Levi & Arya voor de 10.000e keer

Haar haren waren strak naar achteren getrokken in een paardenstaart, haar kleding zat strak om haar lichaam en flink wat messen en andere wapens waren zichtbaar. Daarentegen had ze er ook nog een paar verstopt en van sommige items zou je niet eens weten dat ze als wapen gebruikt konden worden. Voorbereid op alles.
Net als haar haren, hield ze de mannen voor haar goed in de gaten. Voor een toevallige bijstander leek het misschien alsof ze aan het roken waren, niets bijzonders, maar als je beter keek dan zag je de wapens en dat de mannen wel degelijk heel geconcentreerd de omgeving in de gaten hielden. Schattig. Arya besloot uit haar verstop plaats tevoorschijn te komen en liep, alsof ze ook gewoon een voorbijganger was, langs de twee mannen. Vlak voor de deur hield ze echter halt en onmiddellijk zag ze hen verstijven. Er klopte iets niet aan het meisje en het duurde ook veel te lang voordat ze de hoeveelheid wapens opmerkten. 'Geen zorgen jongens, voor jullie krijg ik geen geld,' een twinkeling verscheen in haar ogen, terwijl ze de eerste man onschadelijk maakte met het boksijzer in haar hand. Ze had het naar zijn hoofd gegooid, simpel, maar effectief. De tweede man kwam inmiddels gevaarlijk dichtbij en ze dook makkelijk aan de kant, trapte zijn benen onder hem vandaan en gebruikte de spuit uit haar zak om hem bewusteloos te krijgen. Grinnikend liep ze daarna naar binnen. Daar waren nog veel meer mannen te vinden, die allemaal hun wapens op haar richtten.
'Relax jongens, Levi verwacht mij al, stop die wapens weg voordat er ongelukken gebeuren.'

Er klonk verdacht veel lawaai in de hoofdruimte van het gebouw en Levi fronste even. Een blik op de klok deed vermoeden dat zijn gast gearriveerd was, maar dat verklaarde niet het lawaai. Hij maakte een handbeweging naar zijn compagnon, die de ruimte verliet. Levi verliet de ruimte kort daarna via een andere deur, die uitkwam op de drukkere ruimte. Daar stond iedereen in rep en roer en met getrokken wapens. Gericht op het kleine meisje dat daar bijna onschuldig stond, ware het niet dat enkele veel te scherpe messen zichtbaar waren. Onschuldig. Arya, de kleine huurmoordenaar die hij ging huren. Mits ze overeen konden komen. Hij gebaarde dat de mannen hun wapens moesten laten zakken, hoewel ze dat niet allemaal met even veel zin deden. Hij liep naar het meisje, jongedame, toe en knikte naar haar. 'Uit voorzorgsmaatregelen moet ik je vragen om je wapens af te leggen. Je kunt vast wel begrijpen dat we een.. buitenstaander niet volledig gewapend rond kunnen laten lopen. Maar ik wil alvast zeggen dat ik het fijn vind dat je gekomen bent, Arya.' Het noemen van de naam deed enkele van zijn mannen hun adem inhouden. Ze kenden de naam van het meisje wel, hadden alleen nog nooit het leuke gezichtje erbij gezien. Levi zuchtte. 'Heren, wapens naar beneden. Het zal heus niet de eerste keer zijn dat jullie een moordwijf zien, of niet dan?' En dat was geen belediging voor de jongedame, eerder een compliment. En een zinspeling op haar beroep. Hij richtte zich weer tot haar, wachtend tot ze aan zijn verzoek zou voldoen. Anders konden ze onder geen enkele omstandigheid in overleg gaan, details uitwisselen of tot een overeenkomst komen.

Het duurde niet lang voordat Levi besloot zichzelf zichtbaar te maken en grinnikend zwaaide ze naar hen. Er was een overeenkomst tussen die twee dat beiden ongedeerd weg konden lopen, mits dit niet op een opdracht uit zou komen voor Arya. Gold ook voor zijn mannen overigens, echter had er nergens gestaan dat ze niet bewusteloos mochten raken. 'Ik raad je mannen echter wel aan om mijn wapens niet aan te raken, want ik zal het merken en ik zal hen van kant maken. Ooit.' Ze knipoogde naar de man voor haar, liep naar een van de tafels en begon de wapens van haar lichaam te halen. Er kwamen ontzettend veel geweren en messen van haar lichaam, echter ook wat kleinere meisjes, een paar spuiten en uit haar laarzen haalde ze een fileermes. Dat was voornamelijk om te martelen als ze eerst informatie van iemand moest hebben, hoewel martelen toch niet echt haar ding was. 'Misschien moet je ook nog even wat mannen naar buiten sturen, ik denk dat de wachten daar wat hoofdpijn hebben en het is toch wel handig als de mensen op de uitkijk niet bewusteloos op straat liggen. Denk je ook niet?'
Vele wapens bleven nog achter op haar lichaam, echter waren deze momenteel gewoon niet zichtbaar. 'Ik overleg niet waar al je mannen bij zijn, wijs de weg, Levi, dan volg ik je wel naar welke ruimte dan ook.' Je kon horen dat haar stem een stuk zakelijker werd. Dit was dan ook haar beroep en hoewel ze af en toe speelde met de mensen om haar heen, was ze er wel goed in en dat was dan ook de reden dat mensen accepteerden dat ze met hen klierde. Mooie regeling.

'Dat lijkt me niet meer dan logisch.' Hij wierp een strenge blik op de mannen, om even duidelijk aan te geven dat ze hun handjes thuis moesten houden. Daarna wees hij er drie aan die naar buiten zouden moeten. 'Haal de andere twee naar binnen, vervang ze. En zeg dat ze zich moeten schamen dat ze door een klein meisje buiten westen geslagen werden.' Hij liep ondertussen al naar de deur waar hij eerder doorheen gekomen was en opende deze, hield hoffelijk de deur open en maakte een uitnodigend gebaar voor Arya. Hij wist heel goed dat zij nog wapens droeg, echter wist zij waarschijnlijk ook dat hij niet ongewapend was. Er was een overeenkomst tussen hen, maar niemand nam het risico dat ze voor een verrassing kwamen te staan. De kamer die ze nu betraden was trouwens te omschrijven als een tussenruimte. Een wachtkamer, bijna. Ze moesten nog twee trappen omhoog om bij Levi zijn werkelijke "kantoor" aan te komen, dat zowel luxueus als een beetje shady ingericht was. In die ruimte behandelde hij al zijn afspraken. Bijna zoals een normale zakenman, hoewel hij geen knappe secretaress had en het gebouw geen groot kantorencomplex betrof. Hij sloot de deur achter hen en liep direct door naar de trappen, zonder Arya ook maar en enkele keer de rug toe te draaien. Hij glimlachte nog steeds ontspannen en dat was hij ook, maar dat betekende niet dat hij al zijn waakzaamheid kon laten varen. 'Ik meende wat ik zei, ik ben blij dat je gekomen bent. Er is een doelwit dat precies in jouw straatje zal passen, dus ik hoop dat we een goede deal kunnen sluiten.' Uiteraard, hij kon zelf ook mannen uitsturen, maar in een aantal gevallen was het beter om iemand van buitenaf te nemen. Beter, tactisch slimmer en vaak zelfs wenselijker. Hij opende de laatste deur, die toegang verschafte tot zijn werkruimte en wachtte weer tot zij eerst naar binnen was gelopen.

'Ach, neem het je mannen niet kwalijk, ik neem niet aan dat je zaken met mij wilde doen als ik niet eens in staat was twee van je mannen uit te schakelen? Het komt niet echt over alsof ik in staat ben tot het werk dat ik doe, als ik met mijn handen omhoog naar binnen wordt gebracht door je mannen. Wees niet te hard voor ze.' Meestal gebeurde het wel dat de mannen - of vrouwen, ze discrimineerde niet hoor - die door haar onderuit gehaald werden een flinke klap nog kregen van de baas, echter kon ze daar niet heel erg mee zitten. Het was niet haar schuld als zij niet in staat waren de deur te bewaken. Zo moeilijk was het niet. Desnoods stelden ze een boobytrap in, dan was het voor haar zelfs nog leuker geweest.
'Iedereen past in mijn straatje Levi, maar ik hoop wel degelijk dat je ervan op de hoogte bent dat ik geen kopstukken van rivaliserende bendes ombreng? Ik ga niet achter mijn eigen klanten aan.' Exact de reden dat ze Levi ook nog nooit een bezoekje had gebracht. Iemand had het wel gewild, daar niet van, maar het gebeurde niet. De hoge bazen kon je beter tevreden en aan je eigen kant houden, dan verdiende je er nog wat aan in dit wereldje. Vrijwel alles in haar leven draaide om het geld dat ze kon verdienen, er was ook niet veel anders leuks te doen.

Levi kon een glimlach niet van zijn gezicht vegen. 'Als jij met omhoog gestoken handjes binnengebracht werd, zou ik erover na moeten denken om die twee deurbewakers opslag te geven.' Eenmaal binnen sloot hij de deur achter zich. Niemand hoefde mee te luisteren naar hun conversatie. Hij nam plaats achter een bureau en gebaarde haar dat ze op de andere stoel plaats kon nemen, voor het bureau. 'Dit is geen kopstuk. Deze jongeheer heeft zichzelf ingelijfd in mijn groep, ik vertrouwde hem en hij is ervandoor gegaan. Hoewel hij zich nog niet aan de politie heeft gemeld omdat hij zelf ook vrij veel wandaden heeft gepleegd, ben ik er zeker van dat hij het binnenkort zal doen en dan zijn we hier allemaal de lul.' Hij pakte een foto uit zijn la, schoof hem naar de andere kant van het bureau en keek haar eventjes aan voordat hij verder ging. 'We kunnen hem zelf niet aanpakken omdat hij te waakzaam is. Hij kent ons allemaal hier, vermijdt risicogebieden en is dus ongelofelijk lastig te pakken.' Hij pakte een andere foto, ditmaal van een donkere straat met fel verlichte ramen, waar schaars geklede dames stonden. 'Er is maar één plek waar hij zijn waakzaamheid even laat varen en dat is hier. Hij weet dat wij daar niet komen omdat het gebied door een andere gang geclaimd is en zij hebben het bedrijf in die straat opgezet. Hij waant zich er veilig.' Hij pauzeerde opnieuw, probeerde in te schatten wat ze dacht, maar besloot dat dat weinig nut had. 'Wij kunnen er niet komen en we zouden sowieso opvallen als we daarheen gingen. Jij daarentegen zou totaal niet opvallen. Er lopen genoeg hoeren over de straat, die geen geld hebben voor een raam. Je bent een meesteres in het verstoppen van wapens op je lichaam.' Hij keek haar opnieuw aan, wachtte eventjes. Hoopte dat ze uit zichzelf zou reageren.

Haar ogen scanden de jongeman die haar volgende doelwit zou zijn, ze had hem daar inderdaad wel eens gezien - niet dat ze zelf aan hoererij deed, maar Arya kende deze stad op haar duimpje en kende ook bijna iedereen erin - en wist dat hij een makkelijk slachtoffer was. Niemand zou ervan opkijken als hij neergestoken werd. Ze negeerde dat Levi praatte over haar praktijken, ieder slachtoffer dat viel door haar handen was op een andere manier, waardoor ze niet voorspelbaar werd en mensen dus alleen maar konden gokken wat ze ging doen. Natuurlijk mocht hij een optie opperen, kleine kans alleen dat ze die optie ging gebruiken. De foto's schoof ze terug naar Levi terwijl ze naar achteren leunde in de stoel.
'Honderdduizend, daar zit bij inbegrepen dat ik een vinger of oog, waar je de voorkeur aan geeft, lever als confirmatie dat de persoon dood is. Er komt twintigduizend bij als je wilt dat ik film hoe hij sterft. Normale levertijd is een week, als je het sneller wilt, zal je moeten dokken.' Dit was nog een van de laagste prijzen die hij kon krijgen. Het was de eerste keer dat ze met hem zou samenwerken en dan zette ze altijd iets lager in dan na een aantal keer. Als je mensen als klant binnen wilde halen, moest je natuurlijk wel iets te bieden hebben. Was het al een beetje duidelijk dat Arya een zakenvrouw was? 'Het kost overigens twintigduizend extra per dag dat je eerder de confirmatie wilt.' Meestal had ze geen week nodig, tenzij het echt een ontzettend grote klus was en dan sprak ze al af met de klant dat het langer ging duren. Hiervoor had ze hooguit een dag nodig, maar dat hoefde hij niet te weten. Moest niet alle trucjes weggeven.

Hij luisterde naar haar aanbod, maar wist direct al dat hij hier niet zomaar akkoord mee kon gaan. Zelfs al was het geen slechte deal, als hij haar nu haar gang liet gaan kreeg ze misschien de gedachte dat ze de dienst uit kon maken. Hij ging wat rechter in zijn stoel zitten, deed alsof hij haar aanbod oprecht overwoog en boog zich toen naar haar toe. 'Honderdvijftig als ik het komend weekend, dus over vijf dagen, op film heb. In vingers of oogballen heb ik weinig interesse.' Daarmee zou hij toch niet kunnen aantonen dat hij geen ongehoorzaamheid duldde, die vinger zou van iedereen kunnen zijn. Nee, een film leverde veel meer resultaat op. Een gezellige filmavond met de heren die, naar hij hoopte, loyaal aan hem waren. Dat stond Levi wel aan. Hij wist dat hij iets onder haar prijs was gaan zitten, maar niet zo veel. Als zij hem als klant wilde, zouden ze tot een deal moeten komen en dit was zijn voorstel. Maar het was niet zo eenzijdig. Hij wilde haar ook graag aan het werk zetten voor hem, aangezien haar naam respect afdwong in de wereld waarin ze opereerden. Er was van twee kanten dus genoeg wil om samen te werken. Nu moesten ze alleen nog tot een overeenkomst komen die voor beide partijen gunstig was. Hij wist heel goed dat zij geen week bezig zou zijn met haar opdracht, dus beter nam ze zijn aanbod gewoon aan. Hij hield niet van oplichters en zag haar liever niet zo. Hij borg de foto's weer op en wachtte nu op haar reactie. De tijd van grappen en humoristische opmerkingen was nu wel voorbij gegaan, nu was tijd voor zaken. Goede zaken, als het aan Levi lag.

Er viel niets af te lezen aan Arya haar gezicht, maar haar hersenen draaiden wel op volle toeren. Ze had verwacht dat hij toch af zou proberen te dingen, zelfs al was haar aanbod heel genereus, maar hij kon krijgen waar hij om vroeg. Het was een prima prijs voor zo'n makkelijk slachtoffer, echter was ze niet van plan om hem er zo makkelijk vanaf te laten komen.
'Je hebt een deal, míts ik zwart op wit krijg dat ik binnen een half jaar nog een opdracht hier kan krijgen voor minimaal deze prijs.' Dit was de meest effectieve manier om een klant binnen te krijgen. Hij kreeg de prijs die hij wilde en de meeste mensen vonden een samenwerking met haar een prima deal, maar dan moest ze er wel voor zorgen dat die tot stand kwam. Overigens was ze best nieuwsgierig naar zijn antwoord. Het was wel eens eerder gebeurd dat iemand terug krabbelde tijdens het bespreken van de opdracht en prijs - voornamelijk tijdens het onderhandelen, logisch - en daar was ze niet van gediend. Prima dat ze een huurmoordenaar nodig hadden, maar ze liet zich niet voor de gek houden. Het gebeurde dan ook vrij vaak dat er een hooggeplaatste uit die organisatie stierf, vlak na de onderhandelingen. Het werd nooit gelinkt aan haar naam, Arya zorgde er wel voor dat er geen spoor van het vergif duidelijk was of dat het leek op een hartaanval.
'Zeg het eens Levi, dat is mijn laatste aanbod, anders loop ik zo de deur weer uit.'

Kijk, dat was wat hij wilde horen. Er werd een andere la geopend, een pen werd gepakt en er werden in een net handschrift een aantal dingen opgeschreven. 'Ik ga akkoord met die voorwaarde, mits je uiteraard deze opdracht met succes uitvoert.' Hij zette een handtekening onder het door hem geschreven en schoof het papier, het contract dus, de kant van Arya op. Hierbij kruiste hij haar blik even. 'Dat zou voor iemand als jij geen probleem moeten zijn, neem ik aan.'
Hij tikte op een witte ruimte onderaan het papier. Uiteraard kreeg ze de mogelijkheid het eerst door te lezen, te controleren of alles wat hij opgeschreven had, daadwerkelijk klopte. Niet dat hij daar fouten in maakte of door vage bepalingen een vraagteken in het contract zou laten ontstaan, maar het was een formaliteit dat beide partijen het contract lazen en het met de inhoud eens waren. Zwart op wit, zoals de dame het wilde. 'Betaling is uiteraard achteraf, we weten allebei dat geen van ons zich van dit contract kan ontdoen zonder dat er gevolgen zijn die voor niemand wenselijk zijn.'
Hij schoof haar ook de pen toe, zodat ze direct na lezen kon tekenen. Het was slechts wachten. Ging ze nog terugkrabbelen? Het leek Levi erg onwaarschijnlijk, maar je wist het maar nooit. Misschien had ze er toch niet zo'n zin in, stond de regeling onder voorbehoud haar niet aan of wat dan ook in die richting van denken. 'Het liefste vandaag nog.' Hij wilde haar niet opjutten, maar moest dit wel gauw op papier hebben. Dan kon hij tenminste verder met belangrijkere zaken. Nee, niet belangrijkere zaken. Ándere zaken. Ook belangrijk, maar anders.

'Uiteraard,' een klein glimlachje verscheen op haar gezicht terwijl ze het papier van hem aanpakte en iedere letter ongeveer drie keer las. Er stonden geen kleine lettertjes in, het was heel duidelijk wat er zou gebeuren en zelfs het minimale bedrag was al ingevuld. Prima contract. Met een vloeiende beweging zette ze haar handtekening erbij en knikte. 'Wat dat betreft, tot over een paar dagen. Ik weet nog niet wanneer ik langs zal komen met de film, maar zorg dat je het geld cash hebt.'
Soepel stond de vrouw op, draaide om en liep al naar de deur. 'Geen zorgen, ik weet de uitgang te vinden, de vraag is alleen of je wilt dat ik alleen door je huis loop,' grinnikend trok ze een wenkbrauw naar hem op. Niet dat ze van plan was het huis te gaan inspecteren, dat kon een ander keertje nog wel. Nu wilde ze gewoon haar wapens en daarna zou ze verdwijnen. Waarschijnlijk zou ze de volgende dag al terugkeren met het filmpje, ze had vanavond toch niets anders te doen, maar dat hoefde Levi niet te weten. Zonder op te letten of hij achter haar aan kwam, liep ze exact dezelfde weg terug als ze samen heen hadden gelopen en kwam aan bij haar wapens. In de woonkamer zag ze de twee mannen die door haar neergeslagen waren, lachend blies ze hen een luchtkusje toe. 'Volgende keer zal ik gewoon netjes binnen komen, geen zorgen!'

Hij stopte het nu ondertekende contract in een la, waar hij het makkelijk terug zou kunnen vinden mocht het nogmaals ingezien behoeven te worden. Daarna stond ook hij op. Uiteraard vertrouwde hij de jongedame niet voldoende om haar zonder begeleiding door zijn basis te laten banjeren. Dus hij liep gewoon met haar mee, naar de eerdere gemeenschappelijke ruimte waar ze elkaar ontmoet hadden. De wapens waren met geen vinger aangeraak, in tegenstelling tot zijn mannen die op wacht hadden gestaan. Hij schudde zijn hoofd. 'Zo lang je ze de volgende keer maar niet iets meer bezorgd dan een blauw oog en wat gekneusde lichaamsdelen.' Hij was maar wat blij dat hij deze jongedame niet vast in zijn dienst had, dat zou hem pas echt handenvol met werk bezorgen. Nou ja, daarom huurde hij wel vaker mensen van buitenaf: Gebruik maken van de sterke punten, de zwakkere punten buiten beschouwing kunnen laten.
Hoewel hij nog steeds stond te wachten tot de dame haar spullen bij elkaar had gepakt en het pand had verlaten, dwaalden zijn gedachten al af. Even terug naar de onderhandelingen, die verdraaid snel en soepel waren verlopen, als je het aan hem vroeg. Eigenlijk had hij meer moeite van haar kant verwacht, hogere prijzen en eisen misschien. Maar misschien was dat ook wel een tactiek van haar, anders zouden ze natuurlijk wel heel moeilijk overeen komen, wat toekomstig contact had kunnen beïnvloeden op een negatieve manier. Ach, het was wel goed zo. Ze waren overeen gekomen, hij was onder het bedrag gebleven dat hij maximaal had willen uitgeven aan deze moord en had daarbij nog een goed contact toegevoegd aan zijn lijstje. Tenminste, hij had van horen zeggen dat ze goed was. Nu zou hij zelf meemaken hoe goed ze wel of niet was. En reken maar dat Levi daar erg benieuwd naar was.

Dit maal besloot Arya dat het beter was om de bewakers voor de deur gewoon te begroeten en langs hen te lopen, in plaats van ze uit te schakelen. Ze had geluk dat het twee mannen waren die ze de vorige keer al tegen was gekomen, helaas niet dezelfden die toen op wacht stonden, dat zou wel heel toevallig geweest zijn, maar ze lieten haar zonder veel moeite door. Ook binnen waren er een aantal mannen die haar wel herkenden, waardoor de mannen die dat niet deden, minder geneigd waren om opnieuw wapens op haar te richten.
'Wat fijn om te zien dat jullie al gewend beginnen te raken aan mijn aanwezigheid, altijd handig als mensen je manier van werken op prijs stellen! Nu, als een van jullie zo vriendelijk zou willen zijn om Levi te halen, dan kan het feest beginnen.' Zelf liep ze richting de televisie die daar stond en begon eens uit te zoeken waar ze contact kon maken met haar telefoon. Dit was een van de weinige telefoons waar je haar ooit mee zou zien, aangezien de filmpjes erop stonden die ze aan anderen gaf. Meestal hield ze namelijk niet zo van elektronica. Een van de mannen kwam haar helpen, het was niet alsof Arya ontzettend technisch over kwam en bovendien was het hun eigen apparatuur. Met zijn hulp duurde het dan ook niet al te lang. Wat overigens wel lang duurde, was Levi met haar geld. Als hij zich niet heel snel liet zien, dan zou ze weer verdwijnen en kreeg hij ook nog eens flinke problemen met haar administratie. Met haar, eigenlijk, maar ''administratie'' klonk toch een stuk beter.

- oke idk wat je wilt typen maar op de film zie je een hele blije arya die hoi zegt en zwaait enzo en dan de camera langs haar oog zet (zo'n klein cameraatje) en daarna zie je hoe ze heel gezellig gewoon langs hem loopt en een mes in zijn keel duwt want tsja ze had geen zin in moeite en je hoort haar fluisteren ''sorry, levi bood geld, daar weet jij vast alles van hm'' -

Hij had haar al gehoord voordat de man naar zijn kantoor kwam om te vertellen dat ze er was. Niet omdat ze zo veel herrie maakte, maar omdat er opnameapparatuur in zijn woonkamer hing, die direct doorgelinkt was naar zijn kantoor. De hogere vrouwenstem viel direct op tussen het normale mannengezanik. Hij zou echter zijn gemak nemen, aangezien de jongedame haar geld wel wilde en niet zomaar weg zou gaan. Ondertussen stuurde hij een bericht naar zijn rechterhand (Daar hebben we.. Ryan? Heette ie zo? weer) dat hij de mannen bij hem ook door moest sturen naar de ruimte waar het korte filmpje afgespeeld zou worden. Daarna wachtte hij tot de man daadwerkelijk gemeld had dat Arya er was, haalde het pakketje met geld tevoorschijn en kwam overeind. Dat pakketje met geld had hij direct gisteren klaargemaakt, uitgeteld en opgeborgen in de la. Hij had gedacht dat ze zomaar ineens zou kunnen opduiken, dus had hij de nodige voorbereidingen getroffen. Op zijn gemak liep hij naar beneden, waar de rest van zijn groep zich nu ook verzameld had. Middelpunt van de belangstelling was Arya, die er door haar houding alleen al voor zorgde dat zijn mannen niet bij haar in de buurt kwamen tenzij echt nodig. De televisie stond al aan, zo te zien. Het was zo'n groot scherm, dat aan de muur hing. Bijna een bioscoop, alleen dan een tikkeltje kleiner. Iedereen zou het in ieder geval goed kunnen zien. 'Fijn om je weer te zien, Arya,' zei hij bij wijze van een begroeting, waarna hij haar het pakketje geld gaf. 'Je mag het natellen, maar je kunt er ook vanuit gaan dat ik me aan mijn kant van de afspraak houd als jij dat ook doet.' Hierna verhief hij zijn stem iets, zodat iedereen hem zou kunnen horen. 'Zoals sommigen wel weten, houd ik niet van deserteurs. En om jullie allemaal te ontmoedigen, wil ik jullie graag laten zien hoe wij, als organisatie, met zulk gespuis omgaan.' Hij zette de film aan. Kort, maar het liet geen twijfels over het bewind. Hij complimenteerde Arya mentaal dat ze het doodbloedende lichaam nog even op film gehouden had (dat zei je niet, maar dat maak ik ervan xx) en zag dat hij wel indruk had gemaakt. 'Gedraag je, en er overkomt je niks. Probeer mij te verraden, dan zal het het laatste zijn wat je doet. Bedankt voor jullie aandacht.'

Glimlachend pakte ze het pakketje van de man aan, maar ze was niet van plan om al te vertrekken. Sowieso wilde ze haar mobiel natuurlijk wel terug hebben, echter was er nog een andere reden dat ze moest wachten tot Levi klaar was met het aanspreken van zijn mannen. Terwijl hij dat deed, ging haar blik de kamer rond en deze bleef even hangen op een man die een blik met duidelijk meer gezag had. Hij leek ook niet heel erg onder de indruk van het filmpje, of van haar wat dat betrof, en instinctief wist ze dat hij een hoge pief was in de organisatie van Levi. Een snelle knipoog zijn kant op, gaf aan dat ze hem inderdaad op had gemerkt, maar daarna ging haar aandacht terug naar de échte man die haar betaald had.
'Ik heb nog een cadeautje voor je, zie het als een blijk van fijne samenwerking,' ze liep naar de telefoon, die nog steeds met een snoertje vast zat aan de televisie, en opende een ander filmpje. Je zag Arya staan met een flink aantal papieren in haar handen.
''Ik was zo vriendelijk om ook uit te zoeken waar hij zich schuil hield en de kluis te kraken, je ziet hier alle documenten over jou, Levi, en je organisatie waarmee hij naar de politie had kunnen gaan...'' De stapel papier werd in de aangestoken open haard gegooid en je zag het langzaam smeulen en verdwijnen, tot de film weer stopte. Veel mannen leken daar tevreden mee te zijn, echter vergaten ze wel dat Arya die informatie allemaal gelezen had. Vaak zaten er wel wat addertjes onder het gras als je zaken met haar deed. Ja, de persoon in kwestie stierf, dat was zeker waar, maar dat was gewoonweg niet alles. 'Ik ben benieuwd naar onze komende samenwerking Levi, ik gok dat dit heel interessant gaat worden!'

Hij had het liever hierbij gelaten, maar het was al te laat om de dame te onderbreken en haar weg te sturen. Sowieso zou dat niet echt goed overkomen, wantrouwen en zo. Dus hij liet haar haar tweede filmpje afspelen, waarin ze de documenten verbrandde die de dode had bewaard. Op het eerste gezicht een goed iets. Ware het niet dat ze buiten haar contract was gegaan en nu waarschijnlijk alle belastende informatie over zijn organisatie had. Haar wegsturen, of dwarszitten, was nu geen optie meer. Toch verborg hij deze zorgen en hij glimlachte goedkeurend. 'Daar zijn we dan ook weer vanaf. Ik ben je dankbaar, Arya.' Hij ontkoppelde het apparaat en het grote televisiescherm gaf een blauw scherm met foutmelding. Daar reageerde hij verder niet op, hij overhandigde de telefoon aan zijn nieuwe partner en wisselde een blik met Ryan (OF WAS T RORAN HELP OMG IK WIL RORAN TERUG) die duidelijk hetzelfde wist als hij. Het was fijn dat de documenten verbrand waren, maar ze zouden nu nooit meer van de jongedame af kunnen, tenzij zij zelf besloot op te stappen. Ze kon hen op iedere mogelijke manier onder druk zetten en dwingen dingen te doen. Ja, ze was een slimme dame. Door dit te doen, was ze verzekerd van een contract dat voordelig voor haar zou zijn. Nee, niet druk om maken. Hij stak zijn hand naar haar uit. 'Mocht ik je diensten nodig hebben, hoor je van me. Ik heb je contactgegevens, dus dat komt in orde.'
Achter hem werd nog flink geroezemoesd, over beide filmpjes, maar Levi hoorde ook dat zijn rechterhand bezig was met orde op zaken stellen en te zorgen dat mensen niet als kippen zonder kop weg zouden rennen in alle mogelijke richtingen. Hij richtte zijn aandacht op de jongedame.

De meeste mannen in Levi's organisatie waren inmiddels gewend aan de kleine huurmoordenaar die af en toe hun huis binnen kwam huppelen, een overleg had met Levi en daarna weer verdween. Soms zat er zelfs nog een pleziertje voor hen bij, aangezien Levi toch wel de voorkeur gaf aan het op film krijgen van hoe het slachtoffer stierf. Soms mochten de mannen dat zien, andere keren niet. Het maakte haar ook niet echt uit wat met de verkregen informatie gedaan werd, zolang het er maar voor zorgde dat ze die mooie envelop met briefjes geld erin te pakken kreeg.
Vandaag was niet anders; er was opnieuw een overleg gepland tussen Arya en Levi en zonder pardon liep ze dan ook naar binnen. Ergens was het echt heel slecht dat het de mannen niet uitmaakte, maar ze ging ervan uit dat Levi het wel liet weten als ze haar onverhoopt een keertje tegen moesten houden. Dat zou pas leuk worden! Niet dat ze daarvoor was gekomen, nee, schijnbaar wilde hij graag weer iemand dood zien en daar was zij natuurlijk dé persoon bij uitstek voor. Arya liep onmiddellijk door naar zijn kantoor en klopte op de deur, dat fatsoen had ze tenminste nog wel. Het was iets.
Ondertussen stonden Roran en Chris bij Levi in het kantoor. Ze hadden flink wat overleg gepleegd over de persoon die binnen een paar minuten waarschijnlijk aanwezig zou zijn en hij wilde niet dat Levi dit gesprek in zijn eentje ging doen. Natuurlijk was Levi de baas en een goede vriend, echter wist iedereen dat het meisje veel te doortrapt was en met twee paar oren, kon je meer bedrog ontdekken dan alleen. 'Gut, daar zal ze zijn!' Dat hij het eens was met de beslissing van Levi, maakte niet dat hij er zin in had. Zijn vriend mocht het praten dan ook doen, was eigenlijk altijd de verdeling al geweest.

Levi had de tegenzin bij zijn beide partners al opgemerkt en deed zijn best het te negeren. Zowel Christianne als Roran hadden erop gestaan om dit gesprek bij te wonen, de officiële uitnodiging die ze Arya wilden verlenen tot hun organisatie. Ze stonden erop om mee te kijken en bedrog te ontdekken. Niet dat het Levi veel deerde, hij wist dat zijn rechterhand een halfzus heel goed hun eigen gevoelens aan de kant konden zetten en een neutrale observatie konden doen.
'Gedraag je een beetje,' zei Chris tegen Roran, maar met een glimlach. De deur ging open en het meisje, de kleine huurmoordenaar, kwam binnen. Levi gebaarde haar om plaats te nemen aan het bureau, zoals altijd. 'Arya, ik wil je voorstellen aan mijn partners. Roran zul je vast al een keer hebben zien lopen, hij is het tweede kopstuk van de organisatie.' Wat jij allemaal al weet, aangezien je door onze documenten hebt gespit. Ondanks die gedachte, deed hij alsof ze het niet wist. 'En deze schone jongedame is Christianne, hoewel ze een hekel heeft aan die naam en liever Chris genoemd zou worden. Zij onderhoudt de logistiek binnen de organisatie.' Tot zover de introducties. Chris knikte naar de jongedame, glimlachte hartelijk, maar hield haar afstand. Haar blik schoof even naar Levi, die verder ging met zijn verhaal. 'Na enkele tijd van samenwerking en goede resultaten, zijn we tot de conclusie gekomen dat we je een aanbod willen doen die iets.. permanenter is dan het freelancen dat je nu voor ons doet.' Hij stopte eventjes met spreken, pijlde hoe Arya reageerde, maar ging toen door. 'Als het je aanstaat, willen we je graag permanent inhuren voor onze organisatie. Uiteraard binden we je niet aan onze code, je bent vrij om ingehuurd te worden door andere organisaties als dat je aanstaat, maar op deze manier kunnen we onze samenwerking naar het volgende niveau tillen, is onze optiek.'

Ze was nog vrij rustig geweest terwijl ze naar binnen liep, echter veranderde dit zodra ze de andere twee personen in de kamer opmerkte, naast de man met wie ze een afspraak had. Haar ogen knepen lichtjes samen terwijl ze luisterde naar de uitleg over wie het waren - alsof ze dat niet allang wist - en ondertussen bleef ze staan waar ze was. Arya ging niet zitten en daaruit kon je al opmaken dat ze het niet eens was met de gang van zaken, hoewel ze de deur wel gesloten had. Niet iedereen hoefde mee te genieten. Tenminste niet de mensen die Levi niet al had uitgenodigd.
'Nee,' simpel, abrupt en effectief. Haar hoofd ging even heel schuin terwijl ze richting Levi keek. 'Allereerst ben ik er niet van gediend dat jij je niet aan onze afspraak houdt, Levi, de vergaderingen tussen ons zijn onder twee ogen en mits je daar mensen bij wilt betrekken, dan wordt dit met mij overlegd vóór ik hier binnen kom. Dat is echter niet waarom ik je aanbod niet aan kan nemen. Ten eerste heb je geen idee van wat je op je nek haalt als je mij binnen jouw organisatie zou krijgen, ik ben niet zo goed in samenwerken, maar denk je serieus dat dit de eerste keer is dat iemand zo'n aanbod doet? Waarom zou ik die allemaal afwijzen, om die van jou wel aan te nemen? Geef een paar goede redenen en dan kan ik erover nadenken.' Hij had vast wel extra redenen die hij haar nog moest vertellen, aangezien het gesprek van zijn kant tot nu toe alleen was gegaan over dat ze zich bij hen zou sluiten. Zou toch zeggen dat hij wel over de consequenties had gedacht. 'En ik ben er zeer goed van op de hoogte hoe je organisatie in elkaar zit, dus die redenen kan je achterwege laten.' Dit keer stak ze toch nog even na. Iedereen in deze kamer wist dat ze die papieren had gelezen, misschien zelfs wel gekopieerd, dus het was niet alsof er ontzettend veel geheimen hier te vinden waren.

Naast zich hoorde hij Chris zuchten, maar met een blik haar kant op legde hij haar het zwijgen op. 'Dit zijn mijn linker- en rechterhand, dus feitelijk speelt dit gesprek zich af onder viér ogen.' Smooth. Hij had niet anders verwacht dan dat ze zo zou reageren, maar hij moest zeggen dat hij het lichtelijk asociaal vond. Hij gebaarde nogmaals dat ze plaats moest nemen, anders zou hij zijn geduld nog verliezen ook. 'Daarbij zijn wij net zo goed op de hoogte van jouw manier van werken als jij van die van ons.' Hij haalde wat documenten tevoorschijn, schoof ze naar het meisje toe. Het waren documenten die een beknopte, doch volledige samenvatting van Arya haar leven gaven en haar werkwijze omschreven. 'Dit is wat Chris met anderhalf uur werk bij elkaar gesprokkeld heeft over jou. Als we echt ons best hadden gedaan, konden we waarschijnlijk tot in de kleinste details alles over je vinden. Mensen hebben dingen over je vastgelegd, weet je. Zelfs beveiligde delen van het internet zijn niet goed beveiligd.' Hij liet de documenten liggen, zodat ze zelf kon zien dat de dingen erin de waarheid waren. Er was zoveel informatie over haar vastgelegd, als je maar wist waar te zoeken. Hij leunde met zijn armen op het bureau. 'We kunnen je helpen. De digitale informatie in het digitale haardvuur gooien, als je het zo wilt stellen. Ik verwacht niet van je dat je hier komt wonen, je als een robot aan onze regels houdt. Maar met een organisatie achter je waar je op terug kunt vallen, sta ook jij veel sterker. Je hebt meerdere van zulke voorstellen gehad, afgewezen ook. Maar geen van hen was zo goed georganiseerd als die van ons.' Hij pakte een lijstje, waarop alle organisaties stonden die haar een soortgelijk aanbod hadden gedaan. Goede namen, maar geen van hen kon ook maar aan de zijne tippen. 'We zullen geen hinder zijn voor jouw manier van werken. Je hebt vrije toegang tot onze faciliteiten, kunt op onze steun rekenen wanneer dat nodig blijkt te zijn, we zorgen ervoor dat je ontraceerbaar bent -wat geen van de andere organisaties kon garanderen- en in ruil daarvoor vragen we nauwelijks iets terug.' Een percentage van het geld dat ze verdiende, haar diensten als ze die nodig hadden, maar zonder dat ze hun naam droeg. Op papier zou ze nog steeds een vrije huurmoordenaar zijn, maar ik praktijk zou het anders zijn. 'Ik ben nog niet klaar, maar ik ga niet verder voordat je gaat zitten.'

Een van haar wenkbrauwen ging vervaarlijk omhoog toen hij de documenten over haar pakte en ze kon het niet laten, daar was ze wel degelijk nieuwsgierig naar. Arya nam dus ook plaats op de stoel, leunde achterover, alsof het haar allemaal niet interesseerde, en bladerde door de documenten. 'Allemaal leuk en aardig Levi, dit is inderdaad bruikbare informatie over mij, maar er zijn een aantal dingen die je nooit zult vinden. Schuilplaatsen, wapens, gif... Ik weet wat er over mij op het internet staat, als ik niet gevonden wil worden, dan gebeurt dat ook niet.' Achteloos gooide ze de papieren terug op zijn bureau terwijl ze luisterde naar wat hij te vertellen had over zijn eigen organisatie. Het was een goed aanbod, dat kon ze ergens nog wel waarderen en hij had gelijk dat hij een veel betere keuze zou zijn dan menig andere organisatie.
'Luister Levi, zelfs als ik interesse zou hebben in een samenwerking op een hoger niveau, dan kan ik dat niet zomaar accepteren. Op papier weet ik hoe jullie werken, ja, en op papier weten jullie dat ook van mij. Het filmen van hoe je mannetje sterft, zegt verder niets over mij, alleen dat ik mijn voorwerk goed doe. Dat is te weinig voor een samenwerking. Niet te vergeten dat ik het meen, mij in je organisatie laten is vragen om problemen, of ik die nu expres veroorzaak of niet.' Wat Arya overigens niet wist, was dat Roran, Levi en Chris al vele gesprekken hadden gehad en dit een van de onderwerpen was geweest. Eigenlijk beide stukken die ze aankaartte. Een proefsamenwerking hadden ze al bedacht. Beide partijen konden dan kijken hoe het zou gaan wanneer ze op elkaar moesten vertrouwen, enige minpunt daarbij was dat het nog steeds fout kon gaan en dan hadden ze een probleem. Arya wilde hen misschien niet tegen haar in het harnas jagen, echter was dit andersom ook het geval.
'Ga verder, ik luister,' ze was gaan zitten, dus Levi zou zijn volgende argumenten best eens op tafel mogen leggen.

Chris kon het niet laten om iets tegen Arya haar gevoel van veiligheid in te brengen. 'Achter jouw handelaren komen is geen moeilijke opgave. Inbreken in hun digitale archieven om te zien wat je aangeschaft hebt, nog minder. Dat is geen dreigement, maar een feit.' Ze hield snel haar mond weer toen ze de blik van Levi zag. Die was juist zo blij geweest dat het dametje eindelijk gehapt had, Chris kon dat heel makkelijk teniet doen met haar grote mond. Hij kuchte.
'Zoals Christianne al aangeeft, ben ik bang dat je minder veilig bent dan je je waant. Ik zeg wel dat ze logistiek leidt, maar we weten allebei dat ze veel beter is dan dat.' Hij gaf openlijk toe dat hij ervan op de hoogte was dat ze alles gelezen had, wat niet meer uitmaakte als ze toch beet. 'Maar dat is voor nu niet relevant. Wat wel relevant is, is dat een samenwerking voor ons beiden positief kan zijn, maar ook risico's oplevert als we niet weten waar we aan beginnen. Dat breng mij hierbij.' Hij haalde een foto tevoorschijn uit één van de vele laden. 'Deze aantrekkelijke heer is je volgende doelwit. Maar hij werkt niet alleen, is goed beveiligd door een stuk of wat goede vrienden. Ons voorstel is, om een soort proefperiode aan te gaan. We halen deze meneer gezamenlijk neer.' In haar eentje zou dit een bijna onmogelijke klus worden, daarom had Levi juist dit doelwit uitgekozen. 'Geheel vrijblijvend, uiteraard. Zodat we kunnen zien hoe we in de praktijk samen functioneren en vanuit daar verder kunnen.' Hij wist heel goed dat Arya zowel voor problemen als voor voordelen kon zorgen, daarom was het een eis van Roran en Chris geweest dat ze eerst iets als dit deden. Om het risico in te kunnen schatten en aan de hand daarvan een uiteindelijke beslissing konden maken.

'Als jij levend deze ruimte wilt verlaten, blijf dan stil,' Arya wierp een kleine glimlach richting de andere vrouw in de ruimte, 'en dat was wél een dreigement.' Ze had er geen moeite mee om te dreigen, vrijwel niemand wist waar ze toe in staat was als het tot een gevecht kwam, omdat ze altijd andere aspecten liet zien en sommige trucjes waren überhaupt nog nooit op film gekomen. Haar dreigement richting Christianne zorgde er echter niet voor dat ze besloot het niet te doen, nee, ze was nog steeds bereid om te luisteren naar het voorstel.
Haar hersenen draaiden overuren terwijl ze naar de man in kwestie keek. Het was niet de eerste keer dat iemand wilde dat ze hem uit de weg ruimde, echter had ze die opdracht niet aangenomen, er werd gewoon niet genoeg geboden. 'Het geld dat ik vraag voor mijn diensten is niet alleen winst, het is net zo goed onkostenvergoeding voor de informatie die ik verzamel uit verscheidene bronnen. Zolang jij de onkosten voor je rekening neemt, ben ik bereid om mee te gaan in deze samenwerking. Daar zit echter nog wel één detail in de weg, ik ben niet ondergeschikt aan wie van jullie dan ook en daarmee doel ik ook op jou Levi.' Ze ging echt niet luisteren naar wat hij te zeggen had. Zij zouden haar terrein betreden en het was nog eerder zo dat zij aan hen bevelen zou geven, dan andersom, hoewel ze betwijfelde of Levi daarmee in zou stemmen. Was ook niet nodig. Zolang beide partijen goed wisten dat Levi en Arya op dezelfde hoogte stonden, kon zij ermee leven. Dat was natuurlijk wel boven Roran en Christianne, wat toevallig.

'Er is geen reden om mijn mensen te bedreigen,' reageerde Levi direct op licht geïrriteerde toon. Hoewel deze samenwerking voor beide partijen veel positieve kanten had, moest Arya zich niet hoger gaan voelen dan zijn mensen. In ieder geval niet hoger dan Christianne en Roran, die hem allebei meer waard waren dan tien Arya's. Ze kon nog zo goed haar werk doen, boven deze twee zou ze niet staan. In geen enkel geval. Dat bracht hem bij de voorwaarden die ze probeerde te stellen. 'Onkosten neem ik voor mijn rekening, maar ik ben bang dat je iets niet goed begrepen hebt over de structuur van deze organisatie.' Hij kuchte eventjes. 'Voor deze opdracht, omdat samenwerking vereist is, wil ik best overeen komen dat we als gelijken werken. Maar mijn mensen zijn mijn mensen, die nemen alleen mijn commando's aan. Roran en Chris staan geheel buiten deze rangorde van deze opdracht. Christianne zal coördineren waar nodig en Roran is aansprakelijk voor de benodigdheden. Voordat je dat denkt, ze zijn niet ondergeschikt aan wie dan ook. Zelfs niet aan mij.' Hij kneep zijn ogen even samen, misschien om de nadruk op zijn laatste woorden te leggen. Hij meende het. Hij wist dat dit meisje zich graag belangrijk voelde, dat had hij op kunnen maken uit haar opmerkingen. Maar zijn mensen zouden niet aan haar genade overgeleverd worden en ze zou al helemaal niet haar grote mond gebruiken om zijn partners te kleineren. 'Je zult niet aan ons ondergeschikt zijn, maar je staat ook boven niemand. Begrepen?' Als ze dat overeen konden komen, waren de problemen van de baan. Levi was benieuwd of ze die eis zover aan kon passen. Ze zouden het zien.

'Als ik jouw mannen opdraag om bepaalde mensen aan mij over te laten, dan zullen ze daarnaar moeten luisteren zonder dat ze eerst naar jou toe rennen om te vragen of ze mij wel kunnen vertrouwen. Het is prima dat er niemand naar mij luistert, zolang je maar snapt dat dit wederzijds zal zijn en daar kan ik mee leven, maar ik ben beter op de hoogte van de mogelijke personen die we tegen gaan komen. Die man, het slachtoffer, heeft een aantal... moordenaars in dienst die voor hem zouden sterven. Dat zijn geen mensen die je zomaar onschadelijk maakt. Als we een van hen tegen komen en ik zeg jóúw mannen om ze aan mij over te laten, dan zullen ze moeten luisteren om in leven te blijven. Tijdens de coördinatie, prima dat ze niet luisteren, maar níet als we in het veld zijn. Ik vecht beter dan eender van jouw mannen en dat weet je.'
Ergens was het een best logische eis. Niemand hoefde naar Arya te luisteren en dat zou ze ook niet verwachten, maar het was iets anders wanneer haar eigen leven ook op het spel stond. 'En als een van hen het lef heeft om mij of mijn spullen aan te raken, kan dat desastreuze gevolgen hebben. Nee, ik zal ze niet zomaar vermoorden, maar voor het geval je het nog niet door had, werk ik erg vaak met gif en bommen. Houd je mensen uit mijn buurt, dat is geen dreigement om Christianne haar woorden te herhalen, maar een waarschuwing als je niet wilt dat ze lichaamsdelen kwijt raken door hun eigen stommiteit.' Het meisje stond op en rolde even met haar nek. 'Vertel, hoe wil je het doen? Kom ik hierheen met spullen om samen te werken en daarna kijken we wel, of werk ik vanuit mijn eigen operatie en hebben we af en toe contact tot de echte aanval, als je het al zo kunt noemen.'