Samuel VS Shira

Zijn vingers, die harder in haar lichaam duwden en zijn lippen, die haar hals zochten en daar kusjes drukten. Hoewel, ook zijn tanden gingen daar aan het werk en dat vond ze in het geheel niet erg. Ze voelde ook hoe hij aarzelend haar shirt pakte, iets omhoog trok, maar niet over haar hoofd uittrok. Ze glimlachte om de toch wel heel erg schattige aarzeling die hij toonde, die aarzeling die ze schattig aan hem vond. Was hij altijd zeker, altijd duidelijk en wist hij wat hij wilde, dan zouden ze nooit zo ver gekomen zijn. Dan was ze waarschijnlijk al dood geweest, als één van de vele slachtoffers. Nee, daar moest ze niet aan denken, dat was nergens voor nodig. Het was nu eenmaal niet zo en zo zou het ook niet zijn, want morgen gingen ze opnieuw een nieuwe uitdaging aan, die het leven alleen maar mooier zou maken. Ze glimlachte, maakte zich even van hem los om zijn shirt uit te trekken, aangezien het dan voor haar makkelijker werd om haar handen over zijn lichaam te laten glijden. En, natuurlijk had ze zo een beter en mooier uitzicht, hoewel ze dat eigenlijk sowieso al had als Sam voor haar stond, dat maakte niet uit. Nou ja, het was nu nog net iets beter, dat was altijd mogelijk en dat was nu dus ook het geval. Ze drukte haar lippen weer tegen de zijne en liet haar tong al snel tussen zijn lippen door glijden, op zoek naar zijn tong. Het was allemaal zo geweldig, alles was weer geweldig. Ze zag gewoon nul negatieve dingen in de toekomst, alleen maar mooie dingen en voordat ze Sam leerde kennen, was haar hele leven een negatief ding geweest. Dat was toch aardig vreemd, aangezien het in eerste instantie zijn intentie was geweest om... Nee, niet aan denken, want dat was niet wat er uiteindelijk gebeurd was. Ze was blij dat de bank breed genoeg was voor hem om op te liggen en ze was blij dat ze hier was op dit moment, punt. De rest was allemaal stomme bijzaak die niet van belang was voor haar verdere leven.

Hij liet gewillig toe hoe ze zijn shirt verwijderde en kopieerde daarna haar gedrag door hetzelfde te doen. Hij gooide echter haar shirt achter zich neer, waarna hij zijn lippen weer op de hare drukte, zachtjes met haar tong speelde en haar soms even plaagde door zich nét een klein beetje in te houden. Hoe lang duurde een zwangerschap precies? Negen maand? Ja, zoiets. God, negen maand zonder dit. Nou ja, hield hij wel vol. Hij had uiteindelijk haar lippen nog, waar hij ook al heel tevreden mee was. Zijn handen gingen weer naar de sluiting van haar bh, waarna hij deze makkelijk opende en voorzichtig de bandjes over haar schouders liet glijden, ze een voor een van haar beide armen haalde, zonder haar lippen een moment los te laten. Zijn hand tastte naar een hendel dat ergens aan de bank bevestigd moest zijn, waarna hij deze vond en naar beneden drukte, waardoor de leuning ook zakte. Meer plaats, zou misschien nodig zijn. Was vast nodig, gezien ze anders het hele bed gebruikten en dit net iets krapper was. Nou ja, maakte niet zoveel uit. Hij volgde nog steeds haar tempo, zij bepaalde wat er gebeurde. Hoefde niet meer te zijn dan dit voor hem, maakte niet uit. Zoals hij eerder vermeldde, waren haar lippen voldoende. Meer dan voldoende. Of het nu meer dan dit was of minder, alles was fijn. Het was wat Shira wilde, zij bepaalde vandaag wat er op de planning stond en hij zou zich daaraan houden, zonder te klagen. Zijn handen verplaatsten zich naar haar ribben, klemden zich om de huid net onder haar borsten heen, niet te hard, niet te zacht. Duidelijk voelbaar, gewoon zoals eerder.

Ze wist dat haar ribben nog steeds goed telbaar waren, maar dat was niet de reden dat Sam zijn vingers daar geplaatst had en dat wist ze wel, net zoals dat hij wist dat haar ribben toch voor altijd te tellen zouden zijn en dat daar niets aan zou veranderen, zo was ze nu eenmaal gebouwd. Nee, daar moest ze zich nu niet druk om maken, want nu was ze hier samen met Sam en dat was beter dan wat dan ook op deze hele wereld. Ja, Sam was beter dan alles, dat was gewoon een feit en geen mening. Ze hield van hem en zijn lichaam en zijn woorden en zijn... Nou ja, gewoon van zijn alles, dat was ook wel voldoende want dat was al razend veel. Ze hield razend veel van hem. Haar shirt en bh waren nu ook van haar lichaam verwijderd en dat betekende dat hun beide bovenlichamen nu ontbloot waren, dat ze beiden precies halfnaakt waren. Ze hield van hem, ze hield razend veel van hem en nu ook, toen ze haar lippen in zijn hals drukte, zacht in de huid beet en dit proces bleef herhalen, hoewel ze niet al te veel later haar gewicht zo verplaatste dat zij op de bank lag, met Sam bovenop haar. Zij mocht beslissen wat ze vandaag gingen doen en ze besloot dat Sam de leiding nam, want daar was hij beter in dan zij, zij was een volger. Vooral van Sam, ze volgde zijn bewegingen met alle plezier van de wereld en dat wist hij, dat mocht hij weten. Dat wist hij ook wel, daar was ze vrij zeker van. Straks zou dit niet meer gaan, dan zou ze waarschijnlijk andere zaken aan haar hoofd hebben en dat was natuurlijk ook wel eens een frisse afleiding, maar dat maakte niet dat ze dit niet meer hoefde te hebben, eigenlijk. Ze wilde altijd wel wat van Sam hebben en daarom wilde ze er nu nog even van genieten, omdat het straks misschien heel lang niet zou kunnen. Ze genoot sowieso van Sam, nu ook weer. Het kleine onschuldige meisje en de gek die haar in huis gehaald had. Nou ja, dat was niet geheel meer van toepassing op hen, of wel dan? Zij vond in ieder geval niet.

Hij genoot van de lippen in zijn hals, de zachte aanrakingen van hun huiden. Hij genoot van elk moment dat ze samen hadden en liet zich ook gewillig verplaatsen. Shira was geen leider, nooit geweest en dat maakte ze nu nog een keer duidelijk. Niet dat hij het heel erg vond, dat niet. Maar het feit dat hij de leiding mocht nemen, bracht hem wel op een ander soort plan dan de bank. Hij tilde het meisje op, waarna hij naar de gang liep en alle spullen die op de kast stond er met zijn hand af veegde. Nou ja, erg belangrijk waren die dingen niet, dus of ze de val overleefden maakte hem niet uit. Hij zette het meisje op de kast, waarna hij haar nog iets dichter tegen zich aantrok zodat ze prima zat. 'Als het niet comfortabel zit moet je het zeggen hoor, dan breng ik je wel ergens anders heen.' Nou ja, ze was sterker, misschien nog sterker dan eerst. Minder zwak in alle opzichten, dus misschien was het hele voorzichtige gedoe voorbij. Hij legde zijn handen om haar heen, tegen haar onderrug en drukte toen weer wat kusjes in haar hals. Hij zou wel nog voorzichtig zijn hoor, maar gewoon iets minder. Wacht, het was niet logisch wat hij zei. Hij zou gewoon niet te veel rekening houden met het feit dat ze ooit zo zwak was geweest, want nu was dat niet meer zo. Was het zo iets logischer? Ja, dacht hij wel. Nou ja, maakte ook niet uit. Hij zou gewoon even luisteren naar wat zij hier van vond en dan zagen ze nog wel, hij kon haar uiteindelijk ook nog altijd terugbrengen naar de bank als ze dat wilde. Mocht ze zelf weten en zelf zeggen ook, wist ze wel. Had ze altijd al geweten trouwens. Hij drukte zijn lippen op haar voorhoofd en keek het meisje toen even aan, waarna hij voorzichtig glimlachte.

Haar ogen werden eventjes groot van verbazing toen hij haar optilde en haar ergens anders naartoe bracht, aangezien ze er maar vrij weinig van begreep. Toch bleef ze zich aan hem vasthouden en toen hij de spullen op de kast mishandelde, keek ze eventjes raar op maar ze zei er verder niets over want nou ja, waarom zou ze? Het maakte haar niet zo heel veel uit want ze was toch samen met Sam, ze was samen met hem en dat vond ze al het beste dat ze kon krijgen en ze hoefde dan ook niet meer. Ze schudde haar hoofd toen hij voorstelde haar anders weer te verplaatsen en verschoof een heel klein beetje over de kast, zodat ze nog net iets beter zat en daarna gaf ze zich over aan zijn aanrakingen, zijn lippen. Ze hoefde niet per sé de leiding te hebben, niet als Sam haar kon leiden. Zijn leiding volgde ze graag en nu ook weer, terwijl zij op de kast zat, dicht bij Sam. Ze wist niet wat hij van plan was, wat hij wilde doen, maar ze volgde hem omdat ze van hem hield en hem vertrouwde. Ze voelde zijn handen om haar heen en zijn lippen tegen haar voorhoofd, zijn aanrakingen die zowel zacht als ruw tegelijk waren en waar ze zo van hield. Hij was Sam en Sam was nu eenmaal ruw en zacht tegelijk en ze wilde niet anders, ze wilde hem en alleen hem. Ze glimlachte toen hij naar haar keek en zijn mondhoeken omhoog krulde. Ze legde haar handen opnieuw om hem heen, haar hoofd in zijn hals. Wat er nu ging gebeuren, lag totaal aan hem en het was zijn keuze, zij had die net afgestaan. Maakte haar vrij weinig of niets uit, eigenlijk. Hoewel ze wel graag van dit moment wilde genieten, want straks kon dat niet meer en natuurlijk, ze kregen er samen iets geweldigs voor terug, maar dat betekende niet dat dit soort momenten niet meer hoefden, of wel dan? Nou ja, niet te veel over nadenken nu, er waren veel betere dingen waar ze zich nu druk om kon en mocht maken.

Hij voelde haar handen om zich heen, haar hoofd bij zijn hals. Lieve, kleine Shira. Zijn handen streelden haar zachte haren, liepen toen langs haar schouders verder naar beneden en bleven op haar heupen liggen, ongeveer. Ze schoven nog iets verder en duwden zachtjes haar broek omlaag, voorzichtig, zodat ze zich nog altijd terug kon trekken wanneer dat nodig was. Of ja, ongeveer. Ze was nu naakt, want in de tijd dat hij haar broek omlaag had geschoven, had hij hetzelfde gedaan voor haar overige ondergoed. Hij drukte zijn lippen weer op de hare, waarna hij zijn beide handen tegen de muur plaatste. Hij grinnikte even, waarna hij het meisje weer optilde en opnieuw op de bank legde, waarna hij boven haar ging hangen en zachte kusjes op haar buik drukte, waarbij zijn tong af en toe ook haar huid raakte. Hij ging steeds verder naar beneden, waarna hij voorzichtig kusjes op de binnenkant van haar dijen drukte, waarna hij met zijn handen zacht over haar buik streelde. Uiteindelijk liet hij zijn tong één keer over misschien wel één van de gevoeligste plekken van haar lichaam glijden (dit is awkward om te typen maar je weet wel waar doei ) en ging daarna weer naar boven, om zijn lippen weer op de hare te drukken. Hij streelde weer heel even haar haren, waarna hij opnieuw haar lippen zoende. Hij hield van haar zoals hij nog nooit van iemand had gehouden, op een manier waarop hij nooit van iemand zou kunnen houden. Shira was alles voor hem, echt alles. Nou ja, misschien bracht hij haar straks wel terug naar de kast, maar voor nu was dit gewoon even handiger. Ze konden hier ook wel blijven liggen hoor, lag eraan wat Shira wilde. Kleine, schattige Shira die nu onder hem lag, puur omdat zij de leiding niet wilde nemen en hij dat ook niet van haar verwachtte. Hij zou het niet erg vinden wanneer ze dat wel deed hoor, maar het hoefde niet en was ook prima zo.

Ze vond het niet erg dat hij haar nu van haar laatste kledingstukken ontdeed, ze vond het niet erg om naakt te zijn en ze vond het helemaal niet erg zijn lippen tegen die van haar te voelen. Ook vond ze het niet erg dat Sam haar weer optilde en haar toch weer terug op de bank legde, want zoals ze al eerder had gezegd: ze volgde zijn leiding graag, ze was al blij om gewoon bij hem te zijn. De macht die ze uit handen had gegeven, was ze nu helemaal kwijt. Machteloos vanaf het moment dat ze zijn lippen en tong op haar buik voelde. Vanaf dat moment rees haar ademhaling lichtjes, vooral toen ze voelde dat hij nog verder naar onderen bewoog en de binnenkant van haar dijen kuste. Ze wist nog steeds niet waar hij eigenlijk mee bezig was, maar het voelde goed en toen hij zich verder verplaatste, voelde ze hoe de haartjes over haar gehele lichaam overeind gingen staan. Het was... kort. Maar ze kon geen ander woord dan "lekker" gebruiken om dit te omschrijven, hoewel het misschien plat klonk. Een geluidje rolde over haar lippen, maar dat werd bijna gedempt doordat Sam zijn aandacht alweer verplaatste van haar intieme gedeelte ( ) naar haar lippen en kuste die. Hij had iets gedaan wat zij niet verwacht had, hij had iets gedaan waar ze zelfs nog nooit gedachten aan gewijd had. Niet dat ze het niet onprettig gevonden had hoor, nee. Het was heerlijk en opwindend geweest en nou ja, het werd nu lastig om haar gedachten en lichaam onder controle te houden. Ze gleed met de lijnen van zijn lichaam mee naar de rand van zijn broek en schoof die naar beneden, totdat ze er niet meer goed bij kon. Op dat moment begon ze haar voeten te gebruiken en trapte ze zijn broek uit, zodat hij alleen nog maar een boxershort droeg. Zij wist niet hoe ver hij echt wilde gaan, maar zij had geen nood om er woorden aan te verspillen, woorden die toch weer razendsnel vergeten zouden worden.

    

Hij liet gewillig toe hoe ze zijn broek uitstampte, genoot van de zachte geluiden die haar mond verlieten en genoot er nog meer van om die te smoren met zijn lippen, of enigszins te dempen. Hij tilde het meisje opnieuw op, drukte een paar kusjes in haar hals en zette haar weer neer op de kast. Hij verwijderde eigenhandig zijn overige kleding en drukte weer zacht een kus op haar lippen. 'Als je ergens anders heen wilt, gewoon zeggen,' fluisterde hij zachtjes, waarna hij zich voorzichtig in haar drukte en een zachte zucht zijn lippen verliet. Hij liet zijn handen weer naar haar onderrug glijden, hield het meisje stevig vast en begon voorzichtig te stoten. Het was dan wel misschien de laatste keer voor een tijdje, maar hij had het er voor over en dan zouden ze het nu gewoon nog net iets fijner bevinden. Daarbij gold ook dat, wanneer Shira dit niet heel prettig vond, ze het ook altijd mocht zeggen. Wist ze ook, want hij had het haar al vaker gezegd en zijn woorden waren nog altijd van toepassing. Hij kon er niets aan doen dat ook hele zachte geluidjes zijn lippen verlieten en om ook deze te dempen, drukte hij zijn lippen weer op die van Shira, streelde zijn tong zachtjes over de hare, waarna hij het tempo een klein beetje opdreef. Hij hield van haar, niet alleen om deze momenten, maar om alle, kleine dingen. Alles aan haar maakte dat zijn hart net iets sneller klopte en alles aan haar maakte ook dat hij zich geweldig voelde wanneer zij in de buurt was. Dat er binnenkort nog iemand zou zijn bij wie hij dat zou voelen, leek bijna onwerkelijk. Al zou het een andere soort liefde zijn, ongeveer. Hij zou gewoon twee personen hebben waar hij alles voor zou doen en alles voor zou opgeven. Hij had nooit echt gedacht dat hij het zou willen, had nooit echt een kinderwens gehad, maar dat was allemaal voor de komst van Shira geweest. Hij keek er nu wel naar uit en hij wist zeker dat dat bij Shira ook zo was.

Van de bank weer terug naar de kast, waar ze weer op kwam te zitten. Ze had niet veel tijd om erover na te denken, aangezien al haar gedachten verdreven werden toen ze Sam voelde. Zijn lichaam zo dicht bij dat van haar en de bewegingen die hij maakte, ze werd er gek van verliefdheid door. Nou ja, ze was al gek en verliefd was ze ook, dus zo veel erger kon het niet worden, zou je zeggen. Tegendeel was het geval, ze kon wel nog gekker en verliefder worden, tja. Wat zei hij ook al weer? Als ze ergens anders heen wilde? Nee, hier was prima, het hoefde niet anders te zijn dan het nu was. De zachte geluiden die ze hoorde, hoewel gedempt door het feit dat Sam zijn lippen tegen die van haar gedrukt hield, gaven aan dat hij het net zo heerlijk vond als zij want ja, zij bleef ook niet geheel stil. Hoewel hun lippen met elkaar verbonden waren en hun tongen elkaar bezighielden, waren de zachte geluiden die zij maakte en de geluiden die hij maakte alsnog hoorbaar en toen zijn tempo versnelde, ging het volume van de gedempte geluiden in ieder geval van haar kant, iets omhoog. Ze vond het heerlijk en koesterde al deze momenten, simpelweg omdat ze de mooiste momenten van haar leven vormden, samen met alle andere mooie momenten die zij en Sam meemaakten, dus ook de komende maanden, jaren. Een klein kindje, een baby'tje. Het klonk raar en nu kon ze zich niet voorstellen dat ze over enkele maanden met een gezwollen buik rond zou kunnen lopen. Het was raar, maar wanneer de dingen ook maar een beetje mee zaten, zou het gebeuren en ze wilde dat het zou gebeuren. Alle momenten koesteren, zowel deze als de vorige en de komende. Haar handen lagen nog om zijn nek heen, zorgden dat hij dicht bij haar bleef en ze bewoog mee op zijn bewegingen, ze volgde zijn leiding. En het was goed, alles was goed met Sam. Ze hield nu eenmaal heel erg veel van hem. Dan was alles goed.

Hij wist niet precies hoe het kon, maar deze momenten met Shira leken steeds geweldiger te worden. Ze waren altijd al geweldig geweest hoor, maar op de één of andere manier leek hij de nieuwere momenten altijd meer te koesteren. Misschien wegens de plannen, misschien omdat er nu geen onzekerheden meer speelden, hij wist het niet. Maakte niet uit, hij had haar, zij had hem en alles was goed. Zou goed blijven. Hij voelde haar handen in zijn hals, hem bij haar lichaam houdend. Niet dat hij weer weg zou willen, helemaal niet. Nooit. Niet nu, niet morgen, niet over een jaar of drie. Gewoon nooit. Hij wist nu wat het was om iemand op een andere manier lief te hebben en dat gevoel wilde hij alleen nog maar met haar delen, met niemand anders. En om dat waar te maken, mocht hij Shira niet laten gaan. Mocht zij hem niet laten gaan, maar als er één ding zeker was, was het het feit dat hij nooit meer weg zou willen. Hij legde zijn handen nog iets steviger om haar onderrug heen, om haar nog iets dichter tegen zich te drukken, waarna hij haar lippen losliet om naar haar hals te gaan, om het tempo iets op te drijven. Het was niet dat hij de nu de geluiden die uit haar mond kwamen zou kunnen smoren, maar het maakte voor hem niet uit hoe luid of stil deze precies waren. Hij wist alleen zijn eigen, zachte geluiden te smoren door zijn lippen op haar tere huid te plaatsen, zijn ene hand van haar rug naar haar dij te verplaatsen en deze zachtjes streelde, zijn vingers zacht in haar huid drukte. Niet dwingend, gewoon aanwezig. Hij bleef kusjes in haar hals drukken, sommigen iets ruwer dan de voorgaande, liet zijn tong soms zachtjes haar huid aanraken, waarna hij zijn lippen weer tegen de hare drukte. Hij hield van haar, zou het haar elk moment van de dag laten weten. Zelfs wanneer ze het al lang wist, hij kon het gewoon niet ontkennen. Zou hij niet eens willen, ze was van hem, hij van haar. Niet op een gedwongen manier, maar omdat het lot hen samen had gebracht. Het lot, zoals Shira dat zo vaak beschreef. Morgen, morgen zou anders worden. Op een fijne manier, puur omdat Shira bij hem was en zij hier mee had ingestemd. Nee, zij had het voorgesteld en hij was er - na een lichte aarzeling - toch op ingegaan. En nu wilde hij het ook, zeker. Geen aarzelingen meer, alleen maar zekerheid. Hij voelde zijn ademhaling versnellen, wat ervoor zorgde dat hij zijn lippen nog iets steviger op die van Shira te drukken en te voelen hoe zijn mond zachtjes protesteerde tegen het komende geluid, al wist hij het ongeveer te smoren toen hij zijn hoogtepunt had bereikt, waarna hij zachtjes glimlachte en nog even doorging om ook Shira een goed gevoel te bezorgen. Ja, dat wilde hij altijd. Bij elke gelegenheid, dus ook nu. Hij drukte zijn lippen weer in haar hals, waarna hij het tempo zachtjes liet zakken, een klein beetje maar. Had ze vorige keer ook fijn gevonden.

Zijn handen, die haar nu steviger vasthielden dan eerst. Zijn lippen, die nu niet maar haar mond bewerkten, maar zich hadden verplaatst naar haar hals, waar ze zich met de zachte huid daar bezig hielden. Het tempo, dat nog iets steeg. Ze voelde, ze voelde hem. Ze voelde de hand die naar haar dij gleed, zijn vingers die zich daar in haar huid drukten. Zijn lippen die ruwe kusjes in haar hals drukten. Sam, allemaal Sam. Ze hield van hem, van de zachte en de ruwere aanrakingen die ze voelde, van hem afkomstig. Samen waren ze één, toch nog steeds twee individuele zielen. Poëtische meisje, niet echt. Ze was gewoon gelukkig en dan gebeurden er nog wel eens rare dingen, daar kon ze ook maar weinig aan doen. Maakte niet uit, ze drukte zichzelf nog dichter tegen Sam aan en merkte dat hij zijn hoogtepunt snel zou bereiken. Ze drukte haar lippen nog enkele malen in zijn hals, beet zachtjes in de zachte huid en voelde toen hij kwam, waarna zij ook al heel snel haar hoogtepunt van genot bereikte en de snelheid van hun bewegingen vertraagde langzaam iets, maar dat was niet erg. Het was prettig geweest, zo zou het altijd zijn met Sam. Prettig, of nog beter dan prettig. Nou ja, alles met Sam was goed en zowel vandaag als morgen zouden prettig zijn, beter dan prettig. Een flauw lachje ontsnapte aan haar keel en ze legde haar hoofd tegen Sam zijn borst aan, luisterde naar zijn hartslag en haalde zo rustig mogelijk adem, hoewel deze ademhaling momenteel nog steeds vrij snel ging. Ze was dus bezig met het kalmeren, het tempo van haar ademhaling verlagen. Niet dat dat echt heel interessant was, maar toch. Misschien was dit wel de laatste keer geweest, de laatste keer in negen maanden. Of meer. Sowieso wel meer, dacht ze. Ze zou het wel missen, maar het samenzijn met Sam zou genoeg zijn om haar gelukkig te maken, dat was sowieso al iets. Een glimlachje lag nog op haar lippen en haar handen lagen nog steeds om Sam heen. Nog even nagenieten, dat mocht wel.

Hij voelde haar lichaam zachtjes schokken, waarna ze glimlachte en haar hoofd tegen zijn borst legde. Hij drukte een kus op haar kruin, waarna hij het meisje optilde en naar de bank liep, waar hij haar neerlegde en achter haar ging liggen, waarna hij een kusje op haar schouder drukte. Nou ja, het was wel zo dat hij deze momenten met haar ging missen, maar ze konden altijd nog samen slapen, zoals nu. Dicht bij elkaar liggen, huid tegen huid, zonder dat er iets meer hoefde te gebeuren. Was voor hem ook prima. Hij streelde enkele lokken haar achter haar oor, waarna hij glimlachte. Niet dat zij het echt zou merken, maar het was het gebaar dat telde. Ja, slapen. Het was iets cliché, dat wel. Na wat ze net gedaan hadden, maar goed. Op krachten komen voor morgen, dat was ongeveer de planning. Al was Shira behoorlijk aangesterkt voorbijgaande maanden, maakte niet uit. Gewoon uitrusten en dan zagen ze vanzelf wel wat de volgende dag zou brengen. Hij kwam nog even overeind om een lakentje te halen, waarna hij dat over Shira en zichzelf heen legde. Voordeel was wel dat de bank groot genoeg was, al zou hij het niet heel erg hebben gevonden om nog naar boven te lopen. Tenzij Shira het bed verkoos, moest ze maar even zeggen dan. Al betwijfelde hij wel of ze dat zou doen, goed. Maakte niet uit nu, heel even niet. Geen zorgen meer, nergens voor nodig. Op dit moment dan. Hij dacht trouwens wel dat het goed zou komen, morgen, overmorgen. De dag die daarop volgde. Goed, maakte niet meer uit. Hij trok Shira nog iets dichter tegen zich aan, sloeg zijn armen om haar heen en sloot zijn ogen, waarna zijn ademhaling het eerdere ritme weer volgde.

Ze had haar ogen nog gesloten, maar dat betekende niet dat ze nog sliep. Ze ademde nog steeds alsof haar lichaam in diepe rust was, maar dat was het niet. Ze was wakker, voelde hoe zijn lichaam dicht tegen dat van haar aan lag en dacht terug aan gisteren. Door aan gisteren te denken, dacht ze ook weer aan wat hen vandaag te wachten stond. Vandaag toch? Ze opende haar ogen, keek naar de klok die ze vanuit hier precies kon zien. Ja, vandaag stond hen ook weer heel wat te wachten. Ze kon dan ook niet ontkennen dat ze er lichte angst voor had, hoewel ze tegelijkertijd ook met brandende nieuwsgierigheid uitkeek naar wat er zou gaan gebeuren vandaag. En de komende dagen, weken. Een glimlachje, waarna ze haar ogen weer sloot en nog eventjes tegen het warme lichaam naast haar aan kroop. Nog eventjes, straks moesten ze overeind komen en zich klaar gaan maken, weer kleding aantrekken. Hoe zou het gaan lopen? Ze wist het niet, had er geen idee van en voelde de lichte knoop van nervositeit zich aantrekken in haar maag. Nee, niet te veel over nadenken. Ze waren samen, ze zouden dit samen kunnen. Sam zou haar helpen en zij zou hem helpen, alles zou kunnen en ze zouden gelukkig zijn, nog gelukkiger dan ze n al waren. Ze krulde zich nog eventjes tegen hem op, bleef zo liggen, met dichtgeknepen ogen. Straks, straks. Nu nog niet want nu was niet het moment, hij sliep nog dacht ze. Dat wilde ze dan ook nog even zo laten, want als hij merkte dat ze gespannen was, zou hij dat ook worden en dat wilde ze niet, dat was totaal niet de bedoeling want ze moesten nog een hele dag vol spanning doorstaan, samen. Samen. Zie je, het zou allemaal vanzelf goed komen. Een glimlachje, ogen die gesloten bleven en verder niets. Verder was er niets. Nu even niet, in ieder geval. Sam was er, zij was er. Dat telde als enige en dat zou ook als enige blijven tellen. Hoe laat was die afspraak eigenlijk? Wist zij niet, wist hij hopelijk wel. Anders kwamen ze misschien te laat en dat zou niet bevorderlijk zijn voor wat dan ook. Misschien moest ze hem toch maar wakker maken. Nee, toch niet. Het kwam wel goed.

Hij voelde hoe Shira wakker werd, haar lichaam iets actiever werd dan het eerder was geweest en hoe haar zachte huid weer tegen de zijne lag. Hij sloeg zijn arm om haar heen, trok haar nog iets dichter tegen zich aan en drukte, net zoals hij dat gisterenavond had gedaan, een kus op haar schouder. Vandaag, vandaag zou het gebeuren. Al hadden ze nog wel wat tijd, het was nu tien uur en ze hadden een afspraak om twee uur. Dat was nog wel even, kwam wel goed. 'Lekker geslapen?' vroeg hij, waarna hij iets overeind kwam en zo Shira's gezicht kon zien. Hij zag wel dat ze lichtjes gespannen was, was hij ook namelijk. Het was voor hem een onbekende situatie en normaal gezien zou hij zich daar nooit zomaar instorten, maar het zou Shira gelukkig maken en hijzelf wilde het ook. Alleen maar voordelen, daarvoor kon hij het kleine obstakel wel overwinnen. Het kon tenslotte niet zo erg zijn, misschien alleen een beetje persoonlijke vragen en dat was het. Hij geloofde ook wel dat Shira meer zou praten en een aantal dingen zou uitleggen of tenminste, dat hoopte hij. Hij wist niet of ze echt goed was met woorden, al klonk alles wat ze zei wel als muziek in zijn oren. Nou ja, hij was anders. Ze zagen het vanzelf wel. Het was tenslotte gewoon een afspraak met een persoon die niets meer wist over de gehele situatie en dat ook niet hoefde te weten. Voor hem waren ze een wit, onbeschreven blad. Het kwam wel goed, zorgen waren op dit moment nergens voor nodig en dat zouden ze ook nooit meer zijn, vandaag toch niet. 'Om twee uur is de afspraak, dus je hebt nog wel even tijd om de dingen te doen die je wilt doen. Als ik het me goed herinner, staan er nog wat aardbeien in de koelkast.' Hij drukte nog een kus op haar wang, waarna hij opstond en de kleding die op de grond lag opraapte. Hij zou straks wel even douchen en kleding aantrekken, nog vier uur. Kwam wel goed. Tijd was niet echt een probleem, want ze hadden alle tijd van de wereld.

Hij was toch wakker, dat merkte ze doordat ook hij iets bewoog, zijn armen steviger rond haar heen sloeg en een kus op haar schouder drukte. Of ze lekker geslapen had, een vraag die hij 's ochtends wel vaker stelde. 'Ja,' mompelde ze zacht, 'altijd als ik bij jou ben toch?' Ze draaide naar hem toe, merkte dat hij naar haar keek en glimlachte, waardoor haar gezicht iets leek te ontspannen. Niet dat de spanning zelf afnam, het zou alleen zo lijken en dat was al voldoende, want ze wilde niet dat Sam ook gespannen raakte. Hoewel hij dat al was natuurlijk, niemand kwam ongeschonden onder zoiets uit. Het was echter niet goed om dat nog verder te stimuleren, daar zou het niet makkelijker van worden. Ze sloot haar ogen weer, slechts heel even omdat hij overeind kwam, haar vertelde wanneer de afspraak was en dat betekende dat ze nog vier uur had, vier uur om te stressen. Enige remedie die ze tegen stress kende was vergeten, maar dat kon nog wel eens lastig worden. Eerst kwam ook zij overeind en ze merkte dat ze nog steeds naakt was, zo waren ze 's nachts ook gaan slapen. Niet dat ze het erg vond hoor, daar niet van. Ze trok alleen wel lingerie aan voordat ze zich naar de keuken bewoog, het bakje aardbeien uit de koelkast pakte. Ze had dan wel het gevoel dat ze nauwelijks iets zou kunnen eten, nauwelijks een hap door haar keel zou kunnen krijgen, ze moest toch echt wat naar binnen werken. Anders zou haar lichaam sowieso ongeschikt bevonden worden voor het dragen van een kind, wat ze sowieso wilde vermijden. Dus langzaam begon ze de kroontjes van enkele aardbeien te pulken, om ze daarna op te eten. Het was wel lekker, dat moest ze toegeven. Niet dat ze veel naar binnen kreeg, maar dat had ze al voorspeld en dus zette ze het bakje na enkele minuten ook weer weg. Het was meer dan niets en dat was al heel veel voor haar doen. Nog drie uur en drie kwartier.