ORPG met Tinn

Samuel
'Romey schijnt mijn regels inderdaad heel erg goed te begrijpen, waarbij ik dus allang heb besloten haar als mijn slaaf te houden. Iets waarbij ik veel langer plezier aan haar heb en ze ook nog eens nuttig is. Jammer dat die van jou daar niet voor geschikt is, je zou het leuk vinden om een slaaf te hebben, dat weet ik zeker.' Ik grijnsde even. 'Ze heeft kansen genoeg gehad, helaas.' Ik keek even op het beeldscherm. 'Al nieuws?' vroeg ik kort. Ik keek even achterom, waar Haily blijkbaar haar ogen had geopend en kijk toen peinzend weer naar voren.

Romey
Uiteindelijk keek ze me aan, met een blik die zei dat het goed ging komen. Ik schudde zachtjes mijn hoofd. 'Je moet hem leren kennen, kijk naar mij' fluisterde ik. 'Ik heb amper pijn geleden. Eens je meer te weten komt, wordt het beter.' Er kwam een lichte glimlach op mijn gezicht. 'En ook niet zo koppig zijn' voegde ik er iets stiller aan toe. Zo was ze niet, zou ze nooit zijn, maar als ze zonder teveel pijn wilde sterven moest dat gewoon. Het gesprek was blijkbaar even gestopt, waardoor ik ook niet veel meer tegen Haily kon zeggen.

'Ze heeft kansen genoeg gehad, helaas. Al nieuws?' Aiden humde even naar Samuel, staarde weer naar het scherm en draaide zich toen om. Van de tafel pakte hij een doos en duwde die in Sam's handen. 'Ik heb wel betere dingen te doen dan jou zien spelen met je nieuwste aanwinsten, zoals verloren slaap inhalen. Daar zit alles van jou in, dat van mij is al opgeruimd. Have fun.' Aiden draaide zich om en riep Romey, waarbij hij haar gebood om mee te komen. Zelf was hij al naar de deur gelopen, wachtend op zijn meisje, zijn slavin.

'Je moet hem leren kennen, kijk naar mij. Ik heb amper pijn geleden. Eens je meer te weten komt, wordt het beter. En ook niet zo koppig zijn.' Dat was voor haar een stuk makkelijker gezegd. Oké, misschien had ze in eerste instantie niet zo koppig moeten zijn, maar nu hij haar verkracht had, zou ze die koppigheid tot het einde behouden. Daar kon ieder persoon in deze kamer zeker van zijn. Toen ze hoorde dat Samuel blijkbaar nieuwe dingen op haar uit ging testen, vergrootten haar ogen zich even, waarna ze ze weer sloot, vastbesloten om Samuel haar ogen niet te laten zien.

Samuel
Ik kreeg een doos in mijn handen. Ik heb wel betere dingen te doen dan jou zien spelen met je nieuwste aanwinsten, zoals verloren slaap inhalen. Daar zit alles van jou in, dat van mij is al opgeruimd. Have fun.' Ik grijnsde even, ik wist niet dat hij zo lang sliep. 'Meekomen' zei ik toen ik kort naar Haily keek, de andere interesseerde me niet echt. Omdat ik de ongeduldigheid zelve was liep ik naar haar toe en tilde haar op, dat was altijd een stuk handiger dan te moeten wachten en daardoor zou ze zich nog slechter voelen. Ik liep voorbij Aiden, terug naar de kamer, de kleine kamer en gooide haar daarna weer neer op de plek waar ze lag als we vertrokken. Ik opende de doos en keek naar de klemmen, die blonken alsof ze jaren aan gewerkt was om ze zo te krijgen.

Romey
Haily werd bij me weggetrokken, waar ik het even moeilijk mee had. Aiden stond al bij de deur, dus ik stond uiteindelijk gewoon op en liep naar hem toe, terug waar we vandaan kwamen. Het beeld van hoe verslagen Haily was, was nog steeds duidelijk zichtbaar. Alsof ik ze van mijn netvlies kon doen verdwijnen, schudde ik mijn hoofd. Logisch dat dat niet hielp, maar het was het idee dat erachter zat. Aiden had blijkbaar ook spullen, ik kon alleen hopen dat hij ze niet zou of wilde gebruiken, dat was het laatste waar ik op zat te wachten, of het één na laatste.

'Meekomen' Voordat ze überhaupt de kans had gekregen om met haar ogen te knipperen, voelde ze al dat Samuel haar van de grond tilde en over z'n schouder gooide. Ze had de woorden allemaal, stuk voor stuk, gehoord en ze was bang voor wat komen ging. Bang voor de spullen die in die verrekte doos zaten. Bang voor Samuel. Ze voelde dat ze op het bed werd gegooid en opende toch haar ogen, waarbij ze een of ander soort klem in de doos zag liggen. Ze wist ook meteen waar hij zo gejaagd op was, hij ging die dingen op haar uitproberen. Onmiddellijk schudde ze angstig haar hoofd en probeerde van hem weg te komen. Dit kon hij niet maken!

Het duurde misschien iets langer dan wat hij leuk vond, maar ze kwam wel vrijwillig en liep ook achter hem aan. Eenmaal terug in zijn kamer gebaarde hij dat ze naar haar eigen kamer moest gaan, dan kon hij die tenminste op slot doen. Hij wilde even rustig gaan slapen en daar had hij haar aanwezigheid niet bij nodig. Bovendien vertrouwde hij haar nog niet genoeg om zonder iemand in zijn kamer rond te lopen. Ze zou allerlei verborgen wapens kunnen vinden en als hij sliep, dan was hij een stuk makkelijker uit te schakelen. Hoewel hij niet het idee had dat ze dat zou doen, niet nu ze wist wie hij was.

Samuel
Ik zag hoe angstig ze werd, maar dat hield me niet tegen. Ik greep haar hals en duwde haar toen weer het matras op. 'Kijk, we spelen het spel nu zoals ik dat wil.' Ik bevestigde een klem om haar pols, die zo te zien heel makkelijk gebroken kon worden. Dat ging ik nog niet doen, nog niet. Ik spande de klem wel aan, zodat ze zeker pijn zou voelen. Ik zou doorgaan tot ik een kleine reactie zag, daarna nog een klein beetje en dan ophouden, een beetje hetzelfde als gisteren. Qua tactiek, dit was heel wat anders. Alhoewel het beide voor mijn plezier was. Ik grijnsde even terwijl ik de klem nog iets harder aanspande.

Romey
Hij gebaarde dat ik naar mijn kamer moest gaan, wat ik ook deed. De deur viel in het slot, dus had ik even tijd voor mezelf. Om normale kleding aan te trekken die hier nog ergens lag. Gewoon een warme trui, om me toch al meer thuis te voelen. Ik zou ook nog wat proberen slapen, al leidde Haily me daarvan af. Die doos die hij had voorspelde niet veel goeds, we waren eerder daar geweest toen ze volgens mij die dingen gingen bestellen. Ik trok mijn capuchon over mijn hoofden ging toen op mijn bed liggen.

Weerloos lag ze daar, zijn hand had haar aan haar nek terug op het matras geduwd. Weerloos, compleet weerloos. En angstig, ze was bang voor de pijn die ging komen, want die klemmen zagen er niet gezond uit. 'Kijk, we spelen het spel nu zoals ik dat wil.' De klem werd om haar pols bevestigd en ook een stuk strakker gedaan, bijna gelijk eigenlijk al. De pijn was niet te harden. Het voelde alsof haar pols in duizend stukjes werd gedrukt, geplet en ook weer uit elkaar getrokken werd. Van pijn begon ze te kronkelen, alles om maar hem van haar weg te krijgen en dan die klem weg. Praten deed ze nog niet, maar het kronkelen en de blik in haar ogen, zoudej genoeg moeten zeggen.

Aiden slaapt.

Samuel
Ik zou wachten tot ze zou smeken om te stoppen en liet de klem nog een klein beetje harder spannen, net niet strak genoeg om haar pols te breken, maar wel om hem te kneuzen. Dat kronkelen alleen was niet genoeg, ik wilde het horen, uit haar mond. Ik wilde horen hoe ze zich overgaf, of ze nog steeds zo koppig was. De klemmen waren alvast prima, de rest van de wapens zou ik een andere keer moeten uittesten. Zo te zien waren die ook geweldig, Aiden wist wel bij wie hij moest zijn voor dit soort dingen.

Romey
Ik was moe, heel erg moe zelfs. Deze nacht was niet bepaald goed geweest, dus slaap kon ik gebruiken. Er was altijd die maar. Stel dat Aiden dit zag en hij boos werd omdat ik één, mijn trui had aangetrokken en twee, sliep. Misschien werd hij ook helemaal niet boos of was ik op tijd wakker, dat kon ook. Ik dacht weer na, waardoor ik alleen nog maar meer verlangde naar slaap. Uiteindelijk werden mijn oogleden zwaar en viel ik, tegen mijn zin, in slaap.

Ze hield het nog even vol, maar het moment dat hij de klemmen nog strakker deed, was voor haar het punt waarop de pijn te veel werd. 'Oké alsjeblieft, houdt op!' Smekend keek ze hem aan, nog steeds proberend haar pols van hem weg te krijgen. Van hem, maar vooral uit de klem. Iets wat vrijwel onmogelijk was als hij die niet eerst los zou maken. 'Alsjeblieft.' Haar lip trilde en haar ogen keken hem aan, schoten dan weer door de kamer, keken dan hem weer aan. Ze wist niet hoe ze hem anders moest laten stoppen. Het moest stoppen! Hij kon haar pols niet zomaar breken, dat.. Dat kon gewoon niet. En Haily zou het niet toelaten, hoewel ze nog niet precies wist hoe het dan tegen te houden. Eerst dit maar eens zien te stoppen, want deze pijn was voor haar al wel genoeg.

Aiden slaapt.

Samuel
'Oké alsjeblieft, houd op!' De blik in haar ogen gaf de boodschap nog een dubbele betekenis. 'Alsjeblieft.' Haar lip trilde en haar ogen schoten alle kanten op. Ik grijnsde even en deed dan de klem los, zo te zien had die zijn werk goed gedaan. Ik legde ze weer in de doos grijnsde even en nam de andere wapens in mijn hand. Die zagen er ook prima uit. Ik ging op het uiteinde van haar matras zitten, met een werpster in mijn handen. Deze waren altijd al mijn favoriet geweest en deze zag er nog eens zo geweldig uit. Ik grijnsde even en ging ermee over het matras, waar meteen twee scheuren in kwamen.

Romey slaapt ook <3

Goddank, hij maakte de klem om haar pols rond, waarbij ze haar pols meteen uit zijn buurt trok. Hopend dat hij dan niet over zou gaan op de andere pols, want die hoefde niet zo pijnlijk aan te voelen, vond ze niet helemaal nodig. Hij pakte een werpster, die ze herkende, uit de doos en ging bij haar voeteneind zitten, wat er onherroepelijk en onmiddellijk voor zorgde dat ze haar benen optrok. Die zaten nu in ieder geval niet meer bij hem en z'n werpster in de buurt. Ze was niet zo gek, ze wist heel goed dat hij haar dalijk weer ergens pijn mee ging doen. Alleen maar omdat ze zo verschrikkelijk koppig was, maar daar kon ze ook niets aan doen, het was iets dat in haar zat. Waarom snapte hij dat niet? Snapte hij echt niet dat het automatische reacties waren? Nee, hij snapte het duidelijk niet en dat maakte haar situatie er alleen maar erger op.

Aiden slaapt.

Samuel
Ze was duidelijk bang voor me, dat zag ik toen ze haar benen optrok. Ik liet mijn werpster weer in de doos vallen, die ik meenam toen ik opstond en de deur achter me dicht deed. Ik zou straks wel nog eens terugkomen. Ik zette de doos op een kast en liep toen weer naar de sofa, ik had gisteren nog een film opgenomen waar ik nu, in tussentijd, zou naar kijken. Tot dat me weer zou gaan vervelen en ik weer nood had aan mijn nieuwe en een aantal oude spullen.

Romey
Zoals ik al dacht werd ik snel wakker en kon ik alleen maar zitten, niets anders aangezien mijn deur op slot was en in deze kamer niet veel te beleven was. Ik rommelde even in de doos die ik van Aiden kreeg en waar alles inzat, ik had de tijd nog niet genomen om er naar te kijken. Ik vond een boek, twee boeken zelfs, waar ik wel wat uren mee verder kon. Ik vind nog een aantal dingen, maar die waren niets voor mij. Ik ging terug op mijn bed zitten en bladerde een beetje, ik had geen zin om te lezen dus ik las ik losse zinnen.

Hij stond op, borg zijn wapens weer op en verliet de kamer. Goddank, hij was weg. Wel sloot ze meteen haar ogen, want dan zou ze geen last hebben van de verschrikkelijke benauwdheid die de kamer bij haar opriep. Claustrofobie, iets waar je in geen enkel opzicht baat bij had. Het enige dat nog deels bij haar hielp was het feit dat ze nu haar ogen dicht had, bang voor het donker was ze niet en zo kon ze ook niet zien hoe klein de kamer eigenlijk was. Ze voelde het natuurlijk wel, het gaf haar de rillingen, maar het niet zien was tenminste al een voordeel. En, wat ze ook moest toegeven, was dat ze ook nog eens best wel honger had. Dorst niet, dat had hij haar allang toegediend, waar ze het nog steeds niet mee eens was, maar eten had ze al een tijdje niet op en de honger kwam steeds erger terug. Niet dat ze het hem zou zeggen of iets ging eten, maar ze merkte wel dat het steeds vervelender werd.

Aiden slaapt.

Samuel
De film begon me inderdaad al snel te vervelen, puur omdat het een saaie film was. Ik stond op en liep naar de keuken, waar ik voor mezelf een boterham met ham nam, misschien had Haily ook wat honger dus nam ik er twee, waarna ik naar de kamer liep en het bord op de grond zette. Daarna liep ik weer naar mijn sofa, waar ik meteen een grote hap nam. Ik begon alweer te zappen, maar er was nooit iets interessants te vinden in de ochtend. Zuchtend plaatste ik mijn handen achter mijn hoofd en tuurde naar het plafond.

Romey
Uiteindelijk was ik toch begonnen met het boek echt te lezen, om alle verveling tegen te gaan. Al hielp dat niet echt, niet omdat het een stom boek was maar omdat ik een energiek persoon ben dat altijd bezig wil zijn, lezen is iets wat je in de avond doet. In mijn ogen dan. Zuchtend liet ik mijn hoofd op het bed vallen, waardoor mijn capuchon voor mijn ogen kwam. Over het algemeen vind ik het niet leuk om niet te zien wat er om me heen gebeurde, maar nu was er toch niets dus bleef ik gewoon zo liggen.

Wat een slaapkop is Aiden hallo

De deur ging weer open, waardoor ze bijna automatisch in elkaar kromp en opkeek, maar hij zette alleen een bord met eten neer. Eten dat ze niet ging eten, want ten eerst wilde ze niet eten, ten tweede vertrouwde ze hem niet, ten derde vertrouwde ze dus zeker zijn eten niet. Best goede redenen, al zei ze het zelf. Wel had hij de deur open gelaten, iets waardoor zij haar ogen weer open durfde te houden en schuw naar de man keek. Hij zat ondertussen weer in een sofa een of ander programma te kijken, waar ze zich heel waarschijnlijk toch niet voor interesseerde. Jammer dan. Haily ging weer terug in het hoekje van het matras zitten, haar benen tegen haar bovenlichaam aan en sloot haar ogen. Er was toch niets dat ze nu kon doen, laat staan slapen, dat deed ze al helemaal niet nu.

Maak hem dan wakker xd

Samuel kijkt tv <3

Romey
Ik liep een beetje rondjes in de kamer, tot ik een kast zag waar ik misschien wat spullen in kon opbergen. Voorzichtig trok ik de rechter deur open, waarna een hele doos met spullen op de grond vielen en een hels kabaal gemaakt werd. Ik beet mijn tanden op elkaar en ik kon alleen hopen dat ik Aiden niet wakker had gemaakt, snel nam ik een doos in mijn handen en duwde die weer in de kast, waarna ik op mijn bed ging liggen met mijn capuchon over mijn hoofd, in het geval dat.

Ja ik ben inspiratieloos en bah ahah

Oké, jij dwong mij om te typen, dus zorg dat Samuel iets met Haily gaat doen ofz, dit is saai.

Zijn ogen vlogen open toen hij iets op de grond hoorde vallen uit Romey's kamer. Duidelijk was ze haar kamer aan het verkennen en daar kon hij nog wel mee leven, maar het feit dat ze daarbij zoveel lawaai moest maken, stond hem zeer zeker tegen. Moeizaam stond hij op en liep naar haar kamer, waarna hij de deur van het slot afhaalde en open deed. 'Als je toch zonodig lawaai moet maken, ga dan maar schoonmaken.' Hij slofte weer terug en liet zichzelf op het bed vallen. Zijn ogen sloten zich, maar hij viel niet meer in slaap. Zijn oren waren gespitst, om ieder geluidje op te vangen dat Romey zou maken. Hij had geen zin in een ontsnappingspoging van haar en hij durfde te wedden, dat ze na zo'n poging, het nooit meer zou doen.

Samuel
Na een tijdje sloeg de verveling weer toe, ik had zin om wat anders te doen, met ander bedoelde ik iets met Haily. Ik liep weer naar haar kamer en nam de doos van de kast voor haar deur af. Het geweer, daar kon ik nog wat mee doen. Ik zette het in elkaar en ging naast haar zitten. 'Geen honger?' vroeg ik toen ik mijn hoofd schuin hield. 'Jammer' zei ik toen ik het bord bij me nam en een hap van het brood nam. Ik ging staan en hield mijn geweer op haar been gericht, waarna ik de trekker overhaalde en er een kogel door haar scheenbeen heen ging. Ik grijnsde toen het bloed begon te lopen.

Romey
'Als je toch zonodig lawaai moet maken, ga dan maar schoonmaken.' Ik grijnsde, hij zei niets over iets anders dus kon ik deze trui gewoon aanhouden. Ik zou niet veel doen, al het grote werk was gisteren al gedaan en dat hoefde je maar één of twee keer per week te doen. Stofzuigen en alles afstoffen zou voldoende zijn. De spullen stonden niet ver van mijn kamer en na zo'n kwartiertje was ik klaar, al had ik geen idee wat deze dag me nog zou brengen zonder iets om te doen. Ofja, iets wat geen pijn deed.

'Geen honger?' Och, och, iemand dacht ook weer slim te doen hoor. Snapte hij nou nog steeds niet dat ze zichzelf uithongerde? Eten was namelijk veel moeilijker bij haar binnen te krijgen, zonder dat ze het wilde, dan drinken. Daar zou hij ooit ook nog wel achter komen. Of ze moest zo zwak zijn dat ze het toch al niet meer ging redden. Toen hij opeens weer opstond en het pistool richtte, wilde ze haar been nog wegtrekken, maar het was al te laat. Een hoge, korte en vooral fele gil kwam uit haar mond terwijl ze in elkaar kromp. De pijn vlamde door haar been heen en ze trok hem op, sloeg haar armen eromheen en probeerde het bloeden te stelpen. Haar gezicht was vertrokken van de pijn. Dít was niet leuk meer, hij speelde vals. Enorm vals.

Bedenk iets voor Romey en Aiden, want ik weet niets :s

Samuel
De gil liet me even grijnzen, waarna ik naar haar toeliep en met mijn vinger de kogel nog wat dieper duwde. 'Die halen we er wel uit als je been een beetje ontstoken is' zei ik. Ik ging weer naast haar zitten, ik zou wachten tot ze misschien iets zei en dan weer gaan. Dat zou haar zeker irriteren, dat ik hier was, maar dat boeide me niet. Deze spelletjes vond ik het leukst. Mensen irriteren vond ik leuk, altijd al. Ik schoof wat dichter en ging met mijn vinger over een druppel bloed die naar beneden liep via haar enkel.

Romey
Zuchtend liep ik naar Aiden toe, die duidelijk niet aan het slapen was. 'Is er iets wat je nodig hebt?' vroeg ik terwijl ik op de tweezitter naast de zijne ging zitten. 'Je zegt het maar, ik heb toch niets te doen.' Ik kon dit beter niet zeggen, maar ik verveelde me gewoon, altijd als ik niets te doen had. Ik was gewoon zo en verveelde me zelfs bij de engste mensen. Ik liet mijn handen in de zakken van mijn trui zakken en ging zelf een beetje beter zitten.

Ze was bang, maar ze durfde hem wel woedend aan te kijken op het moment dat hij de kogel nog wat verder in haar been duwde. 'Die halen we er wel uit als je been een beetje ontstoken is.' Houd je in. Houd je in. Het spookte door Haily's hoofd, maar ze was er gewoon niet heel goed in. 'Vuile schoft, je reageert je gewoon op mij af omdat je geen meisje kan krijgen die jou ook wilt.' Meteen wist ze dat ze dit niet had moeten zeggen, laat staan het naar hem snauwen, wat ze dus wel had gedaan. Dat echter, wilde niet zeggen dat ze er spijt van had. Hij mocht best weten wat ze van hem dacht, ook al zou dat bij haar misschien pijn veroorzaken.

'Is er iets wat je nodig hebt? Je zegt het maar, ik heb toch niets te doen.' Oké, nu vroeg ze erom. Hij humde even, voordat hij antwoord gaf, maar bleef met gesloten ogen liggen. 'Wat dacht je ervan om je weer om te kleden, vóórdát ik je help?' Het was een suggestie, maar wel met een dwingende ondertoon. Iets wat ze zeer zeker niet zou missen, hoewel hij aan de andere kant wel weer hoopte dat ze het niet door zou hebben of dat ze zou weigeren. Dat gaf hem weer iets leuks om te doen.

Samuel
'Vuile schoft, je reageert je gewoon op mij af omdat je geen meisje kan krijgen die jou ook wilt.' Die reactie kwam sneller dan verwacht. Ik moest even lachen. 'Wel,' zei ik rustig, 'dat klopt niet.' Zei ik toen ik mijn hoofd schudde. 'Ik wilde hen niet, niet omgekeerd. Ze waren te zwak, te saai, hadden een te lage pijngrens, deden nooit wat ik vroeg, waren niet koppig genoeg.' Bij de laatste keek ik haar even grijnzend aan. 'Jammer dat jij alles hebt, behalve dat je je tot mij aangetrokken voelt. Zonde hoor.' Ik ging een beetje beter zitten, ik had nog geen zin om weg te gaan, dit gesprek kon nog eens interessant worden.

Romey
'Wat dacht je ervan om je weer om te kleden, vóórdát ik je help?' Ik grijnsde even. 'Het is te koud in dat pak' zei ik kort toen ik mijn capuchon over mijn hoofd trok, om het geloofwaardiger te laten overkomen. 'Je zou toch niet willen dat ik bevries?' Ik was vandaag in een chagrijnige bui, ik wist alleen niet of hij het door had. Ik had die bui wel vaker en dan kon ik net zo koppig zijn als Haily, zeker als de andere wat toegeeflijker was. Ik sloeg mijn armen over mijn benen en liet toen de capuchon weer zakken.

'Wel, dat klopt niet. Ik wilde hen niet, niet omgekeerd. Ze waren te zwak, te saai, hadden een te lage pijngrens, deden nooit wat ik vroeg, waren niet koppig genoeg. Jammer dat jij alles hebt, behalve dat je je tot mij aangetrokken voelt. Zonde hoor.' Dat antwoord had ze zeer zeker niet verwacht, maar ze had al heel snel haar eigen antwoord klaar. 'Ja, hoe zou het nu toch komen dat ik me niet aangetrokken tot je voel? Is heel vreemd natuurlijk als je me op iedere mogelijke manier pijnigt, of niet?' Ze wilde stoppen, maar bedacht zich nog iets. 'En als een meisje voor jou daaraan moet voldoen, dan heb jij toch wel een zieke manier van een relatie, want ik kan je verzekeren dat geen enkel meisje in een relatie altijd naar je zal luisteren, such a shame.'

'Het is te koud in dat pak. Je zou toch niet willen dat ik bevries?' Een zucht rolde over zijn lippen, vlak voordat hij omhoog kwam en haar kil aankeek. 'Ik vraag het je niet nog een keer, of je doet het zelf, of ik doe het.' Zijn ogen lieten duidelijk zien dat hij het meende en hij zou inderdaad niet weifelen om haar te helpen met omkleden. 'Bovendien maakt het me niets uit of je bevriest of niet, anders leg ik je wel weer in dat ijsbad, weet je nog?' Ook zo iets. Mensen waren altijd net zo bang van dat bad, als van zijn geweren. Je kon aan allebei dood gaan, maar toch zou hij persoonlijk voor het bad kiezen. Dat was tenminste comfortabel.

Samuel
'Ja, hoe zou het nu toch komen dat ik me niet aangetrokken tot je voel? Is heel vreemd natuurlijk als je me op iedere mogelijke manier pijnigt, of niet?' Daar had ze gelijk in, maar dit deed vast minder pijn dan een gebroken hart, al zou ik haar dat niet vertellen. 'En als een meisje voor jou daaraan moet voldoen, dan heb jij toch wel een zieke manier van een relatie, want ik kan je verzekeren dat geen enkel meisje in een relatie altijd naar je zal luisteren, such a shame.' Was ook waar, maar meer over dit alles zou ik haar toch niet vertellen. Dat was voor later. Ik had wel nog een ander plan. 'Kijk' zei ik toen ik mijn shirt over mijn hoofd trok en met mijn rug naar haar toe draaide, waardoor ze de dingen op mijn rug zag die gelijk stonden aan wat ik deed. Krassen, van vroeger.

Romey
'Ik vraag het je niet nog een keer, of je doet het zelf, of ik doe het.' Ik keek fronsend en stond toen op. 'Bovendien maakt het me niets uit of je bevriest of niet, anders leg ik je wel weer in dat ijsbad, weet je nog?' Mijn mond maakte een geluid dat moest leken op ergernis en stampend beende ik naar mijn slaapkamer. 'Fijn!' riep ik toen ik de deur dichtsloeg. Ik liet mijn hoofd in mijn kussen vallen waar ik toen ik begon te schreeuwen, scheldwoorden, zinnen, alles kwam eruit. Kort daarna begonnen mijn voeten ook te trappelen.

'Kijk.' Net of die krassen die hij had haar iets uitmaakten. Nee, zij zag een andere kans die ze zou gaan benutten. Hij zat met z'n rug naar haar toe, maar de doos met spullen stond wel binnen haar handbereik. Meteen schoot ze opzij, pakte een van de werpsterren en duwde die in z'n linkerschouder, waarna ze ook gelijk weer achteruit deinsde. Het was niet heel diep en het zou ook niet heel erg veel pijn doen, maar het bloedde wel en was erg vervelend schoon te houden. 'Nu zullen we wel eens zien wiens wond het eerste ontsteekt.' Sneerde ze hem toe, duidelijk makend dat ze verder niets ging zeggen over de krassen op z'n rug.

'Fijn!' Oké, nu kreeg ze ervan langs, dat was zeker. Onmiddellijk kwam hij overeind, liep naar haar kamer en opende de deur. Zijn hand streelde heel eventjes door haar haren, maar daarna balde hij diezelfde hand tot een vuist en trok haar omhoog, geen rekening houdend met de pijn die ze nu zou voelen. Midden in de kamer stond hij stil, trok al, maar dan ook ál, haar kleren uit totdat ze helemaal naakt was. Zelfs haar bh en slipje had hij uitgetrokken. Met ferme passen beende hij naar de hoek en maakte een van haar handen in de kettingen vast, zodat ze in ieder geval nergens heen kon. 'Is het dan nu duidelijk dat je níet zo'n toon tegen me aanslaat?' Zijn ogen vlamden en er was maar één antwoord wat haar pijn zou besparen.

Samuel
Even voelde ik wat pijn in mijn schouder, waarna ik een werpster zag. Ik grijnsde even en stond toen op, liep naar Haily toe en nam haar pols vast, die ik een kwart naar links draaide waardoor ze de werpster wel moest laten vallen. 'Heb ik er een mooi litteken bij' grijnsde ik toen ik haar tegen de kast duwde waar een paar spullen af vielen en op haar hoofd kwamen. Ik grijnsde even toen ik naar haar keek, wankelend op haar pijnlijke been. Ik zette mijn arm onder haar oksel en stond met mijn gezicht twee centimeter van het hare. Ik was niet van plan om haar te zoenen, dat zou ik misschien nooit met haar doen, die eerste kus zou nog lang kunnen duren, zolang ik niemand gevonden had die die verdiende.

Romey
Ik voelde hoe al mijn kleren aan flarden gingen en begon als een gek tegen te werken, maar een seconde later hing mijn hand vast aan een ketting. 'Ga weg' gromde ik 'en geef mijn kleren terug.' Boos stampte ik met mijn voet op de grond. 'Ben je werkelijk zo laag gevallen?' voegde ik er nog aan toe. 'Even, heel even dacht ik dat je beter was.' Ik grijnsde. 'Niet dus' Ik spuwde net voor zijn voeten terwijl ik probeerde los te komen. Ik vond het niet beschamend om hier, naakt, te staan. Hij had vast al duizenden meiden zo gezien, ik was net zoals de anderen. Het deed me niets. Geërgerd keek ik hem aan, blijkbaar vond hij dit nog grappig op.