Arya & Levi voor de zoveelste keer

'Agressie is heel normaal als je iemand mist, emoties over het algemeen worden best geaccepteerd. Alleen niet hier, je zou het me kwalijk nemen als ik agressief op mensen reageerde, sterker nog, je zou me ervoor straffen als ik dat deed. Waarom is het wel toegestaan dat jij, Karin en je mannen om Ryan rouwen, maar mag ik mijn vader niet missen?' Hij had kunnen weten dat ze hierover wilde praten, dat dit het uiteindelijke doel was dat ze stelde. 'Je zei tegen mij, de eerste keer dat ik je tegen kwam, dat je Sarah en mij inde gaten had gehouden en dat je veel van ons wist. Dat betekent dus ook dat je weet dat mijn moeder om is gekomen door een bende zoals die van jou. Je weet dan dat mijn vader zich bijna dood gedronken heeft de eerste kerst die we zonder haar moesten vieren, als je het al zo kan noemen. Zelfs zou je moeten weten dat hij de enige familie is die ik nog heb. Hoe kan je van mij verwachten dat ik hem niet mis, dat ik niet naar hem toe wil, dat ik hem niet wil zien of spreken?' Eigenlijk had ze helemaal niet nagedacht over wat ze precies wilde gaan zeggen, het gebeurde gewoon zo. 'Ik ben bezorgd om hem, Levi. Misschien heb je wel niet gelogen en houd je hem inderdaad in de gaten, zoals je tegen Sarah zei, maar hoe moet ik dat geloven? Iets claimen is makkelijk, ik zou het niet eens weten als hij nu dood is. Ik moet hem zien, spreken als het even kan, maar ik wil weten dat hij nog leeft en niet opnieuw door zijn verdriet in het ziekenhuis belandt. Ik ben bereid om vrijwel alles re doen, zie het als Ik deal, mits je daartoe bereidt bent.'

'Geen sprake van,' zei Levi direct. Hij ging niemand in gevaar brengen door haar bij haar vader te laten. Al helemaal niet doordat ze probeerde op zijn schuldgevoel in te spelen, dat had al helemaal geen effect. Hij zuchtte keek even naa het kieke en schudde zijn hoofd. 'Je zult me maar gewoon moeten geloven dat je vader niets overkomt, want we houden hem inderdaad in de gaten. Niets om je zorgen om te maken. Hij is niet in gevaar en als blijkt dat het misgaat, zorgen we ervoor dat dat niet gebeurt. Maar jou naar je vader laten gaan, is zelfmoord voor ons. Hij zal je nooit terug laten gaan en direct alles eraan doen om deze organisatie op te rollen.' Hij schudde nogmaals zijn hoofd. 'Veel te gevaarlijk, zelfs als we Sarah hier houden zal dat niet helpen om jou hier terug te zien. Het spijt me Arya, maar voor geen enkele deal zet ik het belang van jou, voor mijn organisatie. Was er nog iets wat je wilde bespreken? Anders ga ik nog eens proberen wat te slapen.' Hij gaapte werkelijk even, nu begon hij redelijk vermoeid te worden. En al helemaal omdat Arya dingen aan hem ging vragen, zou hij liever nog wat uurtjes slapen.

Haar lip trilde zachtjes terwijl ze naar zijn antwoord luisterde. Arya wist dat hij dat waarschijnlijk ging zeggen, dat had ze al bedacht, maar ze had het moeten proberen. 'Lieg niet tegen me, Levi, het spijt je niet. Je geeft er geen moer om wat ik denk of voel of over de zorgen die door mijn hoofd gaan. Het interesseert je niet, dat is wel duidelijk, doe dan ook niet alsof het je wel uitmaakt.' Arya stond op, liep terug jaar de deur en smeet hem achter jaar dicht. Het maakte niet uit als ze hierbij het hele huis wakker maakte, niemand gaf er ook maar iets om hoe zij zich voelde, dan zou dat andersom i ik het geval zijn.
Ze wilde niet terug waarnaar kamer, Sarah zou daar zijn en zelfs al sliep ze, dan had Arya daar nog geen zin in. Er waren niet echt andere plaatsen die ze in dit huis kende. Het enige plekje dat ze kon bedenken waar niemand haar zo snel zou vinden, was de zolderraam ze in eerste instantie alle kerstspullen vandaan gehaald had. Dat was dan ook precies de plaats waar ze nu heen ging. Kon ze tenminste alleen zijn. Eenmaal op de kleine zolder aangekomen, haalde ze de trap weer ip en liet het licht uit. Op deze manier zou het al een stuk moeilijker zijn om door te hebben dat ze hier was, zelfs als het hen wat interesseerde. Ongemerkt liep er een traan over haar wang heen. Het enige wat ze wilde was hem zien, dat hoefde niet eens in persoon, al was het maar op camera. Was dat werkelijk zoveel gevraagd?

Een diepe zucht ontsnapte hem toen ze, bijna huilend, de kamer verliet. Natuurlijk was hij weer de boosdoener, wie anders dan de gemene maffiabaas moest de onaardige, stomme beslissingen maken? Met een vermoeide zucht kwam hij zijn bed uit en hij trok maar snel een trainingsbroek aan, omdat het hem net iets te koud was om alleen in boxers de gang op te gaan. Hij had niet al te veel nodig om uit te vogelen waar Arya heengegaan was, het nog heen en weer wiegende draadje van de trap naar zolder bewees maar weer hoe makkelijk ze dingen over het hoofd zag. Hij gaf een ruk aan het touwtje en met een geluid kwam de ladder naar beneden. Het luik had hij uiteraard al open geduwd, dus hij kon zo naar boven lopen, vrij geruisloos voor een man van zijn formaat. Eenmaal boven aangekomen bleef hij even doodstil luisteren, maar zelfs een ademhaling was niet te verbergen. 'Arya, ik denk niet dat dit de meest volwassen oplossing is,' zei hij zachtjes. Het luik deed hij dicht, zodat niet iedereen beneden mee zou kunnen luisteren, maar zelfs vanaf de krappe zolder hield hij zijn afstand van het meisje. Hij zag haar nauwelijks slechts de contouren die het maanlicht, dat op haar scheen, veroorzaakte. 'Ik heb niet tegen je gelogen. Maar je moet begrijpen dat ik het belang van een hele organisatie voor moet laten gaan, zelfs al is dat lastig soms. Als ik zou kunnen, zou ik kerst met Ryan willen vieren, ja. Maar soms gaat dat niet zo makkelijk. Als jij met een idee komt waardoor het zou kunnen zonder dat één van mijn vorige bezwaren nog geldt, dan kan dat geregeld worden. Ik wil niet dat jij, of Sarah wat dat betreft, hier ongelukkig gaat zitten zijn en me alleen maar tegen gaat zitten werken omdat ik je dit niet gun. Want nogmaals, ik misgun het je echt niet. Het zijn slechts veiligheidsoverwegingen.'

Arya was niet dom, ze hoorde heus de voetstappen wel onder het zoldertje waar ze verstopt zat en toen het luik open ging en de trap naar beneden, wist ze al hoe laat het was. Niet veel later verscheen Levi in de opening, hij sloot het luik weer, goh wat galant, maar had wel het lef om haar erop aan te spreken dat dit vooral geen volwassen manier was om met elkaar om te gaan of om dingen op te lossen. 'En wat is dan wel volwassen? Je laat je bende altijd voor Sarah en mij gaan, dat deed je de eerste keer dat je haar meenam en mij dwong om Ryan te bevrijden waarbij een vriend van me stierf. Je nam het me kwalijk dat ik mijn vader verteld had wat er was gebeurd, alsof ik daar een keuze in had en zodra ik tegen je in ging hier, werd ik bedreigd met die straffen van je. Het belang van de groep gaat boven mij, maar het is niet alsof je me ooit iets hebt gevraagd of ook maar aan mijn intenties dacht. Zeg alsjeblieft niet dat je het me niet misgunt, want om eerlijk te zijn, kan ik dat niet van je geloven.' Een zucht verliet haar lippen terwijl ze haar armen om haar benen heen sloeg. Het was best wel koud op de zolder, maar ze was echt te koppig om terug te gaan voor kleding. Een nachtje overleefde ze heus wel.
'Ik doe serieus waar m'n best om er iets van te maken hier, denk je dat ik het leuk vindt om iedere keer als een of andere hoer jouw klussen op te knappen? Ik zie de blikken van je mannen heus wel, in hun ogen verkleed ik me niet alleen zo, ze zien me ook zo. Waarom denk je dat ik er moeite mee heb om met hen te praten? Punt is dat dat blijkbaar wel resulteert in dat er ook niet geluisterd wordt, als ik iets zeg. Ik zei je dat ik mijn vader wilde zien, het liefste spreken, maar ik sprak in principe over zien. Waar zei ik dat hij mij ook moest zien? Waar vroeg ik je dat het in persoon moest zijn? Kijken kan ook over een camera of vanaf een plaats die hij niet ziet, ik neem tenminste niet aan dat jouw mannen zichtbaar voor hem zijn. Als je gewoon heel even geluisterd had naar wat ik zei, maar dat is teveel gevraagd, want ik ben toch maar een hoer voor jullie.' Ze wist dat hij haar gezichtsuitdrukking niet kon zien door het donker en dat was maar goed ook. Ergens was ze boos, maar ze was vooral heel verdrietig en wilde niet dat hij dat zag. Hij hoorde al genoeg aan haar stem.

'Je bent onredelijk,' zei Levi koeltjes tegen het meisje. Feit. Ze deed nu alsof hij haar niets gunde, maar dat was niet waar. Kom op zeg, hij had zelfs een kerstboom voor het meisje met teveel energie geregeld en nu ging ze zeggen dat ze alleen maar een hoer voor hem was? 'Als je een hoer was Arya, had je er niet zo bij mogen zitten. Dat snap je zelf ook nog wel. Als je een hoer was, had ik je al lang in een hoekje opgesloten en tien mannen per dag langsgestuurd zodat ze zich aan je tegoed zouden kunnen doen.' Er was een kilte in zijn stem gekropen toen hij dat zei, wat feitelijk niet de bedoeling geweest was. Hij zuchtte. 'Dat was al helemaal niet zo bedoeld zoals ik het zei. Prima, ik zal kijken wat ik kan regelen. Verwacht niet meer dan een videoberichtje of een kort skypegesprek met beeld. Ik moet eerst een anonieme verbinding regelen en ervoor zorgen dat er een ruimte is die onherkenbaar blijft.' Hij kwam overeind, zo goed en kwaad als dat ging op de kleine zolder en keek nog een keer naar het meisje. 'Dat is een deal, als je mij ook een gunst verleent. Laat ik het erop houden dat ik een dame nodig heb over een week. Een gezellig nieuwjaarsfeestje met de plaatselijke maffia. Normaliter zou ik Karin vragen, maar je weet zelf ook dat ik haar niet mee kan nemen op deze manier. Er zitten geen haken en ogen aan, het enige wat je moet doen is ervoor zorgen dat niet iedereen je haat. Dat kan je best goed, er is hier ook niemand die je haat. Hebben we een deal?' Hij hield zijn blik, zo goed en kwaad als het ging, op het meisje gericht en wachtte op antwoord. Daarna was ze nog niet van hem af hoor, hij zou nu toch niet meer slapen totdat hij zeker wist dat Arya weer in haar kamer zat en niet rondzwierf door het huis.

'Weet je wel zeker dat ik geschikt ben als dáme dan?' Het was geen eerlijke opmerking, niet na wat hij gezegd had, maar ze had er bijna als een reflex op gereageerd. 'Ik weet wel iemand die me haat, ik gok namelijk dat Karin best een mes in mijn keel zou willen steken als ze daar de kans voor kreeg en jij er niet tegen zou zijn. Je bent er tegen, toch?' Arya merkte wel dat hij haar aankeek, tenminste zijn lichaam was haar kant op gedraaid, maar het was net donker genoeg om niet te kunnen zien wat er exact gebeurde.
'Je hebt een deal, Levi, hoewel je me wel een klein beetje meer in zal moeten lichten over wat voor gala het is en wat je exact van me verwacht. Denk je niet dat mensen me zullen herkennen? Mijn vader is vrij bekend, gok ik dan, in jullie kringen en vast niet geheel geliefd, wat maakt mij dat van jou, of ben ik dan gewoon je prijs waar je mee komt showen? Dan weet ik tenminste hoe ik me moet gedragen. Daarbij heb ik een bloedhekel aan gala jurken, weet je dat Sarah en ik daarvoor op zoek waren toen jij ons de eerste keer kwam storen? We hadden twintig winkels gehad en nog keurde ik alles af. In de kleding hier heb ik ook geen echte jurken gezien, dus daar zul je wel iets op moeten vinden. Maar het is wel een deal, als je het dan niet erg vindt, ging ik hier eigenlijk heen om alleen te zijn. Morgenochtend kom ik wel weer naar beneden, als ik daar zin in heb en anders weet je waar me te vinden.' Eventjes zwaaide ze naar hem, ging in het hoekje hangen en sloot haar ogen. Natuurlijk bleef ze wakker terwijl Levi nog boven was, ze vertrouwde hem zo ver als ze hem kon gooien, wat waarschijnlijk nog geen centimeter was. Hij moest haar gewoon eventjes alleen laten, het was niet alsof ze ergens heen kon in dit huis en dit was letterlijk de enige plaats die ze kon bedenken waar niet veel mensen langs kwamen terwijl ze inspectie deden.

Levi glimlachte. 'Het is gemaskerd, als je het zo graag wilt weten. Dus zo snel zal je niet herkend worden. Betekent wel dat je even een jurk moet regelen, schrijf op wat je wilt hebben, plus de maten, dan wordt het geregeld. Als je er gelukkig van hebt kan je er zelfs een tekening of schets bij doen. We hebben contacten genoeg die je kleding kunnen regelen. En nee, je bent niet mijn hoofdprijs. Dat is belachelijk, als ik jou herkenbaar daar zou showen, was je binnen tien minuten ontvoerd en voor een losgeldprijs aan je vader uitgeleverd.' Hij fronste, maar besloot het uiteindelijk er toch maar bij te laten. 'Als je morgen niet beneden bent stuur ik Sarah hierheen om je te halen, op welke manier dan ook. Je kunt niet voor eeuwig boos op haar blijven, je hebt uiteindelijk toch gekregen wat je wilde.' Hij keek op zijn horloge. Onder de hand was het al ver naar twaalven, dus hij moest nu echt maar eens proberen te slapen. 'Ik probeer die verbinding te regelen voor tweede kerstdag. Zalig kerstfeest, Arya.' Hij daalde de trap weer af, sloot het luik en liep naar zijn kamer. Als zij daar wilde blijven, dan moest dat maar. Als het niet nodig was, zou hij haar niet dwingen. Dus hij liep zijn kamer binnen, sloot de deur en deed deze dit keer op slot. Hij had geen zin om straks weer iemand naast zijn bed tegen te komen, hij voelde namelijk ineens een zware vermoeidheid over zijn lichaam komen en hij had geen moeite om aan die wens te gaan slapen, toe te geven. Hij kroop in zijn bed, gaapte nog een laatste maal en droomde toen al snel weg. Levi was een makkelijk man, wat dat betreft. En voor nu was hij te moe om zich nog ergens zorgen om te maken.

Het was die nacht ontzettend koud geworden op het kleine zoldertje waar Arya had besloten te verblijven, maar ze was koppig genoeg om er ook echt gebleven te zijn. De zon was ondertussen op gekomen, dus ze dacht wel een idee te hebben van de tijd, en dit was dan ook het perfecte moment om haar zolder -ja, ze claimde hem vanaf nu- te verlaten en terug te gaan naar beneden. Zonder aandacht aan wie dan ook te schenken, liet ze de trap naar beneden gaan en kwam de zolder af. Een van de mannen keek wel degelijk verbaasd, immers had hij de trap nog net niet tegen zijn hoofd aangekregen, maar besloot er niets van te zeggen en liep hoofdschudden door. Slimme man.
Eenmaal in haar eigen kamer, zag ze dat Sarah ook al wakker was en Arya wierp haar een blik, maar besloot er verder geen woorden aan vuil te maken. Sarah daarentegen was het daar niet mee eens en liep richting haar vriendin, zodat ze elkaar wel aan moesten kijken. 'Arya, het spijt me, ik wilde je niet boos maken en ik had moeten denken aan wat je voor elkaar probeerde te krijgen. Wees alsjeblieft niet boos op me?' Het lukte bijna nooit iemand om boos te blijven op Sarah, ze was te lief en in dit geval te onschuldig om chagrijnig op te doen. Een zucht verliet dan ook Arya haar lippen, waarna ze knikte en de twee vriendinnen elkaar een knuffel gaven.
'Laten we naar beneden gaan, ik heb honger,' grinnikend keek Arya richting haar vriendin, sleurde haar mee naar beneden, na het aankleden dan wel, en liep recht door richting de keuken. Heel snel kwam ze weer de kamer in en sloeg met een pan tegen de muur aan. Alle blikken gingen haar kant op, zo had ze in ieder geval hun aandacht. 'Voor deze ene keer, noem het een kerst cadeautje als je wilt, mogen jullie opgeven wat je vanavond wilt eten en wij maken het. Zorg wel dat het ingredienten zijn waar we beschikking toe hebben, anders zal je die zelf moeten halen. Er ligt vast wel ergens een lijstje, bij voorkeur binnen een uur inleveren, anders kan het wel eens heel laat worden voor je eten hebt vanavond.'

Eigenlijk had Levi nog liggen slapen op het moment dat het geluid van de pan door de woonkamer galmde en met een suf hoofd kwam hij overeind. Hij trok rap een trainingsbroek en shirt aan en liep naar beneden, om daar van één van de mannen te horen wat er gaande was. Fijn. Blijkbaar had Arya geen ruzie meer met Sarah en waren ze nu dus hard bezig om het goed te maken. Heel fijn. Levi nam één van zijn mannen apart en overlegde kort met deze. Daarna vertrok de man die hij apart had genomen om iets te gaan regelen met een beveiligde, niet te hacken verbinding en kon Levi weer verder zonder het gevoel te hebben dat hij nog iets moest gaan regelen. Of wacht, er was wel nog iets wat hij moest regelen. Subtiel liep hij naar de jongeman toe die gisteren nog een oogje op Sarah had gehad en ook met deze had hij een kort gesprek. Hij leek maar al te bereid te zijn om mee te gaan in Levi zijn idee en liep naar het tweetal meiden toe. Daar bood hij ten eerste zijn hulp aan en ten tweede bood hij aan om Irri te vragen, de eerdere kokkin van het tweetal. Hij was er net zo goed van op de hoogte dat Arya nog Sarah Russisch sprak, maar als zij een maaltijd voor alle mannen klaar wilden maken, moest er echt wel hulp ingeschakeld worden. Ja, Levi had er duidelijk wel over nagedacht. Nadat hij deze dingen geregeld had, verdween hij geruisloos weer naar boven. Nu hij dit allemaal geregeld leek te hebben, kon hij zich rustig even aan gaan kleden en wanneer hij aangekleed was, kon hij tot de orde van de dag komen. Die er niet echt was, want het was eerste kerstdag en dat was een soort van zondag voor deze hoek van werk. Oftewel, er was belachelijk weinig wat hij moest doen vandaag en dus zou hij zich waarschijnlijk stierlijk gaan vervelen de komende paar uur. Misschien zou hij zelfs nog ouderwets een bordspel erbij pakken, dat zou pas leuk zijn. Hmpf.

Beide meiden keken verbaasd op toen de jongeman binnen kwam die Sarah zo leuk vond, het werd nog erger toen bleek dat ook Irri hen ging helpen. Eigenlijk had Arya het helemaal niet zo op mensen en Sarah wist dat ook, maar na een blik van haar vriendin, besloot ze er niets over te zeggen. Sowieso had Arya zich ook al bemoeid met het zoenen van die twee, ze ging er niet nogmaals tussen komen. De eerste ''bestellingen'' voor het avondeten begonnen al binnen te komen en ze wist dat hier wel wat tijd in zou gaan zitten, dus begon ze met een planning te maken voor wat moest. Irri zou aan de kleine voorgerechtjes beginnen, die kreeg iedereen hetzelfde en Sarah en die vriend van haar, Arya wist zijn naam niet eens, begonnen met het voorwerk van het avondeten. Zelf ging ze op zoek naar Levi, aangezien hij en Karin nog niets ingeleverd hadden en ze hen zeker niet over ging slaan. Als ze dan toch bezig waren met een soort van kerstdiner, kon ze hen in ieder geval niet over slaan.
Arya liep naar boven, eerst ging ze op zoek naar Levi, aangezien hij misschien beter met Karin kon praten. Ze vertrouwde de vrouw nog steeds niet als het om haar eigen leven ging, wat niet eens heel vreemd was en ze wist dat Levi toch meer reactie zou hebben. Eenmaal boven, liep ze, met heel even snel kloppen, zijn kamer binnen en keek verbaasd op toen hij bleek geen shirt aan te hebben. Gisterenavond had hij dat ook niet, alleen was het toen zo donker geweest dat ze amper iets zag. Dit was... anders. Ze kon al zijn tatoeages zien en eigenlijk was ze er best nieuwsgierig naar. Na een paar seconden betrapte Arya zichzelf erop dat ze naar zijn tatoeages staarde en draaide onmiddellijk om. 'Je moet nog doorgeven wat je wilt eten en als jij naar Karin zou willen om het te vragen, zou dat tof zijn, aangezien ik mijn nek niet ga riskeren om te vragen wat ze wilt eten.'

Hij hoorde een klopje op de deur, maar voordat hij kon bevestigen dat er binnen gelopen mocht worden, werd de deur al open gedaan. Hij zuchtte, legde het shirt dat hij aan had willen trekken neer en draaide zich om, om een verbaasde Arya te zien staan. Hij trok een wenkbrauw op. Was het nou zo gek om een man zonder shirt te zien? Blijkbaar, dus hij liet haar enkele tellen staren voordat ze zich omdraaide. Dat maakte hem toch wel een beetje aan het lachen, maar hij hield zich in. Uitlachen zou nu een heel slechte zaak zijn. 'Je hoeft je voor mij niet om te draaien hoor, ik vind het niet erg dat je kijkt.' Hij plaagde haar maar, dat zou ze hoogstwaarschijnlijk wel aan zijn stem horen en anders zou hij het straks wel uitleggen. Ach. Hij draaide zich weer om en pakte zijn shit op, trok deze over zijn hoofd en streek de stof glad. 'Een lamsbout lijkt me wel wat. Ik zal het zo aan Karin vragen, maar die zal waarschijnlijk niets van vlees hoeven. Gisteren zei ze dat ze al misselijk werd van de geur ervan. Ik kom het zo wel doorgeven, maak je geen zorgen.' Hij keek nog eens naar het meisje dat subtiel met haar rug naar hem toe stond. 'En vergeet niet iets door te geven met betrekking tot die jurk. Nieuwjaar is sneller dan je denkt en aangezien ze dat ding op maat voor je moeten maken, is het handig als je ze zo veel mogelijk tijd geeft. Er is op dit moment iemand bezig om een beveiligde verbinding tussen jou en je vader op te stellen die onmogelijk gehackt zal kunnen worden, dus aan mijn deel van de de deal houd ik me. Is er nog meer lieve Arya, want zo ja zou het leuk zijn als ik niet meer tegen je rug hoef te praten. Het is niet alsof je je ervoor moet schamen dat je mijn bovenlichaam hebt gezien zonder dat ik daar toestemming voor gaf. Hoewel je in het vervolg iets langer zou kunnen wachten totdat je een kamer binnenkomt.' Hij lachte er vriendelijk bij, maar betwijfelde of ze dat mee zou krijgen aangezien ze met haar rug naar hem toestond. Ach, wat zij wilde. Hij bedoelde het zeker niet verkeerd.

'Als je het niet erg vindt, dan kijk ik nog steeds liever niet naar je, zelfs al is het af en toe intrigerend. Het is niet alsof ik Sarah na ga doen en besluit te vallen op een van jullie, waarbij je ook nog wel knappere mannen onder je hebt dan jij, het spijt me als dat je ego schaadt, dus dan kan ik net zo goed niet kijken.' Waarschijnlijk zou ze wel voor Levi gaan, als ze besloot met een van hen iets te krijgen, aangezien uiterlijk haar minder deed dan macht. Dat was altijd al het geval geweest. Sarah wist dat overigens wel, wat misschien ook de reden was dat ze Levi's naam genoemd had, wie weet zou hem dat ook wel overhalen. Toch draaide ze wel naar hem om, liep op hem af en streek over zijn shirt heen met haar nagels, zodat hij dit wel zou voelen. 'Maar wie weet, als het dan toch gemaskerd is, kan ik net doen alsof ik je niet ken.' Er stond een schuine glimlach op haar gezicht, terwijl ze omdraaide en weer richting de deur liep. 'Ik zal kijken wat ik nog bij je lamsbout kan maken, ligt eraan waar je voorkeur ligt. Qua vlees natuurlijk.' Grinnikend knipoogde ze naar hem en verliet de kamer. Het was niet eens dat ze erover nagedacht had dat ze dit ging zeggen, het sloeg nergens op, maar als ze hier dan toch het beste van moest maken, dan kon ze dat net zo goed op haar eigen manier doen.
Eenmaal beneden aangekomen, hield Irri haar tegen bij de deur en uit haar gebarentaal, Arya kon echt geen Russisch, snapte ze dat Sarah en haar nieuwe relatie aan het zoenen waren en dat ze Irri de keuken uit gezet hadden. Fijn, dan moesten ze nog wachten tot die twee klaar waren ook. Kon dat misschien iets sneller? Als Arya daar met iemand geweest was, dan kon je wel een paar uur wachten, maar ze wist dat Sarah niet zo impulsief was en waarschijnlijk mochten ze over een tiental minuten toch weer naar binnen. Wat genereus van hen.

Een week was voorbij gegaan na een -geslaagd- kerstfeest. Hoewel Arya niet zo goed tegen haar verlies had gekund in een spelletje kaarten, was haar houding op één of andere manier toch veranderd. Levi had het wel amusant gevonden, het meisje gedroeg zich aan de ene kant ongelofelijk sletterig, aan de andere kant was ze onschuldig en preuts. Hij had het niet gewaagd om haar aan te raken, hoewel ze genoeg aanleidingen had gegeven om dat wel te doen. Ja, ze was een goed toneelspeelster. Hij haar die trucjes zien uithalen bij haar doelwitten als hij haar over de straat liet paraderen en had ze herkend, anders was hij er waarschijnlijk wel voor gevallen.
Nu trok hij het ongelofelijk chique pak recht dat hij speciaal voor dit soort gelegenheden had, keek in de spiegel en wierp daarna een hopeloze blik op Karin, die achter hem op zijn bed had plaatsgenomen. Ze lachte. 'Niet zo nerveus Levi, je ziet er net zo goed uit als ieder jaar. Het enige verschil is dat ik niet met je mee ga.' Ze kwam overeind, streek over de mouw van het pak en lachte naar hem via de spiegel. 'Arya heeft zich de afgelopen week amusant genoeg gedragen, jullie zullen je vast vermaken.' Ze pakte nu het masker op dat bij het pak hoorde, gaf het aan hem en keek hem streng aan. 'Niet opdoen voor je er bent. Laat Arya het desnoods vastmaken, of de chauffeur. Waag het niet om zelf te gaan rijden want je zult waarschijnlijk met champagne overgoten worden, zoals voorgaande jaren. Duidelijk?' Levi knikte met een glimlach en gaf zijn zus een knuffel. 'Wees voorzichtig,' zei hij tegen haar, waarna ze de kamer verlieten. Het was nu echt tijd om te gaan en Arya zou dus werkelijk klaar moeten zijn. Er stond een werkelijke limousine te wachten buiten, met chauffeur. Karin had gelijk, hij kon niet zelf rijden als hij zoveel alcohol moest drinken. Hij kon het wel, maar zou het voor haar niet doen. Zacht klopte hij op de deur van Arya haar kamer en kuchte. 'We moeten zo weg,' zei hij tegen de gesloten deur. Nu maar hopen dat ze nog een avondje haar charmerende spel op kon houden, dan zou alles wel goed gaan.

Haar gedachtes waren helemaal niet bij het hier en nu. Ze wist dat dit haar stuk van de deal was, aangezien Levi zich aan zijn gedeelte gehouden had. Hij had haar met haar vader laten praten en hoewel hij het verschrikkelijk had gevonden, had hij wel beloofd om niet naar haar te zoeken. Sterker nog, ze had hem laten beloven dat hij zich met andere dingen bezig ging houden. Als de tijd rijp was zou ze hem wel weer zien, het was het enige dat ze hem had kunnen beloven. De rest van die dag had ze dan ook tegen niemand gesproken, maar daarna was haar houding ten opzichte van de mannen hier wel veranderd. Ze was wat losser geworden, iets wat zeker zichtbaar was wanneer ze met Levi in een kamer verbleef. Het was grappig om hem te plagen, zelfs al deed ze er niets mee, ze moest toch ergens haar vermaak vandaan halen.
'Auw!' Arya wilde naar haar haren grijpen, maar Sarah sloeg haar hand onmiddellijk weg. Natuurlijk mocht ze niet aan haar meesterwerk komen, hoe dúrfde ze ook maar te denken dat dit een mogelijkheid was? Uiteindelijk, na heel wat pijnlijke uren, was Arya dan toch klaar. De gewenste jurk en schoenen sierden haar lichaam, haar haren waren gedaan door Sarah en ze had hele lichte make-up op haar ogen, zodat deze nog net een klein beetje geaccentueerd werden onder het masker. Overigens deed ze dat masker nog niet op, dat deed ze wel als ze er waren. Net toen ze geklop hoorde en naar buiten wilde lopen, hield Sarah haar met een kreet nog tegen en smeerde wat spul op haar lippen.
'Nu mag je,' glimlachend keek haar vriendin naar Arya, haar meesterwerk. Ze opende de deur en zag Levi staan, terwijl ze nog wel in zijn zicht stond, voor zover dat lukte met zijn grootte. 'Geef haar een complimentje, anders neem ik dat persoonlijk op.' Grinnikend fluisterde Sarah in zijn oor, voordat ze naar beneden huppelde en Arya zichtbaar werd.
'Niets van Sarah aantrekken, ze is trots op mijn haren, ik denk niet dat een van jouw mannen me erger had kunnen martelen.' Arya knipoogde naar Levi en liep ook de deur uit. 'Zie, ik kan me best aan de tijd houden, als het nodig is dan.'

http://www.behairstyles.com/pictures/Half-Up-Wedding-Hairstyles-290x290.jpg
http://g02.a.alicdn.com/kf/HTB1FBXkIXXXXXaeXVXXq6xXFXXXG/Beautiful-Appliques-Sheer-Back-Dark-Royal-Blue-Chiffon-Long-Formal-Evening-Gown-Dresses-2015-New-Arrival.jpg
http://blossomelise.com/wp-content/uploads/2013/04/20130406_blue-mask_0012.jpg

Wonderbaarlijk genoeg ging de deur al snel open en het eerste wat hij zag was een ietwat rommelig ogende Sarah, die duidelijk uren had gewerkt. Hij lachte toen ze voorbij huppelde en kreeg toen Arya in beeld. Wel, het was zacht uitgedrukt als je zei dat zijn mond open viel van verbazing. Arya was werkelijk waar prachtig uitgedost, in een jurk die ongelofelijk goed stond, haar waar overduidelijk veel werk in had gezeten en een houding waar je "u" tegen zei. Hij glimlachte. Zo zou ze het hem wel makkelijk maken om in een rol te blijven, toen ze passeerde boog hij diep voor haar. 'M'lady,' zei hij zacht, waarna hij de deur achter haar sloot en met haar mee naar beneden liep. 'Je ziet er werkelijk prachtig uit, Arya. Ik voel me bijna trots dat ik naast je mag lopen.' Hij glimlachte er ietwat plagend bij, natuurlijk was hij trots dat ze er zo goed uitzag en dat ze voor vanavond even bij hem hoorde.
Ze waren al snel beneden en Levi had besloten zich dan maar als een echte gentleman te gedragen. Dus dat hield in dat hij de voordeur voor haar opende, achter haar sloot en ook de deur van de limo werd voor Arya open gehouden. Hij kon dit spel ook spelen, vond het zelfs heerlijk om te doen. Nadat ze plaatsgenomen had, schoof hij zelf ook achter in de wagen en hij gaf de chauffeur, die eigenlijk één van zijn eigen mannen was, het teken dat ze konden vertrekken. Grommend startte de motor van het voertuig en daarna werd dit geluid verminderd tot een aangenaam geronk, waarmee ze wegreden van het huizenblok. Het was gelukkig niet al te ver rijden naar het feestje in kwestie, hoewel het plaatsvond in een landhuis wat meer achteraf gelegen. Gelukkig ging Levi er ieder jaar heen en wist hij dus ook precies waar hij moest zijn. Dit gold dus ook voor zijn chauffeur. Voor Arya zou het anders zijn en vrijwel automatisch wierp hij een blik op de beeldschone jongedame naast hem. Ze zag er echt heel goed uit.

Een kleine glimlach vormde op haar gezicht na Levi z'n compliment. Nog niemand hier had haar een echt, gemeend compliment gegeven, behalve dat ze er ''goed'' uitzag als ze weer eens iemand moest lokken, maar dat was een andere goed dan wat een meisje wilde horen. Nu bleek dus dat Levi wel degelijk in staat was tot het geven van een echt compliment en stiekem vond ze dat wel leuk, hoewel ze dat niet tegen hem ging zeggen. Sowieso was ze best nerveus, nog iets dat niemand anders hoefde te weten. Hij had gezegd dat ze waarschijnlijk van hem genomen werd als ze wisten wie ze was, maar dan kon ze wel eens bij iemand terecht komen die veel erger was en dan was Sarah alleen, daar kon ze niet mee omgaan. Nee, niemand mocht haar herkennen en dat was enorm spannend, aangezien ze een nogal uitgesproken karakter had.
Eenmaal in de auto, wierp ze een blik op Levi en glimlachte opnieuw. 'Weet je dat ik nooit gedacht had dat jullie nieuwjaarsfeestjes hadden? Het klinkt zo... normaal. Hoewel ik betwijfel dat het echt is zoals de feestjes die ik normaal gesproken bij zou wonen.' Lachend schudde ze haar hoofd en begon haar masker op te doen. Daar was ze minimaal vijf minuten mee bezig, zeker aangezien ze Sarahs kunstwerk niet wilde verpesten, dus kon ze dat beter eerst doen. 'Niemand gaat tegen me praten, toch? Ik weet dat je het niet van me gewend bent, maar als ik dan toch tussen jullie loop, dan houd ik liever mijn mond. Op die manier weet ik in ieder geval zeker dat niemand me herkent, het zal nogal wat wilskracht vergen om stil te zijn, maar ik denk dat een avondje wel lukt.' Normaal gezien had ze nu naar hem geknipoogd, enige probleem was dat ze ondertussen een masker op had en dit dus niet meer mogelijk was. 'Ben ik nog herkenbaar, of kan het er wel mee door?'

Een glimlach gleed over de lippen van Levi toen Arya uitsprak dat ze het gek vond dat ze een nieuwjaarsfeestje hadden. Hij haalde zijn schouders op. 'Een nieuwjaarsfeestje is de manier om je medespelers te ontmoeten,' begon hij te vertellen, 'je leert nieuwe spelers in het spel kennen, tast elkaar af. Zie het als een soort van wapenstilstand in tijd van oorlog, een pauze wanneer je monopolie speelt. We zijn niet allemaal vrienden van elkaar, maar weten wie onze bondgenoten zijn. Een feestje als dit is intrigerend. Het kan het spel in alle richtingen aanpassen. Als ik vanavond een juiste keuze maak in een gesprek, kan ik betere contacten en betere opdrachten krijgen. Doe ik het verkeerd, raak ik een grote opdrachtgever kwijt. Het is één groot spel en jij bent in feite mee om mijn hoofd bij het spel te houden. Dat is geen belediging.' Hij glimlachte naar haar, met masker zag ze er nog steeds goed uit. Wat mysterieuzer, misschien. Maar nog steeds ongelofelijk knap. 'Niemand zal je herkennen en het is prima als je zo min mogelijk spreekt. Ik zal het grootste gedeelte van de avond het woord nemen in conversaties die we hebben. Ze zullen, en dat is niet denigrerend bedoeld, je toch niet aanspreken. De vrouwen zijn er voor de pracht en praal, om mee te pronken. Maar over het algemeen worden ze buiten de gesprekken gehouden, dus tenzij jij anders wenst zullen we dat waarschijnlijk zo veel mogelijk vol proberen te houden. Uiteraard zullen we niet de hele tijd met andere mensen aan het praten zijn, dus het is prettig als we zelf ook wat hebben om over te praten. Maar ik geloof dat dat wel goed kan komen.' Hij deed nu ook -met moeite- zijn masker op, zette hem goed en keek even uit het raam. Ze waren al halverwege, de tijd ging snel. Opnieuw keek hij naar Arya. 'Heb gewoon plezier. Je zult niet op een tafel kunnen staan dansen, maar je zult je kostelijk kunnen amuseren met een aantal van de gasten. Het is bijzonder hoe mensen af en toe kunnen zijn.' Hij lachte, probeerde te zorgen dat ze zich niet zo gespannen zou voelen op deze manier. Hij wist niet of het werkte.

'Dus als jij vanavond goed zaken doet, hoef ik niet meer zoveel mannen te lokken die je kwijt wilt? Daar houd ik je aan!' Lachend, dit keer was het meer dan een glimlach, hield ze hem in de gaten terwijl hij met zijn masker aan het klieren was. Toen hij klaar was, zat het nog steeds helemaal scheef en ietwat verbaasd trok ze een wenkbrauw op. 'Je kan ook niets hé, Levi, als jij denkt dat mensen je niet herkennen op deze manier, dan snap je dus echt het nut van een masker niet. Die hoort namelijk zo te zitten dat mensen niet de helft van je gezicht nog zien.' Zonder pardon klom ze half bovenop hem, zodat ze bij zijn masker kon en begon deze recht te trekken. Dit was nog een stuk moeilijker dan ze dacht, aangezien ook Arya de details niet echt kon zien door het masker wat zij ondertussen droeg, maar het zat echt stukken beter nu. 'Zie, wat zou je toch zonder mij moeten?' De lach was nog niet van haar gezicht verdwenen, terwijl ze weer naar achteren ging en nog een blik op hem wierp. Ja, het masker zat een stuk beter. Veel eleganter en minder herkenbaar, hoewel er waarschijnlijk niet veel mannen zo groot waren als Levi, misschien gaf dat hem nog eerder weg dan het scheve masker.
Ze waren ondertussen aangekomen, het was een groot pakhuis waar je aan de buitenkant niet kon zien dat er binnen een feest gaande was. Je hoorde niet eens het geluid van muziek, misschien waren er wel geluidsdempers aanwezig, maar daar had ze geen verstand van. Het enige waaraan je kon zien dat er hier wel degelijk wat aan de hand was, waren de uitgangen die bewaakt werden en het aantal limousines dat af en aan reed. Net als die van hen, de limousine stopte voor een van de ingangen en een beetje gespannen wiebelde Arya met haar vingers. 'Oké, op naar een avond van stilte en hopen dat ik niet over deze verschrikkelijke hakken struikel. Bedoel, als dat het enige is waar ik me druk om moet maken in dit gezelschap, dan komt het wel goed. Denk ik.'

Hij lachte toen ze de denigrerende opmerking maakte. 'Ik kan heus wel dingen, maar maskers recht zetten is nooit mijn sterkste punt geweest,' gaf hij met een grijns toe, maar zijn gezicht werd al snel weer neutraal toen ze zich naar hem toe boog en zelf zijn masker goed op ging zetten. Of ja, buigen? Ze klom zowat op hem en hij kon er niet zo veel aan doen dat hij zich er ineens heel erg van bewust was dat haar aanraking zacht en lieflijk was toen ze het masker recht aan het trekken was. Hij bleef zo stil mogelijk zitten, maar moest bijna opgelucht ademhalen toen ze klaar was. Niet omdat hij het niet fijn vond, maar omdat het ongemakkelijk was als ze ongeveer op hem zat. 'Dankjewel,' zei hij oprecht, nu weer met een glimlach. Ze stopten bij het gebouw en Levi zorgde ervoor dat hij de eerste was die uitstapte, bood Arya een arm aan en glimlachte opnieuw naar haar. 'Als je bang bent dat je gaat vallen, is het misschien een idee om mijn arm aan te nemen. Geheel je eigen keuze uiteraard, het is maar een aanbod.' Och, wat was hij weer ontzéttend galant. Hij bleef staan, wachtte tot zij uitgestapt was. Ja, vanavond was hij werkelijk een gentleman. Niet alleen omdat het er nu eenmaal bij hoorde, maar ook omdat dat goed voelde. Beter dan de knorrige maffiabaas uithangen, in ieder geval. Voor Arya zou hij dit spel wel even vol kunnen houden, zeker op een locatie als deze. Het pakhuis zag er redelijk verlaten uit, ware het niet dat er limo's af en aan bleven rijden. Ze waren perfect op tijd, net zoals het hoorde. Binnen zou het luxueus zijn, een werkelijk chique feest dat alleen de bovenste laag van de bevolking zich zou moeten kunnen permitteren. De muziek zou subtiel aanwezig zijn, zodat het niet onmogelijk was om gesprekken te voeren. Ja, Levi kende het hier wel en maakte zich niet zo veel zorgen om kleine dingen zoals het contact. Het was maar de vraag of Arya het goed vol zou kunnen houden, maar misschien onderschatte hij haar nu wel. Hij hoopte het.

Zachtjes schudde ze haar hoofd. 'Ik dacht dat je dit ieder jaar deed, je zou toch zeggen dat je er dan wat beter mee om kan gaan,' plagend duwde ze tegen zijn schouder aan, maar werd daarna toch iets serieuzer dan ze in de auto geweest was. Zodra hij uitgestapt was, deed Arya hetzelfde en nam inderdaad zijn arm aan. De mannen bij de ingang hadden hem allang herkend, tenminste dat moest wel, anders lieten ze hen echt niet zomaar doorlopen. Wie zij was, interesseerde hen blijkbaar niet. Als ze bij Levi hoorde, moest het goed zijn. Sterker nog, als ze een klein beetje oplette, dan werd er helemaal niet naar de vrouwen gekeken. Levi had haar al uitgelegd dat ze eigenlijk de versiering van dit feest waren, iets waar ze normaal gesproken als geëmancipeerde vrouw heel boos om zou worden, maar waar ze nu al te blij mee was. Hoe minder mensen die haar geen aandacht schonken, des te groter de kans dat ze deze avond levend door zou komen.
Eenmaal binnen hoorde ze de zachte muziek, er waren tafels waar je wat kon eten, er was een stuk waar mannen wel degelijk met hun versiering aan het dansen waren en een groot gedeelte was ingericht voor gesprekken. Bediendes liepen af en aan in het stuk met het eten, maar ook de andere plaatsen hadden bediening, echter was dat voornamelijk om de keel gesmeerd te houden. 'Levi!' Het was misschien niet haar naam, maar ze keek wel meteen om toen er een man aangelopen kwam die Levi z'n naam riep. De vrouw die bij hem hoorde, liep op hoog tempo achter hem aan. Iets wat Arya echt niet ging doen, zelfs al zou ze bij Levi in de buurt willen blijven, dan nog kon ze dat tempo niet aan op de hakken die ze nu droeg. Het was ook zoiets dat er anders bijna een halve meter tussen de twee zat. Haar hakken maakten dat iets minder opvallend, echter was het niet enorm handig. 'Goed je te zien, het was een ruig jaar, we wisten niet eens zeker of je wel van plan was om te komen.' Het enige wat Arya kon bedenken uit dat ''ruige jaar'' was Ryan, maar zij had dan ook alleen de laatste twee maanden meegemaakt, wie weet wat er allemaal was gebeurd in de overige tien.

Zonder moeite kwamen ze binnen en hij gaf Arya de gelegenheid om rond te kijken, maar zorgde wel dat ze er niet zomaar vandoor ging. Het zou zonde zijn als iemand haar meenam, simpelweg omdat haar nieuwsgierigheid de overhand had gekregen. Dat kon hij niet gebruiken. Hij vond het dan ook alles behalve prettig toen zijn naam genoemd werd, maar in plaats van een sneer, plakte hij een glimlach op zijn gezicht en hij keek naar de man die aan kwam hobbelen. 'David,' begroette hij de man en hij wierp een korte blik op de vrouw die meegesleept was, maar verder had hij weinig aandacht voor haar. Het was alles behalve mogelijk dat deze vrouw er beter uitzag dan Arya, dus die triomf was al binnen. 'Ik kon het niet maken om dit feestje te missen, je hebt het weer prachtig georganiseerd.' De man glimlachte trots en nam een grote slok van de champagne die hij in zijn hand had. 'Wat betreft het jaar,' ging Levi verder, 'het is inderdaad zwaar geweest. Maar dat is juist een reden om met frisse moed het volgende jaar in te gaan, is het niet?' Hij pakte in het voorbijgaan twee glazen champagne van een dienblad, schoof er één bij Arya in de handen en hield zijn glas een stukje omhoog. 'Op een beter jaar dan het vorige,' toastte hij, een uitspraak die door David gevolgd werd en het kleine gezelschap proostte. Levi besloot zelf maar een kleine slok te nemen, hij had al gezien dat het drukker was dan vorig jaar. 'Dus, David. Vertel me eens, wat zijn de nieuwtjes? Welke mensen moeten we in de gaten gaan houden, wie moeten we links laten liggen?' Hij liet zijn blik door de ruimte glijden, zag een aantal bekende en onbekende posturen en beet op zijn onderlip. Het zou niet makkelijk worden dit jaar, maar het was een voordeel dat hij altijd goed contact met David had onderhouden. David was de organisator van het jaarlijkse feestje en wist dus ook precies wie er wel toe deed en wie niet. Levi nam zijn advies graag aan en zou dat nu ook weer doen. David wees naar een jong koppel, een man die jonger was dan twintig en zijn chaperonne die nog jonger leek te zijn. 'Die twee zijn gevaarlijker dan ze lijken, Levi. Ze zijn een zijtak van een Amerikaanse organisatie en krijgen van daaruit opdrachten, die ze doorspelen. Geen slecht duo om indruk op te maken. Moet je vast lukken met zo'n prachtige vrouw aan je zijde, wat is er met Karin gebeurd?'
Levi bleef beleefd glimlachen. 'Karin was verhinderd. Ze voelt zich al niet goed sinds het overlijden van Ryan, uiteraard gaat het leven gewoon door maar ik wilde haar hiervan ontzien.' David knikte begrijpend, maar zag toen andere gasten. Verontschuldigend hief hij zijn glas en hij en zijn dame vlogen de zaal weer door. Levi keek ze hoofdschuddend na.

De avond was enorm uitputtend, Arya was constant de stilte zelve en ze was het helemaal zat. Het was sowieso al niets voor haar om continue haar mond te houden, zeker terwijl ze een aantal bekende namen voorbij had horen komen. Namen die ze ook in dossiers gezien had van haar vader. Soms zelfs gezichten, aangezien de meesten hun masker net zo scheef hadden zitten als Levi in eerste instantie. Overduidelijk hadden hun versieringen niet de behoefte gevoeld om dat masker recht te trekken, iets waarvan ze nu niet meer zeker wist of ze daar goed aan had gedaan.
Eindelijk was dit gesprek dan ook weer ten einde, de man waarmee Levi had staan praten verdween weer in de massa en Arya besloot dit keer zijn aandacht op te eisen. Zachtjes trok ze aan zijn arm, zodat hij een klein beetje naar beneden gedwongen werd. 'Luister, of je gaat me nu voeren in dat restaurant of we gaan dansen. Het is echt onmogelijk om van me te vragen dat ik nog langer stil ben, dat trek ik niet en ik ben mooi, dus ik wil ook wat van je aandacht hebben.' Het enige wat Levi aan haar gezicht kon zien, was dat er een glimlach op verscheen. 'Kies maar, hoewel ik niet weet of eten wel zo'n goed idee is. Ik bedoel, ja ik wil eten, maar aan de andere kant is het ook zonde als je dan mijn buik zou zien door de jurk. Niet dat ik denk dat je die gaat zien, maar stel dat...' Op dat moment realiseerde Arya zich dat ze begon met ratelen en hield onmiddellijk haar mond. 'Kies maar gewoon, voordat er weer iemand komt die moet toasten en waar ik stil bij moet zijn.' Het toasten was ondertussen een gewoonte geworden en ze dronk bijna niets meer, af en toe verdween wel wat van haar glas, maar ze zou echt niet de enige zijn die wat in een plantenbak morste. Zolang het bijna onopvallend was, was dat echt niet erg. Daarbij zag ze dat heel veel van de vrouwen het deden. Natuurlijk mochten zij niet geheel dronken worden, stel dat ze de man waar ze bij hoorden voor schut zouden zetten, dan hadden ze echt een groot probleem.

Het werd Levi nu ook wel heel erg saai, telkens dezelfde gesprekken met andere mensen. Wat erg van Ryan, hoe was het met Karin, liep de organisatie nog goed, had hij interesse in een samenwerking? Niet ieder gesprek had hij even vriendelijk afgehandeld, maar als je niets aan een organisatie had, waarom vriendelijk zijn? Hij was in ieder geval erg blij dat er aan zijn mouw getrokken werd door de prachtige dame naast hem en hij glimlachte door haar geratel. 'Als je durft te dansen met die doodenge hakken van je..' begon hij plagend, maar hij werd weer een soort van serieus en herstelde zijn houding, door een buiging te maken en haar een hand aan te bieden. 'Mag ik je verleiden tot een dans, schone vrouwe?' vroeg hij, met een twinkeling in zijn ogen. Ze had gelijk hoor, al de hele avond deed ze ongelofelijk goed wat hij van haar had gevraagd en ze was ook een stuk helderder gebleven dan hij, het was hem heus wel opgevallen dat ze lang niet zo veel dronk als hrj. Gelukkig had hij wel een hogere alcoholresistentie, dus dat was geen probleem geweest in zijn gesprekken. Het erge was, dat er enkele mannen rondliepen die zichzelf overschat hadden. De chaperonnes die bij deze mannen hoorden, waren over het algemeen ook niet zo gelukkig. Kon hij wel begrijpen. Ach, dan had Arya het nog best redelijk getroffen, al zei hij het zelf. 'Daarna kunnen we best een klein hapje gaan eten, ik vind het helemaal niet erg om even uit de gesprekken te verdwijnen. Daarbij vind ik het helemaal niet erg om even mijn prachtige partner voor de avond aan iedereen te laten zien.' Hij glimlachte erbij, och hij was zo charmant vanavond! De muziek die nu opstond was vrij rustig, maar goed ook want Levi was geen fan van ruig dansen. Wat dat betreft was hij misschien ongelofelijk ouderwets, maar dat moest dan maar.

Hij had gelijk dat eerst dansen en daarna wat eten misschien een betere combinatie was. Als je eenmaal gegeten had, dan was dansen het komende uur echt geen optie meer. Als ze beide gingen doen, in de juiste volgorde, dan waren ze wat langer van de gesprekken verwijderd en had Arya wat meer tijd. Tijd voor zichzelf, maar ook tijd van Levi voor haar, aangezien ze dat best verdiende momenteel. Ze liet toe dat hij haar de dansvloer op begeleidde en legde een hand bij zijn hals. Arya wist wel hoe ze moest stijldansen, dit had ze wel eens eerder gedaan, alleen meestal met een partner die iets meer op dezelfde hoogte zat als zij. 'Weet je, er staan veel dingen op het lijstje van wat ik ooit nog in mijn leven wil doen, maar dansen met jou heeft er toch echt nooit opgestaan. Ben ik toch weer specialer dan de gemiddelde vrouw, hm?' Plagend keek ze hem aan, terwijl ze toeliet dat hij haar meevoerde op de dansvloer.
Haar schoenen waren verschrikkelijk en ze ging het dansen dan ook niet heel lang vol houden, maar het was fijn om toch eens iets anders te doen dan wat ze de rest van de avond al deden. Dat begon namelijk al snel te vervelen, dit was toch een stuk beter. Daar kwam ook nog eens bij dat Arya het dansen niet heel comfortabel vond, maar het was wel leuk. Dit was een kant die ze van Levi nog niet gezien had. De complimentjes, de manier waarop hij met haar omging en nogmaals, het dansen, was toch anders dan wat ze verwacht had. 'Vertel eens, hoe vaak heb je dit soort feestjes? Of is een nieuwjaarsfeestje het enige waar jullie echt wat mee doen?' De muziek stopte even terwijl ze praatte en verbaasd keek ze op, echter begon de muziek al snel weer en onmiddellijk ging haar blik terug naar hem. Voelde in ieder geval beter dan wachten op die stomme speakers die niet deden waar ze voor bedoeld waren.