Levi & Arya voor de 10.000e keer

Levi zuchtte. Hij had alles behalve zin om in discussie te gaan met het meisje, hoewel hij het niet helemaal met haar eens was. Ze had een attitude die misschien niet helemaal misplaatst was, maar zeker wel storend. Ze was goed en dat wist ze, maar dat stak ze niet onder stoelen of banken en dat kon hij snel beu worden. Maar goed, wat ze zei was redelijk en discussie met haar aangaan, was niet hetgeen waarvoor hij hier zat. hij zuchtte nogmaals, maakte een vaag instemmende handbeweging. 'We kunnen hier een onderkomen voor je regelen, als je dat prettig vind. Naar mijn mening werkt dat beter dan vage, half op elkaar afgestemde operaties die maar samen moeten komen met wat geluk.' Hij wisselde een blik met het tweetal naast zich, dat niet leek alsof ze nog iets in wilden brengen. Prima, dan konden ze deze bijeenkomst afsluiten. 'Maar uiteraard, slimme meid, is de keuze aan jou. We hebben net vastgesteld dat jij het mastermind bent, ik heb mijn voorkeur gegeven. Nu aan jou om de keuze te maken.' Hij solde maar met haar, meer omdat hij onderliggende irritaties had dan omdat hij haar zo graag een keuze wilde laten maken. Ze voelde zich al belangrijk genoeg zonder dat hij haar ego ook nog eens op die manier streelde. Nee, dat deed hij liever niet. Hij maakte een gebaar naar Roran, dat moest zeggen dat hij de ruimte moest verlaten en de mannen die uitgekozen waren voor deze opdracht, in moest lichten over hun nieuwste metgezel. Veel meer was er hier toch niet meer te bespreken, dus er was geen meerwaarde voor hem om hier te blijven staan. Arya zou met enkele minuten weer buiten staan en dan hadden ze tenminste enkele minuten rust in de keet. Eventjes.

Het was beter om even niet in te gaan op het stuk waar Levi haar een ''slimme meid'' noemde. Dat was ze ook, daar niet van, maar iedereen kon horen dat het niet als compliment bedoeld was en ze had geen zin om nog meer drama te maken. Dat kon ze heel goed, als ze daar zin in had. 'Dan sta ik morgen op je stoep met spullen, ik hoop dat je ergens een plaats hebt waar ik met gif kan werken, want ik denk niet dat het handig is om dat midden in je woonkamer te doen. Of wel, dan kan ik oefenen op mensen,' haar blik ging even naar Christianne en ze glimlachte lichtjes, voordat Arya besloot om te draaien en naar de deur te lopen. 'Oh, dat was geen dreigement hoor, Chrís, ik zou niet durven.' Zonder pardon liep ze de deur uit, hoewel ze midden in de beweging toch omdraaide en nog even richting Levi keek.
'Ik ga er overigens wel vanuit dat het onder de radar blijft dat ik deze klus samen met jou doe. Als ik ook maar ergens hoor dat mensen ervan op de hoogte zijn, dan gaat de deal niet door en weiger ik ooit nog zaken met je te doen. Van mijn kant zal ik er dan ook voor zorgen dat niemand kennis krijgt van onze samenwerking. Het is niet bepaald goed voor mijn reputatie als dit naar buiten komt, dat weet je wel.' Arya knikte zijn kant op, voordat ze de deur toch sloot en naar beneden liep.
'Hoe heb je in godsnaam zo lang met haar om kunnen gaan, Levi? Is ze tijdens al jullie gesprekken zo'n kreng? Echt, dat persona hoeven we niet in de organisatie, hoe goed ze ook is.' Roran besloot zich er meteen mee te bemoeien. Hij wist wel dat Arya aan de organisatie koppelen flink wat geld binnen zou brengen, echter hij had wel door dat ze ook een dramaqueen was en hij wist niet zeker of dat het geld wel waard zou zijn.

'Uiteraard willen we niet dat andere mensen achter deze nieuwe tactiek komen,' reageerde hij instemmend, waarna hij opstond in een soort gebaar van vriendelijkheid. Toen ze de ruimte eenmaal verlaten had, ging hij met een zucht weer zitten. 'Dit was een extreem geval. Bij onze vorige conversaties en afspraken heb ik me nog nooit zo hoeven irriteren.' Hij wierp een blik op zijn vrienden, waarna hij zijn hoofd schudde. 'Voor nu moeten we er het beste van maken. Als ze zich realiseert dat haar houding ongepast is en ze zich anders gaat gedragen, nemen we het in overweging. Blijft ze zo doen als ze nu doet, dan is het direct afgelopen. Is dat redelijk?' Hij keek Chris en Roran allebei nog een keer indringend aan, niet echt een antwoord verwachtend. Chris haalde haar schouders op, het was haar om het even. 'Ik zal wel zorgen dat er een kamer voor haar klaargemaakt wordt. Als één van jullie de rest kan inlichten dat ze al hun deuren en ramen 's nachts op slot moeten doen, voor hun eigen veiligheid, slaan we ons er wel doorheen.' Ze knikte, verliet daarna de ruimte.
Chris was niet zo blij met het gedrag van Arya. Hoewel ze alles van de jongedame wist en veel respect had voor hetgeen dat de kleine moordenares kon doen, haalde Arya het bloed onder de nagels vandaan. Christianne hield er niet zo van als ze behandeld werd als een nietsnut, als mensen haar zonder respect behandelden. En dat was precies wat Arya nu had gedaan. Chris had nergens op een vriendschap gehoopt, maar een vreedzaam contact was toch niet te veel gevraagd? Blijkbaar wel. Chris had haar hand uitgestoken en Arya had besloten dat ze die hand er beter af kon hakken. Maar daar ging het niet om. Ze liep de woonkamer in, riep een paar mannen bij zich en gaf hen instructies. Deze mensen wisten tenminste wel hoe ze haar moesten behandelen. Als een gelijke.

Oke Arya's uiterlijk
http://66.media.tumblr.com/17d7c3aede6b0a90f5e607375d56214c/tumblr_inline_nes22rlkDE1t4n82l.jpg
https://66.media.tumblr.com/6eb709b5ca6d98685a46e2fc24ddbad9/tumblr_nnpobaJUsK1uuyi68o1_500.jpg

De mannen voor de deur hadden hun wapens al in de aanslag toen er opeens een vreemde, maar duidelijk hele dure auto, tot vlak voor de deur gereden kwam. Ze lieten de wapens echter zakken toen ze het meisje herkenden die de auto uitstapte, hoewel dit nog best een tijdje duurde, aangezien Arya niet in haar gewone zwarte outfit was gekomen. Dat was de outfit waarin ze ook mensen vermoordde, als ze dat niet van plan was, dan was haar kleding bijna hipster-achtig. Nou, eigenlijk niet bijna. Overigens kon je er wel vanuit gaan dat er overal wapens verstopt zaten, tot en met haar kettingen kon ze gebruiken als wapen, dus het was nog steeds niet slim om iets te proberen. 'Hey jongens!' Lachend blies ze een handkusje, terwijl ze hen wenkte om dichterbij te komen. 'Als jullie deze koffers nu even naar binnen zetten, dan zet ik de auto weg. Je wilt toch niet dat iemand de auto ziet en een kijkje komt nemen?'
Ze waarschuwde hen nog dat het een dom plan was om daadwerkelijk in de koffers te kijken, dan moesten ze sowieso eerst de sloten open breken en dat was al dom om bij haar spullen te doen, laat staan dat ze de boobytraps in de koffers dan nog konden ontwijken. Het duurde dan ook niet lang voordat Arya, na het wegzetten van de auto, naar binnen liep en twee koffers daar midden in de kamer stonden. Roran was in de kamer, trok een wenkbrauw op en vertrok weer, maar de meeste mannen leken best nieuwsgierig. Dit kon nog wel eens een interessant experiment worden.

Levi was al op de hoogte gesteld van de aankomst van het meisje, had zijn kantoor dus al verlaten en kwam net naar beneden lopen toen Arya de woonkamer betrad. Alsof hun laatste ontmoeting niet stroef was verlopen, onthaalde hij haar. 'Welkom, Arya. Fijn om te zien dat je je bagage beperkt hebt gehouden.' Dat was uiteraard alles behalve gemeend, twee grote koffers die waarschijnlijk tot de rand toe gevuld waren met spullen die ze belangrijk had gevonden. 'Ik zal je direct laten zien waar je verblijft, dan kunnen we die koffers direct opruimen.' Hij wees iemand aan die de koffer zou moeten dragen en liep zelf naar een deur in de woonkamer, een andere deur die hij normaliter nam als ze naar zijn kantoor gingen. Deze deur leidde naar de slaapkamers en de gastenverblijven, naar de keuken en andere ruimtes waar ze wel eens waren. Ook Chris' werkruimte bevond zich hier, waar het overdag vaak rustig was en ze in stilte haar activiteiten kon doen. Hij opende de deur, liep de gang op en hield de deur open zodat Arya hem kon volgen. 'Mocht je vragen hebben over je verblijf hier, over etenstijden, of wat dan ook, stel ze gerust. Er zijn een aantal regels omtrent privacy waarvan we verwachten dat je ze respecteert, wij respecteren jouw privacy namelijk ook.' Dat was in het geheel waar. Hij wist niet wat de plannen van het meisje waren, maar als ze besloot andere ruimtes binnen te dringen, van andere mensen, zouden er problemen ontstaan binnen zijn organisatie en dat wilde hij voorkomen. Zo ook voorkwam hij dat andere mensen in haar spullen zouden gaan snuffelen, daar werd niemand beter van. De deur die hij openhield leidde trouwens naar een hal, met weer enkele deuren en een trap naar beneden. Één van de deuren leidde naar de keuken, een andere naar de slaapruimtes en de trap naar beneden ging richting de werkruimtes en vergaderzalen. Geen moeilijke indeling.

'We hebben nog geen overleg gehad, dus ik wist niet welke giffen, wapens of outfits ik mee moest nemen voor een goede samenwerking. Het resultaat is dat ik vrijwel alle mogelijke combinaties in die koffers heb gestopt.' Ze glimlachte naar de jongeman en liep achter hem aan richting de slaapkamers. Er ontstond meteen een hele preek over de privacy van mensen, waar ze stiekem best een beetje om moest lachen, Arya was echt niet van plan 's nachts bij anderen op bezoek te gaan. Het enige wat ze midden in de nacht deed was slapen. Zelfs jagen deed ze over het algemeen overdag, de meeste mensen waren dan veel minder op hun hoede en het was leuker om dan een mes door hun keel heen te duwen. Die verwarring maakte het spel spannend.
'Geen zorgen, ik heb geen informatie nodig, ik vind het leuker om te observeren en er langzaam maar zeker achter te komen wat de gebruiken van een groep zijn. Zou niet de eerste keer zijn dat ik dat doe.' Haar toon was een stuk aardiger dan hij was de vorige dag tijdens het gesprek waar het andere tweetal bij was geweest. Arya was er goed van op de hoogte dat ze zich als een kreng had gedragen, echter was het Levi die de gemaakte afspraak had geschonden, niet zij, dus ze vond het niet nodig om haar excuses aan te bieden. Daarentegen kon ze haar gedrag wel een klein beetje bijschroeven, vonden ze hier vast heel fijn. 'Wanneer is het eerste overleg over het komende slachtoffer en waar kan ik met mijn gif spelen zonder dat er mensen per ongeluk omkomen?' Twee hele verschillende vragen, beide heel belangrijk. Zeker de laatste, er zouden sowieso mensen boos worden als er iemand omkwam door gif en iedereen zou meteen weten wiens schuld dat was. Die van Arya. Als moordenaar kreeg je vaak de schuld wanneer er mensen dood gingen, zelfs wat ongelukken waren op haar naam gezet. Niet dat ze van plan was daar iets tegen te doen, hoe meer (vertrokken) zielen, hoe meer vreugd.

Nadat ze een stuk door de gang hadden gelopen, stopte Levi bij een willekeurige deur. Net als bij een ouderwets hotel had de deur een nummer op de deur staan, waaraan de kamer te herkennen zou zijn. In tegenstelling tot de ouderwetse hotels, waren deze deuren beveiligd met een elektronisch slot en een simpel wit kaartje. Hij gebruikte het in combinatie met de magneetstriplezer (leuk voor scrabble) en de deur klikte open. De kamer was niet gigantisch, maar zeker groot genoeg voor de jongedame en haar excessieve bagage. De meubels waren simpel, effectief en het bed dat in de ruimte stond, was groter dan gemiddeld en comfortabel. Een goede nachtrust was nu eenmaal erg belangrijk, anders kon je je niet goed concentreren op opdrachten en taken en zou alles mis kunnen gaan. Één man die niet goed uitgerust was, kon de hele organisatie naar de knoppen helpen.
In de kamer was nóg een deur. Levi had deze kamer met een reden uitgekozen, namelijk omdat de badkamer van deze ruimte niet gedeeld werd met andere bewoners van de kamers naast Arya. Het leek hem wel gepast haar die extra privacy te gunnen, nu ze haar geslacht niet deelde met die van de meeste andere bewoners hier. Ondertussen gaf hij antwoord op de vragen die ze stelde. 'Het eerste overleg is over twee uur. Ik zal je de eerste keer nog hier komen ophalen, omdat ik niet verwacht dat je de juiste ruimte nu direct gaat vinden. Wat betreft oefenruimtes, dan zullen we nog een verdieping verder naar beneden moeten.' Als ze wilde, kon hij die nu direct laten zien. Tenzij ze liever haar kamer hier een beetje in wilde richten, uiteraard. 'Gif is een lastige kwestie, omdat je daar mensen voor nodig hebt om te kunnen oefenen. We hebben enkele ratten, ook vlees dat dezelfde textuur als dat van een mens heeft, in het geval van brandend gif. Verder staan beneden de normale oefenwerktuigen.' Schiettargets. Gewone dummy's om op in te steken. Gewichten. Noem het maar op. Als ze wilde, kon hij haar daar nu direct heen brengen.

Hij had haar verkeerd begrepen wat het gif betrof. Ze had geen enkele intentie om het gif op mensen of dieren te gaan gebruiken, dat was zonde van de porties die ze kon maken met de spullen die ze momenteel in haar koffers had. 'Ik wil alleen mijn gif maken, er hoeven geen tests gedaan te worden, maar het blijft handiger als mensen dan niet in mijn buurt komen.' De laatste keer dat er iemand naast stond, verloor die een hand. Dit was technisch gezien niet haar schuld, ze waren gif aan het maken en en een stuk van het gebouw viel vlak naast hen naar beneden. De man stootte van schrik het potje met vers gemaakt gif om en zijn hand moest geamputeerd worden, anders zou het gif zich verspreiden naar de rest van zijn arm en dan ging het alleen van kwaad tot erger.
'Het is wel prima nu Levi, ik ga eens kijken of ik dingen kan vinden die ik nog niet weet van je organisatie. Er stond best wel veel in die papieren moet ik zeggen, maar als je ze terug wilt, dan moet je het zeggen.' Ze gaf nu pas echt toe dat ze de papieren niet alleen gelezen had, ook gekopieerd. Sterker nog, ze had een nep pakket gemaakt en dat was wat je op de video verbrand had zien worden, niet de echte documenten die Levi misschien wel terug had willen hebben. 'Het is alleen niet heel intelligent om die zelf uit mijn koffer te halen, ik werk met verrassingen.' Ze glimlachte naar hem, klopte hem op de zijkant van zijn schouder, ze kon niet bij de bovenkant al zou ze het willen, en liep de kamer uit. Het was niet meteen nodig om te gaan trainen of gif te gaan maken, ze was geen moordenaar geworden door een ritme aan te houden en meteen haar geheimen prijsgeven, hoorde daar ook niet bij. Nee, ze ging eerst voor de geheimen van de ander, dat werkte meestal toch het beste.

Hij haalde zijn schouders op. Gifmengen kon vanzelfsprekend ook beneden, daar waren zelfs nog enkele aparte ruimtes voor om te voorkomen dat er grote schade ontstond als er ergens iets fout ging. De dingen die daar lagen waren om zeker te weten of het gif werkte zoals het moest werken. Daarbij refereerde hij naar de synthetische huid en de dergelijke. Ze had het blijkbaar niet zo goed begrepen, wat hij ermee bedoeld had. Toch ging hij er verder niet op in. 'Gif maken kan beneden. Je moet wel even de juiste ruimte ervoor vinden, het mag niet zomaar overal.'
Ze gaf aan dat het voor nu prima was, dus hij zou haar wel even laten. Hij had een aantal basisdingen aan haar verteld over hoe ze zich moest gedragen en haar het eerste tijdstip van overleg doorgegeven. Dat overleg zou plaatsvinden in één van de grotere vergaderruimtes boven, aangezien iedereen die aan deze operatie mee zou doen volledig op de hoogte moest zijn van het hoe en wat van deze opdracht. Levi had, naast zichzelf en Arya, vijf andere mannen die hij volledig vertrouwde, uitgezocht voor deze operatie. Vijf van zijn elite getrainden zou voldoende moeten zijn voor deze operatie en meer zou het risico op lekken aanzienlijk vergroten. Levi had zich dan ook al omgedraaid en was de kamer al bijna uitgelopen, toen Arya haar laatste woorden naar hem gooide. Hij glimlachte slechts. Dat zij dacht dat hij niet precies had laten uitzoeken wat er in die documenten stond en daarna zo veel mogelijk aanpassingen had gedaan, was schattig. Hij draaide zich naar haar toe. 'Als jij er gelukkig van wordt, mag je die papieren wel houden. Misschien is het leuk om de belangrijkste in te lijsten als teken van een goede samenwerking?' Hij glimlachte ietwat te zoetsappig. 'Tot over twee uur, Arya. Mocht je toch ergens op problemen stuiten, laat het aan iemand weten. Misschien zullen ze zo vriendelijk zijn je te helpen.'
Met die woorden liep hij nu echt de gang op. Er waren nog wel meer dingen om voor te bereiden en die ging hij de jongedame niet aan haar neus hangen. Hij had al kostbare tijd aan haar besteed en hoewel het belangrijk was dat zij zich hier ook thuis ging voelen, was het nog belangrijker om zijn organisatie op orde te houden. Dat hield in dat hij wat formele zaken af moest gaan handelen voor het eerste overleg dat straks zou plaatsvinden.

Er waren aanpassingen. Ze zag het aan hoe hij erop reageerde en het was onmiddellijk een uitdaging om erachter te komen wat er precies veranderd was in de tussentijd. Dit was wat de samenwerking voor haar leuk zou maken, ze kwam er graag achter wat mensen voor haar verscholen hielden. Dat was overigens geen geheim, mensen wisten het en dat maakte het spel des te leuker.
Levi had de kamer inmiddels verlaten en ze deed de deur dicht, om daarna wat spullen uit haar koffer met kleding te halen. Het was hier veel warmer dan ze had verwacht, mensen gebruikten hier duidelijk de verwarming waar die voor bedoeld was, en ze had echt geen zin om de hele dag met een trui rond te lopen. Arya trok een soort pak uit haar tas, het was felrood en matchte ontzettend leuk met haar zwarte hakken en zwarte, leren jasje (waar overigens wat rood in verwerkt zat). Haar haren gooide ze los en ze verliet de kamer. Bij de slaapvertrekken waren momenteel niet erg veel mensen en hoewel dat dit de perfecte tijd was om eens wat rond te snuffelen bij anderen, wist ze heel goed wat Levi daarvan zou vinden en ze moest op z'n minst proberen om de eerste dag zonder ruzie door te komen. Zonder ruzie en zonder vechten. Het was haar goede voornemen, echter kon deze net zo goed door een ander verpest worden. Als iemand besloot haar aan te raken zonder toestemming of überhaupt een venijnige opmerking haar kant op gooide, dan vroegen ze erom en Arya was heel makkelijk uit te dagen. Ze won toch wel. Mensen zouden eens moeten leren dat je geen mensen uitdaagt waar je niet van kan winnen, deed zij nooit. Af en toe misschien. Ze was inmiddels in de woonkamer aangekomen, waar best wat blikken op haar gericht werden. Die verdwenen net zo snel als ze gekomen waren wanneer ze besloot terug te kijken. Grappig.

https://media.glamour.com/photos/58f3975d8cb0c56c920576c1/master/h_1025,c_limit/GettyImages-668970282.jpg

(alleen dan andere schoenen + leren jasje)

Levi, die écht te druk was om het meisje de hele dag te babysitten, had zich ondertussen in zijn kantoor geïnstalleerd met Roran aan zijn zijde. Samen namen ze wat saaie, formele dingen door met betrekking tot uitgaven en inkomsten, een enkel geval van mannen die ongelukken hadden gehad en daarbij legden ze ook opdrachten voor Christianne neer zodat die aan de slag kon met de logistieke verwerking van hetgeen dat hier besproken werd. Normaal zou zij hierbij zijn, vandaag was Chris echter druk bezig met andere dingen. Arya had een heleboel documenten in haar macht gekregen en het inventariseren en anonimiseren van dat papierwerk kostte veel tijd en moeite. Wilde je het perfect gedaan hebben, nog langer. Chris deed dit werk grotendeels in haar eentje omdat ook zij niet een al te goede teamplayer was en in haar eentje een stuk efficiënter kon werken.
De tijd ging vrij snel voorbij en hoe langer het duurde, hoe meer er toch een soort spanning ontstond. Een grote operatie was misschien de eerste keer, maar wel met een buitenstaander als Arya erbij. Het was maar de vraag of er in groepsverband met haar samengewerkt kon worden, of dat het een gigantische flop zou worden en ze daarna nooit meer een contract met haar aan konden gaan. Misschien was dat wel wat sommige mensen hier wilden. Die zich nu al ongemakkelijk voelden bij de aanwezigheid van de kleine moordenaar in hun midden, zelfs al had Levi hen gewaarschuwd dat ze zich normaal moesten gedragen en dat zij dat ook zou doen. Het zou nog spannend worden.
Uiteindelijk stuurde Levi Roran naar boven en ging hij zelf naar beneden om Chris een seintje te geven. Daarna, met nog enkele minuten tijd, ging hij op zoek naar de jongedame die een grote rol in dit spel zou mogen spelen, mits ze tot een goede tactiek konden komen.

Ze had totaal niet op de tijd gelet en stond in de tuin met een van de mannen te praten. Hij kwam niet bepaald over als het brein van de organisatie, nu wist ze al wie dat waren dus dat was een makkelijke conclusie, maar hij was de enige die het lef had gehad om een gesprek met haar te beginnen en dat vond ze intrigerend. Sterker nog, hij was best grappig. Zijn eerste opmerking was over haar kleding geweest, of ze rood droeg zodat ze het bloed van haar slachtoffers er niet uit hoefde te wassen. Hij had haar weten te verrassen en stiekem had ze er ook wel om moeten lachen.
'Nee, ik vermoord geen mensen zonder reden, hoewel mensen geld vaak een hele slechte reden vinden. Zij denken dat iemand doden een kwestie van principes is, probleem is dat ik die niet heel veel heb en dan ben ik al snel het buitenbeentje.' Ze rolde met haar ogen terwijl de man zachtjes lachte.
'De enige reden dat jij een buitenbeentje bent, is omdat je zo ontiegelijk klein bent, heeft iemand je dat wel eens vertelt?' Ze gingen bijna vriendschappelijk met elkaar om en het was een verademing. Arya had niet verwacht dat Levi mensen had waar ze het eventueel mee zou kunnen vinden, dat maakte de samenwerking meteen een stuk makkelijker.
'Ach, ik ben liever klein, dan ziet niemand mij aankomen!' Zonder een spier in haar gezicht te vertrekken, stompte ze hem tegen zijn schouder aan. Een van haar wenkbrauwen ging omhoog, als een bewijs dat hij het niet verwacht had, wat ook de waarheid was. Arya was vrij fysiek als het ging om vrienden, niet dat ze die echt had, of mensen die ze mocht. Nooit te pijnlijk, gewoon om te pesten en als mensen daar niet tegen konden, dan was dat eerder hun probleem.

Levi had het tweetal al snel gevonden, al was het alleen maar omdat er meerdere mannen hadden gezien wat er in de tuin gaande was. Niet dat hij het afkeurde, in tegendeel. Het zou prettig zijn als de jongedame het met een aantal van zijn werknemers goed kon vinden, dat zou de samenwerking ten goede komen. Dit bracht Levi dan ook direct op een idee. Hij liep op het tweetal af. 'Net de mensen die ik zocht,' begon hij maar direct, 'Arya, het overleg begint over enkele minuten. Ik ben blij dat je deze heer al hebt leren kennen, hij zal je begeleiden naar vergaderruimte X.' Hij keek de man aan, die de hint direct begreep en knikte. 'Uiteraard,' zei deze, waarna hij Arya gebaarde dat ze mee kon lopen. Levi keek het tweetal even snel na en gin toen op zoek naar één van de heren die in eerste instantie mee zouden gaan met hun operatie. De luiwammes was nog niet op weg naar de vergaderruimte en dat vond Levi een legitieme reden om hem van de zaak af te halen. Hij gaf de man een tik op zijn arm, waardoor deze verrast opkeek en een blik op de klok wierp. Een aantal verschrikte vloeken kwamen uit zijn mond, maar daar kon Levi wel omheen. 'Volgende keer beter, maat. Je bent vervangen.' Met die woorden verliet ook Levi de gemeenschappelijke ruimtes en hij ging op weg naar de vergaderruimte die hij eerder aan het tweetal beneden had genoemd, zodat ze eindelijk aan de slag konden met wat concrete plannen om iemand om zeep te helpen. Het was lang geleden dat Levi himself in actie was gekomen, hij had er dus wel zin in.

Ook Arya besefte dat ze met Levi had afgesproken bij de slaapkamers, immers zou zij de weg nog niet kunnen vinden en dus had hij daar het verzamelpunt van gemaakt, maar het interesseerde haar vrij weinig dat hij hierheen had moeten komen. Hij leek vrij tevreden dat ze met iemand aan het praten was, dus er zou geen probleem moeten zijn. Samen met de man liep ze richting de vergaderruimte. Ze bleven kletsen tot ze daadwerkelijk in de ruimte aankwamen, waar al vier andere mannen aanwezig waren, naast Roran en Chris natuurlijk. Haar houding werd onmiddellijk iets strakker. Ze had het niet op die twee en dat mochten ze best weten ook. De kans dat ze dit niet meer wisten na het vorige overleg, was vrij klein, maar je wist maar nooit met mensen. Mensen konden zichzelf allerlei fantasie verhalen voorhouden als ze daar behoefte aan hadden.
De jongeman waarmee ze had lopen praten gebaarde waar ze kon zitten, de rest zat immers ook en ze besloot plaats te nemen. Niet net zoals de vorige keer, hoewel daar best nog een leuke ondertoon in had gezeten. Wachten op Levi. Het was niet haar planning om een woord te zeggen over de plannen, tot ze zeker wist wat er wel en niet ging lukken en waar ze haar precies in wilden zetten. Ze had al aangekaart dat die man een aantal moordenaars zoals zij in dienst had en ze was ervan overtuigd dat zij die aan zou moeten pakken, maar verder waren er nog geen plannen en die moesten toch echt een keertje op tafel komen.

De man die Arya hierheen had gebracht (geef m een naam pls) stond direct klaar om te vertrekken toen Levi de ruimte binnenkwam. Echt gebaarde Levi hem om plaats te nemen op de laatste lege plek en zo ontstond een groep van negen mensen: Zijn vijf mannen, hijzelf, Roran en Chris en Arya. Hij kuchte even om de aandacht te krijgen, al was dat niet echt nodig omdat iedereen toch wel naar hem zou luisteren. Hij haalde een stapeltje papier tevoorschijn en legde dit op de tafel. Bovenop was de foto van de man te zien die hun doelwit was. Kleinere foto's van zijn moordenaars stonden eronder afgedrukt. 'Ik neem aan dat iedereen die op de hoogte was dat ze mee zouden gaan met deze missie, het dossier gelezen heeft en weet waar we aan toe zijn.' Hij keek de ruimte even rond maar ontdekte geen spoor van nerveuze blikken. Alleen de als laatste aan het team toegevoegde man leek niet helemaal op zijn gemak te zijn. Simpel op te lossen. Levi gooide het dossier naar de man toe, die daardoor direct mee kon lezen. 'De baas is ons echte doelwit. Hij weet echter dat er mensen achter hem aanzitten en heeft vier elite-eenheden ingehuurd om hem te beschermen. Die zullen we eerst uit moeten schakelen, zonder direct aan de alarmbellen te trekken.
Over vijf dagen heeft ons doelwit een belangrijke bijeenkomst in op een voor nu nog onbekende locatie. Christianne zit daar met de neus op en zo snel als we een locatie hebben, zullen we ons voor kunnen bereiden op de details. We verwachten het viertal op wacht, waarschijnlijk in direct contact met elkaar, dus we zullen een snelle en gelijktijdige aanval op alle vier moeten doen, voordat we ook maar een kans maken om bij het echte doelwit in de buurt te kunnen komen. Tot zo ver vragen?'

Ze zwaaide even naar Levi dat ze de aandacht wilde hebben, waarna ze de ruimte rond keek. Dit was zó niet haar ding. 'Twee van de vier zijn door dezelfde mensen getraind als ik, weet niet of dat belangrijke informatie is of niet, maar kijk, ik deel!' Normaal gesproken zou ze dit echt niet gezegd hebben en dat wist Levi ook wel, ze was niet iemand die achtergrondinformatie over mensen deelde zonder ervoor betaald te krijgen en al helemaal niet als dit ook over haar eigen verleden ging. Desalniettemin was het wel handig, van twee mensen wist zij dan in ieder geval hoe ze vochten. Enige probleem dat overbleef was dat de rest dat ook zou willen weten, dan zouden ze er dus achter komen hoe zij vocht en Arya was er nog niet over uit of ze dat wilde.
Bleek wel goed dat ze het gezegd had, sommige van de mannen knikten dat het best interessante informatie was. Daar bleef het gelukkig bij. Meer had ze ook niet nodig, ze zou die vier het liefste zelf uitschakelen of uit de weg gaan. Een team zorgde ervoor dat je op andere mensen moest letten. Dan moest ze vechten en nadenken, terwijl ze normaal alles op het gevecht kon focussen. Geen optie. Geweldig! 'Het is vast een rotopmerking, maar hoe was je van plan met deze groep die vier uit te schakelen? Dat is twee van ons tegen een van hen en dat klinkt misschien leuk, maar dat is het niet als je tegenover hen staat. Je zou ook niet tegen mij met twee van je mannen gaan, zeker niet als ik op missie ben. En zelfs als deze hele groep het zal overleven, wat ik betwijfel, dan is hij vast ook nog getraind.'

De informatie die Arya gaf was zeker nuttig en Levi maakte er dan ook een notitie van. Hij zou later wel naar de details vragen in een één-op-één gesprek, voor nu was het voldoende om te weten dat ze meer informatie had die zeker nuttig kon zijn. Hij tikte even met de pen op tafel voordat hij antwoord gaf op de ietwat denigrerende opmerking. 'Je bent daar ergens in je telling verkeerd gegaan,' zei hij droogjes. 'Chris én Roran zullen bij deze missie het logistieke deel doen, dus staan we met een groep van zeven tegenover vier. Minder dan twee op één dus.' Hij was erg blij dat ze helemaal open stond voor de plannen die hij wilde maken en zo, dat ze niet direct een bak met conclusies aan het trekken was en dat ze ruimte in haar hoofd overliet voor verschillende suggesties.
Not.
'Er zijn zeker nog wat details die we overeen moeten komen op het gebied van de verdeling wie welke tegenstander uitschakelt. Mijn idee was om jou op één van de heren met dezelfde training als jij te zetten, gezien jullie aan elkaar gewaagd zijn. Zelf zal ik de ander dan voor mijn rekening nemen.' één op één, dus. Hij had ook geen hulp nodig bij het uitschakelen van één tegenstander. Denk wat je wilt, Levi was een stuk sneller en sterker dan je op het eerste gezicht zou denken. Je werd niet de leider van de grootste georganiseerde misdaadgroep door alleen maar te onderhandelen en lief te zijn. Hij snoof eventjes om de gedachte. 'Mijn mannen zijn daarnaast goed getraind en we zullen het element van de verrassing hebben. En... nog meer.' Hij wierp hierbij een snelle blik op Christianne, die met een glimlach knikte. Zeker hadden ze nog wel meer in petto voor het viertal dan puur het verrassingselement. Het moest nog verder uitgewerkt worden, maar voor de volgende bespreking zou het zeker klaar zijn en dan zou Chris, of Roran, er meer over kunnen vertellen.

Zachtjes lachend schudde Arya haar hoofd, maar ze hield haar mond en wachtte tot Levi klaar was met praten. 'Voor je een hele tactiek gaat maken, zou je logistieke deel van dit team uit moeten zoeken of we wel echt vier mensen uit moeten schakelen om binnen te komen. Persoonlijk zou ik drie van hen op wacht zetten en de vierde naast de man die ik bescherm, dan heb je altijd een back-up.' Ze zei niets over dat Levi zelf een van hen uit wilde schakelen of het feit dat het dan nog steeds twee tegen een was voor de rest van de mannen. Of ja, drie en twee tegen een, dat was al veel beter!
Als ze eerlijk was, dan wist ze heus wel dat ze hen moest helpen met hoe je haar onderuit zou halen, het probleem hierin was dat ze het niet leuk vond om dat aan mensen te laten zien. Iedereen had zwakke plekken, ook Arya en ook de mensen waar ze tegen gingen vechten, maar dat betekende niet dat ze wilde dat anderen die wisten. Aan de andere kant was het ook geen verbetering van de samenwerking als iedereen dood zou gaan. 'Ik wil best laten zien hoe je mij neer kan halen en dus die anderen, maar dan wil ik zwart op wit dat het deze kamer niet verlaat én dat je uit mijn buurt blijft, mocht er na deze samenwerking niets meer inzitten.' Het was een groot offer van haar kant en dat zou hij moeten erkennen. 'En ik ben niet verantwoordelijk voor eventuele bloeduitstortingen.' Ze zei het er nog even snel bij, leek wel een belangrijk punt als je met haar zou vechten.

'Ik waardeer je suggesties, Arya. Kom naderhand even naar mijn kantoor, dan kunnen we wat details bespreken met betrekking tot het neerhalen van de mannen. En uiteraard het hoe en wat.' Levi kneep zijn lippen op elkaar en glimlachte nog steeds, al kon iedereen in de ruimte zien dat er niets van die glimlach gemeend was en dat zijn ogen koud waren. Hij haalde diep adem. 'Voor nu gaan we er vanuit dat we ze allemaal uit zullen moeten schakelen. Het lastige is dat de specifiekere gegevens voor nu op een zwaar beveiligde server staan. Op dit moment zijn we dan ook bezig met het inbreken in het systeem, wat een stuk lastiger is dan verwacht.' Levi keek iedereen in de ruimte even aan en spreidde toen zijn armen. 'Dit is in ieder geval het team waarmee we zullen werken. Deze eerste bijeenkomst hebben we helaas niet al te veel details kunnen bespreken door gebrek aan informatie, maar zo snel als we meer weten, zal ik jullie op de hoogte stellen en zal er een nieuw overleg plaatsvinden.'
Hier en daar werden wat stoelen naar achteren geschoven. Christianne was één van de eersten die de ruimte verliet, weer op weg naar haar geliefde computers die bezig waren met het hacken in servers met de best verkrijgbare beveiliging. Een groot deel van deze operatie hing van haar vaardigheid af en daar was ze zich heel erg van bewust. Levi keek haar na toen ze de ruimte verliet, maar wachtte zelf tot iedereen vertrokken was, zodat hij de ruimte af kon sluiten. Er waren nogal wat dingen.

Ze vond het allemaal maar onzin. Levi ging zijn mannen de dood in jagen en zij zou de schuld krijgen, want dan had ze zogezegd niet genoeg geholpen. Nee, ze was echt niet van plan de schuld te krijgen, alleen omdat Levi geen zin had om te luisteren naar wat zij zei en ervan uit te gaan dat Christianne de waarheid sprak. Ze wist negentig procent zeker dat er een van hen bij de man zelf op wacht zou staan. Dat is wat zij zou doen en twee van de vier hadden dezelfde training als Arya. Het zou geen verrassing zijn als ze hetzelfde dachten over bepaalde opdrachten.
Eventjes rolde ze haar ogen, maar liep de kamer uit en verdween weer in het gangenstelsel. Er was voor haar nu geen reden om te blijven, zelfs al had Levi het over 'naderhand' gehad. Betekende niet dat ze van plan was als een of ander schoolkind op die stoel te blijven zitten. Het was sowieso best een belediging dat ze naar zijn kantoor geroepen werd en daar hield ze niet van. Als er iets te bespreken was, dan kon het hele team dat horen of niemand. Zij had tenminste iets in te brengen, niemand had verder zijn of haar mond open gedaan. Misschien had dat iets te maken met de twee giganten in de kamer die het duidelijk niet helemaal met elkaar eens waren geweest, maar dan nog hoefden ze zich niet als een stel puppy's te gedragen in haar bijzijn. Alsof ze hen nu al van kant zou maken. Onzin. Mocht ze daar ooit interesse in hebben, dan deed ze dat wel op een slimmere manier dan in een kamer met acht anderen die het voordeel van de nummers zouden hebben. Eenmaal in haar kamer, besloot Arya weer om te kleden, dit keer in kleding waar ze in zou kunnen trainen. Als er niets te doen was, ging ze wel vaker calorieën verbranden, moest iets doen om de tijd te doden. Alleen de tijd.

Guess who does that too when he's frustrated
Uiteindelijk had iedereen de ruimte verlaten, Roran als laatste met een ietwat bezorgde blik op zijn gezicht. Die had overduidelijk weinig vertrouwen in de samenwerking, of hetgeen dat daarop moest lijken. Levi had dat gevoel bij zichzelf ook opgemerkt. De opdrachten die Arya in hun naam had uitgevoerd, waren perfect gegaan. Maar zoals het er nu voor stond was er nog veel werk aan de winkel voordat ze zich daadwerkelijk in een samenwerkingsverband verbonden. Een diepe zucht ontsnapte de grote baas, hij kneep zijn handen tot vuisten, maar ontspande ze direct weer. Ja, Levi had nogal eens last van controleproblemen. Het zou niet de eerste keer zijn dat er een vuist door een muur ging. Niet vandaag. In plaats daarvan vertrok hij naar zijn eigen vertrekken, die trouwens een stuk geriefelijker waren dan die van sommige andere mensen, waar hij zich omkleedde. Een nauwsluitend zwart shirt met korte mouwen, in plaats van de redelijk formele kleding die hij normaal droeg. Je moest normaal toch representatief blijven. Hij stuurde snel een bericht naar Roran, zodat deze wist waar Levi was, en vertrok daarna naar de trainingsruimtes beneden. Hier had hij tenminste de mogelijkheid om zijn frustratie uit zijn lichaam te werken zonder dat er daar doden of gewonden voor hoefden te vallen.
Hij liep één van de grotere trainingsruimtes binnen en zag dat deze bijna in zijn geheel verlaten was. Niet gek ook, de meeste mensen zouden rond dit tijdstip gaan eten, niet gaan sporten. Voor Levi lag dat anders en hij begon met het oprekken van zijn spieren. Vandaag maar wat gewichten, misschien wat conditie en een mogelijkheid om klappen uit te delen aan een boksbal. Klonk goed.

Uiteindelijk had ze haar spullen gevonden, er zat echt veel te veel in die koffer om ook nog vindbaar te zijn, waarna ze richting de trainingsruimte liep. Ze had onthouden waar deze was en was erg blij dat het haar lukte om in ieder geval de belangrijkste kamer te vinden, dit duurde echter niet lang, aangezien Levi er ook was. Hij stond met zijn rug naar haar toe. Leuk.
Zonder pardon gooide ze een van haar messen vlak langs Levi zijn hoofd, recht in het doelwit dat daarachter klaar stond. 'Als je dan toch gaat trainen, ben ik dan niet veel interessanter dan een boksbal?' Arya leunde tegen de deurpost terwijl ze hem in de gaten hield. Hij vond het waarschijnlijk niet zo leuk dat haar mes hem op ongeveer een centimeter gemist had, maar hij zou ook moeten weten dat messen werpen haar werk was en dat ze alleen mis gooide wanneer dat de bedoeling was. Zoals nu. Ze had zelfs rekening gehouden met hoe zijn lichaam stond, zodat hij niet per ongeluk de verkeerde kant op zou draaien als hij haar wel had gehoord.
'Ik moet zeggen hoor Levi,' ze liep de ruimte in en speelde met een ander mes in haar handen, 'dat overleg van net viel wel een beetje tegen. Waarom moesten we komen? Dat je even kon laten zien dat je de baas bent en niet wilde luisteren naar wat ik te zeggen had? Dat kwam over, ja. Of misschien dat Christianne nog niet klaar is en we daar dus niets aan hebben? Ook gelukt. Ik ben dan misschien niet je grote vriendin, maar ik had tenminste wat bij te dragen en dat is meer dan de rest van die groep van je. Het is gewoon zo jammer, ik had wat meer verwacht van de eerste vergadering in mijn leven die ik besluit bij te wonen.'

Hij mocht dan wel verbaasd zijn door het projectiel dat zijn hoofd op een haar na gemist had, hij reageerde er niet zichtbaar op. Langzaam draaide hij zich naar de jongedame toe en glimlachte poeslief. 'Heb je ooit wel eens gehoord dat de toon die je aanslaat, mensen irritaties bezorgt?' Hij liep naar het doelwit toe, haalde haar mes eruit en bestudeerde deze even. Geen slecht mes, mooie kwaliteit en goed bijgehouden. Hij woog het even in zijn hand. Iets te licht voor hem, maar hij zou er prima mee kunnen werken. Voor nu hield hij het ding in zijn hand, gooide het even in de lucht en ving het bij het handvat weer op. Yep, te licht. Hijzelf prefereerde een zwaarder, iets lomper soort mes. Logisch ook, dit mes paste veel beter bij een vrouwenhand en al helemaal bij iemand zo klein als Arya, terwijl zijn postuur in ongeveer alles verschilde van het hare.
Hij had dit niet hier en nu gewild, eigenlijk. De frustratie was zeker nog niet uit zijn lichaam en de bron van die frustraties had besloten voor zijn neus te gaan staan. Hij zorgde er dan ook voor dat er een afstand tussen hun bleef, voordat ze iets zei dat hem daadwerkelijk zou provoceren. Hij vermoedde dat dat hetgeen was waar ze op uit was. In plaats van daarop te reageren, schudde hij zijn hoofd. 'Dit was voor iedereen in het team de eerste keer dat ze de anderen zagen. Ik heb ook zo mijn manier om het lekken van informatie tegen te gaan. Dat ik jouw suggesties niet daar ter sprake heb gebracht, is ook een vorm van bescherming. Als ik het eerst met jou door kan nemen, voordat je het andere mensen aan hun neus gaat hangen, geeft dat een beter beeld van gedeeld leiderschap dan wanneer we midden in een vergaderruimte in discussie gaan.' Ze vond zichzelf overduidelijk slimmer dan hij was en hoewel hij wist dat ze zo was, betekende dat niet dat hij er helemaal niets aan zou proberen te doen. Een toontje lager zingen mocht ze heus wel.

'Ja, dat heb ik! Exact de reden dat ik meestal alleen werk,' ze trok lachend een wenkbrauw naar hem op. Die reactie had hij toch kunnen verwachten? Misschien deed ze het ook wel expres, er was voor haar geen reden om heel vriendelijk te zijn tegen de mensen om haar heen. Dat had ze wel gedaan bij de man waarmee ze eerder al had lopen kletsen, maar hij behandelde haar ook normaal en dan kwam je een stuk verder. In het begin had ze het ook goed kunnen vinden met Levi, de eerste opdrachten gingen goed en de afspraken waren prima. Hij was degene die dat daarna verbroken had en dus was hij ook degene die de problemen over zich heen kreeg. Samen met Arya's karakter, wat niet echt het zonnetje in huis was.
Hij begon over gedeeld leiderschap en dat verbaasde haar wel degelijk. Er was hier geen gedeeld leiderschap, als dat er al was, dan was het tussen hem, Roran en Christianne, niet met haar. Arya was meer een soort aanhangsel in het team. Iets waarvan mensen wisten dat ze het nodig gingen hebben, maar ze hadden het liever niet in hun buurt. Was ze niet gewend, want ze werkte niet met mensen. 'En wat valt er dan door te nemen? Dat je die mannen de dood in jaagt? Kom op zeg, ze houden het geen minuut vol tegen mij, ook niet als het twee tegen één is en als je dat niet gelooft, heb ik je echt te slim ingeschat. Het kan best dat je mannen getraind zijn en ik geloof ook nog wel dat Christianne zo slim is om met een goed plan te komen, maar dat is niet genoeg. Was ik daar niet duidelijk genoeg in of?'

Levi schudde zijn hoofd, het kleine lachje dat aan zijn lippen ontsnapte verborg hij. Ze had gelijk ook, vanaf nu zou hij haar wel weer solo op een opdracht zetten in plaats van haar te dwingen samenwerkingen aan te gaan met mensen. Dat werkte klaarblijkelijk voor geen meter.
De sfeer, die eventjes ontspannen had geleken, veranderde direct weer terug naar de meer gespannen soort toen Arya verder sprak. De frons, die voor enkele tellen niet op zijn gezicht was geweest, kwam in haar volle glorie weer terug op zijn gezicht. Hij had géén zin in haar betweterige toontje, waarin ze heel goed haar best deed om alles wat ze besprak te kleineren. Hij balde zijn handen tot vuisten. Ontspande ze weer. Pakte het mes dat zij hem toegeworpen had, wierp het met een nonchalante zwier in haar richting, maar het landde in de houten ondersteuningspaal enkele centimeters van haar gezicht. Zo aardig om het ding terug te geven, was hij wel. Daarna liep hij door naar het rek waar de gewichten in opgeborgen lagen. Hoeveel kilo vandaag? Hij wilde zijn spieren wel helemaal naar de kloten werken, maar hij moest ook in de gaten houden dat hij volledig in topvorm moest blijven als hij binnenkort die operatie moest gaan uitvoeren. Niet té veel dus. Hij keek even om naar de uitdagende jongedame, maar moest eerst nog even tot tien tellen voordat hij weer wat zei. 'Ze zijn beter getraind dan jij nu suggereert, maar laten we voor de flow van het gesprek eens aannemen dat je gelijk hebt. Wat is jouw geniale voorstel voor de aanpak, ervan uitgaande dat we drie van hun mannen buiten hebben die uitgeschakelde móéten worden?'