Arya & Leviii ♥

'Ja, inderdaad, jij beleeft hier veel meer plezier aan en je bent zo'n enorme asshole die alleen denkt aan zijn eigen plezier en daden,' ze grauwde hem de woorden toe, wetend dat het hem niets zou doen, maar ze kon haar reactie niet voor zich houden en was dat dan ook niet van plan. Misschien zou hij het zelfs nog wel met haar eens zijn, hij kwam over alsof hij zichzelf en zijn streken erg goed kende en dus ook wist dat hij meer om het vrouwelijk lichaam gaf, dan om de vrouw zelf.
Zijn volgende actie bevestigde dat helemaal; heel even liet hij haar polsen los en ze wilde overeind komen, maar hij was sneller, had het touw al te pakken en begon haar eerste pols vast te maken. Eerst maakte hij haar pols links vast, trok het touw strak om haar pols en bond deze om het bed, waarna dit ook aan de andere kant gebeurde. Het touw schuurde tegen haar huid, heel even probeerde ze haar polsen los te trekken, echter had Arya al heel snel door dat dit meer pijn deed dan het op ging leveren en stopte ze er snel mee.
Levi ging opnieuw verder met zijn lippen -ze moest toegeven dat hij goed was, hoewel ze dat nooit ofte nimmer hardop ging zeggen, überhaupt was ze niet van plan hem een compliment te geven- en uit reflex gaf ze een ruk aan de touwen waarmee haar polsen vast zaten. Onmiddellijk voelde ze het door haar huid schaven en merkte ze dat er wat druppeltjes bloed naar beneden rolden, over haar polsen heen. Arya hield niet zo van bloed. Nog een reden dat Levi echt iemand anders uit had moeten kiezen, ze zou echt over haar nek gaan wanneer er hier een lijk binnen kwam.
Ze was ondertussen zo bezig met het niet laten merken dat ze sommige van zijn acties fijn vond, dat ze niet door had dat er langzaam een traan over haar wang rolde. Arya merkte het niet eens, zo druk bezig was ze met haar natuurlijke reacties binnen te houden.

Hij zag hoeveel moeite ze moest doen om zich in te houden, te zorgen dat hij niet zou merken hoeveel haar lichaam hiervan genoot. Helaas voor haar was hij inderdaad nogal bedreven in het vermaken van vrouwen en wist hij heel goed hoe hij het lichaam moest bewerken om de vrouw ongelofelijk veel genot te brengen, zelfs tegen haar zin. 'Jij had hier ook plezier aan kunnen beleven, als je je had kunnen ontspannen en niet zo halsstarrig was geweest,' mompelde hij zachtjes. Kon ze nog steeds hoor, daar niet van. Alls ze de spanning in haar lichaam nou iets dimde en zich niet zo ongelofelijk koppig opstelde, zou dit voor haar een stuk minder erg zijn. Niet dat hij niet kon begrijpen dat het nogal lastig ging als er iemand boven op je zat die je liever een eind bij je vandaan wilde hebben, maar ja. Sommige mensen hadden nu eenmaal geen keuze. Hij had drie jaar lang geen keuzes gehad, nu was het de beurt aan iemand anders om even geen keuze te hebben. Ze had al genoeg keuzes gehad vandaag, misschien dat ze een andere keer weer een nieuwe kans kreeg. Hij gleed over haar lichaam weer naar haar gezicht, keek haar recht aan en zag de traan die over haar wang rolde. Een teken van zwakte, van breukjes in de façade die ze op probeerde te houden. Ze had het zelf waarschijnlijk niet door. Zacht veegde hij de traan weg, waarna hij weer door ging met waar hij mee bezig was geweest. Of ja, nog een stapje verder. Hij trok het slipje nu ook van haar lichaam af, zodat ze naakt op het bed lag. Zijn hand gleed over haar been, van haar onderbeen naar haar bovenbeen, naar de binnenkant daarvan, totdat zijn hand op haar nu blootgelegde vagina kwam. Één van de dingen die ze niet tegen had kunnen houden, was het vocht dat ervoor zorgde dat haar vagina nat geworden was. Het was voor hem slechts een extra bevestiging dat hij haar lichaam zeker wel beroerde, hoewel ze zo min mogelijk reactie probeerde te tonen.
Zijn ene hand, of eigenlijk de vingers van die ene hand, streelden over de clitoris van het meisje heen. Nu er geen stof meer tussen zat zou dat nog een stuk duidelijker voelbaar zijn voor haar en dat was precies wat Levi ermee probeerde te bereiken. Hij wilde dat er meer barsten kwamen in haar façade, dat ze nogmaals een geluidje maakte van genot, zoals ze eerder had gedaan toen hij een gevoelige plek vond. Nu hij het er toch over had, terwijl zijn vinger haar clitoris beroerde door draaiende en wrijvende bewegingen te maken, kon hij met zijn lippen nog steeds bij haar borsten komen. Daar maakte hij dan ook uitgebreid gebruik van door de tepel die hij nog wat minder met zijn mond beroerd had, ook even onder handen te nemen. Of onder lippen, dat was het eerder. Ze waren op dit moment ongelofelijk stijf geworden en daar genoot Levi allermeest van. Ze kon veel onderdrukken, maar haar lichaam won het toch altijd.

Haar polsen deden enorm veel pijn, dat waren dan echt de enige plaatsen van haar lichaam die fysiek pijn deden, aangezien de rest van haar lichaam genoot van zijn aanrakingen. Mentaal zat ze helemaal in de knoop en leek het alsof hij haar uit elkaar scheurde. Arya wilde dit niet fijn vinden, ze wilde helemaal niet dat hij aan haar zat, dat zijn handen bezitterig over haar lichaam streelden en dat ze inmiddels naakt voor hem lag. Nee, dit was niet per se haar idee van een fijne avond? 'Hoe vaak?' Haar blik focuste zich op hem en haar stem was iets schorrer dan normaal, maar hij kon het wel horen. Arya bedoelde overigens om te vragen hoe vaak per week, desnoods per maand, hij van plan was dit bij haar te doen. ''Hoe vaak'' ze hem zou moeten plezieren. Of ze überhaupt ooit zelf rond zou kunnen lopen, misschien zou hij haar wel voor de rest van haar leven -dat hooguit duurde tot hij genoeg van haar had- vastgebonden op bed laten. Aan een infuus. Een rilling ging door haar lichaam van alleen de gedachte al. Ze hield ervan om te joggen, sporten, paardrijden, zelfs een gewone work-out kon ze mee leven. Zou hij alles van haar afpakken?
Ze voelde zijn vingers op een aantal zeer persoonlijke plekjes, niet in staat om het tegen te houden, verliet een kreun van genot haar lippen. Lichtjes krulde haar rug omhoog. Dit wilde ze niet, mentaal niet tenminste. 'In alle informatie die ik over jou gevonden had, stond nooit dat je een sadist was. Moordenaar, ja, verkrachter, ja, intelligent, klein beetje, maar dat je iemand mentaal probeert te breken door haar lichaam tegen haar te gebruiken, is gewoon zwak. Zeker aangezien je overduidelijk denkt me niet aan te kunnen, anders had je me nooit vastgebonden. Je wéét dat ik je niet aankan, niet qua kracht in ieder geval, intelligentie wil ik nog wel een keer proberen, waarom moet je me dan per se vastbinden? Is dat leuk, om te zien hoe ik je verafschuw en tegelijkertijd mijn lichaam geniet? Want ik zie het niet. Wat ik zie is een vent die drie jaar zijn zin niet heeft gekregen en dit daarom op het eerste, beste meisje moet uiten. Ik verafschuw je en hoop dat je mannen je verraden, je neerschieten of uit elkaar halen terwijl je nog leeft.'

Hij glimlachte slechts door haar woorden. Ja, hij genoot ervan om haar mentaal in de knoop te zien zitten, te zien hoe ze van hem genoot en het tegelijkertijd verafschuwde. Hij negeerde haar woedende woorden, concentreerde zich slechts geheel op haar lichaamstaal, die hele andere dingen sprak dan woede en ongenoegen. De zachte kreun van genot, de ietwat gekromde rug en daarbij dat hij sowieso aan haar lichaam kon voelen dat het niet deed wat ze mentaal wilde. Levi boog zich naar haar toe, beet eventjes in haar oor. 'Ik geniet hier wel degelijk van, maar niet alleen omdat ik drie jaar geen vrouw heb kunnen aanraken. Op het internet vertellen ze je niet alles, lieve Arya. Ze vertellen niet over de mannen die mentaal zo gemarteld zijn dat ze geen normaal woord meer konden uitbrengen, want er is nooit bewezen dat dat door mij kwam. Niet alleen het lichaam is een manier om iemand me te martelen, ook mentaal kan je iemand zo gek maken dat ze geen enkele weerstand meer bieden. En het is heerlijk om jouw sterke persoonlijkheid te zien wankelen onder de dingen die ik met je lichaam doe, wat ik niet eens mishandel. Mishandeling zou je het niet kunnen noemen, denk ik.' Zijn hand gleed over haar clitoris, vond daarna de vaginale opening en drukte daar een vinger in. Het was er heerlijk nat, eigenlijk wist hij al zeker dat ze er klaar voor was, maar wachten was soms ook leuk. 'En wat betreft hoe vaak; dat ligt eraan of je me tevreden stelt of niet. Des te meer ik tevreden ben, des te minder ik je nodig heb om me er te leiden.' Hij haalde zijn vinger uit haar lichaam, likte hem af en lachte. Daarna trok hij zijn boxershort uit, waardoor ook hij naakt was. Zijn penis was al stijf en leek er zin in te hebben, maar Levi leefde meer in harmo ie met zijn lichaam. Hij duwde zichzelf nog niet direct in haar, maar wreef met zijn penis over haar clitoris. Iets wat voor hem uiteraard ongelofelijk goed voelde.

Ietwat geschokt keek ze hem aan. 'Is dat wat je van mij gaat maken?' Haar stem was een stuk zachter geworden, niet meer zo hard en chagrijnig als hoe ze eerst tegen hem gesproken had. 'Een hersenloze pop, niet in staat om te spreken of een eigen mening te hebben. Is dát wat je wilt?' Haar stem stokte even. Dit kon hij niet menen. Arya was er niet aan gewend dat mensen macht over haar hadden en ze was duidelijk niet goed in de omgang ermee of het accepteren ervan. Haar stemming schoot van de ene naar de andere kant, iedere keer dat hij iets zei, dacht zij weer iets anders en hup, daar gingen alle emoties overboord. Nou, niet per se emoties, meer de toon waarop ze sprak en de gezichtsuitdrukking die ze hierbij had. 'Waarom, wat is daar leuk aan?'
'En wat betreft hoe vaak; dat ligt eraan of je me tevreden stelt of niet. Des te meer ik tevreden ben, des te minder ik je nodig heb om me er te leiden.' Dus hij wilde dat ze hem tevreden zou stellen? Dat klopte toch niet? Stel, ze zou hem haar lichaam geven, meewerkten wat dat betrof en hij zou het lekker vinden -waar ze wel vanuit ging aangezien ze nog nooit klachten gehad had- betekende dat dan niet dat hij haar méér zou willen, in plaats van minder? Zelf had ze altijd de neiging om meer van iets te eten wanneer ze dat lekker vond, waarom zou dat met seks anders zijn?
'Hoe wil je dat ik jou ooit tevreden ga stellen? Ik kan mijn karakter niet voor je veranderen, sterker nog, dat was ik niet van plan voor je. Hoe denk je dat ik jou tevreden ga stellen? Bedoel je tevreden stellen alleen in seksueel opzicht of in het algemeen? En zo ja, waar slaat het algemeen op? Ik ben niet thuis in deze wereld, je zei me te gebruiken voor het ronselen van meiden, maar ik zou niet eens weten hóe dat moet. Of hóe ik een slachtoffer voor je lok. Dan kan ik je toch niet tevreden stellen? Wat een stom antwoord.' Overigens vertrok Arya's gezicht heel even van genot, nogmaals kreunde ze en voelde haar vagina lichtjes samen trekken. Onmiddellijk trok ze haar gezicht weer in lijn met de vorige emoties, dat was níet de bedoeling geweest en ze wist zeker dat hij het gezien had. Geweldig weer.

'Daar is niets leuk aan, maar als het kiezen is tussen een meisje wat kiest voor het ene en daarna niet mee linkt te willen werken, is het zeker een stuk makkelijker. Ik heb geen zin om elke keer te moeten bekvechten met je wanneer ik plezier wil hebben. Weet je nog, daar was je voor. Voor plezier.' Om zijn woorden kracht bij te zetten, schoof hij de top van zijn penis, alleen de eikel dus, haar vagina in. Heel even maakte hij zachte bewegingen waarbij de top telkens opnieuw in en uit haar vagina ging. Toen haalde hij hem er helemaal uit en keek haar quasi-verbaasd aan. 'Ik dacht dat jij niet wilde meewerken in een criminele organisatie, maar nu klinkt het toch alsof je meer interesse hebt.' Uiteraard wist hij net zo goed als zij dat dit niet geheel uit vrije wil was, hij had dit heel subtiel gemanipuleerd terwijl hij haar afleidde met dat vervelende lichamelijke genot waar ze niets tegen kon doen. Maar het voorspel had nu wel lang genoeg geduurd en hoewel hij de volgende keer iets meer van haar kant verwachtte, liet hij dat voor nu. Uit het nachtkastje pakte hij een condoom (ze hadden echt alles op voorraad liggen hier) en snel deed hij hem om. Hij had namelijk totaal geen zin in een huilend kind of een zwangere vrouw, dat liep alleen maar in de weg. Hij nam zijn positie weer in en duwde zijn penis ditmaal wat dieper bij haar naar binnen. Het was duidelijk dat hij zijn voorbereidend werk goed had gedaan, want het kostte hem nauwelijks moeite om binnen te dringen. Hij kon nog wel dieper gaan, maar deed dat in eerste instantie niet. Eens zien hoeveel ze van hem aankon.

'Voor het geval dat je het je af zou vragen, ik zou ook niet meegewerkt hebben in dat hoerenhuis van je, zelfs als dat mijn keuze geweest was. Je liet me kiezen tussen twee dingen die me even erg leken, ik heb gekozen voor de minste van de twee waar ik waarschijnlijk nog spijt van ging hebben, maar ik waarschuwde je al dat ik een lastig portret ben. Wat verwachtte je dan, dat ik je dat plezier vrijwillig ging verschaffen? Droom verder.' Arya hapte, opnieuw, voor de zoveelste keer, naar adem en probeerde niet te laten merken dat haar lichaam wel degelijk wilde dat hij verder ging met zijn acties. Niet dat hij dat niet allang wist, het was logisch dat hij dit deed om haar voornamelijk mentaal te pesten, hoewel ze er vrij zeker van was dat zijn eigen genot ook hoog in het vaandel stond.
'Ik dacht dat jij niet wilde meewerken in een criminele organisatie, maar nu klinkt het toch alsof je meer interesse hebt.' Dat ze niet mee wilde werken, was iets anders dan dat ze het niet zou doen. Oké, misschien had ze net inderdaad gezegd dat ze dit niet ging doen, maar dat betekende niet dat ze het meende. Misschien was het ronselen van anderen wel beter dan vastgebonden op een bed liggen terwijl ze door Levi verkracht werd. Sterker nog, ze was er heel zeker van dat het beter was.
'Ik heb interesse in het aspect dat ik niet 24 uur per dag op een bed vastgebonden lig om te fungeren als jouw persoonlijke plezier, iedere keer dat je vijf minuten de tijd hebt om jezelf te vermaken. Dáár heb ik interesse in, bovendien zie ik jou er ook niet voor aan om mij te laten kiezen of ik mensen lok of ronsel. Of mag ik die keuze wel zelf maken?' Hij ging heel even van haar af om een condoom aan te doen, opnieuw rukte ze aan de touwen, keek omhoog om los te komen, maar het had geen effect. Arya voelde hoe hij in haar kwam, haar rug krulde nog iets verder omhoog en een zacht geluid van genot verliet haar lippen. Ze kon er gewoon niet aan ontkomen.

'Misschien verwachtte ik inderdaad niet dat je direct mee zou werken en je naar mijn wil zou gedragen. Maar dat is toch ook de reden dat je nu vastgebonden bent aan dat bed, in plaats van dat ik je je gang laat gaan?' Hij glimlachte drukte zich nog wat dieper in haar, kreunde zelf ook even van genot en praatte toen, ietwat minder rusrig, verder. 'Je zei dat mannen het maar twee maanden met je volhielden en geloof me maar, ik ben niet van plan om je over twee maanden ergens te dumpen waar ik geen last meer van je heb. Als je nou een beetje je best doet, zou je binnen mijn familie nog een eind kunnen komen. Oh maar dat wilde je niet in dit criminele wereldje.' Hij kom een grijns niet onderdrukken, sprak even niet omdat hij zich focuste op het heerlijke gevoel dat hem overstroomde. Hij was nog lang niet klaar met haar hoor, maar genoot van ieder moment nu. Van ieder geluid dat ze maakte, van iedere subtiele beweging die ze maakte als ze genoot. Het krommen van haar rug was daar een van en Levi moest toegeven dat dat verdomd sexy was. Hij hijgde ondertussen al heel licht, vertraagde het tempo iets en dacht eventjes na, voor zo ver dat ging.
'Oh, je denkt toch niet dat ik je mensen zou laten lokken en ronselen als ik er niet volledig op vertrouw dat je ook weer terugkomt?' Nog een glimlach. 'Er zijn maar weinig mensen geschikt en hoewel ik dolgraag wil zien hoe jij dat doet, zou je wel moeten tonen dat je niet naar de eerste beste politie stapt en ons allemaal aangeeft. Dat is de voorwaarde voor meer vrijheid.' Om zijn woorden kracht bij te zetten, om nog even te tonen waar hij op doelde als het ging om meer vrijheid, duwde hij zich volledig in haar. Een keer. Daarna haalde hij zich weer gedeeltelijk uit haar en maakte de bewegingen op een iets sneller tempo.

O, dus hij vond het wel degelijk leuk dat ze zich niet naar zijn wil gedroeg? Ze wist wel dat hij erop kickte. Natuurlijk vond Levi het geweldig dat ze zich niet meteen gedroeg zoals hij van een van zijn hoeren zou verwachten, waarom had hij haar anders mee genomen. Het was logisch dat hij dit verwachtte van haar, misschien ook wel de bedoeling en het verwarde haar op een erg intelligente manier van zijn kant. Als ze nou mee ging werken, voldeed ze niet aan zijn verwachtingen en dat was goed voor haar, maar dan zou hij nog steeds krijgen wat hij wilde, alias plezier aan haar hebben. Niet doen wat hij van haar vroeg was de tweede optie, echter verwachtte hij dat en hij kon daar ook mee leven, het zag er niet bepaald uit alsof hij dit erg vond.
Uiteindelijk besloot Arya de impulsen van haar lichaam niet meer te vechten, het maakte niet uit wat ze deed en het zou nog minder pijn doen wanneer ze hem zijn gang liet gaan, dan tegen te werken en hierbij zijn emoties over haar heen te krijgen. Ondertussen begon hij weer tegen haar te praten, ze focuste haar blik op zijn ogen, om maar nergens anders heen te kijken.
'Er zijn maar weinig mensen geschikt en hoewel ik dolgraag wil zien hoe jij dat doet, zou je wel moeten tonen dat je niet naar de eerste beste politie stapt en ons allemaal aangeeft. Dat is de voorwaarde voor meer vrijheid.'
'Hoe kan ik laten zien dat ik het kan, hoe kan ik het überhaupt proberen, kijken of ik het kan, als je me niet de vrijheid geeft om het uit te proberen? En daarnaast ging ik er al half vanuit dat je een of andere zender op mijn lichaam ging bevestigen zodat je wist waar ik heen ging, of schat ik je nu intelligenter in dan je daadwerkelijk bent?' Heus, ze wilde wel doorgaan met praten, maar hij ging opeens volledig in haar en ze had haar lichaam op de ontspannen stand gezet, dus hij kreeg nu ook de reactie waarop hij gehoopt had. Opnieuw krulde haar lichaam, echter ditmaal op zo'n niveau dat ze zachtjes tegen hem aan schuurde en hij op deze manier nog net wat dieper in haar kwam. Een geluid tussen een kreun en een hap naar adem kwam over haar lippen en ze sloot haar ogen even. Gewoon aan het gevoel over geven, dan was hij zo snel mogelijk weer weg.

Hij merkte de verandering in haar houding direct op. Hij voelde hoe ze minde gespannen was en zich meer over leek te geven, wat het voor hem eigenlijk alleen maar lekkerder maakte. Hij liet nu het tempo niet meer zakken en op het moment dat zij zich zo krulde dat hij ongelofelijk diep in haar schoof, schoot er een ongelofelijk genotsgevoel door zijn lichaam en hij moest eventjes enkele schokken door zijn armen onderdrukken. Op dit moment was het zo intens dat zijn lichaam trilde van genot en het maakte zelfs dat de stoten elkaar nog sneller opvolgden, harder, dieper, sneller. God, wat voelde dit ongelofelijk goed aan nu zij niet meer zo gespannen was, maar haar genot ook toonde door middel van geluiden. Dat vond Levi eigenlijk wel heel fijn, want hij was ervan op de hoogte dat Arya hier ook meer genot van zou ervaren nu ze de gevoelens niet meer tegen probeerde te houden. Praten deed hij nu trouwens niet, daar zag hij geen reden toe nu hij het gevoel had dat hij ieder moment klaar zou kunnen komen als hij dat wilde. Was Arya een gewoon alledaags hoertje veweest, zou hij haar waarschijnlijk nog even op haar knieën hebben gezet en haar doggystyle neuken, maar met twee vastgebonden polsen was dat nu eenmaal lastig. Nou ja, het was ook niet echt nodig want Levi voelde hoe zijn genot een hoogtepunt bereikte en opnieuwd duwde hij zich helemaal in haar, kreunde hardop nu en het intense gevoel werd zo mogelijk nog intenser. Nogmaals stootte hij diep bij haar naar binnen en al hijgend trok hij zich daarna grotendeels uit haar. Alleen zijn eikel duwde hij zachtjes nog een aantal maal naar binnen, waarbij bij ervoor zorgde dat hij langs har clitoris schuurde, die nu ongelofelijk gevoelig moest zijn.

Niet alleen Levi ging over op een ander tempo, feit was dat Arya het toe liet en hierdoor onwillekeurig een klein beetje met hem mee bewoog, zelfs al had ze dit helemaal niet door. Haar lichaam paste zich automatisch aan, aan de bewegingen die Levi maakte. Ze voelde hoe hij steeds sneller, dieper en zelfs harder bij haar naar binnen drong en ze wilde meegaan in die beweging, maar dit kon niet. Met een ruk schuurde ze haar polsen nog verder open. Geschrokken hapte ze naar adem, dit maal niet omdat Levi's bewegingen zo fijn waren, maar haar polsen deden ondertussen echt pijn en opnieuw voelde ze een warm straaltje bloed naar beneden lopen. Haar blik ging even richting haar linker pols, die bloedde het meest en de pijn was daar dan ook erger. Haar lichaam was ondertussen compleet in de war, nu was ze niet alleen meer mentaal in strijd, maar ook lichamelijk. Aan de ene kant genoot ze enorm van wat hij deed, zelfs al zou ze dat nooit hardop zeggen, dat haar lichaam dit liet zien was al erg genoeg, echter, aan de andere kant, wilde ze heel graag dat hij nu eens haar polsen los zou maken en ze daar iets aan kon doen. Arya was niet bepaald iemand die pijn gewend was, niet in dit opzicht, in ieder geval. Ja, ze deed haar lichaam graag pijn tijdens het joggen, pushte haarzelf om verder en sneller te gaan, iedere keer weer, maar daar kwam geen bloed aan te pas. Zweet, ja, tranen soms ook, maar bloed? Nee, zo ver ging ze niet en ze kon er niet bepaald goed tegen dat haar polsen nu helemaal open lagen.
Haar lichaam was in het ''proces'' weer wat gespannen geworden, echter was dat ditmaal van genot en dus een goed soort spanning, wat ze nu weer kwijt begon te raken. Kalm bleef ze liggen terwijl hij voor het grootste gedeelte uit haar ging. Zijn bewegingen hield ze strak met haar ogen in de gaten, maar ze sprak niet. Misschien, heel misschien, was het slim om hem een keer als eerste het woord te laten doen. Zolang hij haar maar losmaakte.

Toen hij de bloeddruppels op haar polsen zag, besloot hij dat het wel goed was geweest nu. Ze had zich relatief goed gedragen, wat vooral naar het einde toe en dus zat Levi geen reden om haar lijden te verlengen. Hij ging van haar af, streelde nog eenmaal met zijn hand over haar lichaam en verwijderde het condoom, war hij straks wel weg zou gooien. Snel trok hij in ieder geval zijn boxershort aan en dat alles ging vrij snel, dus er was bijna geen tijd verstreken toen hij naast Arya op het bed ging zitten en haar polsen voorzichtig los begon te maken. 'Je hebt het goed gedaan,' vertelde hij aan haar en hij meende het. Er was geen zweempje sarcasme in zijn stem te vinden en hij was zelfs zo vriendelijk om haar haar lingerie aan te geven toen ze eenmaal los was. Zijn aandacht richtte hij voor nu eventjes op haar polsen, die toch vrij stevig bloedden nu de touwen de bloedbanen niet meer afklemden. Hij stak zijn hand uit. 'Mag ik je polsen even bekijken? Ik ben een expert op het gebied van verwondingen aan de pols en ik moet even weten of het nodig is ze te ontsmetten en verbinden, of dat het maar oppervlakkig bloedt.'
Hij wreef zonder er over na te denken over zijn eigen polsen, waarop de littekens nog steeds schril afstaken op de rest van zijn huid. Het was voor een goed doel geweest en det was wat voor hem telde, maar hij vermoedde dat dat voor Arya toch wel een heel ander geval was. Maar goed, ze had zich overduidelijk niet zo ernstig verwond als hij destijds en zou er waarschijnlijk geen littekens aan overhouden, mits het niet nogmaals gebeurde dat ze vastgebonden werd.

Het meisje voelde zijn hand over haar lichaam en bijna was ze in tranen uitgebarsten. Het ging niet om die ene hand, het ging om het feit dat ze genoten had van zijn marteling -gedeeltelijk dan- en dat zou ze zichzelf nooit kunnen vergeven. Echter besloot hij overduidelijk wel dat het genoeg geweest was en hij kleedde zichzelf aan, waarna haar polsen los gemaakt werden. Onmiddellijk schoot ze overeind, een meter van hem vandaan, hoewel ze nog steeds op het bed zat, en trok haar polsen tegen haar eigen lichaam aan. Ja, het deed haar pijn en dat zag hij heus ook wel. Dat hij nou een of andere geharde vent was die overal tegen kon.
'Mag ik je polsen even bekijken? Ik ben een expert op het gebied van verwondingen aan de pols en ik moet even weten of het nodig is ze te ontsmetten en verbinden, of dat het maar oppervlakkig bloedt.' Dacht hij nou echt dat ze haar pols aan hem ging geven? Zodat ze opnieuw vastgebonden werd, zeker? Dat was toch niet bepaald haar plan, snel schudde ze dan ook haar hoofd toen hij om haar pols vroeg. Dit deed ze zelf wel. Misschien was ze geen dokter en misschien was hij inderdaad beter in de verzorging van dit soort wonden, mísschien wist hij ook wel meer van polsen af aangezien hij daar duidelijk een fetish mee had, maar het ging niet gebeuren. Hij had voor vandaag, voor de rest van haar leven eigenlijk, genoeg aan haar gezeten en ze wilde niet dat hij haar nogmaals aanraakte. Niet dat ze daar veel over te vertellen had, zeker niet wanneer hij zijn zinnen daarop zette, alleen was dat een detail.
'En nu?' Haar blik schoot alle kanten op, Arya zag haar top en jasje nog in de hoek liggen waar ze deze had laten vallen, maar haar broek lag aan de andere kant van de kamer en de lingerie naast haar op bed, die ze overigens best eens aan kon trekken. Punt was dat ze Levi niet genoeg vertrouwde dat hij het toe zou laten, ze wist niet wat te verwachten en daarom hield ze, wijselijk, verder haar mond. Hij zou wel vertellen wat de bedoeling was en dan zou zij wel kijken of ze daartegen in ging of niet.

Levi had niet anders verwacht dan dat ze zich ineens weer realiseerde hoe erg ze dit vond. Net had ze zich nog aan hem over gegeven, maar nu wist ze wat er was gebeurd en kon ze weer helder nadenken, was ze weer de baas over haar eigen lichaam en gevoelens. Overduidelijk was dat ze ongelofelijk boos en tegelijkertijd bang was en dat hij al helemaal niet meer aan haar mocht komen. Hij haalde zijn schouders op en liet dat verder voor wat het was. Hij had zijn hulp aangeboden en als zij die niet accepteerde was het niet zijn schuld als de wonden zouden gaan infecteren. Hij kwam overeind, trok de rest van zijn kleding aan en bleef zo even in het midden van de kamer staan, totdat Arya weer sprak. Hij wendde zich naar haar toe, liet zijn blik over haar naakte lichaam glijden (wat ze nu meer bedekte) en haalde zijn schouders op. 'Het was de bedoeling dat jij je aan zou kleden, zodat we beneden gezamenlijk het nieuws konden gaan kijken. Gezamenlijk is met iedereen, dus met de hele familie. Even kijken hoeveel informatie ze over ons hebben.' Even keek hij haar geringschattend aan, alsof hij twijfelde of hij het haar wel moest vertellen. 'En ik ga kijken of ik iets kan regelen waardoor ik je naar buiten kan laten gaan zonder je ineens kwijt te zijn.'
Dat zou toch positief voor haar moeten zijn, dacht Levi. Misschien zou ze er niet helemaal gelukkig van worden, maar alles moest beter zijn dan in een kamer vastgeketend te zitten. In ieder geval haalde Levi de deur van het slot af, maar opende hem nog niet. Hij was niet vergeten dat het meisje nog naakt op zijn bed zat.

Hij verwachtte van haar dat ze mee naar beneden ging, richting zijn mannen en daar dan tussen zou zitten, kijkend naar het nieuws waar zij waarschijnlijk een grote rol in zou spelen. Dat nieuws interesseerde haar dan nog wel, dat was echt het punt niet, maar die mannen. En Levi, zeker Levi niet te vergeten. Arya ging niet tussen hen zitten, laat staan met hen iets doen, ook al was het maar het nieuws kijken. God, ze wilde niet eens bij hen in de buurt zijn. Nogmaals, of bij Levi, hij was erger. Daar kwam ook nog bij dat ze niet geloofde dat het zou blijven bij ''nieuws kijken''. Hij zou vast wel een manier bedenken om gebruik van haar te maken, desnoods liet hij haar bier halen of iets. Ze wilde het niet. Gebeurde niet.
'En ik ga kijken of ik iets kan regelen waardoor ik je naar buiten kan laten gaan zonder je ineens kwijt te zijn.' Het meisje keek omhoog, keek hem recht in de ogen. Een kleine, verdrietige glimlach kwam op haar gezicht te staan. Waar je al niet blij mee kon zijn. De kleine dingen in het leven konden je gelukkig maken, dat was wat haar moeder haar altijd vertelde, voordat ze gestorven was. Arya had dat nooit begrepen, ze wilde altijd meer, beter. Een betere dochter zijn voor haar vader, meer geld verdienen zodat ze hem op leuke dingen kon trakteren en haar leven makkelijker zou zijn. Ze had haar eigen studie willen betalen, wat natuurlijk niet gelukt was, maar een groot gedeelte kwam toch van haar spaarrekening. Kleine dingen. Misschien begon ze een klein beetje te begrijpen wat haar moeder bedoeld had, hoewel ze daar liever onder andere omstandigheden achter gekomen was.
'Levi, alsjeblieft, mag ik héél even alleen zijn? Heel eventjes, ik beloof daarna naar beneden te komen.' Er was niets waarmee ze die belofte kon ondersteunen, maar ze wilde alleen zijn. Al was het maar vijf minuutjes. Arya wist niet of hij daar moeilijk over zou doen of niet, maar ze had ''alsjeblieft'' gezegd en dat was een grote opoffering van haar kant.

Ze reageerde niet echt op zijn woorden, behalve met een trieste glimlach. Levi wist niet precies hoe positief dat was, maar hij weigerde het als geheel negatief te interpreteren door de glimlach, hoewel het ook niet helemaal positief was. Ach ja, wat zij wilde. Hij ging nu even niet proberen haar gedachten te lezen, had hij geen enkele zin in en er zou niemand gelukkig van worden. Hij haalde zijn schouders op, maar keek haar toch vrij streng aan. 'Door de ramen zul je echt niet kunnen wegkomen Arya, maar als je over tien minuten niet beneden bent kom ik je halen.' Hij was nog vrij gul daarin vond hij zelf, gezien ze om vijf minuten had gevraagd. Oh ja, zeer vriendelijk. Hij liep de kamer uit, sloot de deur achter zich en liep zelf al naar beneden, waar een aantal van zijn mannen (en enkele meisjes, gehuurde hoertjes of echte vrouwen die voor de onderneming werkten) zich al verzameld had. De televisie stond al aan en het deuntje dat het begin van het journaal aankondigde, speelde al. Moeiteloos kon Levi zichzelf naar voren werken zodat hij zichzelf kon zien als hij op het scherm keek. Alle mannen keken toe.
'Vanmorgen om negen uur zestien is er uit een van de zwaarst beveiligde gevangenissen van ons land een gevaarlijk crimineel ontsnapt. Levi Rötski, de man van wie wij allemaal dachten dat hij veilig opgesloten was, loopt weer op vrije voeten.'
Zijn foto's werden getoond, foto's van drie jaar geleden die bijna geen enkele gelijkenis toonden met wie hij nu was. Daarna werden er camerabeelden afgespeeld van wat er gebeurd was in de ziekenboeg en later de receptie. 'Rötski drie jaar geleden veroordeeld tot levenslang voor zijn misdaden, waaronder meervoudige moord, marteling en verkrachting. Zijn jonge leeftijd heeft de rechter toentertijd niet doen beslissen tot een lichte aanpak en dat was geheel terecht, want bij zijn ontsnapping heeft Rötski de receptioniste neergeslagen en een jonge stagiaire ontvoerd.'

De vraag was eigenlijk of ze nu dankbaar moest zijn dat hij haar vijf minuten meer gaf dan waarom ze gevraagd had, of woedend omdat ze het moest vragen. Arya kon niet echt beslissen welke van de twee ze erger vond. Zuchtend stapte ze van het bed af, toen Levi de kamer eenmaal had verlaten, en begon als eerste haar lingerie aan te doen, waarna ook haar broek, top en leren jasje volgden. Waarschijnlijk had hij ergens wel kleding voor meisjes liggen, het kwam niet bepaald over alsof ze de eerste was die deze behandeling kreeg en ze kon moeilijk langere tijd continue in dezelfde outfit lopen. Kon wel, maar het zou enorm gaan steken en bepaald fris was het niet. Heel even was ze nog op het bed gaan zitten, telde de secondes en minuten in haar hoofd om kalm te worden en na exact negen minuten, liep ze de kamer uit. Die tiende minuut was extra voor het geval ze niet meteen de trap kon vinden. ''Gelukkig'' bleek dit geen probleem te zijn en voorzichtig liep ze naar beneden. Haar schoenen had ze niet aangedaan, daar had Arya geen zin in en bovendien kon het haar niet schelen als ze ergens met blote voeten liep.
Vanaf de trap had je uitzicht op de televisie en net op dat moment kwam haar foto in beeld. Die foto was zo'n drie maanden geleden genomen toen ze op het strand was geweest met vriendinnen. Haar jurkje sloot nauw om haar lichaam heen, ze had een krans van bloemen in gehad en lachte uitgebreid naar de camera. 'De zoektocht naar de stagiaire, genaamd Arya Consinealis, is prioriteit voor de politie. Haar vader is een zeer vooraanstaand burger en looft één ton uit per tip die binnen komt en nuttig blijkt te zijn voor het onderzoek naar zijn dochter.' Heel even kwam er een foto van Arya en haar vader in beeld. Ze had het niet meer. Onmiddellijk draaide ze zich om, rende terug naar boven, de enige bekende kamer in. Arya liet zich tegen de deur aan zakken, nadat ze deze eenmaal dicht had gedaan, en probeerde zo goed mogelijk haar ademhaling onder controle te houden. Haar vader werd hierbij betrokken, daar had ze niet om gevraagd. Hij mocht dat geld niet aan haar uitgeven. Niet eerlijk. Kon niet. Heel even ging haar blik naar het raam, maar ze wist dat het alleen maar erger zou worden wanneer ze dat probeerde en al snel legde ze haar hoofd op haar knieën, om de verleiding te weerstaan.

De nieuwslezer kondigde aan dat er later die avond een uitgebreide documentaire te zien zou zijn over Rötski, maar Levi was zijn aandacht daarvoor al verloren. Enkele van zijn mannen keken hem doodstil aan, maar hij had de voetstappen op de trap wel gehoord en besefte zich dat de tijd ook wel voorbij was. Hij stak een hand op toen iemand iets leek te willen zeggen. 'Ik wist niet wie ze was, anders had ik daar wel beter gebruik van gemaakt. Ga verder met jullie activiteiten, morgen om half acht stipt wil ik een dagplanning doornemen dus let een beetje op de tijd.' Dat ze ook nog iets voor avondeten moesten regelen, was een probleem wat ze zelf maar op moesten letten. Hij was hun vader niet, hoewel hij zich af en toe wel zo voelde. Het was een stel kinderen, maar wel een stel zeer intelligente kinderen die zeer goed voor zichzelf konden zorgen. Zelf liep hij de trap weer op, de woonkamer achterlatend in geroezemoes. Hij had het nooit prettig gevonden hier langere tijd te verblijven, hij was liever op één van zijn eigen huizen of landhuizen, die veel rustiger waren en waar hij alleen gestoord werd door mensen die de adressen kenden, zoals Reynold.
Ondertussen stond hij alweer bovenaan de trap en hij had eigenlijk geen enkele twijfel over waar hij moest zoeken om de roodharige schoonheid te vinden. Dit verklaarde trouwens wel een hoop, wiens vader leende anders zijn peperdure auto uit aan zijn dochter die stage liep in een gevangenis? Shit, nu hij daar toch aan dacht moest hij wel zorgen dat hij van die wagen afkwam. Of dat hij in ieder geval niet meer zo in het zicht stond. Er waren hier genoeg klikspanen die hem geen geld op zouden leveren.
Hij opende de deur van de kamer waar hij nog geen kwartier geleden naar buiten was gelopen en zag direct dat hij gelijk had. Het meisje zat op de grond, haar hoofd op haar knieën en Levi wist niet precies wat ze dacht dat het nut daarvan was, maar goed. Hij liep op haar toe, maar hield wel voldoende afstand om niet geraakt te worden als ze naar hem uithaalde. Ze was dan wel niet sterk, ze was wel snel en hij was nog steeds bezig met inschatten hoe snel ze precies was. In ieder geval was ze nu overstuur en dat was waarschijnlijk doordat ze haar vader op het nieuws gezien had, die nu ook in dit hele verhaal betrokken zou raken. Toch had hij daar geen medelijden voor. 'We gaan het geld van je vader redden, lieve meid. Het zou zonde zijn als het uitgegeven werd aan loze tips die geen enkel nut hebben voor de zoektocht naar zijn dochter.' Eventjes glimlachte hij. 'Je mag een berichtje voor hem gaan inspreken en we zullen je zelfs filmen. Wat zal je vader blij zijn dat je nog niet dood bent.'

Arya vroeg zich ten zeerste af wáárom haar vader dat geld beschikbaar stelde. Natuurlijk, ze snapte ook wel dat hij zijn dochter heel graag terug wilde, maar om dan zulke bedragen beschikbaar te gaan stellen? Er zouden allerlei aasgieren op af komen die gingen proberen om tips aan hem te verkopen die nergens toe zouden leiden, ze hoopte dan maar dat haar vader slim genoeg was om te bedenken dat niemand een tip had die kon werken. Van wat over Levi bekend was, was er nog nooit een slachtoffer levend terug gevonden en ergens ging ze er niet vanuit dat dit in haar geval anders zou zijn.
Zachtjes kraakte de trap, ze hoorde dat er iemand naar boven kwam en het verbaasde haar helemaal niet dat de deur van deze kamer open ging. Levi. Hij was de enige die precies wist waar hij moest zoeken om haar te vinden, daar hoefde ze niet eens voor omhoog te kijken. 'We gaan het geld van je vader redden, lieve meid. Het zou zonde zijn als het uitgegeven werd aan loze tips die geen enkel nut hebben voor de zoektocht naar zijn dochter.' Had ze net over aasgieren gesproken? Schijnbaar was Levi ook van plan dat geld te bemachtigen, maar dan moest hij wel eerst nuttige tips gaan geven over zijn eigen locatie en het leek haar, dat die actie juist heel dom was. Had ze niet verwacht, maar ze kon ermee leven, zolang haar vader dat geld niet daadwerkelijk stortte. Of gaf. Hoe Levi dat soort transacties dan ook deed. 'Je mag een berichtje voor hem gaan inspreken en we zullen je zelfs filmen. Wat zal je vader blij zijn dat je nog niet dood bent.' Wacht, dat was anders dan wat Arya verwacht had. Ze had dat soort filmpjes op haar opleiding vaak genoeg bekeken, je kon er duidelijk alfa en bèta gedrag opmerken bij de mens en ze vond het interessant, maar hoefde niet per se zelf in zo'n filmpje voor te komen.
'Als jij dénkt,' haar hoofd ging omhoog en fel keek ze hem aan, 'dat ik ook maar één woord over mijn lippen krijg op jouw filmpje waarbij ik mijn vader vraag om je geld te geven, dan ben je nog dommer dan ik al dacht. Ik smeek hem nog liever om dat geld te verbránden dan het aan jou te geven en ik stérf nog liever dan dat ik hem vraag om dat geld.'

Levi glimlachte slechts toen ze zo protesteerde tegen zijn voorstel. Alsof hij anders had verwacht. Niet dat dat wat uitmaakte, ze had wat dat betreft toch geen keuze. 'Je hoeft ook niets te zeggen lieveling, ik kan het woord ook wel doen.' Nog een glimlach. Als ze slim was, nam ze zelf het woord in de video die ze op zouden nemen, want als Levi zou gaan spreken zou dat heel wat anders zijn dan wat zij waarschijnlijk zou willen zeggen. Oh, Levi had al wel wat ideeën. Ze konden zo veel leuke dingen doen met het meisje, ze konden spelen met de locatie en het zelfs heel spannend maken. 'Het plan ligt al bijna helemaal klaar,' mompelde hij tegen haar, kijkend hoe ze op zijn woorden zou reageren. 'We gaan je naar één van mijn geleegde opslagplaatsen brengen, die niet meer in de gaten gehouden wordt door de politie. Ze zullen het gebouw direct herkennen als we het even in de film opnemen. Daar zullen we je in één van de ruimtes een mooi berichtje voor je papa laten inspreken, zodat je hem kunt vertellen wat je dan ook wilt zeggen. Daarna zal ik ook nog even op beeld verschijnen, mijn eigen berichtje doorgeven. We geven ze een uurtje om het geld over te maken op een bankrekening die we in het buitenland geopend hebben, gebeurt dat niet...' Hij hield zijn hand in de welbekende vorm van een pistool en maakte en geluid alsof er een geweer afging. 'Dan zullen we zijn lieve dochter iets aan moeten doen.'
Het was een meesterlijk plan, vooral als ze een kledingstuk van Arya achter zouden laten in de loods, zodat de politie wist dat het waarheid was. Hij verwachtte dat de vader van het meisje zo hopeloos zou zijn dat hij toe zou stemmen in het overmaken van het geld, vooral omdat ze een echte hint zouden krijgen naar de locatie van zijn meisje. Ze konden zelfs speurhonden inzetten om de sporen te volgen, hoewel Levi en zijn mannen heel goed wisten hoe ze daar vanaf moesten komen. Het zou een spelletje worden, een spelletje wat draaide om geld en vrijheid, iets waar Levi op kickte. Hij wist dat ze hem nooit opnieuw zouden vangen, hij was nog nooit op deze manier gevangen en zou dat ook nooit worden. De vorige keer was er een fout ontstaan in een deal, er had een verrader in het complot gezeten. De verrader had het met zijn leven moeten bekopen en Levi was toch weer vrij, vertrouwde nu een stuk minder snel mensen die niet onder hem werkten. Hij vertrouwde Arya ook niet, hoewel hij wist dat zij, bevangen door angst, niet al te veel uit zou vreten. Nee, wat dat betreft zat het wel goed. Hij glimlachte nogmaals, verliet daarna de ruimte en sloot de deur. Hij was niet eens boos op haar dat ze niet beneden was geweest. Of ja, ze was beneden geweest. Maar dat deerde niet, hij had er het volste vertrouwen in dat er veel geld uit de vader van Arya te persen viel. Misschien zou hij dit spelletje nog wel een tijdje vol kunnen houden.

Op een of andere manier kreeg zijn glimlach het voor elkaar om Arya van binnen te laten ontploffen, echter bleef ze aan de buitenkant nog vrij kalm. Hij ging haar vader níet in zijn zieke spelletjes betrekken, dat zou ze nooit toe laten. Prima, ze zou haar eigen berichtje spreken en ze zou hem vertellen dat ze het daar geweldig vond en graag wilde blijven. Dat ze Levi expres had laten ontsnappen, dat hij moest stoppen met het zoeken naar haar en ze hem nooit meer wilde zien. Iets in die richting. Alles om haar vader en zijn toekomst veilig te houden. Zelfs Levi ging haar daarin niet tegen houden. Het interesseerde haar overigens helemaal niet dat hij zijn ''plan'' aan haar aan het vertellen was, dit zou toch niet doorgaan en ze wist meteen ook hoe. Waarschijnlijk ging haar eigen plan wat roet gooien in zijn gedachtes over haar en misschien, nee eigenlijk zeker weten, zou hij woedend zijn. Net als de rest van zijn familie, maar ach, als hij met haar familie speelde, dan kon zij dat ook met die van hem.
Arya wachtte tot hij ongeveer vijf minuten weg was, waarna ze op stond en ook naar beneden liep. De meeste mannen zaten beneden nog op de bank of stoelen met een hoer op hun schoot, Arya was heel blij dat ze geen hoer was. De manier waarop ze aan die mannen zaten, hen plezierden; walgelijk. Heel even scande ze de ruimte, liep daarna door naar de keuken en begon allerlei kastjes en laden te openen. Uiteindelijk vond ze meerdere scherpe messen, trok er eentje uit het blok en woog het in haar hand.
'Wát doe je?' Een van zijn mannen, zijn familie, was haar gevolgd en ze zag zijn ogen samenknijpen toen hij het mes in haar handen opmerkte. 'Leg dat neer,' hij zette twee stappen naar voren, maar had niet gedacht dat ze het mes daadwerkelijk zou gebruiken en zo snel als ze kon, ramde ze het mes in zijn schouder. De man struikelde terug naar achteren, vloekte een paar keer hard en keek haar woedend aan. O, hier ging ze spijt van krijgen, maar het maakte Levi wel duidelijk dat haar familie heilig was en ze zijn familie ook kon pakken als ze dat wilde.

Levi was helemaal nog niet naar beneden gegaan, had even in één van de werkkamers gezeten om de details van het plan uit te werken. Het bleek direct dat dat geen goed idee was geweest, want binnen enkele minuten klonk er een schreeuw van woede van beneden. Hoewel Levi niet precies wist wat er was gebeurd, wist hij wel dat hij beneden moest gaan kijken wat er aan de hand was. In een vrij vlug tempo liep hij de ruimte uit, de gang door en de trap af, waar hij terecht kwam in chaos. Hoertjes die niet zo goed tegen bloed konden waren angstig weggekropen in hoeken, terwijl een groep van de mannen zich had verzameld rond de ruimte waar de keuken was. 'En nu allemaal oprotten!' bulderde Levi door de ruimte. Direct viel iedereen stil, vertrokken mannen met hoertjes heel snel naar boven en andere mannen gingen naar buiten. Levi had echt geen zin om met een reusachtige groep mannen om zich heen te moeten kijken wat er aan de hand was, dat kon hij ook wel met een vijftal mannen dat achter mocht blijven. Hij liep dichter naar de plaats delict toe, nam een halve seconde tijd om de situatie in zich op te nemen en maakte met een handgebaar duidelijk dat iemand Arya vast moest pakken, handen op de rug zodat ze nergens heen kon. Dat bevel werd direct opgevolgd, waarna Levi, zonder medelijden te tonen, het gigantische keukenmes uit de schouder van zijn mannetje trok. Vluchtig controleerde hij de wond, die vrij ernstig en diep was. 'Kun je je arm nog bewegen?' vroeg hij op een bijzonder zorgzame toon, waarna de man knikte. Levi zuchtte eventjes. 'Laat iemand die wond verbinden. En verdomme Ryan, schaam je eventjes dat je je door een klein meisje neer hebt laten steken.' De toon in zijn stem werd ietwat minachtend, maar alleen de goede luisteraar zou dat opmerken. Hij maakte zich wel zorgen om zijn mannen uiteraard, maar had meer interesse in de kracht waarmee het mes in de schouder geboord was. Twee mannen gingen met Ryan mee om hem te verbinden, zodat Levi samen met Arya en de man die haar vasthield achterbleef. Levi haalde zijn vinger over het scherpe lemmet van het mes, prikte er eventjes mee in de schouder van het meisje. Het zou geen pijn doen, was misschien net zo voelbaar als een klein speldenprikje. 'Ga je me nou vertellen dat je dit mes, een keukenmes, in de schouder van één van mijn mannen hebt kunnen rammen voordat hij de tijd had om te reageren?' Hij streek nogmaals met een vinger over het mes en hoewel er wat bloed op zijn vinger bleef zitten, leek hij ongelofelijk geïntrigeerd door de kracht van het meisje. Dit was niet het makkelijkste mes om iemand mee neer te steken, gezien het wel groot was maar eigenlijk helemaal niet zo scherp. Hij keek haar afwachtend aan, terwijl zijn goede vriend Reynold het meisje nog steeds in bedwang hield, voor zo ver dat nodig was.

Vrijwel onmiddellijk ontstond er chaos. Het gevloek van de man die ze neergestoken had, alarmeerde de mannen achter hen en een flink aantal kwam de keuken in gelopen. Wenkbrauwen werden opgetrokken, ze hoorde wat gemompel en ze zag samengeknepen ogen die haar strak in de gaten hielden, alleen niemand raakte haar aan. Verbazingwekkend. Blijkbaar wachtten ze echt op Levi om te horen wat er ging gebeuren, ze was zijn pleziertje en schijnbaar was hij dan ook de enige die haar mocht straffen. Interessant. Dat betekende dat, wanneer Levi een keer weg zou zijn, ze vrij spel had. Leuk. Leuk. Daar kon ze nog wel wat mee. Ondertussen kwam de baas in kwestie wel naar beneden, ze zag hem niet, maar hoorde zijn stem en zodra de mannen verdwenen, werd hij ook zichtbaar. Een gebaar naar een van zijn mannen, zorgde ervoor dat zij vast gepakt werd. Arya deed er niets tegen. Het was haar bedoeling dat hij zag wat ze bij zijn man gedaan had, dat ze zich niet zomaar over zou geven aan zijn wil en al helemaal niet als het om haar vader ging.
Overigens leek hij erg verbaasd dat ze het mes überhaupt in hem had kunnen steken, tenminste, zijn vraag suggereerde in haar hoofd verbazing. Minachtend keek ze hem aan. 'Je weet echt helemaal niets van mij, Levi, maar laat ik je een hint geven. Als jij denkt dat je mijn vaders geld van hem af kan nemen, hem valse hoop kan geven door een filmpje van zijn dochter te sturen en me dan weer van hem af te pakken, dan heb je het mis. Het is erg genoeg dat ik in jouw aanwezigheid ben, laat mijn familie hier buiten. Anders pak ik jouw familie, ik heb net laten zien dat ik daar wel degelijk toe in staat ben en ja, ik heb dat mes in zijn schouder geduwd, denk je dat hij het zelf deed? Ik zei je dat mannen het niet meer dan twee maanden met me vol houden en ik ga kijken of ik hier een persoonlijk record van kan maken.'

Ze had het dus, wonder boven wonder, gedaan. Levi kon een lach niet onderdrukken toen ze een bedreiging uiten jegens zijn familie. Ze had lef, maar ze zou het echt niet volhouden hier. Hij keek Reynold aan, die achter haar stond. 'Ik wil die adressen hebben, morgen neem ik haar mee naar één van die landhuizen. Hier kan ik niets met haar beginnen en ze heeft potentie.' Reynold knikte, hoewel niet geheel zeker. 'Ze gaat je wel heel veel tijd kosten, Levi, zei hij aarzelend, maar met een gebaar wuifde Levi dat argument weg. 'Als zij nu al zo is, hoe zal ze over een maand zijn als ik meer met haar gewerkt heb?' Zijn ogen glansden, Reynold schudde zijn hoofd maar alsnog wist hij dat ze eruit waren. Hij pakte het meisje over van Reynold, trok haar mee de keuken uit en gaf het mes in het voorbijgaan terug aan de man des huizens. 'Morgen ga je hier weg Arya, de plannen zijn veranderd.' Hij duwde haar, eenmaal boven aangekomen, in de eerste en beste vrije kamer die hij kon vinden en sloot de deur achter zich. Hij bestudeerde haar nogmaals, maar hoewel hij niet meer bijzondere dingen aan haar opmerkte dan eerder, was het nu duidelijk dat ze meer kracht en snelheid in zich had dan hij van tevoren had gezien. Heel bijzonder. Kon hij echt wel werk van maken, als haar snelheid blijkbaar zo goed was dat ze door de verdediging van één van zijn mannen heen kon breken. 'Heb je wel eens eerder met wapens gewerkt, mensen aangevallen of iets in die trant?' Hij ging er uiteraard niet vanuit dat dat het geval was, maar hij was heel erg benieuwd of dit een toevallige rake steek was geweest, of dat hij meer van haar kon verwachten. Hoewel ze uiteraard nog gestraft moest worden voor wat ze had gedaan, had hij voor nu alleen even interesse in de potentie die het meisje bezat. Wat een wonder, dat ze blijkbaar zomaar zijn familie neer had kunnen steken. En dat uit het geloof dat hij van haar familie af moest blijven. Dat werkte misschien wel averechts uiteindelijk, maar hij zou in eerste instantie wel kunnen werken zonder haar gezicht op film te hebben. En vanuit zijn landhuis kon hij net zo goed misdaad coördineren als vanuit hier, misschien nog wel beter zelfs. Ja, hij zou werk van haar maken. Op meerdere manieren. Dat kon echt ongelofelijk interessant worden, vooral als ze echt de potentie bleek te hebben die hij net had gezien, toen ze die wond zo diep had gemaakt. En daarmee bijna de pezen in de arm van zijn man had beschadigd. Interessant meisje, dit.

Beide mannen begonnen in de taal te praten die ze eerder gehoord had, in de auto had Levi ook zo gesproken en het was duidelijk dat dit toen ook deze man geweest was, aangezien het niet klonk alsof een van beide moeite had met de taal. Nieuwsgierig schoot haar blik van de een naar de ander, hoewel kijken naar Reynold een stuk moeilijker was, gezien het feit dat hij haar armen nog steeds op haar rug vast hield en dus achter haar stond. Levi's uitdrukking kon ze echter wel in de gaten houden, het leek er bijna op dat hij dit allemaal grappig vond. Waarom snapte ze niet precies, maar ze zou er vast ooit wel achter komen.
'Morgen ga je hier weg Arya, de plannen zijn veranderd.' Verbaasd keek ze hem aan, hoewel ze haar blik al snel op de grond moest richten. Hij trok haar mee de trap op en ze zou sowieso over haar eigen voeten struikelen als ze niet keek waar ze liep. Levi liep namelijk een stuk sneller, zijn benen waren ook langer, en hun tempo kwam niet bepaald overeen. In een van de eerste kamers die ze tegen kwamen, duwde hij haar naar binnen en ze zag het bed weer staan. Langzaam vergrootten haar ogen. Alwéér? Ging hij dat nu weer doen? Het meisje deinsde achteruit en hield hem strak in de gaten. 'Heb je wel eens eerder met wapens gewerkt, mensen aangevallen of iets in die trant?' Oké, misschien had ze te snel een conclusie getrokken, aangezien dit niet leek op verkrachting. Overigens was het antwoord op die vraag nee, dit was de eerste keer dat ze iemand neer stak, hoewel het niet de eerste keer was dat ze in een ''gevecht'' raakte.
'Geef me eens een goede reden waarom ik jou iets over mezelf zal vertellen, dan zal ik erover nadenken of je antwoord krijgt op je vraag.' Liefjes glimlachte ze naar hem, terwijl ze nog steeds recht in zijn ogen keek. Nee, Arya was nooit een lieverdje geweest. Op de basisschool was ze al een kreng, op de middelbare was ze vaak genoeg bij de directeur geweest omdat ze weer gevochten had en af en toe gebeurde dat zelfs op straat. Mensen dachten nu dat ze haar leven gebeterd had, dat haar studie hiervoor zorgde, maar dat was niet helemaal waar. Punt was gewoon dat ze nu naar anderen kon kijken die vochten en dat was ook best leuk om te zien. Trucjes opdoen, wie wist had je ze nog een keer nodig?