar terug, met het potje in z'n hand. 'Als ik met je klaar ben, dan ben je al gestorven, lieve schat.' Een sadistische glimlach stond op zijn gezicht terwijl hij weer bij het meisje knielde. Een doorzichte handschoen (je weet wel zo een die dokters gebruiken) schoof hij om zijn hand, maakte haar andere hand ook vast en ontblootte toen haar buik. Zachtjes wreef hij er eerst met zijn goede hand over, maar toen pakte hij het gif en druppelde er wat op. Met zijn hand, waar de handschoen om zat, masseerde hij het zachtjes in haar huid. Dit was niet zomaar gif, dit ging dalijk heel erg veel pijn doen, prikken, jeuken en nog veel meer vervelende dingen. Echter zou het niet door je huid heen gaan en het zou ook binnen een kwartiertje uitgewerkt zijn. Het mooiste was misschien nog wel dat, nu haar beide handen vast zaten, ze niet eens kon krabben of zoiets, wat het nog vervelender zou maken.

'Weetje, je bent het koppigste meisje dat ik ooit in handen heb gehad.' Een grinnik rolde over haar lippen, hoeveel pijn ze ook had. 'Dan ben je ook niet heel veel gewend, want je hebt nog niet eens het ergste van mij gehad.' Haar ogen vergrootten zich toen hij de alcohol over zijn hand heen goot en z'n hand in haar wonde drukte. Zachtjes gromde ze van de pijn, beet op haar lip, maar ze zou niet smeken. Niet bij hem. 'Mag ik nou ook weten hoe je heet? Dan weet ik meteen met wie ik straks plezier ga hebben, is meteen veel makkelijker.' Nee, natuurlijk mocht hij dat niet weten, wat dacht hij wel niet. 'Dwing me maar het te vertellen, want vragen heeft niet zoveel zin bij mij.' Simpele vraag, simpel antwood.

Samuel
Ik liet de wond met rust, koppig was ze echt wel. Haar arm zag er niet netjes uit, helemaal niet eigenlijk. Ik nam haar pols in mijn hand en drukte er een kus op. Ik nam mijn zakmes weer en liep het een paar keer draaien in mijn hand. 'Wat zullen we nu eens gaan bewerken?' Ik keek even rond, op zoek naar iets nuttigs. Tot ik lucifers en naalden zag. Ik nam ze bij me en hield ze voor haar neus. 'Waar zullen we eerst mee beginnen?' vroeg ik met een grijs. Ik stak een lucifer aan en ging daar mee voor haar neus. Ik nam een naald, hiermee zou ik wel voorzichtig zijn, ik het begin dan. Langzaam gaf ik prikjes in haar bovenbenen, door de jeans ging dat niet zo simpel. Met mijn mes sneed ik er een paar scheurtjes in, om zo de broek in stukken los te maken. Daarna ging ik weer verder met prikjes, uit sommige kwam een druppeltje bloed. Het was best een leuke bezigheid, maar zo te zien geen pijnlijke. Ik liet mijn blik rusten op de druppeltjes bloed en keek daarna even naar boven, waarna ik even glimlachte toen ik haar naar haar arm zag kijken.

Romey
Ik wist niet of ik opgelucht moest zijn of bang of wat anders, de gedachte dat ik dit geen leven lang moest meedragen als herinnering deed me goed. Gewoon de gedachte dat ik dit even moest doorstaan, al zou dat beslist niet makkelijk worden. Een koude vloeistof kwam op mijn buik, die meteen begon te jeuken, te prikken en rood zag. Jeuk was beter dan pijn, alsnog was het geen fijn gevoel. Zeker niet als je niet kon krabben. Ik beet op mijn lip om ergens anders aan te denken dan aan de jeuk, maar dat bracht niets op. Ik probeerde met mijn elleboog te krabben, maar die kwam net niet ver genoeg. Ik ademde een paar keer diep in en uit en probeerde wat heen en weer te bewegen, misschien bood de lucht wel een oplossing. Helaas was dat ook niet het geval. Nog steeds op mijn lip bijtend keek ik op naar Aiden, die voor me zat met een geamuseerde blik.

Het deed nog niet heel erg veel pijn bij haar, maar dat zou dan ook nog wel komen. Nu nog niet, nee hij wilde haar nog niet zo bang maken. Zijn handschoen trok hij zonder veel moeite uit, zette het potje op het kastje en liep terug naar de lade, waaruit hij een vreemd soort potje haalde. Dat was voor later, maar hij zag het nu toevallig liggen, dus kon hij het net zo goed alvast pakken. Wat hij ook wist, was dat het jeuken nog het begin was geweest, als het goed was, dan ging het nu heel erg branden op haar huid. Pijn, angst, maar vooral pijn.

'Wat zullen we nu eens gaan bewerken?' Jouw gezicht. Was werkelijk haar eerste gedachte, maar dat zou toch niets uitmaken, dat vond hij waarschijnlijk alleen maar grappig. En ze gunde hem dat niet. De prikjes die hij in haar bovenbeen begon te geven deden echt geen pijn, dus ontspande ze een heel klein beetje, maar net niet genoeg zodat hij haar erop zou kunnen pakken. Ontspannen betekende dat je dingen toe liet en dat ging ze niet laten gebeuren. 'Weet je, je kan het ook gewoon zeggen als je wilt dat ik me uitkleed.' Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze hem aan, doelend op het feit dat hij net haar broek in een aantal stukken had gesneden. Echter was ze natuurlijk niet van plan om haar kleding ook uit te trekken als hij dat vroeg, maar het ging nu even om het idee. Sowieso kon ze haar kleding niet uittrekken, want hij had haar vastgebonden, iets waar ze het trouwens niet mee eens was, misschien moest ze dat nog even duidelijk maken. Op het moment dat hij met de naald ver genoeg van haar been af is, schopt ze beide benen omhoog en trapt hard in zijn ballen. Opnieuw, dat had ze een tiental minuten geleden ook al gedaan.

Samuel
Na een paar minuten stond ik op, zo was het wel genoeg geweest. Ik liep naar haar toe en drukte mijn nagels in haar schouders, maakte een diepe kras in haar gezicht met mijn mes en verkocht haar toen een schop op haar scheenbeen. 'Als jij het per se met geweld wilt, goed.' Ik boog voorover, met mijn mond naast haar oor. 'Maar dan moet je ook de gevolgen daarvan dragen.' siste ik. Ik haalde mijn mes weer boven en sneed daar haar truitje mee los. 'Op je aanbod van net, ik doe het liever zelf.' zei ik toen ik haar bh langs voor doormidden sneed. Met mijn mes ging ik over haar rondingen, met de scherpe kant, zodat op sommige plekken een rode streep te zien was. Ik had haar al een waarschuwing gegeven, dus alles zou nu in sneltempo gebeuren. Voor mij dan toch, voor haar zou het nog pijnlijker zijn. Ik gaf een kus op haar voorhoofd terwijl ik met mijn mes over de wonde op haar arm ging en die opnieuw liet bloeden.

Romey
De jeuk was opgehouden, toen mijn huid opeens extreem hard begon te branden. Ik slaakte een kleine gil toen de pijn zijn hoogtepunt had bereikt en daarna weer afnam. Ik kon alleen hopen dat de vloeistof mijn lichaam zou aantasten, maar dat zou vast niet het geval zijn aangezien ik zag dat hij alweer andere plannen had. 'Kon je echt niemand anders uitkiezen?' zei ik met een piepstem toen de vloeistof zo te zien opgehouden was, soms was er nog wel een beetje pijn, maar het was veel beter te verduren. Ik kon niet begrijpen dat dit nog maar het begin was, ik heb over het algemeen al niet zo'n hoge pijngrens. Aiden kwam weer op me af en ik drukte mijn rug tegen de muur, wat meer pijn deed dan ik dacht toen er nog een druppel op mijn buik kwam en meteen begon te branden, een gil kwam alweer uit mijn mond.

'Als jij het per se met geweld wilt, goed. Maar dan moet je ook de gevolgen daarvan dragen.' Haar lichaam trilde, ze vergat even dat ze niet wilde trillen en keek hem woedend, maar deels angstig aan. Ze volgde iedere beweging die hij maakte, van met het mes sneetjes maken, tot het kapot snijden van haar truitje. 'Op je aanbod van net, ik doe het liever zelf.' De behoefte om iets heel erg vals terug te sneren, was wel degelijk aanwezig, maar ze deed het niet. Pas het moment dat hij de wonde opnieuw open maakte, hapte ze echt naar adem, toegevend dat het pijn deed. 'Haily, mijn naam is Haily.' Gromde ze hem toe, als teken van dat ze deels erkende dat hij de baas was. Deels, nog echt niet helemaal. Daarvoor zou hij iets meer moeten doen en met iets meer moeten komen dan dit.

Aiden was dus blijkbaar naar haar toegelopen en had haar tegen de muur aan gedrukt, zachtjes wreef hij over haar wang, streelde haar haren achter haar oor en gaf zacht een kus op haar lippen. Waarna hij zich weer omdraaide en de kamer verliet, hij moest maar eens opzoek naar de enkelband die hij hier voor nood altijd ergens had liggen. Dan kon ze gewoon vrij rondlopen en hoefde hij niet altijd op haar te letten. Bovendien was het ook een elektrische enkelbad, dus als ze iets deed wat hij niet wilde, dan zou ze dat merken ook. Snel stuurde hij een bericht naar Samuel, dan kon die ook een band bij z'n meisje om doen, dat was iets makkelijker dan ze iedere keer weer vastbinden. Daar werd je soms ook zo moe van.

Sorry lieverd, ik laat Aiden wel zijn gang gaan nu
Samuel
Fijn dat ze toch deels wist dat ik het voor het zeggen had. 'Haily dus' zei ik al knikkend. 'Heb je het koud?' vroeg ik toen ik naar haar lichaam keek, perfect, dat wel. Op dat moment voelde ik iets in mijn broekzak trillen, een sms van Aiden. Had nu al korte metten gemaakt met zijn meid? Toch niet, hij ging een enkelband halen. 'Ik zit in de geheime ruimte in de kelder, als je ze wil komen brengen' stuurde ik terug. Ik nam wat lucifers in m'n hand en stak die aan. Ik liet het vlammetje even op haar knie komen, waar nu een zwarte plek ontstaan was. Daarna nam ik een oude lap, die ik op de sofa naast haar in brand stak. Ik zou de vlam wel op tijd uit doen, puur voor haar reactie was dit.

Romey
De kus voelde vreemd aan, teder en koud tegelijkertijd. Gewoon vreemd en ook zo vreemd in deze situatie. Ik was even alleen in de kamer, tot mijn grote oplucht. Ik ademde diep in en uit en probeerde na te denken over gisteren, volgens Haily waren we in een kroeg. Teveel gedronken ook, daarna moesten deze jongens ons vast gezien hebben en iets in ons drankje hebben gedaan. We werden wakker in een bad vol ijs en nu, nu zitten we diep in de problemen. Ik was benieuwd in hoeverre die witharige Haily al pijn had gedaan of misschien was ze toch koppig genoeg? Leek me niet, deze jongens waren monsters. Ik keek even de kamer rond, om me voor te bereiden op wat ging komen.

'Haily dus. Heb je het koud?' Natuurlijk had ze het koud, ze had net in een ijsbad gelegen en nu was hij haar aan het uitkleden, wat dacht hij wel niet? Dat ze een of ander koudbloedig kind was of iets in die trant? Nou, niet dus. Pas het moment dat ze ziet dat hij de lucifer ook echt aansteekt, verstijft haar hele lichaam. Bijna alles kan ze wel tegen, alleen vuur niet. Ze is er doodsbang van. Toen ze een klein meisje was, is ze een keer bijna omgekomen door een brand thuis, sindsdien is ze er als de dood voor en ze heeft het zichzelf niet kunnen afleren. Nergens anders had ze echt angst voor, maar waarom moest hij dan weer beginnen met dat waar ze wél bang voor was? Haar knie deed pijn, heel erg veel pijn en er ontstond een kleine, zwarte vlek. Haar huid vond dit duidelijk niet leuk en hij stak toen ook nog eens een lap stof naast haar in brand. Met grote ogen keek ze angstig naar de lap, waardoor de sofa ook opeens brand vatte. Flink brand, het vuur verspreidde zich heel snel en ze was doodsbang. Dit kon niet de bedoeling zijn, het vuur zou haar binnen een paar seconden bereiken. 'Oké, haal me hier weg!' Piepte ze, angstig als ze was.

Hij kreeg een sms'je dat hij ook wel naar Sam een enkelband kon brengen, maar daar was hij het dus echt niet mee eens. ''Doe het zelf, ik ben je knecht niet.'' Was het enige antwoord dat hij hem nog schonk, waarna hij zijn telefoon uitzette. Meestal had hij hem uitstaan, want mobieltjes waren makkelijk op te sporen, iets té makkelijk. Eenmaal de enkelband gevonden liep hij terug naar Romey, de deur sloot hij achter zich en meteen liep hij op het meisje af. De enkelband werd vast gemaakt aan haar enkel en hij streelde haar wang eventjes, waarna hij haar beide polsen weer losmaakte. 'Je mag vrij rondlopen, maar probeer niets want ik haal je zo weer onderuit.' Gromde hij.