ORPG met Tinn

Een hels geluid wekte me, waarna ik doorhad dat het het gegil van Haily was. 'Hou je bek als ik probeer te slapen, verdomme,' snauwde ik haar toe toen ik de tape nam en die om haar mond deed. Ik sloeg mijn arm weer op haar heen en ging weer liggen, waarna ik na een tijdje vanzelf weer in slaap viel. Het glas kon ik morgen wel opruimen, misschien zelfs nog op haar gebruiken als ik dat wilde. Alles wat ze deed kon tegen haar gebruikt worden hier.

'Dat kan jij niet begrijpen, sweet, probeer het ook niet want dan maken je hersens overuren en dat willen we niet, hé?' Ik grijnsde. 'Waarom zou ik dat willen? Ik wil niet zo'n persoon zijn.' Ik ging met mijn hand naar mijn schouder, die nog steeds pijn deed. Ik zou hem niet vragen ernaar te kijken, ik wilde me niet zwak opstellen. Hij zou het zelf wel doorhebben en dan zag ik wel wat hij deed. Hier moest hij vast ontzettend van genieten. Bijna wilde ik gaan gillen door alle frustratie, maar het was wel genoeg om in een ruk mijn hand voor mijn gezicht te slaan.

'Hou je bek als ik probeer te slapen, verdomme,' Ze schrok ervan dat hij opeens zo tegen haar uitviel en zag ook de tape niet op tijd aankomen. Ze probeerde nog haar hoofd weg te trekken, maar de tape zat al om haar mond. Hij ging weer liggen en ze voelde hoe hij een arm om haar heen legde. Daar lag ze dan. Helemaal vastgebonden en hij lag naast, zelfs bijna op, haar. Een lichte snik welde op uit haar keel, maar die kon niet weg omdat haar mond dicht zat. Nu kon ze dus ook nog eens niet slapen, want slapend ademde je door je mond en dat was onmogelijk. Geruisloos liep een traan over haar wang terwijl ze naar het plafond staarde.

'Waarom zou ik dat willen? Ik wil niet zo'n persoon zijn.' Hij had geen zin meer. Hij wilde slapen en dat was dus ook precies wat hij ging doen, het was laat genoeg. 'Doe wat je niet laten kunt, maar ga slapen.' Aiden stond zelf ook op, borg zijn spullen veilig op en liet zichzelf op het bed vallen. Het duurde niet lang of zijn ademhaling ging regelmatiger en hij viel rustig in slaap, geen aandacht meer schenkend aan het meisje in zijn kamer.

Doe jij ts volgende ochtend.

Het was lang geleden dat ik zo goed geslapen had en ik was dan ook in een goede bui vandaag. Ik haalde de tape van Haily's mond af, deed de touwen van haar benen en maakte haar polsen los. Ze was volledig vrij en dit was wel degelijk haar allerlaatste kans. Ik bleef nog even liggen, aangezien deze nacht zo goed verlopen was en mijn bed nog net te comfortabel was. Ik geeuwde even en strekte toen mijn armen, daarna mijn benen. Waarna ik opstond om mijn tekenblok van de grond te nemen en op mijn nachtkastje te leggen. Tegen Haily zei ik nog niets, wat ik ook niet nodig vond.

Romey slaapt nog, maak haar maar wakker.

Haily was de gehele nacht wakker geweest en voelde zich beroerd. Alsof ze ieder moment zo in kon storten en dan gewoon niet meer opstaan. Haar lichaam voelde broos, kapot en verwaarloosd, zo erg had ze dat nog nooit meegemaakt. Opgedroogde tranen lagen op haar wangen en haar ogen waren nog rood van het huilen. Echt de pérfecte nacht. Ze voelde hoe hij wakker werd en lag meteen stil, bang dat hij haar weer iets zou doen. Hij maakte alles bij haar los en in eerste instantie bleef ze in dezelfde houding liggen, bang zichzelf te bewegen. Waarna ze haar armen naast haar neerlegde en gewoon naar het plafond bleef staren.

Grommmm

In eerste instantie bleef ze gewoon liggen, wat ik persoonlijk helemaal niet erg vond. Zo had ik even geen last van haar en had zij even geen last van de touwen. Ik liep naar de kast, om daar wat kleren uit te halen die ooit van mijn zus waren. 'Hier,' zei ik toen ik ze naar haar toegooide. Het was tenminste iets en misschien was ze nu niet zo koppig. Ik nam zelf ook een nieuwe trui, een gewone zwarte moest wel volstaan en trok mijn oude uit, waarna ik die naar de badkamer bracht en mijn andere aantrok.

Moeizaam kwam ik overeind en kreunde ik wegens de pijn in mijn schouder. Mijn linkerschouder viel mee, maar de rechter deed veel meer pijn. Een vermoeide zucht kwam uit mijn mond toen ik volledig rechtop ging zitten. De nacht was wel oké verlopen, al had ik het eerste kwartier liggen huilen wat waarschijnlijk duidelijk te zien was aan mijn ogen. In tegenstelling tot mijn schouder zag mijn hand er wel al beter uit, tot mijn grote opluchting. Die kon ik dan wel nog steeds gebruiken.

Ze zag hem naar de kast toelopen, maar dacht er niet aan dat hij haar misschien ook iets zou geven. 'Hier,' Dat kwam dan ook erg onverwacht, waardoor ze het niet oppakte en gewoon zo bleef liggen als ze lag. Langzaam sloot ze haar ogen, dan hoefde ze hem ook niet aan te kijken en dat was een hele verbetering. Ja, ze was bang van hem én ze had dan ook nog eens slaaptekort. De hele nacht was ze wakker geweest en had hij half op haar gelegen, iets wat voor haar niet telde als een goede nachtrust. Dus mocht ze best nu haar ogen dichthouden en weigeren hem aan te kijken, of überhaupt te doen wat hij wilde. Ze deed toch niets verkeerds? Alleen luisterde ze niet helemaal, maar als hij daar iets van ging zeggen, dan kon ze helemaal niets meer. Haar lichaam was kapot en ze zou gaan janken als hij nu verder zou gaan met haar.

Ik haalde even mijn hand door mijn haar, daarna lag het meestal gewoon goed dus verloor ik nooit veel tijd om het in model te krijgen. Toen ik weer de kamer in liep had ze de kleren nog niet aangetrokken. Ik grijnsde even en liep naar haar toe, waarna ik haar een kus op haar voorhoofd gaf. 'Geen zin om ze aan te trekken?' Ik nam de kleren weer in mijn hand. 'Niet bang zijn dat ze van iemand zijn die dood is, ze zijn van mijn zus,' mompelde ik toen ik ze netjes opvouwde en op de kast legde. 'Je neemt ze maar als je wilt.' Ik liep ondertussen weer naar de badkamer, waar ik de kraan van het bad opendraaide. Dat kon wel leuk worden straks.

Het gesprek van gisteren was voor mij niet genoeg geweest, ik had nog steeds één belangrijke vraag. 'Wat ik me afvraag,' mompelde ik, 'waarom kozen jullie voor ons en niet voor andere meiden?' Grijnzend keek ik voor me uit, daar waar hij lag te slapen. Hij hoorde me vast niet, maar ik wilde antwoord op die vraag. Ik zat er al mee van in het begin en gisteren was hij even mijn gedachten uitgevlogen, maar nu was hij weer terug. Misschien hadden ze gewoon random gekozen, de eerste de beste, maar dat was vast niet zo. Er liepen daar zoveel meiden. Waarom kozen ze hen dan niet?

'Geen zin om ze aan te trekken? Niet bang zijn dat ze van iemand zijn die dood is, ze zijn van mijn zus,' Wat maakte het nou uit voor haar van wie de kleren waren? Niets, helemaal niets. Het enige wat haar uitmaakte was dat hij, álwéér, aan haar zat en ze dat niet wilde. 'Ga nou gewoon eens weg en laat me met rust.' Ze mompelde het, maar hard genoeg voor hem om te horen en ze meende het ook echt. Kon hij niet vijf minuten van haar afblijven? Zelfs als hij sliep en zij zicht klote voelde, zat hij nog aan haar.

'Wat ik me afvraag,' mompelde ze, 'waarom kozen jullie voor ons en niet voor andere meiden?' Waarschijnlijk dacht ze dat hij nog sliep, wat al een lange tijd niet meer zo was. 'Daar gaat een heel proces aan vooraf sweet, als je dat per se wilt weten. Je moet knap genoeg zijn, niet al te snel bang en aantrekkelijk. Bovendien is het wel fijn als het twee meiden zijn en ze allebei aantrekkelijk zijn voor een van ons, anders wordt het zo'n gedoe. Beantwoord dat je vraag?'

'Ga nou gewoon eens weg en laat me met rust.' Ik hoorde haar nog net. 'Er staat een bad voor je klaar, als je toch zo graag alleen wil zijn.' Tuurlijk zou ze niet alleen zijn, dan kon ze misschien dingen doen die niet ideaal voor mij waren. Nee, ik zou ook daar zijn, maar niet echt in haar buurt. Gewoon, een beetje verder. Zodat ik niet te dicht in haar buurt zat maar wel dicht genoeg om haar in de gaten te houden. 'Dus opschieten, voor het koud is en je je kans om alleen te zijn misloopt.' Ik nam een handdoek en legde die, samen met een washandje, op de hoek van het bad. Douchegel en shampoo kon ze zelf wel nemen.

'Daar gaat een heel proces aan vooraf sweet, als je dat per se wilt weten. Je moet knap genoeg zijn, niet al te snel bang en aantrekkelijk. Bovendien is het wel fijn als het twee meiden zijn en ze allebei aantrekkelijk zijn voor een van ons, anders wordt het zo'n gedoe. Beantwoord dat je vraag?' Hij hoorde me dus en klonk ook niet moe meer. 'Wel, ja. Dan snap ik waarom jullie niet die hersenloze meiden zouden meenemen die jullie maar al te leuk zouden vinden.' Best wel geinig, dat deze jongens tenminste slimme meiden kozen en alle anderen van die blonde sletten. Ach, dan was ik nog liever zo geweest, dan was ik hier nu niet.

'Er staat een bad voor je klaar, als je toch zo graag alleen wil zijn. Dus opschieten, voor het koud is en je je kans om alleen te zijn misloopt.' Haily mompelde iets wat neerkwam op het feit dat ze toch niet geloofde dat hij haar alleen zou laten en probeerde op te staan van het bed, wat bijzonder moeizaam ging. Toen ze eenmaal weer op haar benen stond, trilden ze zo erg dat ze zich aan de muur vast moest houden om niet om te vallen. Het was letterlijk een slopende nacht voor haar geweest en dat was zíjn schuld, maar ze kon er niets tegen doen, helemaal niets.

'Wel, ja. Dan snap ik waarom jullie niet die hersenloze meiden zouden meenemen die jullie maar al te leuk zouden vinden.' Aiden schoot in de lach, meende ze dit nou echt? 'Maak je maar geen zorgen, die hebben we in onze beginperiode ook wel gehad, maar die gaan veel te snel vervelen, in tegenstelling tot jullie, schoonheid.' Aiden was ondertussen zijn bed uit gekomen en liep in een trainingsbroek rond, ze kon dus heel goed zijn sixpack zien. Niet dat het hem om het showen van z'n sixpack ging, hij droeg gewoon wat hij wilde dragen, of hij droeg niets.

Ze wankelde enorm, wat ik alleen nog maar leuker vond om naar te kijken. Laat haar zelf maar gaan. Ik volgde zachtjes haar bewegingen, elke stap, elke trilling en elke beweging die haar lichaam vertoonde. Vermakelijk was het wel, om iemand die zo toegetakeld was amper vooruit zien te raken. Net voor ze in bad zou stappen zou ik haar wel even helpen, het water ging vast branden aan haar buik en de pijn, die moest ze in één keer krijgen. Nou, dit kon nog wel wat worden. Ik had geen idee of ze zelf doorhad dat ze nog pijn zou hebben in water, dat werkelijk alles pijn kon doen. Ze had geluk dat het water ook niet te heet was. Dat was ook gewoon niet meer gezond en dat zou haar nog sneller laten sterven, wat deze keer niet mijn plan was.

Was hij me nu gewoon aan het uitlachen? Ik gromde zachtjes en beet uit frustratie in mijn deken toen hij me schoonheid noemde. Ik hoorde zachte voetstappen, wat erop wees dat hij niet meer in bed lag en ik vrijwel meteen rechtop ging zitten. Wat me wél overviel was dat hij, in tegenstelling tot wat ik dacht, een mooi lichaam had. De tattoo zag ik net iets later, het leek op een oog. Op zijn borst. Ik staarde er even naar, maar ik kon er geen betekenis uit afleiden. Lelijk was het niet, nee. Dat viel niet te ontkennen, net zoals het feit dat ik al langer naar zijn lichaam aan het staren was dan ik werkelijk wilde en meteen mijn blik afwendde.

Ze voelde gewoon dat hij haar bewegingen in de gaten hield en dat was, op z'n zachts gezegd, irritant. Alsof hij niets beters te doen had dan te kijken naar hoe beroerd zij zich voelde en naar hoe erg hij haar lichaam toegetakeld had. Nee, natuurlijk had hij niets beters te doen, ze was een kunstwerk voor hem en daar keek je toch naar? Nou, het liefste zou ze nu z'n ogen uitprikken, maar daar had ze toch niet de kracht voor. Wel liet zijn blik haar opeens stilstaan, hij had een blik in zijn ogen, iets wat haar deed vermoeden dat ze iets over het hoofd zag. Wát, dat wist ze niet, maar er was iets dat ze niet zag.

Een grinnik rolde over zijn lippen toen hij merkte dat ze in eerste instantie verbaasd was over zijn lichaam, maar toen heel nieuwsgierig naar zijn tatoeage keek. 'Het alziend oog, staat symbool voor een derde oog, waarmee bedoelt wordt dat je altijd alles ziet en aan ziet komen. Tot nu toe, ben ik niet teleur gesteld, anderen die niet geloofden daarentegen wel.' Het was in feite een soort waarschuwing aan haar, hij liet merken dat hij wel degelijk aan zag komen wat haar bedoelingen en intenties waren, dus dat ze niet al te veel in haar hoofd moest halen.

Ze bleef staan, zomaar. Ik hield mijn hoofd even schuin en zette toen een paar stappen naar voren. 'Wel,' mompelde ik, 'lukt het niet meer?' Grijnzend keek ik haar aan, waarna ik nog een stap dichter zette en nu pal voor haar stond. Met mijn twee handen streek ik een paar lokken uit haar gezicht. 'Ik kan je ook wel weer optillen als je wilt,' mompelde ik toen ik alvast mijn ene hand onder haar oksel duwde, om haar zo omhoog te tillen. Dat zou ik toch wel doen als ze weer een opmerking zou maken, maar nu had ze toch ongeveer de keuze. Mijn vrije hand klemde zich om haar kaak en tilde haar hoofd iets naar boven, zodat ik haar recht aankeek. 'Zijn we al zo uitgeput?' vroeg ik toen op een sarcastische toon.

'Het alziend oog, staat symbool voor een derde oog, waarmee bedoelt wordt dat je altijd alles ziet en aan ziet komen. Tot nu toe, ben ik niet teleur gesteld, anderen die niet geloofden daarentegen wel.' Ik grijnsde even en keek weer naar de tattoo, nou, hij was nog steeds mooi aangezien de betekenis ook niets met zijn slachtoffers te maken had. In films zag je dat wel vaker, één streepje per moord, zoiets. Maar dit was iets anders. Mijn blik verplaatste zich naar mijn eigen lichaam, waarna ik met mijn vingers over de letters van de tattoo ging en vrijwel meteen mijn vingers terugtrok toen het brandende gevoel uit het niets kwam.

'Wel,' mompelde hij, 'lukt het niet meer? Ik kan je ook wel weer optillen als je wilt,' Ze trilde lichtjes toen hij de lokken uit haar gezicht streelde, maar keek hem wel recht aan, iets wat als uitdagend gezien kon worden. Ze voelde hoe hij haar dwong naar hem op te kijken, wat ze in feite al deed, maar nu had hij dus ook haar kaak in z'n hand. Perfecter kon het niet, ugh. 'Zijn we al zo uitgeput?' Het sarcasme in zijn stem was zó duidelijk hoorbaar, het was niet normaal. 'Zou een hele goede optie zijn, gezien hoe ik de nacht heb moeten doorbrengen, maar nee, foute gok.'

Zijn tatoeage deed haar denken aan die van haarzelf, intrigerend. Eigenlijk had hij wel zin om haar nog een tatoeage te bezorgen, gewoon vanuit het niets, maar dan zou hij eerst een goede vorm moeten vinden. Meteen liep hij naar een van de kastjes en gooide de rondliggende spullen van de tafel af. Hij zocht tussen de foto's en kreeg toen een aantal opties in zijn handen. Ze had zijn initialen al, maar het moest wel iets betekenen. Iets waar ze de rillingen van zou krijgen, iedere keer dat ze ernaar keek.

'Zou een hele goede optie zijn, gezien hoe ik de nacht heb moeten doorbrengen, maar nee, foute gok.' Ik grijnsde even en begon toen te lachen. 'Je ziet er anders wel uitgeput uit,' fluisterde ik in haar oor. Ik besloot toch om niet te wachten, aangezien de pret nu al mocht beginnen. Ik tilde haar weer omhoog, nu niet over mijn schouders waar gewoon in mijn armen, waarna ik de badkamer in liep. Kleren hoefde ze niet uit te doen, nog eens zo handig. Ik drukte een kus op haar wang toen ik haar zachtjes in het bad zette, waarna ik haar bij haar schouders vasthield. 'Alle pijn in één keer is veel beter,' mompelde ik toen ik haar naar onderen duwde zodat ze met haar buik in het water kwam.

Hij liep naar een kastje, van de kast naar de tafel om uiteindelijk tussen een aantal foto's te zoeken. Wat was hij nu weer van plan? Foto's die hij gemaakt had vroeger zouden het niet zijn, die zouden niet zomaar open en bloot hier liggen. Die lagen opgeborgen. Stil ging ik een beetje naar voor, zo ver als mijn boei het toeliet. Toen ik beter naar de foto's keek zag ik dat het vormen waren, vormen die je in een tattooshop aan zou treffen. Nee, nee, niet nog één. Deze was al meer dan genoeg. Ik sloeg meteen mijn lakens stevig om me heen en rolde me toen helemaal op, als teken dat ik dit niet wilde.

'Je ziet er anders wel uitgeput uit,' Ze wás ook uitgeput, dus? Dat hoefde hij niet te weten. 'Ja en door wie zou dat toch komen.' Haar stem was sissend, snijdend, zoals ze haar eigen stem gewend was. Alsof ze niet zelf kon lopen, werd ze opgetild en ze kronkelde ietwat in zijn armen, maar stopte er toch ook gelijk weer mee. Het had geen zin, dus waarom zou ze? Hij zette haar neer in het bad en daar was alweer die blik, maar ze snapte het niet. 'Alle pijn in één keer is veel beter,' Het duurde niet lang voordat ze het wél snapte, happend naar adem probeerde ze uit zijn greep te komen, terwijl de pijn zich door haar hele lichaam verspreidde.

Eindelijk, eindelijk had hij een tatoeage gevonden die hij op haar rug wilde zetten. Het was het symbool voor goed en kwaad, voor overleven en voor de kracht waarmee je werd teruggeduwd. Oftewel, het sloeg in ieder opzich terug op haar, maar deels ook op hem, wat voor hem geweldig was. Daarom zou ze deze tatoeage krijgen. Niet omdat ze niet geluisterd had, maar gewoon omdat hij daar zin in had. Hij verzamelde al z'n spullen, legde ze een meter van haar af en ging toen voor haar zitten, waarna hij zachtjes over haar wang streelde.

http://tinypic.com/view.php?pic=2dcgy6e&s=6

Ik kijk toe hoe het ongeloof zich op haar gezicht verspreidde. Ik liet mijn ene hand door haar haren glijden en met mijn andere hield haar ik nog steeds vast. Toen de pijn waarschijnlijk afgenomen was, liet ik haar weer los. 'Alles staat klaar, dus ga je gang,' zei ik toen ik een beetje verder op het muurtje ging zitten. Ik nam een boek bij de hand en zorgde ervoor dat ik haar nog steeds goed in de gaten kon houden. Misschien voor de handigheid de deur nog op slot doen, zou ook wel goed zijn. Ik liet mezelf zakken en draaide het slot van de deur dicht, waarna ik de sleutel in mijn broekzak liet glijden. 'Als je hulp nodig hebt roep je maar,' zei ik lachend. Ik zou misschien zelf nog wat ondernemen straks, puur om haar te irriteren. Al maakte dat voor mij niets uit of ze het leuk vond of niet. Ik sloeg mijn benen ook op het muurtje en leunde met mijn hoofd tegen de muur aan, waarna ik naar boven staarde en af en toe haar richting uit keek.

Ik hoorde wat dingen op de grond vallen en voelde toen zijn hand bij mijn wang, waardoor ik mijn hoofd nog verder in de lakens duwde. Dit ging hij niet doen, dit mocht hij niet doen. Ik had niets verkeerds gedaan, dus hij hoefde me niet te straffen. Koop dan een pop ofzo, als je zo graag iemand wil vol zetten met inkt. Maar niet mij en al zeker niet zonder reden. Ik voelde dat ik moeite had om adem te halen in dit laken, maar stikken was nog beter dan nog een tattoo. Wie weet wat zou hij nu zetten? Ik voelde mijn borst steeds trager en langer op en neer gaan en vroeg me af hoe lang het zou duren om te stikken. Een paar minuten nog? Een tiental minuten? Ik wist het niet, tegen dan zou dit laken misschien toch al weg zijn. Maar het was het waard om te proberen.

'Alles staat klaar, dus ga je gang,' Inderdaad, alles stond klaar, maar ze ging het niet gebruiken. Haily had dit al een keer bijna gedaan, alleen had ze toen het lef niet gehad, nu had ze dat lef wel. Met een sierlijke zwaai liet ze zichzelf achterover vallen, waardoor ze helemaal kopje onder ging en alleen haar haren nog aan het oppervlak zichtbaar waren. Ze wist dat hij hier nog was, maar misschien viel het niet op. Hopelijk. Ja, Haily probeerde zichzelf te verdrinken en het zou haar lukken ook. Haar adem begon al minder te worden en ze wist dat het niet lang zou duren, voordat ze bewusteloos zou raken. Daarna was er ook niet lang meer een levende Haiy.

Zuchtend trok Aiden het laken bij het meisje vandaan en keek haar droog aan. 'Dacht je nou echt dat ik je dood zou laten gaan, omdat je jezelf wilde stikken? Nee, dus doe niet zo moeilijk en houd je stil.' Hij moest eerst eens gaan bedenken waar precies hij de tatoeage wilde gaan zetten, maar hij vond haar schouderblad wel een mooie plek. 'Je mag zelf kiezen, je schouderblad of je onderrug.' Allebei waren perfect voor de tatoeage die hij wilde gaan zetten, dus wat ze ook koos, hem maakte het niets uit.

Ik hoorde niets en ik wist al meteen waarom. Ik sprong van het muurtje af, nam vast wat ik kon en trok haar omhoog. 'Kijk, dat doen we niet,' gromde ik toen ik haar uit het bad tilde en op de grond legde. 'Dacht je echt dat je het jezelf zo makkelijk kon maken?' Ik trok haar bij haar haren weer omhoog en sloeg haar toen met haar hoofd tegen het muurtje waar ik zonet op had gezeten. 'Ben je werkelijk zo dom dat je dacht dat het je zou lukken?' vroeg ik toen ik mijn hand om haar hels klemde en haar met haar hoofd nog eens tegen het muurtje duwde. 'Jij bent niet diegene die over je leven gaat beslissen,' gromde ik weer, waarna ik haar weer optilde en weer naar de slaapkamer meenam, waarna ik haar naast het bed op de grond liet vallen, recht naast de tekening.

'Dacht je nou echt dat ik je dood zou laten gaan, omdat je jezelf wilde stikken? Nee, dus doe niet zo moeilijk en houd je stil.' Nijdig keek ik hem aan. 'Dacht je echt dat je me zomaar zou straffen zonder dat ik iets deed?' snauwde ik hem toen toe. Slechte keuze, dat wel. Maar ik had gelijk. 'Je mag zelf kiezen, je schouderblad of je onderrug.' Een minachtend lachje vulde de kamer. 'Wat maakt mij dat godverdomme uit?' snauwde ik, alweer. Ik had mezelf deze keer écht niet onder controle. 'Je zet hem toch en ik wil hem niet, dus kies zelf maar.' Ik ging rechtop zitten en staarde hem nijdig aan. Recht in zijn ogen, wat hij misschien niet verwacht had.

'Kijk, dat doen we niet. Dacht je echt dat je het jezelf zo makkelijk kon maken? Ben je werkelijk zo dom dat je dacht dat het je zou lukken? Jij bent niet diegene die over je leven gaat beslissen,' Hij ramde haar meerdere malen tegen de muur aan, waardoor de tranen in haar ogen schoten. Ze werd opgetild en hij gooide haar naast het bed weer neer, waar ze trillend bleef liggen. Een enkele traan verliet haar ooghoek, waarna ze besloot haar ogen te sluiten en ze niet meer open te doen. Ze wilde niet weten wat hij nu met haar van plan van was. Ze wilde het gewoon niet weten.

'Dacht je echt dat je me zomaar zou straffen zonder dat ik iets deed? Wat maakt mij dat godverdomme uit? Je zet hem toch en ik wil hem niet, dus kies zelf maar.' Een grinnik rolde over Aiden's lippen. 'Lieverd, je hoeft niet bang te zijn, het zal nooit zoveel pijn doen als de vorige keer, dat beloof ik je.' Hij drukte zachtjes een kus in haar nek, waarna hij haar beide handen weer in de boeien deed en haar benen naar voren trok. Hij had zich bedacht, de onderbuik was pijnlijker en vast ook heel erg leuk om te tatoeëren.

Ze bleef doodstil liggen, wat mij ook niet deerde. Dat ze maar deed wat ze wilde op de grond, ik had geen last van haar en dat was het voornaamste. Gefrustreerd knielde ik bij haar neer. 'Zo makkelijk is het niet hoor, lieve schat,' mompelde ik toen ik haar hoofd iets optilde. 'Snap je dat?' Ik stond weer op en nam de kleren op, waarna ik die weer in de kast legde. Daarna ging ik op het bed zitten. 'Kom even hier.' Ik zou haar niet weer verkrachten, gewoon, een bed was veel aangenamer om op te liggen en zo zou ze zichzelf nog pijn besparen.

'Lieverd, je hoeft niet bang te zijn, het zal nooit zoveel pijn doen als de vorige keer, dat beloof ik je.' Ik schrok toen mijn handen weer in de boeien zaten en hij mijn benen naar voor trok. Mijn ogen werden groot toen ik dacht aan wat hij ging doen. 'Nee! Laat me verdomme met rust!' schreeuwde ik terwijl ik mijn best deed hem naar achteren te duwen, wat natuurlijk helemaal niet ging. Wat hij nu van plan was had volgens mij niets met de tattoo te maken, die zou hij op mijn rug zetten en niet ergens anders, dus wat hij nu deed was verkeerd. Een paar tranen liepen over mijn wangen en ik probeerde nog steeds tevergeefs om hem weg te duwen.

'Zo makkelijk is het niet hoor, lieve schat. Snap je dat?' Ze trilde nog steeds toen hij haar hoofd ietsje omhoog tilde en keek hem angstig aan. Haar hoofd bonkte van de pijn en ze zag wazig, deels door de tranen ook, maar vooral doordat hij haar tegen die muur geramd had. 'Kom even hier.' Eindelijk dacht ze dat hij haar gewoon zou laten liggen, dwong hij haar nog om op te staan ook. Kon hij haar niet gewoon met rust laten? Ze wilde niet leven, niet op deze manier. Toch stond ze op, angstig voor zijn reactie. Het ging niet snel, maar daar kon ze vrij weinig aan doen. Al na twee stappen gezet te hebben, zakte ze door haar benen heen en kwam met een klap weer op de grond terecht, waar ze kreunend bleef liggen.

'Nee! Laat me verdomme met rust!' Het duurde even voordat Aiden door had waarom dat kind zo manisch reageerde, maar toen koppelde hij zijn woorden aan zijn daden en schoot in de lach. Dacht ze serieus dat hij haar weer ging verkrachten? Fout gedacht. 'Doe eens rustig, ik ga alleen de tatoeage zetten, meer niet.' Lachend zette hij zijn knie op haar beide benen, zodat ze daar in ieder geval niet meer mee kon trappen en maakte met een doekje haar buik schoon. Hij wilde niet dat, als de tatoeage er eenmaal zat, alles ging infecteren.

Ze ondernam een poging om tot hier te geraken, maar ze viel weer op de grond. Nou, kijk, zo snel braken ze. Geërgerd zuchtte ik toen het meisje bleef liggen. Zo zou het toch niet lang meer duren, jammer voor Aiden als hij nog niet al zijn plezier uit zijn meid had gehaald. Eten zou haar wel helpen, maar dat wilde ze niet en na gisteren kreeg ze de komende dagen alleen maar water. Tenzij ze begon te smeken, dan konden we wel wat regelen voor haar. Nou, voorlopig kreeg ze niets. Natuurlijk wel wat aandacht als ze tot hier wist te raken en dat kon ze beter maar snel doen. Ik hield mijn hoofd even schuin. 'Lukt het nog?' mompelde ik.

'Doe eens rustig, ik ga alleen de tatoeage zetten, meer niet.' Nou, stiekem was dat wel een opluchting. 'Waarom opeens daar?' vroeg ik toen hij met een doekje mijn buik schoon begon te maken. Dan had ik het toch leuker gevonden hem op mijn onderrug te krijgen, als hij het daar beter vond, dan moest hij dat maar doen. Het maakte me toch niet uit, want eens ik dood was zou ik ze toch niet meer zien. Ik ontspande een beetje en volgde toen nauwlettend zijn bewegingen. 'Mag ik ook nog weten wat je gaat zetten?' vroeg ik toen, veel rustiger dan net.

'Lukt het nog?' Natuurlijk lukte het niet, hoe stom kon hij zijn. 'Wat dénk je zelf?' Ze grauwde het hem toe terwijl ze zichzelf half en half omhoog probeerde te duwen. 'Ik weet niet of het eruit ziet of dat het lukt, maar ik geloof dat je slim genoeg bent om zelf antwoord op die idiote vraag te geven, onnoemlijke klootzak die je bent.' Sissend van de pijn duwde ze zichzelf omhoog, zette nog een paar stappen en stond toen voor hem. Trillend, dat wel, maar ze stond voor hem. Hij hoefde zijn hand maar uit te steken en zou haar aan kunnen raken, dat wilde hij toch?

'Waarom opeens daar?' Het doekje ging met geoefende bewegingen over haar huid heen, waardoor Aiden in eerste instantie geen antwoord gaf, dat deed hij pas toen hij klaar was. 'Als ik het daar zet, dan kan je het zelf ook nog zien en op je schouderblad of rug kan je dat niet.' Mompelde hij, terwijl hij begon met het uitstallen van zijn spullen. Buiten haar bereik, want hij wilde niet dat ze iets om zou trappen. 'Mag ik ook nog weten wat je gaat zetten?' Hij humde iets, maar het kon geen kwaad het haar te vertellen. 'Het teken van goed en kwaad, het vechten voor je leven en hoe je altijd weer terug geduwd wordt.'

'Ik weet niet of het eruit ziet of dat het lukt, maar ik geloof dat je slim genoeg bent om zelf antwoord op die idiote vraag te geven, onnoemlijke klootzak die je bent.' Ach, dat zouden we gewoon even negeren. Toen ze voor het bed stond gebaarde ik dat ze op het bed moest komen zitten. Ze hoefde niet te weten dat ik haar geen pijn ging doen, maar ik wilde kijken of ze het lef had om het te durven. Goed, durven zou ze vast wel, willen was iets anders. Maar toch, de laatste tijd - op net na - was haar houding toch ook anders en haar grote mond grotendeels verdwenen. Als je haar echt pijn moest doen om haar de mond te snoeren, zou ik dat met alle plezier doen.

'Het teken van goed en kwaad, het vechten voor je leven en hoe je altijd weer terug geduwd wordt.' Ik grinnikte even. 'Wel dan ben jij het kwaad en ik het goed.' Dan was het toch nog toepasselijk. 'Grappig dat je zoiets symbolisch kiest, ook de eerste keer zeker?' Ik probeerde mezelf af te leiden van wat hij ging doen, maar toch hield ik alles nog in de gaten. 'Zeg eens, stond de rest ook vol?' Met de rest bedoelde ik alle vorige slachtoffers die hier gezeten hebben, een gruwelijke gedachte was het. Om hier te zitten waar al zoveel meiden voor mij geweest waren, die het allemaal niet gehaald hebben. 'Wat doe je eigenlijk met hen, eens ze dood zijn?' Verbranden, misschien. Dumpen, kon ook. Misschien was er zelfs een massagraf in de buurt. Een rilling liep over mijn rug toen ik eraan dacht.