Arya & Leviii ♥

Een telefoon. Een mobiele telefoon, om precies te zijn. Nadat hij zich ervan verzekerd had dat ze niets zou uitspoken, legde hij het pistool aan de kant en schoof de veiligheidspal er weer op. Hij geloofde dat ze niet eens door zou hebben of hij er wel of niet mee zou kunnen schieten, dus dat maakte verder niet uit. Toen pakte hij de telefoon uit het dashboardkastje en realiseerde zich dat het ding nog aanstond. Dat was heel onhandig, als ze haar telefoon wisten te traceren was hij er geweest. Toch pakte hij het ding, tikte een nummer in en kruiste zijn vingers toen hij het ding hoorde overgaan.
'Hallo?' De ruisende stem klonk Levi bekend in de oren en even zuchtte hij van opluchting. 'Reynold.' Er werd naar adem gehapt aan de andere kant van de lijn. Reynold leek de stem direct herkend te hebben en dat bracht een glimlach op het gezicht van Levi. Uit het oog, maar zeker niet uit het hart. Direct werd er aan de andere kant van de lijn overgeschakeld op Russisch en Levi reageerde er moeiteloos op. 'Hoe ben je weggekomen?'
'Een goed voorbereid plan, laten we het daar maar op houden. Over minder dan een uur zijn we bij jouw huis.. Sorry dat ik je niet eerder op de hoogte kon stellen maar het is dringend.'
'Wij?' Levi glimlachte. 'Mijn nieuwe partner in crime. Ze heeft me heel goed geholpen met ontsnappen, hoewel ze het daar zelf niet zo mee eens was.' Nu klonk er ook een hartelijk gelach aan de andere kant van de lijn, hoewel de nerveuze toon niet geheel verdwenen was. Er werden nog wat woorden gewisseld, daarna hing Levi de telefoon op, haalde de simkaart eruit en zette het apparaat uit. Zo werd het nog iets moeilijker om hen terug te vinden. 'Niet te brutaal worden Arya, anders kan het nog heel vervelend voor je worden. Daarbij, er zijn een heleboel dingen waar ik je nog voor kan gebruiken en het is aan jou of dat in positieve of negatieve zin is.' Hij vond het heerlijk, het vrije gevoel. Als ze niet op een snelweg hadden gereden -want daar reden ze onder de hand al op- had hij even zijn hoofd uit het raam gestoken om te genieten van de wind die in zijn gezicht zou slaan. Maar dat was misschien wel een beetje gevaarlijk.
Ja wat, ergens was hij ook nog een kind hoor. Hij was nooit echt kind geweest en daardoor kwamen zulke kinderlijke neigingen wel eens bij hem op. Hij vond het heerlijk om weer vrij te zijn.

Vurig hoopte ze dat iemand haar telefoon aan het traceren was, dat ze door zouden hebben dat zij niet de persoon was die momenteel met iemand aan het bellen was en dat ze uiteindelijk op hen stonden te wachten wanneer ze op de plaats van bestemming aankwamen. Levi begon in een andere taal te spreken, een taal die ze niet kende, maar waarschijnlijk was het wel daadwerkelijk een bestaande taal, aangezien hij er rustig in verder praatte. Wanneer hij niet aan het praten was, kon ze ook diezelfde taal van de andere kant van de lijn horen. De enige informatie die ze hierdoor had ontvangen, was de naam van die persoon. Reynold. Geen idee wie dat nu weer was.
'Niet te brutaal worden Arya, anders kan het nog heel vervelend voor je worden. Daarbij, er zijn een heleboel dingen waar ik je nog voor kan gebruiken en het is aan jou of dat in positieve of negatieve zin is.' Met een ruk keek ze om, vergat even dat ze het stuur vast had en keek heel snel weer naar voren, om ook de auto weer recht te sturen.
'Het kán vervelend wórden? O, wat is dít dan? Persoonlijk vind ik het erg vervelend dat je bovenop me viel, een pistool op me richtte, me dwingt naar god weet waar te rijden en dan ook nog gaat zeggen dat dingen positief of negatief voor me uit kunnen pakken. Leg me anders maar eens uit wat het positieve scenario is wanneer ik niet brutaal zou doen.' Haar handen knepen zich vast om het stuur, even werden haar handen wit van de kracht die ze erop zette, tot ze hen weer liet ontspannen en de afslag nam. 'Bovendien maakt het voor mij niet uit of ik brutaal, arrogant, intelligent of gewoon braaf ben, je kan me nu niet neerschieten en wat er straks met me gebeurt, ga ik toch al niet leuk vinden. Wat je ook van plan bent, dat weet ik vrij zeker.' In principe sprak ze de waarheid, Arya wist dat Levi haar nooit zou laten gaan, zeker niet nu ze de naam van zijn partner wist en daarnaast had hij al gezegd dat hij nog leuke dingen met haar kon doen. Nee, het was niet echt haar dag vandaag.

Hij vond het wel amusant dat ze ineens een grote mond had nu hij zijn wapen niet meer op haar gericht hield, maar besteedde er voor nu vrij weinig aandacht aan. 'Oh lieve meid, snap je het nog steeds niet? Wat in die gevangenis is gebeurd was een ongelukkig toeval en het spijt me zeer dat ik je daarin meegesleept heb. Maar goed, nu is er geen weg terug meer en heb je een keuze tussen meewerken en leven, of besluiten je als een rebelse puber te gedragen en een kogel door je hoofd te krijgen. Of nee wacht..' Hij glimlachte, zichzelf amuserend met zijn gedachten. 'Niet door je hoofd, dat zou het te makkelijk maken. Onherstelbaar verminken kan ook. En je als voorbeeld gebruiken voor andere meisjes die niet luisteren.'
Ze namen een afslag en Levi wierp een snelle blik op de TomTom, die aangaf dat het vanaf nu nog een halfuurtje was. Hij had gelijk gehad, Arya reed net iets harder dan het apparaat anticipeerde en daardoor schoof de aankomsttijd nogal. Beter, dan waren ze des te eerder op plek van bestemming en kon Levi zich in ieder geval omkleden. De vuile overall die hij droeg irriteerde hem mateloos nu hij vrij was dus er moest iets aan gedaan worden. Ook was het hoog tijd dat zijn haar weer eens geknipt werd en hoewel Levi totaal niet ijdel was, moesten er nogal wat meer dingen gebeuren aan zijn lichamelijke verzorging.
'En het maakt niet uit dat je zegt dat je het sowieso niet leuk zal vinden. Er zijn meerdere gradaties van niet leuk en ik kan je nu alvast vertellen dat de ene "niet leuk" beter is dan de andere. Oh, je zult zo veel keuzes kunnen maken in de komende paar uur en die keuzes zullen definitief zijn.' Hij voelde zich ongelofelijk gelukkig op dit moment en niets zou dat gevoel kunnen drukken, al helemaal niet de stagiaire die een beetje geïrriteerd deed. Nee, Levi kon door niets meer uit zijn humeur gehaald worden. Des te verder ze wegreden van de gevangenis, des te vrijer hij zich voelde. En over enkele dagen zou het zijn alsof hij nooit weggeweest was.

Lieve meid? Ze was alles behalve een lieve meid, sowieso was ze een vrouw en geen meisje. 'Ik ben net zo oud als jij, dat realiseer je je wel hé? Je kan stoppen met proberen om me te kleineren, dat heeft vrij weinig effect en het maakt me waarschijnlijk alleen nog maar brutaler.' Het scheen hem vrij weinig te interesseren dat ze brutaal, desnoods zelfs arrogant, tegen hem deed en ergens intrigeerde haar dat. Wat won hij ermee als ze gewoon door ging met praten? Onwillekeurig besloot ze onmiddellijk om verder niet meer op hem in te gaan. Niet op het feit dat hij zei haar te verminken, of dat hij begon over de verschillende gradaties in ''niet leuk''. Er was niets leuk zolang hij in de buurt was, daar kon hij in ieder geval van op aan.
Uiteindelijk, na nog zo'n twintig minuten gereden te hebben, kwamen ze aan op de plaats van bestemming en parkeerde Arya de auto in een van de daarvoor bestemde vakken. Het was een vrij luguber straatje en ze wist heel zeker dat ze hier nog nooit geweest was, hier nooit had willen komen en graag weer heel snel verdween. Eenmaal geparkeerd zette ze de handrem erop, trok de sleutel uit het contact en gooide deze op Levi's schoot. Ze kon toch vrij weinig met hem naast haar, hij had nog steeds het pistool in zijn bezit, dus kon ze hem net zo goed tegemoet komen. In sommige opzichten. Ietwat nieuwsgierig keek ze toch de straat door, zag in een van de deuropeningen een man leunen, overduidelijk naar hen starend. Misschien was dat die Reynold waarmee Levi aan de lijn gesproken had. Ergens hoopte ze dat het een agent was, hoewel dit waarschijnlijk loze hoop was. Agenten kwamen hier vast ook liever niet.
'En wat nú? Ga je me opnieuw mee slepen, een pistool op me gericht houden? Och, wat een plezier allemaal.' Ja, ze begon arrogant te worden en moest moeite doen om niet verder te praten. Niemand had daar wat aan, maar zo was haar karakter nu eenmaal wanneer mensen dingen deden waar ze niet tegen kon of niet van hield en Levi pushte haar heel erg in dat opzicht.

Hij pakte de sleutels en het pistool, wiste het adres uit de TomTom en stopte ook de telefoon in zijn zak, waarna hij uitstapte. Het was lang geleden dat hij in deze buurt geweest was, maar er was niets veranderd. Nog steeds verloederd, de perfecte plek om je te verbergen. Hij deed de wagen maar op slot en hoopte dat er extra beveiliging op het ding zat, anders zouden de ramen morgen ingeslagen zijn. Of niet, misschien dwong de dure uitstraling van de wagen wel respect af. Levi zou het wel zien. In ieder geval glimlachte hij naar het meisje, drukte hij het pistool tegen haar rug aan en knikte. 'Dat is precies wat ik van plan ben ja.' Hij had Reynold al zien staan en wisselde even een blik met de man. Deze liep naar binnen en Levi porde Arya met zijn pistool ten teken dat ze daar ook heen moest. Als ze haar brutale smoeltje nou eventjes kon houden, zo Levi haar mond niet dicht hoeven te plakken.
Eenmaal binnen gooide hij de telefoon op tafel neer, die direct opgeraapt werd door een kleiner figuur dat niet in de deuropening had gestaan. Levi glimlachte. Reynold had duidelijk goede zaken gedaan toen Levi er niet was, want dit ventje was nieuw in de organisatie. Het ventje liep er snel vandoor en daardoor wist Levi dat het wel goed zou komen, traceren zou niet lukken. Jammer voor de politie, goed voor hem.
Niet veel later stond er een kleine groep mannen in de woonkamer. Bekende gezichten, slechts aangetast door het zware leven en door de jaren waarin ze elkaar niet gezien hadden. Levi kende de namen uit zijn hoofd, zij kenden zijn naam uit zijn hoofd. Het waren oude handlangers van hem, mannen die in zijn dienst hadden gestaan tot hij opgepakt was. Het was niet meer dan logisch dat de meesten naar Reynold waren vertrokken toen de organisatie uit elkaar viel. 'Houd haar in de gaten, het is lang geleden dat ik me heb kunnen opfrissen en dat ga ik dus eerst even doen. Plak haar mond maar dicht als ze vervelend wordt.' Hij sprak in gewone taal, dus iedereen verstond hem en Reynold liet hem erlangs. Hoewel dit huis van de buitenkant niet veel soeps leek, was het vanbinnen vrij luxueus ingericht. Dure meubels, goed onderhouden muren en de badkamer glansde. Er lagen zelfs al kleren voor hem klaar. Levi glimlachte. Het was goed om weer thuis te zijn.

Haar voorspelling was vrij juist geweest, aangezien ze het pistool al heel snel weer tegen haar rug voelde en ze gedwongen werd naar de man toe te lopen die in de deuropening stond. Of ja, had gestaan, aangezien hij weer naar binnen was gelopen en dat precies was wat Arya en Levi nu ook deden. Eenmaal binnen zag ze heel wat meer mannen dan ze gezien had, onmiddellijk zette ze een stap achteruit en keek hen argwanend aan. Levi scheen hen allemaal te kennen, niet dat ze daar wat aan had en het was niet moeilijk om te zien dat ze hem respecteerden. 'Houd haar in de gaten, het is lang geleden dat ik me heb kunnen opfrissen en dat ga ik dus eerst even doen. Plak haar mond maar dicht als ze vervelend wordt.' W-wacht, wat ging hij doen? Met een ruk keek ze hem aan, schudde zachtjes haar hoofd en zette nog een stap achteruit toen hij de kamer verliet.
Alle mannen keken haar aan, ze voelde hen staren en wist niet precies hoe ze daarmee om moest gaan. Bij Levi durfde ze in de auto wel een grote mond op te zetten, nu was dat anders. Hij had één pistool gehad en zij reed op dat moment, hij kon haar onmogelijk iets aandoen als hij niet wilde dat ze de macht over het stuur verloor. Nu was dat anders. De mannen hier waren zwaar bewapend, ze kon de messen en pistolen op hun lichaam zien zitten en ze hielden haar allemaal in de gaten. Waarom? Oh, wacht, dat wist ze wel, omdat Levi het hen gevraagd had en hij blijkbaar de moeite waard was om naar te luisteren.
'Dus jij bent de nieuwe partner in crime?' De man die ze in de deuropening had zien staan, lachte zachtjes terwijl hij zijn hoofd schudde. 'Je bent best schattig, ik snap wel waarom Levi je meenam. Altijd leuk om een knap gezichtje naast je te hebben, nietwaar?' Hij was haar een beetje aan het pesten, kijken hoe ze op zijn woorden zou reageren, maar ze zei niets. Het enige wat Arya momenteel deed was argwanend naar alle mannen in de ruimte kijken.

In de gevangenis hadden ze eenmaal per week gedoucht, maar bij Levi was dat lastig geweest doordat iedereen bang was zijn handboeien los te maken. Het resulteerde erin dat hij soms een maand niet kon douchen. Ja, zo ranzig was het geweest. Daarom genoot hij er nu dus ook van dat hij gewoon warm water en zeep had, zelf een schaar tot zijn beschikking had om zijn veel te lange haar af te knippen. Ja, hij kon zelf zijn haar knippen. Hij was geen volledig idioot en had dat al vaker gedaan, niets nieuws onder de zon. Eerst douchen, badderen, wat dan ook.
Het warme water stroomde over zijn vuile lichaam en Levi voelde hoe met de stromen water ook het vuil van zijn lichaam werd gewassen. De waterstralen die op de grond landden, waren donker van de vuiligheid en het stof en na vijf minuten douchen voelde het alsof hij een nieuwe huid had. Nou ja, niet precies natuurlijk maar je snapte wel wat hij bedoelde. Op zijn littekens en tatoeages na, leek hij een heel ander mens door deze douche. Al helemaal toen hij daarna zijn haar knipte, andere kleding aandeed en zichzelf nog eens bestudeerde. Ja, dit was de Levi van een aantal jaar geleden. Het enige verschil was uiteraard dat hij ouder leek dan toen en daardoor toch een meer gezaghebbende uitstraling kreeg. Waar hij eerst de gevangene was geweest, zei zijn uiterlijk nu direct "leider". En dat was hij.
Hij liep naar beneden nadat hij zijn rotzooi ietwat had opgeruimd en zag daar dat bijna alles zo was zoals hij het achtergelaten had. Met een handgebaar stelde hij voor om het gesprek te verplaatsen naar de keukentafel, waar de meeste mannen plaatsnamen. Arya pakte hij -niet eens heel hardhandig- bij de arm en zette haar op een stoel naast die van hem neer. 'Zo, vertel me nu maar eens wat ik allemaal heb gemist de afgelopen tijd. En een glas whiskey graag.' Iemand stond op om het drankje te pakken en schonk ook voor de anderen wat in, waarna Reynold van wal stak met het verhaal van de afgelopen drie jaar. Er was een heleboel gebeurd.

'Kan je niet praten? Vast wel, je ziet er niet uit als iemand die haar mond graag dicht houdt, zeker niet wanneer anderen je dat opdragen. Of zit ik nu heel verkeerd?' Hij kwam een paar stappen dichterbij, stappen die Arya imiteerde, maar dan achteruit. In haar ooghoeken kon ze zien dat de rest van de manschappen het best grappig vonden, maar zij vond er niets aan. Ja, ze waren haar aan het testen, prima, maar zij hen ook. Ze kende hen niet, wist niets van hen. In Levi's geval had ze nog ongeveer in haar hoofd wat voor daden hij allemaal op zijn naam had staan, van hen had ze niets. Blanco. Ondertussen stond ze half tegen de muur aan, kon geen kant meer op en moest hem wel recht aankijken, hopen dat hij haar gewoon met rust zou laten. Zijn hand kwam langzaam omhoog, streek heel voorzichtig langs haar wang, waarna hij weer omdraaide en haar met rust liet. Blijkbaar was ze toch niet interessant genoeg voor hem. Gelukkig maar.
Op dat moment kwam ook Levi weer naar beneden en het eerste wat hij deed was haar arm vastpakken en haar mee naar de keuken sleuren, waar ze op een stoel neer werd geduwd. 'Zo, vertel me nu maar eens wat ik allemaal heb gemist de afgelopen tijd. En een glas whiskey graag.' Het was overduidelijk dat hij de baas was, zodra hij vroeg om whiskey, werd dit gehaald. Iedereen kreeg wat te drinken en zelfs zij kreeg een glas met whiskey voorgezet, hoewel ze wel eerst een blik op Levi wierpen. Niet dat ze het ging drinken, maar dat was dan weer een ander punt.
'Je zaken die niet door de politie geconfisqueerd werden, hebben we zo goed mogelijk lopende gehouden. De bordelen waaraan je wel eens levert, hebben we nog steeds contact mee en ze hebben me altijd verzekerd dat, wanneer je zelf iemand nodig hebt of iemand wil dumpen, je welkom bent.' Zijn blik schoot even naar Arya, die als verstijft op haar stoel zat. Bordéél?! Nee, nooit. Na een kleine glimlach van Reynold, schudde hij zijn hoofd en ging weer verder. 'De meeste van je huizen zijn overlopen, niet allemaal en twee van je opslagplaatsen met wapens en voertuigen zijn nog intact. Ik heb daar mannen die je kan vertrouwen om de boel te bewaken. Verder zal je wel wat dingen weer op moeten gaan bouwen, wij zijn je niet vergeten, alleen ben ik bang dat niet iedereen je nog op het netvlies heeft.'

Levi nam de informatie in zich op, knikte een aantal maal en wachtte toen tot het hele verhaal verteld was. 'Ik wil de adressen hebben van de niet overlopen huizen, met de adressen van de twee opslagplaatsen erbij. Ook wil ik dat iemand gaat inventariseren hoeveel wapens er daar nog liggen.' Hij dacht even na, nam daarbij een slok van de whiskey, die direct in zijn keel brandde. Een prettig gevoel, maar hij wist dat hij op moest passen. Drie jaar sober leven zou zijn lever geen goed hebben gedaan en hij had geen zin om vanavond al knock-out te gaan. Hij wendde zich toch Reynold. Hoewel Levi altijd de absolute leiding had gehad, was Reynold zijn rechterhand geweest met een eigen netwerk van mensen. 'Ik wil je hartelijk bedanken voor de inzet die je hebt getoond. De zaken zijn verder wel goed verlopen, neem ik aan?' Een discreet knikje, maar een met een glimlach aangenomen compliment stelden Levi tevreden. Hij leunde achterover in zijn stoel en nipte nogmaals van het glas. Daarna keek hij de ruimte rond. 'Ik wil jullie allemaal even bedanken voor het feit dat jullie hier zijn en nog steeds loyaal aan me zijn. Jullie zijn meer mijn familie dan iemand ooit zou zijn.'
Het was geen leugen, dit wás zijn familie en dat wisten ze. Loyaliteit, betrouwbaarheid, er zijn voor elkaar.. Voor de buitenwereld was dit een zooitje criminelen die alleen maar op eigen gewin uit waren, maar als ze beter nadachten zouden ze zich beseffen dat dit niet het geval was. 'Maar nu we het toch over bordelen hebben...' Zijn blik gleed langs alle mannen, bleef uiteindelijk hangen bij het meisje wat ongeveer naast hem zat. Een onheilspellende lach speelde rond zijn lippen. 'Lieve Arya, wat denk je ervan. Wil je hier blijven en met ons werken, of zie je meer toekomst in de hoerenindustrie? Ze zeggen dat er goed geld te verdienen valt en je zou me best veel opleveren met dat rooie hoofdje van je.' Een zacht gelach klonk op rond de tafel en allen wachtten af wat het meisje, de vrouw zoals ze zelf zo fel zei, zou kiezen. De consequenties van haar keuze zou ze uiteraard pas later ervaren.

Van buiten speelde ze rustig met haar armband, ze lette niet echt op wat er gezegd werd door Levi en die Reynold. Ten eerste kon ze toch niets met deze informatie en ten tweede had ze geen zin om er iets mee te kunnen. Wat zou ze ermee moeten? Doorspelen aan de politie? Dan moest Arya er eerst achter komen hoe ze dat ging doen, er ook nog eens voor zorgen dat ze niet gepakt werd door een van Levi's mannen of hemzelf. Of, mochten ze er wel achter komen, de consequenties dragen die hij haar oplegde en daar werd ze ook niet vrolijk van. Nee, het gesprek interesseerde haar niet, hoewel dat veranderde toen er tegen haar gepraat werd. 'Maar nu we het toch over bordelen hebben...' Ze voelde dat alle blikken op haar gericht werden, wat ervoor zorgde dat zij naar Levi keek, aangezien hij ook daadwerkelijk de persoon was die tegen haar sprak. Overigens verbaasde het haar wel dat ze een ''keuze'' kreeg, als je het al zo kon noemen, en even trok ze een wenkbrauw naar hem op.
'Als je me het verschíl kan uitleggen tussen een bordeel en bij jou en je mannen in de buurt blijven, dan kan ik je mijn antwoord geven.' De mannen hadden haar nog niet horen praten en je zag ze, ongeveer allemaal, verbaasd opkijken. Ja, ze was brutaal. Voornamelijk Reynold keek even van Levi, richting Arya en weer terug.
'Je gaat achteruit wanneer ik aangelopen kom, maar je hebt wel het lef om zo tegen hém te spreken?' Hij wist niet precies of hij het meisje nu dom moest noemen, of juist intelligent. Misschien zat er wel een strategie achter die geen van hen begreep, hoewel ze die waarschijnlijk zelf dan ook nog moest ontdekken.
'Verschil moet er zijn,' haar blik was nog steeds op Levi gericht en ze meende wat ze had gezegd. Zij zag het verschil niet. 'Dus eigenlijk is de keuze of ik geld voor je wil verdienen of je plezier breng, wauw, echt een moeilijke keuze dit.'

Levi stak een hand op, wat Reynold tot zwijgen bracht, hoewel de man duidelijk verontwaardigd leek dat het meisje zo over Levi mocht praten. 'Rey, vergeet niet dat zij de reden is dat ik hier zit. Het is oké.'
Duidelijk was zijn rechterhand daar niet tevreden mee, maar hij hield verder zijn mond en dat nam Levi hem in dankbaarheid af. Het was duidelijk dat zijn gezag hier nog steeds gold, hoewel dat voor Arya blijkbaar niet het geval was. Toch was hij nog steeds ontspannen, haar woorden deerden hem nauwelijks en ach, misschien had ze wel een punt. Hij zou zich er in ieder geval geen zorgen om maken.
'Het verschil is dat je hier een iets betere behandeling zult ondervinden mits je meewerkt.' Hierbij wierp hij een strenge blik op zijn mannen, die allemaal wisten dat hij het meende als Levi dat zei. 'Als je besluit het hoerenhuis in te gaan zal ik je niet tegenhouden, want dan verdien je geld voor me en dat maakt me ook gelukkig. Maar goed, hoeveel mannen zul je op een dag moeten bevredigen? Tien, vijftien?' Hij zweeg eventjes, glimlachte. Het was helemaal niet zijn bedoeling om haar naar een hoerenhuis te sturen, hij had haar liever hier als persoonlijk vermaak. Ja, persoonlijk. Hij was niet zo goed in delen en zou dat dus ook niet gaan doen. Trouwens, hij zag ergens wel potentie in haar. Met die grote mond zou ze mensen irriteren, maar als hij zeker wist dat ze aan zijn kant stond en haar een wapen in handen gaf, zou dat nog vermakelijke situaties op kunnen leveren. En anders kon hij haar altijd nog gebruiken om ándere meiden te regelen. Maar goed, dat waren toekomstplannen.
'Hier zou dat zéér beperkt worden. En met beperkt bedoel ik dat er maar één iemand is die aan je komt. Maar zoals ik al zei, het is jouw keuze.'
De spanning aan tafel was wel gestegen trouwens, toen zij zo'n brutale mond tegen hem had. Het leek alsof de meeste mannen niet konden geloven dat ze dat überhaupt durfden, één van hen had zelfs zijn hand op een werpmes gelegd wat waarschijnlijk bij haar eerstvolgende opmerking die te brutaal was, naar haar toegeworpen zou worden als Levi niet ingreep. Vermakelijk.

O, ja, zij was inderdaad de reden dat Levi hier levend en wel aan tafel zat. De reden dat hij had kunnen ontsnappen. 'Was het gewoon geluk voor je dat er een stagiaire kwam, aangezien je dat trucje van je niet bij een van de bewakers uit had kunnen voeren. Dan was het zeker ook geluk dat ik vrouwelijk ben en daarbij niet bepaald lelijk, hm? Of wist je dat ik kwam?' Het was heel makkelijk om Arya af te leiden van het onderwerp waarover je in eerste instantie aan het praten was, één opmerking, één blik of zelfs een gezichtsuitdrukking was genoeg om tientallen radartjes in haar te laten draaien en ze ging zo weer over op een ander onderwerp.
'Hier zou dat zéér beperkt worden. En met beperkt bedoel ik dat er maar één iemand is die aan je komt. Maar zoals ik al zei, het is jouw keuze.' Levi trok haar gedachtes weer terug naar de realiteit, opnieuw keek ze hem met samengeknepen ogen aan. Ja, ze zou maar één persoon hoeven te plezieren in plaats van een stuk of honderd per week, maar die ene persoon was wel de man die nu tegen haar praatte en ze wist niet of dit nou echt bevorderlijk was voor haar keuze. Toch wist ze wel dat ze één persoon prefereerde boven heel veel. Daarbij kwam dat ze het hem bijzonder moeilijk kon maken wanneer ze zijn persoonlijke pleziertje was, dat werd moeilijker wanneer ze in een bordeel geplaatst werd.
'Best,' lichtjes snauwde ze hem de woorden toe, pakte het shotje met whiskey en gooide deze in een keer achterover. 'Ik ben jouw pleziertje wel. Veel succes ermee, we zullen eens zien hoe lang jíj het met míj vol gaat houden. Langer dan twee maanden en je zou de eerste zijn,' het was een indicatie van hoe lang mannen het over het algemeen met haar vol hielden. Arya was slim, veeleisend en vooral heel arrogant. Levi ging zijn handen vol krijgen aan het meisje, of hij daar nu zin in had of niet en ze zou het hem nog veel moeilijker maken dan wat ze bij haar exen gedaan had.

Levi grijnsde. Het was zeker een gelukkig toeval geweest dat er een knappe stagiaire gekomen was, maar anders had hij het ook wel een keer kunnen uitvoeren hoor. Hij gaf eerlijk toe dat hij haar per ongelijk expres mee had gesleept in zijn plan om vrij te breken, maar uiteindelijk had het heel goed uitgepakt en niet alleen door haar auto, die hen snel van de ene naar de andere locatie kon brengen. Zijn grijns werd alleen maar breder toen ze met lichte tegenzin toestemde en waarschuwde dat niemand het langer dan twee maanden met haar uitgehouden had. Hij haalde zijn schouders op, nam zelf een laatste slok van de whiskey en schoof zijn stoel toen naar achteren. 'Als je zo vervelend bent dump ik je alsnog in een hoerenhuis,' zei hij nonchalant, wat opnieuw hartelijk gelach opleverde. Daarna stond hij op. 'Bij deze is deze vergadering gesloten. Reynold, ik ga er vanuit dat ik van jou de adressen krijg en dat je iemand naar die opslagplaatsen stuurt om te inventariseren hoeveel we nog hebben. Ondertussen denk ik dat ik eventjes druk ben.' Zijn oog bleef op Arya hangen en de glimlach rond zijn lippen was nog niet verdwenen. Oh, hij zou wel even druk met haar zijn. Hij vond haar nu al leuk, de manier waarop ze zich opstelde. Reynold knikte. 'Je weet welke kamers je kunt gebruiken,' antwoordde hij zonder verdere omhaal en daarna wendde hij zicht tot de mannen. Een aantal werden weggestuurd om het werk op te knappen, weer anderen werden erop uitgestuurd om woord te verspreiden. Zo was het dat er uiteindelijk nog maar een paar man over was en die hadden allemaal hun eigen zaken te regelen. Levi was ondertussen zijn aandacht al kwijt. Laten we het erop houden dat hij net een vrij knappe jongedame voor zichzelf geregeld had, terwijl hij al drie jaar geen vrouw meer aangeraakt had. Nou ja, dat bij elkaar optellen en je snapte wel wat hij wilde. Dus liep hij op haar toe, pakte haar stevig vast en boog zich naar haar oor. 'Als ik jou was zou ik heel voorzichtig zijn met de woorden die ik zei. Ze kunnen tegen je gebruikt worden.' Daarna tilde hij haar op alsof ze niets woog -al dat lopen ging zo langzaam- en bracht haar naar een van de kamers die beschikbaar gesteld waren.

Zijn gezicht sprak boekdelen, schijnbaar had ze gekozen voor de optie die hijzelf ook prefereerde en ze wist niet of dat haar keuze beter maakte. Kon ze nog ruilen? Nee, ze ging nu niet meer laten weten dat ze spijt had van haar beslissing, Arya zou het er maar mee moeten doen. 'Als je zo vervelend bent, dump ik je alsnog in een hoerenhuis.' Woedend richtte ze haar blik op hem, dat was níet de afspraak. Hij had haar laten kiezen, als zij dan koos om zijn plezier te zijn, ging hij haar niet alsnog in het hoerenhuis dumpen wanneer hij klaar met haar was. Daarnaast voelde ze zijn blik op haar gericht, ze keek expres zijn kant niet op en pulkte opnieuw aan haar armband. Niet iets wat ze normaal gesproken niet deed, eigenlijk was dat een standaard actie van haar vingers wanneer ze niet precies wist wat ze moest of ging doen.
'Je weet welke kamers je kunt gebruiken.' Met een ruk keek ze op, richting beide mannen en snapte heel goed wat er nu gezegd werd.
'Heeft het enige invloed dat ik prefereer om niet naar een van die kamers te gaan en dat ik gewoon, alléén op deze stoel blijf zitten?' Arya zag de man glimlachend zijn hoofd schudden, waarna ook hij de kamer verliet en ze Levi's handen op haar schouders voelde. Zijn woorden waren overduidelijk en haar lichaam verstijfde toen hij haar optilde. Een lichte trilling ging door haar lichaam. Dit was de eerste keer dat Levi haar echt vast hield, dat hij bezitterig over kwam. Natuurlijk had hij al een paar keer duidelijk gemaakt dat ze alleen van hem was, maar dat hij haar ook zo vast hield, was dan weer iets anders. Tot nu toe had ze voornamelijk het pistool tegen haar huid gevoeld, af en toe pakte hij haar vast en duwde haar ergens heen, maar dat was niet zo erg geweest als wat nu het geval was. Dit was verschrikkelijk en ze begon dan ook in zijn armen te kronkelen, alles om los te komen. 'Laat lós, ik kan zelf ook lopen,' ze grauwde hem de woorden toe.

Hij lachte toen hij haar gekronkel voelde. Leuk, leuk was ze als ze zo deed. Ze zou het nooit van hem winnen in kracht en qua tactiek zou ze hem ook nooit verslaan. Nee, Levi was slimmer en sterker en dat gaf hem een groot voordeel. 'Je kunt wel zelf lopen, maar de vraag is of je dat zou doen. En hoe snel je dat zou doen.' Hij zette haar uiteindelijk op de grond neer toen ze in de kamer waren die hij had gewild, waarna hij de deur dichtdeed. Op slot, wel te verstaan. Hij kon niet hebben dat ze wegliep of dat iemand nonchalant naar binnen kwam lopen. Niet dat hij iets had om zich voor te schamen, zeker niet. Maar goed, hij zou er niet mee op de koop lopen. Vooral niet omdat dat nergens voor nodig was.
Oké, de deur was nu dicht en ze waren met zijn tweeën in een kamer. Even nam Levi de tijd om Arya écht goed te bekijken. Begreep hem niet verkeerd, hij had haar een week kunnen bestuderen op het veld, maar nooit van dichtbij. Nu pas kon hij goed de details van haar lichaam zien, de kleur van haar ogen in zich opnemen en gewoon genieten van het totaalbeeld dat voor hem stond. Hij liep naar haar toe, legde zijn armen om haar heen en begon met zijn handen de lijnen van haar lichaam te volgen. Totaal niet verkeerd, moest hij toegeven. Ook haar lengte was niet verkeerd, hij vond het heerlijk als een meisje korter was dan hij. Korter, maar niet zo klein als een midget. 'Gespannen blijven helpt niet,' fluisterde hij zachtjes, niet eens onvriendelijk. Hij wist dat hij een bijtende opmerking zou kunnen krijgen, maar dat zou haar alleen maar nadeel opleveren. Als ze dit nu al verpestte, was het klaar met langzaam doen en zou hij haar alleen nemen, zonder rekening met haar te houden. Kijk, Levi was best nog een vriendelijke jongeman voor zijn standaarden hoor, alleen zag het meisje dat niet in.

Misschien had hij wel een goed punt dat ze heel hard de andere kant op gerend zou zijn wanneer ze begrepen had wat precies de bedoeling was en zelfs als dat niet het geval was, liep ze inderdaad niet zo snel als hij. Zijn benen waren een stuk langer dan die van haar en hoewel hij nu haar gehele gewicht in zijn armen hield, praktisch met zich mee sleepte, ging het nog steeds sneller dan Arya laten lopen. Uiteindelijk hield hij halt in één van de vele kamers die ze ondertussen had gezien, zette haar op de grond en sloot de deur. Waarom? Mocht ze er niet vandoor? Waarschijnlijk niet, maar ze zou wel heel graag deze kamer verlaten, zeker toen hij haar zo overduidelijk aan het keuren was.
Ze voelde zijn handen op haar lichaam, probeerde het trillen van datzelfde lichaam tegen te gaan en sloot heel even haar ogen. O, Arya wist wel dat er vrij weinig was dat ze tegen hem kon doen, zeker wanneer hij zo overduidelijk zijn zinnen op haar lichaam gezet had, maar dat wilde niet zeggen dat ze er bepaald vrolijk van moest worden. Ze was bang. Dat kon ze wel toegeven, toch? Niet dat ze het hardop zou zeggen, nee, dat was dan weer een paar stappen te ver, maar ze was wel bang. Het meisje was geen maagd meer, wist hoe alles in elkaar zat, echter bleef hij wel Levi en ze was zijn slachtoffer, hoe je het ook wilde noemen.
'Gespannen blijven helpt niet.' Arya opende haar ogen en keek hem recht aan, zo weinig mogelijk emotie was op haar gezicht te lezen. Waarom zei hij dat nou? Alsof ze dat niet wist? Heus, ze probeerde het wel, maar het was momenteel erg lastig voor haar om niet gespannen te zijn. Zo hard als ze kon, duwde ze hem met haar handen een stukje naar achteren, struikelde uit zijn greep en deinsde een paar stappen achteruit. Natuurlijk zette ze zich op deze manier klem in de hoek, alleen was het niet bepaald alsof ze de kamer al uit kon en dat maakte dus ook vrij weinig verschil.
'Als jij me kan uitleggen hoe ik kan ontspannen, terwijl er een net ontsnapte psychopaat voor me staat die me gaat verkrachten, dan wil ik graag je tips proberen, maar ik betwijfel of jij ooit in mijn positie hebt gestaan en dus überhaupt nuttige tips hebt.' Haar stem was niet snauwend, of brutaal, niet eens arrogant. Nee, ze praatte best zacht en je kon horen dat ze wist er niets aan te kunnen doen, maar het er niet mee eens was en eigenlijk doodsbang voor hem was. In de auto had ze meer gedurfd, ze wilde wel weer terug naar die auto van haar vader, dat was veiliger.

Het verraste hem niets dat ze hem wegduwde. In tegendeel, hij had al verwacht dat ze dit zou doen, vooral omdat hij haar lichaam had voelen trillen onder zijn handen en hoewel hij heel goed wist waardoor dat kwam, zou ze dat toch echt moeten afleren. Hoewel hij het nu nog tolereerde, zou het over een tijdje toch wel vervelend worden. Opnieuw liep hij naar haar toe, maar dit keer keek hij haar slechts doordringend aan, raakte hij haar niet aan.
'Toevallig heb ik dat nooit meegemaakt nee. Maar ik kan me zo voorstellen dat het alleen maar vervelender wordt als je tegenwerkt, maar minder vervelend is als je je eraan overgeeft.' Hij keek haar geringschattend aan. Hoewel ze er doodsbang uitzag, wist hij niet zeker of ze zich eraan over zou geven. Nou ja, ze wist wat de consequenties konden zijn als ze het niet deed, dus ze moest nu voor zichzelf opnieuw een keuze maken. Levi zou met beiden wel kunnen leven, het zou slechts voor haar vervelend worden in één van de situaties. Als het nodig was zou hij haar zelfs vastbinden aan het bed, maar dat was alleen in heel extreme gevallen.
Eigenlijk had hij haar nu ook al ingesloten, ze stond in een hoek van de kamer en verder kon ze nergens heen. Als hij wilde, kon hij nu doen wat hij wilde met haar, maar dat deed hij niet. Kijk, hij was nog best vriendelijk. Hij had haar op kunnen pakken, op het bed kunnen gooien en gewoonweg ruw kunnen verkrachten. Maar warempel, hij deed het niet. Misschien had het te maken met het feit dat hij het meisje feitelijk zijn leven schuldig was, of misschien was hij gewoon slap geworden in de afgelopen drie jaar. Nee, slap was hij niet geworden. Als zij ervoor koos om tegen te gaan stribbelen, wist hij een heel goede oplossing, daar hoefde ze zich geen zorgen om te maken. Hij zette nu nog wel een stap dichterbij, raakte haar nog steeds niet aan, maar hun lichamen waren slechts enkele centimeters van elkaar verwijderd. Ze zou in geen enkel geval wegkomen, wat ze ook probeerde. Levi was op zowel ontsnaptrucs als andere trucs wel voorbereid. En de deur was op slot dus ver zou ze niet komen. Een glimlach rond zijn lippen, die bijna niet op te merken was.

Natuurlijk kwam hij achter haar aan, wat had ze anders moeten denken? Dat hij haar met rust zou laten? Dat, omdat zij bang was, hij van zijn plannen met haar af zou zien? Iedereen wist dat dat niet ging gebeuren, of Arya nu meewerkte of niet, zijn plan was duidelijk en het zag er niet naar uit alsof hij daarvan af ging wijken. Levi kwam heel dichtbij staan en ze deed de laatst mogelijk stap zelf achteruit, waarna ze de muur tegen haar rug voelde en wist dat het einde bereikt was. 'Toevallig heb ik dat nooit meegemaakt nee. Maar ik kan me zo voorstellen dat het alleen maar vervelender wordt als je tegenwerkt, maar minder vervelend is als je je eraan overgeeft.' Goh, wat een verrassing dat hij dit nooit meegemaakt had. Dat had ze nou echt niet verwacht, hoe kwám hij erbij dat zoiets hem nog nooit was overkomen?
'Het maakt niet uit of ik meewerk of niet, Levi, ook al denk jij dat de pijn die het doet wanneer ik niet mee werk, me daar anders over laat denken. Mentaal zal het meer pijn doen om te weten dat ik niet de baas ben over mijn eigen lichaam en dat jij de mogelijkheid hebt om dat te bevuilen. Probeer niet in mijn hoofd te komen, ik ga geen seks met je hebben, maar ik ga het mezelf ook niet moeilijker maken dan nodig is.' Doordat zij nog een stap naar achteren gedaan had, was er genoeg ruimte tussen hen in voor Arya om haar leren jasje uit te doen en haar top over haar hoofd heen te trekken. De kleding liet ze op de grond vallen, echter bleef ze wel tegen de muur leunen, kijkend hoe hij op haar lichaam reageerde. O, ze wist heel goed dat ze een prima lichaam had, maar ze wilde zien hoe hebberig hij was. 'Wat wil je van mij, naast het feit dat je me voor je plezier gebruikt, dat kan je niet continue doen. Denk ik.'

Kijk, ze leek het te begrijpen. Hoewel ze er niet gelukkig van werd, wat hij niet van haar verwachtte, besloot ze wel dat tegenwerken niet zou helpen. Kijk, dit was een slimme meid en die kon hij ook nog wel voor andere dingen gebruiken dan slechts voor plezier. Levi kon er niets aan doen dat zijn blik goedkeurend over haar lichaam gleed, ze was inderdaad mooi. Ook onder die lagen kleding die ze droeg en dat was alleen maar een voordeel. 'Dat ligt eraan,' begon hij, terwijl hij weer naar haar toe liep. Om haar te pesten, drukte hij een kus in haar hals, op een plek die voor de meeste meiden toch wel redelijk gevoelig was. Daarna sprak hij verder. 'Dat ligt eraan hoe je je de komende dagen gedraagt. Misschien kunnen we inderdaad wel wat andere dingen voor je regelen, als de politie niet meer zo naar je op zoek is. Meisjes zoals jij zijn altijd handig om bij een organisatie te hebben voor verschillende taken, van het afleiden van onze slachtoffers tot het ronselen van meiden die we kunnen gebruiken om geld te verdienen.' Niet dat dat dingen waren waar ze echt naar uit zou kijken, haar kennende wilde ze het liefste gewoon zo snel mogelijk weg. Wacht, hij kende haar niet. Maar hij dacht wel dat dit een algemene aanname kon zijn. Niemand wilde hier gedwongen blijven, alleen maar uit vrije wil zou je graag voor zo'n organisatie als deze willen werken. En hij vermoedde niet dat Arya hier uit vrije wil zou blijven.
Hij begon nu wel ietwat ongeduldig te worden. Hoewel hij blij was dat ze zelf het initiatief had genomen om een deel van haar kleding uit te doen, zodat hij uitzicht kreeg op haar toch wel erg mooie lichaam, was het voor Levi nog niet genoeg. Zijn handen lagen alweer op haar lichaam en ditmaal hield hij haar steviger vast, want hoewel ze niet meer achteruit kon was er vast nog wel een andere manier waarop ze weg zou proberen te komen en dat vond Levi niet zo'n goed idee. Zijn lippen waren al heel dicht bij die van haar en hij kuste ze zacht, heel eventjes. Ze smaakten naar meer, maar meer was voor later. Eerst nog even hiermee doorgaan.

Zijn blik was werkelijk verschrikkelijk, hij keurde haar alsof ze een stuk vlees was. Zonder waarde, zonder eigenwaarde, zonder enige waarde voor wie dan ook, behalve voor haarzelf misschien, mentaal, maar ook dat ging hij afpakken. Haar lichaam begon opnieuw zachtjes te trillen toen hij een kus in haar nek drukte, ze verloor de controle over het trillen en wist niet precies hoe ze het moest stoppen. Hoewel ze dat ook niet hoefde te weten, aangezien hij een manier had gevonden om haar lichaam te laten verstijven, ging het trillen erg effectief tegen. Met grote ogen keek ze hem aan toen hij haar rustig vertelde dat ze gebruikt ging worden om slachtoffers te lokken of andere meisjes te ronselen. Hij vertelde haar dat ze medeplichtig ging zijn aan zijn misdaden? Nee, nooit.
Op dat moment voelde ze ook heel even zijn lippen op die van haar en er knapte iets in Arya, zo hard als ze kon -wat in vergelijking tot Levi niet verschrikkelijk hard was- ramde ze haar vuist tegen zijn lichaam aan. De meeste plekken zou hij misschien niet eens voelen, maar een nek was erg gevoelig en ze sloeg op zijn minst zijn luchtpijp voor een paar secondes dicht. Niet dat het genoeg zou zijn om uit zijn greep te komen, dat probeerde ze niet eens, het ging echter om het idee en om haar volgende woorden.
'Ik zal jou nóóit helpen om je misdaden te plegen. Eigenlijk ging ik ervan uit dat je doelde op dingen als schoonmaken, koken, aangezien je er niet bepaald uitziet alsof je van plan was dat zelf te doen, maar jij krijgt mij nooit zover dat ik een slachtoffer voor je lok of meisjes ronsel die je in je bordelen kan stoppen. Best, stop mij maar in dat bordeel van je, zoek er iemand anders voor en desnoods doe je wat je zei in de auto, vermink me en maak een voorbeeld van me. Maar ik ben geen crimineel en dat zal ik niet worden ook.'

Hoewel ze hem even de adem benam, maakte dat niet dat hij zich aan haar irriteerde. Hij lachte slechts, een harde en koude lach die niemand als een lach van plezier zou kunnen interpreteren. Hij pakte haar bij de haren, trok haar hoofd achterover en draaide haar zo dat ze met haar rug naar hem toestond. Zijn lippen waren nu ter hoogte van haar oor. 'Je bent al een crimineel, lieve Arya. Het is dankzij jou dat de grootste crimineel van deze eeuw weer op vrije voeten loopt en je hebt hem geholpen door je auto aan hem uit te lenen, hem naar de gewenste plek van bestemming te brengen en zelfs toegestemd om voor hem te werken, zij het als persoonlijke pleziertje. En op dit moment heb ik niet echt plezier van je.'
Hij trok haar ietwat hardhandig naar het bed, gooide haar erop neer en draaide haar om, zodat ze met haar gezicht naar hem toe lag. Daarna ging hij simpelweg bovenop haar zitten, drukte hij haar handen tegen het matras en zette haar met zijn lichaam vast. Dan maar zo, als ze niet van plan was gewoon mee te werken. Het maakte hem niet uit hoor, hij zou toch wel krijgen wat hij wilde. Ze mocht dan wel pit hebben, ze had de grens toch ietwat overschreden door hem proberen te slaan, wat weinig effect had gehad en dat had ze zelf heel goed kunnen weten. Het had alleen een stukje woede bij hem losgemaakt, in de jaren die hij als crimineel had gewerkt voor deze organisatie had nog nooit iemand hem geslagen en al helemaal geen meisje. Daar zou hij haar terdege voor straffen en hij wist al precies hoe. Zonder verder nog te aarzelen, kuste hij haar weer. Ze had nu niets om hem mee tegen te werken, geen handen die ze tegen zijn luchtpijp kon rammen. Ze was, zoals ze dat noemden, totaal machteloos en ze wist het. Ze wist heus wel dat ze n iets meer kon doen en dat dit toch wel zou gebeuren, wat ze ook probeerde tegen te stribbelen. Nu gleden zijn lippen langs haar kin naar haar hals, waar ze weer het gevoelige stukje huid vonden. Ook hier drukte hij een kus op, waarna hij eventjes opkeek. Het had veel minder gedwongen hoeven gaan, maar ach. Het was haar keuze.

De lach die over zijn lippen rolde, voorspelde niet bepaald een happy ending voor Arya en dit bevestigde hij door haar ruw, aan haar haren nota bene, om te draaien zodat ze met haar rug tegen hem aan stond. Dit maal trilde haar lichaam dan weer niet, ze wist dat het haar eigen schuld was dat hij opeens zo ruw was, zeker aangezien zij degene was die hém geslagen had. Niet dat hij het niet verdiende, hij verdiende iedere klap die wie dan ook hem zou geven, zeker zij, aangezien hij haar meer dan een uur onder schot gehouden had. Hij wist haar te vertellen dat ze al een crimineel was, ze had hem gehólpen te ontsnappen. Geholpen nog wel, het moest toch ook niet gekker worden. Misschien vergat Levi even dat hij haar onder schot gehouden had, dat ze geprobeerd had om daar te blijven en hem te laten vertrekken, maar dat híj haar meegenomen had en dwong om auto te rijden. Hij was degene die haar uiteindelijk had laten kiezen tussen twee kwaden en ze dacht dat ze het minst erge gekozen had, jammer genoeg bleek dit niet het geval te zijn.
Met een klap kwam ze op het bed terecht, haar handen werden naast haar hoofd gepind en woedend keek ze naar de man boven haar. Zijn lippen namen plaats op die van haar, ze wilde haar hoofd nog wegdraaien, maar was niet snel genoeg en ze kon de rest van haar lichaam ook niet gebruiken in haar voordeel. Toen hij haar lippen, eindelijk, weer los liet, keek ze hem nog bozer aan en spuugde in zijn gezicht.
'Ik ben geen crimineel, wat jij ook zegt. Misschien een kreng, vervelend, arrogant of hoe je me ook wilt noemen, maar iedereen zal mij vrijpleiten en het gooien op dwang als ik hiervoor ooit voor de rechter zou verschijnen. De enige crimineel hier, ben jij, en ik was niet van plan om jouw slaafje te worden in dat opzicht.'

'Te laat,' fluisterde hij onheilspellend. De klodder speeksel werd van zijn gezicht af geveegd, hij trok haar bovenlichaam overeind en klikte de bh achter haar rug los, zodat haar borsten zichtbaar werden. Ze waren welgevormd, hadden de juiste maat in vergelijking met haar lichaam en ze waren echt, wat je ook niet altijd zag tegenwoordig. Met één hand hield hij nu haar beide polsen vast, wat makkelijk ging doordat hij vele malen sterker was dan zij. Met zijn andere hand gleed hij over de ronding van haar borsten, nu voelde hij zelf hoe stevig ze waren en het viel hem zeker niet tegen. Met zijn vingertoppen gleed hij nu over de tepels van het meisje, die nog niet hard waren geworden van de frisse lucht die er overheen streek. Hij pakte er een vast en trok er zachtjes aan, niet om haar pijn te doen, maar om haar reactie te testen. Hoezeer ze hem ook mocht haten of verafschuwen, mensen hadden nu eenmaal de pech dat hun lichaam dit luisterde naar hun hersenen en hij was benieuwd hoeveel effect zijn aanrakingen op haar zouden hebben hoezeer ze haar reacties zou proberen tegen te houden. Om er nog een schepje bovenop te doen kuste hij nu ook de rondingen van haar borsten, steeds meer naar de tepels toe, die langzaam maar zeker harder begonnen te worden als resultaat van zijn aanrakingen. Terwijl hij nog steeds haar polsen in zijn ene hand geklemd had, bedekte hij nu met zijn lippen één van haar tepels. Eerst streelde hij er vooral overheen met zijn tong, testte of de ene plek gevoeliger was dan de andere, waarna hij eventjes zoog aan het stukje huid wat voor de vrouw ongelofelijk gevoelig bleek te zijn. Zijn andere hand lag nog steeds op haar andere borst, bij haar andere tepel, en streelde die nog steeds, waarbij hij af en toe eventjes wat meer druk zette op de huid. Het was dan wel lang geleden dat Levi met een vrouw was geweest, je kon niet zeggen dat hij niet wist wat hij moest doen. En het plezierde hemzelf ook, omdat hij wist dat Arya het verschrikkelijk zou vinden dat hij dit bij haar deed. Ze was compleet machteloos tegenover hem en dat zou ze na dit niet makkelijk meer vergeten.

Te laat. Te laat? Te láát. Helemaal niet, ze was nog steeds geen crimineel, wat hij ook beweerde. Of doelde hij op het punt waar ze gezegd had zijn slaafje niet te zijn? Ze had gedoeld op criminele slaafje, aangezien het duidelijk was dat ze wel een soort van zijn slaaf in bed zou zijn. Misschien had hij haar verkeerd begrepen, hoewel hij dan nog dommer was dan hij al over kwam, of hij wilde haar gewoon aan het denken zetten. In principe was zijn plan, wat dat betrof tenminste, gelukt, aangezien Arya niet aan het opletten was -ze was zo in gedachte verzonken- en opeens opmerkte dat hij haar bh al uitgetrokken had. Verbaasd ging haar blik omhoog toen ze merkte dat het bij haar bh bleef. Eigenlijk had ze gedacht dat hij voor haar broek en complete lingerie zou gaan, maar dat was het geval niet en ze wist niet precies wat ze hier nou van moest denken.
Haar gedachtes werden heel snel helder over wat Levi precies wilde bereiken. Arya mocht hem dan nog zo veel haten, ze kon niet ontkennen dat haar lichaam dit fijn vond en ze moest alle zeilen bij zetten om hem dat niet te laten merken. Er was niets dat ze ertegen kon doen dat haar tepels langzaam harder werden, op een of andere manier wist hij precies de juiste aanrakingen te combineren met de plekjes. Duidelijk, dit was niet de eerste keer dat hij een meisje bevredigde tegen haar zin in. Heel af en toe ving ze ook zijn blik op, ze kon zien dat hij hier plezier in vond. Fijn. Hij was dan ook de enige. Op een gegeven moment voelde ze zijn tong langs een heel gevoelig stukje gaan, heel zachtjes hapte ze naar adem en vervloekte zichzelf er onmiddellijk voor.
'Kan je verdómme niet gewoon mijn broek uittrekken en je laten gaan? Is het nog niet genoeg dat ik je niet tegen kan houden, moet dat per se op deze manier?' Waarschijnlijk was het antwoord ja, maar ze kon alsnog proberen om hem met haar chagrijnige toon op te laten houden.

Ah, hij had het juiste plekje gevonden toen hij haar naar adem hoorde happen en hoewel haar woorden een protest waren, wist hij dat haar lichaam schreeuwde om meer. Hij grijnsde. 'Waarom zou ik dat doen? Ik beleef hier veel meer plezier aan en uiteindelijk kan je beter dit hebben dan dat ik, grof gezegd, mijn lul in je kutje duw en je zo hard neuk dat je jankt van de pijn en genot.' Hij grijnsde nog steeds, liet haar tepels voor nu even wat ze waren en kwam overeind. Op het nachtkastje achter haar lag een stuk touw, zoals alle kamers hier hadden. Ja, het was geheel uitgerust voor wat je dan ook wilde doen en Levi wist dat dit een goed idee was. Hij bond eerst haar linkerpols vast aan de linkerkant van het bed, herhaalde dit toen met haar rechterpols en zorgde dat de touwen goed vastzaten, dat ze zich niet los zou kunnen trekken als ze het ergens niet mee eens was. Nu kon hij zich tenminste volledig focussen op hetgeen waar hij mee bezig was, zelfs nog een stap verder gaan. Hij maakte haar broek los, schoof die helemaal van haar lichaam af en moest zeggen dat hij onder de indruk was van haar benen, die zeker niet mis waren. Hij mocht zich dan niet overdreven aangetrokken voelen tot benen, dit was niet verkeerd. Haar schoenen had hij trouwens ook al van haar lichaam verwijderd, zodat ze nu alleen nog haar slipje droeg. Arme meid. Zelf trok hij zijn shirt en broek ook al uit, maar dat was meer zodat hij dat straks niet meer hoefde te doen, dan dat hij nu al direct van plan was los te gaan.
Hij begon in haar hals, drukte daar zijn lippen op de huid en begon kusjes te drukken op de gevoelige plaatsen. Zijn ene hand steunde op het bed, zijn andere hand streelde de huid bij haar heup. Zo werkte hij langzaam naar beneden, bleef hij nog even hangen bij haar borsten en bij haar tepels, die hij voorzichtig nogmaals met zijn lippen en tong bewerkte, op de gevoelige plekken die zij eerder aan hem getoond had door een reactie te geven op zijn aanrakingen. Nu gleed de hand die hij op haar heup had gelegd, even langs de tepel die hij niet met zijn mond raakte, waarna hij zijn lippen verder naar beneden liet gaan. Nog steeds maakte hij vooral gebruik van zijn lippen, deed hij verder niet zo veel eigenlijk. Steeds verder, over haar onderbuik, totdat hij net boven de rand van haar slipje bleef hangen. Daar drukte hij een kus, waarna hij opkeek naar het meisje, dat nu volkomen machteloos lag. Zijn hand die niet op het bed steunde gleed over haar onderbuik, over de rand van haar slipje en raakte door de stof heen de plek waar bij een vrouw de clitoris zat. Het gevoeligste deel van het vrouwenlichaam, als hij het goed onthouden had. Zachtjes wreef hij eroverheen met zijn vingers, heel eventjes. Daarbij probeerde hij haar reactie te peilen. Ze zou kwaad zijn in haar hoofd, maar het ging vooral om de lichamelijke reactie.