ORPG met Tinn

'Heb ik er een mooi litteken bij.' Ja, dat maakte haar ook niets uit hoor. Waar zat die gast met z'n gedachten? Hij duwde haar zo, dat ze tegen de muur aan stond, leunend op één been, maar verder nergens meer heen kon. 'Wat moet je nou van me? Je kan doen wat je wilt, maar je praat, je pijnigt en doet alsof niets je uitmaakt. Het maakt je wel degelijk uit, maar je bent gewoon een gore, vuile lafaard die niet onder ogen wil komen dat hij nooit een vriendin zal krijgen. Een lafaard die wéét dat hij geen vriendin krijgt, dus dan maar anderen verkracht. Hoe voelt het? Fantastisch zeker, wetend dat je de baas bent. Maar weet je, je bent níet de baas over mij. Doe maar met me wat je wilt. Verkracht me, pijnig me, schiet me neer. Het maakt me niets uit, jij zal nóóít de baas over mij zijn. Duidelijk? Ik hoop het wel.' Voor de vorm trapte ze hem ook nog eens hard in zijn kruis met haar knie.

'Ga weg en geef mijn kleren terug. Ben je werkelijk zo laag gevallen? Even, heel even dacht ik dat je beter was. Niet dus.' Moest hij nou ook nog haar mond dicht gaan tapen? Hij had nog wel gedacht dat het een meisje zou zijn, dat juist niet zo'n grote mond had. Verkeerd gedacht dus. 'Wat leuk hé, hoe we nog eens dingen over elkaar te weten komen.' Antwoordde hij, waarna hij van het meisje wegliep en zichzelf in de sofa liet vallen met een boek in z'n handen.

Als Samuel niet badass gaat doen, dan typ ik niet meer hoor, you promised

Samuel
'Wat moet je nou van me? Je kan doen wat je wilt, maar je praat, je pijnigt en doet alsof niets je uitmaakt. Het maakt je wel degelijk uit, maar je bent gewoon een gore, vuile lafaard die niet onder ogen wil komen dat hij nooit een vriendin zal krijgen. Een lafaard die wéét dat hij geen vriendin krijgt, dus dan maar anderen verkracht. Hoe voelt het? Fantastisch zeker, wetend dat je de baas bent. Maar weet je, je bent níet de baas over mij. Doe maar met me wat je wilt. Verkracht me, pijnig me, schiet me neer. Het maakt me niets uit, jij zal nóóít de baas over mij zijn. Duidelijk? Ik hoop het wel.' Daarna kreeg ik er alweer een trap bij. Ik nam haar pols vast en trok haar terug. 'Wat ik wil?' vroeg ik kort toen ik voorover boog, zodat ik in haar oor kon fluisteren. 'Jou' zei ik kort, dreigend. Ik wilde haar gek maken, wat zou lukken na verloop van tijd. Ik sloeg mijn armen om haar middel heen, waarna ik weer een kus in haar hals drukte. Niet zo ruw als vorige keer, maar liever, wat ik bij alle andere meiden deed en wat altijd geholpen had. Alleen werden die na deze kus vermoord, maar Haily was een speciaal geval.

Romey
'Wat leuk hé, hoe we nog eens dingen over elkaar te weten komen.' Waarna hij in een sofa ging zitten, om naar een boek te staren. Een boek!? Nu was het genoeg geweest, waarom stond ik hier dan als hij daar toch geen behoefte aan had. Zomaar? Voor mijn eigen plezier? 'Als je dan toch een boek gaat lezen geef me dan tenminste mijn kleren terug' riep ik. Dat hij dan gewoon deed wat hij wilde, vandaag kon het me niets schelen, helemaal niets. 'Waar wacht je nog op?' riep ik. 'Ik weet waarom je me hierheen gebracht hebt, voor mijn lichaam, gebruik het dan, kan me niets schelen.' Misschien hield dat hem tegen, misschien ook niet, maar het zat er zeker aan te komen, dus kon het beter snel zijn.

Hij is raar en dat weet je al kijk dit is Aiden ->

'Wat ik wil?' vroeg hij kort toen hij voorover boog, zodat hij in haar oor kon fluisteren. 'Jou.' Tuurlijk, maar als hij dat echt zo graag wilde, dan kon zij dit spelletje ook spelen. Ze had al vaker mannen van zich af moeten vechten, letterlijk, dus ze wist heel goed de zwakke plekken. En laat het nou precies zo zijn, dat ze heel goed bij een van die plekjes kon. 'Mij? Oké, bring it on.' Haar stem was zo vals, dat hij gewoon kon voelen dat er een tegenactie aan ging komen, maar hij was sowieso te laat om het tegen te houden. Met een van haar handen greep ze zijn geslachtsdeel en draaide het zo om, dat het hem verschrikkelijk pijn moest doen. Dit had ze al bij meerdere mannen gedaan als ze niet ophielden en altijd vielen ze kronkelend van de pijn op de grond. Net goed voor ze.

'Als je dan toch een boek gaat lezen geef me dan tenminste mijn kleren terug. Waar wacht je nog op? Ik weet waarom je me hierheen gebracht hebt, voor mijn lichaam, gebruik het dan, kan me niets schelen.' Natuurlijk kon het haar wel iets schelen, dat wilde ze alleen niet toegeven. Heel jammer en ooit zou ze nog wel spijt krijgen van deze beslissing, daarom deed hij het ook niet. Voordat ze überhaupt kon reageren zaten er vier messen in haar lichaam. Twee in iedere schouder. Kalm liep hij naar haar toe, maakte ook haar tweede arm vast en liep weer terug. Nu kon ze niet de messen uit haar lichaam halen, dus hoefde hij ook niet bang te zijn om messen naar zich toe te krijgen.

Samuel
'Mij? Oké, bring it on.' Daarna voelde ik een hele intense pijn, maar hield ik me overeind. 'Dat maakt jou nog eens zo leuk' zei ik toen haar beide schouders greep en daar zo hard mogelijk in kneep, waarna ik haar weer op het matras duwde en een mes bij me nam. Ik sneed haar kleding open, zodat ze ze straks niet meer kon aantrekken. Ik had blijkbaar ook een paar stukken huid geraakt en grijnsde toen ik het bloed op mijn lippen voelde. Met mijn mond ging ik verder naar onder, met het mes op haar borst zodat ze zich niet zou verzetten. Ik stopte toen ik bij haar onderbuik kwam en keek toen naar haar gezicht. Ik ging weer naar boven en hield haar beide handen vast, waarna ik haar lip tussen mijn tanden nam, geen kus, nog niet.

Romey
Ik voelde stekende pijn in mijn schouders en begon ongecontroleerd te gillen. 'Slechte keuze' zei ik met tranen in mijn ogen. 'Zo kan ik niet schoonmaken.' De tranen begonnen te rollen, mede omdat ik de messen er niet eens uit kon halen en ze zoveel pijn deden. Het bloed sijpelde eruit en viel in dikke, rode druppels op het parket. Ik beet op mijn tanden. 'Ga verder, als het toch zo goed voelt' zei ik grommend. 'Doe. Het.' Ik sprak stil, maar de pijn in mijn stem was duidelijk hoorbaar. Hoe eerder ik dood was, hoe beter.

'Dat maakt jou nog eens zo leuk.' Ze veraschuwde hem. Hij vond het leuk dat ze hem probeerde te pijnigen en zijn ideeën over een relatie waren gewoon ziek. Hij dacht zeker dat alle meisjes achtergesteld waren aan de man, nou dat mocht hij willen. Zij was zeer zeker niet achtergesteld, hoewel ze duidelijk wel minder sterk was, waar ze opnieuw achter kwam toen hij haar op het matras legde en haar liggende hield door een mes. Uiteindelijk hield hij haar beide armen vast en ze probeerde haar hoofd weg te draaien, maar hij hield haar lip tussen zijn tanden. Grommend moest ze hem wel aankijken, want als ze dat niet deed, dan scheurde haar hele lip uit elkaar. Nu kon ze ook niet praten. Jammer genoeg voor hem, kon hij dat ook niet. Een geluk bij een ongeluk.

'Slechte keuze. Zo kan ik niet schoonmaken. Ga verder, als het toch zo goed voelt. Doe. Het.' Kon ze nou echt haar mond niet houden? Aiden was het nu helemaal zat, liep opnieuw naar het meisje toe en bond een doek om haar mond heen. Zo kon ze hem in ieder geval niet meer irriteren met haar gepraat. Over een uurtje ongeveer zou hij haar wel weer losmaken, maar daar had hij nu helemaal geen zin in. Waarom zou hij ook? Als ze het nog veel langer had uitgelokt, dan had hij haar binnen mum van tijd verkracht en hij wist zeker dat ze dat ook niet wilde, hoewel ze zei dat het haar niets uitmaakte.

Samuel
Gelukkig hield ze nu haar mond en deed ze ook niets anders dan liggen, ze was nu vast doodsbang dat ik haar weer zou verkrachten, maar dat zou ik nu niet doen, nog niet. Het enige wat ze deed was grommen, alsof ze het zelf wilde om me uit te dagen. Ik grijnsde even en liet haar lip los. 'Hou maar op met grommen voordat ik dingen doe die je niet wil' zei ik nog steeds met diezelfde grijns. Ondertussen was er wat bloed van mijn schouder op de hare gedrupt, er zat ook wat bloed van haar been op mijn broek. 'Grappig' zei ik toen ik van haar schouder naar mijn keek 'straks zijn we nog bloedbroeders.' Ik liet haar armen los en ging toen weer op haar matras zitten.

Romey
Ik keek hem boos aan toen hij een doek om mijn mond deed. Nu werd het recht om te spreken me ook nog eens afgenomen, alsof ik hem zou kunnen kwetsen met woorden. Nee, daarvoor was hij te kil. Het enige wat ik kon was mompelen over alles wat hij niet mocht weten, ik kon alles nu zeggen en hij verstond er niets van, pech voor hem. Ik vertelde hem over mijn familie, alle gruwelijke dingen die ik ooit zag, zelfs dingen waar ik bang voor was, waaronder de dood. Ja, ik kon alleen maar zeggen dat het me niets kon schelen, al was dat wel zo. Ik vertelde hoe mijn eerste vriendje zijn gelaatstrekken had en hij me aan hem deed denken, maar hij verstond er niets van, waardoor ik na een tijd alleen maar lachend voor me uitkeek.

'Hou maar op met grommen voordat ik dingen doe die je niet wil.' Misschien wilde ze het wel, wilde ze zijn blik wel in haar geheugen opslaan terwijl hij haar verkrachtte. Dan zou ze weten waar ze voor vocht, dat ze vocht om hier samen met Romey weg te komen. Want dat was ook nog zoiets, Romey. Hoe zou het haar vergaan? Ze wist het niet en dat maakte alles eigenlijk nog erger. 'Grappig straks zijn we nog bloedbroeders.' (HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH TINN LSR HAHAHAHAHAHA) Zei hij dat nou serieus? Wist hij niet dat je alleen bloedbroeders kon worden als het bloed zich echt in de wonde vermengde? En omdat dat overduidelijk niet het geval was, suggereerde dat zijn stommiteiten maar weer eens. Opeens trapte ze hem hard, keihard, met haar goede been in z'n maag, waardoor hij achterover klapte tegen de muur. Net goed.

Aiden doet niets en ik ben lui.

Samuel
Met een klap kwam ik tegen de muur, dat was nog eens onverwacht. Ik zou hier een tijdje blijven zitten, niet omdat ik pijn had, gewoon, om maar misschien te misleiden. Ik liet mezelf onderuitzakken en nam zo een betere houding aan. Ik nam mijn mobiel, om een sms naar Aiden te sturen dat Haily misschien iets nodig had om te kalmeren, over Romey misschien, dat wat zij deed gevolgen voor haar en haar vriendin kon hebben. Ik grijnsde even en verzond toen mijn sms. Een kleine lachbui kwam in me op toen ik Haily aankeek.

Romey
Hij bleef daar gewoon maar zitten, zou ik ook doen, maar het deed me goed dat ik allerlei verwijten naar zijn hoofd kon gooien. Al ging dat ook vervelen. Ik probeerde mijn handen los te krijgen, maar na een tijdje had ik alleen nog maar een stukje vrij gekregen zodat mijn hand gekneld zat en het nog meer pijn deed dan eerst. Ik gilde binnensmonds terwijl ik mijn hand volledig los probeerde te krijgen, maar dat hielp niet, hij knelde alleen maar harder. Ik begon met mijn voet op de grond te stampen in de hoop dat Aiden me zou helpen, ofja, toch iets doen.

SARCASME ELKE, SAMUEL SARCASME.

Het boeide haar niets dat hij z'n telefoon pakte en blijkbaar iets naar iemand verzond, misschien naar die Aiden, misschien ook wel niet. Waarom deed hij zo vreemd? Ze kreeg werkelijk de kriebels van hem. Waar ze ook de kriebels van kreeg was haar maag, die duidelijk honger én dorst had, maar ze wilde het niet toegeven, laat staan dat ze er iets aan ging doen. Moedeloos staarde Haily voor zich uit, van wanhoop bijna niet wetend wat ze nu moest doen. 'Wat wil je nou van me? Ik zie echt je plezier er niet in, behalve dan dat het natuurlijk héél leuk is om te weten dat je de baas bent over een verzwakt meisje. Ja, zou ik ook echt geweldig vinden.' De laatste twee zinnen waren zó sarcastisch, dat kon hij gewoon niet missen.

Aiden is in slaap gevallen, net als ik.

Samuel
'Wat wil je nou van me? Ik zie echt je plezier er niet in, behalve dan dat het natuurlijk héél leuk is om te weten dat je de baas bent over een verzwakt meisje. Ja, zou ik ook echt geweldig vinden.' Ik hield mijn hoofd even schuin, maar besloot haar gewoon te negeren. Het enige wat ik wel deed was mijn wenkbrauwen optrekken. Ik liet mijn hand op het matras vallen en stond toen op. 'Als je honger hebt roep je maar, hetzelfde als je wil douchen.' Ik liet haar deur op een kier staan en liep naar de koelkast om wat energiedrank te halen, lang geleden dat ik dat gedronken had.

Romey
Ondertussen was hij gewoon in slaap gevallen, geweldig. Mijn hand zat nog steeds klem en hoe hard ik ook mijn best deed om hem los te krijgen, ik deed hem alleen maar harder knellen. Er waren al een paar blauwe plekken op te zien, wat niet echt op iets goed wees. Dan was er nog een probleem, de messen. Al deden ze op dit moment minder pijn dan mijn hand. Ik probeerde te roepen, maar het was enkel vaag gemompel waar hij zeker niet van wakker zou worden.

Hij deed niets, helemaal niets. Ja, hij trok z'n wenkbrauwen op. Nou wauw, wat een reactie, ook echt iets waar ze op kon reageren. 'Als je honger hebt roep je maar, hetzelfde als je wil douchen.' Een geërgerde zucht ontsnapte uit haar lippen. 'Je weet zelf ook wel dat ik niet eet, dus denk na voor je iets zegt.' Gromde ze hem toe. Ze had ook kunnen zeggen dat ze niet ''vrijwillig'' zou eten, maar dat zou gelijk weer een reactie uitlokken. Een reactie die waarschijnlijk eten bij haar naar binnen zou krijgen en dat wilde ze niet. Ze wilde niet gevoerd worden door die maniak.

Hij was helemaal niet in slaap gevallen, dat deed hij alleen omdat ze dan misschien haar mond zou houden en niet zijn aandacht zou proberen te trekken. Het was in ieder geval gelukt, voor eventjes. Nu moest hij toch maar die messen uit haar schouders gaan halen. Geruisloos stond hij op, om naar het meisje toe te lopen en alle messen eruit te trekken. Hij pakte een ontsmettingsmiddel van de kast en ging aan de slag, maar hij liet wel gewoon de doek om haar mond zitten, zin in haar gepraat of gezeik had hij niet. Dat kon hij missen als kiespijn.

Samuel
'Je weet zelf ook wel dat ik niet eet, dus denk na voor je iets zegt.' Ik besloot om haar gewoon weer te negeren en liep naar haar deur toe, die ik op slot deed. Nu kon ik wel even douchen en was ik ook even van haar koppigheid verlost. Ik nam de laatste slok uit mijn blikje en gooide die rechtstreeks de vuilnisbak in. Nog geen nieuws van Aiden, die zou zich dan vast niet aan het vervelen zijn. Ik liep de badkamer in, die was best nog luxueus, een ligbad, douche met muziek erin, de mooiste plek hier volgens mij, al was dit stuk eigenlijk van een ander huis. Pech, kon hier wel goed passen.

Romey
Hij kwam naar me toe en verwijderde de messen,wat nog meer pijn deed dan ik dacht. Een korte snik kwam op en ik moest zelfs mijn ogen dichtknijpen toen hij een soort vloeistof, ontsmettingsmiddel zo te zien, aanbracht. Het deed pijn, ja, maar dat zou wel weer overgaan, het was nu even doorbijten. Zonder dat ik het wist liepen er een paar tranen over mijn wang. Mijn hand was nu even bijzaak, al deed dat ook nog steeds pijn. Hij leek het niet eens op te merken en ik kon het hem ook niet zeggen door dat stomme doek, wat had dat ding ook voor nut?

Hij sloot de deur en ze hoorde hem het slot omdraaien, verschrikt kwam ze omhoog. Dát was niet de bedoeling, het was meteen weer helemaal donker en haar ogen schoten alle kanten op. Was er hier dan nergens een uitgang? Een snik welde op uit haar keel en ze ging in het hoekje zitten, helemaal in elkaar gekrompen. Angst voor het donker maakte zich opnieuw meester van haar, angst voor het onbekende. Wist hij dat ze claustrofobie had, of was het puur toeval dat hij haar iedere keer in een klein, donker kamertje opsloot. Zou dat echt toeval kunnen zijn? Ze geloofde nooit zo in toeval, maar dit was wel heel vreemd. En het werkte zeker niet in haar voordeel.

Eenmaal toen het ontsmettingsmiddel goed was aangebracht en de wonden er ook weer een stuk beter uitzagen, wikkelde hij om beide schouders een verband en haalde de doek van haar mond weg. 'Ben je nou klaar of kan ik de doek beter om je mond laten zitten? Het maakt mij niet uit, jou misschien wel.' Hij wist dat hij haar de keuze gaf, alleen als hij het niet met haar antwoord eens zou zijn, dan kon dat nog wel eens pijnlijk worden. Ach, moest ze maar goed nadenken over wat ze ging zeggen, want hij kon dan misschien wel ''aardig'' zijn, maar dat was hij niet.

Samuel
Wat rustige muziek zou me nu wel helpen, volume lekker hoog en het water warm genoeg. Mijn schouder deed even pijn toen die in aanraking stond met het water, maar al snelde voelde ik er helemaal niets meer van. Ze zou nog wel haar verdiende loon krijgen, op een moment dat ze het niet doorhad. Of misschien zelfs eerder, als ik daar zin in had. Tijd was iets waar ik me geen zorgen over hoefde te maken, ik had alle tijd om te doen wat ik wilde met slachtoffers, niemand wist wie ik was, behalve zij, maar zij zouden nooit ontsnappen. Er liep wat bloed over mijn schouder, de wond was nu wel weer netjes.

Romey
'Ben je nou klaar of kan ik de doek beter om je mond laten zitten? Het maakt mij niet uit, jou misschien wel.' Was dit nou een strikvraag of wat? Ondertussen zat er een verband om mijn schouders. Verder besloot ik om gewoon mijn mond te houden, zodat ik niets verkeerd kon zeggen. Als hij echt antwoord zou willen, zou hij dat gewoon kunnen vragen en dan zou ik hem dat geven. Ik besloot nu gewoon langs hem heen te staren, tot mijn ogen naar mijn hand schoten. Ik grijnsde even. 'Als je even mijn hand zou kunnen losmaken, houd ik me wel stil' zei ik bijna fluisterend.

Haily was helemaal door het dolle heen toen ze merkte dat hij de doos in haar kamer had laten staan, zo kon het spelletje nog wel eens leuk worden. Ze doorzocht de doos zorgvuldig en haalde er uiteindelijk twee pistolen uit. Met één van die twee schoot ze het slot van haar deur kapot en kwam schuw de kamer uit, luisterend naar waar hij kon zijn. Ze had nog geluk ook, hij stond onder de douche! Met hernieuwde energie rende ze naar de kamerdeur, die blijkbaar ook op slot zat. Geen zorgen, die schoot ze ook makkelijk kapot, wat ze dus ook deed. Er niet aan denkend dat ze nog steeds de schokband om had, ging ze ervandoor.

'Als je even mijn hand zou kunnen losmaken, houd ik me wel stil.' Langzaam schudde Aiden zijn hoofd, terwijl zijn ogen die van haar opzochten en hij teder een plukje haar uit haar gezicht streelde. 'Je snapt het spelletje echt niet, hé? Ík ben hier de baas, jíj luistert naar míj. Moet ik dat nog een keer herhalen? Ik kan je anders ook zo tatoeëren dat iedereen ziet dat je mijn eigendom bent, daar heb ik niet zoveel problemen mee, oké? En nee, ik maak je hand pas weer los als je het verdient. Leer je gedragen, anders zal dat snel niet meer nodig zijn.' Gromde hij haar toe, waarna hij weer wegliep en zichzelf in de zetel liet zakken.

Samuel
Ik hoorde twee geweerschoten. De doos! Snel draaide ik de kraan dicht, trok mijn kleren weer aan en liep de badkamer uit. De afstandsbediening, daar kon ik wel wat mee spelen. Net niet genoeg om haar neer te laten vallen. Ik draaide de knop op één en activeerde de stroomstoten. Het zou haar vertragen, dat zeker. Mijn haar was ook nog nat en stroom met water kon wel eens voor meer zorgen. Ik liep de gang op en ging af op de geluiden die ik hoorde, ik moest voorzichtig zijn, dat wist ik, maar ik had nog altijd iets waarmee ik haar kon uitschakelen als het te gevaarlijk werd. Nu was het enkel gewoon en kat en muis spelletje.

Romey
Hij keek me aan, recht in mijn ogen wat me een ongemakkelijk gevoel gaf. Hij streek een pluk haar weg, waardoor ik meteen mijn gezicht wilde wegtrekken. 'Je snapt het spelletje echt niet, hé? Ík ben hier de baas, jíj luistert naar míj. Moet ik dat nog een keer herhalen? Ik kan je anders ook zo tatoeëren dat iedereen ziet dat je mijn eigendom bent, daar heb ik niet zoveel problemen mee, oké? En nee, ik maak je hand pas weer los als je het verdient. Leer je gedragen, anders zal dat snel niet meer nodig zijn.' Het was een spelletje, fijn dat hij het dan toch door had. Ik keek hem geschokt aan toen hij over tatoeëren begon, ik had dat mooi gevonden maar wat zou er uit komen bij hém? Misschien kon hij het niet eens, nee. Ik ging zachtjes achteruit, gelukkig ging hij vanzelf weg. Ik keek omhoog naar mijn hand en een zucht verliet mijn mond.

Ze rende door de gangen, niet denkend aan het feit dat ze nog die enkelband om had en dat Samuel hem blijkbaar in ging schakelen. Ze voelde even een trilling, wat haar iets zachter deed lopen, waarna ze de eerste schok voelde. Ze schrok ervan en het zorgde ervoor dat ze iets minder snel kon rennen, maar ze ging gewoon verder, geen aandacht schenkend aan de enkelband. Haar voeten vlogen over de vloer, door de gangen, tot ze bij een doodlopende kwam. Er was wel een deur, maar die herkende ze meteen en ze wilde niet opnieuw naar dat ijsbad toe. Meteen draaide ze zich om, maar ze hoorde iemand ergens dichtbij lopen, dus bleef ze maar staan. Zodra hij de hoek om zou komen, zou ze hem neerschieten.

Het was duidelijk dat ze die tatoeage sowieso geen goed idee vond, iets wat hem intrigeerde. Het kon nog wel eens een goed dreigement zijn om haar te tatoeëren. Ook vond hij het heel leuk om te zien dat ze iets naar achteren ging. Ze was overduidelijk bang, iets wat ook nog eens in zijn voordeel werkte. Misschien had ze eindelijk door dat hij de baas was, dat had dan wel lang geduurd en het had wat bloed gevloeit. Maakte niet uit, zolang het haar bloed was, kon hij zich er niet druk om maken en had hij er ook geen problemen mee. Over een uurtje zou hij haar wel weer losmaken.

Ik hoorde haar voetstappen en hoorde hoe ze uiteindelijk tot stilstand kwam. Ik besloot de andere kant te nemen. Zo stil mogelijk liep ik terug en nam de andere afslag. Ze stond klaar met een geweer en even grijnsde ik. Ik sloeg het touw om haar hals een en sloeg toen het pistool tegen de grond, waarna ik haar met mijn knie onderuit haalde. Haar handen bond ik vast met een ander stuk touw. Ik grijnsde en nam het geweer op, waarna ik haar over mijn schouders gooide. Hier was nog ergens een slaapkamer, de mijne die ik eigenlijk nog nooit gebruikt had. Het was alleen de gang door en je was er. Ik duwde de deur open en gooide haar op mijn bed, waarna ik de handboeien die ik hier ooit had gegooid vanonder mijn bed haalde en daar haar handen nog eens aan mijn bed vastmaakte. Nú zou het pas echt beginnen.

Hij bleef gewoon zitten. Beter, dan deed hij me niets. Mijn hand deed minder pijn, misschien omdat het aan het afsterven was, kon ook. Dat was dus niet het geval waarna ik mijn hand een beetje bewoog, ik onderdrukte een gil. Al ging dat niet zo goed en hij het vast nog hoorde. Geschrokken zette ik nog een stap naar achter, waardoor ik struikelde over mijn eigen voeten en zo mijn evenwicht verloor waardoor ik gewoon nog hing en niet meer op mijn eigen benen stond. Ik klauterde weer recht en kon alleen hopen dat hij het zou negeren, ik had alleen zin in een gesprek als ik los was, hoe eerder hoe beter.

Jij snapt vast niet wat een doodlopende straat is..

Toen ze opeens een touw om haar nek voelde, verliet een hoge gil haar lippen en binnen mum van tijd had hij haar onderuit gehaald, om helemaal vast te binden. Grommend kronkelde ze terwijl hij haar op z'n schouder gooide en begon te lopen. Ze deed alles, maar dan echt álles om los te krijgen, maar hij had haar in zo'n houdgreep, dat dat vrijwel onmogelijk was. Gemeen. Het moment dat hij haar op het bed gooide, kroop ze onmiddellijk snel en angstig achteruit, maar hij wist haar beide polsen al aan het bed vast te maken met handboeien. Nee, hij ging dit niet doen. Niet weer! 'Maak me los, vuile schoft.' Kronkelend lag ze op het bed, opnieuw probeerde ze zichzelf los te krijgen, maar het enige dat lukte was haar polsen vernielen en dat was niet perse haar bedoeling.

Na een tijdje besloot Aiden dat het genoeg geweest was en knielde bij het meisje neer. Misschien was die tatoeage geen slecht idee. Heel eventjes streek hij met twee vingers langs haar kaaklijn, waarna hij over haar borst streek, ze was toch nog naakt. En hij moest toegeven, ze zag er niet slecht uit. Opnieuw stond hij op, liep naar de kast en haalde zijn tatoeëer spullen, om weer terug naar het meisje te lopen, met een valse blik in z'n ogen. 'Have fun.' Fluisterde hij zachtjes in haar oor, waarna hij de spullen begon uit te stallen en een van de naalden koos.

Ik las doorlopende, because I can.

'Maak me los, vuile schoft.' Ik grijnsde even. 'Als jij lastig wil doen, doe ik dat ook.' Ik ging naast haar zitten. Mijn slaapkamer was best gezellig zo, aan haar zou ik deze nacht ook nog plezier hebben. Ik liet mijn vingers over haar buik glijden en nam daarna een mes uit de lade, werkelijk alles vond je hier. Ik begon zachtjes sneetjes te maken in haar buik, waarna ik telkens een kus op de wonde gaf. Zo ging het even door, tot uiteindelijk haar hele buik vol sneetjes en bloed stond. Glimlachend keek ik naar mijn werk en drukte een kus op haar schouder. Een kus op haar hals en uiteindelijk een kus op haar wang, waarna ik opstond en de kamer doorzocht.

Met zijn vingers ging hij langs mijn kaak, waarna hij over mijn borst streek. Geschokt keek ik hem aan, hier was ik niet klaar voor. Uiteindelijk stond hij op, tot ik zag wat hij uit de kast nam. 'Nee!' schreeuwde ik. 'Nee, doe dit niet,' jammerde ik. Een traan liep over mijn wang, nog één en nog één. Dit wilde ik al helemaal niet, zou ik nooit willen van hem. 'Alsjeblieft.' Mijn stem klonk smekend en er rolden nog een paar tranen over mijn wangen. Hij koos een naald uit waarna ik mijn ogen toekneep en achteruit probeerde te gaan, wat niet wilde lukken. Mijn ademhaling was onregelmatig en je zag duidelijk hoe angstig ik was, al was dat nu wel het minste van mijn zorgen.

'Als jij lastig wil doen, doe ik dat ook.' Mokkend keek ze hem aan, ze deed helemaal niet lastig. 'Je kan het me niet echt kwalijk nemen dat ik lastig doe, hé.' Mopperde ze. Opeens zag ze het mes dat hij pakte en keek hem geschrokken aan. Een zachte kreun verliet haar lippen toen hij allerlei sneetjes op haar buik begon te maken en er iedere keer weer een kus op drukte, wat het nog erger maakte. De kussen op haar schouder, hals en wang maakten haar alleen maar chagrijniger, maar deden haar geen pijn, dus dat was opzich al iets.

'Nee! Nee, doe dit niet. Alsjeblieft.' Verbaasd keek hij op naar het meisje en trok zijn wenkbrauwen op. 'Wil je geen tatoeage?' De valsheid in zijn stem was zichtbaar en hij kon ook de valse glimlach op zijn gezicht niet onderdrukken. 'Waarom niet? Je bent toch mijn eigendom, wat is er erg aan als anderen dat weten?' Natuurlijk wist hij heel goed waarom ze het zo erg vond, maar hij wilde het uit haar mond horen komen. Hij wilde horen hoe ze smeekte dat hij het niet zou doen en hij wilde het blijven horen.

'Je kan het me niet echt kwalijk nemen dat ik lastig doe, hé.' Ik grijnsde even. In de kamer vond ik nog allerlei vloeistoffen, die ik wel weer kon uittesten als ze wat lastiger deed. 'Ga nu maar slapen, het wordt nog een lange avond.' Ik grijnsde even en ging toen op het bed zitten, met een goed boek deze keer. Ik vroeg me af waarom ik nooit eerder gebruikt had gemaakt van deze kamer, hij bood zoveel dingen die ik in andere ruimtes niet had. Plus, dit bed lag ook heerlijk. Het waren kussens waar je zo in kon wegzakken. Ik keek nog even naar Haily, het was haar eigen keuze als ze niet zou slapen, maar dan moest ze straks niet zeuren dat ze moe was.

'Wil je geen tatoeage?' Snikkend schudde ik mijn hoofd. 'Waarom niet? Je bent toch mijn eigendom, wat is er erg aan als anderen dat weten? Ik keek hem aan. 'Dat is het niet, het doet pijn, tenminste dat zeggen ze. En wie weet wat ga je zetten, misschien vind ik het wel helemaal niet leuk.' Ik keek hem nog even aan en liet daarna mijn hoofd hangen, het zou niet helpen, wat ik zei. Maar toch, ik kon proberen, misschien was er nog een kleine kans dat hij het niet deed. 'Waar ga je hem dan eigenlijk zetten?' Dat wilde ik ook weten, om zeker te zijn dat mijn hoofd niet verpest zou worden.

'Ga nu maar slapen, het wordt nog een lange avond.' Zei hij dat nu werkelijk? Een sarcastisch lachje rolde over haar lippen waarbij ze hem vals aankeek. 'Denk je echt dat ik kan slapen als er zo'n maniak naast me zit en vergeet niet, mijn handen zitten in handboeien.' Haar toon was o zo vals en ze hield ervan, hij mocht best weten wat ze dacht. In ieder geval had zij er geen problemen mee om hem de waarheid eens te zeggen. Dat was toch alleen maar goed, dat hij de waarheid te weten kreeg? Hij mocht best weten dat hij een klootzak, sadist en waarschijnlijk moordenaar was, maar dat wist hij vast allemaal al. Nou, het kon geen kwaad om het nog een keer te zeggen. Niet in zijn geval, tenminste.

'Dat is het niet, het doet pijn, tenminste dat zeggen ze. En wie weet wat ga je zetten, misschien vind ik het wel helemaal niet leuk. Waar ga je hem dan eigenlijk zetten?' Een grinnik rolde over zijn lippen, terwijl hij met z'n vinger haar gezicht optilde zodat ze hem wel aan moest kijken. 'Lieve Romey, jij was net anders ook niet erg braaf, of wel? Je weet dat daar consequenties aan hangen.' Begon hij. 'En daarbij twijfel ik nog tussen je nek of borst, allebei zijn erg pijnlijk en hoewel de nek beter zichtbaar is, komt het op de borst vaak mooier te staan.'

'Denk je echt dat ik kan slapen als er zo'n maniak naast me zit en vergeet niet, mijn handen zitten in handboeien.' Ik grijnsde. 'Jouw keuze, dan beginnen we gewoon eerder.' Ik grijnsde en gooide het boek naast me neer, waarna ik een paar van de vloeistoffen nam die ik gevonden had. Haar buik was nog steeds aan het bloeden, dus hoefde ik daar ook niets aan te veranderen. Ik nam een zoutoplossing, zo'n chemisch brouwsel en liet dat op haar buik vloeien, haar huid sloeg meteen rood uit en grijnzend staarde ik naar haar gezicht. Ik besloot om de pijn nog even heviger te maken en maakte een diepere snee over haar hele taille, waar de zoutoplossing ook meteen rijkelijk invloeide.

'Lieve Romey, jij was net anders ook niet erg braaf, of wel? Je weet dat daar consequenties aan hangen.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik was chagrijnig, ik heb zo mijn dagen.' Ik keek naar de grond, waar de spullen nog steeds lagen. 'En daarbij twijfel ik nog tussen je nek of borst, allebei zijn erg pijnlijk en hoewel de nek beter zichtbaar is, komt het op de borst vaak mooier te staan.' Mijn ogen werden groot, toch niet daar! Weer nieuwe tranen liepen over mijn wangen, maar ze zouden niet helpen, nooit. Als hij dit wilde doen, deed hij dat gewoon. Daar was niets aan te veranderen, zo was hij.

'Jouw keuze, dan beginnen we gewoon eerder.' Wat, nee, dat was niet haar bedoeling! Verschrikt keek ze hem aan toen hij dat zei, dit was echt niet de bedoeling en met grote ogen volgde ze zijn bewegingen. Ze had gewoon een keertje haar grote mond moeten houden en had moeten gaan slapen, maar nee hoor, ze moest weer laten zien hoe koppig ze was. Dom kind dat ze was, soms dan. Haar ogen volgden iedere beweging die hij maakte, zo ook dat hij de vloeistof pakte en over haar buik goot. Knarsetandend bleef ze liggen. Pas het moment dat hij een gehele snee in haar taille maakte en de vloeistof er rijkelijk in vloeide, begon ze te gillen. Kronkelend lag ze op het bed, alles, maar echt álles, probeerde ze om los te komen. Zelfs een enkele traan liep over haar wang, terwijl dat eigenlijk totaal tegen haar principes was.

'Ik was chagrijnig, ik heb zo mijn dagen.' Een lichte glimlach stond op zijn gezicht. 'Misschien moet je dan maar eens gaan proberen die dagen niet meer te hebben, want ik ga daar geen rekening mee houden.' Een kil antwoord, waarna hij zorgde dat hij haar borst ietsje optilde, zodat hij goed erbij kon. Hij zou de tatoeage er net onder zetten, want daar deed het het meeste pijn, had hij gemerkt bij vorige slachtoffers. Zelfs de hardste meisjes gingen gillen als hij daar z'n tatoeage zette, dus zou Romey ook wel gaan gillen. Hij had er nu al zin in. Met beheerste bewegingen doopte hij de naald in de zwarte inkt en bracht hem naar haar borst toe.