ORPG met Tinn

Hij gebaarde haar op het bed te komen zitten, waar ze helemaal niet de behoefte toe voelde. Gewoon niet. Ze ging het dus ook niet doen, hij kon naar de hel lopen. 'Ik blijf liever staan, dan zie ik het aankomen wanneer je me weer met m'n hoofd tegen de muur ramt of besluit me te verkrachten.' Misschien, heel misschien lokte ze het nu uit, maar ze was het zat en op een of andere manier ging Haily dan heel opstandig doen. Ze had even een inzinking gehad en daarvan had hij kunnen profiteren, nu was haar echte karakter weer boven komen drijven en dus had hij pech.

'Grappig dat je zoiets symbolisch kiest, ook de eerste keer zeker? Zeg eens, stond de rest ook vol?' Wel de eerste keer dat hij dit symbool deed, maar niet de eerste keer dat hij iets symbolisch op zijn slachtoffer tatoeëerde. 'Hmm, ik kan het je wel laten zien hoor.' Er was één slachtoffer geweest dat al vol had gestaan met tatoeages toen hij haar meenam en daar had hij een foto van genomen, maar Romey wist niet of hij die tatoeages had gezet of niet. Hij hield de foto met het getatoeëerde lichaam voor haar en grinnikte. 'Geeft dat antwoord op je vraag?'

'Ik blijf liever staan, dan zie ik het aankomen wanneer je me weer met m'n hoofd tegen de muur ramt of besluit me te verkrachten.' Ging ze nou weer moeilijk doen? 'Hier komen, nu.' Als het nu nog niet duidelijk was dat ze moest luisteren, zou ze dat aan de lijve ondervinden. Zij kon het mij lastig maken, maar ik kon het haar nog veel lastiger maken als ik dat wilde. Tja, haar probleem. Uiteindelijk besloot ik niet te wachten en stond ik zelf op, waarna ik haar onderuit haalde en optilde, om haar dan op het bed te leggen. Ik ging naast haar zitten en keek haar even aan. 'Kijk, was dat nou zo moeilijk?' fluisterde ik terwijl ik een kus op haar hoofd drukte.

'Hmm, ik kan het je wel laten zien hoor.' Verbaasd keek ik op, dus er waren zulke mensen? 'Geeft dat antwoord op je vraag?' Ik knikte en wendde mijn blik af, aangezien ik het gewoon te gruwelijk was om naar te kijken. Ze stond werkelijk helemaal vol. 'Dat was je favoriet zeker? Hoe lang hield die het vol?' mompelde ik. Het was me blijkbaar wel aan het lukken om de tattoo even uit te stellen, hoe langer ik hem kon afleiden hoe beter. Stel je voor dat hij dit ook met mij zou gaan doen, helemaal vol met inkt. Nee, dat kon hij gewoon niet doen. Of misschien deed hij alleen waar hij zin in had, maar toch. Helemaal vol, dan had je ook niets meer aan een redelijk lichaam, wat ik in mijn ogen ook wel had.

'Hier komen, nu.' Eventjes wierp ze hem een valse blik toe, waarna ze gewoon bleef staan, geen aandacht schenkend aan het feit dat hij haar net een bevel had gegeven. Niet dat het heel veel uitmaakte, want voor ze nog kon reageren had hij haar al onderuit gehaald en op het bed gelegd. Great. Awesome. Geweldig. 'Kijk, was dat nou zo moeilijk?' Onmiddellijk draaide ze haar hoofd weg, toen hij een kus erop drukte en weigerde hem aan te kijken. 'Ik ben geen huisdier, dus ja, dat was heel erg moeilijk.' Gromde ze hem toe, waarna ze hem weer net zo vals als eerst aankeek.

'Dat was je favoriet zeker? Hoe lang hield die het vol?' Aiden schoot in de lach. 'Nog geen half uur, ze vroor dood in het ijsbad omdat we te laat waren met het eruit halen van onze slachtoffers.' Nu zou ze er ook wel achter komen dat hij niet de persoon was die haar al die tatoeages had gegeven, maar dat maakte nu eventjes niets uit. Sowieso maakte het hem niet zoveel uit wat zij dacht, want hij kon ondertussen aan de tatoeage beginnen. Hij depte de naald in de zwarte inkt, trok haar huid strak en begon langzaam de zwarte helft van het teken te maken.

'Ik ben geen huisdier, dus ja, dat was heel erg moeilijk.' Ik grinnikte even. 'Nou, gelukkig niet hé,' fluisterde ik in haar oor, waarna ik zachtjes een kus in haar nek drukte. Dat deed ik nog een paar keer, tot dat me uiteindelijk ging vervelen. Ik ging over naar haar voorhoofd, waar ik maar één kus op drukte, om dan zachtjes met mijn lippen langs haar neus te gaan en slechts een millimeter met mijn lippen van de hare verwijderd was. 'Kijk,' mompelde ik zachtjes, 'ik doe je niets, nu toch niet, dus je hoeft niet bang te zijn.' Ik zette mijn hand achter haar hals en liet mijn lippen tegen de hare rusten, waarna de 'rust' overging in een kus. Geen ruwe ofzo, maar gewoon een zachte kus.

'Nog geen half uur, ze vroor dood in het ijsbad omdat we te laat waren met het eruit halen van onze slachtoffers.' Hoe kwam ze dan aan die tattoos? Nou, die had ze dan vast al. 'Zeg dan ook meteen dat jij ze niet gezet had. Gelukkig waren ik en Haily slim genoeg om eruit te komen.' Of misschien was dat niet slim geweest, ik had geen idee. Ik beet even toen hij de naald tegen mijn huid zette en kneep mijn ogen dicht toen ik een hels en brandend gevoel kreeg, alsof ze met een stuk schuurpapier over mijn buik gingen, zoiets was het.

'Nou, gelukkig niet hé,' Wat wilde hij daar nou weer mee zeggen? Moest dat iets betekenen of hoe zat dat? Ze voelde zijn lippen in haar nek en gruwde ervan, een lichte rilling liep over haar rug. Niet weer. Hij kón haar niet weer verkrachten! Amper was ze nog bekomen van de vorige keer, of hij wilde het alweer gaan doen? 'Kijk,' mompelde hij zachtjes, 'ik doe je niets, nu toch niet, dus je hoeft niet bang te zijn.' Wat bedoelde hij daar... Het duurde niet lang of Haily kreeg antwoord op haar half afgemaakte vraag. Zijn lippen zaten op de hare en ze voelde hoe hij haar lippen een stukje van elkaar afduwde door de bewegingen. Onmiddellijk kronkelde ze alle kanten op, met haar lichaam ging dat nog wel, maar ze kreeg haar hoofd niet bij hem weg omdat hij haar hals vast hield.

'Zeg dan ook meteen dat jij ze niet gezet had. Gelukkig waren ik en Haily slim genoeg om eruit te komen.' Een lichte grinnik kwam over zijn lippen, maar verder bestad hij geen aandacht aan haar. Die tweede zin echter, maakte het een stuk leuker. 'Of niet, als we jullie vergeten waren, dan had je nu geen tatoeages gehad en dan hadden jullie allebei niet zo'n pijn hoeven hebben. Het ligt er dus maar aan. Uiteindelijk had hij het Yin-Yang symbool af, maar dus moest hij de draken er nog in gaan maken.

'Rustig aan,' fluisterde ik tegen haar lippen aan, waarna ik gewoon doorging en mijn tong zacht haar mond in liet glijden. Met mijn andere hand streek ik nu wat plukken haar uit haar gezicht en na een tijdje liet ik haar hoofd ook weer los en drukte ik nog een kus op haar voorhoofd. 'Honger of dorst?' vroeg ik daarna. Ik kon het nog altijd kunstmatig inbrengen en volgens mij was het wel duidelijk dat ze moest gehoorzamen, aangezien er anders dingen zouden gebeuren die ze niet zou willen. 'Of rusten mag ook, als dat wilt.' Deze middag zouden we wel nog wat plezier beleven, ik toch. Ik zou nog wat wapens ophalen en dan zagen we wel.

'Of niet, als we jullie vergeten waren, dan had je nu geen tatoeages gehad en dan hadden jullie allebei niet zo'n pijn hoeven hebben. Het ligt er dus maar aan.' Dat wist ik zelf ook wel, maar toch. 'Nu hebben we hoop, hoe weinig ook, er is hoop. Dat is er altijd.' Toen ik even naar beneden keek zag ik een yin-yang symbool, nou, zo vreselijk zag het er ook niet uit. Ik draaide even met mijn hoofd, puur omdat mijn hals begon te kriebelen en ik niet kon krabben. Vreselijk irritant, alsof ik me nu nog kon verzetten. 'Deze kunnen ook weer los toch?' vroeg ik toen ik mijn handen bewoog en zo de boeien een beetje kabaal liet maken.

'Rustig aan,' Hoe kon ze rustig doen op deze manier? Hij duwde gewoon z'n tong bij haar naar binnen. Het voelde afgrijselijk en Haily moest er bijna van kokhalzen, terwijl ze nog steeds probeerde haar hoofd weg te draaien. 'Honger of dorst? Of rusten mag ook, als dat wilt.' Haar gehele lichaam trilde van de inspanningen, ze had gekronkeld om hem van haar weg te krijgen, maar het had niet eens geholpen. 'Is het nog niet genoeg dat je mijn maagdelijkheid hebt? Dat ik naakt ben en niets terug kan doen? Moest dit nou?' Woedend, maar ook angstig keek ze hem aan, waarbij ze geen antwoord gaf op zijn vraag.

'Nu hebben we hoop, hoe weinig ook, er is hoop. Dat is er altijd.' Hoop? Meende ze dit nou serieus, hoop? 'Tuurlijk joh, hoop op een snellere dood dan dat we van plan waren zeker.' Mompelde hij, waarna hij gewoon door ging met de tatoeage. Hij was nog lang niet klaar namelijk. 'Deze kunnen ook weer los toch?' Hij begon met de zwarte draak, omdat die meestal het makkelijkste was te maken, maar net toen hij begon, kwam zij er weer tussen. 'Wie zei dat ik al klaar was?" Mompelde hij haar chagrijnig toe.

'Is het nog niet genoeg dat je mijn maagdelijkheid hebt? Dat ik naakt ben en niets terug kan doen? Moest dit nou?' Ik grijnsde even. 'Ja, dit moest.' Ik stond op en liet haar op het bed liggen, zorgde ervoor dat alles waarmee ze zich kon verwonden ver weg lag en keek haar toen even aan. 'Hobby's?' vroeg ik toen ik naar de kast liep en daar naar wat dingen zocht waar ze zich mee bezig kon houden wanneer ik even geen behoefte aan haar had. 'Of is een grote mond hebben je enige hobby?' Zou best wel mogelijk zijn.

'Tuurlijk joh, hoop op een snellere dood dan dat we van plan waren zeker.' Ik zuchtte. 'Dan vermoord je me maar gewoon, alsof het mij iets uitmaakt, alleen jou. Egoïst die je bent.' En dit meende ik, hij hield toch alleen rekening met zichzelf. 'Wie zei dat ik al klaar was?' Weer zuchtte ik. 'Alsof ik me nu nog nou verzetten, hij staat er toch al op.' Even kneep ik mijn ogen weer stevig dicht toen de naald weer pijn deed, maar daarna schoten ze alweer open. Bang was ik zeker, tenminste, mijn hart bonsde in mijn keel. Ik had geen idee of hij dat door had, maar beter van niet.

Hoi deze is van Elke

'Ja, dit moest.' Âsshole, hoe durfde hij. Hij had alles van haar, kon alles doen en dan nog was hij zo verschrikkelijk irritant tegen haar. Dit verdiende ze niet. Altijd al had ze moeten vechten om te overleven en ze had gedacht dat het niet erger kon, nou het tegendeel was maar weer eens bewezen; het kon altijd erger. 'Hobby's? Of is een grote mond hebben je enige hobby?' Puh, hij kon de pot op. 'Mijn grote mond, zoals jij het noemt, is een talent, dat is heel wat anders. En daarbij gaat het jou helemaal niets aan wat mijn hobby's zijn, want ik zal ze toch niet meer kunnen beoefenen of uitoefenen. Of wel? Nee, zeg maar nee want ik geloof het toch niet als je ja zegt.' Dat laatste meende ze serieus, als hij al het lef zou hebben om te zeggen dat het wel zou mogen, dan nog zou hij het niet doen. Daar was ze van overtuigd.

'Dan vermoord je me maar gewoon, alsof het mij iets uitmaakt, alleen jou. Egoïst die je bent. Alsof ik me nu nog zou verzetten, hij staat er toch al op.' Een lichte zucht kwam uit Aiden's mond. 'Ben je echt zo slecht in je mond houden of moet ik hem werkelijk dicht gaan naaien? Geen zorgen, dat staat je vast ook heel goed en het is een stuk rustiger dan.' Ja, hij bedreigde haar nu en het kon hem werkelijk niets schelen. Ze had niet zo verschrikkelijk vervelend moeten doen met al dat gepraat van d'r, dan had hij niet hoeven dreigen. Bovendien wist ze zelf ook wel dat hij haar pas ging doden als hij klaar met haar was, dus dat was sowieso al een domme opmerking. Dom kind dat het was. Dom, dom kind.

'Mijn grote mond, zoals jij het noemt, is een talent, dat is heel wat anders. En daarbij gaat het jou helemaal niets aan wat mijn hobby's zijn, want ik zal ze toch niet meer kunnen beoefenen of uitoefenen. Of wel? Nee, zeg maar nee want ik geloof het toch niet als je ja zegt.' Hij begon te lachen, nou, dan zei hij wel nee. 'Nee.' Sarcastisch keek hij haar aan. 'Laat mij eens raden,' mompelde hij. Hij bekeek haar van kop tot teen - voor zoverre hij dat nog niet gedaan had. Bedenkelijk keek hij naar de kast. 'Mannen verleiden,' mompelde hij. 'Kan je hier inderdaad niet beoefenen.' Hij schudde zijn hoofd. 'Mannen verleiden voor geld?' vroeg hij. Ja, hij speelde nu in op dingen waar ze liever niet mee te koop liep. 'Ik ken nog wel wat mensen,' mompelde hij. 'Ik denk dat ze graag kennis met je willen maken, maar let op, ze zijn een stuk erger dan ik. Ze zullen zich afvragen waarom ik je nog niet ergens dood gedumpt heb.' Hij glimlachte even en liep toen op het meisje af, tilde haar kin omhoog en keek haar strak aan. 'Of is er iets anders dat je leuk vindt?'

'Ben je echt zo slecht in je mond houden of moet ik hem werkelijk dicht gaan naaien? Geen zorgen, dat staat je vast ook heel goed en het is een stuk rustiger dan.' Bedenkelijk keek ze hem aan, fronste toen en zweeg. Hoewel het waarschijnlijk slechts een waarschuwing was, wilde ze het risico toch vermijden. Ze draaide haar hoofd weg en keek naar de lamp die iets verder stond. Veel beter dan hem te moeten zien. En zeker beter dan zijn handen te zien die nu zo'n lelijk ding op haar onderbuik aan het zetten waren. Hoewel ze het nog niet zo goed gezien had, het leek vast nergens naar. Ze blies een lokje haar uit haar gezicht aangezien haar handen nog altijd vast zaten. Dan moest het maar zo, alhoewel de look steeds weer voor haar ogen bleef vallen en ze het uiteindelijk liet liggen.

'Laat mij eens raden. Mannen verleiden. Kan je hier inderdaad niet beoefenen. Mannen verleiden voor geld? Ik ken nog wel wat mensen. Ik denk dat ze graag kennis met je willen maken, maar let op, ze zijn een stuk erger dan ik. Ze zullen zich afvragen waarom ik je nog niet ergens dood gedumpt heb.' Haily weigerde te reageren op wat hij allemaal tegen haar zei, hoe durfde hij haar zo te bedreigen. Alsof dit alles nog niet erg genoeg was. Ook toen hij haar kin optilde, weigerde ze hem aan te kijken. 'Of is er iets anders dat je leuk vindt?' Een lichte glimlach -een valse- kwam op haar gezicht. 'Ik zou het heel leuk vinden om jouw tong uit je bek te trekken, maar ik ga er niet vanuit dat je me dat laat doen.' Ze keek hem recht aan en daarna dwaalde haar blik weer door de kamer. 'En anders, als je zo graag geld aan me wilt verdienen door me door anderen te laten gebruiken, doe het dan. Ik ben vast eerder dood dan als ik alleen van jou ben.'

Hij vond het eerlijk gezegd heel grappig dat ze nu wel stil was en bijna chagrijnig voor zich uit zat te staren. Ja, hij vond het grappig, maakte dat wat uit? Nee, want hij deed toch wel waar hij zelf zin in had. De tatoeage was bijna klaar, maar nog net niet helemaal afgewerkt. Als dat kind nou nog vijf seconden stil zou zitten, dan was ze er daarna vanaf, totdat hij haar weer een andere tatoeage wilde geven en dan begon het weer van begins af aan. 'Hij staat je prachtig, het symbool van goed en kwaad. Onschuldig en crimineel.' Hij grijnsde eventjes vals naar haar, waarna hij toch maar zijn spullen op begon te ruimen en het meisje gewoon zo liet zitten.