ORPG met Tinn

'Dan kon je nog beter serveerster worden, jij hoort niet in zo'n tent.' Oh, wat wilde hij daar nou weer mee zeggen? Dat was echt niet waar, ze kon het daar prima runnen. 'Jij wil dit toch ook allemaal niet? En toch gebeurde het.' En hij draaide zich nu om? Lafaard. Vuile lafaard. 'En waarom zou ik daar nou weer niet horen? Het is niet dat mannen niet geilen op mijn lichaam, of dacht je dat je de enige was? Think again.' Hij keek haar niet meer aan, maar zij was nog niet klaar. 'Nee ik wil dit inderdaad ook niet, maar geen enkele vrouw zal het willen en daarbij moet je ze dan ook nog eens negen maanden lang in leven houden. Zelfs nog langer, want kinderen hebben moedermelk nodig. En jij, kan gewoon geen vrouw in je huis hebben zonder haar te martelen en dood te laten gaan. In ieder geval geen jaar lang.'

'En waarom zou ik daar nou weer niet horen? Het is niet dat mannen niet geilen op mijn lichaam, of dacht je dat je de enige was? Think again.' Ik moest lachen. 'Waarom zou je anders geld krijgen, omdat ze dat juist wél doen.' Haar verdere uitspraken besloot ik te negeren. In plaats daarvan stond ik op en liep ik naar de hoek van de kamer, waar ik een tekenblok en potloden uit de kast haalde. Dat was nog eens lang geleden. Ik ging weer zitten en begon met de vorm van Haily's hoofd, normaal gezien tekende ik nooit meiden die ik hier had, maar zij was een uitzondering. De contouren van haar hals en de vorm van haar haar, het leek perfect op mijn papier te passen.

Ik opende mijn ogen, van slapen was niets in huis gekomen. Ik droomde over allerlei dingen die ik niet wilde zien voorbijkomen, wat ik wel vaker had. Daarna was slapen weer vrijwel onmogelijk. Aiden zat nog steeds op dezelfde plaats dus besloot ik gewoon te doen alsof ik sliep en trok ik mijn laken iets hoger op, zodat mijn gezicht er vrijwel onder lag. Ik kon alleen hopen dat ik weer in slaap viel, gewoon één keer. Maar daar kwam vast niets van in huis, waarna ik me probeerde om te draaien zodat ik met mijn rug naar hem toe lag, wat ook lukte na een paar keer proberen.

'Waarom zou je anders geld krijgen, omdat ze dat juist wél doen.' Ze weigerde daarop te antwoorden, maar dat was ook niet nodig want hij ging er al vandoor. Verbaasd keek ze op toen hij opeens potlood en papier pakte en iets begon te schetsen. Het duurde niet lang voordat tot haar doordrong dat hij haar aan het schetsen was. Onmiddellijk gooide ze al haar haren voor haar gezicht en boog zo, dat hij haar gezicht in ieder geval niet meer zou kunnen zien. Pech gehad, ze weigerde zijn pleziertje te zijn en dan ook nog eens nagetekend te worden terwijl ze naakt op zijn bed lag. En net verkracht was, niet te vergeten. Nee, dat deed ze niet en dat kon hij vast zelf ook wel begrijpen. De klootzak.

Ze gooide al haar naar voren en boog naar voor, wat mij niet deerde aangezien ik al ruwe vormen had en ik me wel kon herinneren hoe ze eruit zag. Ik bracht schaduw aan, gaf haar ogen de vorm die ze hadden en tekende werkelijk alle details van haar gezicht. Een goed geheugen had ik wel. Na een tijdje was de tekening af en gooide ik hem op de grond naast het bed, wel aan haar kant. Interesse zou ze toch niet hebben, maar het was een leuke bezigheid om te tekenen. Ik legde de potloden op de kast naast me, die waren net iets te goed om zomaar op de grond te gooien en besloot dat het daarna tijd was om iets te eten te halen of te koken, of iets anders. Al zou ze wel alleen in deze kamer zijn, maar weg kon ze niet. Ik stond op en liep de kamer uit, waarna ik de sleutel uit mijn broekzak haalde en de deur op slot deed. Voor de zekerheid.

Het leek hem niet te deren dat ze haar haren voor haar gezicht had geworpen, iets wat zij niet leuk vond want ze wilde hem kloten, wat duidelijk mislukt was. Verdomme. Ze zag hem opstaan en de tekening weggooien, de potloden ruimde hij wel weer normaal op. Verbaasd keek ze op toen hij de kamer verliet en trok woest aan de touwen die haar polsen nog steeds op z'n plek hielden. Wat was dit? Hoe durfde hij haar te zeggen om te rusten en haar dan zo vast te laten zitten? Het was een vuile lafaard. 'Lafaard.' Riep ze hem na, nergens verder over nadenkend. Hij was ook gewoon een lafaard. Dat was één ding hier dat zeker was, dat hij een grote, vieze, vuile, laffe klootzak was. Zeer zeker.

Ik hoorde haar nog roepen, maar dat deed me niets aangezien ik zo weer terug was, als ze dat toch zo graag wilde zou ik me ook haasten. Ik liep naar de kamer waar we net waren, om daar nog wat oude spullen op te halen samen met wat eten. Ik had ondertussen beslist dat ik wel even iets kon opwarmen, die diepvriesmaaltijden waren niet zo verschrikkelijk, hing er van af welk merk je kocht en deze waren best nog oké. Ik haalde er twee uit, voor het geval dat Haily misschien honger had. Dan konden haar handen wel even los. Ik zette de oven aan en na een tiental minuten was de maaltijd klaar, waarna ik de doos met spullen nam en de bakjes zo strategisch mogelijk vasthield. Ik liep weer naar de kamer, draaide het slot open en zette de doos op de grond. 'Kijk,' zei ik toen ik de deur weer op slot deed, 'als je wil eten maak ik je handen los.' Weer een aanbod.

Uiteindelijk was ik toch weer klaarwakker en kon ik niets anders doen dan overeind komen en het deken om me heen wikkelen, ik zou niets zeggen maar gewoon zitten. In plaats daarvan begon ik zachtjes te neuriën, wat hem hopelijk niet zo irriteren, dat kon ik nu wel niet hebben. Ik deed dit altijd als ik wakker werd en me verveelde. Ik trok mijn laken nog iets strakker, niet omdat het koud was, maar omdat dat aangenamer voelde.

'Kijk, als je wil eten maak ik je handen los.' Haily keek hem schuw aan, niet wetend wat te doen. Ze vertrouwde hem, zijn eten dus oook, niet, maar had wel honger. Ze wist gewoon niet wat ze nu moest antwoorden en of ze überhaupt moest antwoorden. Stomme klootzak was het ook, hij verwarde haar. Langzaam knikte ze, maar dat was niet per sé om het eten, maar omdat ze graag los wilde want haar polsen deden heel erg zeer en ze wilde hem graag nog een klap in z'n gezicht geven. Jammer dat ze nu nog vast zat, maar hopelijk ging hij haar los maken. Of ze kon het eten over zijn gezicht heen gooien, dát zou pas leuk zijn.

Ze knikte, maar ik wist niet wat ze van plan was. Ik deed het touw van haar handen, maar de boeien liet ik om. 'Die gaan er af als ik zeker weet dat je niets van plan bent,' zei ik. Ik nam een hap van mijn eigen eten en keek toe wat ze van plan was, ze was te koppig om niets te doen maar ik had wat andere dingen bij me, waar ze tot nu toe geen aandacht aan had geschonken. 'Zeg het maar,' zei ik toen ik de hap doorslikte. Ik ging beter zitten en nam de sleutel van haar boeien, waarna ik die op het bed legde.

Hij leek nog steeds geen interesse te hebben, wat maar goed was ook. Ik nam een haarlok tussen mijn vingers en begon daar een vlecht mee te maken, heel veel kon ik niet doen en dit had ik altijd al leuk gevonden. Het was altijd een moment waarop ik altijd uiterst geconcentreerd was. Ik grijnsde even toen de vlecht af was, om hem daarna achter mijn hoofd te binden en hem vast ze zetten met een lok van de andere kant, het zou snel weer loskomen maar voorlopig was het zo wel goed.

'Die gaan er af als ik zeker weet dat je niets van plan bent. Zeg het maar.' Ja, hoe moest ze hem dan weer duidelijk maken dat ze niets van plan was? 'Ja, net alsof je me gelooft als ik zeg dat ik niets van plan ben, denk na zeg.' Mompelde ze hem vals toe, terwijl ze nog steeds vast zat. Het touw zat dan misschien niet meer om haar polsen, maar ze had nog steeds de boeien om en kon helemaal niets. Niet dat ze wel iets zou kunnen als hij haar losmaakte, want hij zou haar niets laten doen, maar daar ging het nu even niet om. Het ging om het idee dat hij haar gewoon los moest maken. 'Maak me gewoon los, heb je nog niet genoeg plezier beleefd aan het feit dat ik vastgebonden zit?'

'Ja, net alsof je me gelooft als ik zeg dat ik niets van plan ben, denk na zeg.' Ik grijnsde even. 'Maak me gewoon los, heb je nog niet genoeg plezier beleefd aan het feit dat ik vastgebonden zit?' Ik keek haar aan. 'Ik vind het wel prima zo,' mompelde ik, waarna ik nog een hap nam. Ik besloot om haar ene pols los te maken, zodat ik er toch zeker van kon zijn dat ze niets deed. Dit was wel voldoende om aan haar eten te kunnen, maar niet voldoende om uit te halen. Of iets dergelijks, gewoon net iets veiliger. Als ze toch iets deed, moest ze daar de gevolgen van dragen. Ik nam aan dat ze daar geen zin in had, al zou ik het niet erg vinden.

Zoals ik al dacht liet de vlecht het na een paar minuten ook afweten en viel hij weer naar voor. Al was dat voor mij enkel goed aangezien ik me zo weer bezig kon houden. Ik nam deze keer twee lokken, zodat het allemaal iets steviger vastzat. Toen dat weer gelukt was keek ik Aiden's kant op, die nog steeds bezig was met zijn messen. Alsof ze perfect moesten zijn om op iemand gebruikt te worden. Al zouden ze wél perfect zijn om iemand hevige pijn te bezorgen. Een rilling liep over mijn rug toen ik er aan dacht.

'Ik vind het wel prima zo,' Hij maakte nog een pols van haar los, maar liet de andere vast zitten. Vuile goorlap die het was. 'Er is nog een reden waarom jij nooit nageslacht zou krijgen, je bent te bang om de consequenties daarvan te dragen. Je bent een lafaard en het zou me niets verbazen als je dat hebt meegekregen van je familie.' Meestal was familie een onderwerp waar mensen niet over wilden praten, zeker niet als er iets slechts over hen werd gezegd. Maar ach, wat maakte haar dat uit? 'Laffe klootzak.' Ze had het bakje vast en kiepte het boven zijn hoofd om, waarna er een lichte giechel uit haar mond ontsnapte. Die had hij kunnen verwachten.

'Er is nog een reden waarom jij nooit nageslacht zou krijgen, je bent te bang om de consequenties daarvan te dragen. Je bent een lafaard en het zou me niets verbazen als je dat hebt meegekregen van je familie.' Ik hield mijn hoofd even schuin, bleef ze nou werkelijk zo koppig? 'Laffe klootzak.' Ondertussen had ze het hele bakje over mijn hoofd gehouden, waardoor de inhoud in mijn haar zat. 'Je leerde nog niets hieruit hé? vroeg ik toen ik haar weer volledig vastbond en haar hals weer vastnam. 'Dan zal je het leren, zo dadelijk.' Ik liep naar de badkamer die bij deze kamer hoorde en draaide de kraan open, waarna ik al het voedsel uit mijn haren begon te wassen en begon te denken over wat ik precies met haar zou doen.

Hij bleef nu wel zitten en ik had niets om te doen, ik liet mijn hoofd op mijn knieën vallen en sloeg mijn armen strak om mijn laken, tegen mijn benen. Al verveelde dat snel waardoor ik weer ging liggen, naar het plafond starend. Best wel zielig om je te vervelen en te wachten tot zo iemand als hij je iets te doen gaf. Miserabel, vooral. Al was het nu eenmaal zo en zolang hij maar de behoefte niet had om me pijn te doen, was dit oké. Ik dacht terug aan het moment waar hij me zijn foto's liet zien, daar had ik een andere kant gezien dat nu een ver verleden leek te zijn.

'Je leerde nog niets hieruit hé? Dan zal je het leren, zo dadelijk.' Haily kom haar lachen amper inhouden, het maakte haar zelfs niet zoveel uit dat hij haar opnieuw vastbond, het enige wat zij op dit moment zag was dat zijn haar vol met saus en derrie zat, wat voor haar echt ultiem was om te zien. 'Het staat je goed hoor.' Ze probeerde heel even haar lachen in te houden, maar hield het daarna niet meer en haar lichaam schokte van het lachen. Wat pijn deed, maar dat maakte haar helemaal niets uit. Sinds dat ze hier was had ze niet gelachen, dit verdiende hij.

Oké ik moet me even met mn veiling bezighouden, dus ik doe Aiden na jou, promise♥

'Het staat je goed hoor.' Ik liep de badkamer uit. 'Weet je wat jou goed zou staan?' zei ik toen ik naar haar toeliep, een mes nam dat zachtjes tegen haar wang prikte. 'Een aantal littekens die duidelijk maken waar je hoort.' Ik zette mijn mes in haar been, waarna ik er een 'S' in sneed, waarna ik een andere 'S' er omgekeerd insneed. Het was een teken met mijn initialen dat nu voor haar, nog ellendige, leven op haar been stond in de vorm van een litteken. Grijnzend keek ik toe naar mijn werk, waarna ik wat zout uit de kast haalde en het op de wond deed, zodat het zeker een litteken werd.

Ik vroeg me af of die kant ooit terug zou komen, misschien als ik er over begon. Ik wilde het risico niet nemen, wat als hij weer boos werd? Hij dreigde met verkrachting en dat was wel het laatste wat ik wilde. Ik zou gewoon wachten op een goed moment, misschien begon hij er ooit zelf nog over. Ik begon over alles na te denken, zo nu en dan flitste Haily ook voorbij in mijn gedachten en ik kon alleen hopen dat ze nog in leven was. Zou die andere jongen dat doorgeven aan Aiden? En zou hij het me vertellen? Uiteindelijk besloot ik te stoppen met denken, want het bracht me alleen maar meer in de war.

'Weet je wat jou goed zou staan? Een aantal littekens die duidelijk maken waar je hoort.' Haily vond het eigenlijk alleen nog maar grappig, ze trok zich zelfs niets aan van het feit dat hij in haar wang prikte. 'Och, bang dat anderen er met je buit vandoor gaan, ja want die geilen ook op me, dus dat willen we niet hé.' Haar woorden waren vals en ze deed het met zo'n pruillipje, dat iedereen kon zien dat ze hem uitdaagde. 'Weet je, er is niets dat je me eigenlijk nog kan maken. Mijn maagdelijkheid heb je al van me af genomen en pijn, tsja dat is niets nieuws meer.'

'Wat is je probleem, Romey?' Hij had heus wel door dat ze had liggen draaien en doen omdat ze hem waarschijnlijk een vraag wilde stellen, maar niet wist hoe hij erop zou reageren. Heel logisch eigenlijk, want Aiden zelf was vaak nogal onvoorspelbaar. Voor Levi misschien iets minder, maar zeker Romey zou niet kunnen gokken wat er in zijn hoofd omging. Erg amusant, voor hem dan zeker toch wel.

'Och, bang dat anderen er met je buit vandoor gaan, ja want die geilen ook op me, dus dat willen we niet hé.' Ik keek op. 'Je geeft het dan toch zelf toe,' zei ik lachend. Al klonk ze vals en bedoelde ze dit vast sarcastisch. Het deerde me even niet. 'Weet je, er is niets dat je me eigenlijk nog kan maken. Mijn maagdelijkheid heb je al van me af genomen en pijn, tsja dat is niets nieuws meer.' Ik grijnsde. 'Er is nog heel wat dat ik voor jou in petto heb, lieve Haily.' Dit hadden er al zoveel gezegd, maar toch kon je ze blijven breken. Dat was gewoon zo makkelijk en het enige wat je hoefde te doen was ze een beetje hoop geven.

'Wat is je probleem, Romey?' Alsof hij mijn gedachten kon lezen. Ik veerde overeind en keek hem aan. Ik wist niet hoe ik dit allemaal moest vragen,dus besloot ik alles in één keer op hem af te vuren. 'Waarom was je zo anders als we het over je foto's hadden?' Eerste vraag, maar ik ging meteen door. 'Als Haily dood was én je wist het, zou je het me vertellen? Zoja, waarom, zonee, waarom?' Dat waren eigenlijk de twee dingen die ik wilde weten, die het belangrijkst en misschien ook het meest risicovol waren. Maar ik had mijn vragen gesteld en een weg terug was er niet.

'Je geeft het dan toch zelf toe,' Dom, dom, dom, hij was zo dom. 'Natuurlijk, welk zelfrespecterend meisje zou het niet leuk vinden als mannen op haar geilen.' Nog steeds vond ze dit alles maar grappig, zelfs het gesprek vond ze leuk. 'Er is nog heel wat dat ik voor jou in petto heb, lieve Haily.' Heel eventjes haalde ze haar schouders op en keek hem spottend aan. 'Moet ik nu bang van je worden?' Wat hij niet wist was, dat Haily heel lenig was. Ze trapte haar been met een zwaai omhoog en trapte hem daardoor hard in zijn gezicht, waarna ze weer normaal ging liggen.

'Waarom was je zo anders als we het over je foto's hadden? Als Haily dood was én je wist het, zou je het me vertellen? Zoja, waarom, zonee, waarom?' Een grinnik rolde over zijn lippen, leuke vragen. 'Mensen veranderen, mocht jij hier ooit nog wegkomen, dan zou je ook niet dezelfde zijn als toen je hier kwam. Over Haily, waarschijnlijk zou ik wachten tot je op het moment van instorten staat en het je dan vertellen, dat geeft een leuk effect aan je reactie, om eerlijk te zijn.'

'Natuurlijk, welk zelfrespecterend meisje zou het niet leuk vinden als mannen op haar geilen.' Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Daarom vind je het ook zo leuk als ze aan je zitten, hé?' Ik trok een wenkbrauw op en keek haar vragend aan. 'Moet ik nu bang van je worden?' was haar ander antwoord. Alsof ze dat al niet was. De trap in mijn gezicht was er teveel aan, waarna ik haar benen bij elkaar nam en een stuk touw om haar knieën bond, wellicht de pijnlijkste plek. Er ging ook touw rond haar enkels. 'En als je nog teveel noten op je zang hebt, heb ik ook nog altijd wat om op je mond te plakken.' Dan kon ze namelijk niets meer en dat zou ze haten. Ik streelde haar wang. 'Je zegt het maar.'

'Mensen veranderen, mocht jij hier ooit nog wegkomen, dan zou je ook niet dezelfde zijn als toen je hier kwam. Over Haily, waarschijnlijk zou ik wachten tot je op het moment van instorten staat en het je dan vertellen, dat geeft een leuk effect aan je reactie, om eerlijk te zijn.' Wegkomen dan nog wel. 'Ik kom hier niet weg, dat weet jij ook.' Ik keek hem vragend aan toen hij over Haily begon. Op het punt van instorten? Was hij werkelijk zo laag gevallen? Ik wendde mijn blik af en keek naar de grond, waar nog bloed van mijn schouders lag. 'Dan denk ik dat dat moment snel zal aanbreken,' mompelde ik.

'Daarom vind je het ook zo leuk als ze aan je zitten, hé?' Die was vals. Natuurlijk vond ze het niet leuk als ze aan haar zaten, ze mochten alleen maar op haar geilen. 'Ik ben geen hoer.' Gromde ze hem toe. 'En als je nog teveel noten op je zang hebt, heb ik ook nog altijd wat om op je mond te plakken. Je zegt het maar.' Hij had nu ook haar knieën en enkels vastgebonden, wat nog vrij veel pijn deed ook. 'Je bent ook echt een lafaard hé? Je kan niet eens een meisje in bedwang houden zonder haar compleet vast te moeten binden, ik had gedacht dat je mans genoeg was daarvoor, blijkbaar had ik het mis.' Ze wist dat hij waarschijnlijk haar mond dicht zou tapen, maar dan had ze wel rust. Een beetje.

'Ik kom hier niet weg, dat weet jij ook. Dan denk ik dat dat moment snel zal aanbreken,' Nee, natuurlijk ging ze hier niet weg komen. 'Ik zei áls en ik bedoelde het eigenlijk meer als voorbeeld. Dat over Haily ligt er trouwens aan hoelang die vriendin van je het volhoudt bij Sam, dus daar kan ik niet veel over zeggen, wel?'

'Je bent ook echt een lafaard hé? Je kan niet eens een meisje in bedwang houden zonder haar compleet vast te moeten binden, ik had gedacht dat je mans genoeg was daarvoor, blijkbaar had ik het mis.' Ik ging liggen en trok het laken nu ook een stuk naar mij toe. 'Ik wil er zeker van zijn dat ik jouw mooie gezichtje nog zie morgen.' Ik gaf een kus in haar hals en ging iets dichter tegen haar aan liggen. Waarna ik mijn ogen sloot en in slaap viel, wat ook wel nodig was geweest.

'Ik zei áls en ik bedoelde het eigenlijk meer als voorbeeld. Dat over Haily ligt er trouwens aan hoelang die vriendin van je het volhoudt bij Sam, dus daar kan ik niet veel over zeggen, wel?' Een zucht rolde over mijn lippen. 'Nee, maar hij zou tenminste moeite kunnen doen om je op de hoogte te houden als ze dood is.' Ik ging weer liggen en schoof het teken naar onder, tot aan mijn hals. Mijn lichaam had nu alweer een normale temperatuur, dus helemaal ingewikkeld liggen was ook niet nodig.

'Ik wil er zeker van zijn dat ik jouw mooie gezichtje nog zie morgen.' Nou, dat hij die van haar wilde zien, wilde niet zeggen dat zij zijn verschrikkelijke gelaatstrekken nog wilde zien, of wel? 'Nou, dat is dan in ieder geval niet wederzijds.' Ze mompelde het en waarschijnlijk klonk het voor hem heel vals, maar dat maakte voor haar niets uit. Ook vond ze het maar niets dat hij zo dicht tegen haar aan moest liggen en haar lichaam verstijfde. Ze kon hem niet eens wegduwen, trappen of slaan. Wat was dit voor gezeik? 'Kan je me niet gewoon héél even met rust laten? Ga gewoon een uur de kamer uit ofzo, beter nog, kom niet terug.'

'Nee, maar hij zou tenminste moeite kunnen doen om je op de hoogte te houden als ze dood is.' Aiden schoot in de lach, hij kon het nu gewoon niet laten. 'Och lieverd, als Haily dood is dan merk ik dat echt wel. Sam zou namelijk heel snel weer opzoek willen naar een nieuw slachtoffer en dan vraagt hij mij dus om jou te dumpen. En meestal is hij eerder op z'n pleziertjes afgekeken, dus je merkt heus wel wanneer Haily ook dood is. Misschien laten we jullie zelfs wel samen doodvriezen in het bad van eerst, lijkt je dat geen leuk idee?' Een lichte grijns stond op zijn gezicht. 'Maar ik beloof je, je zal niet sterven als maagd.'

Sam slaapt

Hij begon te lachen. Hij zat me gewoon uit te lachen nota bene! 'Och lieverd, als Haily dood is dan merk ik dat echt wel. Sam zou namelijk heel snel weer opzoek willen naar een nieuw slachtoffer en dan vraagt hij mij dus om jou te dumpen. En meestal is hij eerder op z'n pleziertjes afgekeken, dus je merkt heus wel wanneer Haily ook dood is. Misschien laten we jullie zelfs wel samen doodvriezen in het bad van eerst, lijkt je dat geen leuk idee?' Ik draaide mijn hoofd zijn kant op. 'Dat zou je niet doen, dat zou je ons niet gunnen. Om op het laatste moment samen te zijn en te zien dat we voor elkaar gevochten hadden, maar alle hoop vervlogen was.' Een paar tranen sprongen op en vulden mijn ogen. 'Maar ik beloof je, je zal niet sterven als maagd.' De tranen liepen nu over mijn wangen heen. 'Dat zal ik niet nee, maar als ik kon zou ik iemand vinden die voor me zou zorgen, me met respect zou behandelen en van me zou houden zoals ik ben. Dan zou ik hier nooit willen geweest zijn, jou niet gekend hebben, samen met Haily afstuderen en haar helpen met alles wat ik kon. Maar jij, jij en Sam hebben die toekomst van ons afgenomen.' De tranen vloeiden nu rijkelijk over mijn wangen en ik draaide mijn hoofd naar de muur.

Haily kronkelt heel erg en ramt haar elleboog in Sam's maag.

'Dat zou je niet doen, dat zou je ons niet gunnen. Om op het laatste moment samen te zijn en te zien dat we voor elkaar gevochten hadden, maar alle hoop vervlogen was. Dat zal ik niet nee, maar als ik kon zou ik iemand vinden die voor me zou zorgen, me met respect zou behandelen en van me zou houden zoals ik ben. Dan zou ik hier nooit willen geweest zijn, jou niet gekend hebben, samen met Haily afstuderen en haar helpen met alles wat ik kon. Maar jij, jij en Sam hebben die toekomst van ons afgenomen.' Hij fronste zijn wenkbrauwen eventjes, maar haalde daarna zijn schouders op. 'Ja, dat klopt, maar dat van dat bad klopt niet hoor. Het is heel leuk om te zien hoe je slachtoffer zich dan nog net even aan zijn of haar vriendin vastklampt, bang voor het naderende einde en dat die andere persoon ook niet kan helpen, omdat zij er net zo erg aan toe is. Zou je ook eens moeten bekijken.'

Dat voelt ie niet geef maar op

'Ja, dat klopt, maar dat van dat bad klopt niet hoor. Het is heel leuk om te zien hoe je slachtoffer zich dan nog net even aan zijn of haar vriendin vastklampt, bang voor het naderende einde en dat die andere persoon ook niet kan helpen, omdat zij er net zo erg aan toe is. Zou je ook eens moeten bekijken.' Bekijken dan nog. Hoe zou het zo ver gekomen zijn? 'Nou, liever niet, toch bedankt.' zei ik al snikkend. Ik voelde een stekende pijn in mijn schouder, de schouder waas ik op lag en ging daarom weer volledig op mijn rug liggen. 'Wat geeft dit je qua voldoening? Toekomsten verpesten, levens weggooien? Wat kan daar nou zo leuk aan zijn?' Ik was niet bang voor zijn reactie, alles wat zou gebeuren zou zich toch blijven herhalen.

Haily begint keihard te gilllen, zohard dat er een glas dat op tafel staat breekt en als Sam niet wakker wordt, ga ik heel gemeen doen.

'Nou, liever niet, toch bedankt. Wat geeft dit je qua voldoening? Toekomsten verpesten, levens weggooien? Wat kan daar nou zo leuk aan zijn?' Nog steeds vond Aiden het erg leuk om dit gesprek met haar te hebben, alleen snapte hij niet zo goed waarom. Bij de meeste pleziertjes die zoveel wilden weten, had hij de tong eruit geknipt. Schande. 'Dat kan jij niet begrijpen, sweet, probeer het ook niet want dan maken je hersens overuren en dat willen we niet, hé?' Hij zei het alsof ze dom was. Uitlokken.