ORPG met Tinn

Het eerste wat hij wilde hebben waren de klemmen, Aiden had gewoon geweten dat hij die zou willen. Het waren erg venijnige, pijnlijke klemmen en die zouden dat meisje zeker in bedwang houden, maar als je ze verkeerd gebruikte, dan verloor ze haar voet. 'Die van mij is daar nog een beetje te koppig voor, niet meer voor lang denk ik.' Natuurlijk, hij had allang door dat ze koppig was, maar Sam was dan ook begonnen met het pijnigen, het respect had hij nog niet ingebouwd. En het feit dat ze koppig van zichzelf was, zo te zien, hielp ook niet. Aiden was blij dat hij Romey had, daar kon hij nu nog veel meer mee en hij kon haar ook veel meer angst aanjagen. 'Ik heb al ingevuld wat ik wilde hebben, dus als jij niets meer hebt verder kunnen we het versturen.'

'Je hebt vast gelijk, maar ik ga mezelf wel in de hand houden.' Dat was dan haar keuze, Haily gaf zich niet zomaar gewonnen, wat hij ook met haar zou doen. Toen Romey haar opnieuw drinken aanbood, schudde ze opnieuw van nee. Drinken deed ze niet meer, eten zou ze ook niet meer. Hongerstaking. De enige manier om nog een beetje snel aan haar einde te komen, zonder al te veel pijn. Hopelijk. 'Deed het pijn?' Ja, het deed pijn, maar dat ging ze niet toegeven waar die man bij was. 'Het is geen aanrader, kan ik je wel vertellen.' Haar antwoord gaf te merken dat het een soort van pijn deed, maar dat ze meer zou kunnen hebben. Het daagde hem uit.

Samuel
Ik schudde mijn hoofd. 'Wel prima zo' zei ik. Veel had ik nodig aangezien ik nog wat leuk spul op de kamer zelf had zien staan. 'Nou ik hoor wel van je als de spullen er zijn.' Ik stond op en liep naar Haily toe, die over mijn schouder hees. 'Veel plezier nog' zei ik tegen Aiden, plezier zou hij wel hebben. Ik liep de gang weer door, maar ging deze keer wel een andere kamer binnen. De andere kamer had niet zo'n aangename geur meer. Ik liep de kamer binnen en kon haar meteen een plekje in een nettere sofa aanbieden. Nouja, aanbieden, ik liet haar er gewoon in zakken en liep naar de kasten, op zoek naar dingen om iets leuks mee te doen.

Romey
Haily was al snel weer weg, alsof ze er nooit geweest was. 'Het is geen aanrader, kan ik je wel vertellen.' Het klonk wel vers in mijn oren, die waarschuwing of iets waar het op leek. Ik keek naar mijn enkelband en had een naar gevoel in mijn buik. Mijn pijngrens lag lang niet zo hoor als de hare. Mijn keel werd klam en ik dronk het laatste slokje water op, benieuwd hoe lang ik nu zonder water zou zitten. Ik stond weer op en liep terug naar de sofa toe, die veel en veel comfortabeler was dan de koude grond waar ik op zat. Ik trok mijn knieën weer op en besefte toen pas dat Haily daarnet halfnaakt was. Geschrokken veerde ik overeind, maar besloot al gauw dat dat geen goed idee was en liep gewoon een paar keer door de kamer, om het niet te laten opvallen.

Ze zag hem al aankomen en liet zich gewoon door hem optillen, er was nu toch niets wat ze ertegen zou kunnen doen. Misschien later, maar nu nog niet. Iets waar ze eigenlijk een hele grote pesthekel aan had, want ze hield er überhaupt al niet van als mensen haar aanraakten en hij maakte het wel heel bont. Iedere keer werd ze meegedragen alsof ze een of ander huisdier was. En daarna werd ze ook nog gewoon weer eens gedumpt, hoewel het dit keer wel een sofa was. 'Ik ben je huisdier niet.' Gromde ze chagrijnig, zijn bewegingen goed in de gaten houdend. Zo kon hij haar niet verassen en dat wilde ze ook niet, ze wilde zien wat hij ging doen bij haar.

Het meisje stond opeens op en begon rondjes te lopen in de kamer, kon duidelijk niet stilzitten. 'Romey zitten.' Gromde hij, nog vrij kalm, terwijl hij de laatste hand aan de bestelling legde en uiteindelijk klaar was. Voordat ze eigenlijk ook maar had kunnen gaan zitten, liep hij al naar haar toe en ging met zijn hand door haar haren. Zijn hand balde hij tot een vuist, waarna hij haar aan haar haren mee de kamer uit sleepte, die hij weer op slot deed. Daarna trok hij haar, nog steeds aan haar haren, mee terug naar zijn eigen kamer waar hij haar op de grond dumpte. 'Er zijn wat dingen die we eens moeten gaan afspreken, dus houd je eventjes gedeisd, oké?' Zijn stem was dreigend, wat aangaf wat hij zou doen, mocht ze niet luisteren.

Samuel
Ik liep van de kast naar haar toe. 'Wel, ik denk niet dat stappen zo fijn is met je been.' zei ik toen ik naar beneden keek. Ik zou het spelletje zoals Aiden gaan spelen, haar momenteel de pijn besparen. Ik had wat dingen gevonden om te eten en te drinken en zette die op de grond voor haar. 'Neem maar als je zin hebt.' zei ik. Ik had ondertussen ook een boek gevonden, zodat ik mezelf ook even kon bezighouden. Een boek dat me ook wel zou kunnen helpen om haar te pijnigen, het was namelijk niet zomaar een boek. Ik ging in een zetel tegenover haar zitten en bladerde wat, tot ik een interessante passage tegen zou komen.

Romey
Slechte keuze om dus even te wandelen, ik werd bij mijn haren gegrepen, wat niet alleen erg pijnlijk, maar ook onverwachts was. 'Er zijn wat dingen die we eens moeten gaan afspreken, dus houd je eventjes gedeisd, oké?' Ik knikte kort en kroop toen ik een bolletje, volgens mij had hij nu wel een paar haren in zijn hand. Ik zou gewoon blijven zitten vanaf nu, tot hij iets vroeg, al zou ik dan nog niet zeker zijn. Hij kon me zo weer onderuit halen. Ik voelde even met mijn hand aan de plek waar hij het hardst had getrokken en wreef er even over om de pijn te verlichten.

'Wel, ik denk niet dat stappen zo fijn is met je been.' Een sarcastisch lachje verliet haar mond, maar verder deed ze niets. Wachtte ze tot hij weer iets zou gaan doen, wat niet heel lang op zich liet wachten. 'Neem maar als je zin hebt.' Meteen schudde ze haar hoofd, misschien had ze er wel zin in, maar ze zou het niet eten en al helemaal niet drinken. Zoals ze al eerder had duidelijk gemaakt, dacht ze, zou hij haar moeten dwingen. Ze ging iets comfortabeler op de stoel zitten, waardoor er een kaartje uit haar zak viel. Geschrokken raapte ze het op en hield het in haar hand geklemd. Dit was haar visitekaartje. Haily was namelijk een clubdanseres, wat betekende dat ze aan paaldansen en al dat soort dingen deed. Dit kaartje kreeg je als je haar wilde inhuren, maar als hij erachter zou komen wat ze met haar lichaam kon, kon dat nog wel eens vervelend uitpakken.

Ze bleef gewoon braaf op de grond zitten, iets wat hem wel gerust stelde dat ze een goede slavin zou worden. 'Oké, je mag zelf kiezen. Of ik martel je dood, in ieder geval tot ik genoeg van je heb, of je wordt gewoon mijn slavin. Bij de eerste lijdt je heel erg veel pijn, bij de tweede een stuk minder, maar moet je gehoorzamer zijn. Daarbij kan ik, als je de tweede optie kiest, bij Samuel een woordje voor je vriendin doen, om haar misschien ook pijn te besparen. Zeg jij het maar.' Hij gaf haar echt de keuze, hij had de voor- en nadelen laten weten, nu was het aan haar om de definitieve beslissing te maken.

Samuel
Ik schonk geen aandacht aan het kaartje, ik zou het later wel weer bovenhalen. Nu was daar nog geen reden toe. Door daar gewoon te zitten deed ze niets mis, was ze ook niet koppig. Het was best een interessant boek, al zou dat na een tijdje wel gaan vervelen. 'Zin om te lezen?' vroeg ik Haily toen ik was boeken uit de kast ging halen. Ze keek niet op dus gooide ik de boeken gewoon bij de rest. Ik besloot dat het tijd was om haar wat rillingen te bezorgen en ging naast haar zitten, sloeg mijn arm om haar heen en streelde haar haren. Ze zou zich wel wegtrekken, maar dan zou ze wel weten wat er zou gebeuren. 'Denk je niet dat het gewoon fijner is als je meewerkt, zodat je niet zoveel pijn hoeft te hebben?' Ik liet een paar lokken door mijn vingers glijden. 'Wat denk je zelf?' fluisterde ik in haar oor.

Romey
Ik schrok van zijn aanbod, was hij nou gewoon een spelletje aan het spelen? 'Als je me hier hebt gebracht om me pijn te doen, waarom zou je er dan mee stoppen?' Ik koos niet voor optie één nu, ik wilde gewoon antwoorden. Waarom hij opeens iets anders met me wilde aanvangen. Ik bleef zitten, maar plaatste mijn voeten nu op de grond en schudde mijn hoofd. Minder pijn, wat zou dat in zijn ogen dan zijn? Dat zou nog pijn doen. 'Daarbij kan ik, als je de tweede optie kiest, bij Samuel een woordje voor je vriendin doen, om haar misschien ook pijn te besparen.' Zou hij dan ook luisteren? Ik dacht het niet, maar toch. De tweede optie klonk zo veel aantrekkelijker, al zou ik dit dan wel mijn hele, triestige leven moeten blijven doen. "Slavin" klonk ook zo cru, alsof ik zijn robot was. Als je even ging nadenken waren beide opties slecht.

Lezen. Nee, ze hield helemaal niet van lezen. Het zou rustgevend moeten zijn, maar bij Haily werkte het meestal alleen maar op haar zenuwen. Zitten en niets doen. Nee, lezen was niet iets wat ze deed of ging doen, gewoon niet. Toen hij naast haar kwam zitten, keek ze niet eens op en bleef gewoon voor zich uit kijken. Ze bewoog ook niet. 'Denk je niet dat het gewoon fijner is als je meewerkt, zodat je niet zoveel pijn hoeft te hebben? Wat denk je zelf?' Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht, maar die verdween ook net zo snel weer. 'Volgens mij,' begon ze zachtjes, 'maakt het jou helemaal niet uit wat ik waar dan ook van vind. Dus waarom zou ik mijn mening moeten geven? Je weet vast zelf ook wel wat het antwoord is op je vraag, of ben je dan werkelijk zo dom?'

'Als je me hier hebt gebracht om me pijn te doen, waarom zou je er dan mee stoppen?' Een lichte grinnik verliet zijn lippen, natuurlijk snapte ze het niet, dus knielde hij naast haar en tilde haar kin op. 'Ik zei niet dat ik ermee zou stoppen, ik zei alleen dat optie één veel meer pijn zou doen. Mentaal, maar ook fysiek. Als je wilt kan ik je wel wat voorbeeldjes geven van wat je doorstaat bij optie één. En daarbij krijg je als slavin meer vrijheid, meer ruimte voor jezelf en wordt je niet vastgeketend. Het is je eigen keuze lieve schat, maar deze keuze bepaalt wel de rest van je toekomstige leven hier. En hoe je sterft.'

Samuel
Ik grijnsde. 'Ik wil gewoon een gesprek met je beginnen, je leren kennen.' Mijn vingers kwamen lichtjes in aanraking met haar schouder. 'Natuurlijk is het fijner zonder pijn, maar volgens mij heb jij daar geen zin in. Je bent altijd zo koppig.' Ik moest lachen omdat ze nu weer zo koppig voor zich uit keek. Ik liet mijn hand naar haar been zakken. Ik had gezien dat ze daar haastig een kaartje had ingestoken en wilde haar reactie even zien. Testen of ze zou weren, weer zo koppig zou zijn. Ik liet mijn duim in haar broekzak glijden, maar daar zat geen kaartje. 'Wel, je kan het makkelijker te verduren hebben' zei ik toen ik met mijn vingers haar gezicht naar me toe draaide. 'Wat zal het worden?' vroeg ik toen ik mijn hoofd schuin hield. 'Meewerken of niet?'

Romey
Fijn, ik zou dus altijd pijn lijden. 'Ik bedoel, je plan was om mij uiteindelijk ook dood te krijgen. Ben je daar dan op teruggekomen?' Ik keek naar de grond. 'Zoja, waarom?' vroeg ik. Ik was nog steeds aan het twijfelen, mede omdat ik nu ook met Haily's leven aan het spelen was. Zij had het niet makkelijk, dus het zou voor ons beide fijner zijn, maar dan was er nog iets. Als die andere jongen toch besloot haar te blijven martelen en ik voor haar de tweede optie koos, dan zat ik zelf ik de problemen en in een oncomfortabele positie. Een zucht verliet mijn mond. 'Als ik voor optie twee kies, ben je dan zeker dat die andere jongen Haily met rust laat of niet?' Dit was eigenlijk geen vraag, ik wilde als ik dood ging dat ook laten gebeuren zonder te veel pijn. 'Ach, laat maar. Optie twee lijkt me oké.' zei ik toen ik opkeek.

'Ik wil gewoon een gesprek met je beginnen, je leren kennen. Natuurlijk is het fijner zonder pijn, maar volgens mij heb jij daar geen zin in. Je bent altijd zo koppig.' Ging hij haar nu echt vertellen dat ze koppig was? Voor de goede orde hoor, maar dat wist ze echt al wel, dat hoefde hij niet te herhalen. 'Wel, je kan het makkelijker te verduren hebben.' Het kaartje had ze nog steeds vast in haar hand, een hand die ze tot een vuist gebald had. Hij hoefde niet te weten dat ze kon paaldansen en wat dan ook nog meer, dat was informatie die ze liever voor hem achter hield. Ze voelde hoe hij haar hoofd vastpakte en naar hem toe draaide, haar ogen boorden zich in de zijne, maar ze wachtte tot hij klaar was. 'Wat zal het worden? Meewerken of niet?' Ze gaf nog steeds geen antwoord, maar rolde wel met haar ogen en keek weer weg, dat zou het duidelijk genoeg moeten maken.

'Ik bedoel, je plan was om mij uiteindelijk ook dood te krijgen. Ben je daar dan op teruggekomen? Zoja, waarom?' Ja, daar was hij op terug gekomen. 'Ja ik heb me inderdaad bedacht, je bent knapper dan de meeste meisjes en ik heb geen zin om dat te verpesten.' Antwoordde hij eerlijk, voor zover hij wilde, sprak hij de waarheid, maar dit keer sprak hij dus ook echt de waarheid. Iets wat mensen niet van hem gewend waren, in welk opzicht dan ook. 'Als ik voor optie twee kies, ben je dan zeker dat die andere jongen Haily met rust laat of niet? Ach, laat maar. Optie twee lijkt me oké.' Het was dus toch een slim meisje, zachtjes streek hij over haar hoofd heen en liep toen naar een van de lades toe. Hij gooide een potje voor haar voeten. 'Hier, gebruik het op je wondes en ik zal met Sam gaan praten.'

Samuel
Ik kneep met mijn hand wat harder in haar kin. 'Maak het jezelf niet te makkelijk, ik verwacht een antwoord.' Ik keek haar even aan met een fronsend gezicht. Ik zou niet loslaten voor ik een antwoord had, ik wist bij beide opties wat ik zou doen, welke ik ook het leukst zou vinden, maar ik wilde wat ze toegaf. Toegaf dat ik de baas was en dat ze nu héél even mocht kiezen wat ze wilde. En kiezen zou ze. Ik zag hoe ze haar vuist stevig dichthield en keek even grijnzend. Ik zag een klein stukje van het kaartje, maar besloot er nu even geen aandacht aan te schenken. Ik keek haar weer recht in de ogen. 'Wel, hoe zit het?' vroeg ik nog een keer.

Romey
'Ja ik heb me inderdaad bedacht, je bent knapper dan de meeste meisjes en ik heb geen zin om dat te verpesten.' Nu was ik helemaal in de war, alsof dat hem wat uit zou maken. Zijn aanraking bezorgde me alweer rillingen. 'Hier, gebruik het op je wondes en ik zal met Sam gaan praten.' zei hij toen een potje voor mijn voeten viel. Ik nam meteen een dikke laag en smeerde die op mijn buik, wat me een beter gevoel gaf. Het beetje pijn dat ik nog had was nu volledig verdwenen. Toen was hij weg, naar Sam dus. Nu wist ik ook eindelijk de andere jongen zijn naam. Het leek me niet verstandig om nu te ontsnappen, één omdat ik helemaal in de war was en twee, de gevolgen zouden veel erger zijn. Ik had tenslotte nog steeds mijn enkelband om en hij had zo te zien ze afstandsbediening meegenomen.

Opnieuw dwong hij haar hem aan te kijken en kneep nog wat harder in haar kin. 'Maak het jezelf niet te makkelijk, ik verwacht een antwoord.' Nou, hij kon dan misschien wel een antwoord willen of verwachten, dat ging niet zeggen dat zij daar antwoord op zou geven. 'Wel, hoe zit het?' Hooghartig schudde ze van nee, ze ging hem geen antwoord geven, onder geen beding. 'Doe gewoon wat je wil doen, ik heb er toch niets over te zeggen. Dus ik geef ook geen antwoord.' Gromde ze hem toe, terwijl ze dit keer wel echt haar kin lostrok en hem venijnig aankeek.

Aiden was helemaal niet van plan om naar Samuel toe te gaan, die had hij al een keer gestoord, maar hij ging wat spullen voor Romey halen. Ooit had hij wel eerder een slavin gehad, dus haar spullen moesten nog ergens opgeborgen liggen. Eenmaal bij de zolder gekomen waar ze altijd alles opborgen kreeg hij bijna een hartverzakking, ze borgen hier inderdaad altijd alles op. Chagrijnig begon hij door de dozen te zoeken, tot hij uiteindelijk toch de kleding en andere spullen van de vorige slavin vond.

Samuel
Ik schudde koppig mijn hoofd. 'In dat geval wil ik weten wat er op je kaartje staat.' Ik klemde mijn vingers in haar vuist om die zo open te trekken, misschien wat vingers te breken als ze niet zou meewerken. Toen ik mijn vingers ertussen gehaakt had keek ik haar nogmaals aan. 'Tenzij je nu antwoord wil geven natuurlijk?' vroeg ik. Ik hief haar vingers iets naar boven, waar ik een stuk van een verkreukeld visitekaartje zag. Geheimen dus, maar ik zou ze te weten komen. Als het nu niet was, was het een andere keer. 'Aiden hoort ook graag geheimen' zei ik op een dreigende manier toen ik naar haar hand keek.

Romey
Ik keek rond, van de ene hoek naar de andere. Ik kon alleen maar hopen dat het zou lukken, dat Haily ook veilig, veiliger was. Ik stond op, deze keer kon ik wel even mijn benen strekken. Ik liet mijn vingers over het kleine bureautje glijden, niet om één of andere reden. Gewoon, zomaar. Iets anders dan zitten. In deze kamer was niets waar ik op betrapt zou kunnen worden, ik zat niet in de kasten of iets, ik liep gewoon rond. Al besloot ik toch dat dit niet al te veilig was, ik liep terug naar de sofa en liet me daar in neer ploffen.

'In dat geval wil ik weten wat er op je kaartje staat.' Natuurlijk, die had ze aan kunnen zien komen, maar ook dat ging niet gebeuren. 'Tenzij je nu antwoord wil geven natuurlijk?' Ja, ze zou antwoord gaan geven, op haar eigen manier dan. Met haar vlakke hand sloeg ze hem hard in zijn gezicht, waarna ze zich lostrok en uit de zetel opstond, weg van hem. Ze stond nu ongeveer drie meter van hem vandaan en dat was vast niet genoeg, maar als ze zou gaan rennen, dan kreeg ze meteen weer stroomschokken.

Uiteindelijk vond Aiden toch de doos die hij wilde hebben en sleepte hij het mee naar zijn eigen kamer, waar hij Romey terug in de sofa vond. 'Hier, je spullen.' Hij zette de doos in een van de hoeken en gebaarde dat ze er wel in mocht gaan spitten, als ze dat wilde. Hij opende een van de kastjes en er kwam een koelkast tevoorschijn. 'Hieruit mag je altijd eten, drinken of wat dan ook pakken. Zorg wel dat je het laat weten als hij bijna leeg is, duidelijk?'

Samuel
Wat ze niet wist is dat er een stukje papier was losgekomen en dat ik dat nu in mijn handen had. Ik liep op haar af en greep met mijn 2 handen haar hals vast, waarna ik haar tegen de muur aandrukte en op een paar centimeter van haar mond stond. 'Jij" begon ik dreigend 'gaat dat nooit meer doen.' Ik kneep haar hals nog iets harder dicht en gaf haar toen een kus. Waarna ik haar iets omhoog tilde en daarna losliet. Ik zwaaide met het stukje papier, waar opstond wat haar beroep was. 'Kunnen we ook nog iets mee doen later.' zei ik toen ik me de andere kant opdraaide en naar de kast liep, gedaan met het zachte gedoe. Vanaf nu zouden we het spel echt naar mijn regels spelen en zou ik geen moment zacht meer zijn, tenzij haar koppigheid een beetje verdween.

Romey
Aiden kwam de kamer binnen met een doos vol spullen, bestaande uit kleding en nog wat andere dingen. Ik grijnsde en vroeg me af waarom ik niet gewoon mijn eigen kleding mocht aanhouden, tot ik zag dat dit pak net iets te opwindend was. 'Is dat echt nodig?' vroeg ik verontwaardigd, ik was nog nooit met jongens bezig geweest en om dan al meteen zoiets aan te trekken. 'Hieruit mag je altijd eten, drinken of wat dan ook pakken. Zorg wel dat je het laat weten als hij bijna leeg is, duidelijk?' vroeg hij toen hij naar de koelkast wees. 'Duidelijk' beaamde ik. Ik spitte de doos nog wat verder uit, veel normaals was er niet.

Geschokt keek ze hem aan toen hij opeens zijn twee handen om haar nek vouwde en haar hard tegen de muur aan drukte. 'Jij" begon hij dreigend 'gaat dat nooit meer doen.' Ondertussen kreeg ze geen adem meer en haar ogen schoten alle kanten op, alles om maar een uitweg te vinden. Uiteindelijk liet hij haar los, na haar eerst nog een stukje opgetild te hebben, waarna hij liet merken ondertussen te weten wat haar beroep was. Haar ogen sloten zich tegelijk met een diepe zucht, ze zat ondertussen op de grond omdat dat de plaats was waar hij haar had laten vallen en voelde zich steeds beroerder worden. Waarom was ze niet net zoals Romey? Altijd moest ze moeilijk doen, het woord ''luisteren'' zat gewoon niet in haar woordenboek.

Eigenlijk schonk Aiden al geen aandacht meer aan het meisje, tot hij haar vraag hoorde. 'Is dat echt nodig?' Hij draaide zich naar haar om, hield zijn hoofd lichtjes schuin en knikte toen. 'Het is dát, of naakt. Opnieuw je eigen keuze.' Uiteindelijk vond Aiden wat hij wilde hebben, de deur die goed verborgen zat, die hij opende. Er kwam een klein kamertje tevoorschijn waar een bed, nachtkastje, kledingkast en wasbak waren. Dat zou voortaan haar kamer worden, een plek waar hij haar kon opsluiten en waar ze mocht rusten als ze dat wilde.

Samuel
Eindelijk hield ze haar mond, maar voor mij was het nog niet genoeg geweest. Met mijn hand ging ik over mijn kaak, waar ze met volle kracht op had geslagen. Tijd voor wat actie dan. Ik nam een fles met een goedje in, geen idee wat het was. Iets wat niet voor de huid geschikt was, dat was zeker. Ik liep weer naar Haily toe en knielde. Ik nam haar gezicht tussen mijn handen en liet daar wat product op vloeien, waarna ik met mijn mes een snede maakte waar het goedje soepel invloeide. Ik grijnsde en ging toen met een geamuseerde blik voor haar neerzitten, wachtend tot het spul zijn werk zou doen.

Romey
Ik keek even naar de spullen, alles was beter dan naakt. Aiden had dus blijkbaar een kleine slaapkamer, handig. Wist ik ook meteen dat ik mijn eigen plek had. 'Ik ga me even omkleden' zei ik toen ik de kamer binnenliep. Het zou wel even duren, aangezien ik eerst alles in me wilde opnemen. Het was best gezellig, ookal was het best een krappe ruimte. De gedachte dat ik niet met hem een bed hoefde te delen was een hele opluchting. Het matras was ook best oké, meer dan oké eigenlijk. Niet te hard, niet te zacht. Gewoon precies goed. Met een zucht keek ik naar de doos en haalde daar de spullen uit. Afschuwelijk.

Hij knielde voor haar neer en goot een of ander goedje over haar wang, waarna hij daar en snede in maakte, zodat het goedje erin zou sijpelen. Het deed haar pijn, maar dat zou ze niet toe gaan geven. In feite wilde ze hem eigenlijk nog een keer hard in zijn gezicht slaan, wat ze dus ook deed. Haar hand liet een rode afdruk achter op zijn wang en vals keek ze hem aan. 'Gaat goed hé?' Haar stem was vals, gemeen en een klein, vals glimlachje lag rond haar lippen. Als hij zo nodig haar moest laten lijden, dan had zij het recht om hem in zijn gezicht te slaan. Dat recht had ze. Of nou, dat vond ze in ieder geval zelf, dus wat hij ervan zou vinden maakte haar niet zoveel uit.

Over een tijd zou ze wel merken dat omkleden niet meer hoefde in haar eigen kamer, het zou na een tijdje wel duidelijk worden dat ze het gewoon in zijn bijzijn kon doen. Ja, er zaten ook voordelen voor hem aan het slavinschap, anders had hij het haar natuurlijk niet aangeboden. Hij vond beide opties goed, daarom had hij haar de keus gegeven. Het maakte hem gewoon echt niet uit, iets wat niet vaak voor kwam. Het kwam ook niet vaak voor dat hij zijn slavin een keus zou geven, dus ze moest hier maar van genieten.

Samuel
Ik hield mijn hoofd schuin en nam de afstandsbediening bij me, stand vijf zou haar vast lang genoeg bewusteloos houden. Ik grijnsde en draaide toen aan de knop, waarna ik het apparaat aanzette. Ik liep naar het einde van de kamer, ze zou wel even eerst een paar bewegingen maken. Ik zou haar daarna ergens aan vastbinden, ik had nog geen idee waaraan, maar daar vond ik wel een oplossing voor. Daarna zou het spel pas beginnen, want dan kon ze niets meer doen. Alle vrijheid die ze had zou gewoon weg zijn, als sneeuw voor de zon en zou ik kunnen doen met haar wat ik wilde. Ik keek nog even naar het kaartje, paaldanseres dus. Ik wist niet dat die zo brutaal waren, kon je ook nog iets leren van je slachtoffers. Ik grijnsde toen de enkelband zijn werk leek te doen.

Romey
Het pak was gelukkig mijn maat, het zou nog erger zijn als het te klein was, of te groot. Beiden waren erg. Ik vroeg me af of het Aiden gelukt was om met Samuel te praten, ik zou er wel eens naar vragen. Een zucht verliet mijn mond waarna ik opstond en mezelf zo goed mogelijk probeerde te bedekken, wat niet echt zo goed ging. Ach, niemand anders zou me zo zien. Aiden was het vast ook al gewoon. Ik liep mijn kamer uit, weer de kamer in waar Aiden ook was. 'Goed genoeg?' vroeg ik kort. 'Of zal ik ook nog een rondje maken?'

Nee, nee, nee. Niet waar. Geschokt keek ze naar de stand waarop hij de afstandsbediening zette en hoe hij op de rode knop drukte. Een. Twee. Drie. Het schokken begon. Haar lichaam maakte een paar vreemde, ongecontroleerde bewegingen door de pijn. Het schoot als vuur door haar aderen heen, liet alles verbrand achter en begon dan weer opnieuw. Haily's ogen draaiden in haar oogkassen, maar ze blijf toch nog bij bewustzijn. Laat het ophouden. Laat het alsjeblieft ophouden. Haar gedachten begonnen haar te verlaten en toen bleef er een schokkend lichaam over, met een bewusteloos meisje.

'Goed genoeg?' vroeg ze kortaf. 'Of zal ik ook nog een rondje maken?' Inwendig kalm draaide hij zich om, liep nar het meisje toe en streelde haar wang. Opeens pakte hij met zijn hand haar keel vast, maar kneep niet door. Zachtjes streelde hij haar keel en drukte toen een kus erop. 'Sla niet zo'n toon tegen me aan.' Hij fluisterde het in haar oor, waar hij ook nog een kus op gaf en liet haar toen weer achter. 'Ga als eerste maar je eigen kamer schoonmaken, het is lange tijd geleden dat daar überhaupt nog iemand kwam. En ik heb geen zin in een stoffige slavin iedere keer.'

Samuel
Toen ze bewusteloos was sleurde ik haar naar een stevig uitziende plaats, namelijk een leiding dat door de muur liep maar waar wel nog plaats was om iets tussen te plaatsen, in dit geval een paar handboeien die ik had liggen. Ik hing haar beide handen vast en bond toen haar voeten ook maar samen, zodat ze zeker geen kant op kon. Tevreden keek ik toe, één omdat ik nu ook een beter zich had op haar lichaam en twee omdat ze zich nu misschien ging gedragen, wat kon ze ook anders. Ik had ook nog steeds wat proppen als ze teveel zou praten. Ik ging voor haar zitten en sloeg een paar keer met mijn hand tegen haar wang, niet hard, maar ook niet te zacht.

Romey
Toen had hij alweer mijn keel vast, alleen deed het deze keer veel minder pijn. Mede omdat hij gewoon niet kneep. De kus deed me even kriebels krijgen, dat was mijn gevoelige plek. Altijd al geweest. Een korte rilling liep door me heen. 'Sla niet zo'n toon tegen me aan.' Ik slikte moeizaam, tot hij me weer los liet. 'Ga als eerste maar je eigen kamer schoonmaken, het is lange tijd geleden dat daar überhaupt nog iemand kwam. En ik heb geen zin in een stoffige slavin iedere keer.' Dus was ik toch niet speciaal, aangezien er al vorige meiden waren geweest. Het gevoel dat ik eens goed genoeg was, verdween ook weer meteen. Gelukkig moest ik nog niets voor hem doen. Ik liep mijn kamer binnen en ruimde als eerste een beetje af, heel erg vuil was het hier niet, alleen een grote laag stof die je wel snel weg kreeg met een stofzuiger, als die hier was. 'Is hier toevallig een stofzuiger?' vroeg ik, luid genoeg.

Haily is nog steeds bewusteloos omdat ik te lui ben bij haar te typen, bovendien is het Sam's schuld dat ze bewusteloos is, dus ik mag dit.

Aan haar blik kon hij zoveel dingen afleiden, maar hij zag vooral dat ze een minderwaardigheidscomplex had. Dacht dat anderen altijd beter waren, dat ze nooit goed genoeg was. Dat moest hij haar misschien afleren, hij hield er niet van als zijn slavin dat dacht, dan moest hij haar weer duidelijk maken dat slaven bij hem altijd door een flinke keuring gingen. Een keuring die begon met het uiterlijk, de plek waar ze van meegenomen waren, de eerste ontmoeten en hun reacties op dat alles. Romey was sinds ongeveer drie jaar weer de eerste slaaf die hij had, terwijl hij zo rond de twee weken altijd wel weer een ander meisje had. Wat in feite wilde zeggen dat ze wel speciaal was, want hij had in totaal twee slavinnen gehad, nu drie met Romey erbij gerekend.

Oké is goed <3 Samuel gaat zich wel snel vervelen dan

Samuel
Geen reactie, blijkbaar was stand vijf dus nog net iets te hard. Ach, ik liep even heen en weer door de kamer, opzoek naar iets wat ik kon gebruiken. Ik zou alvast wat proppen klaarleggen en daar één of ander pikant goedje op smeren, mosterd ofzo, maar dan wel hele pikante mosterd. Ik vond ook nog een bh, die zou ik haar wel geven als ze wat liever was. Nog even achterhouden dus. Verder nog wat spullen om op haar uit te testen, inclusief een werpster, die haar de stuipen op het lijf zouden jagen, nog eens vlijmscherp zo te zien. Ik zou straks nog wel op plundertocht gaan, eerst testen of ze al zin had om wakker te worden.

Romey
Geen antwoord, ach. Ik ging zelf wel op zoek, er stonden vast spullen in een kamer of een hoekje. Ik liep de grote kamer weer in, waar een kast stond. Ik trok hem open en vond gelukkig alles wat ik nodig had, ik nam de stofzuiger, een emmer die ik liet vollopen met warm water, wat allesreiniger en alles wat ik nodig had. Ik liep weer terug naar mijn kamer en besloot eerst de vloer aan te pakken, wat niet zo heel veel tijd in beslag nam. Daarna was het kleine wasbakje aan de beurt. Er waren zo'n twintig minuten verstreken eer alles schoon was. Ik liep weer terug naar Aiden. 'Klaar.' zei ik kort.

Ik ben nog steeds te lui om bij Haily te typen, xo

Aiden had zich in de sofa laten vallen, de tv aangezet en zat een football match te kijken. Niets intellectueels of iets in die trant, maar daar had hij dan nu ook geen behoefte aan. 'Let op je toon, ik zeg het je niet nog een keer.' Gromde hij, terwijl hij verder geen aandacht aan het meisje besteedde. 'Ga dan maar hier de kamer doen.' Heerlijk, eigenlijk had hij het wel gemist, zo'n slavin. Konden altijd alles voor je doen en als ze het niet goed deden, dan verheerlijkte je je met hun lichaam. O, niet te vergeten dat als je ze zat was, je ze ook nog eens gewoon bij het oud vuil kon dumpen. Werkelijk heerlijk, werkelijk waar. Hij moest het Samuel toch ook eens aanraden een slaaf te nemen, hoewel hij niet zeker wist of die meid van hem daar wel zo geschikt voor was.

Ah fy

Samuel
Weer geen reactie ( ) dan maar op de harde manier, met mijn werpster ging ik over haar buik heen, waar enkele diepe sneden van kwamen. Het bloed stroomde er vrijwel meteen uit, wat ik meteen weer weg haalde. Haar hele buik stond nu vol met strepen, soms een open plek. Werkelijk een kunstwerk, voor mij dan toch. Ik gaf een paar kusjes op haar buik, wat kon ik anders doen. Het was best saai zo, mocht ze niet ademen zou het leken alsof ik me met een lijk bezighield. Ik ging met mijn hand door haar haren en haalde hier en daar wat knopen los, in de hoop dat ze wakker werd zodat ik snel wat meer actie had.

Romey
'Ga dan maar hier de kamer doen.' Zou moeilijk zijn als hij in de weg zat, maar ik kon beginnen met de hoeken het verst van hem. Ik zou me wel even haasten als ik in zijn buurt was, er gewoon snel even overgaan. Het ging eigenlijk sneller dan ik dacht en het was nog eens netjes ook. Ik liet een zucht ontsnappen toen ik naar Aiden toeliep om de salontafel te poetsen, ik stond nu vast in zijn zicht maar dat maakte me even niets uit. Ik stofzuigde rond hem. 'Kan je even je voeten omhoog tillen? Ik moet er namelijk onderdoor.' vroeg ik toen ik bij zijn voeten was, hopen dat hij deze keer niet weer zou uitvliegen. Ik keek voor me uit terwijl ik zijn reactie afwachtte.

De schokken waren opgehouden en Haily had het prima gevonden. Ze lag een soort van te rusten in een donker gat, kon niet beter toch? Ze hoefde zich niet met Samuel bezig te houden en voelde ook geen pijn. Dit was perfect. Tot ze opeens wel pijn voelde. Geschrokken opende ze haar ogen, vloog overeind en verrekte daarbij haar beide armen die blijkbaar boven haar vast waren gemaakt. Kreunend liet ze zichzelf terug op de grond vallen, toen ze zag waar Samuel mee bezig was. 'Wauw, ik zit opgescheept met een sadistische kunstenaar.' Gromde ze hem toe, terwijl ze haar handen los probeerde te krijgen. Het lag niet heel erg comfortabel en ze had er een hekel aan om onconfortabel te liggen, wat was dit voor gedoe.

Aiden had heel even een blik op het chagrijnige meisje geworpen, maar daarna niet meer naar haar omgekeken. 'Kan je even je voeten omhoog tillen? Ik moet er namelijk onderdoor.' Hij hield haar bewegingen natuurlijk al in de gaten toen ze dichterbij was gekomen, maar legde nu dus gewoon zijn voeten over de sofa heen. Hij hoefde haar tenminste niet meer te leren schoonmaken, dat was ook zoiets als je slavin dat niet kon. Dan had je gewoon werkelijk niets aan ze. Aiden kon gewoon zien hoe ongemakkelijk ze zich voelde toen ze bij hem in de buurt kwam, wat hem alleen maar zachtjes liet lachen. Dit ging nog leuk worden.