ORPG met Tinn

Tijdens het lopen voelde ze opeens een vreemd soort trilling in haar enkel, één blik maakte haar duidelijk dat het de enkel met de band was en ze wist gelijk wat er ging gebeuren. Een hoge gil, een klap en Haily was meteen buiten bewustzijn. Haar gedachten spookten nog even na, denkend over of ze het had kunnen weerstaan, maar diep in haar hart wist ze dat niemand dit kon weer staan. Het was grof geweld tegen een teder mensenlichaam. Alsof je David tegen Goliath speelde, maar dan met een domme David.

'Niemand weet wat je deed, vermoord mij ook, begin opnieuw. Niemand weet wie je bent, valse naam, valse identiteitskaart. Je hebt vast wel zulke connecties. Schiet mij nu maar neer, begin opnieuw. Zonder dit alles.' Een lach verliet zijn mond terwijl hij ook al gelijk zijn hoofd schudde. 'Zo snel kom je niet van me af, bovendien wil je dat niet, want dan is Haily compleet overgeleverd aan Samuel's genade.' Hij pakte de foto's weer uit haar hand, legde ze weg en liep terug naar de sofa, het meisje meetrekkend. 'Nee Romey, dat gebeurt niet.'

Samuel
De gil liet me weten dat ze tegen de grond viel en ik liep de kamer binnen, naast haar lag een geweer en messen. Ik grijnsde even en nam toen haar hand vast, waarna ik haar meesleurde, de kleine kamer in de ruimte van net in. Ik liet haar op het matras liggen, waarna ik naast haar ging liggen, half zittend eigenlijk. Ik deed natuurlijk eerst de deur op slot, deze keer was ik haar slimmer af. Met mijn hand ging ik door haar haren, draaide wat lokken om mijn vinger heen, wachtend tot ze weer bij bewustzijn was.

Romey
'Zo snel kom je niet van me af, bovendien wil je dat niet, want dan is Haily compleet overgeleverd aan Samuel's genade.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik wil ook niet van je af.' Dat zei ik eerlijk, toch niet van zijn andere kant. De misschien iets meer emotionele kant, die beviel me namelijk wel. Hij gaf dus ook om Haily, dat had ik al in het begin gezien. Volgens mij had hij veel liever haar gehad, Haily had ze in rijen achter haar aan. Ik schudde mijn hoofd toen ik weer in de sofa zat. 'Hoe was Haily er aan toe, toen je erheen ging?' vroeg ik toen kort. Duidelijk een beetje geïrriteerd, al wist ik niet eens waarom. Misschien werd ik gewoon gek, ik vertelde net tegen een moordenaar dat ik hem niet kwijt wilde. Wat bezielde me toch de laatste paar minuten?

Rillend opende ze haar ogen weer, haar hele lichaam deed nog steeds pijn, maar de stroomschokken waren opgehouden. Haar ogen opende ze langzaam, tergend langzaam, want ze voelde dat hij aan haar haren zat. Misschien was dit niet echt haar slimste actie, maar je wist nooit hoe hij op haar zou reageren. Pas toen ze zag waar ze was, de deur dicht zat en hij naast haar zat, schoot ze overeind. Nu kon ze hem recht aankijken, maar of dat een voordeel was had ze nog niet besloten. Waarschijnlijk was het overduidelijk geen voordeel, te zien aan zijn gezicht. Snel mepte ze zijn hand weg, die nog steeds haar haren had gestreeld.

'Ik wil ook niet van je af.' Natuurlijk niet, dat zou betekenen dat ze dood was en dat haar vriendin dat ook was, zou hij ook niet willen. 'Hoe was Haily er aan toe, toen je erheen ging?' Ja, verhaal apart, maar daar was hij dus nog niet geweest. Ach, jammer voor haar. 'Geen idee, er valt meestal pas 's avonds met Samuel te praten en zijn slachtoffer te bekijken, anders dan gooit hij je er zonder pardon weer uit. Oh, als ze vanavond natuurlijk nog leeft, want ze ziet eruit alsof ze alles uitlokt.'

Samuel
Deze keer was ze een stuk sneller wakker, tot mijn grote vreugde. Zoals ik al dacht sloeg ze mijn hand weg, maar dat hield me niet tegen om te stoppen met wat ik deed. Ik greep haar pols en trok haar in een korte snok naar me toe. Ik hield mijn hoofd schuin en ging toen met mijn mond in de richting van haar kin. Waarna ik haar daar zachtjes zoende. Ik ging met mijn hand achter haar hals, om haar meteen weer dichterbij te duwen wanneer nodig. 'Tijd om wat anders te doen' zei ik op een geamuseerde toon. Ik duwde zachtjes met twee vingers in haar hals, zodat ze zich niet terug zou trekken.

Romey
'Geen idee, er valt meestal pas 's avonds met Samuel te praten en zijn slachtoffer te bekijken, anders dan gooit hij je er zonder pardon weer uit. Oh, als ze vanavond natuurlijk nog leeft, want ze ziet eruit alsof ze alles uitlokt.' Het enige goede was dat hij er nog heen ging, vast als ik sliep. Ik liet mezelf onderuit zakken in de sofa, ik wist niet of ik al mocht geen of niet. Mijn hoofd lag op een kussen, dat best goed geplaatst was, na wat hulp van mijn handen natuurlijk. Ik deed mijn best om mijn ogen open te houden, wie weet wat zou hij doen, maar ik hield het niet langer. Ik dommelde langzaam in, tegen mijn zin.

Hij trok haar meteen ook weer terug, iets waar ze niet van gediend was, maar ze was van al zijn acties niet gediend. Hoe durfde hij haar zo aan te raken, te behandelen?! 'Tijd om wat anders te doen.' Het duurde niet lang voordat ze door had wat dat ''andere'' zou gaan zijn. Tijd voor tegenstribbelen. 'Oh nee, dacht het niet.' Gromde ze hem toe, terwijl ze uit zijn greep probeerde te komen. Wat vrijwel onmogelijk was, hij duwde haar nek naar voren, waardoor ze haar lichaam niet opeens naar achteren kon krijgen. 'Valsspeler.' Ze wierp haar elleboog in zijn hals, waardoor hij verslapte en ze met een klap achterover schoot, met haar hoofd tegen de muur. Nou, ze zag sterretjes, maar ze was wel los.

Langzaam hield Aiden in de gaten hoe het kleine meisje naast hem langzaam in slaap viel. Met een simpele zwaai tilde hij haar op, liep de kamer uit en legde haar in haar eigen kamertje neer. Een kus op haar voorhoofd, waarna hij weg liep, de deur achter zich sloot en die op slot deed. Hij wilde zeer zeker niet dat ze eruit zou komen zonder zijn toestemming, hoe leuk ze dan ook mocht zijn. Aiden zelf liep weer terug naar de sofa, pakte wat te eten en te drinken, waarna hij de game opnieuw aanzette. Tijd voor wat persoonlijk vermaak.

Samuel
'Oh nee, dacht het niet.' Gromde ze. Kort daarna kreeg ik een elleboog in mijn hals, waardoor ze tegen de muur aan stond. 'Tegenstribbelen maakt het voor mij alleen nog maar leuker.' zei ik toen ik naar haar toe liep en mijn shirt over mijn hoofd trok. Ik nam haar beide polsen vast en zette mijn knie zodanig tegen haar benen dat ze me niet kon stampen. Ik grijnsde even en begon toen haar hals te zoenen, waarna ik met mijn ene hand naar haar rug ging en haar bh losmaakte, die daarna vredig op de grond viel. Mijn hand ging toen naar het deel van haar broek dat er nog was en zocht daarna de knop op. Ook die ging makkelijk open. Ik grijnsde toen ik mijn hand achter haar rug haakte en haar rug toen naar het matras draaide.

Romey
Ik voelde hoe ik omhoog ging, maar hield mijn ogen toe. Blijkbaar liep hij met mij naar mijn slaapkamer, kort daarna voelde ik een kus op mijn voorhoofd en toen was er alleen nog maar stilte. Ik was opgelucht, omdat hij niets met me deed. Ik nam mijn vaste slaaphouding aan en dacht na over morgen, over Haily, over overmorgen. Of ik volgende week zou halen. De gedachten baanden zich een weg door mijn hoofd, waardoor ik uiteindelijk gewoon in diepe slaap viel. Alsof er helemaal niets aan de hand was en ik gewoon thuis in mijn bed lag.

'Tegenstribbelen maakt het voor mij alleen nog maar leuker.' Om eerlijk te zijn, moest ze toegeven dat Haily een beetje in paniek begon te raken. Hij was sterker dan zij, waarbij ook nog eens kwam dat ze gewond was. Dubbel nadeel. Haar lichaam verkrampte toen ze de hand om haar rug voelde, zijn lippen in haar nek, hoe de bh weer naar beneden viel. Dit kon hij niet maken. Het kon niet! Hij draaide haar om naar het bed en ze wierp nogmaals haar elleboog in zijn maag, maar ze had niet echt het idee dat het ging werken. 'Klootzak.' Dat en nog een paar andere scheldwoorden verlieten haar mond, nog steeds tegenstribbelend. Ze was nog maagd, mede omdat ze geen enkele jongen wilde, maar ze wilde ook niet door hem ontmaagd worden. Hij was niet goed genoeg. Zeker niet als het via een verkrachting moest. Daar peinsde ze niet eens over.

Ik laat Aiden even weg, hij heeft toch niets te doen

Samuel
Weer een elleboog, maar mijn maag was al meer gewend dan dat. Ik boog naar haar oor. 'Het is je eigen schuld' zei ik kil. Ik ging met mijn vingers naar haar slipje, waarna ik die naar beneden schoof. Mijn eigen broek deed ik daarna ook los, waarna ik me zachtjes in haar liet schuiven. Het was duidelijk dat ze nog maagd was, dat voelde je altijd als het wat stroever verliep, maar daar was ik tegen opgewassen. Ik gaf korte en lange kussen in haar nek, terwijl ik gewoon mijn ding deed. Rustiger als normaal, dat wel, maar alleen in het begin. Daarna zou ze er wel aan wennen. Ik had niet gedacht dat ze nog maagd was, zeker niet door haar beroep. Wat het alleen nog maar leuker deed worden, het was fijn om alles, echt alles, van iemand af te nemen.

Romey slaapt <3

'Het is je eigen schuld.' Dat was niet waar, niemand verdiende iets als dit. Geen enkel meisje verdiende het om verkracht te worden, zij ook niet, wat hij ook zou zeggen. Ze voelde hoe hij in haar ging en ook voelde ze daardoor de stekende pijn. Het was algemeen bekend dat de eerste keer bij meisjes heel erg zeer deed, zeker als het niet vrijwillig was en ze dus ook totaal niet ontspannen was. Een enkele traan liep over haar wang, maar dat was het dan ook. Op alle mogelijke manieren probeerde ze hem van haar weg te krijgen, maar hij zat al in haar. Hij zat in haar! Ze ramde tegen zijn borst aan met haar vuist, maar het hielp niet. En de pijn, o, de pijn. Het deed zo verschrikkelijk veel pijn. Ze kon dit niet. 'Hou op, alsjeblieft.' Haar stem brak onderweg, het deed teveel pijn en het was ook nog eens vernederend.

Samuel
Ik zag hoe een paar tranen over haar wangen liepen, maar dat stond niet in de weg van mijn genot. Ik voelde hoe haar vuisten tegen mijn borst kwamen, maar dat deed me niets. Daardoor ging ik ook alleen maar sneller en harder door. 'Hou op, alsjeblieft.' Ik hoorde hoe haar stem brak en grijnsde even. Ik ging nog even door, tot ik op mijn hoogtepunt kwam. Ik kreunde even en drukte een kus op haar voorhoofd, waarna ik mijn broek weer optrok en de deur van de kamer uit het slot haalde. 'Slaap lekker' zei ik toen ik de knop van mijn broek dichtdeed, de deur uitliep en weer in het slot draaide. Ik had mijn shirt daar gelaten, om haar alleen nog maar meer verdriet te bezorgen. Ik liet mezelf in de sofa vallen en viel daarna ook in slaap, niet voor lang. Ik had nooit veel slaap nodig.

Romey
Ik schrok wakker van een droom, eerder een nachtmerrie en staarde wild om me heen. Ik liet mijn hoofd weer op mijn kussen vallen en zuchtte. Er was nergens een klok dus ik had geen idee hoe laat het ongeveer was. Niet laat, aangezien ik zachtjes de tv hoorde, wat wilde zeggen dat Aiden nog bezig was. Tenzij hij een typisch nachtmens was. Ik stond op en liep een paar rondjes door de kamer, dat had altijd al geholpen vroeg en nu vast ook. Na zo'n tiental minuten was ik weer moe en ging ik weer liggen, al lukte het me niet echt om terug in slaap te vallen.

Na nog een korte, maar voor haar veel te lange, tijd ging hij uit haar en liet haar achter. 'Slaap lekker.' De deur werd gesloten en Haily zakte door haar knieën heen, om op de grond terecht te komen. Ze huilde. Ze was net vernederd, verkracht en nog heel veel van die termen. Termen die ze niet eens op ging noemen, want dat zou het alleen nog maar erger maken. Met rood doorlopen wangen kroop ze op haar bed, maar ze kon de slaap niet vatten. Het was donker, koud en klein. Dacht hij nou echt dat ze dan kon slapen? Ze kreeg hier de kriebels van, wilde weg, verdwijnen. Hij zou het niet toelaten, hij zou haar terug halen. Ze haatte hem. Verafschuwde hem. Viel in slaap.

Doe jij ts?

Samuel
Mijn ogen gingen langzaam open en ik grijnsde even. Ik stond op en liep naar de deur waar Haily lag. Ik deed de sleutel in het slot en draaide de deur open. 'Goedemorgen schoonheid' zei ik toen ik de kamer binnenliep. 'Ik kwam even mijn shirt halen' zei ik toen ik die van de grond nam en aantrok. IK liep de deur weer uit en liet deze nu open, ik liep naar het kleine keukentje en nam een appel uit de kast. Ik nam er een hap van en grijnsde. 'Heb je trouwens al zin om te drinken?' riep ik naar de kamer. Ik had ook nog andere manieren om vocht in haar lichaam te brengen, net zoals voedsel.

Romey
Ik lag al een tijdje te draaien, op zoek naar een houding om weer in slaap te vallen maar dat hielp niet. Volgens mij was het nu ochtend, maar ik had geen zin om op te staan. Ik keek naar het plafond, dat een zachte kleur had. Als Aiden me nodig had, zou hij me wel komen halen. Zijn woorden gisteren hadden me doen nadenken, wie weet was Haily er nu niet meer. Vast wel, anders hadden we wel al iets van Samuel geweten. Uiteindelijk stond ik toch maar op, maar ik zou niet meteen naar Aiden toe gaan. Eerst even douchen, als hier überhaupt een douche was.

'Goedemorgen schoonheid.' Haily hield stijf haar ogen gesloten, zij hoefde hem niet te zien. Dat hij haar nou zo graag zag, vooral haar lichaam, wilde niet zeggen dat dat voor haar ook gold. Ze werd ziek van hem, ze was hem kotsbeu. 'Heb je trouwens al zin om te drinken?' Nee, natuurlijk niet, nu zeker niet. 'Duw het in je eigen strot en stik erin.' Gromde ze hem toe, terwijl ze gewoon bleef liggen en haar ogen gesloten hield. Ze zou niet drinken, ze zou niet eten, ze zou helemaal niets meer. Het enige wat ze nog ging doen was tegenwerken en een hongerstaking.

Aiden slaapt nog.

Samuel
Ik was blij dat ze niet wilde, op deze manier deed het alleen maar meer pijn. Ik liep naar de kast en haalde daar een infuus uit, een infuus met vocht. 'Kijk, het kon simpeler' zei ik kort. Ik knielde bij haar neer en schoof de naald in haar arm, waarna ik een pleister op de wonde deed zodat ze hem er niet makkelijk uit kon halen. Haar andere hand maakte ik vast aan haar buik, zodat ze zeker niets kon weghalen. Ik glimlachte even en ging dan naast haar zitten, om er echt zeker van te zijn. 'Ik weet dat je me weg wil' zei ik kort. 'Maar nu ben ik net zo koppig als jij.' Een lichte glimlach speelde op mijn gezicht.

Romey
Ik besloot gewoon om het even te gaan vragen. Ik liep mijn kamer uit, naar het salon. 'Is hier' ik brak mijn zin af toen ik zag dat Aiden nog lag te slapen. Ik liet even een klein zuchtje ontsnappen toen ik de tv nog op zag staan en zette die uit. Ik keek even rond, maar zag niets dat op een badkamer kon lijken en besloot ook om hem niet wakker te maken, in plaats daarvan liep ik naar de koelkast, waar wat verse sinaasappelen inlagen. Sinas was altijd iets wat ik graag dronk, dus was ik blij dat ik die gewoonte niet af moest leren. Ik vond al snel een pers en schonk 2 glazen sap in, ééntje zette ik op de salontafel en de andere dronk ik leeg. Ik keek nog even rond en zag een kamer die ik nog niet eerder zag, de badkamer. Ik liep erheen en draaide de kraan open, waarna er warme stromen water uit de douchekop liepen. Ik deed mijn kleding uit en ging de douche in, het warme water voelde heerlijk en vertrouwd.

'Kijk, het kon simpeler.' Natuurlijk kon het simpeler, maar daar wilde ze niets van weten. Nog steeds hield ze haar ogen gesloten en bleef stil liggen, zelfs toen hij het infuus in haar arm deed en haar andere hand aan haar buik vast maakte. Het deerde haar niet, ooit zou ze toch wel doodgaan. Nu wilde ze hem gewoon geen reactie geven, hem geen reactie gunnen. 'Ik weet dat je me weg wil' zei hij kort. 'Maar nu ben ik net zo koppig als jij.' Maakte haar dat iets uit? Nee, nog steeds niet. Ze bewoog gewoon niet. Bovendien raakte hij haar nu amper aan, dus het was wel prima zo. Pas als het weer te veel aanraken zou worden, zou ze weer tegen gaan werken. Echter, moest het dan wel heel erg worden, want nog steeds zou ze hem geen reactie gunnen. Ze gunde hem niets. Helemaal niets.

Aiden slaapt nog steeds ♥

Samuel
Blijkbaar was ze alleen nog koppiger, maar voorlopig besloot ik om het te negeren. Misschien niet helemaal, maar ik zou er geen aandacht aan besteden. Na een tijdje was het infuus leeggelopen en verwijderde ik de naald uit haar arm. Ik grijnsde even en sneed toen de tape van haar hand weg. 'Zo, dat is weer klaar.' zei ik toen ik opstond en de kamer uitliep. Straks kon ik wel weer wat plezier aan haar beleven. Ik nam mijn mobiel en vroeg via dat ding of mijn spullen er al waren, aan Aiden natuurlijk. Ik had ze namelijk nodig aangezien mijn meisje een beetje koppig was, ik kon hem ook even vragen of hij ook al zo veel plezier had beleefd aan zijn meid.

Romey
Na een tijdje onder de douche te staan voelde ik me weer helemaal fris, tot ik naar dat verdomde pak op de grond keek. Ik zou nog het liefst de handdoek, die ik ondertussen rond mijn middel had gebonden, de hele dag dragen. Ik trok het uiteindelijk toch maar aan en liep de badkamer uit, waar Aiden blijkbaar nog steeds aan het slapen was. Zo, die sliep lang. Handig om te weten, kon ik altijd douchen. Ik was namelijk niet zeker of het wel of niet mocht.

Het infuus werd weggehaald, maar nog steeds hield ze haar ogen gesloten. Het was niet heel fijn, want je kon niet zien aankomen wat de ander deed, maar het was wel beter dan hem aankijken, veel beter. 'Zo, dat is weer klaar.' Ja, ja voel je maar goed, ze zou hem nog wel krijgen, op welke manier dan ook. Ze zou hem krijgen. ''Je bent een lafaard, wist je dat?'' Ze wilde het zeggen, bijna had ze het ook gezegd, maar ze hield haar mond. Dit zou het toch niet beter maken, niet nu. Ook later niet, maar je wist maar nooit wat er tussendoor zou gebeuren. Bovendien was hij nu toch wel even weg, daar moest ze van profiteren.

Aiden's mobiel maakte een plots geluidje, waardoor hij wakker schrok en Romey zag staan. Ze had duidelijk gedouchet, maar dat deerde hem niet zo. Dat mocht ze namelijk best doen, hij hoefde geen vuile slavin, niet in dat opzicht. Te lui om te bewegen kwam hij langzaam overeind en pakte zijn mobiel, een sms'je van Samuel. ''Volgens mij wel, kom naar de controlekamer.'' Hij gebaarde naar Romey om mee te komen en liep de kamer uit. ''Neem je meid mee, dan kan je testen.'' Sms'de hij er nog achteraan.

Samuel
Mijn mobiel trilde even, wat wilde zeggen dat ik een sms had. ''Volgens mij wel, kom naar de controlekamer. Neem je meid mee, dan kan je testen.'' Ik grijnsde en liep naar de kamer van Haily. 'Opstaan' zei ik kort. Bevelend eigenlijk, zodat ze zeker zou opstaan en ik haar niet weer hoefde neer te halen. 'Er liggen kleren in die kast, als je wat wil aantrekken.' Om haar misschien te overtuigen zou ik ook over Romey kunnen beginnen. 'Tenzij je bewusteloos wil zijn en de andere meid niet wil zien.' Ik wist niet zeker of ze er wel degelijk bij zou zijn, ze kon evengoed al dood zijn.

Romey
Aiden was wakker geworden, maar had niet direct iets gedaan wat erop wees dat ik niet mocht douchen. Hij deed iets erger, een kort gebaar als teken dat ik moest meekomen. Hij verstuurde nog een sms'je, dat me rillingen bezorgde. 'Gaat het om het douchen?' vroeg ik stil. Zo te zien liepen we naar de controlekamer, ik herkende de deur daarvan, de plek. Ik was er namelijk een tijdje geweest. Ik had geen zin om daar opnieuw te zitten. 'Als het dat was, zal ik het niet meer doen.' voegde ik er nog stil aan toe.

'Opstaan' Wat? Dacht het toch even niet, dat was ze allerminst van plan. Gewoon niet dus. Ze weigerde het. Had allerlei woorden om te kunnen benadrukken dat ze zijn bevel niet zou opvolgen, maar die kon ze niet uiten omdat ze niet tegen hem zou praten. Lastig. 'Er liggen kleren in die kast, als je wat wil aantrekken. Tenzij je bewusteloos wil zijn en de andere meid niet wil zijn.' Als je buiten bewustzijn was, dan voelde je geen pijn, dus dat zou in ieder geval een groot voordeel zijn. Dat was dan ook de enige rede dat ze nog steeds, zonder zich te verroeren, bleef liggen. Hij kon de pot op met z'n bevelen en wat hij dan ook wilde doen, hij had gewoon pech. Pech gehad.

'Gaat het om het douchen? Als het dat was, zal ik het niet meer doen.' Verbaasd keek Aiden achterom naar het meisje, dacht ze serieus dat hij dat erg vond? 'Nee, daar gaat het helemaal niet over, dat is prima. En kom nu mee, dan zie je je vriendin misschien ook nog.' Dat zou de doorslag moeten geven, of tenminste, dat hoopte hij. Wel liep ze al achter hem aan, dus het kwam nog wel goed. Ze moest een beetje bijgespijkerd worden in zijn regels, maar het zag er wel naar uit dat ze die regels ging volgen.

Samuel
Ik grijnsde. 'Zou jammer zijn voor je vriendin' Ik hield mijn hoofd even schuin. 'Wat wordt het?' Ik stond alvast aan de deur, het zou jammer zijn aangezien het misschien de laatste keer was dat ze elkaar zagen. 'Ik kan je ook meesleuren' zei ik toen. Ik zou haar heus geen pijn besparen als ze bewusteloos was, dan zou ik haar hier laten zitten met iets wat pijn deed. Het zou voor haar een heel pijnlijke dood worden als ze zo koppig bleef, ik kon haar er al kennis mee laten maken, want dat wilde ze blijkbaar wel. Anders zou ze nooit zo koppig zijn.

Romey
'Nee, daar gaat het helemaal niet over, dat is prima. En kom nu mee, dan zie je je vriendin misschien ook nog.' Opgelucht haalde ik adem en liep toen iets sneller achter hem aan. Ik was benieuwd hoe het met Haily ging, of ze er beter of slechter aan toe was dan vorige keer. Zo te zien was de controlekamer niet ver meer, ik zag hem al om de hoek, waarna ik een vreemd gevoel in mijn buik kreeg. Ik was bang, niet voor mezelf, maar voor Haily, ik denk niet dat ik het zou kunnen aanzien als ik haar gewond zag, of nog erger gewond dan de laatste keer.

'Zou jammer zijn voor je vriendin. Wat wordt het? Ik kan je ook meesleuren.' Ze zou wel zien wat Samuel zo nodig moest doen, nu bleef ze gewoon liggen, draaide zich zelfs zo om dat ze met haar rug naar hem toe lag. Gaf wel weer wat ze dacht. Daarbij trok hij zich toch niets van haar of haar gevoelens aan, waarom zou ze dan in godsnaam nog zeggen wat ze dacht? Juist, daar was geen reden toe. Die reden had hij haar zelf afgenomen, dan kon hij er niet nu vanuit gaan dat ze opeens wel heel vrolijk en blij ging doen. Dat kon hij sowieso niet, niet nadat hij haar verkracht had, want dat had de doorslag gegeven.

Ze hield haar mond, gelukkig maar, want Aiden was niet in een heel erg goede bui. Hij hield er niet van als hij door iemand wakker gemaakt werd, zeker niet als hij nog niet genoeg slaap naar z'n zin had gehad. Dat was om chagrijnig van te worden, hoor. Hetzelfde als met hetzelfde been uit bed stappen, dan was je ook de hele dag chagrijnig. Eenmaal in de controlekamer gebaarde hij naar de sofa, daar kon Romey wel in vertoeven. 'Als je nog niets ontbeten hebt, pak het gerust.' Wel bewaarde Aiden zijn kalmte tegenover haar, Samuel had hem wakker gemaakt, daar kon zij niets aan doen.

Samuel
Ik nam een stuk touw en liep daarmee naar Haily toe, waarna ik haar recht op zette en het touw om haar polsen bond. 'Jammer dat jullie niets tegen elkaar geen kunnen zeggen.' zei ik toen ik een prop in haar mond duwde en er een elastiek omheen deed. Ik gaf een knie stoot in haar rug waardoor ze wel vooruit moest gaan. Ik had haar nog steeds vast en trok haar de kamer uit, richting de controlekamer die niet zo ver weg was. Eens we daar waren, waren de anderen er ook al. Ik grijnsde even toen ik het pakje van zijn meid zag en verbaasde me toen over hoe gezond ze nog was. Ik duwde Haily tot bij haar en ging naar Aiden toe.

Romey
'Als je nog niets ontbeten hebt, pak het gerust.' Ik moest even lachen. 'Heb je het glas sinaasappelsap dan niet gezien op de salontafel? Ik had al ontbijt gemaakt.' Ik ging wat beter in de sofa zitten tot Sam - volgens Aiden - en Haily binnenkwamen, ik was meteen geschrokken van hoe erg ze er aan toe was. Ze zag er verslagen uit, was vastgebonden en had een prop in haar mond. Ze viel naast me op de grond en liep naar haar toe, waarna ik haar hoofd in mijn armen nam en haar een kus op haar kruin gaf, zoals we vroeger altijd deden als de ene bang was.

Hij bond een touw om haar polsen en hoewel ze het heel graag wilde, lokte het toch geen reactie van haar uit. Ze bleef stil. 'Jammer dat jullie niets tegen elkaar geen kunnen zeggen.' Verbaasd opende ze nu wel haar ogen, net op tijd om de prop aan te zien komen waar ze half in stikte. Ook hallo. Ze werd door hem naar voren geduwd, waarna ze ook nog eens meegesleept werd en ze de controlekamer binnen kwamen. Waar Romey en die andere gast ook waren. Ze werd op de grond geduwd en Romey snelde gelijk naar haar toe, maar in plaats van Romey wel aan te kijken, sloot Haily haar ogen opnieuw.

'Heb je het glas sinaasappelsap dan niet gezien op de salontafel? Ik had al ontbijt gemaakt.' Hmm, nee, eigenlijk had hij dat niet gezien, maar het kon geen kwaad dat ze dat soort dingen al uit zichzelf deed, hoefde hij haar dat ook weer niet te leren. Toen Samuel met z'n meisje binnen kwam, was Aiden verbaasd over hoe erg zij er al aan toe was. Meestal was hij erger met zijn slachtoffers, nu was het duidelijk andersom. 'Grote mond, weglopen en terugslaan gok ik, aan haar staat te zien?' Aiden kende Samuel goed genoeg om te weten dat die daar geen behoefte aan had en het zou afstraffen, dat kon je ook wel zien aan het meisje.

Samuel
'Grote mond, weglopen en terugslaan gok ik, aan haar staat te zien?' Ik beaamde dat door een korte knik. 'En nu is ze koppiger dan ooit' voegde ik eraan toe. 'Daarom wordt het ook tijd dat ik die klemmen krijg, zodat ze haar mond misschien nog eens opentrekt.' Ik grijnsde toen ik haar zag zitten, met haar ogen toe in de andere haar armen. 'De jouwe is blijkbaar braaf geweest, of is is het geen fysieke schade?' Hij zou het wel begrijpen, ik had Haily ook pijn gedaan, niet altijd zichtbaar.

Romey
Ze deed haar ogen dicht en ik wilde naar de witharige jongen toestappen en hem een mep verkopen, maar besloot om het beter niet te doen. Hetzelfde met die prop, als Aiden het zou zien zouden we misschien beide gestraft worden. Ik hoorde hen vaag over ons praten, niet echt fijn om aan te horen. Ik wilde dat ik met Haily kon praten, dat ze me zou aankeken, maar dat deed ze nooit als het niet serieus mis zat. Ik nam haar nog steviger vast, ik wilde haar niet loslaten maar dat zou straks wel moeten.

'En nu is ze koppiger dan ooit. Daarom wordt het ook tijd dat ik die klemmen krijg, zodat ze haar mond misschien nog eens opentrekt. De jouwe is blijkbaar braaf geweest, of is is het geen fysieke schade?' Aiden lachte schamper, in tegenstelling tot de meid van Samuel, was Romey inderdaad heel braaf. 'Romey schijnt mijn regels inderdaad heel erg goed te begrijpen, waarbij ik dus allang heb besloten haar als mijn slaaf te houden. Iets waarbij ik veel langer plezier aan haar heb en ze ook nog eens nuttig is. Jammer dat die van jou daar niet voor geschikt is, je zou het leuk vinden om een slaaf te hebben, dat weet ik zeker.'

Haily opende dit keer wel vrijwillig haar ogen, ze wilde niet dat Romey helemaal overstuur zou raken. Oké, ze kon niets, niet eens praten, maar ze kon wel kijken. Ze kon Romey laten weten dat het maar tijdelijk was, dat het wel weer beter met haar zou komen. Ooit. Wanneer wist ze niet, dat wist eigenlijk alleen Samuel en hij misschien nog niet eens zeker. Het leven ging altijd door. Het lijden ging altijd door. Totdat jijzelf, of iemand anders, er een eind aan maakte, maar toch begon het dan weer gewoon opnieuw. Je volgende leven.