Levi, Arya, Chris en Roran vs. The world.

Levi hield wijselijk zijn mond, slimme jongen. Iets slimmer dan Arya had ingeschat op dit moment, want ze had verwacht dat hij wel zou laten merken dat hij het er niet me eens was. Jammer, erg jammer. Teleurstellend eigenlijk, gezien dat zij het leuk zou vinden als hij dat had gedaan, dan kon ze namelijk echt haar zin door drijven. Maakte niet uit, ondertussen waren ze gestopt en Levi prutste iets met een mobieltje, waardoor Arya nieuwsgierig naar voren kwam en toevallig -vanuit haar ooghoek- nog flink wat geld in Levi's zak zag zitten. Zachtjes drukte ze een kusje in zijn nek en stal tegelijkertijd het geld, om daarna het mobieltje uit zijn hand te pakken en hem nog een handkusje toe te werpen. Glimlachend pakte ze Chris bij haar pols, sleurde haar vriendin de auto uit en sloeg de deur achter haar dicht. 'Oké waar gaan we eerst heen, we kunnen eerst naar een of andere stoffenwinkel zodat ik genoeg heb om kleding te maken voor ons allemaal, maar we kunnen ook gewoon wat gaan drinken of een ijsje halen. Als je wilt kunnen we zelfs op schoenenjacht, want ik wil er sowieso wel weer wat hakken bij. Wat wil jij?' Arya ratelde gewoon door, terwijl ze helemaal niet door had dat Roran naar Levi gebaarde weg te rijden. 'Je komt er wel achter, maar breng me als het kan zo snel mogelijk naar huis.'

Chris moest lachen om Arya haar drukke actie om haar af te leiden en dus was het meisje geslaagd. Vanuit haar ooghoek zag ze hoe Levi wegreed en aangezien ze wist dat Arya een mobiel had om mee te bellen als het begon te vervelen, maakte ze zich niet zo druk. Of ja, misschien wel. Met gissen naar wat Roran in vredesnaam ven plan was. Nee, niet doen nu. 'Die schoenen klinken wel heel aanlokkelijk en ik heb geen zin om met meters stof een schoenenzaak in te gaan,' besloot ze. Naast schoenen wilde ze ook nog wat normale kleding, dingen die Arya niet zo snel zou maken. Natuurlijk kon ze dat wel, Arya had gouden vingers wat betreft het maken van kleding en dat wist Chris maar al te goed, aangezien ze aardig wat kledingstukken had mogen dragen, als levende paspop. Ging het nu niet om, ze hadden geld te spenderen en met dat in het vooruitzicht kon ze niet anders dan even blij zijn.

Hij had het wel door hoor, dat het roodharige meisje nog een aantal biljetten uit zijn zak gestolen had. Hij deed er alleen niets tegen en zei er ook niets van, aangezien Roran heel graag snel naar huis wilde gaan. Dus toen de meiden de wagen verlaten hadden, trapte Levi het gaspedaal ietwat dieper in daardoor scheurden ze direct weg, het centrum uit en al snel waren ze weer op de rustigere wegen. 'Ik neem aan dat je wel van plan was me te vertellen wat je gaat doen, anders voel ik me genoodzaakt mijn broer tegen je in te schakelen,' mompelde hij, zonder Roran aan te kijken. Nee, hij moest zijn ogen strak op de weg gericht houden anders had hij zo een probleem met een boom of iets dergelijks. Zou wel een beetje jammer zijn, gezien het feit dat Roran graag snel thuis wilde zijn. Als hij nu een ongeluk maakte, zou het nog wel even duren voordat ze thuis waren.

'Die schoenen klinken wel heel aanlokkelijk en ik heb geen zin om met meters stof een schoenenzaak in te gaan.' Daar was Arya het eigenlijk wel mee eens. 'Kom op dan, op naar de schoenen! Ik wil sowieso hoge zwarte hakken, bordeauxrode en beige. Ook nog wat gympen om normaal op te kunnen lopen, teenslippers en sleehakken niet te vergeten. O, zelfs voor Elena moet ik wat schoentjes kopen, maar die kunnen we niet kopen in de winkel waar we nu naartoe gaan. Gezien het feit dat ik eventjes heb gekeken naar het geld dat ik van Roran heb gekregen en dat wat ik van Levi gepikt heb en die kijken duidelijk niet op de centen.' Zachtjes vervolgde ze; 'We hebben meer dan vijfduizend euro mee, dus we kunnen dalijk ook wel op een terrasje iets te drinken halen,' giechelde Arya.

'Ik neem aan dat je wel van plan was me te vertellen wat je gaat doen, anders voel ik me genoodzaakt mijn broer tegen je in te schakelen.' Roran schoot in de lach toen hij Levi's woorden hoorde, waar toch wel heel erg veel nieuwsgierigheid in verborgen zat. 'Geen zorgen hoor, hij is allang op de hoogte van wat ik ga doen en heeft geprobeerd me het niet te laten doen, maar zodra hij wist dat het niet ging lukken heb ik hem laten beloven het niet te vertellen aan Chris, Arya of aan jóu. Je komt het pas te weten als het gebeurd is Levi, maar geen zorgen, vanavond zul je het weten.' Ergens vond hij het heel leuk dat hij het tot nu toe voor Levi verborgen had gehouden, maar dit was gewoon iets dat hij zelf moest doen. Bovendien hoefden ze niet alles tegelijk te doen, het was geen opdracht en zou hen niet in gevaar brengen, dus hoefde Levi niet betrokken te worden. Niet bij Chris en hem, dat was nergens voor nodig.

Vijfduizend euro, dat was toch wel een aardig bedrag. Daar konden ze aardig wat schoenen van kopen, hoewel Chris vooral op zoek was naar een paar zomerschoenen, het liefst met een vrij hoge hak en in verschillende kleuren. Als ze geluk hadden, zat er hier zelfs een winkel waar designerschoenen verkocht werden. Limited edition, natuurlijk. Dat was ook wel leuk om je kast te hebben staan, naast het feit dat die schoenen over het algemeen moordend mooi waren. Oh, dat was wel een leuke zinspeling op de situatie waar ze nu in zaten. Een flauw lachje speelde rond haar lippen. 'Ik zie wel gewoon of ik wat leuks vind, ik ga wel voor extreem hoor dus dat geld komt wel op,' antwoordde ze vrolijk en ze tuitte haar lippen. Op schoenenjacht dan maar, hoe lang was het geleden dat ze zo veel uit kon geven als ze wilde?

Het was niet moeilijk om te begrijpen dat Roran het een verassing wilde houden, maar Levi had persoonlijk altijd gedacht dat ze elkaar zo langzamerhand wel dingen vertelden. Als vrienden, wat ze eigenlijk ook wel waren. Soms leek dat toch vergeten te worden, dat ze dat waren. Nou ja, prima dan. Hij reageerde verder niet, reed door tot ze bij het eigenlijk vrij overdreven grote landhuis aankwamen. De wagen werd geparkeerd en Levi besloot om maar direct te gaan controleren of Elena nog in leven was, hoewel hij zich eigenlijk niet al te veel zorgen maakte. Eenmaal binnen aangekomen moest hij toegeven dat het er nog betrekkelijk net uitzag, hoewel duidelijk was dat Elena familie van Arya was. Nu lag dat kind te slapen in de armen van zijn oh zo gevaarlijke broer, de beste spion aller tijde. Wat een schatjes waren het samen.

Levi had Arya en Chris opgehaald, maar Roran was niet mee gekomen. Hoewel Chris het niet echt had laten merken wist Arya wel dat haar iets dwars zat over hem en eigenlijk was Arya ook erg benieuwd naar wat er aan de hand was met die gast, hij deed vreemd en dat vond ze niet eerlijk tegenover Chris. Niet dat ze er iets aan kon veranderen behalve dan dat ze het heel erg leuk hadden gehad met z'n tweeën en ze duidelijk niet aan Levi en Roran ging vertellen dat die 5000,- bijna helemaal op gegaan was. Ze konden er niets aan doen, plaatste je hen in een schoenenwinkel, dan konden ze een fortuin uitgeven. En ze hadden ook nog eens heel, heel erg veel stoffen en wat naaispullen voor Arya gekocht, plus een aantal keer op een terrasje gezeten. Vond je het gek dan? Nee, Arya niet, het enige vervelende was het aantal tassen dat ze nu hadden. Die mocht Levi dragen.

Zodra Levi met die twee meiden aangereden kwam lopen, liep Roran naar de voordeur en leunde tegen de opening. Misschien ging hij een erg boze blik krijgen van Chris, maar hij hoopte eigenlijk dat dat niet nodig was en hij gewoon meteen kon doen wat zijn bedoeling was. Zou ze echt boos op hem kunnen blijven? Hopelijk niet, dan kon ze wel eens vervelend gaan doen over de verrassing en dat was alles behalve wat hij wilde. Hij hoopte namelijk echt om Chris er gelukkig mee te maken en op die manier zelf ook gelukkig te worden. Maar dan moest ze het wel zelf willen, hij ging haar niet dwingen. Enfin, Arya had in ieder geval woord gehouden en had haar mee winkelen genomen. Dat was tenminste iets, ook Levi had niet door gevraagd hoewel hij goed wist dat zijn vriend het wilde weten, maar die had zijn handen vol gehad met Elena, omdat het meisje hem duidelijk erg leuk vond. Leek op Arya.

Ze was het uiteindelijk zelfs even vergeten, dat ze boos op Roran was omdat hij ineens zo raar was gaan doen, dingen voor haar verborgen hield. Want ja, de designerheels die ze gekocht had waren serieus moordend. Dat had Arya toegeven en Chris was er heel erg blij mee, aangezien ze ze normaal niet gekocht zou hebben doordat ze ziek duur waren, hadden ze nu toch geld genoeg mee gehad en geld uitgeven was de beste remedie tegen een rothumeur, die mentaliteit hadden de twee vriendinnen altijd aangehouden. Verder had Arya supermooie stoffen gekocht waarmee ze de komende weken zoet zou zijn, dus je kon wel stellen dat hun dag geslaagd was ja. De grote ogen van Levi toen hij de twee meiden met de tassen gezien had, waren het neusje van de zalm geweest en nu ze weer thuis aankwamen en Chris Roran zag, lukte het haar niet om haar gezicht serieus te krijgen om hem te laten merken dat ze niet vergeten was wat hij had gedaan. Lukte haar gewoon niet.

Hoeveel geld had Roran die meiden eigenlijk meegegeven? Nou ja, ze hadden natuurlijk ook nog geld uit zijn zak gejat, maar zo veel kopen? Hij was zwaar verbaasd over de grote hoeveelheid tasjes en dingen die de meiden hadden toen hij ze op kwam halen en hij was maar al te blij dat hij een grote wagen had, waar alle spullen in konden en zelfs hij paste er daarna nog in, wat een aardige prestatie was. Hij was wel blij geweest dat zijn broer had willen blijven en kleine Elena weer van hem over had genomen op het moment dat Arya belde, aangezien het een kleine hel geweest zou zijn als dat kleine meisje nu ook nog mee was. Nee, dat zou echt totaal geen handige situatie opgeleverd hebben. Hij stapte uit toen ze bij het huis waren, besloot de spullen nog heel even te laten liggen, die konden ze later wel uit de wagen halen. Hij knikte even naar Roran, benieuwd naar wat deze nu ging doen. Hij zou er wel achter komen, dat sowieso. Levi moest leren wat geduld te bewaren, een moeilijke taak.

Arya had de blik in Levi's ogen heus wel gezien toen hij door kreeg hoeveel ze gekocht hadden, maar als het aan Arya lag dan ging ze dit nog veel vaker doen, dus hij wende er wel aan. Ondertussen waren ze uitgestapt en liep ze onschuldig lachend naar Levi toe. Langzaam sloeg ze haar armen om hem heen en keek heel, heel onschuldig naar boven. Ze wilde iets van hem. 'Levi, als ik nou zeg dat Chris en ik misschien de zolder willen hebben voor onze schoenen en mijn stoffen, mag dat dan?' Smekend keek ze hem aan. 'Alsjeblieeeeeft, we ruimen hem desnoods zelf op maar anders gaat hat nooit passen en ik denk niet dat jij overal in huis schoenen wilt hebben slingeren. Bovendien krijg je dan ook nog eens chagrijnige meisjes die de juiste schoenen niet kunnen vinden, kom jij daardoor te laat op opdrachten en dan gaat alles fout. Dus geef ons die zolder nou gewoon, alsjeblieeeft.' Ja, ze wilde die zolder echt heel erg graag en ze ging hem krijgen ook. Goedschiks of kwaadschiks.

Je kon zien dat Chris het niet voor elkaar kreeg om boos naar hem te kijken, maar waarschijnlijk was ze nog steeds niet helemaal bij met wat hij haar geflikt had. Maakte niet uit, ze kon nu niet meer terug. Zonder iets te zeggen liep hij naar haar toe, vlocht zijn vingers door die van haar en trok haar zachtjes mee het huis in. 'Kom, ik wil je iets laten zien,' de woorden kwamen fluisterend uit zijn mond en hij glimlachte erbij, maar ondertussen nam hij Chris in een iets sneller tempo mee het huis door. Aangekomen bij zijn deur liet hij haar los, glimlachte en duwde de deur met zijn voet open. Achteruit liep hij de kamer binnen, Chris ondertussen meenemen aan haar pols en zo kon ze eens goed alles bekijken. De hele kamer lag vol met rozenblaadjes, kaarsen waren aangestoken en er was een dimmer op het licht gezet. Alles was in een romantische sfeer gemaakt en toen ging Roran op één knie zitten. Vanuit zijn zak haalde hij een doosje tevoorschijn en opende hem. 'Lieve Christianne, wil je alsjeblieft met me trouwen en voor eeuwig de mijne zijn?'

http://tinypic.com/view.php?pic=fojash&s=5

Op het moment dat Levi de armen van Arya om zich heen voelde en diens zeer onschuldige blik zag, wist hij al dat ze iets van hem zou gaan vragen en vanuit zijn ooghoek zag hij al wel dat Roran hem niet kon helpen, omdat hij zijn meesterverrassing in werking had gezet en er met Christianne vandoor gegaan was. Hij lachte om de lange beredenering van het meisje en knikte toen nadenkend. 'Er ligt een halve kledingwinkel op zolder, maar als je die ongeveer opgeruimd krijgt mogen jij en Christianne de zolder misbruiken voor jullie persoonlijke opslag,' antwoordde hij toegeeflijk. Hij had geen zin moeilijk te doen over een ruimte die hij eigenlijk toch niet gebruikte en aangezien Roran er even vaak kwam als Levi, hoefden ze niet te overleggen over dit gedoe. Nee, de zolder was voor de meiden als ze daar gelukkig van werden. 'Ik vraag me alleen af wie al jullie schoenen naar boven gaat tillen vanuit de wagen.' Want hij zou het niet doen, voor geen goud.

Verbazing, dat was wel het minste dat er momenteel van haar gezicht te lezen viel. Hoe Roran deed alsof er niets aan de hand was, haar meenam als een klein kind dat zijn moeder iets naar zijn mening geweldigs wilde laten zien. En aangezien Roran nu eenmaal Roran was, moest het wel iets geweldigs zijn, iets waar hij persoonlijk heel trots op was. Anders zou hij er niet zo geheimzinnig over doen, zou hij nu niet zo zijn. Uiteindelijk kwamen ze bij zijn kamer en hij pakte haar pols, opende de deur en nam haar mee naar binnen. Direct al was ze verbaasd, gewoon omdat de hele kamer in sfeer gebracht was. Voor... Wist ze niet. Waarom had hij zoveel moeite gedaan, wat was zijn hele plan? Ze vond het supermooi, daar niet van. Ze vond het prachtig en superlief dat hij dit gedaan had, maar pas op het moment dat hij iets pakte en voor haar op zijn knie ging zitten, begreep ze het. Oh. Het doosje ging open en de ring werd zichtbaar, maar die ring was niets vergeleken bij de woorden die hij sprak, die deden namelijk een ongecontroleerde traan van vreugde over haar wang rollen. 'Godverdomme, ja,' zei ze moeizaam, aangezien ze ondertussen een aantal trainen weg probeerde te slikken. 'Dat wil ik.'

'Er ligt een halve kledingwinkel op zolder, maar als je die ongeveer opgeruimd krijgt mogen jij en Christianne de zolder misbruiken voor jullie persoonlijke opslag.' Een opgewekt lachje verliet Arya's lippen en ze gaf hem snel een vlugge zoen op zijn mond, waarna ze om ging draaien maar zijn volgende opmerking gooide roet in het eten. 'Ik vraag me alleen af wie al jullie schoenen naar boven gaat tillen vanuit de wagen.' Heel eventjes kneep ze haar ogen samen, daarna begon ze langzaam kusjes te geven op zijn wang, over zijn gezicht. Haar hand gleed onder zijn shirt en streelde zachtjes zijn buik, om steeds lager en lager te gaan en daar verder te strelen. 'Weet je dat heel zeker, Levi?' Haar stem was charmerend zacht, maar ook heel erg uitdagend want ze wist dat iedere man hier bijna automatisch van zou gaan kreunen en dat wilde ze oproepen. 'Want ik kan dit ook doen als je met een man over een opdracht praat en dat zou heel erg gênant kunnen worden.'

'Godverdomme, ja. Dat wil ik.' Een grote glimlach kwam op Roran's gezicht te staan en zijn ogen twinkelden terwijl hij de ring aan Chris d'r vinger schoof. Het stond haar geweldig. Terwijl hij opstond nam hij het meisje in zijn armen en zo hing ze een stukje boven hem, dus draaide hij zijn hoofd omhoog en zoende haar vol op haar mond. 'Ik houd van je Chris, ik houd echt heel erg veel van je. Je krijgt de mooiste bruiloft die je ooit hebt gezien, met alles wat je wilt. Ik ben zelfs bereid een smoking aan te doen, als je dat zou willen.' Hij bleef haar zoenen en drukte kusjes over haar hele gezicht en nek, terwijl hij het meisje strak in zijn armen hield. 'Ik houd van je,' fluisterde hij tegen het kuiltje in haar nek en hij drukte er een kusje achteraan. Hij zou zo wel de hele dag door kunnen gaan, maar waarschijnlijk wilde Chris het wel met Arya delen en hij wilde het eigenlijk ook wel aan Levi vertellen. Of Chris moest hem uitdagen iets veel interessanters te gaan doen, maar hij wist niet precies of ze daar nu emotioneel behoefte aan had. Maar ze was blij, ze zag er verdomme blijer uit dan ooit.

'Goddamn Arya,' siste Levi toen hij haar vingers voelde, vingers die zijn huid streelden en haar lippen, die zijn gezicht bedekten met kusjes. Ook de stem die ze erbij gebruikte, maakte hem heel even machteloos en hij deed alle moeite om niet toe te geven aan zijn lichaam en aan haar lichaam, wat uiteindelijk niet lukte en een zeer zacht geluidje ontsnapte zijn mond, maar daarna kreeg hij het wel voor elkaar om haar polsen te pakken, te zorgen dat ze geen vrij spel meer had. Zachtjes duwde hij haar van zich af, schudde zijn hoofd en merkte dat zijn hart nog altijd te snel klopte. 'Doe dat nooit meer als ik met een opdracht bezig ben,' zei hij streng, hoewel hij niet kon zeggen dat hij dit geheel een ramp gevonden had. Het enige waar hij licht van baalde was dat hij nu meerdere tassen met schoenen naar boven moest gaan brengen. 'Prima, ga jij maar naar binnen en neem Elena over van mijn broer, stuur hem maar hierheen of zo.'

Ze lachte, wist niet zo goed wat ze nu moest doen. De ring, de ring zat nu om haar vinger en ze wist nu al dat ze hem nooit meer af zou willen doen, nee. Gewoon, voor altijd om houden. Ineens tilde Roran haar op en om het hem wat gemakkelijker te maken, klemde ze haar benen om zijn bovenlichaam. Niet dat hij het haar gemakkelijk maakte, dat niet. Zijn lippen die haar zoenden en de woorden die hij sprak, telkens maar bleef herhalen, maakte niet dat ze echt kon kalmeren. Niet dat ze dat wilde, nee. Ze wilde niet kalmeren, ze wilde bij Roran zijn, voor de rest van haar leven. En nu zou dat ook echt kunnen, ze zou verdomme nooit meer bij hem weggaan. 'Ik ook van jou,' antwoordde ze iedere keer dat hij zei van haar te houden, iedere keer opnieuw en iedere keer meende ze het. Ze drukte haar lippen tegen die van hem en beet zachtjes in zijn onderlip. Van haar mochten Levi en Arya nog wel even wachten, ze kwamen het vanzelf wel te weten.

'Goddamn Arya,' bijna schoot ze in de lach toen ze hem hoorde sissen, maar ze ging gewoon door met overal kusjes drukken en strelen. Hij moest en zou toegeven en toen ze het geluidje uit zijn mond hoorde komen, grinnikte ze vals, maar wel op een leuke manier vals. Leuk vals, bestond dat ook al tegenwoordig? Uiteindelijk pakte hij haar polsen vast en duwde haar weg, pruilend keek ze hem aan. Dat was valsspelen. 'Doe dat nooit meer als ik met een opdracht bezig ben,' nog steeds hield ze een pruillipje aan, wachtend op wat hij verder zou gaan zeggen. 'Prima, ga jij maar naar binnen en neem Elena over van mijn broer, stuur hem maar hierheen of zo.' Meteen lachte ze, gaf hem een kus op zijn lippen en huppelde naar binnen. Waar Levi's broer zat met Elena die over hem heen kroop. Het meisje kraaide van plezier toen haar moeder haar optilde en een kus op haar voorhoofd gaf. 'Je moet Levi even gaan helpen, hij wil iets met je bespreken.' Ze zag de verbazing op zijn gezicht wel hoor, maar hij ging naar buiten en mocht dus mooi helpen met sjouwen.

Voor Roran voelde het alsof alles nu volmaakt was. Hij had Chris in zijn armen, ze had net ''Ja, ik wil,'' gezegd op zijn aanzoek en steeds als hij zei dat hij van haar hield, bevestigde ze dat ze ook van hem hield. En haar lippen, die niet te vergeten, zo zoet als een wilde perzik. Net zo wild als Chris was, maar dat maakte niet uit. Hij hield van het meisje dat nu in zijn armen hing, maar besloot om nu geen seks te gaan hebben. Hij wist hoe nieuwsgierig hun vrienden waren en hij had eigenlijk de neiging om die twee aan het werk te zetten met hun bruiloft, dan ging hij daarna wel tijd aan Chris besteden. 'Het spijt me dat ik tegen je loog en ervoor zorgde dat Arya je mee nam winkelen, maar anders had ik dit nooit voor kunnen bereiden. Over Arya gesproken, ze vermoord me als je het haar niet gaat vertellen en ik denk dat Levi me dubbel vermoord. Geen zorgen, we hebben nog tijd zat. Ik ga nergens heen, niet meer zonder jou.' Hij drukte nog een kus op haar lippen, waarna hij met Chris in zijn armen de kamer uit liep, naar beneden toe.

Hij keek het nu weer onschuldige meisje na terwijl ze naar binnen huppelde en schudde zijn hoofd. Arya was zo gek als een deur en zo veranderlijk als het weer, nu ook weer. Oh ja, ze deed ook alles om haar zin te krijgen, daar was hij ook achter gekomen. Hij opende de wagen weer en zag de verschillende tassen al liggen, besloot dat zijn broer maar snel moest komen want aangezien Arya en Christianne deze spullen hadden kunnen meenemen, moesten zij het met zijn tweeën ook kunnen in één keer. Des te eerder waren ze klaar, des te eerder kon Levi uitzoeken wat Roran nu precies met Christianne uitgespookt had. Voor nu zag hij zijn broer aan komen lopen en hij glimlachte. 'Je mag me helpen met de spullen van de meiden naar zolder te brengen,' zei hij gemaakt vrolijk en hij wees op de enorme berg tasjes. 'Ze hadden geen shoplimiet.'

Ze glimlachte eventjes, nog steeds eigenlijk. 'Ik was zo kwaad daarom,' mompelde ze zachtjes, maar ze legde haar hoofd in zijn hals en sloot haar ogen. 'Nu niet meer, want ik weet wat je wilde doen.' En ze vond het geweldig, lief en superleuk, had ze dat al gezegd? Waarschijnlijk niet, maar hij wist het wel. Hij wist ook dat ze Levi en Arya moesten gaan vertellen wat er nou precies was, want anders zouden die twee nog omkomen van nieuwsgierigheid. Van Arya zou je dat direct geloven, maar zelfs Levi was eigenlijk één brok ongeduldige nieuwsgierigheid en ergens vond ze dat ook wel leuk, dat maakte dat ze best wel bij elkaar pasten. In ieder geval verlieten ze de mooie, romantische kamer en gingen ze weer naar beneden, waar Arya met Elena zat en Chris gokte dat Levi buiten iets probeerde te doen aan de enorme hoop ingekochte spullen. Van haar mocht hij, ze vond het prettig dat Arya mensen gefikst had die dat gingen doen, zonder Roran erin te betrekken. Roran was van haar, nu echt.

Arya zat ondertussen met een kraaiende Elena in de woonkamer en probeerde het meisje in bedwang te houden, terwijl die duidelijk probeerde om haar haren uit Arya's hoofd te trekken. Ze wist dat ze lange haren had om mee te spelen, maar die hield ze liever toch nog eventjes, als Elena dat niet erg vond natuurlijk. Ondertussen waren Roran en Chris beneden gekomen en verbaasd keek Arya op, hij had Chris wel in een heel intieme houding vast. 'Doe dat boven als het kan, ik heb een klein kind hier,' mompelde ze hen toe. 'Arya daar gaat het nu niet om, je wilde toch weten waarom je met Chris moest gaan winkelen? Nou, haal Levi even en dan vertellen we het.' Meteen was Arya opgestaan, had Elena in de leunstoel gelegd en vloog naar buiten, naar Levi toe. Hij stond daar met al die tasjes en zonder dat ze ook maar keek naar wat hij te zeggen had of wat hij ervan vond, pakte ze zijn arm vast en probeerde hem mee naar binnen te sleuren. 'Kom nou Levi, ik heb geen zin om nog veel langer te wachten, ik wil weten wat Roran allemaal geflikt heeft terwijl ik met Chris aan het winkelen was. Loop nou eens door,' ze ging gewoon verder met trekken aan zijn erg gespierde arm. En hoewel het niet heel snel ging, kwam ze wel vooruit. Met een lachende broer van Levi achter hen. Roran ondertussen had Chris naast hem neer gezet en gaf haar nog een kusje op haar lippen. 'Vertel jij het ze maar,' plagend drukte hij nog een kus op haar voorhoofd en wachtte toen tot Levi en Arya weer binnen zouden komen.

Wat had Levi net ook al weer gedacht? Zo veranderlijk als het weer. Nou, hij had het wel goed gezegd want aangezien Arya hem net nog ongeveer had gedwongen tasjes naar boven te brengen maar hem nu ineens in de woonkamer wilde hebben, was dat nogal veranderlijk. Uiteindelijk waren ze dus gezamenlijk in de woonkamer, Roran en Chris naast elkaar en Levi, zijn broer en Arya ongeveer tegenover hen, of zo. Chris lachte eventjes, zorgde ervoor dat Roran haar niet meer af kon leiden met zijn kusjes, hoewel ze die totaal niet storend vond. Het was wel ongemakkelijk om een verhaal te moeten vertellen terwijl er telkens iemand was die haar afleidde. Toen iedereen er eenmaal was, haalde ze eventjes adem. 'Roran vroeg me net om mijn hand,' begon ze met een twinkeling in haar ogen en ze stak de hand met de verlovingsring eraan op, zodat de glimmende steen goed zichtbaar was. 'En ik heb ja gezegd.'
Even was het stil, Levi moest verwerken wat hij nu net te horen gekregen had en dat was nogal wat. Dus... Ze gingen trouwen. Dat was eigenlijk keilief, hoewel hij zelf nooit die uitdrukking zou gebruiken. Maar toch, hij keek Roran aan. 'Ik moet zeggen dat ik het niet achter je gezocht had,' pestte hij zijn vriend, hoewel Levi natuurlijk wel blij voor het tweetal was. Ze waren nu eenmaal een leuk stel. 'Gefeliciteerd.'

'Roran vroeg me net om mijn hand. En ik heb ja gezegd.' Arya stond als verstijfd te luisteren naar wat Chris te zeggen had, waarna ze een vrolijk kreetje liet horen en bovenop haar vriendin sprong en ze samen achterover vielen. 'Omg Chris, je krijgt een geweldige bruiloft, we moeten je jurk uitzoeken, nieuwe schoenen, haar, nagels en vergeet de bloemen niet. O, ik ben zo blij voor je!' Arya zat zo ongeveer bovenop haar vriendin, maar het was niet alsof haar dat uitmaakte. Ze was echt heel erg blij voor Chris en ze zag heus wel hoe gelukkig haar vriendin was met het feit dat Roran haar gevraagd had. Lachend rolde ze van Chris af en trok het meisje omhoog, waardoor ze beiden op de grond zaten en onschuldig lachte ze naar Chris. Af en toe was Arya een beetje onstuimig, maar het was goed bedoeld dus zou ze het vast niet erg vinden. Bovendien had Arya het idee dat je die grijns de rest van de dag niet meer weg kon slaan bij Chris of Roran.

Arya flipte hem compleet en bedolf Chris onder haar lichaam, dus deed Roran (heel wijselijk) een paar stappen opzij om niet ook nog eens mee gesleept te worden. 'Ik moet zeggen dat ik het niet achter je gezocht had.' Nee, dat wist Roran ook wel, maar aan de andere kant had hij het ook weer wel kunnen zien aankomen. Of niet, maakte niet uit. 'Gefeliciteerd.' Roran knikte vrolijk naar zijn vriend, waarna hij de opsomming hoorde van Arya en een zogenaamd gezicht trok. 'Ik geloof dat ik net heb gezorgd dat we wat geld kwijt gaan raken, te horen aan wat er allemaal gekocht en gedaan moet worden.' Hij wist dat er veel kwam kijken bij een bruiloft en Chris en Arya kennende -mede te zien aan de hoeveelheid schoenen die ze eerder vandaag al hadden gekocht- waren ze heel goed in al dat geld uitgeven. Iets wat Roran met liefde en plezier aan hun over liet en Levi mocht het sjouwwerk doen. Goed bedacht toch.

Chris werd nogal verrast door haar vriendin, die met haar volle gewicht tegen Chris aansprong en hoewel Arya niet heel erg zwaar was, was Chris niet zo heel sterk en samen vielen ze op de grond, maar dat maakte niemand wat uit. Nu in ieder geval niet, want er was niemand die de pret nu kon drukken. Vooral niet toen Arya op begon te noemen wat er allemaal geregeld moest worden en wat ze allemaal moesten kopen, wat maakte dat ze er steeds meer zin in kreeg. Dat had ze al gehad, maar dat werd nu nog wat meer omdat Arya gewoon té enthousiast was, maar op dit moment was dat alleen maar goed. Ze gingen weer overeind zitten en Chris lachte nog steeds, gewoon omdat ze blij was en blij was en blij was en blij was. Je snapt het wel. Het zou allemaal geweldig worden en ze zou de mooiste dag van haar leven beleven. Samen met Roran, beter kon het toch niet? Oh, wacht. 'Jij wordt wel mijn getuige hoor,' dwong ze het meisje.

Overdreven onstuimige Arya bracht meteen het bruidje in spé uit evenwicht en samen vielen ze op de grond, wat een vrolijke situatie opleverde. Hij mocht dan wel niet zo enthousiast lijken als Arya was, Roran begreep het heus wel en hij was net zo blij voor die twee als Arya, alleen was hij nu eenmaal niet zo van het overdreven gedoe. Het hield wel in dat hij zich ook in een pak moest hijsen, anders mocht hij waarschijnlijk niet eens naar binnen van Arya, de nieuwbenoemde weddingplanner. Of ja, het leek hem wel iets voor haar hoor, een hele bruiloft plannen. Dan kon ze die drukke energie van haar ergens goed instoppen en hij zag het ook al voor zich hoor, dat moest hij wel toegeven. Hoe langer hij erover nadacht, hoe meer zin hij in dit evenement kreeg. Nee, hun leven was in ieder geval nooit saai.

'Jij wordt wel mijn getuige hoor,' beledigd keek Arya naar haar vriendin. 'O, maar dat had ik allang besloten, dat zou ik ook zijn zonder jullie toestemming.' Lachend keek ze naar haar vriendin, terwijl ze ook weer opstond en Chris overeind trok. 'En ik ga je hele bruiloft plannen, laat dat maar aan mij over, ik weet al wat er moet gebeuren.' Heel eventjes vloog ze weg, om daarna terug te komen met een blocnote en een pen. 'Kleding voor Chris tijdens ceremonie. Kleding voor Chris tijdens feest. Sexy lingerie voor Chris tijdens huwelijksnacht, hoewel die toch niet lang op haar lichaam zullen zitten, ze moeten er wel zijn. Pakken voor Roran en Levi. Jurk voor mezelf is misschien ook handig. Bloemen, maar we moeten het kleurenpalet ook nog bepalen. Gastenlijst. Zangeres, of ik doe het zelf dat kan ook. Gastvrouw. Getuige. Ringdrager. Pastoor achtig mens. Oh god, zoveel dingen die ik nog moet regelen.' Opeen richtte ze haar blik op Chris en Roran. 'Houden we het hier in de tuin?' Opeens bedacht ze nog iets veel en veel beters. 'Chris, omg Chris! Ik ga ervoor zorgen dat je een exclusief ontwerp krijgt voor je jurk van Gucci, die gast mag me en heeft gezegd dat ik altijd naar hem toe kan komen, dus als je wilt? Of je moet willen dat ik iets voor je ontwerp, maar zo goed ben ik nou ook weer niet. En je moet wel poseren in je jurk dan hoor, moet je Roran nog wat poses leren, dat staat leuk op de foto's. Ach, een cameraman moet natuurlijk ook nog!'

Met open mond staarde Roran naar Arya, die alles op begon te noemen wat nodig was en wat geregeld moest worden. De energie van het meisje was leuk hoor, maar hij kreeg er bijna een hartaanval door. 'Bij deze benoem ik Levi tot mijn getuige en is hij mede weddingplanner met Arya, dan weet ik tenminste zeker dat alles goed gaat komen. En bovendien, ik zie Arya er toch wel voor aan om Levi te gebruiken als haar assistent, kan ik hem er net zo goed meteen tot benoemen.' Grijnzend sloeg hij Levi een keer op zijn schouder, waarna hij naar Chris toe liep en een arm om haar heen sloeg. 'Je gaat een geweldige bruiloft krijgen, dat beloof ik.' Mompelde hij zachtjes in haar oor, waarna hij er een kusje op drukte.

Ze kreeg er toch geen woord tussen, dus probeerde ze niet het gevoel te krijgen dat Arya alle energie uit de kamer zoog en lachte slechts, vooral toen het meisje met allerlei ideeën kwam waar ze zelf niet op gekomen was. Zelfs al had ze een simpele bruiloft gewild, die was er toch niet gekomen want Arya moest nu eenmaal de bruiloft organiseren. Dan kon je niet iets kleins verwachten. Nou ja, ze liet haar vriendin lekker door ratelen en ondertussen genoot ze eventjes van de omhelzing van Roran, met daarbij de woorden dat ze een geweldige bruiloft zou krijgen. 'Dat krijg ik sowieso al want ik trouw met jou,' mompelde ze zachtjes en ze drukte een kus in zijn hals, aangezien ze daar nu precies bij kon. Ja, ze was wat kleiner dan hij en dat zou niet veranderen, maar ach. Hij kon haar altijd optillen.

Levi schudde zijn hoofd toen hij hoorde dat hij als assistent ingezet werd. Dat werd nog wat, waarschijnlijk zou hij rond mogen rennen met jurken en bloemen en gastenlijsten, terwijl Arya alles dirigeerde. Nou ja, hij vond het wel prima hoor. Deze bruiloft ging het niet om hem maar om Roran en Christianne en die moesten een geweldige dag krijgen, dat zou Arya zeker wel kunnen regelen. Hij porde zijn broer even en wenkte naar de auto, waar nog een aantal spullen in lagen. Die moest hij maar eens naar boven gaan brengen, des te eerder was hij van de tassen af en kon hij iets anders doen. Hij grinnikte nog even om de drukte van Arya en de blik van Roran toen hij hoorde wat er allemaal ging gebeuren, waarna hij de trap opliep en de tassen met schoenen op zolder dumpte. Zonder iets kapot te maken natuurlijk, zo lief was hij wel. Maar ze mochten zelf uit gaan zoeken van wie welke schoenen waren.

Eigenlijk lette niemand meer op Arya en dat vond ze prima, ze had namelijk heel wat te organiseren en te doen. Jammer genoeg kon het grootste gedeelte niet zonder Chris want die moest het kleurenpalet bepalen, haar jurk helpen uitzoeken en dan moest ze Roran loslaten want die mocht haar jurk nog niet zien. Dat ging drama worden, Roran loslaten. 'Chris, je hebt één dag vrij, daarna laat je hem los en ga ik het met je hebben over je jurk en dergelijke en voor je het vraagt, daar mag hij inderdaad níet bij zijn. Dus, wees blij dat je nu nog vrij hebt.' Lachend keek ze het meisje aan, waarna ze de keuken in huppelde en besloot om eerst maar eens iets te eten gaan maken. 'Willen jullie ook eten? Ik maak crêpes!' Als ze de juiste ingrediënten tenminste kon vinden.

'Dat krijg ik sowieso al want ik trouw met jou,' een glimlach verspreidde zich opnieuw over Roran's gezicht, terwijl dat eigenlijk niet mogelijk was, want die stond daar de hele tijd ook al. Als het goed was tenminste, want hij was echt heel blij en de meeste mensen lachten dan. Echter keek hij verbaasd op toen hij hoorde wat Arya te zeggen had en bijna gromde hij naar haar, dat Chris echt wel langer dan een dag met hem door ging brengen, maar blijkbaar had hij daar niets over te zeggen. Enfin, ze maakte het goed met dat ze eten ging maken voor hen, anders had ze een gratis klap tegen haar hoofd gekregen. Hem zo te commanderen. 'Maak maar voor iedereen, ik denk dat we allemaal wel honger hebben,' mompelde hij het meisje na.

Levi was nog steeds boven, dus kreeg niets mee van wat er beneden gebeurde, maar dropte alleen de spullen die hij mee naar boven genomen had en op weg naar beneden kwam zijn broer langs met de laatste spullen die de dames gekocht hadden. Nou ja, alles was boven en dat was de enige taak die hij uit had moeten voeren, dus verder had hij niet echt meer wat te doen. Hield in dat hij naar beneden ging en hoorde Arya wat te eten klaar ging maken. Nou, dat vond hij eigenlijk totaal niet erg want hij had gisteren heus wel gemerkt dat het meisje kon koken. Nu maar hopen dat ze vandaag weer zo goed kookte, hoewel hij zich er eigenlijk niet al te veel zorgen om maakte.

Eventjes lachte ze om Arya, die haar bijna beval om Roran morgen los te laten, maar ze reageerde verder niet op het meisje. Ja, toen ze voorstelde om te gaan koken, knikte Chris instemmend, maar daar bleef het ook bij. Ze merkte wel dat Roran er niet al te blij mee was en sloeg haar armen dan ook om hem heen, drukte haar lippen tegen zijn kin. 'Maak je maar geen zorgen, Arya krijgt heus niet altijd haar zin.' Ze giechelde eventjes, sloot haar ogen toen en legde haar hoofd tegen zijn borst. Ze ging trouwen, trouwen met de mooiste en liefste man van de hele wereld en haar bruiloft zou gepland worden door haar allerbeste vriendin. Hoe goed kon het leven voor haar zijn? Nou, heel erg goed dus. Ze was gelukkig.

Arya wist dus totaal niet hoe je crepes moest maken, was er niet een of andere handleiding die ze kon gaan gebruiken? Vast niet. Levi kennende had hij geen complete kookboeken in zijn keuken, dus moest ze maar improviseren en ze was niet zeker of dat ging lukken. De laatste keer dat Arya iets geimproviseerd had, was de keuken bijna in brand gevlogen, alles verbrand en ze hadden Chinees laten komen. Yey. Enfin, ze pakte gewoon de ingredienten die ze nodig dacht te hebben, pakte een flinke bak en gooide alles er een voor een in. De staafmixer werd uit de kast geplukt en ze vergat de bak vast te pakken, dus ging het hele beslag de keuken door. Het zat in haar haren, op haar gezicht en ook op het plafond van de keuken. Toch maar Chinees. Zonder te laten zien hoe de keuken eruit zag -ze sloot de deur meteen weer- kwam ze terug de woonkamer in. 'Wie gaat er mee pizza of Chinees halen?'

Roran's slechte stemming die door Arya was opgeroepen, verdween meteen weer toen Chris hem een kus op zijn kin gaf. 'Maak je maar geen zorgen, Arya krijgt heus niet altijd haar zin.' Eventjes grinnikte hij, gaf Chris een zoen terug en lachte toen weer. 'Geen zorgen, anders zorg ik er persoonlijk voor dat ze niet altijd haar zin krijgt.' Plaagde hij terug en op dat moment kwam Arya de keuken weer uit. Roran moest heel erg hard zijn best doen om niet in lachen uit te barsten, gezien het feit dat het meisje onder het beslag zat en ze heel onschuldig probeerde te vertellen dat ze maar iets moesten bestellen. Hij wilde niet eens weten hoe de keuken er op dit moment uit zag, als Arya er zelf al zo verschrikkelijk bij liep. Dat kon nooit veel beter zijn, maar ach, niet zijn probleem. Hij was niet van plan het schoon te gaan maken.

Misschien zou hij zich er wel zorgen om moeten maken. Het meisje dat de keuken verliet zat onder het beslag en aangezien ze heel onschuldig de keukendeur sloot, was er een grote kans dat ze daar ook een ravage aangericht had. 'Lieve Arya, heb je ruzie gehad met de beslagkom?' vroeg hij haar en hij liep naar haar toe, haalde zijn vingers even door haar haren en bekeek het goedje dat hij nu op zijn vingers had. Wat het precies was wist hij niet, maar hij gokte zo dat Arya er een ravage mee aangericht had en dit nu heel vakkundig probeerde te verbergen, wat totaal niet ging want hij had het door, Roran had het door en Christianne was ook niet geheel dom, die wist het ook wel. Nou ja, als zij graag het onschuldige meisje wilde spelen mocht ze dat wel van hem hoor, daar niet van. Niemand die haar geloofde, daar was ze te schuldig voor.

Ze glimlachte om wat Roran zei en keek op toen Arya de keuken verliet. Ja ja, de laatste keer dat ze Chinees aten had het meisje een ravage aangericht in haar keuken, die namelijk bijna in de fik gevlogen was. Nu ook zat er beslag in haar haren en op haar gezicht, dus het zou wel weer fout gegaan zijn. Was niet zo heel raar, met Arya. 'Ik denk niet dat het een goed idee is als jij in die staat wat te eten gaat halen,' zei ze nonchalant. Waarschijnlijk zouden ze het meisje direct oppakken en in een gesticht stoppen, wat Arya ook wel wist.

'Lieve Arya, heb je ruzie gehad met de beslagkom?' Zo duidelijk was het dus. Zelfs Levi zag het en hij ziet er niet bepaald uit als iemand die veel tijd in de keuken door brengt. Niet dat het erg veel uitmaakte, persoonlijk vond ze het niet erg dat Levi wat beslag uit haar haren haalde, maar het plakte wel heel erg. 'Dat valt best wel mee, de beslagkom en mixer konden het gewoon niet zo goed met elkaar vinden en daar werd ik de dupe van. Het was helemaal niet mijn schuld en nu ik het daar toch over heb, ik kan niet bij het plafond om het beslag eraf te halen, dat moet jij doen of je moet me tillen.' Glimlachend keek ze hem aan, waarna ze grinnikte om Chris d'r opmerking. 'Nou, dan gaan jij en Roran maar halen, ik gebruik deze,' ze gaf een duw tegen Levi's schouder, 'wel om me te helpen de keuken schoon te maken. Toch handig, een vriend die tien keer langer is dan jijzelf.'

Chris haalde haar schouders op, gaf Roran een duw. 'Wij gaan Chinees halen, ik heb geen zin om te moeten helpen opruimen,' zei ze snel, waarna ze hem mee naar de voordeur trok en verdween. Levi zijn broer was onder de hand ook al verdwenen en aangezien Elena op de stoel in slaap gevallen was, was er nu dus niemand meer verder. Levi keek Arya even aan, naar de stukjes beslag op haar gezicht en schudde zijn hoofd. Met zijn vinger haalde hij nog wel wat uit haar haren hoor, maar het spul kleefde te erg om echt makkelijk verwijderd te worden en dus besloot hij uiteindelijk maar om zijn lippen op haar wang te drukken en zo het beslag van haar gezicht te halen. Daar had hij namelijk wel zin in en hij dacht niet dat Arya er al te veel problemen mee zou hebben.

Chris en Roran verdwenen anders erg snel nadat Arya had gezegd dat er ook een plafond was om schoon gemaakt te worden en dat was precies haar bedoeling geweest. Zodra Levi haar op haar wang zoende om het beslag van haar gezicht te krijgen, sloeg ze haar armen om hem heen en vrijwel onmiddellijk trok ze haar benen op en klemde die om zijn middel. 'Breng me eens naar de douche, wil je?' Fluisterde ze zachtjes in zijn oor, om er daarna in te bijten en overal op zijn huid kusjes te drukken. Wat nou, hij was toch begonnen? Dan had zij net zo goed het recht om ermee door te gaan en daar kwam ook nog bij dat Levi dit helemaal niet erg vond. Plus, als hij het wel erg zou vinden, dan had hij pech. Heel, heel erg pech. Arya vond het namelijk wel fijn en daarom deed ze dit, zonder rekening te houden met wat wie dan ook zei. 'En schiet een beetje op, wé moeten klaar zijn voor Chris en Roran terug zijn met het eten, weet je nog.'