Arya & Leviii ♥

'Een combinatie. Er zijn een aantal meiden die zelf contact met ons opnemen, die naar eigen zeggen niets meer thuis te zoeken hebben en geen andere uitweg zien dan in de prostitutie te gaan werken om een thuis te krijgen. Een gedeelte van de meiden wordt van de straat gehaald, maar hoewel we ze inderdaad dwingen voor ons te werken, zou het je verbazen hoe hecht die groep meiden is. Ze zitten verspreiden over zes bordelen in een radius van vijftig kilometer, in ieder bordeel is een groep meiden die uit vrije wil daar werkt en ervoor zorgt dat de meiden die we daarheen sturen, ook een plek krijgen. Maar meestal hebben we het niet nodig om ze te ronselen, er zijn momenteel ruim honderd meiden vanuit onze organisatie aan het werk.' Hij dacht even aan de getallen die zij verdienden per dag en keek naar het gigantische landhuis,  hoewel er geen enkele relatie tussen die twee bestond. 'En het is juist de bedoeling dat je schattig lijkt, maar eigenlijk een killer bent. We hebben al gevaarlijk lijkende mannen, een jongedame die zo onschuldig als wat lijkt en toch iemand z'n strot door kan snijden met een mes is veel interessanter om te hebben.' Hij parkeerde de wagen onder de overkapping die gebouwd was, naast drie andere wagen van hetzelfde kaliber als degene waarin hij nu had gereden. Allemaal snelle wagens, maar de meesten konden net iets meer vervoeren dan deze. De deuren werden van het slot gedaan en Levi stapte uit, keek even naar Arya toen die ook stond en lachte. 'Het grootste gedeelte van het huis heb ik niet in gebruik, maar er lopen dagelijks iets van drie schoonmaaksters rond om de boel op orde te houden. Er is een gehele vleugel ingericht voor dames en de andere vleugel heb ik zelf voor een gedeelte in gebruik. De lege kamers worden soms gebruikt voor logees, maar aangezien jij hier een langere tijd blijft wonen krijg je de gehele oostvleugel, in het geheel al ingericht naar het gros van je wensen, tot je beschikking. Er zit zelfs een dienstmeisje bij, als ik het goed onthouden heb.'
Hij liep naar de deur, opende deze zelf en stapte de gigantische hal in. Hij had dit gebouw voor een ongelofelijk lage prijs gekocht van twee oude mensen die bijna aan het einde van hun leven waren en hun enige wens was geweest dat ze hier tot hun dood mochten blijven wonen en dat hun werknemers zouden mogen blijven. Levi had daarin toegestemd, maar alle dienstmeiden, de kok en de tuinman laten zweren nooit aan iemand te vertellen wie er over de vloer kwam. Het was zo veilig als wat.

Om eerlijk te zijn geloofde ze er niets van dat het zo'n hechte groep meiden was, zeker niet als meisjes gedwongen werden om als hoer te werken. Dan ging je toch niet vrolijk met de rest optrekken? Het leek haar van niet en waarschijnlijk waren ze alleen zo hecht wanneer Levi in de buurt was, mensen waren over het algemeen bang van hem en hadden dan vast de neiging om te doen wat hij van hen wilde. Zij had dat nooit gehad, op een of andere manier. Natuurlijk was ze bang van hem, ergens diep van binnen vond ze hem nog steeds best angstaanjagend, maar ze had een eigen wil en was gewoon te impulsief om daarvan af te wijken. Arya dacht nooit, letterlijk nooit na over wat ze wilde gaan doen, het gebeurde gewoon en de consequenties daarvan moest ze dan maar leren te aanvaarden. Oké, heel soms dacht ze wel ergens over na, zoals waar ze haar stage wilde houden en kijk hoe dat uit gepakt had. Echt de actie om naar huis over te schrijven. O, nee, wacht, haar ouders huis was verleden tijd en de mensen uit haar nieuwe huis waren waarschijnlijk niet echt geïnteresseerd in het meisje dat zich opgedrongen had. Daar kwam het namelijk wel op neer en dat wist ze heus wel, hoewel het voor haar nog best goed uitgepakt had.
'Zorg er dan maar voor dat ik leer hoe ik die natuurlijke schattigheid kan gebruiken, aangezien ik normaal gesproken niet door heb wanneer ik schattig ben en wanneer niet. Als ik iets wil, zijn er over het algemeen ook andere manieren om dat te krijgen. Plus, als je nu zegt dat ik altijd schattig ben, dan...' Eigenlijk wist ze niet waar ze mee moest dreigen en stopte dus in het midden van haar zin, om te luisteren naar wat Levi te zeggen had. Blijkbaar kreeg ze een hele vleugel. Leuk, maar voor nu had ze iets anders in gedachte. Arya nam een aanloopje en sprong bovenop Levi's rug, klemde haar armen om zijn nek en plantte een kus op zijn wang. 'Als je nog zin hebt om iets anders te doen op je feestje, laat het maar weten.' Grinnikend sprong ze weer van hem af, plagend knipoogde ze naar hem en ze meende het, maar ze ging haarzelf niet opdringen.
Nieuwsgierig liep ze de kamer door. Het was echt enorm en ze kon niet wachten tot ze alles ging verkennen. 'Wanneer beginnen we eigenlijk met de training? Gewoon morgen, of? En waar beginnen we mee? Krachttraining, wapens? Vertel het me eens, ik ben nieuwsgierig.'

Hij was heel rustig het huis ingelopen, had wat deuren opengedaan zodat ze kon zien wat daarachter school. Gemeenschappelijke ruimtes vooral. Op de eerste verdieping waren de persoonlijke ruimtes, op de tweede verdieping een uitbreiding daarvan en op de derde verdieping sliepen de inwonende werknemers, zoals de dienstmeiden. Hij luisterde met een half oor naar wat ze te vertellen had over dat hij haar moest leren die natuurlijke schattigheid te gebruiken, dat was waarschijnlijk ook de reden dat hij niet voorbereid was op het plotselinge gewicht op zijn rug toen ze erop sprong en in zijn oor fluisterde. Wat ze zei verbaasde hem ten zeerste, hij wist in eerste instantie ook niet of ze het meende of niet, maar zou er straks wel even naar vragen. Of er subtiel op aansturen. Als het aanbod dan nog gold. Hij ging er vanuit van wel, maar dat kwam later wel. Eerst vragen, een heleboel vragen van haar kant. Hij lachte en wachtte tot ze uitgepraat leek te zijn, waarna hij even nadacht over het antwoord en daarna begon. 'Morgen om negen uur klokslag beginnen we in de eetzaal met een ontbijt dat past bij de training. Daarna ga ik eerst een aantal testen met je afnemen om te zien hoe sterk je nu echt bent, hoe goed je conditie is en hoeveel je precies weet van wapens. Dat is 's ochtends. 's Middags zal ik eerst wat wapens met je doornemen, waarna we daarmee gaan oefenen. Het is allemaal vrij afhankelijk van wat je 's ochtends presteert trouwens, dus dat ochtendhumeur kun je niet gebruiken als je met mij wilt gaan trainen.' Er glansde iets plagends in zijn ogen, maar hij praatte vrij snel verder. 'Ik heb geen precies idee van wat je precies kunt, dus pas als ik daar een beeld van heb kan ik een duidelijk schema voor je opstellen. Maar ik kan je wel alvast vertellen dat je je geen moment zal vervelen en ja, ik zal zelf de hele training met je meedoen. Voor mij is het ook altijd weer een uitdaging om te zien hoe ver ik mezelf kan pushen.' Hij grijnsde nogmaals, trok zijn gezicht recht en tikte op een deur. 'Dit is de eetzaal, de kok zal op de hoogte worden gesteld van je aanwezigheid en er rekening mee houden. De trap hier rechts van..' Hij wees op een marmeren trap die omhoog leidde, 'gaat naar jouw vertrekken. De trap daar recht tegenover leidt naar die van mij, die gespiegeld is aan jouw vertrekken. Verder naar achteren de gang door zijn ongebruikte ruimtes, dus mocht je kamers te kort hebben kun je die gebruiken. Maar daar ga ik niet vanuit. Er is een dienstmeisje bij je vertrekken, zij kan je vertellen waar je alles kunt vinden en als je iets mist zal zij het voor je regelen.' Was dat alles? Nou ja, in ieder geval voor vannacht zou ze alles moeten kunnen vinden. 'En wat was dat nou met dat feestje van mij?'

Het klonk best logisch dat Levi eerst wilde inventariseren waartoe ze allemaal capabel was. Sowieso was het makkelijker voor hem om dat door te hebben, dan wist hij haar zwakke punten beter en zij die van hem niet, dus werd een gevecht een makkie, in zijn geval. Eigenlijk wilde Arya zeggen dat ze zijn zwakke punten dan ook wilde weten, echter kreeg ze al te horen dat hij de gehele training mee zou doen en ze was wel benieuwd naar hoe dat uit ging pakken. Ze wist van haar lichaam dat ze makkelijk een uur kon joggen, langer zelfs als het echt moest, en een tijdje sprinten -hoewel geen uur- was ook geen probleem, met de krachttraining zou ze meer moeite hebben. Er was alleen één punt in de training waarbij Levi het meeste moeite ging hebben om het haar te leren, dat wist ze nu al. Kracht, snelheid, wapengebruik, daar was ze op ingesteld en dat wilde ze doen, maar het daadwerkelijk gebruiken van die vaardigheden om een leven te nemen, was heel iets anders. Misschien dat zij vanaf het begin van hun leven vonden dat het normaal was om iemands keel door te snijden, dit was niet voor Arya het geval. Je kon het ook zien aan hoe ze mensen tegenwerkte, Ryan had een mes in zijn schouder gehad, die had makkelijk ook in zijn keel of hart kunnen zitten, maar dat had ze niet gedaan. De mannen die ze neer gehaald had, waren néér, maar niet dood. Nu was het vast ook geen slim idee als ze hen gedood had, echter was dat het punt nu niet. Ze wist om eerlijk te zijn niet eens of ze wel een onschuldig leven kón nemen.
Levi begon over wat ze nu gezegd had over zijn feestje en grijnzend keek ze hem aan. Meteen trok ze haar shirt uit, voorzichtig langs het plakkertje dat dan weer wel, en gooide dit in zijn gezicht. 'Kom me maar halen, het is immers ook onze één jaar verjaardag en ik vier dat soort dingen liever... privé,' plagend blies ze hem een handkusje toe, draaide om en rende de trap van haar vleugel op. Na zo'n vijf deuren gehad te hebben, ging ze een kamer binnen en zag dat dit inderdaad een slaapkamer was. Met een kast. O, dat was leuk, snel klom ze bovenop de kast -de stoel ernaast gebruikend- en wachtte totdat Levi zou komen. Als hij haar wilde, mocht hij wel wat moeite gaan doen. Meer moeite dan de vorige keer, in ieder geval.

Het was wel duidelijk dat hij correct begrepen had wat ze had bedoeld. Toen hij het shirt uit zijn gezicht had gehaald, zag hij nog net hoe het meisje de trap naar de vleugel die hij haar had toegewezen op rende. Hij kon alleen maar grijnzen toen hij dat zag, liet het shirt op de trap liggen toen hij naar boven snelde, achter het meisje aan. Ze had al een voorsprong gekregen doordat hij het shirt uit zijn gezicht had moeten halen, maar dat was voor haar waarschijnlijk alleen maar leuk geweest.
In tegenstelling tot Arya wist Levi wel direct waar de slaapkamer was en hoewel hij net zo ver moest lopen, deed hij zonder te  hoeven aarzelen de deur open en inderdaad, het meisje had zich als een kat bovenop de kast genesteld. Het was toch wel een bizar tafereel, dat meisje dat daar boven op de kast zat. Levi schudde zijn hoofd, maar zelf was hij ook niet al te bang om op een kast te klimmen, dus hij zette zijn eigen lenigheid in en snelheid in om bij de kast te komen, er zelf ook bovenop te klimmen en haar polsen vast te pakken zodat ze niet zomaar weg zou kunnen komen. Of ja, feitelijk zou ze dat wel kunnen want zo stevig hield hij haar helemaal niet vast, maar hij trok haar iets dichter naar zich toe en lachte. 'Gepakt,' fluisterde hij in haar oor en plagend beet hij erin. Hij voelde zich nog steeds ietwat onzeker over de intenties van het meisje, maar dacht dat dit op zich geen kwaad zou kunnen. Daarbij, ze had geheel zelf uitgelokt en als ze het niet wilde, als ze toch twijfelde over wat ze wilde, moest ze dat maar aangeven. Hij zou zo vriendelijk zijn om haar dan met rust te laten.

Er begon een plannetje in Arya's hoofd te vormen, in eerste instantie had ze gedacht dat ze gewoon even plezier ging maken met Levi, maar ze kon het natuurlijk nog een stukje leuker maken dan ze anticipeerde. Voor haar dan, misschien zou Levi het iets minder aardig vinden wanneer ze hem droog liet staan. Niet dat hij iets te zeuren had, hij zou een van z'n hoeren maar halen als hij per se een meisje nodig had. Nee, haar lichaam ging hij niet nogmaals krijgen, echter mocht hij dit best denken.
De deur vloog open en grinnikend keek Arya hem aan, alleen had ze niet verwacht dat ook hij gewoon de kast op zou klimmen en haar polsen in zijn handen zou nemen. 'Gepakt,' Levi fluisterde de woorden en zachtjes trilde Arya's lichaam van het lachen, dat dacht hij. Met een harde trap kwamen haar benen tegen zijn borst aan, waardoor ze hem van de kast af duwde en met een klap kwamen ze samen op de grond terecht. Het meisje zat bovenop en dat was ook precies de bedoeling. Je kon best zeggen dat Arya heel dominant was, zeker wanneer ze met iemand samen in de slaapkamer belandde. Over het algemeen sliep ze dan ook met mannen die dit, na een tijdje geprobeerd te hebben om hun dominantie te behouden, wel toelieten. De enige mogelijkheid om Arya onderop te houden, was haar vastbinden -zoals Levi al een keer gedaan had- of overduidelijk sterker zijn. Natuurlijk kon je haar ook net zo lang bezig houden tot ze te moe was om haar spelletjes vol te houden en steeds terug naar boven te gaan, maar je was echt wel een paar uur bezig voordat je het voor elkaar had dat Arya moe was. Slecht plan dus.
'Weet je zeker dat jíj míj gepakt hebt? Ik geloof dat het andersom is,' met haar vingers streek ze over het shirt dat hij aan gehad had en scheurde het, zonder pardon, kapot met haar nagels, waarna ze gewoon weer verder streek over zijn borst. Ook een manier om met kleding om te gaan.

Levi lachte slechts toen ze op de grond terecht kwamen en Arya direct bovenop hem ging zitten, met de vraag hij haar wel echt gepakt had. Blijkbaar niet, anders hadden ze hier niet op de grond gelegen nu. Hoewel zijn adem even uit zijn longen was geslagen door de het neerkomen op de grond, hield dat hem maar eventjes stil. Hij was zich er ten volle van bewust waar ze mee bezig was, vooral toen ze ineens wel heel dominant was en zijn shirt doormidden scheurde over zijn borst. Hij trok een wenkbrauw op, schoot overeind en pakte het meisje op, duwde haar op het bed en ging boven haar hangen. 'Wie heeft nou wie te pakken hè?' zei hij grijnzend. Ja hoor, hij kon dit spelletje wel even spelen. Als ze dacht hem te slim af te zijn, zou ze straks mooi voor paal staan. Hij boog zich over haar heen, keek met glanzende ogen naar haar en drukte een kus in haar hals. Oh, ze kon hem zo van zich af duwen hoor, als ze dat wilde. Hij vond het niet erg om even geen werk te hoeven doen, als zij dat deed. Hij zou het wel doen hoor, zo lang ze niet weer bovenop hem ging zitten. Haar shirt was al uit, daar was weinig werk aan in ieder geval. Moeiteloos maakte hij achter haar rug de sluiting van haar bh los, gooide het stukje stof op de grond naast het bed en begon werk te maken van haar tepels, die nog bijzonder bekend aanvoelden. Hij had haar één keer eerder aangeraakt op deze manier, maar toch wist hij nog precies waar dat gevoelige plekje was en dat vond hij razendsnel met zijn tong. Hij streek er overheen, kuste de huid en zoog zachtjes aan beide tepels. Nee, zijn streken was hij niet vergeten. Hij wist ook nog precies hoe onwillig het meisje de vorige keer was geweest toen hij dit deed en was benieuwd naar de reactie die hij nu kreeg. Ze kon er in ieder geval weinig aan veranderen dat haar tepels harder aanvoelden dan enkele seconden. Levi lachte onschuldig.

Arya had hem echt wel naar adem zien happen, of ja niet zo heel duidelijk maar ze had hem in ieder geval de adem benomen en stiekem moest ze er wel een beetje om grijnzen. Ze wist wel hoe je mannen ónder je moest krijgen, over welk opzicht dan ook gesproken, maar ze wist ook dat Levi een uitdaging zou worden om onderop te houden. Hij leek niet bepaald de persoon die het goedkeurde wanneer het meisje besloot dominant over hem te zijn. Daarbij, hij was de baas van de organisatie en technisch gezien stond ze onder hem. Was ze dominant in de slaapkamer, dan kon ze dat ook wel eens worden in het ''normale'' leven. Of in ieder geval het dágelijkse leven, niet iets wat Levi kon gebruiken in het nieuwe meisje dat hij nog moest beginnen met trainen.
Echter besloot hij wel dat ze niet dominant mocht blijven, voor nu, aangezien hij haar optilde, drie stappen naar het bed deed en haar daar bovenop gooide, voordat hij ook boven haar ging hangen en haar vast zette. 'Wie heeft nou wie te pakken hè?' O, maar dat zou niet lang duren. Hij was hoertjes gewend die over het algemeen deden waarvan ze wisten dat de mannen het echt lekker vonden. Arya was anders, ze had een eigen wil en als zij dominant wilde zijn, dan kreeg ze haar zin ook. Sowieso was ze wel een kindje dat altijd haar zin kreeg. Niet dat dit betekende dat ze nog nooit ergens voor gewerkt had, nee ze kon ook best werken en dan ervoor zorgen dat ze het kreeg, maar ze kreeg het wel. Ondertussen was ze haar bh al kwijt en voelde ze zijn lippen tegen haar tepels aan. Een zachte kreun verliet haar lippen en haar rug begon te krullen, maar voordat dit daadwerkelijk het geval was, trapte ze hard met haar knieën in zijn maag en zorgde ervoor dat hij wel om moest rollen. Arya trapte namelijk met beide benen aan de linkerkant, waardoor zijn lichaam kantelde en hij op zijn rug terecht kwam. Arya ging met haar volle gewicht op zijn borst zitten, zo was ze een stuk moeilijker ervan af te krijgen, zelfs al was haar gewicht in niet zo heel significant in vergelijking met dat van hem.
'Dan moet je er wel voor zorgen dat je me onder houdt, hé?' Langzaam, met een ondeugende blik in haar ogen, kroop ze een stukje naar achteren en begon zijn broek los te maken. Met haar ogen vroeg ze hem om toestemming, wetende dat hij nog steeds de baas zou zijn, zeker als je naar fysieke kracht keek. O, dit was leuk, zij kon er ook voor zorgen dat bepaalde lichaamsdelen van hem wat harder werden.

Hij genoot oprecht van de geluiden die uit haar mond kwamen rollen terwijl hij haar tepels onder handen nam, maar gezien hij al had verwacht dat ze hem vrij hardhandig weer onder haar wilde hebben, was hij voorbereid op de trap en kon hij het meeste opvangen zonder pijn te hebben. Hij rolde om en ineens zat het meisje op zijn borst, wat toch wel heel anders was dan hij normaliter voorgeschoteld kreeg. Oh ja, de hoeren in het hoerenhuis waren soms ook wel pittig hoor, maar er was geen enkele die zoiets zou doen als Arya nu deed. Ze zouden niet durven. Eigenlijk zou Arya het ook  niet mogelijk durven, maar dat liet hij voor nu achterwege.
Toen ze naar achteren schoof en aan zijn broek begon te peuteren, kon hij alleen maar glimlachen. Hij was benieuwd hoe ver de roodharige zou durven te gaan, of ze echt het lef had om dit te gaan doen. Hij knikte toen ze hem aankeek om toestemming te krijgen en ging zelf iets meer ontspannen op het bed liggen. Hij geloofde niet dat ze door zou gaan trouwens, hij had het in haar ogen gezien toen hij de kamer binnen gelopen was. Ze wilde hem eens goed pesten en hij zou haar het genot niet gunnen van een verontwaardigde man. Hij wist meerdere manieren om daar een stokje voor te steken, maar voor nu zou hij haar gewoon haar gang laten gaan. Ze mocht proberen wat ze wilde, hij vond het niet erg als ze het werk voor hem deed. Hij wierp even een blik op het meisje op zijn schoot, maar gooide haar er niet af en bleef gewoon liggen. Dit was nog een keer iets anders dan zijn hoertjes, iets heel anders. Hij had namelijk nog nooit zo'n mooie en brutale hoer op zijn lichaam gehad, wat nu dus wel het geval was. Hoewel hij dat niet hardop kon zeggen, ze zou ongetwijfeld ongelofelijk kwaad worden als hij haar vergeleek met een hoer. Nee, hij moest niet vergeten dat ze nu een deel van de familie was en er dus, officieel gezien, bij hoorde. Hoewel hij haar nog even hard zou moeten trainen voordat hij echt kon accepteren dat ze erbij hoorde.

Hij knikte naar haar, wat betekende dat ze in principe goedkeuring had voor wat ze wilde gaan doen en een onheilspellende glimlach kwam op haar gezicht te staan. Levi zou geen spijt krijgen van zijn beslissing, in eerste instantie niet, maar later op de avond misschien wel. Uiteindelijk had ze zijn broek -na flink wat gepeuter aan die knoop en rits, dat was nog niet eens zo makkelijk als het leek- ook naar beneden getrokken en zijn short overleefde haar nagels niet, die stond hetzelfde lot te wachten als zijn shirt dat nu ergens in repen op de vloer lag. Jammer, z'n kleding was niet lelijk, maar op het moment kon ze die er gewoon niet bij gebruiken.
Voorzichtig schoof ze nog wat naar achteren en likte met haar tong langs zijn penis, kietelend, kijken hoe hij zou reageren. Zachtjes streelde ze de huid ernaast, voordat ze hem ook daadwerkelijk in haar mond nam. O, ze had aan zijn gezicht wel gezien dat hij niet dacht dat ze het zou doen, maar wat dat betrof kende hij Arya nog niet goed genoeg. Ze was impulsief, dat wist hij, maar ook een waaghals en probeerde graag uit wat ze allemaal kon maken bij iemand. Levi was nu haar baas en de man die haar ging trainen, dan wist ze héél graag wat ze kon doen. Hij was in dat opzicht belangrijk en dat moest ze in de gaten houden.
In eerste instantie likte ze gewoon een beetje met haar tong, sabbelde, hoe je het ook wilde noemen, ze was nog vrij rustig, maar daarna begon ze haar tanden te gebruiken. Langzaam schraapte ze langs zijn penis, haar handen streelden nog steeds de huid ernaast, hoewel dat strelen langzaam over ging in het gebruik van haar nagels. Rode striemen bleven achter op de huid, op sommige punten zelfs bloed. Arya gebruikte steeds wat ruwer haar tanden, beet af en toe gewoon wat harder en voelde dat Levi een stijve begon te krijgen, voor ze zich onherroepelijk terug trok en hem lief aankeek. Ze kroop weer naar voren, kietelde zijn buik en ging naast hem liggen. 'Slaap lekker, Levi,' om het nog even erger te maken, drukte ze een kus op zijn wang. De doodskus voor seks, dat zou zelfs hij weten.

Het leek erop dat ze er best goed in was en in eerste instantie genoot hij van haar aanraken, likken en sabbelen. Ook het feit dat haar nagel zijn huid open begon te halen vond hij nog niet eens zo storen, pas toen hij haar tanden voelde gromde hij eventjes. Hij wist niet of ze het met opzet deed of niet, maar dit soort dingen deden pijn. Dit was een ziek soort genieten waar masochisten van genoten, van de pijn en het genot die tegelijk kwamen. Levi vond het alleen maar vervelend, want zijn lichaam ervaarde nu veel pijn die hij niet tegen kon gaan, doordat hij ondertussen platgeslagen werd door genot. Eigenlijk was het dus een opluchting dat ze op een gegeven moment ophield met waar ze mee bezig was en naast hem ging liggen. Rust? Thank god. Hij was niet eens boos dat ze besloot dat ze genoeg gepest had. Hij lachte, kwam overeind en trok alleen nog even plagend aan haar tepel. Hoewel hij naakt was, in volle glorie, ging het bewegen nog als natuurlijk. Levi hoefde zich nergens voor te schamen. 'Je moet toch nog wat beter oefenen lieve schat, er is veel ruimte voor verbetering.' Hij verliet de ruimte, liep naar zijn eigen kamer aan de andere kant van het gebouw, trok daar een schone (en hele) short aan, ging in zijn bed liggen en staarde naar het plafond. Misschien had hij een ongelofelijke fout gemaakt door haar in huis te halen, hij had het vermoeden dat ze in staat was om vannacht zijn kamer binnen te sluipen en hem van kant te maken, wat toch lichtelijk angstaanjagend was. Hij stond dus toch maar weer op, liep naar de deur van zijn kamer en draaide die op slot. Ze mocht dan wel bij de familie horen, je wist maar nooit tot hoe lang ze zou luisteren naar de idealen die daarbij hoorden. Nee, hij vertrouwde haar nog niet volledig. Hij accepteerde haar voor zo lang als het goed ging en als het fout ging wist hij direct wie er het eerste aangekeken zou worden. Hij ging weer in zijn bed liggen, dacht nog enkele minuten na over de dag en hoe die verlopen was, dacht aan hoe morgen zou gaan, waarna hij langzaam wegzakte in een diepe slaap, die hem in bedwang zou houden tot zijn ingebouwde wekker tegen hem zei dat het tijd was om op te staan. Hij was nooit een fan geweest van uitslapen en dat was het laatste jaar echt niet veranderd.

Haar wekker was al een keer af gegaan, alleen had Arya dit niet bepaald gemerkt. Of ja, ze wist het wel, aangezien ze hem met een mep van het tafeltje af had geslagen, omdraaide en weer verder was gaan slapen. Niet bepaalt het equivalent van een goede eerste indruk. Sowieso wist Levi vast nog wel wat voor een ochtendmens ze was. Met een ruk schoot ze overeind, greep naar de wekker en zag dat ze nog wel vijf minuten over had. Soms dacht ze wel na, zoals toen ze haar wekker een half uur van tevoren gezet had, hopende dat ze hem alleen maar op snooze zou zetten en niet gewoon uit. Verloren hoop, maar ze was wakker en het was nog geen negen uur. Met een ruk schoot ze uit bed, greep wat kleding uit de kast die ze kon vinden -het kwam neer op een spijkerbroek met een zwart topje en de schoenen waarmee ze de vorige dag aangekomen was- waarna ze richting de spiegel keerde.
Zoals gewoonlijk zaten haar haren alle kanten op en je kon de zwarte kringen onder haar ogen, van de make-up van gisteren, duidelijk zien. Aangezien ze hier geen make-up remover had, haalde ze het weg met wat spuug en heel hard boenen. Even zou het dan rood zijn, maar dat was allicht beter dan zwart en bij rood dachten mensen gewoon dat ze gehuild had of dat ze heel moe was. Kon Arya wel mee leven en geen van beiden zou Levi interesseren. Aan haar haren ging ze geen moeite besteden, het makkelijkste was om die gewoon in een staart te binden. Had ze er ook geen last van tijdens de training en het elastiekje zat nog om haar pols, gelukkig hoefde ze daar in ieder geval niet naar te zoeken. Uiteindelijk helemaal klaar was het al negen uur, snel rende ze de kamer uit en struikelde half de trap af. In de gang moest ze eerst een paar keer om haar heen kijken, waar was die verdomde eetzaal nou ook alweer? Op goed geluk deed ze een deur open en kwam wonder boven wonder terecht in de keuken, maar waar ze nu heen moest, wist ze niet. Levi ging sowieso boos zijn. Fijn, het was niet haar schuld dat dit huis zo enorm was? Moesten ze maar bordjes ophangen waar de eetzaal was.

Levi had zijn personeel diezelfde ochtend geïnstrueerd om het meisje naar de eetzaal te begeleiden als ze haar tegenkwamen, waar hij zelf om tien voor negen al was. Mét een beker waar een ietwat dikke vloeistof inzat, geen pap maar ook geen gewoon drinken. Het was een mengsel van verschillende dingen die je lichaam stimuleerden, zonder schadelijk te zijn of onder drugs te vallen. Hij keek even op de klok die hier hing en realiseerde zich dat het al negen uur was en dat het meisje dus te laat was. Hij fronste even, maar besteedde er verder geen aandacht aan. Hij nam nog een slok van het drankje en richtte zich, alsof hij een gewone man was die in de ochtend aan tafel zat, op de krant. Er stond weer niets bijzonders in, behalve dan een artikel over dat het nu een jaar geleden was dat Levi ontsnapt was, waar niemand aandacht aan zou besteden.
Vandaag ging Levi gekleed in een zwart shirt met korte mouwen, wat vrij nauw op zijn lichaam aansloot. Daaronder droeg hij een halflange sportbroek, gezien ze de dag zouden beginnen met een conditietest die hij zelf mee moest lopen. Hij was dan ook erg blij dat hij de keukenhulp de eetzaal binnen zag komen, die blijkbaar het meisje in de keukens had aangetroffen en haar hierheen had gebracht. Hij knikte de jongeman toe, gebaarde dat die kon vertrekken en wenkte Arya dichter naar zich toe. Ondertussen wierp hij een blik op haar kleding en hij trok een wenkbrauw op. 'Geloof je echt dat je een conditietest kan afleggen in een spijkerbroek?' vroeg hij lichtelijk sarcastisch, waarna hij nog een slok nam van hetgeen wat zijn ontbijt moest voorstellen en haar gebaarde dat ze moest gaan zitten. Ook voor haar stond er een beker met het spul klaar en hoewel het er niet al te appetijtelijk uit zag, smaakte het echt stukken beter dan je zou verwachten als je het zag, daarbij was het ongelofelijk goed voor je en dat maakte dat Levi er al bijna een jaar lang iedere dag mee ontbeet. Stukken beter dan vieze ontbijtgranen of een dikke boterham waar meer vet aan kleefde dan gezonde energie. Hij kreeg al rillingen als hij eraan dacht. Ja, Levi leefde ongelofelijk gezond. Je zou het misschien niet denken als je hem in een gewone situatie zag, maar deze man deed er alles aan om zijn lichaam optimaal in vorm te houden.

Misschien was Arya vergeten dat ze gingen sporten, heel misschien had ze daar niet aan gedacht toen ze kleding uit de kast trok. Zo goed had ze ook gewoon niet gekeken, anders was ze te laat gekomen -wat ze ondertussen toch was- en zou hij zeker chagrijnig met de dag beginnen. Zuchtend liep ze richting het blad, haalde een mes uit het messenblok en trok haar broek uit. Met wat snijden en trekken maakte ze een short van de broek, gooide de pijpen in de prullenbak en zette het mes weer terug, waarna ze de inmiddels korte broek aantrok. 'Nu tevreden, baas?' Ondertussen gebaarde hij dat ze moest gaan zitten, wat ze deed, waarna ze twijfelachtig naar het goedje keek. Arya was best in staat om dingen te proeven, maar het zag er enorm vies uit en ze wist niet of ze hier vrolijk van ging worden. De enige reden dat ze er wel een klein slokje van nam, was omdat Levi het ook dronk. Hij leefde nog, dus dan zou het bij haar vast ook goed komen.
'Conditie training, dus? Waar wil je mee beginnen: joggen, fietsen, zwemmen? Of toch iets als roeien, steppen of crosstrainen? Desnoods kunnen we ook gaan sprinten, maar dat is minder conditie en meer momentopname. Zeg het maar, ik kan het allemaal, mits je niet allerlei rare apparaten hebt die onbekend zijn voor de buitenwereld.' Ze trok een wenkbrauw naar hem op, waarna ze verder ging met het drankje in haar handen. Het was, als Arya hierin heel eerlijk was, niet eens verschrikkelijk en op zich wel te drinken, echter was het ook niet bepaald lekker te noemen en ze wist niet of ze alles door haar keel ging krijgen. Hoewel ze ook niet wist of ze een keuze had, Levi had die van hem bijna helemaal leeg, het was dus een ontbijt te noemen en als ze nu al tegen ging stribbelen omdat ze het ontbijt niet wilde, kwam het nooit meer goed. Ze haalde eens goed adem, dronk alles op en liet daarna een rilling over haar rug lopen. Bah. Niet te zuipen, niet zoveel in één keer tenminste, maar het was weg. Gelukkig.

Ze ging in ieder geval creatief met haar kleding om, dat moest hij haar nageven. En ze dronk het spul op, hoewel niet met een al te gelukkig gezicht. Ze zou er maar aan moeten wennen. Levi had zijn beker ook al leeg en legde de krant nu helemaal aan de kant. 'Het is wat jij waarschijnlijk een crossloop zou noemen. Een stuk van tien kilometer over bospaden, door de modder, over sloten springen, je kent het wel. En het enige "rare apparaat" wat je zult dragen is dit kleine dingetje.' Hij pakte iets op, legde het voor het meisje op de tafel. 'Het doet geen enge dingen, het meet slechts je hartslag. Dat wordt opgeslagen en dan kan ik later terugzien hoe het daarmee gesteld is, dus hoe je lichaam reageert op langdurige zware inspanning. Je conditie dus.' Hij pakte een tweede, vergelijkbaar apparaat en maakte dat om zijn pols vast. Het was een uiterst secuur systeem en Levi maakte er langere tijd gebruik van om zijn eigen conditie mee te volgen, wat goed had gewerkt. De route die ze vandaag zouden lopen was niet onbehoorlijk zwaar, maar toch pittig voor iemand die geen goede conditie had. Of een conditie die niet goed genoeg was, beter gezegd. Levi wist dat hij de route zou kunnen lopen, gezien hij hem het afgelopen jaar al een aantal maal gerend had, met steeds betere tijden en een steeds lagere hartslag. Nu was het kijken of Arya inderdaad zo goed getraind had als ze had gezegd, hij was namelijk zeer benieuwd of ze zichzelf niet overschatte. In de tijd die zij nodig had om het apparaatje rond haar pols te doen, nam hij de bekers van de tafel af en die bracht hij naar de keuken, waar hij de keukenhulp direct instrueerde over wat er tussen de middag klaar moest staan. Dat zou geregeld worden en nu was het, opnieuw, wachten op Arya. Tijd om naar buiten te gaan en te gaan lopen. Levi zou de weg wel wijzen.

Ze werd serieus blij van zijn antwoord, Arya had wel zin in een soort crossloop, daar was ze goed in. Vroeger, toen ze er nog tijd voor had als kind, had ze meerdere dagen in de week aan bootcamp gedaan. Dan moest je echt wel tot meer in staat zijn dan tien kilometer op een vervelend terrein rennen. Toen ze ging studeren, was ze daar mee gestopt, alleen in de weekenden had ze tijd voor dat soort spelletjes. 's Avonds kwam het vaak neer op een paar kilometer joggen, ze kon gewoon niet iedere keer naar dat soort terreinen om daar te sporten. Bovendien zou ze dan nooit meer thuis zijn geweest in de avond en dat had ze haar vader niet aan willen doen. Niet dat dat nu nog wat uit maakte.
Levi pakte overigens al een apparaatje, verbaasd keek ze ernaar en hield hem strak in de gaten, tot hij haar vertelde dat het alleen haar hartslag zou meten. Wat deed hij moeilijk? Arya pakte het apparaatje uit zijn hand, bevestigde het om haar pols en stond weer op, waarna ze hem aan ging kijken en glimlachte. 'Nou, waar wachten we nog op?' Hij zou aan haar gedrag, dat ze het daadwerkelijk leuk vond om dit te gaan doen, moeten zien dat ze dit vaker gedaan had. Sterker nog, iedereen kon aan haar enthousiasme merken dat ze er geen problemen mee had om te gaan rennen. Letterlijk, iedereen en dat zei wat als je keek naar de verpestte samenleving. Gelukkig stond Levi ook op en ze liep achter hem aan naar buiten, richting het bos waar ze waarschijnlijk de crossloop gingen beginnen. En waar de crossloop natuurlijk ook doorheen ging, het was geen cross als je niet een oneven terrein had en dit bos was daar perfect voor. De vorige dag had ze niet echt kunnen genieten van de omgeving toen ze hierheen reden, het was pikdonker geweest en ze waren onmiddellijk naar binnen vertrokken. Het viel haar dan eigenlijk nu ook pas op hoe mooi het hier was.

DOEI MEER WEET IK NIET ZE RENT WEL ACHTER LEVI AAN

Hij kon haar enthousiasme wel waarderen, dat betekende in ieder geval dat ze niet bang was van een stukje lopen. Mooi zo, anders kon hij écht vanaf de grond beginnen en daar had hij eigenlijk geen zin. Dit was voor hem ook nog een lekker inspanning, dus hoefde hij zich niet in te houden omdat het meisje het anders niet bij zou houden. Ze begonnen de tocht dan ook bij een bospad en Levi wees naar een rood lintje dat aan een tak gehangen was. 'Die linten volgen we, die geven de route aan. Het eerste stuk is door het bos, het tweede stuk over een heuvelachtig terrein en we moeten ook nog een stuk over een weiland. Allemaal verschillende terreinsoorten dus.' Ondertussen liepen ze al door het bos en Levi genoot eventjes van de frisse lucht die hij hier kon inademen. Geen ranzige bierlucht, geen vervuiling door bedrijven, geen drugs.. Gewoon, buitenlucht. Frisse buitenlucht. Het landhuis was zo afgezonderd dat er geen bedrijven in de buurt waren en als hij hier liep, voelde hij zich ook echt even helemaal afgesloten van de wereld. En dat was oké, want juist dan kon hij lekker lopen. Dit keer moest hij zich wel inhouden, anders zou hij vrij snel gaan lopen en hij wist niet hoe snel Arya liep. Voor deze keer zou hij haar het tempo laten bepalen, hoewel hij ook dat in zijn beoordeling mee zou nemen. Als ze heel langzaam was, zou hij dat negatief meerekenen. Was ze vrij snel en hield ze dat goed vol, zou het positief meewegen. Zo zou Levi op een vrij secure beoordeling komen en dat was alleen maar prettig voor haar, dan zou de training op wat zij kon en moest kunnen aangepast worden.
Zin om te praten had hij trouwens niet. Hij kon het wel, een gesprek voeren tijdens het lopen, maar liever was hij stil en genoot hij van de omgeving, van het gefluit van vroege vogels en van de frisse wind die langs zijn lichaam waaide. De kleine dingetjes. Hij zou wel een gesprek voeren hoor, als zij dat wilde. Maar zelf beginnen was er niet bij.