TinnBimm VS. Sterre -2-

Na een ruime tien minuten onder de douche, kreeg hij het gevoel zichzelf weer onder controle te hebben. Tien minuten. Tien minuten was te veel. God, dit was niet gezond meer. In het ziekenhuis had hij moeite gehad, maar het was hier nog ongeveer tien keer zo moeilijk om zich te beheersen dan daar. Loslopende wild. Of zo. Nee, dat mocht hij niet denken. Dat was té erg. Veel te erg. Hij haalde even adem en draaide de douche uit, waarna hij onder de douche vandaan kwam en zich afdroogde, zijn kleren aantrok en even rustig ademhaalde. Hij zou gewoon naar beneden gaan, een pizzeria uitzoeken, aan Andreas vragen wat hij wilde en dan bestellen, klaar. Vanavond zou hij één of twee glaasjes drinken, niet meer. Anders zouden er dingen gebeuren waar hij later spijt van had.

Ik draaide de dop van mijn flesje en nam al meteen een grote slok, waarna ik even op de bank ging zitten. Kwestie hem niet weer tegen de komen per toeval. Gelukkig was het een comfortabele bank, dus kon ik ook redelijk normaal zitten. Al voelde het nog wel ongemakkelijk, zeker wanneer hij naar beneden zou komen. Misschien moest ik toch maar weer naar boven gaan? Of was dat asociaal? Ja, dat was het. Mezelf afzonderen was ook niet echt een oplossing, want dan zou dit 'probleem' nooit vanzelf verdwijnen. Ongemakkelijk keek ik van links naar rechts, niet wetend wat ik straks zou doen. Praten, misschien ja, als er wat uitkwam. Misschien begon hij wel met praten, dan was antwoorden niet zo moeilijk. Hoopte ik. Goed, we zagen wel weer op het moment zelf.

Nadat hij zijn vieze sportkleren in de was had gegooid, opende hij de deur van de badkamer en hij liep de trap af, waar hij direct zag dat Andreas op de bank zat. Oké, rustig blijven. Hij wierp een blik op de klok en besloot dat hij wel wat te eten kon bestellen. Toch? In ieder geval kon hij een pizzeria zoeken en bellen. 'Wat voor een pizza wil je?' vroeg hij, zonder Andreas aan te kijken. Hij pakte de gouden gids en zocht met zijn ogen de lijsten af, hoewel hij misschien net zo makkelijk op internet had kunnen zoeken. Nou ja. Hij hield van boeken. Kon hij ook niets aan doen. Hoewel internet een stuk sneller was, kon hij het niet over zijn hart verkrijgen zijn boeken weg te doen. Zelfs de gouden gids niet. Al snel had hij een geschikte pizzeria gevonden.

'Mozzarella is mijn favoriet.' Ik liet mijn blik even langs hem gaan, waarna ik zag dat hij de gouden gids had. Ik moest even lachen om hem zo te zien zoeken, het was best schattig aangezien hij ook wel wist dat internet ook bestond. Ik volgde zijn bewegingen en toen hij op de juiste pagina was, keek ik een beetje omhoog, om daarna mijn blik te verplaatsen naar de vloer. 'Welke neem jij?' vroeg ik om het toch niet zo ongemakkelijk te laten voelen, misschien was dit ook een goede manier om het gesprek op gang te brengen. Nee, dat probeerde ik al zo vaak. In het ziekenhuis dan, hier was het heel wat anders. 'De slaapkamer is ook prima trouwens, nog eens bedankt,' voegde ik eraan toe.

'Mozzarella voor jou, Calzone voor mij,' antwoordde Eliah als antwoord op die vraag. Dubbelgeklapte pizza met heel veel erin. Alles wat je wilde. Heerlijk. 'Ik neem aan dat je het niet prettig vind als ik binnen rook, dus ik ga even roken en bestel dan gelijk,' zei hij, waarna hij overeind kwam. Dit gaf hem weer excuus om even rustig adem te halen en een sigaret, nou ja, daar snakte hij momenteel wel naar. Andreas maakte het hem gewoon te moeilijk. Buiten een sigaret roken en bestellen leek hem nu gewoon even de beste optie, daarna zou hij wel iets van een pepermuntje nemen om zijn rooklucht te verdrijven. Natuurlijk was het een slechte gewoonte, wist hij ook wel. Nou ja. Misschien stopte hij ooit nog wel eens. Niet nu.

Ik mompelde even wat onverstaanbaar toen hij over roken begon. 'Is goed,' fluisterde ik toen. Hij was dus een roker, geweldig. Zie je, iedereen, hoe perfect ze ook leken, heeft wel een afknapper. Ik slaakte een geërgerde zucht toen ik dacht dat hij naar buiten was en keek toen even rond in het huis, op zoek naar iets wat er op zou kunnen wijzen dat ik dit eerder had kunnen zien. Nou, er was niets. Wat gelukkig wel een voordeel was aangezien hier geen rooklucht hing. Maar toch, een persoon zoeken die rookt is niet fijn. Ik kan het weten. Ik liet mijn hoofd op de leuning achter me rusten en dacht even na, over alles. Nou, het was een afknapper, maar wat maakte dat uit voor mij? Alsof we ooit iets zouden krijgen. Nee, dat niet. Nouja, gelukkig was die afknapper wel even goed om mijn gevoelens even niet de bovenhand te laten nemen.

In de achtertuin stond een tuintafel met een asbak en hij stak een sigaret op, waarna hij zijn mobiel pakte en het nummer van de pizzeria belde. Terwijl het ding overging, nam hij een trekje van de sigaret. Ja, het was verschrikkelijk smerig, maar het was een oude gewoonte van hem. Hij was ermee begonnen toen hij zijn ouders had moeten vertellen dat hij homo was, omdat hij zo gespannen was en hij was er nooit meer mee gestopt, hoewel hij nu niet meer zo veel rookte als vroeger.
Er werd opgenomen en koeltjes gaf Eliah de bestelling door, waarna hij te horen kreeg dat er over een halfuur een bezorger zou komen. Op de achtergrond hoorde hij geschreeuw, dus waarschijnlijk was het wel druk. Nou ja, zou hem een zorg zijn. Hij hing op en nam nog een laatste trek van de sigaret, waarna hij deze doofde in de asbak. Hij had niet het gevoel dat Andreas van rokers hield, maar als Andreas het gewoon zei, zou Eliah er meer rekening mee kunnen houden. Nu ging hij weer naar binnen en stopte hij een pepermuntje in zijn mond, legde hij zijn vest bij zijn schoenen en ging hij de woonkamer weer in. 'Geregeld,' meldde hij, overbodig.

'Prima, ik begin namelijk trek te krijgen.' Nou, er was gelukkig geen walm van rooklucht toen hij weer binnenkwam. Ik ging weer overeind zitten. 'Als je nog iets wil vragen, moet je dat doen,' zei ik toen. Aangezien het eens zijn beurt was om vragen te stellen en niet de mijne. Gesprekken waren altijd fijn geweest, maar ik was diegene die altijd de vragen stelde en ik denk dat Eliah het ook leuk vond om te vragen wat hij wilde. Of ik had het mis, dat kon natuurlijk ook. Maar goed, elke persoon had vragen, dus hij zou die vast ook hebben. De pizzabezorgers zouden ook niet zo lang op zich laten wachten, dus was dit ook meteen een middel om de tijd te doden. Misschien niet het meest voor de hand liggend, maar het was iets. Het was nou ook niet leuk om de hele dag op de slaapkamer te zijn.

De algemene dingen hadden ze in het ziekenhuis al wel besproken, dus dit voorstel bracht een lichte glimlach op zijn gezicht. Hij liet zich weer op de gemakkelijke stoel waar hij eerst ook op had gezeten vallen en dacht even na. Hij wist de algemene dingen al, zoals leeftijd, familie en naam. Maar verder? Niets eigenlijk. 'Heb je hobby's? Doe je sport?' vroeg hij daarom maar, waarbij hij nog geen tel naar Andreas keek en zijn blik daarna weer op iets anders richtte, hoewel hij niet eens zag wat het eigenlijk was. Het sigaretje had hem wel iets helpen ontspannen, maar veel beter was het niet geworden. Dan zou hij eerst een ton wiet moeten roken en dat deed hij liever niet, zulke dingen zijn nu eenmaal slecht voor je. Ja. Hoewel hij het niet erg vond om gewoon te roken en af en toe wat alcohol te drinken. O ja, dat moest hij zo ook even in de koelkast zetten, anders hadden ze lauwe drank.

'Sport al helemaal niet, hobby's, nouja, niet zo heel veel. Ik lees graag, dus als je een goed boek kent. Verder, nouja, niet zo heel interessante dingen.' Nou, lezen, wat een interessante hobby Andreas, dit heb je weer goed gedaan. Als kind had ik wel wat meer hobby's, maar die doen er nu niet meer toe. Dat waren uiteindelijk ook niet echt hobby's te noemen, schelpen verzamelen, tekenen en door de straten rennen. Nee, dat was net iets te vreemd. Dit was toch alweer een stap in de richting van een normaal gesprek. Hoopte ik, want in het ziekenhuis waren het niet anders dan ongemakkelijke momenten. Hier ook, maar nu niet, even niet. 'Heb jij een leuke hobby, trouwens? Naast hardlopen?' vroeg ik tenslotte. En ik stelde alweer een vraag.

Een wat bredere glimlach speelde rond zijn lippen toen hij dat hoorde. 'Lezen?' Niet sarcastisch, hij was slechts verbaasd. Een grote collectie boeken ging schuil in de boekenkast die in zijn kamer stond. Dat zou hij later nog wel eens melden, was nu niet interessant genoeg om te vertellen.
Over de tegenvraag moest hij even nadenken, waarna hij zijn schouders ophaalde. 'Denk het niet. Ik heb wel een collectie boeken boven, maar die heb ik allemaal al een aantal keer gelezen.' Nou, dan meldde hij toch de kast vol boeken die in zijn kamer stond, zonder te liegen. 'Vroeger deed ik ook nog atletiek, maar dat verveelde me na een jaar van hetzelfde.'
Een gewoon gesprek voeren ging wel, zolang hij Andreas niet te veel aan keek. Niet te veel. Slechts af en toe een snelle blik in de richting van de verdomd knappe jongen die op de bank zat. Heel af en toe. Wacht, het werd tijd dat hij de drank koud zou zetten. Snel kwam hij overeind. 'Nog voorkeur, of is 'alcohol' genoeg?' informeerde hij nonchalant, waarna hij wachtte.

'Een hele kast? Nou, die wil ik wel eens zien dan.' Ik had zelf maar een aantal exemplaren, ofja, toch geen hele kast vol. Best wel leuk om iemand te vinden die ook graag las, bijna niemand die ik ooit kende las graag. Alleen als het echt moest, lazen ze. Maar anders? Nee. 'Misschien kunnen me nu snel een kijkje nemen, als je dat niet erg vindt?' Atletiek, ik dacht het al, kon ik al een beetje afleiden toen ik hem net zag. 'Had je een voorkeur voor een bepaald onderdeel?' Hardlopen klonk logisch, maar er waren vast nog dingen die hij leuk vond. 'En om op dat andere te antwoorden, ik giet alles achterover,' zei ik waarna een lichte grijns op mijn gezicht speelde. Vroeger had ik bepaalde voorkeuren, maar nu was alles gewoon goed voor mij. Zolang het maar lekker was, natuurlijk.

'Je kunt zo wel meelopen, dan laat ik je de kast zien,' stelde hij voor en hij liep naar de kelder, waar hij twee flessen drank uitzocht en deze meenam naar de keuken, om ze te koelen. Daarna liep hij weer naar de woonkamer. 'Verspringen en hoogspringen,' zei hij toen, in antwoord op Andreas' vraag. Wat had hij ook al weer koud gezet? Jägermeister en gewoon bier, toch? Nou ja, hij dacht in ieder geval van wel. 'Wat voor een boeken lees je zoal?' Het was toch wel interessant dat ze beiden graag lazen. Eliah had nog niet vaak iemand ontmoet die ook graag las, geen jongens in ieder geval. Meiden wel, die lazen allemaal chicklit, maar jongens? Nee. Slechts enkele uitzonderingen had hij mogen spreken. Ach ja.

'Fictie en een goede thriller vind ik altijd wel aangenaam.' Verspringen en hoogspringen, ja, nog zo'n dingen waar je niet anders dan groot en gespierd door kon zijn. Zo te zien had hij net ook wat in de koelkast gestopt, prima, de pizza zou zo dadelijk ook wel komen. 'Beide niets voor mij,' mompelde ik toen nog over de sport. 'Ik zou zo op mijn bek gaan, weet ik zeker.' Een paar seconden later ging de bel, dat moest de pizza wel zijn. Nou, was de tijd zo snel gegaan of was de bezorging gewoon een stuk sneller dan anders. 'Ik ga wel,' mompelde ik toen ik wat geldbriefjes in mijn zak voelde, nou handig. Ik stond op en liep naar de hal, waarna ik de deur opendeed en een jongen met pizza zag staan. 'vijftien euro graag,' mompelde die van onder zijn helm vandaag, waarna ik hem een briefje van vijf en tien gaf, waarna ik de deur weer sloot en naar de woonkamer liep.

'Ik hoop dat je weet dat het niet de bedoeling was dat jij betaalde,' mompelde hij met een opgetrokken wenkbrauw toen Andreas wegging en terugkwam met de twee pizza's. Zelf liep hij naar de keuken en daar pakte hij pizzamessen, dat was wel zo makkelijk. Met deze messen liep hij terug naar de woonkamer. 'We eten denk ik gewoon op de bank en wil je eerst wat fris voordat we aan de alcohol beginnen?' Wat, hij stelde nu eenmaal veel vragen. Zo goed kende hij Andreas nu ook weer niet en deze had zelf gezegd dat Eliah vragen mocht stellen. Nou, dat deed hij dus ook. Onder de hand was hij alweer op weg naar de keuken, Andreas zijn antwoord zou hij toch wel horen.

'Nee, maar dit is wel het minste wat ik kon doen.' Ik grijnsde even toen hij wegliep en terugkwam met de pizzamessen. 'Nou, water is goed. Anders heb je de smaak van de pizza niet meer.' Ik sneed mijn pizza al in stukken en nam toen al een hap van het eerste. Lekkere pizza, dat wel. In mijn buurt waren ze nooit super, maar deze waren boven mijn verwachting. Of was het misschien gewoon het gezelschap? Ik zou het niet weten, maar goed. Pizza was pizza, daar moest ik ook geen heel verhaal omheen hangen. Het eerste stuk ging snel naar binnen, dus besloot ik even te wachten voordat Eliah terugkwam om verder te eten. Straks was alles al op en moest hij nog beginnen, dat zou niet handig zijn.

Voor zichzelf schonk Eliah ook water in, hoewel het niet echt schenken was want hij haalde het gewoon uit de kraan en hij liep ermee naar de woonkamer. Het ene glas zette hij bij Andreas neer en van het andere glas nam hij een slok, waarna hij ging zitten en de doos met zijn pizza open maakte. Direct rook hij de geur van de calzone en hij pakte zijn mes, waarna hij er een stukje afsneed. 'Eet smakelijk trouwens,' zei hij droog, toen hij zag dat Andreas al een stuk op had. Niet dat hij het heel erg vond hoor, over zulk soort dingen maakte hij zich niet zo druk. Zelf stak hij het stuk nu in zijn mond en hij kauwde erop. Het was goeie pizza, dat moest hij toegeven. Hoewel wel nog erg warm.

'Jij ook,' mompelde ik toen mijn mond leeg was. Het tweede stuk ging ook snel naar binnen, net zoals de rest tot ik nog drie stukken over had. 'Dat was nog eens een lekkere pizza, veel beter als die in mijn wijk.' Ik nam mijn glas en nam een grote slok, nou ja, een slok waardoor mijn glas in één keer leeg was. Niet omdat ik super veel dorst had hoor, maar gewoon, dat was een gewoonte. En misschien omdat ik zin had in alcohol, dat kon ook. Dat was ook zo, om eerlijk te zijn. 'Zal ik de flessen even halen? Dan kan jij nog even verder eten.' Ik keek hem even grijnzend aan en haalde even een wenkbrauw op. 'Moet je wel even zeggen wat je koud gezet hebt,' mompelde ik achteraf. Ik aarzelde even en steunde toen op zijn been om rechtop te staan.

In een iets beschaafder tempo at hij zijn pizza op, maar hij knikte wel toen Andreas vroeg of hij de drank zou halen. 'Jägermeister en bier, kies maar uit,' zei hij en hij stak nog een stuk van zijn pizza in zijn mond. Andreas had gelijk, dit was heerlijk spul en nu hij dit geproefd had, wilde hij best wel vaker pizza halen. Tja, hij at op zich niet zo vaak pizza. Maar ach, dit was prima kwaliteit. Moest hij even onthouden voor in de toekomst. Hij werkte de laatste paar happen van zijn pizza naar binnen en nam daarna ook de laatste slokken van zijn water, waardoor zijn glas nu ook leeg was. Mooi zo, dan kon er alcohol in. Tijd om een feestje te bouwen. Toch?

'Goede keuze!' riep ik vanuit de keuken toen ik de koelkast opendeed en de flessen nam, waarna ik behendig een paar glazen uit de kast nam. Na een tijdje zouden glazen toch niet meer nodig zijn, voor mij toch niet. Ik liep weer naar de woonkamer en zette de glazen neer, waarna ik de flessen om mijn handpalm liet draaien en voor ons beiden al een glas jägermeister inschonk. 'Zullen we er een wedstrijd van maken? De eerste die het glas achterover krijgt wint iets wat jij mag bedenken,' mompelde ik toen ik mijn glas in mijn handen nam. Wachtend op zijn antwoord. Hier was ik best altijd al goed in geweest, maar misschien had Eliah ook verborgen talenten. Nou, als onmenselijk aantrekkelijk zijn zonder moeite te doen een talent was, had hij er alvast één.

Oh-oh. Dit kon nog wel eens verkeerd aflopen. Als je wint, een prijs. Als je te langzaam drinkt moet je iets doen. Als je snel drinkt word je snel dronken. Dat kon alleen maar rampzalig aflopen en Eliah grijnsde, waarna hij zijn pizzadoos aan de kant schoof en het glas van de tafel oppakte, de inhoud controleerde en grijnsde. Hij was hier niet bedroevend slecht in, hoewel hij er ook geen groot talent voor had. Na drie drankjes zou hij lam zijn en dingen doen die hij de volgende dag toch niet meer wist. Nou ja. Kon hij er in ieder geval van genieten. 'Deal. Jij telt af,' stemde hij toe, waarna hij zijn glas iets anders vastpakte en afwachtte. Zuipen tot je erbij neerviel, samen met de meest aantrekkelijke gozer die je ooit gezien had. Eliah had er zin in.

Ik hield mijn hoofd even schuin en schatte mijn kansen in. 'Drie, twee, één,' mompelde ik, waarna ik het glas iets hoger bracht. 'Nu!' Ik goot de inhoud achterover en voelde meteen dat dit niet de lichtste soort alcohol was, nou, beter. In een vingerknip was het glas leeg en keek ik naar Eliah, wiens glas ook leeg was. 'Nou, wie was er eerst?' mompelde ik toen ik naar zijn glas keek. 'Of zit het nog in je mond?' vroeg ik lachend. 'Mond open.' Ik ging wat dichterbij. 'Of zullen we opnieuw doen en de eerste moet iets roepen ofzo? Tenzij ik gewonnen ben natuurlijk, of jij.' Ik voelde nu al hoe mijn hoofd iets minder helder werd, dus dit kon alleen maar leuk worden. Een tweede glas zou wel lukken, een derde misschien ook maar bij het vierde konden er wel wat dingen gebeuren.

'Gelijkspel,' mompelde Eliah. Hij voelde hoe de drank nu al naar zijn hoofd aan het stijgen was, waarschijnlijk deels doordat Andreas wel heel dichtbij was. 'Volgende keer roep je... iets, als je glas leeg is.' Hij grinnikte, schonk de twee glazen opnieuw vol en gaf Andreas' glas weer aan hem. Dit was pas het eerste glas geweest. Holy shit, er gingen inderdaad dingen gebeuren vanavond. Dat wist Eliah nu al, want aangezien hij nu nog helder kon denken, of in ieder geval helderder, merkte hij dat de gevoelens die hij voor Andreas verborg, er heel graag uit wilden. Nou ja, het maakte ook niet. Opnieuw hief hij zijn glas. 'Tel maar af,' zei hij, waarbij zijn ogen glansden.

Ik nam het glas aan en draaide kwartslag naar de tafel, iets meer dan de vorige keer om op te drinken. Moest lukken. 'Drie, twee, één,' mompelde ik. 'Nu!' Ik goot het glas weer achterover, maar nu moest ik twee keer slikken. Ja, daar gingen mijn kansen. Toch hoorde ik nog niets van de andere kant dus zette ik mijn glas op tafel. 'Leeg!' riep ik enthousiast. Toch nog gelukt en stiekem was ik trots op mezelf. 'En nu,' mompelde ik, terwijl ik mijn hoofd op mijn schouder liet vallen. 'Ik weet niets,' stamelde ik. 'Of toch wel, misschien,' mompelde ik. Ja, het derde glas zou niet meer lukken zo te zien. Nou, het zou me wel lukken maar meestal gebeurde er niets na twee glazen. 'Sterke alcohol wel,' zei ik lachend.

Hij had net de drank doorgeslikt toen hij Andreas hoorde, wat betekende dat deze hem voor was. Nou ja, dan had hij verloren. De alcohol steeg razendsnel naar zijn hoofd. O shit. Verloren. En aardig dronken. Hij zou waarschijnlijk nog een glas naar binnen kunnen werken en dan zou hij alles vergeten. Wilde hij niet. 'Goeie alcohol ja,' sliste hij, met dubbele tong. Hoe lang had dat spul in de kelder gestaan? Te lang, waarschijnlijk. Oeps. 'Verzin maar een opdracht, vertel hem maar.' Andreas had gewonnen. Eliah had verloren. De winnaar mocht iets verzinnen. Toch? Dat waren de regels toch geweest? Dan moest Eliah iets doen dat Andreas hem opdroeg en als Andreas niets wist te verzinnen, zou Eliah op eigen initiatief wat gaan doen.