Arya & Leviii ♥

Het meisje had wel verwacht dat Levi haar in de houdgreep zou nemen, daar had ze al rekening mee gehouden en het interesseerde haar totaal niet. Ja, hij was sterker en dat zou hij waarschijnlijk altijd zijn, wat wilde hij ermee bereiken door dat te laten zien? Recht keek ze zijn mannen aan. 'Ryan heeft niets te klagen, hij pakte me al terug door.mijn luchtvervoer af te sluiten en jij zou me voor Reynold straffen, het is jouw schuld dat je dit niet deed, niet die van mij. Je had kunnen weten dat ik ervandoor zou gaan bij de eerste de beste mogelijkheid. En jij noemt jezelf intelligent?' Haar kin werd omhoog getrokken en ze voelde het mes op haar keel, maar haar gezicht vertrok niet, het maakte haar gewoon niet uit. 'Ik wil terug komen op de afspraak van een jaar geleden, ik krijg mezelf niet beter getraind, dus ik wil dat jij dat doet. In die envelop zit anderhalf ton, zie het als een cadeautje. Plus, jou interesseert het niet wanneer ik sterf en mij ook niet, dus wat heb je te verliezen? Behalve een knap hoofdje.'

Fronsend gaf hij de man met het mes een teken om een stap naar achteren te doen, maar de wapens waren nog steeds op haar gericht. Reynold wisselde een blik van verstandhouding met Levi uit en liep daarna naar de envelop, die hij opende. Er zaten inderdaad glanzende biljetten in en of het anderhalf ton was wist Levi zo niet, maar het was in ieder geval veel geld. Toch zou ze hem hier niet zomaar mee kunnen paaien, hij ging niet door haar ingehuurd worden om te zorgen dat ze sterker werd. 'En geef me nu eens een goede reden waarom ik jou zou helpen met nog sterker te worden. Zodat je nog een keer kunt weglopen, burya in kunt lichten over nog meer van onze locaties en daarna met de eer kunt gaan strijken?' Hij lachte vreugdeloos. Alsof hij niet van de vorige keer geleerd had. Zelfs als ze dit keer wilde leren, wie zei dat hij daar wat aan had? Als ze niet naar de politie zou gaan, zou ze de dingen die ze geleerd had net zo goed aan kunnen wenden tégen hem en zijn organisatie. Er was voor hem, behalve het geld wat nu op tafel lag, geen enkele meerwaarde. Op de lange termijn leken er alleen maar negatieve dingen aan vast te kleven en daar had hij op dit moment geen enkele zin in, zelfs al was het meisje ongelofelijk getalenteerd en zouden ze veel met haar kunnen als ze zich inzette voor zijn organisatie, deel worden van de familie. Niemand hier vertrouwde haar op dit moment nog en ze had zichzelf zo gehaat gemaakt, dat ze het echt niet lang vol zou houden. Dan zou hij haar af moeten voeren naar zijn landhuis, daar met haar moeten gaan trainen en op een gegeven moment moeten ondervinden dat ze er weer vandoor gegaan was. Nee, zelfs een ezel stootte zich geen twee keer aan dezelfde steen en Levi schatte zichzelf toch echt wat intelligenter dan een steen, dankjewel. Die anderhalve ton geld deed daar vrij weinig aan veranderen.

Een goede reden? Om eerlijk te zijn, die was er niet. Dit was voornamelijk haar eigen gewin, maar het kon zich omzetten in zijn gewin, wanneer hij besloot haar de kans hiervoor te geven. 'Doe niet alsof ik dom ben Levi, ik snap dat je me wantrouwt doordat ik ervandoor ging, maar wat verwachtte je? In die 24 uur was ik verkracht, gedeeltelijk gewurgd en meerdere keren met een pistool bedreigd. Dat is voor jullie misschien dagelijkse kost, maar ik was bang en greep de kans die ik nodig had om bij mijn familie terug te komen. Jij weet zelf wat familie waard is.' Overigens had Arya er geen probleem mee om toe te geven dat ze bang geweest was, iedereen met een beetje functionerende hersenen kon dat bedenken. 'En nu is die familie dood, er is voor mij vrij weinig over en als ik dan toch niets met mijn leven doe, wil ik het ten minste nog wat... spannender maken dan dat van een normaal persoon.' Nu kwamen ze uit bij het punt waarop vertrouwen een rol ging spelen. Ze wist heel goed dat haar woord niet genoeg was en dat ze met drastische maatregelen moest gaan komen.
'Er bestaan van die armbanden met een zender erin die je alleen af kan krijgen met een code of sleutel. Op die manier kan je continue in de gaten houden wat ik doe, als dat je.minder nerveus zou maken over mijn aanwezigheid. Desnoods sluit je me op wanneer je denkt dat je me niet onder controle kunt houden.'

Helaas was hij niet zo goed in het onderscheiden van waarheid en leugens, maar er zat logica in haar woorden en dat was wat hem dwarszat. Als er nou gewoon iets was geweest wat niet klopte, had hij makkelijk daarop een reactie kunnen geven en haar daarop af kunnen rekenen. Zijn blik gleed even langs de mannen, waarvan er een aantal nog steeds vrij wraakzuchtig waren, maar Levi twijfelde en keek naar Reynold. Die leek ook even van zijn stuk gebracht door de woorden van het meisje en gezien Reynold beter was in leugens en waarheid van elkaar onderscheiden, vatte Levi dat op als een bevestiging dat ze in ieder geval gedeeltelijk de waarheid sprak. 'De tatoeage,' hoorde hij iemand zeggen en opnieuw kruiste zijn blik die van Reynold. De zwarte lijnen van het mes kwamen onder zijn shirt vandaan en Levi kende de rest van de tatoeages uit zijn hoofd; hij had hem namelijk zelf ook laten zetten enkele maanden terug. Hij had het veel eerder willen laten doen, maar op zijn zeventiende was zijn lichaam nog niet uitgegroeid en in de jaren daarna was er nou niet de mogelijkheid geweest om het zelf te doen. Nu liet Levi het meisje los, bekeek haar nogmaals goed en realiseerde zich dat er duidelijke uiterlijke veranderen waren, als je haar goed bekeek. Ze had flink wat spiermassa vergeleken met een jaar geleden en de blik in haar ogen was harder, wat aansloot bij de dingen die ze zei. 'En dan, Arya. Stel dat ik toestem om je te trainen, je nog sterker maak dan je al bent. Ik ga ervan uit dat je bereid bent je dan volledig bij ons aan te sluiten, zoals een jaar geleden al de bedoeling was. Maar gezien het er toen niet van kwam, kunnen we dat eventueel nu voortzetten.' Hij trok zijn shirt zo ver naar beneden dat tatoeage van het mes en de daaronder staande spreuk zichtbaar werd voor het meisje. 'Ik ben geen fan van armbanden met codes of sleutels, die kunnen altijd gehackt of gestolen worden. Liever heb ik dat je het teken van onze familie aanneemt en je bij ons aansluit. Met het laten tekenen van je lichaam zweer je op hetgeen wat je het meest dierbaar is dat je ons nooit zult verraden, altijd de familie voor zal laten gaan en nooit, maar dan ook nooit een lid van de familie kwaad zult doen. Schend je deze eed hebben wij onze manieren om je daarvoor te straffen.' Hij verborg de tatoeage weer onder zijn shirt en glimlachte. 'Wat zeg je, Arya? Je kunt nog steeds veel geld voor ons verdienen. Je geniet de bescherming van iedereen hier en zij genieten jouw bescherming. Ik zal je persoonlijk trainen. Het enige wat wij van je vragen is loyaliteit en volledige toewijding.' Hij sloeg zijn armen over elkaar, wachtte af. Merkte dat een aantal van de mannen niet zo blij was met de beslissing die Levi nu nam, maar hij zou erbij blijven. Dan moesten ze zich maar tevreden stellen met het geld. Hij vertrouwde het meisje dan wel niet, hij geloofde wel dat ze zich aan de regels zou houden die bij de eed hoorden. En anders won ze alleen de dood.

Het verbaasde haar dat sommige mannen hun wapens gedeeltelijk lieten zakken, ze kon merken dat mensen twijfelden en waarschijnlijk kwam dit door Levi, aangezien hij haar ook vrij snel daarna los liet. Arya draaide om, zijn kant op en hield hem strak in de gaten. Wat wilde hij? Geen armbanden, oke, als hij daar niet van hield, maar hoe wilde hij dan de veiligheid van zijn mannen garanderen in haar bijzijn.
Iemand sprak een Russisch woord, het triggerde iets bij Levi en hij trok zijn shirt omhoog, waardoor een tatoeage zichtbaar werd. Hij sprak erover dat ze die ook zou moeten nemen. Fijn. De twijfel werd voor een seconde zichtbaar in haar houding, onmiddellijk merkten de mannen het op, werden wapens getrokken en sprak Reynold Levi waarschuwend aan. 'Je houding geeft je weg, Arya, toch niet zo slim als je denkt?' Chagrijnig draaide ze zich om naar de man en keek hem recht aan, haar ogen knepen lichtelijk samen.
'Ik heb er niets op tegen om de tatoeage te nemen en me aan die idealen te houden, alleen sta ik niet voor mezelf in wanneer het naalden betreft. Laten we zeggen dat ik daar een aantal littekens aan over gehouden heb en niet echt goed met die dingen door een deur kan. Dáárom twijfelde ik, niet vanwege de tatoeage.' Opnieuw draaide ze zich naar Levi om en trok haar eigen shirt ditmaal omlaag. 'Ga je gang.' Arya meende de woorden die ze nu sprak. Misschien was dat voor hen lastig om te geloven, maar ze had een reden nodig om wat te blijven doen met haar leven en Levi kon hemdje geven.

De twijfeling maakte iedereen weer op zijn hoede, maar eigenlijk was het ook wel duidelijk dat Arya geen keuze meer had. Door hier te komen had ze alle consequenties al onder ogen moeten zien, ze had moeten weten dat ze hier niet gewoon naar binnen zou kunnen komen lopen en zonder probleem weer weg zou mogen als ze uitgespeeld was. Goed, ze accepteerde dat ze tatoeage moest nemen en zou zich zelfs aan de idealen houden, wat een wonder was wat Levi betreft. De wapens werden weer van haar gezicht weggehaald, hoewel slechts een aantal ze opborgen. Levi blafte naar een aantal van hen bevelen in het Russisch, waarna ze naar Arya toekwamen en haar bij haar schouders beetnamen, misschien wat ruwer dan nodig was. Nu kon het nog, over enkele uren was het verboden. Levi zou ze niet tegen kunnen houden. 'Reynold, aan jou de eer,' zei hij zachtjes en de man lachte flauw. 'Dan kan ze mij zeker in elkaar slaan wanneer ze gek wordt van de naalden,' mompelde de man en dat maakte dat Levi een lach niet kon onderdrukken. 'Je denkt toch niet dat die mannen er voor de lol bij gaan staan? Die zijn er juist om ervoor te zorgen dat ze niet te veel tegenwerkt.' De twee mannen liepen achter het meisje en de twee mannen die haar begeleidden naar een ruimte waar een tatoeage zetten wat makkelijker ging aan, Levi zou slechts toekijken terwijl Reynold de tatoeage zette, maar gezien Levi haar nu weer binnen had gehaald was het nu eenmaal zijn verplichting om erbij te zijn terwijl ze de boel op stelten zette.
Ze werd zonder pardon neergezet op een stoel in een ietwat sterielere ruimte, Reynold trok het shirt bij haar uit en haalde het apparaat met de naald tevoorschijn. Eerst zou hij de huid schoonmaken, daarna zou hij pas beginnen met het inprikken van de tatoeage. Ja, wel nu en direct. De twee mannen die Arya hierheen hadden gebracht, hadden plaatsgenomen aan haar weerszijden. Om haar vast te grijpen wanneer ze tegen zou gaan stribbelen. Voor haar was er nu geen enkele weg terug meer, wat ze ook probeerde te doen.

Schijnbaar was het feit dat Levi bevelen naar zijn mannen ging blaffen, een soort van acceptatie en daarbij bevestiging dat ze haar toe zouden laten. Daarentegen vond ze het dan weer niet nodig om zo ruw vastgepakt en half meegesleept te worden, zelf had ze echt ook voeten om op te staan en benen om mee te lopen. Eenmaal in de andere kamer, werd ze ook nog eens hard op de stoel geduwd. Helaas kon en ging ze er niets tegen doen, dat zou alleen maar suggereren dat ze dit niet wilde en ze wilde wel bij Levi's... bende, om het zo maar te noemen, alleen was ze gewoon geen fan van naalden en daarbij dus ook niet van tatoeages.
Reynold was ondertussen ook naar haar toe gekomen, trok zonder waarschuwing haar shirt uit en begon de huid schoon te maken. Strak hield ze zijn bewegingen in de gaten, het was niet alsof ze er zo blindelings op vertrouwde dat hij goed met die naalden overweg kon. Levi misschien wel, o, Levi leek er vrij zeker van dat zijn rechterhand dit kon, alleen wist Arya ook nog wat ze met de eieren geflikt had en dat speelde waarschijnlijk ook nog wel in zijn hoofd rond. Nadat hij haar huid schoon gemaakt had, begon hij de naalden klaar te zetten. Heel even ging zijn blik naar het meisje, die hem de hele tijd al in de gaten aan het houden was en zachtjes lachte hij. 'Weet je zeker dat je haar erin wilt? Bepaald intimiderend is ze niet,' hij sprak in het Russisch tegen Levi en richtte zijn blik daarna weer op het meisje.
Zodra de naald in haar buurt kwam, verstijfde haar lichaam en klapten haar tanden op elkaar. Ze bleef nog even stil liggen, echter was dat een ander verhaal toen de naald daadwerkelijk haar huid doorboorde. Beide mannen die naast haar stonden zagen dat ze niet stil ging blijven, grepen haar arm en schouder vast -ieder aan één kant- en drukten haar naar beneden. Dit weerhield Arya er echter niet van om haar hoofd te kunnen bewegen. Ja, ze had een trauma aan naalden en hoewel ze dit wilde, was ze er nu niet meer zo zeker van. 'Levi, pak haar hoofd vast, als ze blijft bewegen dan kan ik uitschieten en die naald in haar keel krijgen.' Reynold richtte zijn aandacht op Levi, maar ging al snel weer verder met Arya's tatoeage. Dit zou nog een lange, vervelende tatoeage worden als ze echt zo slecht tegen naalden kon.

Levi keek in eerste instantie vrij rustig toe hoe Arya haar huid schoongemaakt werd op de plek waar de tatoeage gezet zou worden, hij wist dat Reynold zijn werk goed zou doen. Zelfs al koesterde hij persoonlijk wrok tegen het kind. 'Dat is juist het hele punt Rey, niemand verwacht dat ze iets zal doen,' zei Levi grijnzend, waarna hij op het meisje toeliep, achter haar ging staan en zijn hand op haar voorhoofd legde. 'Het wordt alleen maar erger als je tegenstribbelt, Rey hoeft maar één keer uit te schieten en ten eerste is de tatoeage mislukt, ten tweede houd je er helse pijn aan over.' Hij drukte haar hoofd tegen de hoofdleuning van de stoel, met precies voldoende kracht om het bewegen te beletten, zonder haar hoofd te vermorzelen. 'Ga maar door,' zei Levi tegen Reynold, die de naald op de huid drukte en vakkundig te werk ging. De man had al honderden van deze tatoeages gezet, iedere week minstens één. Levi twijfelde niet aan zijn kundigheid en dat zou Arya ook niet moeten doen, als het meer pijn deed dan het hoorde te doen was het toch echt haar eigen schuld.
Het duurde een dik uur, maar de tatoeage zat er uiteindelijk op. Met drie man hadden ze het meisje in bedwang moeten houden, Reynold had om de vijf minuten geklaagd dat ze stil moest blijven, dat hij anders "per ongeluk" in haar keel zou steken, maar het resultaat zag er goed uit. Hoewel de huid nog helemaal rood was en herstellende was, wist Levi dat Reynold tevreden was over het werk dat hij had verricht. Er werd een plakkertje overheen gedaan zodat de huid nog kon herstellen en eindelijk konden ze het meisje loslaten. Het was een ongelofelijk drama geweest en meerdere malen was er iemand komen kijken, maar die waren snel weer vertrokken toen ze zagen wat er aan de hand was in deze ruimte. Lekkere vrienden had Levi eraan over gehouden. Nee, dat was niet waar. De mannen waren allemaal ongelofelijk loyaal en vriendelijk jegens hem, maar hadden geen zin om naar het gespartel van het opstandige meisje te kijken. Heerlijk

Het was ongelofelijk irritant dat beide mannen continue in een andere taal spraken en ze gewoon niet kon volgen wat er precies gezegd werd. Misschien wisten de mannen naast hen niet eens wat er gezegd werd, echter reageerden ze er totaal niet op en kon Arya dus ook niet voorspellen of ze het wel of niet wisten. Beetje jammer, aangezien ze graag wist wat er allemaal om haar heen gebeurde. Ondertussen vroeg Reynold aan Levi of hij haar hoofd vast wilde houden, ze voelde zijn handen op haar voorhoofd en de druk die hij uitoefende was niet bepaald prettig. Arya wist heus wel dat het nodig was, ze bewoog veel te veel, maar het was gewoon lastig om stil te liggen wanneer iemand met een naald in je huid aan het boren was. Niet bepaald haar favoriete bezigheid. Gelukkig hoefde dit dan maar één keer, ooit, tenzij het nog een keer bijgewerkt moest worden. Ze wist dat dingen met bijvoorbeeld kleur vaker dan ééns moesten, maar of dat ook gold voor alleen zwart? Geen idee. Sowieso had ze vrij weinig weet van dingen in deze organisatie, Levi zou het haar echt uit moeten gaan leggen, aangezien er nog wel eens wat dingen fout konden gaan wanneer dit niet het geval was.
Eindelijk, het leek wel uren geduurd te hebben, haalde Reynold de naald van haar huid en knikte naar de mannen. Klaar. Er werd een of ander plakkertje op de nieuwe tatoeage geplaatst, waarvoor snapte ze niet, en ook Arya mocht overeind komen. Nog steeds hield ze de man in de gaten, niet precies wetende wat er van haar verwacht werd. 'Je tatoeage is klaar, ik zou zeggen welkom, maar eigenlijk meen ik dat niet. Zelfs niet nu je bij de familie hoort.' Het meisje rolde met haar ogen nadat Rey gesproken had, die had ze heus wel aan zien komen. 'Levi, is het toegestaan om wel... ons nieuwe lid een klein beetje te pesten? Zie het als een ontgroening, zij weet niet of dat normaal is en persoonlijk denk ik dat het de mannen wel zou helpen om haar te accepteren wanneer ze zien hoe ze op het plágen reageert.'

Levi was maar al te blij geweest dat hij haar los kon laten, dit was nou niet de meest prettige houding geweest om iemand in vast te klemmen. Het meisje was overeind gekomen, de twee mannen die geassisteerd hadden konden eindelijk ontspannen en Reynold ruimde zijn spullen op, wat uiteraard niet in stilte kon maar met een sarcastisch welkom moest. Levi zelf reageerde er in eerste instantie niet op, maar toen er in het Russisch tegen hem gesproken werd grijnsde hij. 'Van mij mogen ze, maar op eigen risico. Ze is nu deel van de familie, hoewel sommigen daar niet al te blij mee zullen zijn. Dus zo lang ze haar heel laten en bereid zijn de consequenties van het plagen te ondervinden, heb ik geen enkel bezwaar. Maar vanavond neem ik haar mee naar mijn landhuis.' Reynold knikte, ruimde de rest van zijn spullen op en zei kort iets tegen de twee mannen die in de ruimte hadden gestaan. Ook in het Russisch, onverstaanbaar dus voor Arya. Hoewel lang niet iedereen in de organisatie de taal vloeiend beheerste, kende het gros van zijn familie in ieder geval de basis van de taal en de mannen die het niet kenden, waren bezig met het leren ervan. Nu kwam het heel goed uit dat Arya overduidelijk niet wist wat er gezegd werd en de mannen die hadden geassisteerd hadden wel een idee, die verlieten de ruimte dus wat eerder, samen met Reynold. Levi gaf het meisje haar shirt weer aan. 'Voorzichtig doen met die plakker die over de tatoeage heen zit, die is om de huid te beschermen en om te zorgen dat het zich goed herstelt. Anders kan het gaan ontsteken. Vanavond ga je met mij mee naar huis en ditmaal serieus. Niet meer weglopen, geen adressen meer naar verkeerscamera's schreeuwen en al helemaal niet meer met eieren naar de familie gooien.' Hij keek haar streng aan, verliet daarna zelf ook de ruimte en liep door naar de woonkamer, waar een aantal mannen zich al verzameld had. Levi trok een wenkbrauw op. 'Zo is het wel heel opvallend hè?'

'Weet je héél zeker dat ik niet meer met eieren mag gooien? Ik blijf erbij dat hij het verdiende en zou het zo weer doen,' een kleine glimlach kwam op haar gezicht te staan, haar woorden waren plagend bedoeld en ze hoopte maar dat Levi dat zou begrijpen. Het hielp niet bepaald mee als hij nu moeilijk ging doen over haar intenties, alleen omdat ze het lef had om een grapje te maken. Bovendien, zo erg waren de eieren niet geweest, ze had ze niet op zijn hoofd gegooid? Ondertussen verliet Levi de ruimte, net als de overige drie mannen eerder gedaan hadden en liet haar alleen achter. Arya had het shirt van hem aangepakt en trok dat nu voorzichtig over haar hoofd heen, zodat haar schouder hier niet al te veel last van zou hebben.
Ze volgde de rest naar de woonkamer, maar bleef onmiddellijk stil staan toen ze alle mannen daar verzameld zag en allemaal keken ze haar aan. Wantrouwig keek ze terug. Iets klopte hier niet en eigenlijk wilde ze niet eens weten wat er niet klopte. 'Luister Arya,' het was Ryan die naar voren kwam, het meisje wist meteen dat haar gevoelens klopten en zuchtend keek ze hem aan.
'Wát?' Het was misschien niet bepaald de vriendelijkste opmerking om te maken, maar iedereen wist dat zij elkaar niet bepaald uit konden staan en misschien was dat inderdaad haar schuld, echter wilde dat niet zeggen dat hij dan tegen haar moest gaan praten. Aan zijn gezicht kon ze ook zien dat dit heel leuk was, leuker dan het zou moeten zijn.
'Wij, allemaal dus, hebben eigenlijk nog een rekening met je te vereffenen en daarbij komt de ontgroening ook nog eens. Een mannelijke ontgroening leek ons niet echt geschikt voor je, gezien jij dat waarschijnlijk niet aan zou kunnen, dus hebben we er een vrouwelijk tintje aan gegeven. Je mag zelf kiezen of je mij, Jacco en Ramon een bj geeft, of dat je de gehele familie zoent. We willen graag weten waar je toe in staat bent.' Verbaasd trok het meisje beide wenkbrauwen op en schudde haar hoofd. Ook zij wist dat ze hier niet onderuit ging komen, niet gezien het aantal mannen dat het schijnbaar met Ryan eens was.
'Ik hoop dat jullie een beetje kunnen zoenen want als je dat niet kan, bijt ik een stuk uit je lip, maar goed, wat júllie willen. Enige punt, met Levi heb ik al wel eens gezoend en dat werkte niet bepaald, hij is de uitzondering.' Vlak na haar woorden gesproken te hebben, stapte ze naar voren en zoende Ryan vol op zijn mond. Op hoop van zegen.

Er werd al gejoeld alsof het een stel kleine kinderen was toen Arya Ryan als eerste op zijn bek pakte. Levi had nooit verwacht dat ze iets anders zou kiezen, om eerlijk te zijn. Niemand wilde graag drie lullen in haar bek en al helemaal niet die van drie mannen die je eerder in elkaar geslagen of neergestoken had. Nee, de keuze van Arya was heel begrijpelijk en hiermee zou ze ook zeker een aantal mannen voor zich winnen, die zouden direct veel minder ontevreden zijn over het feit dat er een meisje tot de familie toegetreden was. Ja, op dit moment was Arya de enige vrouwelijke persoon en dat zou ze waarschijnlijk blijven ook. Er waren er maar weinig die het lef hadden zich aan te melden voor een organisatie als deze en er waren er nog minder die het langer dan een week volhielden. Die verkozen toch het hoerenhuis boven de training die ze hier kregen, die hen vaak te zwaar viel. Levi kon het niet zo veel schelen of hij nou mannen of vrouwen onder zich had (in de figuurlijke zin ofc) maar beide geslachten hadden nu eenmaal hun sterke en zwakke punten. Dat hij Arya tot zijn beschikking had zou een interessant probeersel worden, vooral als ze de training die hij haar kon verschaffen achter de rug had. Hij wist niet in hoeverre ze getraind had, maar hij gokte er niet op dat ze veel had geoefend met echte wapens.
Hij werd uit zijn gedachten geschud door Ryan, die bekomen was van de zoen en nu naar het meisje keek. 'Je denkt toch niet dat je ontgroening geldig is als je Levi niet meeneemt? Hij is de baas, zonder zijn goedkeuring zou je hier niet eens binnengelopen zijn.' De man lachte brutaal en Levi fronste eventjes. Hoewel hij er niet bijzonder veel voor voelde om door Arya gezoend te worden, kennende de geschiedenis die ze hadden, had Ryan uiteraard weer een punt en dat maakte de leider van deze organisatie niet al te gelukkig. Maar goed, hij zou er niet onderuit komen en niet te vergeten, dit was zijn feestje. Hij moest ervan genieten, ook al was Arya de boel een beetje door de war komen schoppen. Fine. Dit zou snel over zijn en dan zou het feestje toch hervat worden zoals het bedoeld was, hoopte hij tenminste. Hij had geen zin in eeuwig gezeik over het meisje.

Een van haar wenkbrauwen ging vervaarlijk omhoog toen Ryan haar begon te vertellen dat de ontgroening niet meetelde wanneer ze Levi niet zoende. 'Ik heb gewaarschuwd dat ik bijt wanneer iemand niet kan zoenen, het spijt me wanneer dit dan het geval is.' Een kleine glimlach kwam op haar gezicht. 'En ik heb een eis voor de rest van de ontgroening,' je kon horen dat de mannen het daar niet mee eens waren, 'doe nou eens rustig joh, het enige wat ik wil is dat je tenminste je naam zegt voordat ik je zoen. Iedereen hier weet míjn naam, het voelt een beetje vreemd om over jullie te denken als man één, twee, drie, enzovoorts.' Het gemor hield niet aan, waarschijnlijk snapten ze ook wel waar haar eis, vraag, hoe je het ook wilde noemen, vandaan kwam en het was niet bepaald een moeilijke eis. Ondertussen kwam de volgende en de man daarna, tot ze er zo'n acht gehad had. De negende was een verschrikking. Hard beet ze op zijn lip, wat tot gevolg had dat hij haar vloekend los liet. Kokhalzend boog Arya haar hoofd van hem weg, opnieuw alle blikken op haar gericht. O, ook op de man overigens, aangezien er wat bloed van zijn lip af droop.
'Heb jij nooit geleerd hoe je moet zoenen? Gadverdamme, je hoeft je tong niet in mijn keel te duwen.' Nog een paar keer schraapte ze met haar tong langs haar gehemelte, probeerde de vieze smaak weg te krijgen, tot ze weer verder ging. Er waren minstens twintig, zo niet meer, mannen aanwezig en na een tijdje was ze gestopt met tellen. Aan het einde waren er nog maar twee mannen over; Levi en Reynold. Ze had al besloten om Levi tot het einde te bewaren, hij was immers ''de baas'', maar van Rey wist ze ook niet of hij dit zou accepteren. Met samengeknepen ogen keek ze hem aan, wachtend tot hij haar zou zoenen. Wat hij niet deed.
'Ga maar verder, Arya, ik heb zo mijn eigen manieren om iemand te ontgroenen.' Het klonk niet bepaald aanlokkelijk en ze geloofde niet dat die manieren minder erg waren dan hem zoenen, maar ze haalde wel haar schouders op en liep op Levi af.
'Moet dit? Je hebt me al meerdere keren gezoend, het is niet alsof het nieuw voor je is. Van de rest hier begrijp ik het wel, je moet natuurlijk uitproberen of het bloedmooie, nieuwe meisje kan zoenen, maar jij weet dat ik dit kan.'

Ze ging het rijtje af, kreeg van de mannen de namen te horen en beet zelfs één keer iemand in zijn liep. Het slachtoffer keek naar Levi, maar die haalde zijn schouders op. Hij had zelf gezegd dat het op eigen risico zou zijn, Arya had zelfs nog gezegd dat ze zou bijten als iemand slecht zoende, dat moest hij dan maar accepteren. Er viel trouwens wel een patroon te ontdekken in hoe ze het rijtje afging: ze bewaarde Reynold en hem voor het laatst. Logisch misschien, gezien zij samen de leiders van de familie waren. De stamvaders, als je het letterlijk als familie zou bekijken. Dat was dan weer onlogisch. In ieder geval was Reynold nu aan de beurt, maar die zei dat hij nog op een andere manier deel zou nemen aan de ontgroening. Levi en Rey wisselden even een blik, maar verder werden er geen woorden aan vuil gemaakt.
Dus toen was zijn beurt. Het meisje stond voor hem, leek vrij opstandig en even schoot er door zijn hoofd dat ze het lef zou hebben hem ook te bijten, net zoals de man die nog steeds met zijn hand tegen zijn lip stond. Beter deed ze dat eventjes niet, dat zou haar sowieso een probleem opleveren. Hij haalde zijn schouders op. 'Intakeprocedure Arya, het is maar of je erbij wil horen.' Hij trok een wenkbrauw omhoog en lachte plagend, misschien zelfs ietwat pestend. Zij mocht mooi beginnen, hij zou wel zien of ze echt het lef had om het te doen, na de dingen die hij met haar had gedaan. Als ze het deed zou ze het in ieder geval binnen de organisatie een stuk makkelijker krijgen, want om hen heen stonden een aantal mannen vol spanning toe te kijken. Ze wisten allemaal wat er tussen hun tweeën had afgespeeld en waren dus ook benieuwd of het meisje het zou doen. Deed ze het niet, zou ze het respect van de hele groep weer verliezen en hoe lekker haar lippen dan ook waren, dan zou ze direct alle kans op acceptatie kwijt zijn. Deed ze het wel, maakte ze een goede kans om hier haar plek te vinden. En dan zouden zij er wel voor zorgen dat haar leven niet saai zou worden, dat ze wat te doen had in plaats van alleen thuis zitten en niemand hebben. Dan zouden ze haar nieuwe familie wel worden. De tatoeage op zich betekende alleen iets als iedereen haar had geaccepteerd.

Allerlei scenario's speelden in haar hoofd af en eentje daarvan was wat er precies een jaar geleden in een van de slaapkamers boven gebeurt was. Een andere was dat ze hem al een keer gezoend had en hij kon het inderdaad goed, eigenlijk was hij in het gehele spel der liefde zonder daadwerkelijke liefde goed, maar dat betekende niet dat ze dit toe ging geven. Echt niet, hij was al veel te vol van zichzelf. Mentaal gezien dan, zijn lichaam zag er niet uit alsof er ook maar een gram vet teveel op zat.'Intakeprocedure Arya, het is maar of je erbij wil horen.' Het was ergens niet eerlijk dat hij dit van haar verwachtte, maar ze had het kunnen weten. Zuchtend wierp ze een chagrijnige blik achterover naar de mannen die strak in de gaten hielden of ze hun baas zou zoenen. Best. Veel keuze had ze toch niet.
'Ik sta niet voor mezelf in als ik bijt,' nogmaals waarschuwde ze hem, keek hem met samengeknepen ogen aan en sloeg haar armen om zijn nek. Arya moest Levi een stukje omlaag trekken en zelf op haar tenen gaan staan om er überhaupt goed bij te kunnen, maar zodra dit het geval was, plantte ze haar lippen op die van hem. Als ze het dan zou doen, ging ze dit goed doen ook. Zachtjes forceerde ze zijn lippen open en verkende een heel klein beetje met haar tong, de ruimte gevend dat hij zijn mond weer kon sluiten of haar toe kon laten. Om het nog even duidelijk te maken, beet ze wel degelijk in zijn lip, alleen een stuk minder hard. Dit was plagend bedoelt, zonder bloed, om te laten zien hoe verschrikkelijk goed ze kon zoenen en dat dit echt de laatste keer zou zijn dat hij dat mee ging maken.

Dit zou de enige keer zijn dat hij zich gewillig ergens heen liet trekken, al was het maar een paar centimeter naar beneden zodat zij hem kon zoenen. Ze was goed, dat had hij al eens geproefd en dat merkte hij nu weer. Hij gaf haar dan ook de mogelijkheid om geheel haar gang te gaan, dus inclusief het een stukje openen van zijn mond, zelfs al beet ze hem in zijn lip. Oké, het was een echt bijten. Onder echt bijten verstond hij tot bloedens toe in zijn lip bijten, maar dit was eerder plagend dan gemeend. Hij nam dan ook eventjes de tijd om te genieten van het moment, want ja hij was nu eenmaal een man en Arya kon zeker goed zoenen, daar mocht hij best op een zeer gepaste manier van genieten. Het duurde helaas niet zo lang als hij wilde en na enkele seconden liet hij haar weer los. Even had hij tijd nodig om op adem te komen, maar hij herpakte zich snel. 'Welkom bij de familie Arya, nu echt. Wat Reynold met je uit wil spoken is een zaak voor later, als leider van deze organisatie erken ik je als lid van de familie en vanaf nu deel jij de taak om onze idealen hoog te houden en ons geen schande te brengen.' Het was het standaard riedeltje wat hij nu afdraaide, maar het was nu eenmaal een verplichting om dat na de ontgroening te doen. Hoewel hij geen precies idee had van wat Reynold van plan was om te doen, was Levi de enige die haar officieel kon afwijzen of accepteren in de familie. Vaak in overleg met Rey, maar in dit geval liet hij dat even achterwege.
Verschillende stemmen in de ruimte herhaalden de eerste vijf woorden die Levi gesproken had, als een soort van welkomstgroet. Ze was officieel geaccepteerd. Wat ook heel anders had kunnen zijn. Voor hetzelfde geld hadden ze haar gewoon weer de straat op gestuurd, was geen ondenkbaar idee geweest. Maar goed, daar was het nu te laat voor en tijd zou leren of ze een goede aanwist was of niet. Levi vermoedde van wel, als ze nu al mannen van zijn organisatie onderuit kon halen was er geen enkele mogelijkheid om te voorspellen hoe sterk ze zou zijn na een paar weken intensief trainen op de manier die Levi gebruikte. Het zou zwaar zijn, haar gedeeltelijk kapot maken, maar haar uiteindelijk alleen maar sterker laten worden. En dat was wat ze wilde, toch?

Het was overduidelijk dat Levi het niet erg vond om door haar gezoend te worden. Nu kende ze ook vrij weinig mensen die dit wel erg , alleen haar schattige verschijning over vinWasGhet algemeen al genoeg om mannen tot verscheidene gedachten aan te zetten. Gedeeltelijk was dat ook waarvoor Levi haar in eerste instantie had willen gebruiken, het lokken van slachtoffers en ze gokte erop dat ze die met haar uiterlijk had moeten lokken. Natuurlijk, dat was een aanname, maar het zou haar ten zeerste verbazen wanneer die niet klopte. Uiteindelijk liet ze hem los en ook Levi liet haar gaan, gelukkig, waardoor ze nu te horen kreeg dat ze daadwerkelijk in de familie opgenomen was. De mannen herhaalden in koor wat er gezegd was, een gedeelte daar van tenminste, en aan de ene kant was het angstaanjagend, maar aan de andere kant voelde het ook weer heel goed.
Arya zou moeten gaan bewijzen dat ze hier wel degelijk thuis hoorde, dat ze op haar plek was en hen niet zou beschamen en dat ze haar konden vertrouwen, hoewel dat tweede wel wat meer voeten in de aarde ging hebben. Dat eerste misschien ook, ze snapte vrij weinig van de cultuur hier, hoewel ze heel zeker wist dat dit er in rap tempo ingestampt ging worden door Levi.
Een van de mannen kwam op haar afgelopen, duwde een flesje bier in haar handen en met een zet werd ze op een gedeelte van de bank gerduwd. Interessant. Blijkbaar was het tijd voor hun feestje om verder te gaan. Nu wist ze ook wel dat dit nieuw was voor haar en ze dus vrij weinig te doen zou hebben, maar ze kon best observeren. Leren. Ja, dat ging ze doen.

Het was wonderbaarlijk dat de avond alsnog redelijk gezellig verlopen was, er waren een paar kleine incidenten geweest en hoe later het werd, hoe ernstiger die dingetjes waren, maar er was eigenlijk niets noemenswaardigs gebeurd. Levi had zich prima vermaakt, ondanks het feit dat hij het alcoholpercentage in zijn lichaam goed in de gaten moest houden. Hij was geen mietje en reed wel vaker onder invloed, maar stomdronken achter het stuur kruipen was nou niet iets wat hij met veel plezier deed.
Uiteindelijk kwam er dan toch eindelijk een einde aan de avond, de nacht was al lang gevallen en het feestgedruis was al een beetje weggezakt, er werd vooral nog in kleine groepjes gepraat. Niets bijzonders meer. Levi kwam overeind van zijn plek die hij al de hele avond met plezier bezeten had, lekker in het middelpunt van alles, en groette de mannen die er nog waren. 'Het was me een groots genoegen, maar het is laat en ik wil nog voor ochtendgloren thuis zijn.' Er werd hartelijk gelachen, op vriendelijke wijze afscheid genomen en zelfs Arya kreeg een paar vriendelijke knikjes naar zich toe. Het was werkelijk waar een wonder dat ze door de meesten zo makkelijk geaccepteerd werd. Nou ja, ze had de meesten dan ook niets misdaan en had ze allemaal gezoend, dat was waarschijnlijk wel een legitieme omkoperij. Hij pakte zijn autosleutels en liep alvast naar de deur, wachtend tot het meisje hem zou volgen. Hoe leuk het hier ook was, ze moesten nu wel echt gaan.

Als Arya heel eerlijk was, had ze de avond verschrikkelijk gevonden. De gehele avond had ze in dezelfde plaats doorgebracht als waar ze in eerste instantie neer geduwd was en ze was ook niet van plan geweest om te bewegen. Observatie, dat was een stuk beter en ze wist dat mensen haar nu toch nog niet bepaald vertrouwden en ze wel wat beters te doen hadden dan zich met het nieuwe meisje bezig te houden. Uiteindelijk -eerder eindelijk- besloot Levi dat het tijd was om te vertrekken, Arya stond op en wilde achter hem aanlopen, maar werd door Reynold tegen gehouden. 'Kom even mee,' hij gebaarde dat ze mee moest. Even richtte ze haar blik op Levi, haalde haar schouders op, draaide om en liep achter Rey aan. Had ze niet moeten doen. Eenmaal in de keuken wist hij haar in een snelle beweging in de houdgreep te nemen. Grommend krabde ze aan zijn arm om haar keel los te laten, alleen was hij dit niet van plan. 'Niet boos zijn, kleintje,' lachend pakte hij een bakje van het aanrecht af. Meteen zag ze wat erin zat; ei. Vies, kleverig, nat, ongekookt ei. Waarschijnlijk wel meer dan één, gezien de hoeveelheid die in het bakje zat.
Nogmaals probeerde Arya uit zijn greep te komen, echter bezat ze hier niet de kracht voor en ze merkte ook dat Rey een stuk sterker en slimmer was dan de mannen die ze in eerste instantie gevloerd had. In een snelle beweging, voor ze nog meer tegen kon werken, gooide hij het spul over haar hoofd en gezicht heen. Je kon erg goed aan zijn gezicht zien hoe leuk hij dit vond, zeker nadat hij het meisje los gelaten had en ze hem een venijnige blik toe wierp. Een blik die geen stand hield, zijn lachende gezicht zorgde ervoor dat ze toch, een klein beetje glimlachend, haar hoofd schudde. 'Die verdiende ik zeker, hm?'
'Ja, die verdiende je nogal, welkom in de familie Arya, ik denk dat ik er nu wel mee kan leven dat je hier rondloopt.' Grinnikend trok hij zijn wenkbrauw naar haar op en woelde door haar haren, het ei nog even goed erin wrijvend. Arya veegde het spul uit haar gezicht en liep achter Reynold weer aan naar de woonkamer.
'Zeg Levi, wil je dat ik zo in je auto ga zitten of zal ik eerst de badkamer opzoeken?'

Hij kon moeilijk bezwaar gaan leveren hiertegen, vooral omdat het tweetal de keuken in was verdwenen. Hij had geen idee wat er zou gebeuren, maar Reynold wist vast wel waar hij mee bezig was en Levi vertrouwde die man volkomen. Hij zou dus wachten, maar het wachten duurde niet al te lang. Binnen enkele minuten stond het meisje alweer in de woonkamer, bedekt met ei en Levi kon een lach niet onderdrukken. Uiteraard moest Rey het meisje daarop nog terugpakken, hij had het kunnen weten. Quasi-geïrriteerd keek Levi naar Rey. 'Ik moest haar verdorie meenemen in die auto, nu moet ze zich eerst gaan wassen en zit ik hier nog langer vast.' Daarna maakte hij een gebaar naar Arya dat ze vliegensvlug naar gezicht en haar moest gaan wassen, want hij wilde haar echt niet op deze manier in de auto hebben. Niet onder het ei dat zijn auto zou doen stinken en alles laten kleven. Hij mocht dan wel niet al te materieel ingesteld zijn, deze wagen was een uniek exemplaar met een motor die opgevoerd was tot hij de 350 km/h kon halen en Levi genoot uiterst van de ronkende motor wanneer hij over de wegen scheurde. Het verduisterde glas en de prachtige leren bekleding hielpen daar ook in mee. Nee, dit was geen boodschappenkarretje. Ter verduidelijk, er zat niet eens een achterbak in. Dit was een snelle wagen die Levi alleen gebruikte om mee heen en weer te rijden tussen twee adressen, of als hij een afspraak had waar hij snel moest zijn. Veel passagiers meenemen kon hij niet, maar dat was dan ook niet echt nodig met een wagen als deze.
Hij keek het meisje na, dat op zoek moest gaan naar de badkamer. Nou ja, die kon ze waarschijnlijk wel snel vinden, gezien ze hier vaker was geweest. Levi glimlachte eventjes toen hij een druppel eigeel op de grond zag vallen en schudde zijn hoofd. 'Je wilt me echt niet laten gaan hè?' Rey lachte terug. 'Het was puur een wraakactie, had niets met jou te maken.'

Zoals Arya eigenlijk al verwacht had, stuurde Levi haar richting de badkamer, waar ze dan ook heen liep. Eerst moest ze nog even op de bovenverdieping zoeken, het was een jaar geleden sinds ze in die badkamer geweest was, maar uiteindelijk vond ze de juiste kamer, liep naar binnen en sloot de deur weer. Het was een prachtige badkamer, met bad en douche ook nog eens, maar ze had niet het idee dat Levi er heel vrolijk van zou worden wanneer ze besloot om nu een half uur te gaan douchen. Nee, dan maar de kraan van het bad aanzetten en haar hoofd eronder steken, werkte vast net zo goed als onder de douche gaan staan. Op rap tempo werden haar haren nat, spoelde het ei weg en ook waste ze haar gezicht snel onder de straal. Haar natte haren zwiepte ze naar achteren, maakte ze zo snel als mogelijk droog met een handdoek en keek eens in de spiegel. Natuurlijk was haar make-up van top tot teen uitgelopen. Zwarte vegen zaten op haar hele gezicht. Een diepe, erg diepe zucht verliet haar lippen en ze begon met haar vinger en water al het zwarte weg te vegen. Erg goed lukken, deed het niet. Het zwart zat nog steeds op haar wangen en ze zou met make-up remover moeten komen om het spul weg te krijgen, maar dat zag ze dan natuurlijk weer nergens. Geweldig. Echt een momentje om vrolijk van te worden.
Besluitend dat het haar niet interesseerde en dat ze schijt had aan de mannen beneden, liep ze de trap weer af en keek waarschuwend richting de rest. 'Een wóórd en ik zweer dat die make-up de volgende keer op júllie gezicht zit,' met samengeknepen ogen keek ze richting Rey, die het alleen maar heel grappig vond.
'Echt waar Levi, leer haar angstaanjagend te kijken, zo maakt ze geen indruk, zelfs niet als dat de bedoeling is.' Opnieuw woelde hij door haar haren, kreeg een mep van Arya tegen zijn hand aan en ze liep al naar buiten, ervan uit gaande dat Levi wel zou volgen.

Levi lachte om Rey, die als een grote broer met het meisje om leek te gaan. Hij vond het ergens wel prettig dat zijn rechterhand de keuzes die hij maakte niet in het openbaar bekritiseerde, ze zelfs leek goed te keuren. Hij knipoogde. 'Ik heb je toch al gezegd dat het niet de bedoeling is dat ze gevaarlijk lijkt,' lachte hij, waarna hij achter Arya aan door de deuropening stapte. 'Ze heeft het element van de verassing als mensen denken dat ze schattig is.' Hij moest zeggen dat de uitgelopen make-up haar inderdaad nogal lachwekkend maakten, vooral met de woedende blik die eronder verschool. Levi was echter zo wijs om daar niets over te zeggen toen hij de auto opende en zelf instapte aan de kant van de bestuurder. Ja, hij kon eindelijk zelf weer autorijden met een vervalst rijbewijs en de papieren van deze geweldige auto. Toen Arya eenmaal zat liet hij de motor snorrend tot leven komen en voor de zekerheid deed hij alle deuren van de wagen op slot. Niet zozeer om te zorgen dat zij niet naar buiten zou springen, maar meer omdat hij geen zin had in politieagenten die zo brutaal zouden zijn om de deuren open te maken. Levi had er even behoefte aan om met gigantische snelheden over de weg te scheuren, dat zou lastig worden als er een politieagent aan zijn deur hing. Hij draaide weg alvast op in ieder geval, reed in een -nu nog- rustig tempo over de wegen in de stad. Het zou nog enkele minuten duren voordat ze in het buitengebied waren en dan pas zou het leuk worden. Hij wierp af en toe een blik naar zijn zijkant, waar Arya zat. Ze mocht van geluk spreken dat een deel van het gigantische landhuis nog ingericht was op vrouwen, hij had namelijk een tijdje een half hoerenhuis onder moeten brengen in het pand. Niet voor zijn eigen vermaak, maar simpelweg omdat de politie de plek waar ze normaal werkten gesloten had en de dames nu zonder thuis hadden gezeten. Er waren een heleboel dingen achtergebleven die zij niet meer nodig hadden en Levi had het er maar bij gelaten, hoewel hij nooit verwacht had dat het hier nog voor van pas zou komen. En ja, er zat heus wel normale kleding bij. Hoeren droegen niet altijd alleen maar sexy lingerie.

Nadat Levi de auto ook daadwerkelijk open gemaakt had, stapte ze in en ging op de bijrijdersstoel zitten, wachtend tot hij ook in zou stappen en weg zou rijden. De deuren werden op slot gedaan en even trok ze een wenkbrauw naar hem op, maar besloot toch om er geen opmerking over te maken. Arya was niet bepaald van plan om er nogmaals vandoor te gaan, met die tatoeage zou ze dan echt een probleem hebben en daarbij wist ze niet of Levi haar nogmaals zou laten gaan. Hij had gezegd dat er wel methodes waren om te straffen wanneer je de familie verraadde en ze kon zo wel wat dingen bedenken, waarvan de dood echt niet de ergste was.
'Kunnen we even één ding recht zetten, Levi? Ik wéns niet schattig genoemd te worden, aangezien ik ook niet bepaald schattig ben. Ik heb net drie van je mannen onderuit gehaald, zou je hen schattig noemen? Nee, vast niet, ik denk niet dat ze daar vrolijk van zouden worden en daarbij staat het niet bepaald mannelijk om een andere vent schattig te noemen. Noem je je hoeren schattig? Nee, die zijn niet schattig vanwege hun beroep en ik ben dan misschien geen hoer, maar ik heb net wel iedereen gezoend. Dus kunnen we er dan alsjeblieft van maken dat ik níet schattig ben? Alsjeblieft? Anders ga ik ook iets voor jou bedenken hoor, zeker wanneer ik vierentwintig zeven met je in een huis zit en je me tot het limiet gaat trainen.'
Arya wist ook wel dat ze eigenlijk niets te willen had, zeker niet van Levi, maar het werkte op haar zenuwen dat ze continue schattig genoemd werd. Ja, continue, aangezien hij dit ook al deed een jaar geleden en ze werd het indirect ook genoemd tijdens het zetten van de tatoeage. 'Volgende die me schattig noemt, zal eens zien hoe scháttig ik kan zijn,' het meisje zakte onderuit in de stoel, richtte haar blik naar buiten en keek naar de inmiddels donkere straten. Er was geen terugkeren meer. Niet dat ze dat wilde, maar het was gewoon een bevestiging van een feit. Een bevestiging van haar ''nieuwe'' leven.

Op het moment dat Arya begon te praten, wist Levi al dat hij zich zou gaan amuseren. Hij was nu buiten de stad, dus drukte hij het gaspedaal wat dieper in en terwijl de auto over de verlaten wegen scheurde, richtte hij zich tot het meisje. 'Je bent niet te vergelijken met mijn mannen of met de hoeren die hier rondlopen, Arya. En als ik zeg dat je schattig bent, is dat alles behalve kleinerend bedoeld.' Hij concentreerde zich eventjes op de donkere weg, nam een afslag en drukte het gaspedaal nog wat dieper in. De motor gromde en aangezien Levi wist dat dit stuk weg vrij lang was, kon het geen kwaad om de snelheid er even in te houden. 'En ik heb het al helemaal niet over je karakter. Als ik zo vrij mag zijn, dat is zo sluw als een vos en wat dat betreft ben je eigenlijk een onbetrouwbaar persoon, maar gezien je de tatoeage hebt aangenomen en daarmee lid bent en de gevolgen daarvan ervaren zult, vertrouw ik je op dat gebied. Maar qua uiterlijk valt nergens van te zeggen dat je níet schattig bent, Arya. Ontken het maar niet.' Hij wierp een blik op het meisje voordat hij zijn ogen weer op de weg focuste, die helemaal niet verlicht was in dit gedeelte. 'Je bent klein, je gezicht heeft van nature een zachte uitstraling en je haarkleur zorgt alleen maar meer dat je eruit ziet als een schattig, onschuldig klein meisje. Dat je je niet zo gedraagt, is niet mijn probleem.' Hij liet het gaspedaal iets los, remde af zodat hij makkelijk de afslag kon nemen en reed de oprit op van een gigantisch landhuis, wat een eind achter de oprit zichtbaar was door de lichten die achter de ramen brandden. Levi stopte voor de gigantische poorten die het landhuis van de wereld scheidden, tikte een beveiligingscode via de afstandsbediening die in de auto lag en langzaam openden de poorten zich, waarna Levi de wagen snorrend over de oprit liet rijden, tot vlak bij het gigantische landhuis.

Het was best een opluchting dat hij vond dat ze ook niet te vergelijken was met de hoeren die hij in dienst had. Of ja, dienst? 'Je zegt hoeren, maar zijn dat dan voornamelijk meiden die ervoor kiezen om in die... branche te gaan werken, of zijn het meer meisjes die je van straat plukt, of zoals je met mij deed meenemen met je ontsnapping, en daarna tegen hun zin in, in een van je hoerenhuizen plaatst?' Dat was het enige waar ze misschien moeite mee ging hebben in Levi's organisatie. Bij veel dingen, het dealen van drugs, verhandelen van wapens, slachtoffers maken, etc, kon ze wel een voorstelling maken, maar ze wist niet of ze het in zich had om onschuldige, jonge meisjes te dwingen als hoer te gaan werken. Daarbij wist ze ook niet of Levi van haar verwachtte dat ze hen zou gaan ronselen. In eerste instantie -een jaar geleden- was daar wel sprake van geweest, echter wist ze niet wat nu de bedoeling was, zeker nu ze een stuk beter getraind was dan ''vroeger''.
Ondertussen luisterde ze overigens wel naar zijn woorden, wat niet betekende dat ze het ermee eens was. Zo schattig was haar gezicht niet. Toch? Om eerlijk te zijn keek ze nooit in de spiegel met het idee dat ze schattig was, zeker niet als ze een lijn zwarte make-up op haar ogen aan het smeren was. Oké, eerlijk, dat was dan wel om een iets stoerder uiterlijk te creëren, maar dat betekende niet meteen dat haar normale uiterlijk schattig was. 'Ik verf mijn haren wel zwart, als het om mijn haarkleur gaat, dan zou dat moeten helpen om niet meer schattig genoemd te worden. Hm?' De enige vraag was dan nog of Levi het toe zou staan, hij had al meerdere keren erover gesproken dat het de bedoeling was dat ze schattig was en Arya wist niet zeker of hij dan iets te zeggen had over hoe zij haar uiterlijk wilde. 'Of gewoon blauw, of van dat hele felle rood. Ik denk dat dat donkerdere rood ook wel zou staan eigenlijk.' Ze sprak net het laatste woord uit, toen de villa in zicht kwam en haar mond bijna open viel van verbazing. Ja, ze had wel een groot huis verwacht, maar dit was absurd.