Levi & Arya voor de 10.000e keer

In een zwarte crop top en joggingbroek liep Arya de gezamenlijke ruimte weer in. Haar haren waren nog nat van het douchen en ze had deze dan ook in twee vlechten gedaan, anders zou werkelijk alles waar ze mee in aanraking kwam nat worden. Ze liep op felroze, wollen sokken en het kon haar momenteel daadwerkelijk niet schelen wat mensen van haar dachten. Dat was meestal al het geval, maar zeker na een missie. Bovendien kon je een aantal van de vers gehechte wonden op haar lichaam zien. Het zou wel ontzettend om zijn om haar nu te gaan vervelen.
Ze liep richting de keuken, pakte een biertje en wilde weglopen, maar ze besloot voor het eerst in haar leven sociaal te zijn. 'Als je bier wilt dan sta ik nu bij de koelkast, over vijf seconden niet meer,' onmiddellijk gaven een aantal van de mannen en vrouwen aan dat ze ook wilden. Zucht. Ze rolde nog net niet met haar ogen, dit was niet haar ding. Sociaal zijn, waarom deden mensen dat? Probleem was dat ze hier sowieso moest blijven tot ze met Levi en zijn twee vriendjes had gepraat. Tenminste, dat dacht ze. Met al het bier in haar handen liep Arya weer terug naar de woonkamer, liet het nog net niet midden op tafel vallen en gebaarde dat iedereen het kon pakken. Zelf liet ze zich op het uiteinde van de bank vallen, opende haar drank en nam een flinke slok. Er was een of andere wedstrijd op televisie, meestal keek ze geen sport, maar het leek de normale gang van zaken hier en dus deed ze netjes mee.

Levi, die uiteindelijk ook weer opgelapt was, was na een flinke douche ook weer een beetje menswaardig. Op zijn arm zou hij hier een mooi litteken aan overhouden, maar dat zag hij niet als een negatief iets. Er hing een ontspannen sfeer beneden, nu de missie goed afgerond was en er niemand dood was gegaan. Er werd zelfs een soort van een feestje gevierd, met alcohol en televisie. Een saai feestje, maar alsnog. Hij twijfelde even of hij ook deel uit wilde maken van de feestvreugde en nam uiteindelijk de beslissing dat hij vandaag toch geen nuttig werk meer zou gaan verrichten. Het was laat, hij was moe en iedereen verdiende wel weer wat ontspanning. Zelfs hijzelf.
Hij was te laat geweest voor Arya's gulle aanbod om voor iedereen drank mee te nemen, dus liep hij eerst zelf naar de koelkast om daar een biertje voor zichzelf uit te halen. Met het flesje in zijn hand liep hij daarna naar de grotere ruimte, waar een veel te luide sportwedstrijd op de televisie speelde. Levi was er niet zo'n grote fan van, maar vandaag was niet de dag om daarover te zeuren. Hij plofte neer op één van de banken die in de ruimte stond, keek ietwat ongeïnteresseerd naar het programma dat op de televisie was en deed alsof hij net zo enthousiast was als sommige anderen, die niet eens mee waren geweest op deze missie. Levi schudde zijn hoofd en nam maar gewoon een grote slok van zijn drinken, dat was veel beter dan die wedstrijd.

Het leek allemaal zo normaal, de manier waarop iedereen bij elkaar zat en een beetje kletste, om daarna weer te schreeuwen naar de televisie. Het maakte haar ongemakkelijk. Wat overigens best knap was, er waren niet veel situaties waarin Arya zich niet fijn voelde, maar sociale aangelegenheden was er wel degelijk eentje van. Daar kwam nog bij dat dit een hele mannelijke sfeer was. Bier en sport. Wat moest ze daarmee? Het was saai en het enige voordeel was een beetje ontspanning, dat kwam echter door de drank en het feit dat ze op een bank zat, niet door de rest van de mensen hier.
Levi besloot inmiddels om ook aan de feestvreugde deel te nemen. Haar blik ging zijn kant even op en zachtjes grinnikte ze toen ze zijn arm zag. Leuk. Voornamelijk dat mensen hier niet wisten dat hun leider er niet meer was zonder het venijnige meisje op de bank. Dat ging ze hen niet vertellen, dat was nergens voor nodig, maar ze kon Levi wel een beetje pesten. 'Kan je je arm alweer fatsoenlijk gebruiken, Levi?' Onschuldig keek ze hem aan, knipperde een paar keer en grinnikte. Om haar plezier te verbergen nam ze een slok van het bier. Sommige mensen keken wel op, richtten hun blik op de arm van Levi, maar besloten de wedstrijd toch interessanter te vinden. Hoewel het haar niet zou verbazen als ze toch wel naar het gesprek luisterden. Mocht Levi antwoorden. Als crimineel had je vaak de neiging om alles te willen weten en als je die optie had, dan liet je die niet zo snel aan je voorbij gaan.

Levi had voorheen geen speciale aandacht geschonken aan het meisje dat in hun midden was, maar toen ze hem aansprak kon hij moeilijk doen alsof hij haar niet gehoord had. Hij wist wel waar ze op uit was, hoor. Ze probeerde hem uit te lokken, te zien was voor een reactie ze zou kunnen krijgen. Nou, dan had ze het niet helemaal goed ingeschat. Hij glimlachte vriendelijk naar haar, alsof ze hem had gevraagd of hij het weer van morgen wist. 'Het gaat, nog niet helemaal de oude maar ik verwacht toch zeker morgen weer te kunnen trainen.' Ook als hij morgen nog niet helemaal de oude was, zou hij weer gaan trainen. Dat stond niet in verband met elkaar, maar Levi deed het nu lijken alsof dat wel het geval was. Zijn arm hing niet in een mitella, was niet gebroken, niks van dat alles. Er zat een verbandje om de nare messteek die hij had ontvangen en nog steeds voelde de arm wat loom, maar de rare kleur was uit de bloedvaten weggetrokken. 'En jij, Arya? Wanneer denk jij weer helemaal fit te zijn?' Hij keek naar haar beeldige sokken en naar de verschillende hechtingen die ze op haar lichaam had. Wat dat betreft zag ze er slechter uit dan hij, al was het natuurlijk niet algemeen bekend dat hij zo goed als vergiftigd was geweest. Even vroeg hij zich af waarom ze hem überhaupt gered had, als ze hem had laten sterven en later had verteld dat ze te laat was geweest, had er geen haan naar gekraaid. Maar dat had ze niet gedaan. Waarom?

Hij ging er iets minder leuk op in dan ze gehoopt had, maar met dit antwoord kon ze net zo goed werken. Hij ging morgen weer trainen. Interessant. Zou ze hem waarschuwen dat je beter je lichaam niet moest overbelasten als je net vergiftigd was of zou ze hem er zelf achter laten komen? Zelf weten. Ze was zijn nanny niet. 'O, geen zorgen! Met mij gaat het prima, mij zijn de bijna-dood ervaringen vandaag bespaard gebleven. Gelukkig maar, ik heb nog klussen die mijn lichaam en aandacht eisen en als je dan dood bent, gaat dat toch een stuk lastiger.'
In principe zei ze nergens dat hij een bijna dood ervaring had en de mannen zouden het niet snappen uit de context, maar Levi wel. Hij zou inmiddels toch moeten weten dat ze mensen graag een beetje pestte, een beetje uitlokken maakte het leven zoveel interessanter. 'Ik neem ook aan dat wij morgen een gesprek hebben?' Ze trok een wenkbrauw naar hem op en gaf hiermee aan dat ze zelf wat dingen te zeggen had over de manier waarop alles verlopen was. Zowel positief als negatief. Bovendien was dit niet voor niets een proefperiode geweest, ze zouden in gesprek moeten gaan over de volgende stappen en voornamelijk over de stap van Arya's verblijfplaats. Ze zag het wel zitten om met hem te werken, dat was het punt niet, maar er waren een aantal complicaties en die moesten besproken worden. Al dan niet met Christianne en Roran erbij, hoewel ze negentig procent zeker wist dat die aanwezig gingen zijn bij het komende gesprek.

Hij kon dir geplaag echt wel hebben. Al helemaal omdat hij wist dat ze het enkel zei om hem te stangen en een reactie uit te lokken. De enige twee mensen die wisten wat err daarboven gebeurd was, waren Arya en Levi zelfs niemand wist verder wat er zich daar exact had afgespeeld en hoewel het erop leek dst Arya het heerlijk vond om hem ermee te stangen, leek ze niet van plan te zijn het hele verhaal uit de doelen te doen. Nog niet. Hij haalde zijn schouders op. ‘Je moet alles een keer meegemaakt hebben,’ zei hij nonchalant, waarna ook hij nog eens een slok drinken nam. Het biertje was gelukkig ijskoud, daardoor smaakte het toch een stuk beter. Na haar volgenden opmerking knikte hij. ‘Zeker, ik denk dat we een hoop te bespreken hebben.’ Ook hierbij vond hij het onnodig om in te gaan op details, niemand hoefde exact te weten wat er tussen hen gaande was. Hij had inderdaad nog wel wat dingen met haar te bespreken. De samenwerking was fijn geweest en had zijn leven gered, maar er viel nogal wat aan te merken. Toch stond hij er positief in. Het zou best nog wat kunnen worden, een samenwerking tussen hun tweeën. Al helemaal omdat ze het tegenwoordig iets beter leek te kunnen vinden met Christianna.

Een zucht verliet haar lippen terwijl ze de deur open gooide, naar binnen liep en een spoor van modder, zand en wat bloed achter liet. Arya had een opdracht zelf aangenomen en ze had deze uit weten te voeren, maar de mogelijkheid tot wegkomen was iets minder handig geweest dan dat ze in eerste instantie plande. Niemand wist dat er een aantal honden aanwezig waren die ze van kant had moeten maken en dat was het probleem niet, ware het niet dat ze daardoor aan de verkeerde kant van het huis terecht gekomen was en ze door de bossen naar huis moest. Fijn. Het bloed was overigens niet van haar, de modder wel.
'Eén woord,' ze waarschuwde de mannen om haar heen alvast, die ondertussen wel gewend waren aan de excentrieke jongedame in hun midden. Het was niet de eerste keer dat ze helemaal vies weer terug kwam van een missie. 'Zeg tegen Levi dat ik naar zijn kantoor kom zodra ik klaar ben met douchen, daarna krijgt hij een rapport.' Een van de mannen knikte naar haar en Arya verdween richting haar vertrekken. Mocht ze besluiten in haar huidige staat naar zijn kantoor te gaan, zou hij haar sowieso uitlachen om hoe ze eruit zag en daar had ze niet bepaald behoefte aan. Begrijp het niet verkeerd, ze kon het prima vinden met Levi en zou hem net zo hard uitlachen als hij erbij liep als een of andere omgespitte plant, maar dat was anders. Dan kon zij namelijk lachen, nu niet.

Levi had in twee maanden tijd nogal wat shit te doen gehad. Nadat ze Arya officieel welkom hadden geheten, was het leven gewoon doorgegaan met opdrachten, bedreigingen, geld, wapens, geld, opdrachten en hier en daar een belangrijke missie. Nu lag er ook weer een document voor zijn neus waarvan Levi eigenlijk niet zo goed wist wat hij ermee moest, dus gefrustreerd tikte hij met de achterkant van een pen op zijn bureau, dat al meer van dit soort frustratieaanvallen had overleefd.
De deur van het kantoor ging open en Levi keek op. De man die in de deuropening stond was niet verwacht en Levi wist zeker dat deze kerel eigenlijk niet de rechten had om zomaar bij de grote baas binnen te komen. 'Wat?' snauwde hij dan ook, op botte toon. De vent kromp bijna direct ineen. 'Arya.. eh.. ze komt er zo aan. Ze zag er nogal gehavend uit.' De man fluisterde de laatste woorden bijna, maar Levi was zijn interesse al verloren en gebaarde dat hij weg kon gaan. Als Arya zo kwam met een rapport op haar laatste missie, zou hij haar direct deze zaak voor kunnen leggen. Chris en Roran waren op dit moment niet bereikbaar omdat ze met een grotere opdracht bezig waren en Levi zag door de bomen het bos even niet meer. Normaal zou hij de jongedame niet zo snel in zijn zaken betrekken, bij grote beslissingen, maar nu voelde het alsof hij weinig keuze had. Daarbij, hij had schoorvoetend moeten toegeven dat ze bij die grote missie twee maanden geleden ook goeie input had gehad. En een niet te vergeten detail: Hij leefde nog dankzij haar. Zijn blik dwaalde even af naar zijn arm, waar inderdaad nog een vers litteken zichtbaar was. En lelijk ook nog. Maar hij leefde nog.

Vrijwel alle modder was uit haar haren gekomen en ze had een paar van de wondjes op haar lichaam verzorgd, maar het was echt tijd om haar rapport aan Levi te gaan brengen. Ze klopte even op de deur van het kantoor, maar liep wel meteen naar binnen en sloot de deur achter haar, zodat mensen niet per ongeluk geheime informatie konden horen. Zo ging het eigenlijk altijd, ze had geleerd om te kloppen, maar het ging te ver om te wachten. Dat heet een compromis. Bovendien wist Levi wanneer ze op missie was, wanneer ze terug moest zijn en meestal ook wanneer ze zijn kantoor binnen ging komen. Als hij dat niet zelf wist, dan waren er altijd nog camera's in dit huis én hij kon voor de zekerheid zijn kantoor op slot doen.
'Hey daar,' ze nam plaats op een van de stoelen voor het bureau en legde een usb-stick op zijn bureau neer. 'Interessant weetje, ze hadden daar honden. Ik had een meningsverschil met hen over het gebruik van die honden.' Het zou ook eens niet. Arya had altijd meningsverschillen met mensen, zo vreemd was het niet. 'Je kijkt een beetje gestrest Levi, ik heb net een paar honderdduizend euro binnen gehaald, je zou op z'n minst je best kunnen doen voor een kleine glimlach?' Een van haar wenkbrauwen ging omhoog terwijl ze hem recht aankeek. Ze was nieuwsgierig, ja, maar ze wist ook dat ze niets ging krijgen als ze te hard aandrong. Op een of andere manier werkte het zo niet.

Nog voordat ze goed en wel aangeklopt had, wist Levi al dat Arya voor de deur stond. Dat ze binnenkwam zonder te wachten op een reactie op haar kloppen, was dan ook helemaal niet onverwacht. Hij glimlachte naar haar, al was het overduidelijk dat zijn gedachten nog steeds niet helemaal bij haar rapport waren. 'Honden, juist ja,' herhaalde hij zachtjes, voordat hij zich realiseerde wat ze precies had gezegd. Hij knipperde een paar keer. Een meningsverschil. Hij schudde zijn hoofd. 'Jij hebt altijd een meningsverschil met iets of iemand Arya, volgens mij had je laatst nog ruzie met de rand van de tafel die uitsteekt.' Oh ja, hij wist alle ins and outs in zijn eigen organisatie wel hoor, daarbij was het een geschreeuw van jewelste geweest terwijl die arme tafel er niets aan kon doen dat Arya er tegenaan was gelopen. Hij pakte de usb-stick aan en stak hem in de computer die ook op het bureau stond. Direct kwam er een pop-up met het mapje. Prima. 'Goed gedaan.'
Ze wist ook wel dat hij niet meer dan dat aan haar zou geven wat betreft een compliment. Wel draaide hij het stapeltje papieren dat hij voor zich had liggen naar haar toe, zodat ze kon meelezen in zijn stress. 'Dit is een nieuwe missie, maar God mag weten hoe ik dit aan wil pakken. Daar komt de stress vandaan.' Hij wachtte zodat ze de tijd kon nemen om het document door te scannen. Ergens hoopte hij wel dat ze een idee had, dan kon hij in ieder geval ergens mee werken.

Ze sloeg hard met een van haar handen op tafel. 'Ik zwéér je dat die tafel daar eerst niet stond. Ik kan blind door dit huis lopen zonder mezelf te bezeren en die tafel is verschoven, misschien dat niemand het toegeeft, maar ik weet het zeker!' Langzaam ging ze weer achterover zitten in de stoel en nam ondertussen de papieren van tafel mee. Dit was een iets comfortabelere manier van lezen. Daar kwam nog bij dat ze graag eerst even alle details opnam, voordat ze daadwerkelijk een mening aan Levi zou geven. Ze wist heel goed dat hij haar mening niet zo vaak vroeg over een zaak, zeker als het er eentje was waar ze eigenlijk niets mee te maken had. Dit was speciaal. Ze scande de verschillende pagina's en produceerde af en toe een afkeurend geklak met haar tong, ze deed het zonder zich ervan bewust te zijn, maar het gaf wel weg dat ze de problemen met de missie snapte.
'Je kan altijd nog mensen undercover sturen. Probleem is dat je doelwit zich op een cruiseschip bevindt, daar kan je geen plan hebben om je mensen eruit te trekken als het fout gaat. De stukken land waar het schip heen gaat, zijn te regelen, het schip niet. Als je daarvoor kiest, moet je mensen hebben die voor zichzelf kunnen zorgen. Ze moeten niet alleen iemand van kant maken, je wilt ook de informatie terug die hij stal en dat krijg je niet zonder eerst dichtbij het slachtoffer te komen. Mentaal dan, niet zozeer fysiek.' Bij voorkeur zou hij zelfs een tweetal naar binnen sturen, maar ze wist niet of hij dat te weinig zou vinden. Hoe meer mensen op dat schip zaten, hoe groter de kans dat ze gevonden en afgemaakt werden.

Zie je? Zelfs Arya leek moeite te hebben met dit dossier, omdat het geen makkelijke klus was. Toch wachtte Levi geduldig af tot zij de kans had gehad het hele pakket tot zich te nemen en aan de hand daarvan een oordeel kon geven. Het was verrassend simpel waar ze eigenlijk mee kwam: Een undercovermissie. Levi fronste, schreef wat dingen op een papiertje dat voor hem lag terwijl hij luisterde naar de dingen die ze te zeggen had. Het was helemaal geen slecht idee, alleen had hij geen idee wie hij op zo'n missie durfde te sturen. Het was niet dat hij niet geloofde dat zijn mannen niet capabel waren, maar hij vermoedde dat deze missie iets meer finesse nodig had. Misschien zelfs... Zijn blik viel even op de jongedame voor hem. Misschien zelfs een vrouwelijke touch. Ze voldeed aan de omschrijving van de zelfstandige, hij wist dat ze heel goed een spelletje kon spelen om dichtbij het slachtoffer te komen en daarbij zou ze minder opvallen dan een stel grote kerels op een cruiseschip. Het tikken met de pen begon weer eventjes, maar Levi realiseerde zich dat het een heel vervelend geluid was en legde de pen weer neer. 'Klinkt goed. Soms helpt een frisse blik op zo'n missie en ik kwam er zelf even niet meer uit.' Hij was haar oprecht dankbaar voor haar mening, maar nu kwam het volgende probleem. 'Stel dat je in mijn schoenen stond, wie zou je dan sturen? Ik zat zelf te denken aan een tweetal, zodat ze elkaar kunnen helpen maar niet zo heel erg opvallen.' Eigenlijk had hij sowieso al vaststaan dat hij haar wilde sturen, maar misschien had ze een idee voor een tweede persoon?

'Geen probleem,' ze haalde haar schouders op en legde het dossier weer op tafel, maar de volgende vraag verraste haar. Het was nog nooit gebeurd dat hij vroeg wie ze zou sturen. Wat ze zou doen, ja, maar wie? Ze moest toegeven dat ze de meeste mensen in zijn organisatie ook nog niet op dat niveau kende. Namen, leeftijden, kwaliteiten, dat was niet heel moeilijk, maar ze wist bijvoorbeeld niet wie er goed samen konden werken of hoeveel verschillende missies ze al fatsoenlijk uit hadden gevoerd.
'Een tweetal is een goed idee, als je te veel mensen stuurt dan gaat het opvallen. Plus dat Christianne het vast niet leuk vindt als ze voor heel veel mensen nieuwe identiteiten moet gaan creëren, ik kan me voorstellen dat zoiets tijd kost.' Haar gedachtes gingen gemiddeld alle kanten op, ze moest ze even op een rijtje zien te krijgen, anders kwam er niets zinnigs uit. 'Persoonlijk zou ik een man en een vrouw sturen. Mocht je het geld ervoor over hebben, dan geef je ze een liefdes suite, op die manier weet je zeker dat ze niet met anderen op een kamer zitten én de andere tortelduifjes kijken alleen naar elkaar. Je valt dus niet op. Een man en een vrouw is minder opvallend dan twee mannen, maak er een huwelijksreis van en iedereen snapt dat ze voor een cruise gekozen hebben. Qua mensen? Ik zou zeker twee mensen kiezen die al meerdere missies samen gedaan hebben óf elkaar vertrouwen. Als je ergens diep gaat infiltreren, dan moet je je partner kunnen vertrouwen. Bij voorkeur zelfs nog mensen die in perfecte fysieke staat zijn en wat af weten van saboteren en spioneren. Ik weet niet of je zo'n koppel in je bestand hebt staan?'

Ze gaf hem echt belachelijk veel informatie, waar hij een heleboel mee kon en tegelijkertijd niets. Hij schreef wat dingen op die handig leken, want ze had best een punt met betrekking tot het liefdeskoppel. Het zou niet opvallen, een goede dekmantel zijn. En het moesten twee mensen zijn in perfect gezonde staat. Daar voldeed zij zelf wel aan, maar Levi betwijfelde of ze met iemand anders een liefdesrelatie zou willen veinzen, of het nou voor een missie was of niet. Hij schudde zijn hoofd. 'Het zal je misschien verbazen, maar er werken maar heel weinig vrouwen in mijn directe omgeving. Laten we zeggen, twee. De eerste is Christianne en die is niet getraind op dat soort missies. De tweede ben jij.' Hij zei dit op zo'n toon dat de suggestie gewekt werd dat zij op missie gestuurd zou worden. Wat waarschijnlijk ook het geval zou zijn. Levi zuchtte, ging wat rechter overeind zitten en legde de pen naast zijn aantekeningen neer. Even probeerde hij de blik van de jongedame op te zoeken, maar uiteindelijk besloot hij dat het misschien niet zo'n goed idee was. Hij haalde diep adem. 'Dus stel dat ik jou op deze missie zou willen sturen, wie kan ik dan het beste met je mee sturen? Je gaf al een kritische omschrijving van de persoon die je het meest geschikt lijkt, maar ik weet niet wie jij wel of niet denkt te kunnen vertrouwen bij een undercovermissie. Misschien die vent met wie je het eerder wel goed kon vinden? Die toen ook bij de eerste missie werkte?'

Beide wenkbrauwen gingen omhoog. Was dit een grapje? 'Je weet dat je bij een undercover operatie niet continue contact kan hebben met de personen die infiltreren? Je weet ook dat ik jouw ogen op mij gebrand voel als ik terug kom van een missie, eentje waarbij ik vaak nog mensen in mijn oor heb zitten praten ook?' Ze verbaasde zich er ten zeerste over dat hij haar wilde sturen. Het was niet erg, absoluut niet, maar ze had het niet verwacht. Vertrouwen moest van twee kanten komen en ze waren bezig dat op te bouwen, maar iedereen wist dat dit niet in een paar weken kon, zeker niet met hun vak.
'Ja, ik vond die missie vervelend, maar dat wist je zelf wel,' langzaam ging ze verzitten en liet toe dat hij haar blik ving. Daar kon hij toch niets mee. Een van de redenen dat hij haar zou willen sturen was haar talent wat acteren betrof, dat gebruikte ze nu even tegen hem. 'Ik denk niet dat ik met hem een overtuigend koppel kan zijn. Je weet hoe ik eruit zie als ik een beetje mijn best doe voor mijn sex appeal, hij is niet zo groot, een vrouw als ik valt niet op kleine mannen. Je kan zeggen wat je wilt van zijn kwaliteiten, maar het plaatje moet ook kloppen. Zo groot ben ik niet, er is vast wel een ander die wel in het perfecte plaatje past. Daar kom jij in beeld, jij kent jouw mensen, ik niet. Ik wil best die missie doen, maar je zal echt zelf een vent moeten kiezen, ik ken ze niet goed genoeg.' Ze had kunnen stoppen na ''daar kom jij in beeld'', ze wist echter niet zeker of Levi met haar op missie wilde. Ja, ze had zijn leven gered, maar een missie met haar samen? Dat was heel wat anders.

Hij rolde even met zijn ogen. Erg grappig, Arya. Als hij suggereerde dat hij haar op missie wilde sturen, betekende dat dat hij haar voldoende vertrouwde om haar uit zijn zicht te laten. Het feit dat hij haar rapporten wilde horen was niet omdat hij haar niet vertrouwde, maar meer omdat ze vaak meer te zeggen had dan een simpel "klus geklaard". Dat ging hij haar nu alleen niet aan haar neus hangen, niet nu ze aan het overwegen was wie ze mee zou nemen op dit zinkende schip. Niet te letterlijk, hopelijk.
Even bleef hij stil toen ze niets meer zei. Daar kwam hij in beeld. Een idee kwam in hem op en hij wist zeker dat Arya het ook al door haar gedachten had laten gaan, daarvoor was haar opmerking iets te subtiel geweest. Ze bedoelde niet dat hij iemand uit moest gaan zoeken, dat zou niet werken. Er moest een soort van vertrouwen zijn tussen de twee partners. En er waren niet zo veel mensen die zo'n band met haar deelden. De keuzes waren dus beperkt en Levi bladerde nog een keer door het dossier om wat data te checken. Het zou maar een paar dagen duren, zo lang konden ze hem hier wel missen. Roran en Chris zouden de boel hier moeiteloos kunnen runnen zo lang er verder niets lastigs gebeurde en hij was wel toe aan een vakantie op een cruiseschip. Klonk niet verkeerd. Hij sloot het dossier en legde het weer op zijn bureau terug. 'Dan zullen we deze missie samen ten uitvoer brengen, partner.' Het was eigenlijk ook wel een logische keuze, omdat er verder niemand hier was die haar qua conditie en snelheid kon matchen. Hij wist beter hoe zij werkte dan de meeste mensen hier -uitgezonderd Chris misschien- en hij vermoedde dat hij ook het meest verdraagzaam was. Dus de keuze was gemaakt.

Zachtjes begon ze te lachen. Hij had haar woorden inderdaad opgemerkt en besloten dat dit de beste samenwerking was die gevormd kon worden met haar. Sowieso was het bijna zielig om een van zijn mannen met haar op pad te sturen, ze zou niets van de man overlaten. 'Weet je zeker dat je met mij wilt trouwen?' Plagend keek ze hem aan en stuurde een luchtkusje zijn kant op.
'Overigens weet jij net zo goed als ik dat de echte missie gaat zijn om die twee rechterhanden van je te overtuigen. Van Roran weet ik nog steeds niet wat hij van mij vindt en hoewel ik dénk dat ik het met Christianne kan vinden, is ze het meestal niet eens met wat ik zeg. Kan me niet voorstellen dat ze het altijd eens is met jou, dus laten we eerst even wachten tot zij terug zijn.' Daar kwam nog bij dat ze de jongedame nodig hadden om wat logistieke zaken te regelen, dat was haar ding. 'Niet te vergeten dat ik een ring uit ga zoeken! Als wij net getrouwd zijn, dan moet er wel een flinke diamant aan mijn vinger schitteren. Ik doe het niet voor minder,' het was duidelijk dat ze de missie inmiddels leuk vond. Ze mocht op cruise, zou lekker eten hebben, beetje warm weer én ze mocht iemand uithoren en van kant maken. Het was bijna alsof ze echt op huwelijksreis gingen, voor Arya was het in ieder geval perfect. 'Heb je genoeg pakken in huis? En ik heb jurken nodig, véél jurken. Je kan je op zo'n cruise echt niet twee keer in hetzelfde vertonen!'

Levi schudde zijn hoofd. 'Ik geloof niet dat ik nu nog een keuze heb,' antwoordde hij op de vraag of hij wel met haar wilde trouwen, maar zijn antwoord ging een beetje verloren in de rest van haar geratel. Chris en Roran overtuigen. Dat deed hij wel, het was ten slotte zijn eigen idee geweest om zelf op de missie te gaan. Een beetje. Kuch. Maar goed, een ring dus. En jurken. En hij moest pakken hebben. Geen zorgen Arya, die had hij heus wel. Hij kon er dus echt geen woord tussen krijgen, ze praatte zo snel en gooide zo veel ideeën tegelijk op tafel, dat het voor hem onmogelijk was om er nog iets van of over te zeggen. Uiteindelijk wachtte hij maar tot hij zeker wist dat ze klaar was, voor hij diep ademhaalde. 'Heb je een shoptegoed nodig? Moet ik je een budget meegeven of ga het zo redden? Moet ik iemand met je meesturen om de tassen te dragen als je eenmaal bezig bent? En het belangrijkste van allemaal: Zorg alsjeblieft dat het een goeie ring is, ik wil niet die hele cruise bekend staan als de vent die te vrekkig is om een mooie ring voor de mooiste dame op het schip te kopen.' Dat was niet zo zeer bedoeld als compliment, al was Arya zeker niet lelijk, maar doelde meer op het idee dat ze op de mensen die ook te gast waren aan boord van het schip moesten achterlaten. Hij schudde zijn hoofd. 'Als jij je inkopen gaat doen, zorg ik wel dat Roran en Chris akkoord gaan met dit idee. Ik kan ook wel een uitje gebruiken en een cruise klinkt mij perfect in de oren. Ook zal ik even een boeking moeten maken.' Het zou nog wat worden, deze missie met haar. Maar hij had er oprecht wel zin in, al mocht hij het doel van de missie niet vergeten: Ze moesten wel iemand om het leven gaan brengen en erachter komen wat voor sneaky geheimen de man verzameld had.

'Is dat shoptegoed bedoeld zodat ik geld uit kan geven of is het een tegoed zodat ik niet té veel uit ga geven?' Haar ogen glinsterden. Eindelijk een missie waar ze iets mee kon én ze ging samen met Levi. Het was lastig om de grote baas alleen te krijgen, echt alleen. Een van haar opdrachten bespreken in zijn kantoor telde niet per se als tijd voor hen samen en ze leerde de mensen om haar heen wel degelijk graag kennen. Als ze dacht dat het iets waard zou zijn tenminste.
Levi mocht inderdaad alles gaan regelen wat hij wilde, zij ging wel zorgen voor de kleding die ze nodig had op de cruise. En de ring. Voornamelijk de ring. Ze wist al naar wie ze toe zou gaan voor een prachtig exemplaar. Arya had zo haar mensen en eentje handelde net zo goed in gestolen voorwerpen in zijn kelder, als in juwelen in zijn winkel. Het was een dubbele zaak, zolang je wist met wie je te maken had. Hij zou wel een ring voor haar hebben. Een dure. 'Ik neem aan dat ik het wel hoor als je iets van mij nodig hebt voor we vertrekken. We zullen nog wat details moeten bespreken over onze trouwdag, aangezien ik daar natuurlijk heel veel over ga praten op de cruise en een paar dingen over hoe we elkaar ontmoet hebben. Ik denk niet dat het telt als ik zeg dat je mij inhuurde om iemand van kant te maken. Dat is niet helemaal het beeld dat we willen scheppen. In ieder geval, ik heb werk te doen.' In haar hoofd was ze aan het repeteren wat voor spullen ze allemaal mee moest nemen, terwijl ze Levi's kantoor verliet.

Levi was ongelofelijk verbaasd achtergebleven in het kantoor. Hij had überhaupt niet verwacht dat ze zo'n missie zag zitten, waarbij ze zou moeten pretenderen een liefdeskoppel te vormen met wie dan ook, maar dat ze zó enthousiast was.. Dat had hij helemaal niet verwacht.
Het kostte wat moeite om Chris en Roran te overtuigen van dit idee, maar ook zij konden geen beter plan bedenken. Uiteindelijk werd het besluit genomen: Levi zou gaan, Roran zou de leiding hier op zich nemen en Chris zou haar gebruikelijke taken blijven uitvoeren. Er zou geen contact plaatsvinden tussen thuisbasis en het cruiseschip, om enige verdenking te voorkomen. De afgelopen dagen was Levi vooral druk geweest met de praktische voorbereidingen: Hij en Arya moesten een verhaal hebben, een solide verhaal. Dus waren ze bezig geweest met een prachtig huwelijk, een bijzondere eerste ontmoeting en al dat soort romantische verhalen die je op een avond tegen de medepassagiers kon vertellen. Heel lief en schattig allemaal. En natuurlijk meer praktische zaken: Er moest een tas ingepakt worden en aangezien Arya al helemaal klaar was voor een luxueuze cruise, moest ook Levi zijn garderobe eraan geloven. Dat betekende dat de nette pakken, die hij normaal alleen bij formele gelegenheden gebruikte, uit de kast gehaald moesten worden en van hun stof ontdaan moesten worden. Het kostte wat moeite, veel gedoe en zeker veel tijd, maar uiteindelijk was het tijd om te vertrekken. Aan Arya's hand glom de ring die ze voor zichzelf had uitgezocht voor deze gelegenheid en de missie kon nu echt beginnen.

Een prachtige bontjas hing om haar lichaam, waardoor de overige kleding nog niet zichtbaar was. Haar haren waren gedeeltelijk opgestoken en ze stond op hakken van meer dan tien centimeter, waardoor ze al iets meer op dezelfde hoogte wist te komen als Levi. Iets. Arya droeg nooit make-up, maar voor de gelegenheid had ze toch wat op haar gezicht gesmeerd. Haar ogen had ze geaccentueerd met wat goud en glitters en haar lippen waren wat roder dan normaal. Het was niet veel, maar meer had ze niet nodig. Haar gezicht kon ze van nature al in een arrogante houding trekken, make-up was geen vereiste om dat voor elkaar te krijgen.
Om toch de rest van de mannen hier een beetje jaloers te maken op Levi, maakte ze de bontjas los en liet zien wat zich eronder bevond. Haar borsten waren niet zichtbaar, maar ze waren zeer duidelijk aanwezig - wat een push-up bh al niet voor elkaar kon krijgen - en de zwarte jurk glom in het licht. Er hingen flink wat gouden sieraden om haar lichaam. Ze wist dat ze knap was. Ze wist ook heel goed dat dit een upgrade was, gezien hoe ze er normaal bij liep en wat de mannen van haar gewend waren. 'Zeg Levi, ik vroeg me even af, hoe is onze relatie? Wie is er dominant?' Vaak zag je bij de rijkere koppels dat een van de twee de ander overheerste en daar hadden ze het nog niet over gehad. Ze vond het gewoon leuk om even te pesten terwijl ze naar de auto toe liep.

Ja, ze zag er goed uit. En ja, dat wist ze maar al te goed. Arya zou op dit moment iedere man in de ruimte gek kunnen maken door gewoon een rondje te draaien en daar was ze zich heel erg van op de hoogte. Levi wist dat hij zich heel goed zou moeten gedragen op deze missie, al kon zelfs hij niet ontkennen dat hij wel wat meer wilde dan alleen maar doen alsof als ze zo rond paradeerde.
Voor de gelegenheid was er een limousine geregeld, met chauffeur. De koffers waren al in de achterbak geladen en Levi had zich erover verbaasd hoeveel spullen Arya nodig had voor een cruisevakantie. Hij had er geen woord over gerept, maar het was toch een schril contrast tussen zijn twee koffers en haar vier. Het deerde niet. Ze zagen er beide goed uit, daadwerkelijk als een pasgetrouwd stel. Levi was ook in een pak gestoken en hoewel het misschien niet zijn normale kledij was, wist hij wel heel goed hoe hij uit kon stralen dat dit voor hem de normaalste zaak van de wereld af. Galant opende hij de deur van de limousine voor de jongedame, zodat zij in kon stappen. Hij glimlachte om haar vraag, die hij natuurlijk had kunnen verwachten. Hoewel hij haar niet zo goed kende dat hij haar op liefdesgebied kon doorzien, had hij zo het vermoeden dat ze ook dan een dominante tante kon zijn. Niet dat hij vaak de ondergeschikte was, maar ach. Toen zij eenmaal in de auto plaats had genomen, ging hij zelf ook zitten en de auto kwam al snel in beweging. Het was niet al te ver rijden naar de vertrekhaven, maar ze zouden zich nog wel even moeten vermaken samen. 'Ik betwijfel of jij het type bent dat zich makkelijk laat domineren, Arya,' zei hij als een soort van antwoord op haar vraag, waarna hij het zich gemakkelijk maakte.

'Vaarwel allemaal! We zullen jullie missen wanneer wij lekker in de zon liggen,' lachend liep ze het laatste stukje naar de auto en stapte in. Levi kwam alvast in zijn rol door galant te zijn, daar kon ze wel aan wennen. De meeste mannen van Levi's organisatie wisten wel dat ze een operatie gingen doen, maar ze kenden de details niet en wisten ook niet precies wie ze van kant gingen brengen. Als het al een missie was om iemand te doden, soms hoefde je alleen informatie te verzamelen.
'Ik werk voor jou,' een van haar wenkbrauwen ging omhoog, 'dus ik ben heus niet altijd zo dominant.' Hoewel hij wel goed had bedacht dat ze nu dominant ging zijn. Hij mocht dan in zijn organisatie de baas zijn, dit was haar ding en ze vond het geweldig. 'Maar je hebt gelijk, makkelijk laat ik me in ieder geval nooit domineren. Soms gebeurt het wel in bed, maar dat is meer als de persoon in kwestie een paar issues heeft met z'n kunnen. Dan ben ik nog wel eens lief. Soms.' Ze waren de stad inmiddels uit en kwamen steeds dichter bij de haven waar het schip zou liggen. Het scheelde dat ze niet eerst uren in de auto hoefden te zitten. 'Nou, Tobias, zin in onze huwelijksreis?' Ze vervormde haar stem even om deze iets minder hard te laten klinken en knipperde lieflijk naar hem. 'Ik wel hoor, kan niet wachten om het zo romantisch mogelijk te maken!' Zelfs als hij niet wist hoe Arya kon zijn op de momenten dat ze iets echt leuk vond, dan kwam hij daar nog wel achter. Mensen dachten altijd dat zij geen humor had, dat ze zo'n vervelende, strakke moordenaar was, maar ze had wat eigenaardigheden verborgen zitten.

Juist, dat was dus duidelijk. Niet dat Levi het heel erg vond hoor, hij kon het best even gebruiken. Normaal moest hij altijd iedereen aansturen, ze vertellen wat ze moesten doen en al dat soort dingen. Het zou best even interessant zijn als Arya aan die kant van de relatie stond en dominant over hem zou zijn. Al moest ze zich geen gekke dingen in haar hoofd halen, wanneer ze terugkwamen van de operatie zou alles weer gewoon normaal worden en zou ze, feitelijk, weer onder hem staan. In praktijk had ze toch wel altijd een vrije wil, dus hij kon niet al te veel van haar verwachten.
Tobias. Levi moest er wel aan wennen dat ze hem nu zo noemde, maar het was nu eenmaal nodig voor deze trip dat ze andere namen aannamen. Iedereen die ook maar een beetje met de duistere kant van de wereld te maken had, kende de namen Levi en Arya. Als ze incheckten op een cruise zonder andere namen te gebruiken, zouden ze direct gespot worden en was er van undercover geen sprake meer. Daarbij, het hielp wel bij hun rol. Hij boog zich wat dichter naar haar toe, liet maar een heel klein beetje ruimte tussen hen bestaan en pakte haar hand vast. 'Ach Evelyn, mijn liefste. Je weet niet half hoe veel ik ernaar uitzie om deze reis met jou te mogen maken.' Om het beeld compleet te maken, kuste hij haar hand zachtjes. Ja, ook hij kon dit spelletje spelen. En niet zo'n beetje ook, want hij wist dat Arya niet uit haar rol mocht vallen als ze eenmaal in het openbaar maken en misschien, heel misschien, zou hij daar nog wel een beetje misbruik van maken. Een klein beetje, maar hij verwachtte niet anders dan dat Arya dat ook zou doen.

Ze schoot in de lach toen hij besloot een kus op haar hand te plaatsen. Natuurlijk wist ze wel dat hij goed genoeg moest zijn om undercover te gaan, maar ze was er nog niet over uit hoe leuk hij zijn nieuwe imago ging vinden. Schijnbaar kon hij er wel mee leven. Nu kon ze daar nog om lachen, straks niet meer. Straks was overigens al heel snel, aangezien ze na zo'n vijf minuten al bij de haven waren.
Overal stonden mensen van het schip. Zowel beveiliging als de mensen die de koffers naar je hut zouden brengen, maar ook de kapitein was mensen aan het verwelkomen. De chauffeur stapte uit en deed de deur voor hen open, Levi moest als eerste naar buiten, aangezien de deur aan zijn kant zat. Ik godmod dat Levi uitstapt. Arya volgde zijn voorbeeld en bekeek de omgeving eens, terwijl haar gezicht opeens een stuk minder onaardig was dan normaal. 'O, Tobias, is het geen plaatje? Ik kan niet wachten tot we op volle zee zijn!' Haar arm wikkelde ze om die van hem heen en met de andere tilde ze haar jurk een klein beetje omhoog, zodat die niet in de modder zou hangen. De kapitein kreeg hen in het oog en kwam meteen om hem te begroeten.
'Welkom, welkom! De familie Missouri, als ik het goed onthouden heb?' Arya wist zeker dat iemand hem continue vertelde tegen wie hij sprak, niemand kon zoveel belangrijke en vooral rijke mensen onthouden.
'Dankuwel! Dat klopt zeker, wat een eer dat u ons herkent. Nietwaar, Tobias?' Ze keek Levi niet eens aan, het enige wat ze deed was een klein beetje flirten met de kapitein. Klopte wel met de beschrijving van een rijkeluiskind dat toch wel kreeg wat ze wilde. Bovendien was ze inmiddels getrouwd, niemand liet de ander achter op de huwelijksreis. Levi misschien, maar Tobias zou dat nooit doen!