TinnBimm VS. Sterre -2-

Nou ja, de volgende kreun was niet binnen te houden. Als Andreas zo door ging, Was Eliah binnen de kortste keren stijf en nou ja, dan zou hij wel eens een probleem kunnen hebben. Of niet. Lag er maar net aan. Hij kon er niet zo goed tegen, in ieder geval. En de kusjes in zijn hals, de tanden in zijn hals, de hand.. Totaal weerloos, dat was hij nu. Het maakte hem niet uit. Andreas kon doen wat hij wilde, Eliah zou er in dit stadium in meegaan. Totaal. De leiding hoefde hij namelijk niet. Hij zuchtte zacht van genot, maar opende zijn ogen niet. Nee, hij hield ze gesloten. Op deze manier kon hij veel beter voelen en hij legde zijn handen, die in eerste instantie naast hem hadden gelegen, nu om Andreas' middel heen. Hij wilde hem niet laten gaan, nee. Hij wilde hem voor altijd vasthouden. Nooit meer loslaten.

Zo te horen vond hij dat wel fijn en mijn zachte aanrakingen gingen over in iets ruwere, maar liefdevolle kneepjes. Goed, ik ging nog steeds door met wat ik deed in zijn hals. Uiteindelijk legde ik beide handen onder zijn rug en tilde hem zo iets hoger. Ik zette mijn lippen voor de zoveelste keer deze nacht tegen de zijne en fluisterde er zachtjes tegenaan. 'Ik houd van je,' mompelde ik, bijna onverstaanbaar. 'Al vanaf het begin, of ja, voor zover ik me kan herinneren.' Peinzend keek ik de jongen aan die ik nu in mijn armen had. 'Je bent perfect,' fluisterde ik, waarna ik hem weer op zijn rug duwde, waarna ik hem heel zachtjes een kus gaf en met mijn hand naar de rand van zijn boxer ging en die iets naar beneden schoof, een kleine millimeter maar, gewoon, op een traag tempo. Aangenaam voor beide.

Geen vreemde acties door de alcohol. Dit was pure waarheid, slechts gesierd door een randje van een roes. Andreas maakte hem gek met daden, maar door zijn woorden was Eliah weer terug op aarde. 'Vanaf het moment dat ik je zag in het ziekenhuis,' fluisterde hij zachtjes, 'wist ik al dat ik je nooit meer zou kunnen vergeten. Toen je mij vergat, maakte dat dat ik merkte hoeveel ik om je gaf. Na enkele dagen al.' Verdomme, daar begon het gek maken weer. Andreas die hem weer op zijn rug duwde, wat Eliah gewillig toeliet. Daarna de vingers bij zijn boxer. Gekmakend. Nee, Andreas was niet meer de jongen die hij in het ziekenhuis had gezien. Onder de hand was Andreas veel meer geworden. Gekmakend. Eliah merkte gewoon dat hij stijf werd en kreunde daardoor. Ja, dat zou echt fijn zijn, kon er nog wel bij.

Ik voelde hoe hij stijf werd en toen ik naar achter keek bevestigde zijn iets meer gevulde boxer dat ook. Dat was snel. Ik streelde zachtjes zijn kin en gaf toen net onder zijn oor een kus, waarna ik zachtjes mijn hand onder zijn boxer schoof, waarna deze zijn vriend opzocht en die op zijn beurt omklemde. Voorzichtig begon ik te trekken, waarna ik mijn lippen weer tegen de zijne drukte. Ik trok op een rustig tempo, maar als hij dit aangenaam vond kon ik heus ook sneller gaan. Hij moest het maar laten weten, ik wist natuurlijk ook niet wat hij leuk vond. Nou, laten we zeggen dat ik dit ook wel fijn vond. Hem gewoon aanraken op deze plekken was al geweldig. Mijn tong gleden zachtjes over zijn lippen terwijl ik met mijn andere hand zachtjes zijn schouder streelde.

Oh god. Wat deed Andreas hem aan? Of beter gezegd, wat deed hij zichzelf aan? Hij voelde zich... Ja, hoe voel je je op zo'n moment? Vraagtekens die hij niet wilde zien. Hij was blij met Andreas, heel erg blij. Voelde lippen op die van hem en legde zijn handen in Andreas' nek. Hij opende zijn mond iets, beet even in Andreas' onderlip en zocht daarna met zijn tong die van hem. Niet meer loslaten. Hij kon hem niet meer laten gaan. Niet nu, op dit moment. Niet later, als ze niet meer zo verstrengeld waren. Als het aan Eliah lag zouden ze trouwens voor altijd zo blijven liggen, maar dat was bijzaak. Een lichte kreun ontsnapte zijn keel en meer zouden nog wel volgen, maar dat lag niet aan hem. Nee, dat kwam door Andreas. Andreas, die op één of andere manier geweldig was, Eliah helemaal gek maakte. Op een goede manier. Op een geile manier.

Op dit moment was dit alles wat ik wilde, zijn tong, zijn hals, zijn hele lichaam, hem. En op dit moment had ik het. Ik had het allemaal. De lichte kreun spoorde me aan mijn tempo daar beneden op te voeren, wat ik ook deed. Ruwere, maar toch nog steeds liefdevolle bewegingen waren het. Mijn tong verkende de zijne en soms raakte mijn neus zachtjes die van hem, wat ik alleen maar fijn vond. Dit was niet goed voor iemand die net uit het ziekenhuis was, maar dat boeide me niet. Zo hevig ging het er ook niet aan toe, nog niet alleszins. Kon wel gebeuren, zou ook gebeuren. Maar toch, als ik voelde dat het niet ging zou ik dat zeggen, zou hij wel begrijpen. Al wilde ik niet stoppen om die reden. De pijn veroorzaakt door mijn lichaam dat nog te zwak was dacht ik dan wel gewoon even weg, misschien voelde ik het zelfs niet. Nou, we zagen wel.

En hij ging verder. Oh god. Andreas ging door en hij... Nou ja, hij werd gek. Eliah. Hij was al gek. Gekker. Andreas leek gewoon precies te weten wat hij lekker vond. De snellere bewegingen, zijn lippen tegen die van hem. Zo dicht bij elkaar dat Eliah Andreas' hart hoorde kloppen. Het was een snelle hartslag, maar dat was niet raar. Dat was die van hemzelf waarschijnlijk ook. Maar Andreas kwam net uit het ziekenhuis. Dan moest hij voorzichtig zijn. Toch? Eliah hoopte maar dat hij zijn grenzen zelf kende, wat op dit moment wist Eliah niet meer wat een grens was. Kende hij niet. Zijn vingers gleden over Andreas' sleutelbeen en streelden even over de zuigzoen die hij daar eerder gemaakt had, waarna hij zich weer concentreerde op.. de andere dingen. Een hevige kreun verliet zijn lippen. Hoe lang was het geleden dat hij zo intens gevoeld had? Lang. Niet te lang, maar lang genoeg. Hij was blij dat Andreas hier was. Met hem. Het maakte hem gelukkig, wat er ook van zou komen.

De kreun was precies wat ik wilde horen, heel even ging ik nog door, waarna ik met mijn vingertoppen zijn kin omhoog duwde en vooraan op zijn hals begon te zoenen, waardoor hij ook helemaal op het matras lag en even geen kant uit kon. Mijn handen legde ik op zijn schouders, waar ik zachtjes met mijn nagels in de huid drong. Ik ging opzij, gebruikte mijn tong, misschien meer dan nodig en stopte uiteindelijk onder zijn oor. Waar ik zachtjes een stukje huid tussen mijn tanden nam. Ik hing even met mijn gezicht boven het zijne, waarna ik mijn vinger op zijn lippen legde en een kusje op zijn neus gaf. Ik lachte even, deed toen mijn vinger van zijn lippen af en stortte me weer helemaal op zijn lippen, die nog altijd zo heerlijk waren om te zoenen. Mijn handen, daarentegen, gingen weer van waar ze gekomen waren en deden hetzelfde als net.

Machteloos. Dat was hij. Niet dat het uitmaakte, hij vond het niet erg om van zijn macht ontdaan te zijn. Die had hij eerder toch al niet echt gehad, maar nu was ook het laatste beetje verdwenen. Hij kon niets meer, lag op zijn eigen bed als zijn eigen slachtoffer. Geen problemen mee, aangezien Andreas' tong en lippen in zijn hals hem plezierden en zelfs de nagels die in zijn schouders gedrukt werden, deden hem alleen maar genieten. Natuurlijk, er ging niets boven Andreas' lippen op die van hem, wat hij een aantal tellen later ook weer kreeg, maar Jezus, die jongen wist wel hoe hij Eliah moest plezieren. Hij was er goed in, heel erg goed. En dan te bedenken dat Eliah nog getwijfeld had of Andreas wel homo was. Nu kon hij vrij zeker zeggen dat dat wel zo was, waar hij zielsgelukkig van werd. Ja.

Ik werd gelukkig van alles in deze kamer, vooral van Eliah. Het was puur toeval hoe ze elkaar hadden leren kennen, maar nu was ik blij dat hij me aangereden had. Heel blij. Mijn leven zag er nu zo veel anders uit, nu toch. Op dit moment, maar vast ook later. Als de roes uitgewerkt was. Of misschien was dit de roes. Langs zijn kant dan, ik was er vrij zeker van dat ik dit als echt beschouwde. Maar hij? Nee, dat wist ik niet. Ik kon het alleen hopen. Ik liet mijn handen even op zijn borst liggen. 'Je weet toch wel zeker dat je dit wilt? Drank kan veel doen,' mompelde ik. Kijk, dit had ik nu altijd. Altijd die onzekerheid. Vast wel zo dat ik voor hem de hele avond verknald had. En voor mezelf. Ik ging een beetje rechtop zitten, op zijn onderbuik, nog steeds met mijn handen op zijn borst en keek hem peinzend aan.

'Drank kan heel veel met je doen,' beaamde Eliah, waarna hij overeind kwam, zittend met Andreas op zijn schoot. Zijn handen gleden over zijn kaken, raakten lippen aan en gleden daarna over de spieren van Andreas' borst. Zijn ogen zochten die van de jongen en toen hij ze had, liet hij ze niet meer los. 'Mij heeft drank de moed gegeven je aan te raken. Maar dit? Hier ben ik me ten volle van bewust, Andreas. Ik wil dit, als jij dit ook wilt.' Wat dit precies was, daar kwamen ze wel achter. Dit. Tot nu toe was het al geweldig geweest en de gesproken woorden hadden daar niets aan af gedaan. Eliah trok Andreas weer iets naar hem toe tot hun lippen elkaar raakten. Zachtjes. Vol beloftes die waargemaakt konden worden, als beiden dat wilden. Opnieuw keek Eliah Andreas aan. Wilde iets zeggen, maar besloot dat hij genoeg gezegd had. Het was aan Andreas. Vraag was of deze verder wilde gaan, of dat hij het goed vond. Eliah zou dat voorbeeld volgen, zonder zich op te dringen.

Mijn lichaam raakte ietwat uit balans, maar op de één of andere manier wist ik toch mijn evenwicht te bewaren. Ik bevestigde min of meer wat hij zei door mijn handen langs zijn haren te strelen en mijn lippen zacht tegen de zijne te drukken. 'Natuurlijk wil ik dit,' fluisterde ik zachtjes, 'ik denk niet dat iets ooit al zo graag wilde als dit.' Ik legde mijn handen ter hoogte van zijn schouderbladen, om eerlijk te zijn zat dit ook goed. Het was misschien ook fijner voor hem. Ik drukte zacht een paar kusjes in zijn hals, waarna ik mijn handen tegen zijn buik zette. Met mijn vinger tekende ik een hartje boven zijn navel, zo, zo wilde ik eeuwig blijven zitten. Zo dicht tegen elkaar, waarbij ik elke beweging die hij maakte voelde en elke beweging van zij kant me gelukkig maakte.

Andreas wilde dit. Eliah wilde dit. Wat hield hem dan nog tegen? Niets, helemaal niets. Eliah klemde zijn ene arm om Andreas' middel en steunde op zijn andere hand terwijl hij hen omdraaide, ervoor zorgde dat Andreas weer onder hem hing, lag. Zacht begon hij zijn hals weer te bewerken met zijn lippen en af en toe met zijn tanden, terwijl zijn handen over Andreas' middel gleden, langs zijn heupen streken en bij zijn boxer bleven hangen. Een hele lichte aarzeling speelde nu met zijn lichaam, maar een tel later was hij daar weer overheen en in plaats van zijn handen te verplaatsen, drukte hij zijn onderlichaam tegen dat van Andreas aan, schuurde iets heen en weer en zocht de lippen van de jongen weer op, om ze zacht te kussen, aan te raken, te proeven. Ondertussen bleef hij niet stil liggen trouwens. Nee. Nu waren de grenzen weg. Die er niet geweest waren. Wat een geestigheid zeg. Pure passie was aanwezig.

Ik voelde zijn lippen weer om mijn hals, zijn onderlichaam tegen het mijne en ik voelde dat ik steeds meer opgewonden werd, wat resulteerde in een zachte kreun van mijn kant. Dit voelde goed, te goed misschien. Ik draaide mijn hoofd iets opzij, zodat mijn hals nog iets beter te bereiken was en ik zowat tegen Eliah's schouders hing, waar ik zachte kusje op drukte. Nou, als hij zo doorging zou ik in een mum van tijd stijf zijn, wat hij trouwens al was sinds net. Beter dan. Het hand dat ik niet nodig had om te steunen verplaatste zich naar de plek tussen zijn schouderbladen, waar ik hem zachtjes met mijn vingertoppen streelde. Dit alles samen ging gepaard met een versnelde ademhaling en een heviger kloppend hart, ach, het voelde goed en ik was gelukkig, dus wat maakte dat nou uit?

Die zachte kreun spoorde hem alleen maar aan om door te gaan en zijn bewegingen misschien zelfs nog iets te versnellen. Zijn nagels boorden zich een stukje in Andreas' rug en zijn lippen, die nu nog meer vrij spel hadden gekregen, volgden de lijnen van halsspieren, raakten de sleutelbeenderen aan en klemden zich vast rond de plaatsen waar de huid het meest gevoelig was. Eliah was toch al opgewonden, stijf. Dit deed er voor hem weinig toe, hoewel hij er als een gek van genoot. Het was voor Andreas en het plezierde hem om Andreas te plezieren, om Andreas gek te maken. En glimlach speelde rond zijn lippen, hoewel die niet zichtbaar was, aangezien zijn gezicht verborgen was in Andreas' hals, waar hij nu zachtjes in beet. Zachtjes, maar toch duidelijk aanwezig.

Zijn nagels, zijn lippen, zijn bewegingen die alsmaar sneller gingen, allemaal zorgden ze ervoor dat meerdere, ongecontroleerde kreunen mijn mond uit kwamen. Ze zorgden er ook voor dat er tintelingen door mijn hele lichaam gingen en ik me stijf voelde worden. Ja, zo weinig was daar nodig voor geweest. En dan dacht ik dat het bij Eliah snel ging. Ik beet zachtjes in zijn schouder en ademde tegen zijn huid aan, ongecontroleerd natuurlijk. In deze fase had je geen controle meer over je ademhaling. Nog deels over de kreunen, maar toch niet zo veel als je hoopte. Het zou alleen nog maar erger worden, maar ik denk dat Eliah dat niet erg vond. Het was tenslotte ook zijn schuld, al kon ik het niet echt schuld noemen. Ja, ook mijn gedachten raakten hierdoor in de war. Fuck, dit zou nog wat worden als het zo doorging.

Hij voelde iets tegen zijn onderlichaam aandrukken en het duurde nog geen tel voordat hij wist wat het was. Een lachje gleed over zijn lippen toen hij een laatste kus in Andreas' hals drukte en daarna zijn lippen naar beneden liet glijden, over diens borst, middel, buik, langs zijn heupen, tot hij bij de boxer was. Voorzichtig schoof hij hem omlaag en onthulde daarmee Andreas' stijve vriend, die hij zacht kuste. Zijn lippen gleden eroverheen, af en toe zijn tong and so on. Waar hij in godsnaam dit idee vandaan haalde? Waarom hij dit überhaupt durfde te doen? Wist hij veel. Niet bij nagedacht. Niet door de alcohol, maar gewoon. Hij had er geen problemen mee, aangezien hij zich op en top gelukkig voelde.

Nee, nee, nu zou ik helemaal gek worden. Ik voelde zijn lippen op mijn vriend en ik beet op mijn lip, om de hevige kreunen die zouden komen te onderdrukken. Al hielp dat niet, want de ene na de andere hevige kreun volgden elkaar op. Deze jongen wist hoe je iemand gek kon maken en hij had zijn tactiek perfect onder de knie. Mijn vingers haakten zich in het matras en mijn hart bonsde in mijn keel. Nooit had ik gedacht dat dit zou gebeuren, nooit. Maar nu lijkt het allemaal alsof het was voorbestemd, dat dit slechts een stukje was van alles wat nog kon gebeuren, van wat zou gebeuren. En op dit moment wenste ik de eeuwigheid, om voor altijd bij hem te kunnen zijn. Om me altijd zo intens gelukkig te voelen. Maar aangezien de eeuwigheid niet bestond, moest ik genieten van elk moment dat ik nu met hem kon doorbrengen.

Hij hoorde de heftige reactie van Andreas en de lichte glimlach die de hele tijd rond zijn lippen had gespeeld, verdween toen zijn concentratie nog wat omhoog schoot. Niet dat hij hier geen plezier meer in had, integendeel. Hij voelde zich intens gelukkig toen hij merkte dat hij Andreas op deze manier kon plezieren en nadat hij een laatste keer Andreas' vriend gekust had, schoven zijn lippen weer omhoog, naar zijn hals, waardoor hun beide stijven tegen elkaar aan kwamen te liggen. Zachtjes beet hij in de hals van de jongen en daarna keek hij hem aan. 'Ik houd van je,' fluisterde hij zacht. Ze kenden elkaar eigenlijk nauwelijks. Ze wisten net van elkaar wat hun hobby's waren. Toch hield hij van hem. Heel veel. Als mensen die elkaar al jaren kennen. Opnieuw kuste hij zacht zijn hals.

Het waren vier woorden, maar vier woorden. Toch deden ze zoveel meer met me dan andere woorden dat konden. Ik tilde mijn hoofd iets omhoog, keek hem aan, nam met beide handen zijn gezicht vast. 'Ik houd ook van jou,' fluisterde ik zachtjes. Ik ging weer liggen, trok hem iets dichter tegen me aan en gaf toen zacht een kus op zijn lippen. Ik streelde met mijn ene hand door zijn haren en met mijn andere hield ik zijn gezicht nog steeds vast. 'Je bent perfect.' Mijn hand verplaatste zich van zijn haar naar zijn kaak en raakte toen zachtjes zijn lippen aan, waar ik even gefascineerd naar bleef kijken, waarna ik weer naar boven, in zijn ogen keek. Ik streelde een lok van zijn hoofd en glimlachte toen even.

Een siddering ging door zijn lichaam bij die woorden en hij glimlachte eventjes. Hoe kon hij Andreas ooit helemaal duidelijk maken hoe veel hij voor hem betekende? Ik houd van je leek de laag niet eens te dekken, hoe moest hij dat dan duidelijk maken. Hij raakte met zijn vingers eerst Andreas' lippen aan, volgde daarna de kaaklijn, voelde de aders onder de huid en bleef steken op zijn borst, waar hij zijn hoofd oplegde, zijn ogen even sloot. Luisterde naar het snel kloppende hart van Andreas en een kus drukte op de plaats waar zijn hart zou moeten zitten. Daarna tilde hij zijn hoofd weer op en lachte naar het goddelijke schepsel, hoe ongelofelijk het ook was. Andreas was hier, bij hem. Met hem. Voor zo lang het duurde. Zet de tijd stil en geniet, geniet met volle teugen. Het was prachtig.

Hij was zo schattig, alles wat hij deed was zo ongelooflijk schattig. Ook nu, al zijn bewegingen. Schattig. Ik drukte een kus op zijn voorhoofd, sloeg mijn armen om hem heen en liet niet meer los. Twee naakte lichamen, al had hij wel nog een boxer aan. Bijna volledig naakt dan. Ik liet mijn handen naar zijn boxer glijden en schoof die toen ook zachtjes naar beneden. Zo, nu waren het wel twee naakte lichamen. Mijn armen sloeg ik opnieuw over hem heen, ik zoende hem en keek hem toen weer aan. 'Wie had dit ooit kunnen denken?' mompelde ik. Ik niet, hij niet, niemand. Ach, de zuster misschien. Ik gniffelde toen ik aan dat vreemde figuur terugdacht, ja, die had het kunnen voorspellen. Goed, dan was ze toch niet gek. Of misschien wel, ach. Maakte niet uit.

Nu waren ze beiden naakt. En opgewonden, hoewel ze dat goed leken te kunnen verbergen, naar achteren schuiven. Eliah glimlachte even. 'Niemand, denk ik. Zelfs wijzelf niet.' Zijn lippen dwaalden even over Andreas' kaaklijn en drukten zich daarna tegen zijn lippen aan. Nu was hij intens gelukkig. Zo dicht, zo intens, samen met Andreas. Er was nog maar één stap die ze niet genomen hadden, maar moesten ze die vannacht wel nemen? Als Andreas het wilde, misschien, Maar hij was nog maar net uit het ziekenhuis, dus de vraag was of dat wel een goed idee was. Niet dat één van hen daar al over gesproken had. Zou hij niet doen. Niet nu. Hij ademde een paar keer voorzichtig in, probeerde een normaal tempo van ademen te hervinden, wat niet echt heel goed lukte. Andreas was te dichtbij en zijn geur vulde hem helemaal, waar hij verder eigenlijk geen problemen mee had. Nee, hij was er blij mee. Het betekende dat Andreas heel dichtbij was.

Ik beantwoorde zijn kus en liet mijn vingers in zijn hals hangen, even grijnsde ik en duwde hem toen kwartslag opzij, zodat we beide op onze zij lagen, nog steeds dicht tegen elkaar aan hoor. Nou ja, het kon nog dichter. Ik sloeg mijn arm om zijn heup heen en trok hem zo iets dichter tegen me aan. Mijn vingertoppen gingen over zijn onderrug heen en ik liet mijn hand daar uiteindelijk ook liggen. Ik ademde even diep in en toen weer diep uit, waarna ik hem nog een zachte kus gaf, die steeds ruwer werd. Na een tijdje had mijn tong zijn lippen weer van elkaar geduwd en ging deze zachtjes zijn mond binnen. Dit was alweer zo'n moment dat ik niet wilde vergeten, alles wat er nu al voorbijgekomen was wilde ik niet vergeten. Dat zou niet gebeuren, ik wist nog goed wat er gebeurde. Vergeten kon ik gewoon niet.

Hij voelde hoe hij eigenlijk nog dichter tegen Andreas aangedrukt werd, maar bewoog zich gewillig mee, om daarna weer afgeleid te worden door Andreas' lippen, die van hem eerst zacht, maar toen wat ruwer, kusten. Een tong die zijn lippen van elkaar wrong en die van hem raakte. Zachtjes beantwoordde hij deze bewegingen ook en na even aarzelen gleden zijn handen weer over Andreas' lichaam, bleven af en toe ergens liggen en op andere momenten waren ze snel over een stukje huid heen. Tasten, voelen, verkennen. Aanraken. Hij genoot ervan, gewoon om Andreas zo dicht bij zich te voelen, te kunnen ruiken, bij zich te kunnen hebben. Tegen hem aan te kunnen duwen. Opgewonden, geil. Maar toch ook lief, zacht en warm. Een combinatie vol passie.