Levi, Arya, Chris en Roran vs. The world.

'Het ziet er toch naar uit dat ze zo in die auto gaat stappen hoor,' Arya zou hem toch niet geloven, welk argument hij ook aan zou dragen. 'We hebben een huis. Waar denk je anders dat we verblijven als we niet aan het werk zijn? Als je niet wilt mag je dat best zeggen, want daar lijkt het nu op. Maar de dingen die je nu  aandraagt zijn niet geheel relevant.' Verbaasd keek ze hem aan, zonder de harde trek nu op haar gezicht. 'Hoe moet ik weten dat jullie een huis hebben, als ik daar nog nooit geweest ben en jij er nog nooit wat over gezegd hebt? Dat is een beetje lastig dan, denk je ook niet.' Die laatste zin stelde ze niet eens als vraag, het was gewoon een rake opmerking, want het was de waarheid die ze nu sprak. 

'Ik wil niet bij je weg. Ik wil niet dat het hier over is. Ik wil niet dat je teleurgesteld, kwaad, verdrietig bent om mij. Ik wil gewoon bij je zijn. Echt waar.' Meende ze dit? Aan haar ogen te zien meende ze het, maar Roran was niet zo heel goed in het ontcijferen van Chris, wel van mensen die gewoon voorspelbaar waren, maar dit was een stuk lastiger. 'Chris, ik wil dolgraag bij je zijn, geloof me als ik zeg dat er niets is wat ik liever wil, maar hoe wil je dat doen? Ik hoor niet in jouw wereld, jij wil niet mee naar mijn wereld. Het is vrijwel onmogelijk, ik zou jou altijd in gevaar brengen als ik je bezocht. Gevaar omdat anderen me kunnen herkennen en jou als medeplichtig bestempelen, of gevaar dat vijanden van me erachter komen wie je bent en ik wil niet dat ze jou krijgen.'

'Ik ben liever bij jou in een wereld die ik niet prefereer, dan zonder jou in een wereld waar ik de modeprinses uit kan hangen,' mompelde ze zachtjes. Het praatte trouwens niet echt gemakkelijk, zo bij de auto. Wat haar nogal irriteerde, maar ze had geen zin om er echt iets over te zeggen, want dat was totaal niet  van belang. 'Ik kan niet zeggen dat ik echt van nut zal zijn, dat weet jij ook wel. Waarschijnlijk zal ik totaal niet kunnen helpen. Maar als jij het niet erg vindt, liever dat dan achterblijven.' Zo, dat was nogal een toespraak voor haar doen. Klonk veel professioneler dan ze eigenlijk had bedoeld, maar dat maakte niet uit, want de boodschap was waarschijnlijk wel overgekomen. En zo niet dan moest ze het hem nog maar eens duidelijk maken. Op welke manier dan ook.

Hij haalde zijn schouders op. 'Ik zei nooit dat je dat moest weten, maar het was naar mijn denken een logische gedachtegang geweest. Ik ga over vijf minuten sowieso weg en volgens mij gaat Chris mee, dat zul je zien als je door je raam kijkt, aan jou de keuze of je mee gaat of niet.' Hij sloeg zijn armen over elkaar heen, wachtte geduldig af. Al haar argumenten waren zo'n beetje van de baan, aangezien ze niets achter hoefde te laten en Elena ook een plaats zou krijgen. Het huis waar hij en Roran woonden was namelijk al vrij luxueus, hoewel ze er zelf niet zo vaak gebruik van maakten. Veel kamers, ook lege ruimtes. En als het ze niet aanstond konden ze altijd nog op zoek gaan naar iets anders. Nee, hij was niet van plan Arya en haar dochter achter te laten, tenzij ze nu ineens van mening veranderde. Dan zou hij haar wel achter laten, dwingen was ook zo wat.

'Ik ben liever bij jou in een wereld die ik niet prefereer, dan zonder jou in een wereld waar ik de modeprinses uit kan hangen.  Ik kan niet zeggen dat ik echt van nut zal zijn, dat weet jij ook wel. Waarschijnlijk zal ik totaal niet kunnen helpen. Maar als jij het niet erg vindt, liever dat dan achterblijven.' Heel even glimlachte Roran, waarna hij opstond en naast Chris kwam te staan op die manier. 'Ik zou niet anders willen,' fluisterend was zijn mond bij haar oor en zachtjes beet hij erin, waarna hij begon met kleine kusjes te drukken in haar nek. O, hij zou op dit moment echt niet verder gaan hoor, maar hij verlangde naar Chris en hij had zo het idee dat ze het niet erg zou vinden. 'Stap in, we regelen straks alles wel.'

'Ik zei nooit dat je dat moest weten, maar het was naar mijn denken een logische gedachtegang geweest. Ik ga over vijf minuten sowieso weg en volgens mij gaat Chris mee, dat zul je zien als je door je raam kijkt, aan jou de keuze of je mee gaat of niet.' De twijfel was duidelijk op Arya's gezicht te lezen, maar de liefde voor haar dochter won het. 'Ik kan nu niet mee, niet nu. Elena overleeft het niet zonder de spullen die ik voor haar nodig heb. Als je nu eerst gaat naar die mensen, daarna terug komt en ons ophaalt? Dan heb ik voor haar ingepakt wat ze nodig heeft en breng je ons naar je huis.' Voorzichtig keek ze hem aan, benieuwd wat hij van haar voorstel vond.

Het was heerlijk om zijn instemming eventjes te voelen en daarna zijn tanden, lippen, in en op haar huid te voelen. Het was prettig, beter dan achterblijven. Dit gevoel zou ze niet opgeven voor een leuke carrière, echt niet. 'Ik ook niet,' antwoordde ze zachtjes, waarna ze haar lippen eventjes tegen die van hem drukte, maar zich daarna op de achterbank liet glijden. Ergens snapte ze niet waar Arya nou zo lang bleef, aangezien die ook zo graag mee wilde. Dat was de eerste reden dat ze eerst nee had gezegd en daarna toch voor ja was gegaan. Nou ja, kwam wel goed. 'Ik moet straks misschien nog wel wat andere kleren hebben,' meldde ze nu. Bij Arya had ze toch niet echt veel spullen liggen, dus dat ging sowieso niet.

Hij twijfelde even over haar voorstel, maar aangezien het al meer was dan net, was er niet veel keuze buiten instemmen. Dus hij knikte langzaam. 'Over twee uur zijn we terug en Chris gaat nu al mee, zo te zien. Als je straks klaarstaat, dat zouden we allemaal appreciëren.' Oké, dus dat betekende dat hij nu weg ging. Maar dat hij haar zo op kwam halen, met haar dochter. Dus niet echt een afscheid te noemen, anders zou hij wel anders reageren. Nu hield hij Arya in de gaten terwijl hij langzaam naar de deur liep, daar nog even bleef staan. 'Tot zo.' Na die laatste twee woorden verliet hij de bovenverdieping, liep hij door de voordeur en zag dat Chris achterin de wagen zat, Roran voorin. Zelf stapte hij dus ook maar in. 'Arya halen we hierna op,' deelde hij mede.

Chris stapte uiteindelijk toch achterin en Roran glimlachte, maar zijn lach bevroor toen Levi zonder Arya in stapte. Ze ging niet mee? 'Arya halen we hierna op.' Daar kon Roran dan nog wel mee leven, dan konden ze Elena, Arya en Chris meteen naar hun huis brengen, dat was een stuk makkelijker dan die drie nu meteen mee moeten nemen. Echter, Levi moest nu wel een beetje doorrijden naar de afspraak hoor, te laat was iets dat niet in hun woordenboek stond. 'Rijden dan, ik wil niet te laat zijn, we moeten hem als opdrachtgever houden.' En dat was waar, dan stonden ze in goed aanzien en zo zouden ze nog meer opdrachten binnen slepen. Hoewel ze ook wel op zouden moeten letten dat Chris, Arya en Elena uit beeld bleven.

'Over twee uur zijn we terug en Chris gaat nu al mee, zo te zien. Als je straks klaarstaat, dat zouden we allemaal appreciëren.' Dus nu ging hij ook al met dure woorden praten? Gezellig. Toen Levi eenmaal uit de kamer was, zocht Arya één tas op -wat eigenlijk veel te weinig was maar ze mocht vast niet veel meenemen en bovendien had Levi genoeg geld om kleding te kopen voor zijn dochter- en begon die in te pakken. Levi moest trouwens wel ervoor zorgen dat hij kleding voor hen ging kopen hoor, of ze kocht het zelf, want ze was niet van plan constant in hetzelfde te lopen. Bovendien hield Arya van winkelen en ze wist zeker dat Levi daar genoeg geld voor had. Of hij zorgde voor stof en dan maakte ze zelf wel iets.

Ze deed snel de gordel om en toen ze hoorde dat Arya straks pas opgehaald zou worden, reageerde ze daar eigenlijk niet op. Betekende alleen dat ze misschien thuis nog wat spullen op kon halen, tenzij Roran van plan was haar geld te geven zodat ze nieuwe spullen kon kopen. Was ook mogelijk, zo lang ze maar andere kleren kreeg want dit was niet waar ze dagelijks in rond wilde lopen. Gewoon een simpel kledingstuk dat ze aan had getrokken omdat ze zich toch snel om zou kleden, wat maakte dat er geen nood was tot het kiezen van een luxueus en mooi kledingstuk. Nou ja, dat was toch mooi anders gelopen dan in eerste instantie te de bedoeling was.

Ja, ze moesten opschieten en dat wist hij heus wel. Met één hand maakte Levi de gordel vast en met zijn andere hand stuurde hij de auto van de parkeerplaats af, waarna hij, eenmaal op de weg, het gaspedaal iets te diep intrapte en de auto grommend vooruit sprong. Niet onverwachts, hij wist precies hoe deze wagen reageerde op de manier waarop hij reed en dat was dan ook zijn enige excuus om zo hard te rijden. Nou ja, ze zouden geen boete krijgen, dat sowieso niet. De nummerplaat van deze wagen stond namelijk niet op hun adres en ach, wat jammer nou. Hij glimlachte even onopvallend en reed toen weer serieus door. Ze hadden een afspraak te halen.

Arya vond het allemaal prima dat ze niet mee hoefde naar de afspraak die Levi en Roran nu hadden, zo had ze tenminste nog wat rust. Een klein beetje dan, want ze moest Elena's spullen inpakken en het meisje zelf ook klaarmaken voor de reis. Plus dat Arya geen koffers kon inpakken, waar was Chris als je d'r nodig had? Nou, maakte ook niet zoveel uit, eerst maar even wat te eten geven aan Elena, want die was ondertussen wakker geworden en ze zag eruit alsof ze honger had. Waarbij kwam dat Arya nu geen zin had in een huilend kind, dus tilde ze het meisje uit haar bed en liep ermee naar beneden.

Roran zat onderuit gezakt in de auto, wachtend tot Levi weer eens op dat gaspedaal zou trappen en ze bij de opdracht gingen komen. Duurde trouwens niet heel lang, hoor. Dankzij zijn ''geweldige'' rijstijl waren ze er in een halfuur, waarna Roran uitstapte en daar -aan het einde van het veld- ook al andere mannen aan zag komen. Mooi, ze waren niet te laat en de mannen kwamen er ook al aan. Hoe eerder dit afgehandeld zou zijn, hoe beter. Hij tikte eventjes op het raam van Chris, ten teken dat ze er ook uit moest komen. Mocht ze in de auto blijven, dan zouden anderen denken dat ze niet tentoon gesteld mocht worden en haar meteen willen hebben. Niet de bedoeling.

Ze scheurden met vrij hoge snelheid over de weg en hoewel Chris geen angst voor hoge snelheden had, moest ze toegeven dat ze wel heel erg hard reden. Nou ja, hard genoeg om heel snel op locatie te zijn en eenmaal daar haalde ze een aantal maal kalm adem omdat haar hart toch iets te snel klopte. Ze zou er vast wel aan gewend raken hoor, daar niet van. Ze was hier nu in beland en ze was niet van plan om het heel snel weer te verlaten. Na het tikje op haar raam opende ze de deur en verliet ze de achterbank van de wagen, om met haar schoenen -die dan wel weer veel te hoog waren om normaal op te lopen- een stevige ondergrond te vinden. Oh ja, daar kwamen al wat mensen aan. Zou helemaal goed komen hoor, gewoon random doen.

Nadat ook Christianne de wagen verlaten had, liep Levi naar de voorkant van het vervoersmiddel toe, omdat hij vanaf daar recht voor de naderende opdrachtgevers stond en deze dus ook in de gaten kon houden, hoewel hij geen verraad verwachtte. Nee, deze opdrachtgever was streng en strict, maar een stuk eerlijker dan sommige van zijn collega's en zou  niet zomaar iemand om het leven brengen, zeker niet als diegene net een leuk klusje voor hem geklaard had en alleen maar op zijn geld aan het wachten was. Het was geen opvallend grote groep, gelukkig. Vier man en ze zagen er zelfs ontspannen uit. Geen reden om je zorgen te maken, hoewel ze Christianne meegenomen hadden en de mannen haar niet kenden.

Eenmaal beneden ging de bel opeens, iets wat Arya niet aan had zien komen, maar zo erg was het nou ook weer niet. Ongeïnteresseerd legde ze Elena in haar wiegje en liep naar de deur toe, opende die en keek verbaasd op toen de politie voor haar deur stond. 'Goedendag heren, kan ik u ergens mee helpen?' De mannen zagen er niet uit alsof ze echt zin in dit klusje hadden, dus Arya was erg nieuwsgierig naar wat er ging gebeuren. 'Arya Dileila Consinealis, je staat onder arrest vanwege het helpen van criminelen en medeplichtig aan moord. Alles wat je nu zegt kan tegen je gebruikt worden, je hebt het recht om te zwijgen.' Geschrokken deinsde ze achteruit, niet wetend waar dit nou vandaan kwam. 'Dat is onzin! Hoe dúrven jullie met zulke wartaal naar me toe te komen en me dan ook nog eens te arresteren? Ik heb een meisje om voor te zorgen.' Woedend keek ze naar de mannen, die niet erg onder de indruk leken.

Roran hield zich nog steeds een beetje op de achtergrond, Levi kon het prima alleen af. En hoewel de mannen het duidelijk niet zo tof vonden dat Chris er ook bij was, zagen ze er niet dreigend uit. 'Wat moet het meisje hier?' Gromde een van de mannen, duidelijk degene die niet in leiding was, want in één of andere vreemde taal kreeg hij een preek die hem meteen de mond snoerde. 'Let niet op hem, zijn training vergt nogal wat tijd, ik denk dat zeker Levi dat wel begrijpt.' Dit waren mannen die duidelijk wisten van Arya en Chris, behalve die ene dan, dus dat zou ook moeten zijn waar hij op doelde. Maakte niet uit, het was nog steeds zo dat Levi het woord zou moeten doen. 'Kan ik erop rekenen dat de meiden weer met jullie mee doen? Dan heb ik nog wel wat klussen die geklaard moeten worden...'

Ze merkte dat ze aandacht kreeg, besloot maar te doen alsof er niets aan de hand was, of zo. Gewoon, bij Roran in de buurt blijven en vooral heel kalm blijven, aangezien dat was wat hij en Levi ook deden. Nonchalance, bijna. Er werd over haar gepraat en ze beet op haar tong om zich niet in een gesprek te mengen dat haar gesprek niet was, want dat zou best wel eens heel slecht uit kunnen pakken, dat kon ze zo bedenken. Ze moest niet vergeten Roran te vragen om haar toch eens te leren om te gaan met een wapen, want dat was misschien wel handig als ze echt bij hen hoorde. Dat klonk vrij raar, trouwens. Bij hen horen. Nou ja, niet te veel over nadenken. Levi moest antwoord geven, niet zij. Ze vroeg zich af hoe het met Arya was, of die al klaarstond.

De enige beweging die hij maakte toen een hem onbekende Christianne woordelijk aanviel, was een wenkbrauw optrekken. De tweede wenkbrauw werd opgetrokken toen de eerste persoon een preek kreeg van een andere in het Russisch, dus verstaanbaar voor hem. Het ging er vooral om dat deze zijn snater moest houden omdat ze hem anders dicht zouden naaien en dat hij zich niet moest gedragen alsof hij hoger geplaatst was dan hij was. Interessant. Niet verder interessant hoor, dat niet. De aandacht werd weer op hem gericht en een vraag werd hem gesteld, waar hij antwoord op moest gaan geven. Van Arya wist hij dat ze weer mee ging doen, dus dat zat wel oké. Van Christianne daarentegen, wist hij het niet helemaal zeker. Nou ja, een positieve reactie op deze vraag kon gewoon. Zou niets vastzetten. 'Ja, we hebben versterking gekregen van de dames, ze komen waarschijnlijk prima van pas.' Hij glimlachte eventjes, onderhield hiermee de ontspannen sfeer. 'Hadden jullie al een volgende opdracht liggen dan?'

'Mevrouw het is nog helemaal niet zeker, maar Justitie wil voorzorgsmaatregelen nemen. U en uw vriendin hebben een tijd gedwongen opgetrokken met twee criminelen, uw kind is zelfs van één van hen, dus nu is Justitie bang dat er verkeerde dingen gebeuren in uw leven. En uw dochter zal in goede handen zijn, er is een opvangtehuis...' Veel verder kwam hij niet met zijn opvangtehuis. 'Nee, nee! Elena gaat niet naar een opvangtehuis. Sinds Chris en ik van Levi en Roran weg zijn, gaat mijn leven prima. Mijn dochter groeit op in een veilige, gezonde omgeving en ik begin net weer mezelf psychisch op de rails te krijgen,' dat was ze eigenlijk altijd al maar dat wisten zij niet, 'dus je kan het me nu niet aandoen om me mee te nemen. Ik weiger het. Wil je me meteen het dal weer induwen?'

Roran sprak geen Russisch, hij herkende de klanken wel, maar alleen Levi sprak Russisch. Wel sprak hij Italiaans, maar daar had je op dit moment niet zo heel veel aan. 'Ja, we hebben versterking gekregen van de dames, ze komen waarschijnlijk prima van pas. Hadden jullie al een volgende opdracht liggen dan?' Je zag de man gewoon twijfelen. Zijn gezicht sprak boekdelen, maar waarover hij twijfelde? Werd zo vast wel duidelijk. 'Eigenlijk wilde onze baas jullie een aanbod doen, waarbij hij jullie persoonlijk wilde spreken. Nu heb ik wel gehoord over dat jullie je meisjes niet graag aan anderen laten zien, dus je moet zelf weten wat je met hen doet. Ze hoeven niet mee, mogen het wel. Ik sta persoonlijk in voor hun gezondheid, mochten ze mee komen.'

Christianne luisterde nauwelijks naar haar omgeving, aangezien ze het moeilijk vond op te letten en ze toch niets duidelijks op kon maken uit deze woordenwisseling, behalve dan dat er weer over haar gesproken werd, maar nu ook over Arya. Nou ja, ze werden genoemd als meisjes, dus meervoud. Niet bij naam, die wisten de mannen daar waarschijnlijk niet eens. Ze draaide een losgeraakte pluk van haar nog steeds opgestoken haar rond haar vinger en liet deze daarna weer los, waarna de pluk licht gekruld langs haar gezicht bleef hangen. Nee, ze moest proberen op te letten en niet afdwalen, dat zou niet handig zijn. Zou ze geen goede indruk mee maken of zo, hoewel ze nog niet wist of ze echt een goede indruk wilde maken. Ze had gezegd mee te gaan, maar of ze ook wilde meehelpen? Eigenlijk voelde ze daar wel een lichte angst voor, maar dat ging ze nog niet zo snel laten blijken hoor. Liever niet.

Een aanbod, hij wilde ze een aanbod doen met of zonder de meiden en de man tegenover hen stond in voor de gezondheid van Arya en Christianne. 'Wanneer, nu?' Het klonk in ieder geval of het nu ging gebeuren, maar dat leek niet logisch. Dan moest hij Roran terugsturen om Arya alsnog te halen want anders zou ze misschien denken dat ze haar achter hadden gelaten en dat was niet de bedoeling. Eerst maar horen wat en wanneer, dan zou hij wel een plan trekken. Nu Christianne en Arya iets officiëler bij hen hoorden en ook uit vrije wil meegekomen waren, was het misschien wel mogelijk om ze ook in het openbaar te laten verschijnen, omdat er nu geen angst was dat ze er al te snel vandoor zouden gaan, of niet zouden luisteren naar de raad of het advies van Roran en hemzelf. Nou ja, afwachten dus.

Ik doe ipv Roran effe die vent, dat is makkelijker oke  

'Wanneer, nu?' De man lachte zijn tanden bloot, iets wat hij niet vaak deed, maar deze opmerking was het wel waard. 'Nee, het zou morgen zijn. Enige probleem is misschien dat mijn baas graag in een sauna zou afspreken, naakt, gezien het feit dat je dan geen wapens kan dragen. Goed vertrouwen, snap je? Ik weet niet of jullie, of de meisjes,' bij het woord ''meisjes'' moest hij een klein beetje lachen, 'daar problemen mee hebben.' (dat wat schuin gedrukt is, is in het russisch zodat alleen levi het hoort). De meisjes. Eigenlijk had hij niet echt het idee dat ze nog mee zouden komen als ze hoorden dat het de bedoeling was om naakt te komen. 'Maar desnoods mogen de meiden wel een bikini aan, ik denk niet dat mijn baas dat erg zou vinden.' Waarschijnlijk niet nee, hij wilde de meisjes van Levi en Roran graag ontmoeten, dus had hij het er vast voor over om ze een bikini te laten dragen.

'Het spijt ons, we hebben een opdracht gekregen en tenzij u ons kan aantonen dat we bewijs hebben dat u nooit geholpen heeft, moeten we u meenemen.' Oké, Arya had wel bewijs. Vrijwel meteen spuugde ze in haar hand en begon over haar linkerarm te wrijven, waardoor de foundation die daarop zat langzaam verdween. Voor een deel werd een flink litteken zichtbaar, een litteken dat Levi haar gegeven had, nadat hij haar weer te pakken gekregen had en in die steeg erg boos geworden was. Ooit had het kunnen genezen, maar nu was het een litteken geworden en kon het alleen nog met een operatie weggehaald worden. Dat had ze er niet voor over, dus camoufleerde ze het iedere dag. Net als het litteken tussen haar borsten. 'Zegt dat genoeg?' Mompelde ze zachtjes.

Christianne vond het nogal ongemakkelijk dat ze vanaf Nederlands overstapten op een andere taal, namelijk Russisch, als ze de klanken goed hoorde. Niet dat ze kon verstaan wat er gezegd werd, ze wist alleen dat het Russisch was omdat een vroegere klasgenoot van haar Russische ouders had gehad die net zo spraken. Maakte verder geen zak uit, ze wist niet wat er gezegd werd en alleen als Levi, die duidelijk wel Russisch kon, het vertaalde, zou ze weten waarover gesproken werd. Nou, dan moest ze dus maar even geduld hebben want als het belangrijk was werd er sowieso wel met Roran overlegd en dan kon ze waarschijnlijk wel meeluisteren, hoewel ze niet verwachtte inspraak te krijgen. Hoefde ze ook eigenlijk helemaal niet, als ze inspraak kreeg verpestte ze het toch alleen maar.

Zijn gezicht betrok even bij het horen van dit voorstel. Een sauna. Hij vond het totaal niet erg hoor, deze baas was betrouwbaarder dan vele anderen waarmee hij zaken had gedaan. De enige reden waarom hij zich zorgen maakte, was omdat de meiden mee zouden gaan. Zelfs als het in bikini was. 'Dat moet ik even overleggen,' antwoordde hij daarom en met die woorden draaide hij zich om naar Roran en Chris, die stonden te wachten. Beiden hadden niets hiervan verstaan en dat was te zien aan Christianne haar gezicht en van Roran wist hij het gewoon. 'Hun baas wil ons morgen persoonlijk ontmoeten met een eventuele opdracht, maar in een sauna zodat er geen wapens gedragen kunnen worden. Hij wil Christianne en Arya ontmoeten en als ze willen hoeven ze niet naakt, maar ik weet niet wat jullie ervan vinden?' Normaliter was hij niet zo van het overleggen omdat hij alleen met Roran werkte, maar aangezien het aantal leden van hun groep nu verdubbeld was, was overleg iets harder nodig.

'Dat moet ik even overleggen,' Natuurlijk moesten ze dat overleggen, dat was erg logisch, gezien één van de meisjes mistte en Levi verder -voor zover hij wist- de enige was die Russisch sprak. Daar was hij niet zeker van, maar je hoefde maar naar het gezicht van het meisje te kijken om het zeker te weten, alleen Roran's gezicht verraadde helemaal niets. 'Natuurlijk, dat snappen we. Ik stuur vanavond wel een man van je broer langs, dan kan hij jullie antwoord door geven. Nu moeten we gaan, helaas is dit niet het enige dat ik vandaag moet doen.' Even glimlachte hij, niet alsof ze vrienden waren, maar meer als een partner doet. Ja, hij vertrouwde Levi en Roran, die hielden zich aan hun woord en hun baas deed dat ook, dus er was geen probleem. Ondertussen had hij zich omgedraaid, was in de auto gaan zitten en de mannen reden allemaal weer weg. Hij ook. Terug naar hun baas, even wat informatie door geven.

De man vertrok van schrik, want er waren flink wat dingen over Arya bekend als ontwerpster aangezien ze erg in opkomst was, maar dit had nog niemand gezien. 'Dat heeft Levi bij me gedaan, ik heb nog meer van dit soort littekens, denk je echt dat ik hem zou helpen? Dat doe ik niet, ik zou het niet eens kunnen. En als jullie even nadenken, dan weten jullie dat ook wel, of niet?' Ze richtte haar blik weer op de mannen en die twijfelden zichtbaar, maar het litteken maakte indruk. Nu zagen ze nog niet eens de volle lengte, dus dat werd wat. Ook Levi had het nog niet gezien, Chris waarschijnlijk niet eens, ze zorgde er altijd voor dat het onder de foundation zat. 'Mogen we toch nog even in uw huis rondkijken, voor de zekerheid?' Zuchtend stapte Arya aan de kant, om de mannen door te laten.

Christianne wist niet zo goed wat ze hier nu mee moest en aangezien Roran ook niets zei kon ze niet verder iets aangeven. Of ja, uiteindelijk deed ze dat wel want de mannen, de Russen, liepen weg. Er zou wel iemand langs gestuurd worden. 'Ik denk dat we beter naar Arya kunnen gaan en overleggen als zij erbij is,' mompelde ze dus maar. Ze had geen zin in moeilijke overleggen en beslissingen zonder dat Arya erbij was en daarnaast moest ze haar excuses nog aanbieden vanwege de woedende uitval van eerder die dag, die eigenlijk totaal onnodig was geweest. Plus, het uur was bijna voorbij en Arya laten wachten leverde altijd problemen op, of het nu expres was of per ongeluk. Ze keek beide mannen even aan en wachtte tot deze ook wat zeiden, want tot nu toe was in ieder geval Roran aardig stil geweest.

De inbreng die Chris bracht was op zich een hele wijze, aangezien ze niet konden overleggen zonder er allemaal te zijn. Had hij weer es niet aan gedacht maar ja, dat gebeurde nu eenmaal wel eens Hij knikte, gebaarde dat Roran en Chris allebei naar de wagen moesten lopen en in moesten stappen, zelf deed hij dit ook en ging hij aan de bestuurderskant de wagen in, waarna hij de sleutel alvast in het contact stak en de motor alvast warm liet lopen. Arya haar uur was bijna voorbij en hij hoopte dat ze klaarstond als ze aankwamen, aangezien hij geen zin had om nog langer te wachten, ze zouden al genoeg tijd kwijt zijn aan het herinrichten van het huis omdat ze ineens twee extra bewoners hadden. Verder gokte hij dat Christianne ook geen kleding had en die eigenlijk ook nog wel op wilde halen, tenzij ze tevreden was met wat geld om nieuwe spullen te kopen. Mocht ook van hem, als Roran er ook mee instemde.

Laat ze weggaan, laat ze weggaan, laat ze weggaan. Levi doet me wat als hij me aantreft met politie in mijn huis. Hij flipt. De politie trouwens ook. 'Gaat alles goed?' Bezorgd keek één van de politie agenten naar Arya, die zachtjes glimlachte naar de man en knikte. Laat ze weggaan, laat ze weggaan. Ik kan Levi toch niet hier in huis halen als zij hier nog zijn. Wat nou als hij de politie wagens niet ziet? Dan heb ik hier dalijk ook nog twee doden in huis. O god, ik wil Elena daar niet aan bloot stellen. Veel te gevaarlijk. Laat ze weggaan. 'Nou, ik denk dat we hier anders wel klaar zijn, ik bel nog even met Justitie om aan te geven dat we u niet mee nemen en alles prima is. Secondje.' Nee! Ze had geen ''secondje'', het uur was al bijna om, wat betekende dat Levi hier ieder moment kon zijn.

Chris had dan wel weer een goed idee, want Arya zou het er niet mee eens zijn als er overleg gepleegd werd, zonder haar. Dan had je meteen een woedende Arya op je dak, net zo woedend als wanneer het te lang zou duren voordat we bij haar zouden zijn. Het was ook nooit goed. Gelukkig mocht Levi helemaal zelf weten hoe hij dat ging doen, voor hem was het niet zo heel erg nodig namelijk. Uiteindelijk kwamen ze bij het huis aan, waar politie wagens stonden. 'Wát,' mompelde hij geschokt. 'Politie, verdomme, wat heeft Arya gedaan dat ze de politie aan haar deur heeft?'

Eigenlijk had Christianne het nog helemaal niet gezien, maar toen Roran er een opmerking over maakte, zag ook zij de politiewagens die voor de deur stonden en ze slikte. Zou Arya de politie gebeld hebben om Levi en Roran op te laten pakken? Nee, zoiets zou ze niet doen. Dat had ze al een keer geflikt, maar dan alleen om haar bij Roran weg te krijgen. Ze maakte de gordel los en opende deur. 'Jullie gaan een rondje om dit blik rijden en ik ga uitzoeken wat er aan de hand is,' beval ze vooral Levi. En nu maar hopen dat ze zouden luisteren en niet koppig gingen zijn, aangezien ze, wanneer ze naar binnen gingen, alleen maar problemen zouden krijgen met de politie, wat het beste vermeden kon worden. Voordat er iemand kon protesteren stapte ze uit, sloot de deur en liep naar de voordeur, die nog open stond. Stil liep ze naar binnen, om Arya met twee agenten in de woonkamer aan te treffen. 'Arya, wat is er hier aan de hand?' vroeg ze, oprecht verbaasd.

Nadat Levi korte tijd de snelheidslimiet van de auto had geprobeerd te verleggen, waren ze aangekomen bij het huis waar Arya als het goed is woonde. Met politiewagens op de stoep, dat viel Roran net een tel eerder op dan Levi en het bracht een frons op het gezicht van die laatste. Voordat hij echter ook maar iets kon doen, was Christianne al uitgestapt en gaf hem zelfs opdrachten, waar hij eigenlijk niet zo van gediend was, maar tegenspreken ging hem niet worden, aangezien ze al weg was. Hij zuchtte, wierp nog een blik op het huis en parkeerde de auto toen wat uit het zicht, zodat de politieagenten hem niet direct zouden zien wanneer ze het huis verlieten. Geweldig dit, er was politie bij Arya thuis en hij wist niet waarom. had ze ze zelf gebeld of waren ze gekomen vanwege de schoten? Misschien was het wel om geen van beiden, maar was er een andere reden. Daar zouden ze zo wel achter komen dan.

'Arya, wat is er hier aan de hand?' Oh fuck, het was al iets dat Christianne naar binnen kwam zonder de mannen, maar ze waren ook naar haar op zoek geweest en zij had niet van die littekens. 'Ah mevrouw D'eaudoir, ik heb voor u ook een aanhoudingsbevel. Oftewel, u staat onder arrest. Alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden, u heeft het recht om te zwijgen.' En voor Arya of Chris kon reageren, had de man handboeien gepakt en deed ze om Chris d'r polsen. 'Nee, laat haar los!' Van schrik zette Arya een stap naar de politie agent toe, waardoor de andere onmiddellijk haar handen op haar rug trok. 'Rustig maar, we willen haar alleen maar ondervragen, we doen haar niets. Maar misschien is het beter om u toch ook even mee te nemen.' Nee, nee, nee. Ging niet gebeuren. Zonder erover na te denken nam ze een flinke hap adem. 'Levi(iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii)!'

Bijna schoot Roran in de lach toen hij Levi's gezicht zag, het was overduidelijk dat hij er niet van gediend was dat Chris hem een opdracht gaf. Persoonlijk vond hij het niet zo heel erg, maar Levi was dat niet gewend, ook niet van Arya. Dat kind was gewoon brutaal, maar of ze Levi bevelen durfde te geven? Dat wist hij nog niet zeker. Chris wel hoor, die had daar helemaal niets van, ze zou zelfs nog ergere mensen gewoon bevelen geven, zeker als het om Arya of een van hen gaat. Opeens hoorde hij een ijselijke gil -die duidelijk alleen van Arya kon zijn- waarbij Levi geroepen werd. 'Ik geloof dat ze hulp nodig hebben,' merkte hij droog op.

Ze probeerde haar polsen terug te trekken toen de politieagent ze vastpakte, maar voor ze ook maar echt iets kon doen zaten de handboeien al om haar polsen en haar hersenen waren nog steeds bezig met het verwerken van deze verkregen informatie. Onder arrest? Waarvoor, in vredesnaam? Wat had ze gedaan? Haar polsen waren vastgebonden en Arya leek lichtelijk door te draaien, die moest vast worden gehouden door een andere politieagent. 'Vertel me dan in ieder geval wat ik gedaan zou hebben?' siste ze, vrij nijdig. Naar haar weten had ze namelijk niets uitgespookt en ze snapte dus ook niet waarom ze haar aan wilden houden voor wat dan ook. Nee, hier maakte de politie geen vrienden mee en dat werd duidelijk toen Arya een gil slaakte, Levi daarmee riep. Nou ja, een andere oplossing was er ook niet echt. Levi en eventueel ook Roran moesten zich maar in het gesprek mengen, anders kwamen er echte problemen.

Ook Levi had de gil gehoord, het was vrij onmogelijk om die niet te horen. 'Meekomen dan,' gromde hij naar Roran en in een geoefende beweging pakte hij zijn pistool, dat hij bij het gesprek eerder in de wagen had laten liggen, stak deze weg en stapte direct uit. Met een klap smeet hij de deur dicht en liep hij richting het huis, nadat hij even gewacht had tot Roran ook zo ver was. Wat er daarbinnen ook was, het mocht uitgeroeid worden. Als Arya ineens zijn hulp nodig had, moest er wel iets ernstigs aan de hand zijn. Zo gek was hij nu ook weer niet, dat was gewoon een feit dat niet te ontkennen was. Dit hield ook in dat Arya de politie niet gebeld had, maar dat ze ergens voor gekomen waren. En het was niet goed, aangezien de gil pas kwam nadat Chris naar binnen was gelopen. Nou, dan moesten ze er maar eens wat aan doen, aan die brutale politieagenten.

'Vertel me dan in ieder geval wat ik gedaan zou hebben?' Je zag dat de politie agenten het niet leuk vonden hoe Chris tegen hun sprak en even wisselden ze een blik, waar Arya dankbaar gebruik van maakte om zichzelf los te trekken. Wat niet lukte. Eigenlijk zorgde het er alleen maar voor dat hij haar armen strakker op haar rug draaide, zodat ze niets meer kon doen. 'Levi?' Mompelde één van de agenten woedend naar haar. 'Is hij híer?' Grauwend draaide de man die Chris zich om had naar de deur en klikte zijn wapen los. Hij duwde Chris op de grond in de hoek en stond er zo voor dat ze niet weg kon komen. Verder richtte hij zijn pistool op de deur, wie er ook binnen kwam, hij of zij zou doorzeefd worden met kogels. 'Dat kan je niet doen, laat me onmiddellijk los! Stelletje gore klootzakken, blijf met je tengels van me af en als je het lef hebt om hem neer te schieten, ik ram een mes door je nek heen!'

'Meekomen dan,' alsof Roran niet allang opgestaan was en naar het huis toe liep. Het was namelijk erg duidelijk dat Levi dalijk iemand neer ging knallen, maar omdat Arya naar hem geroepen had, wisten dus ook de agenten in het huis dat hij er wel eens aan zou kunnen komen. 'Levi kijk je wel uit, waarschijnlijk staan die agenten je nu op te wachten. Ik loop anders wel even om, ga naar binnen, ik kom van achteren.' Zonder te wachten op wat Levi dan ook ging zeggen, was hij weggelopen en liep via de tuin naar de achterdeur. Bij de ramen bukte hij, zodat de agenten hem nog niet zouden zien. Dat was namelijk niet helemaal de bedoeling.

'Jullie zijn bij de wet verplicht me te vertellen waarom ik aangehouden ben,' siste ze nogmaals, woedend. Ze hielden haar dus wel aan, maar vertellen waarom waren ze niet van plan. Nee, dat was lekker. Ze werd tegen de grond aan geduwd en de agent ging voor haar staan, zijn pistool op de deur gericht. Wanneer deze open ging, zou de trekker overgehaald worden en dan ging Levi, of Roran, wie er dan ook voor de deur stond, aan. Dus besloot ze dat plan maar even door de war te schoppen en de agent kreeg een harde trap in zijn knieholte, waardoor deze zijn evenwicht verloor en op de grond ineen zakte. Nog een trap van haar schoenen maakte dat hij plat op de grond lag, maar aangezien hij ook zijn voeten kon gebruiken lag ze daarna met dansende sterretjes tegen de muur achter haar aan. Nou, ze had het in ieder geval geprobeerd en aangezien de deur nu open ging, kon Levi de agent onder schot nemen, in plaats van andersom. Ze was trots op zichzelf en wilde erg graag dat de sterretjes weer verdwenen, ze irriteerden haar.

Hij knikte en toen Roran eenmaal verdwenen was, wachtte hij eventjes. Tot hij een bonk hoorde, die hem verwarde. Maar het was een pistool dat op de grond viel, wat betekende dat er geen pistolen op hem gericht waren. Geweldig, dan kon hij naar binnen. Zonder aarzelen greep hij zijn eigen pistool vast, opende de deur en liep naar binnen, om direct te overzien wat er aan de hand was. Één agent die Arya haar armen vasthield, een andere die overeind aan het krabbelen was en Chris die halfverdoofd met vastgebonden polsen tegen de muur aan lag. Hij zette zijn voet op het pistool dat op de grond gevallen was en richtte zijn eigen wapen op de man die Arya vasthield. 'Loslaten of ik test dit speeltje op jouw miserabele hoofd uit,' gromde hij koelbloedig. Roran zou zo ook wel komen en dan waren ze overduidelijk in de overmacht.

Opeens trapte Roran -zonder enige aanleiding dus, want ja dat is opeens- de deur open, die uit zijn voegen schoot door de kracht van de trap, Arya moest echt een betere deur uitzoeken, waarna hij het pistool richtte op de agent die niet door Levi onder schot werd gehouden. De situatie was makkelijk te overzien en ze waren ook nog eens ver in de meerderheid. Ondertussen probeerde de liggende agent overeind te komen, die een harde trap van Roran tegen zijn hoofd kreeg, om daarna versuft weer neer te vallen. 'Loslaten of ik test dit speeltje op jouw miserabele hoofd uit,' en Roran kon er niets aan doen, maar hij schoot in de lach door Levi's opmerking. Iets wat beide agenten niet konden waarderen, maar waarschijnlijk vonden ze de hele situatie maar niets, dus dat maakte niet zoveel uit.

Chris die vloerde de andere man, wat goed uit kwam want als hij Levi iets gedaan had, dan had ze niet voor zichzelf ingestaan. Net zoals dat bij Chris het geval was, als ze Roran iets aan zouden doen tenminste. Nee, dan waren het geen lieverdjes meer, niet meer de bekende mensen van televisie die erg charmerend waren. Ook liet de man haar los, waarna Arya langs de mannen heen rende, op weg naar Elena. Ondertussen trok ze ook een sjaal mee, die ze onmiddellijk om haar litteken wikkelde, zodat de rest van de kamer dat niet zou zien. Eenmaal bij het kleine meisje aangekomen, bleek ze nog te slapen en lichtjes glimlachte. Daarna liep ze naar Levi toe en ging achter hem staan. 'Nooit een mooi gezichtje vertrouwen, dan kom je niet ver mee.'

Levi kwam binnen. Richtte zijn pistool op de politieagent bij Arya en bedreigde deze, waarna ze losgelaten werd en naar boven vluchtte. Dacht ze tenminste te zien, Christianne wist het niet helemaal zeker want de sterretjes zorgden ervoor dat alles nogal wazig was. Nee, ze was niet zacht met haar hoofd tegen de muur aan gekomen, zeker niet. Een harde knal gaf aan dat de achterdeur eruit getrapt was en de agent die haar tegen de muur had getrapt, werd onder schot genomen door Roran. Of, ze dacht dat het Roran was. Hij leek er anders aardig veel op. Nee, het was Roran wel, niemand anders kon lachen om de dingen die Levi zei en het overleven. Misschien Arya. Maar die was boven, dus was het niet. Wist zij veel, ze had verschrikkelijk veel pijn en haar polsen zaten vastgebonden, nog steeds.

Ze werd losgelaten, wat betekende dat de agent nog niet dood wilde. 'Dat dacht ik ook,' gromde Levi naar de man, zonder het pistool ergens anders op te richten dan op diens voorhoofd. Arya was ervandoor gegaan, maar hij wist wel zeker dat ze zo weer terug zou komen. Ze kon nu toch nergens anders heen en haar beste vriendin lag halfbewusteloos op de grond. Zie je, daar was ze al weer en ditmaal ging ze bij Levi staan, misschien iets achter hem. Nou ja, was mogelijk, moest ze zelf weten. Eigenlijk wilde hij het liefst een kogel door hun kop knallen, maar daar zou Elena waarschijnlijk wakker van worden en dat wilde hij niet. Oh, Arya leidde hem eventjes af met haar opmerking, hoewel die tegen de agenten gericht was. 'Arya, heb je ergens hier een stevig stuk touw liggen? Ik neem aan dat je liever niet hebt dat we ze afschieten, of wel dan?' Hij vroeg het haar zelfs. Als een normale, beleefde man. Hij vroeg het haar gewoon en ja, dat was iets nieuws. Nee, Arya vroeg hij wel vaker iets. Was anders dan bij Roran of bij wie dan ook. Maakte niet uit.

'Arya, heb je ergens hier een stevig stuk touw liggen? Ik neem aan dat je liever niet hebt dat we ze afschieten, of wel dan?' Nou, eigenlijk zou ze dat niet erg vinden hoor. 'Heb je geen geluidsdemper dan? Die dingen bestaan toch? Zolang je Elena niet wakker maakt, maakt het mij niet zoveel uit of je ze neer schiet of niet.' Opeens zag ze de blik van de agent en ze schoot in de lach. 'Wat nou, ben ik sadistischer dan je dacht? Krijg je ervan als je iets hebt met een moordenaar, hè.' Zonder te denken aan wat Levi kon vinden, gaf ze hem een kus op zijn wang en huppelde weg, om even later toch weer met een touw terug te komen. Waarna ze even niet wist hoe ze dit ging doen. Zij kon totaal geen knopen leggen, daar had ze echt Levi voor nodig, maar hij had het pistool vast.

Ondertussen vond Roran dat Christianne al lang genoeg op de grond lag met handboeien aan. Daar moest maar eens iets aan veranderd worden. Terwijl hij de agent nog steeds onder schot hield, stal hij diens sleutels en maakte de handen van het meisje los. Waarna hij de handen van de agent op zijn rug draaide en ze met zijn eigen handboeien vast maakte. Dat waren toch best handige dingen, je moest alleen weten hoe ze te gebruiken. Nu waren dus alleen nog Levi en hij gewapend en in staat iets te doen, want die andere agent zou het niet in zijn hoofd moeten halen. Zelfs Arya was op dit moment niet vergevingsgezind, hoewel hij wel het idee had dat ze iets voor hen probeerde te verbergen. Maakte niet uit. 'Ik vertrouw erop dat je dit prima zelf af kan, Levi.' Mompelde hij hem toe, om daarna zijn pistool op te bergen en Chris in zijn armen te tillen.