Arya & Levi voor de zoveelste keer

Och, hij kon wel om het meisje met haar brutale opmerkingen lachen. Was er tenminste nog iets waar hij om kon lachen. Je zou het misschien niet zeggen, maar hoewel Levi gewoon doorging met zijn dagelijkse taken alsof er niets aan de hand was, was dat zeker wel het geval. Hij realiseerde zich terdege dat hij twee keer zo veel dingen moest doen als normaal, gezien Ryan er niet meer was. Er lag een ongelofelijk druk op hem, maar het lukte redelijk om dat te verbergen. Hoopte hij. Hij lachte om Arya, haalde zijn schouders op. 'We horen niet bij het gros van de samenleving, Arya. Ik niet, maar jij zeker ook niet. Dat weet je heel goed.' Ze liepen door, het ondergrondse gangenstelsel uit, waardoor ze in een woonkamer kwamen. Levi wist precies waar ze nu waren, maar het was goed mogelijk dat Arya gedesoriënteerd was geraakt door al het lopen en gesleept worden. In ieder geval moesten ze dus een huis verderop zijn, maar eerst de trap maar eens op om op de eerste verdieping te komen. 'Als je me op stang wilt jagen, zal je trouwens iets beter je best moeten doen. Ik zou het je afraden trouwens, dan zouden er wel eens hele vervelende dingen kunnen gebeuren. En nee, dat is geen dreigement. Alleen maar een wijze raad.' Hij liep de gang door die ze nu opkwamen, opende een deur aan het einde en kwam op deze manier in het huis dat ernaast lag, met nog meer ruimtes. Hier was de kamer van Karin, dat zou Arya vast wel herkennen. Hij had Karin zelf ook nog niet gezien sinds de kleine rouwdienst, maar vermoedde dat ze zich niet echt goed zou voelen.

Er werd hard op de deur gebonst met de mededeling dat Arya over een uur beneden werd verwacht, ze zouden dan vertrekken, dus ze moest nog eens klaar zijn ook. Binnen een uur. Waren ze gek? Zo snel was ze nu ook weer niet en daar hadden ze best wat rekening mee mogen houden.
Zuchtend klom ze het bed uit, schudde Sarah even door elkaar dat ze ook op moest staan en begon haar kleding bij elkaar te zoeken. Na iets meer dan een uur, ze was ongeveer een kwartier over tijd, kwam Arya ook naar beneden en zag een aantal mannen staan. Misschien stonden ze op haar te wachten, maar ze was vrij zeker dat haar uiterlijk de vertraging wel waard maakte. Haar haren hingen stijl om haar gezicht en smokey eyes en bloedrode lippenstift sierden haar gezicht. Daarentegen was haar lichaam het echte punt dat aandacht trok, aangezien ze geheel in zwart latex was. Het zwarte spul ging van haar enkels, strak om haar lichaam naar haar schouders. De enige vrije plaats waren haar armen en er liep een spleet over het midden van haar borst, zodat er wat meer zichtbaar was. Ze liep op hoge, felrode hakken en om haar middel had ze wat gouden en rode kettingen bevestigd, zodat de aandacht naar haar beste punten ging. Eigenlijk wist ze nog niet zeker waar het mes moest zitten, maar de outfit was perfect en dat was wat telde. Een kleine, ongekende glimlach stond op haar gezicht terwijl ze naar Levi liep. 'Vertel eens, kan het je goedkeuring dragen of wacht je liever nog wat langer voordat ik klaar ben?' Haar ogen vertelden de aanwezigen wel om haar niet aan te raken, zoals moeders altijd zeggen, met je ogen kijken en niet met je handjes.

Gelukkig voor Arya, had Levi al bedacht dat zij nooit binnen een uur klaar ging staan. Hij had expres een extra halfuur voor haar ingepland, zodat ze zich in ieder geval nog een beetje aan het schema zou houden. Ja, hij had zijn onderzoek goed gedaan. Nu hij haar beneden zag, een kwartier later dan hij haar gezegd had, was hij blij dat hij haar die tijd had gegeven. Een goedkeurend knikje kon er zeker af. 'Als die man je zo ziet, zal hij zich vast door je laten verleiden.' Het was wonderbaarlijk hoe dat kleine meisje, waarvan je op het eerste gezicht niet zo veel van zou verwachten, zo'n transformatie kon ondergaan. Levi kon haar niet anders omschrijven dan sexy, gewaagd gekleed en uitdagend. Precies de dingen die ze nodig zou hebben, als ze deze man in de val wilde lokken. Ach, Levi kon niet meer dan tevreden zijn over hetgeen dat hij voor zich had en hij gebaarde haar om in te stappen. Ditmaal niet in een busje, maar in een zwart gelakte wagen met donkere ramen. Er stond er nog één naast, maar die was iets ruimer. Daar namen twee van zijn mannen in plaats, hijzelf zou de eerste besturen. Met een vrij neutrale uitdrukking op zijn gezicht opende hij de deur voor Arya, het was namelijk de bedoeling dat ze in zou stappen, dan kon ze tenminste wegrijden en beginnen aan de avond. 'Het zal niet al te moeilijk zijn, je kent je deel van de taak. Het beste is om het mes in je schoen te stoppen, kijk maar even waar je er het minste last van hebt. Wij zijn alle drie in de buurt, om in te grijpen wanneer het mis gaat, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat je het goed zal doen. Sarah heeft gezegd dat wanneer je terug komt, ze zal zorgen dat er iets lekkers voor je klaarstaat. Ze weet beter wat je graag eet dan ik, dus dat zal wel in orde komen. Heb je nog last-minute vragen, of iets wat je nog moet weten? Daar kunnen we het tijdens de rit wel over hebben.'

Het viel haar eigenlijk al mee dat hij inderdaad keek met zijn ogen in plaats van met zijn handen, ze had zich er al op ingesteld dat ze zijn hand weg zou moeten slaan, dus dit was een hele openbaring. Ze knikte op zijn woorden en liep achter hem aan om in de auto te gaan zitten. Hij deed de deur voor haar open, wat een heel lieflijk gebaar had kunnen zijn, ware het niet dat ze de kilo's dwang erachter kon voelen. Sowieso was het een slecht plan om nu terug te krabbelen, ze ging er niet vanuit dat Levi daarmee akkoord zou gaan. Probleem was dat Sarah nogal had lopen overdrijven over haar kunsten om Levi zover te krijgen dat hij dit zou doen, ze was wel degelijk zenuwachtig, maar dat kon ze hen niet vertellen.
Exact zoals de bedoeling was, ging Arya in de auto zitten en leunde naar achteren, ze wist dat ze niet mocht weten waar ze precies heen gingen omdat ze dan misschien de weg naar huis zou weten, dus zou iemand anders moeten rijden. 'Eigenlijk heb ik wel een vraag ja, wat is precies de bedoeling? Moet ik hen gewoon jullie kant op krijgen zodat je hem niet midden op straat geliquideerd of is alleen zijn aandacht goed genoeg en kan hij gewoon op die plaats blijven staan, zolang hij maar op mij let. Oh, willen jullie hem eerst vragen stellen of willen jullie hem dood? Die laatste vraag is eigenlijk gewoon dat ik nieuwsgierig ben, maar ook dat is belangrijk.' Ietwat onschuldig keek ze richting Levi, terwijl ze het mes in haar schoen verstopte.

Levi nam zelf plaats op de plek van de bestuurder, wierp een blik op de andere auto en startte daarna de motor van de zijne, die zacht grommend tot leven kwam. De andere wagen volgde zijn voorbeeld en Levi draaide de weg op, waarna hij in een vrij normaal tempo richting zijn bestemming begon te rijden. Ondertussen kon hij de vragen die Arya hem stelde kalmpjes beantwoorden. 'Je hebt over hem gelezen, dus je weet dat hij een oud lid van deze groep is. We hebben toentertijd, toen hij vluchtte, weinig aandacht aan het geval besteed en weten nu vrij zeker dat hij zich volkomen veilig voelt. Maar goed, onze organisatie is niet zo gemakkelijk om te verlaten. Eigenlijk alleen maar met de dood kan je je vrijkopen. Dat heeft deze cliënt niet gedaan, vandaar dat we hem dat goed duidelijk gaan maken. Het is inderdaad niet de bedoeling om hem midden op straat te liquideren, dat zou alleen maar ongewenste aandacht trekken.' Hij draaide de provinciale weg op, drukte het gaspedaal nu wat dieper in en de wagen schoot met iets meer kracht naar voren. 'Het is dus de bedoeling dat je hem een eindje meelokt, het steegje in waar wij ons zullen opstellen. De man in de andere wagen is een scherpschutter, die zal een geruisloos einde aan het leven van de wegloper maken. Geen vragen, hoewel jij best een oppervlakkig gesprek met hem mag voeren, als dat je aanstaat en als dat bij je manier van werken past.'
Na een veel te korte tijd op de provinciale weg, nam Levi een afslag waardoor ze in de richting van een kleine stad reden. Een dorp, bijna. Maar hij was er zeker van dat zijn mannetje hier zou zijn vannacht, er waren verschillende camera's waarop hij gezien was. Ze hadden hem lang in de gaten gehouden, wisten precies wat deze man vannacht ging doen. Een nieuw meisje zou hem alles behalve alarmeren, slechts nieuwsgierig maken. De liefde van de man ging niet door de maag, maar door zijn pik. Of ja, in de meeste gevallen dan.

Natuurlijk luisterde ze wel naar wat Levi te zeggen had, alleen besloot Arya dat ze er niet op ging reageren. Ze kwamen al snel aan bij de plaats van bestemming en ze wist heel goed wat de bedoeling was, zeker na zijn uitleg, dus er was geen reden om nog met hem te praten. Sowieso hield ze niet van praten, niet met hem in ieder geval, met Sarah was dan weer een ander geval. Even knikte ze naar Levi. 'Zal ik dan maar eens jullie werk gaan doen?' Ze trok een wenkbrauw op, stapte de auto uit en liep het straatje uit, op zoek naar de man die ze moest lokken.
Ongeveer tien minuten later had ze hem nog steeds niet gevonden, zuchtend hield ze halt. Hij was niet op de plaats geweest waar gezegd was dat ze hem tegen zou komen en ook in de omliggende straatjes was hij niet. Waar was die vent in godsnaam heen gegaan? Misschien was Levi gewoon niet zo slim als hij zelf dacht, misschien kwam die vent hier wel helemaal niet altijd op dit tijdstip. Misschien... Met een ruk draaide ze om, keek recht in meerdere pistolen die op haar gericht waren en deinsde geschrokken achteruit. Er stonden vier mannen, waarvan eentje de man was die ze eigenlijk had moeten lokken. Aan het zachtjes trillen van zijn borstkas kon ze zien dat hij dit duidelijk wel leuk vond en waarschijnlijk ook aan had zien komen. 'Arya Consinealis, ik moet zeggen, Levi heeft wel een mooie meid gevonden om zijn vuile zaakjes op te laten knappen. Als ik niets had geweten, was ik waarschijnlijk nog wel in de val gelopen vanwege je prachtige lichaam, maar helaas is dat niet het geval. Lopen, breng me naar Levi.' Voordat ze kon lopen, liep een van hen op haar af, fouilleerde haar en gaf haar daarna een duwtje. Hij had het mes niet gevonden, wie zocht er nou weer in vrouwelijke schoenen, maar dat was een voordeel dat ze misschien nog wel kon gebruiken. Op het moment zat er echter niets anders op dan gewoon naar Levi lopen. Alle pistolen die op haar gericht waren, hadden geen veiligheidshendel meer erop zitten en ze zouden haar zonder pardon neer kunnen schieten. Levi ging er vast niet vanuit dat ze hem dan in bescherming ging nemen, nee, daar had ze hem voor. Dit was zijn schuld, hij mocht het oplossen.

Oké, misschien had Levi niet helemaal de waarheid gesproken. Hij had twee scherpschutters, plus zichzelf, op de locatie gezet. En maar één schutter aan Arya gemeld. Hij glimlachte eventjes, maar hield zijn aandacht verder op het steegje gericht. Het was niet dat hij Arya niet vertrouwde, (oké, hij vertrouwde haar niet. Maar omwille van Sarah zou ze niets doen wat hem niet aanstond) maar hij vertrouwde het mannetje waar hij haar op afgestuurd had, alles behalve. Het was eigenlijk geen verbazing toen Arya de steeg in kwam lopen, met vier pistolen op haar mooie hoofdje gericht. Een zachte zucht ontsnapte aan Levi, natuurlijk was het niet zo makkelijk als hij had gehoopt. Met een bijna onzichtbaar gebaar gaf hij aan zijn schutters aan dat ze moesten wachten, waarna hij zelf overeind kwam. Direct gingen de blikken van de vier mannen naar zijn kant, maar er was er maar één die iets naar hem toeliep. 'Levi, wat een.. aangename verrassing. Leuk meisje heb je geregeld, maar erg oplettend is ze niet, hm?' Dat was voor Levi voldoende informatie. Arya had haar mes dus nog, anders zouden ze wel iets gezegd hebben over teleurstellende uitrusting. Hij glimlachte terug. 'Arya, duiken,' zei hij op zijn bevelende toon. Voor haar eigen leven zou ze dit moeten doen, want de drie mannen die nog bij haar waren, hadden hun pistolen op haar hoofd gericht. Als ze onverwacht bewoog, zouden ze nooit raak kunnen schieten. Op het moment dat hij uitgesproken was, haalde hij vanachter zijn riem een kleiner pistool vandaan. Geen scherpschuttersuitrusting nodig, om een man op vijf meter afstand neer te kunnen schieten hoefde je alleen maar snel te zijn. Twee knallen, de man viel neer. Zijn scherpschutters hadden tegen die tijd ook twee van de mannen bij Arya uitgeschakeld door ze neer te halen en er was er nu nog maar één, waar Levi zijn pistool al op gericht had. Deze leek te twijfelen nu zijn maatjes dood waren.

Haar lip trilde zachtjes terwijl ze naar Levi keek, het leek bijna nog alsof hij hier plezier in had, maar zij kon niet echt ontdekken wat er zo leuk aan was. Dit was al de zoveelste keer dat er een pistool op haar werd gericht in korte tijd en daar kon ze niet bepaald goed mee omgaan. Waarom vinden mensen dat dan ook zo leuk om te doen? Zodra ze Levi hoorde zeggen, eigenlijk was het eerder een bevel, dat ze moest duiken, kromp het meisje in elkaar en dook richting de grond. Arya hoorde de schoten, een van de mannen viel levenloos vlak langs haar neer en die voor haar kon ze ook doorboord zien worden met kogels. Uiteindelijk was er nog maar eentje over, hij had zijn pistool op de grond gelegd zodat het duidelijk was dat hij vraagbakenZ leven.Zelfde gedachte als Arya, hoewel zij hiervoor zorgde door weer overeind te komen en achter Levi te gaan staan. Nu was het niet alleen haar lip die trilde, ze had het sowieso koud in deze kleding, maar ze was ook echt geschrokken. Als laatste moest je daar ook nog aan toevoegen dat ze gefaald had en Arya wist niet hoe Levi hierop ging reageren. Misschien was hij wel heel boos op haar dat ze het meteen al verpestte?
'Het spijt me,' dit was letterlijk het enige dat ze kon bedenken om haar eigen positie een beetje veilig te stemmen. Natuurlijk was het uiteindelijk wel goed gegaan, maar ge had veel en dan ook veel beter gekund dan dit.

De scherpschutters kwamen van hun donkere schuilplekken, bonden de laatste man vast en zetten deze achterin hun wagen. Daarna gingen ze door met het verslepen van de lijken, precies zoals Levi ze van tevoren verteld had. Zelf hield hij zich bezig met Arya, die dit allemaal een stuk zwaarder had gevonden dan ze op voorhand gedacht kon hebben. 'Niet nodig,' reageerde hij zachtjes op haar spijtbetuiging. Hij aarzelde eventjes, maar sloeg toen een arm om het kleinere meisje heen en begeleidde haar naar de wagen. Zo voelde hij heel goed dat ze trilde, doodsbang moest zijn en het dan ook nog ijskoud moest hebben. Levi kon best vriendelijk zijn hoor, op dit moment maakte hij zich alleen maar zorgen om haar. Meer niet. Voorzichtig zette hij haar in de wagen neer, zocht haar blik en keek haar recht aan. 'Even blijven zitten, het is voorbij. Je hebt het heel goed gedaan, het is eerder mijn schuld dat ik hem onderschatte.' Hij liet haar los, liep naar de achterkant van de wagen en haalde daar een trui uit. Ja, hij had truien in zijn achterbak liggen. En dan nog, deze was schoon en warm. Je moest op alles voorbereid zijn als je dit soort dingen ging doen. Hij liep weer terug naar Arya, reikte het kledingstuk aan. 'Het is niet het meest charmante, maar een stuk warmer dan wat je nu draagt.' Een heel flauw lachje speelde rond zijn lippen, eerder de spanning die langzaam zijn lichaam verloor dan omdat hij dit nou echt een grappig opmerking van zichzelf had gevonden. Hij keek snel even om, om te kijken hoe ver zijn mannen waren met het opruimen, maar dat leek wel goed te gaan. Over enkele minuten konden ze weg en dan kon hij Arya overdragen aan de veel bekwamere zorg van Sarah, die haar vriendin veel beter kende en dus veel beter wist hoe ze haar moest helpen. Deze avond was niet helemaal gelopen zoals gepland, maar gelukkig leek het voorbij. De man die ze gevangen hadden genomen, zou ondervraagd worden en verder zouden ze wel zien wat ze met hem deden. Misschien had hij nog wel relevante informatie.

Een zucht van verlichting verliet haar lippen toen bleek dat Levi helemaal niet boos was op haar, dat was al een zorg die ze af kon strepen. Arya voelde zijn arm om haar heen, wilde hem bijna instinctief een mep verkopen, maar wist zich in te houden en liet toe dat hij haar naar de auto toe bracht. Vanuit haar ooghoek zag ze hoe de lichamen van de mannen opgeruimd werden, de andere was in het busje geplaatst en ze wilde niet eens weten wat er met hem ging gebeuren. Dankbaar nam ze de trui aan van Levi en wachtte tot hij weer terug kwam om te rijden, aangezien ze nog steeds niet mocht weten waar ze was. Dat was dan wel een beetje jammer.
Zodra ze terug kwamen, was Arya heel erg snel de auto uit en ging onmiddellijk door naar boven. Sarah had in de woonkamer staan praten met een aantal mannen, zag haar vriendin en twijfelde geen moment, maar schoot achter Arya aan naar boven. De laatstgenoemde begon zich onmiddellijk om te kleden, het latex vloog naar de hoek van de kamer en ze trok een gewone broek, top en vest aan. Ook alle make-up verdween van haar gezicht. Opeens schoot haar te binnen dat ze het mes nog had, ze haalde het uit de gedumpte schoen en keek er even naar. Nu was niet het moment om tegen Levi te keren. Ze kon de bezorgde Sarah in de deuropening zien, maar nam haar zorg weg door met haar terug naar beneden te gaan. Het mes legde ze op seE tafel, Levi of zijn mannen vonden hem dan wel, om daarna met Sarah door te lopen naar de keuken.Eten. Vooral drinken, drank als het even kon.

De terugrit verliep zwijgend, af en toe keek Levi in zijn achteruitkijkspiegel om te controleren of de andere wagen nog bij hun reed, wat telkens het geval was. Als ze eenmaal terug waren, was het eerste wat hij wilde, deze man opruimen. Niet uit de weg ruimen, maar opruimen. Arya had een gedeelte van het ondergrondse gangenstelsel gezien toen ze haar bijna gestraft hadden, maar er was nog veel meer dat ze waarschijnlijk nog niet bekeken had. Daar zouden ze deze man tijden opbergen, dan zou hij voor niemand een probleem vormen.
De rit terug duurde veel langer dan de rit heen, waarschijnlijk door de stilte. Hij merkte op dat Arya niet meer zo erg trilde als daarvoor, maar echt op haar gemak leek ze zich niet te voelen. Hij zweeg er verder dan ook over en toen ze eenmaal terug waren, liet hij haar vertrekken. Die zou het waarschijnlijk de herinneringen van deze avond zo snel mogelijk achter zich willen laten. Snel sprak hij wat bevelen, een aantal mannen die binnen waren geweest namen de gevangene over en zouden hem naar binnen brengen. Levi en de twee scherpschutters die hij mee had genomen, kregen daardoor de tijd om zich even om te kleden, op te frissen of wat dan ook. Levi had daar normaal niet zo veel tijd voor nodig, maar sloot zichzelf toch even op in de ruimte die hij zichzelf een aantal jaar geleden toegeëigend had. Niet dat hij daar veel rust vond, Karin kwam een tiental minuten later binnen met een bezorgde blik. Levi wenkte dat ze kon gaan zitten, wat ze deed. Ze trilde, maar op een andere manier dan Arya. 'Levi.. Je moet nog ongeveer zo'n stapel werk doen, aangezien... er niemand is die het van je over kan nemen.' Om te illustreren hoeveel werk het was, hield ze haar handen zo ver als ze kon uit elkaar. En Levi merkte heel goed dat ze probeerde de naam van Ryan te vermijden, hij knikte. 'Je bedoelt dat ik iemand moet aanstellen om als vervanger op te treden. Dankjewel, Karin. Gaat het een beetje?'

AANGEZIEN je zelf zei dat ik wel mocht skippen naar kerstmis en ik daar heel veel zin in heb ga ik dat dus gewoon doen dus je moet t stukje wel even goed lezen anders snap je het niet wat ik allemaal typ enzo en het is avond dus misschien snap je het sowieso wel niet hahah ;-;

Eén klik op het knopje en de video verzond naar Levi. Een van zijn mannen had hem een app gestuurd met ''Help'' en een videobericht van de twee meiden in huis, die er daadwerkelijk een puinhoop van aan het maken waren. Overal lagen spullen, de keuken was een bende met deeg en versiersels en de mannen die thuis geweest waren, werden ronduit genegeerd, als de meiden hen al konden horen met die keiharde muziek. Ze probeerden de muziek wel steeds uit te zetten, maar op een of andere manier ging hij altijd wel weer aan of Arya zorgde persoonlijk voor muziek uit haar eigen keel, dus veel nut had het niet. Op het filmpje van Levi stond hoe Sarah een sneeuwbal van neppe sneeuw richting Arya's hoofd gooide, die bedekt was met glitters en kerstballen in haar hand had. Dit alles vond plaats ín hun woonkamer, wat eigenlijk gewoon betekende dat de hele vloer wit was van de neppe sneeuw.
Arya en Sarah waren nu al een paar weken bij Levi en zijn mannen, na die eerste klus waren de klussen die Arya deed eigenlijk allemaal best wel goed gegaan en Sarah vermaakte zich wel als kokkin. De twee hadden zich best goed aangepast, hoewel het duidelijk zichtbaar was dat de mannen Sarah boven Arya verkozen. De tweede was wat chagrijniger en wantrouwde iedereen een stuk meer, wat misschien ook te maken had met de blikken die af en toe op haar lichaam geworpen werden als ze weer eens omgekleed was voor een klus. Ze zat dan ook vaker op haar kamer dan Sarah, het was gewoon fijner om alleen te zijn. Daarentegen doorzocht ze wel altijd met haar vriendin het gehele huis, er waren zoveel gangen en plaatsen waar ze heen konden, iedere dag ontdekten ze wel iets nieuws. Op een gegeven moment hadden ze een kleine zolder gevonden met heel wat dozen: kerstspullen. Letterlijk in iedere doos zaten kerstballen, nep sneeuw, glitters, andere decoratie en zelfs kerstmutsen. Vandaag was het dan eindelijk kerstavond, morgen zou Kerst echt beginnen, dus konden ze aan de slag met al die versiering. Levi was op een klus, hij zou straks pas terug komen en wanneer hij kwam, was hij al te laat, daar hadden Sarah en Arya goed over nagedacht. Momenteel waren ze ook gewoon het hele huis aan het verbouwen en negeerden hierbij iedereen die in hun weg kwam te staan. De geur van kerstkoekjes, kransjes en andere lekkernijen vulde het huis -dat vonden ze dan niet zo erg- maar helaas ook de sneeuw, kerstballen en glitters. Er stonden ook al heel wat zingende kerstmannen in het huis. Niet dat Arya wist waarom Levi dit bewaard had, maar ze wist wel dat het goed van pas kwam.

Levi fronste toen het scherm van zijn telefoon oplichtte. Ze waren net klaar met de klus, er werden subtiel wat dingen opgeruimd en dus had Levi wel even tijd om te kijken wat er gestuurd was, met een frons opende hij het gesprek en de frons werd alleen maar dieper toen hij het filmpje downloadde en bekeek. Dus zelfs zijn eigen huis was niet meer veilig voor die twee, het werd met de dag erger. Hij reageerde er verder niet op, stopte de telefoon weg en regelde de laatste dingen voordat ze terug konden gaan. Hij was er nog niet helemaal uit of hij boos zou worden op de twee meiden omdat ze de kerstversieringen, die hij zorgvuldig op zolder had verstopt, tevoorschijn hadden gehaald. Misschien hadden ze het nog best gezellig gemaakt, maar hij vermoedde dat ze de boel ietwat overdreven hadden. Levi stapte in de wagen, wachtte af tot de rest van de mannen zich ook verzameld had in het busje en reed daarna terug naar hun hoofdkwartier. De weg terug leek verdacht druk, maar pas toen ze al bijna de weg afdraaiden, realiseerde Levi zich dat het vanavond echt zo ver was. Kerstavond, de avond die iedereen met zijn familie vierde. Vandaar dat het tweetal het huis zo versierd had. Hij zuchtte, wilde zijn ogen sluiten en zijn hoofd tegen de nekleuning laten rusten, maar deed het niet. Hij moest de wagen besturen. Hij belde wel naar één van de mannen in de andere wagen, blafte wat in het Russisch en zag vanuit zijn achteruitkijkspiegel dat de wagen koers veranderde. Mooi zo, dan werd er nog iets meer voor kerstavond geregeld dan alleen de dingen die de meiden van zolder hadden getoverd en de dingen die Sarah en Arya samen gebakken zouden hebben. Verdorie, hoe was hij kerst nou weer vergeten? Hij vergat niet snel dingen, maar dit was wel heel erg. Hij kon het wijten aan het feit dat hij het dubbel zo druk had gehad, door de afwezigheid van Ryan, maar dat was niet helemaal waar. Karin had een groot deel van dat werk overgenomen, leidde een boel vergaderingen en deed veel van het werk binnen het hoofdkwartier. Toch was hij het vergeten, idioot dat hij was. Hij zuchtte diep, draaide zijn wagen de parkeerplaats en stapte uit. Nog één keer haalde hij diep adem, bereidde zich mentaal voor op hetgeen dat hij binnen aan zou kunnen treffen, en opende de deur die toegang verschafte tot het huis.

Na het sneeuw gevecht dat Sarah en Arya hadden gehouden, waardoor de kamer er nu nog veel erger uit zag dan voorheen, hadden ze besloten om toch nog wat versieringen op te gaan hangen. Arya zelf was nu bezig met de kransen op te hangen, terwijl Sarah toch even naar het eten moest gaan kijken. Eerstgenoemde had een trapje weten te vinden, maar deze was niet hoog genoeg en ze moest er dus ook nog op haar tenen op staan om te balanceren. De spijker had ze in de deur gekregen, nu moest de krans er nog netjes op. Wel moest ze uitkijken dat ze niet te veel bewoog, er stond een pot met glitters op haar schouder die ze dadelijk nog nodig had en ze was te lui geweest om weer van het trapje af te moeten, waardoor die af en toe vervaarlijk op en neer bewoog.
Waar ze geen rekening mee had gehouden was dat een deur open kan gaan, de verkeerde kant op. De deur werd geopend, wat een verrassing, waardoor Arya haar balans verloor en met krans en al naar voren kieperde. Levi kreeg niet alleen de takken in zijn gezicht, ook het meisje knalde tegen hem aan. Zelfs het laatste element bleef hem niet bespaard. Het was alsof de glitters ontploften, ze zaten overal op hem, overigens ook op Arya, maar zij zat toch al onder de sneeuw en troep. Geschrokken zette ze een paar stappen achteruit. Moest het nou echt Levi zijn die de deur opende? Kon hij niet, zoals ieder normaal mens, kloppen? Daarbij vergat ze natuurlijk even dat dit zijn huis was, dat was het punt dat ze probeerde te maken ook niet, hij had moeten weten dat er iemand met die deur bezig was. Voordeel was wel dat er nu iemand in huis was die lang genoeg was om bij de hoge plekjes te komen, mits hij hen wilde helpen.
De eerste paar secondes was ze geschrokken geweest, maar haar uitdrukking veranderde langzaam in een glimlach. Echt lachen deed ze hier meestal niet, alleen bij Sarah, alleen kon ze het nu gewoon niet laten om in de lach te schieten. Nu was hij niet meer zo eng. 'Ben je wel meteen in kerstsfeer,' lachend huppelde ze de andere kant van de kamer weer op en ging verder met andere decoraties. Nu iedereen naar binnen ging komen, moest ze toch wachten met de krans, die overigens nog steeds bij Levi op de grond lag.

Laten we zeggen dat Levi.. verrast werd. Hij was zeer verrast. Het moment dat hij de deur opende, stootte deze tegen iets aan en het duurde nog geen halve seconde voordat hij zich realiseerde dat er iemand bezig was geweest bij de deur. Die iemand bleek Arya te zijn, die in volle glorie tegen hem aanviel, samen met de takken van een gigantische kerstkrans. En niet te vergeten, de glitters. Enkele tellen was het doodstil, terwijl Levi met een fronsende blik naar Arya en daarna naar zichzelf, keek. Hij hief zijn handen, die glitterden in het licht van de lamp. Pas daarna wierp hij een blik door de woonkamer, die nog het meeste weg had van een ontplofte kerstboom. Hij zuchtte diep. 'Arya Consinealis, kan ik jou dan echt geen middag alleen laten met een zolder vol kerstspullen?' Hij schudde de ergste glitter van zich af, maar realiseerde zich dat het nauwelijks nut had omdat het gewoon veel te veel was. Bij iedere stap die hij zette vlogen de glitters alle kanten op, maar toch leek hij niet te stoppen met glinsteren. Hij schudde zijn hoofd, maar een lach kon hij niet onderdrukken. Hoe kon hij ook, met dat ongelofelijk drukke meisje dat zelf ook onder de glitters zat? Hij wees naar een hoek van de woonkamer. 'Ik raad je aan die leeg te halen, er wordt straks een kerstboom bezorgd die nog opgetuigd moet worden. Je weet wel, zo'n echte boom. Ik hoop dat jullie niet alle kerstballen kapot gegooid hebben, anders wordt dat een kale boel. Hij lachte nu wat openlijker en keek nog een naar de veroorzaakte chaos. 'Ik zou het heel lief van je vinden als je je kerstcreativiteit wilt beperken tot deze woonkamer, zodat we in ieder geval nog in de andere huizen op een serieuze manier kunnen vergaderen. Ga nou die krans maar ophangen en doe de deur op slot, dan hoef je niet nog meer mensen onder te glitteren.' Hij gebaarde dat ze door kon gaan met wat ze dan ook wilde doen en liep zelf al in de richting van de trap, zodat hij zich kon ontdoen van de vele glitters die zijn lichaam nu sierden.

Ergens was het toch wel een opluchting dat Levi niet boos op haar werd, anders had ze hem een gehele preek moeten geven over de kerstgedachte en dat hij haar toch echt niets aan kon doen deze dagen. Daarna wel, maar dan had ze de kans dat hij het weer vergeten was of het niet meer nodig vond aangezien ze toch wel heel lief was. Soms was ze wel lief, ze had nog niemand pijn gedaan en ze had niet geprobeerd er een tweede keer vandoor te gaan. Arya keek om toen hij begon te praten en volgde zijn blik richting de hoek van de kamer. Hij had een kerstboom gekocht. Of ja, laten kopen.
'Sarah! Kom uit die keuken, we moeten opruimen anders past de boom er niet meer in,' ze liep richting de keuken, sleurde het andere meisje naar buiten en samen staarden ze naar de enorme troep die in de hoek gestapeld lag.
'Dit kon nog wel eens een probleem worden...' Met overduidelijk twijfel in haar blik keek Sarah naar Arya, echter wilde zij daar niets van weten. Die boom moest en zou komen, dat had ze sowieso al met Levi willen overleggen, dus dan moest er ook plek zijn. 'Wacht! Ik heb bezems zien staan in dat schuurtje. Blijf hier, níet weggaan.' Sarah rende ervandoor terwijl Arya achter bleef om zich af te vragen waar ze in godsnaam heen zou moeten gaan. Een paar minuten later kwam Sarah terug met een hark en een bezem, die je eigenlijk voor een tuin gebruikte, maar het was ook heel goed te gebruiken in huis. Na een half uurtje werk, was de hoek helemaal leeg. Alle troep lag aan de andere kant van de kamer, wat het vrij moeilijk maakte om rond te lopen, maar daar hadden zij niet zo'n probleem mee. De boom was nog niet aangekomen, dus ging Sarah de keuken nog even in en ging Arya verder met de versieringen. De kerstballen en piek lagen al klaar om in de boom te gaan, net als de lichtjes en slingers, maar de kransen moesten nog steeds opgehangen worden. Immers had Levi dat een beetje verpest de eerste keer.

Na een hoop schrobben was Levi wel redelijk toonbaar. Het was vervelend dat er nog enkele glitters in zijn haar zaten, maar die zouden er vanzelf wel uitgaan als hij nog een keer douchte. Hier en daar vond hij nog een glitter, maar gelukkig was het niet meer zo erg als het was. Wanneer hij beneden kwam zou hij wel opnieuw bestuift worden met die dingen, maar dat was een zaak voor later. Of voor nooit. Hij hoorde namelijk de auto voor het huis parkeren en wist dus ook dat er een kerstboom aan kwam. Daarvoor had hij zijn mannen eerder die dag op een omweg gestuurd en hoewel ze wat verbaasd hadden geklonken, hadden ze zonder morren gedaan wat Levi ze op had gedragen. Normaal vierden ze eigenlijk geen kerst, een kaartje naar de familie was het meeste dat ze deden. Dit jaar ging het dus anders worden, dankzij die twee krankzinnige meiden. Op weg naar beneden klopte hij even op de deur van Karin, maar die snauwde dat hij weg moest gaan en dat deed hij dus ook. Op dit moment zou hij haar niet dwingen om naar beneden te gaan en mee te doen aan de kerstactiviteiten zoals het optuigen van een kerstboom, niet als haar hormonen daar heel duidelijk nee tegen zeiden. Zwangere Karin was geen pretje, soms kwam ze hele dagen haar kamer niet uit en moest Levi maar regelen dat er wat te eten in haar kamer kwam. Niet handig.
Beneden was het een ongelofelijke rotzooi in het ene gedeelte van de woonkamer, wonderbaarlijk opgeruimd in de andere hoek. De deur kon nog net open en zo werd de kerstboom, die precies in het huis paste, naar binnen gebracht. Het was een gigantisch ding, maar niet te groot voor de woonkamer. Een goede kerstboom, vond Levi. Dat hadden zijn mannen best goed gedaan en het was nu aan de vrouwen om dat ding op te tuigen. Mits ze daar nog zin in hadden, als je zag wat voor een schade ze hadden aangericht in de woonkamer, viel best te beredeneren dat ze daar geen zin meer in hadden. Maar op één of andere manier geloofde Levi niet dat Arya ooit moe zou worden.

Zodra de boom binnen werd gedragen, klom Arya bovenop Sarah en lachend vielen ze samen in de puin die ze aan de kant gelegd hadden. Uiteindelijk kwamen ze toch weer overeind en begonnen de boom op te tuigen. Vanuit haar ooghoek zag Arya hoe haar vriendin af en toe richting een van Levi's mannen keek, die overduidelijk ook zijn blik op haar gericht had. Het was niet de eerste keer dat ze dit zag gebeuren, die twee waren al een tijdje met elkaar aan het flirten en geen van beide deed er iets mee. Een zucht verliet haar lippen, ze zou het wel even regelen voor Sarah. Met een schaar knipte ze een stukje van de boom af, pakte het trappetje en hing de tak aan de lamp, met een rood strikje eromheen. Ze gaf Sarah een duw, zodat ze tegen de jongeman aan botste en samen met hem vlak onder het takje stond. 'Doe maar gewoon alsof het mistletoe is, iedereen weet wat er dan gebeurt en jullie willen het al een tijdje, niet zo moeilijk doen.' Aan hun blikken kon Arya zien dat ze misschien iets te snel was geweest, sneller dan zij in ieder geval, maar dat wilde niet zeggen dat ze zo makkelijk op ging geven.
'Arya, doe normaal! Je kan niet gewoon zeggen dat ik iemand moet zoenen als,' voor Sarah door kon praten, onderbrak Arya haar al.
'Oké, we doen het wel eerlijk, kies maar iemand uit waarmee ik moet zoenen onder de geïmproviseerde mistletoe en dan doe jij het ook. Het is maar zoenen Sarah, niet iets waar je een hartverzakking van krijgt.' Ze trok een wenkbrauw naar haar vriendin op, maar al snel veranderde haar uitdrukking. Ze zag Sarah glimlachen en wist instinctief, te laat dat wel, wie ze zou kiezen.
'Best, ga jij Levi maar zoenen dan,' dat zorgde wel voor attentie in de kamer, terwijl Arya wit weg trok. Het lukte niet vaak om Arya in een hoek te krijgen, figuurlijk gezien dan, maar dit keer was het Sarah wel gelukt en ze wist dat haar vriendin hier niet zo makkelijk uit ging komen. 'Wat is Arya, was dat niet wat je bedoelde? Ik dacht dat zoenen zo makkelijk was!' De grijns op haar gezicht werd zichtbaar.
'Ja, zoenen is inderdaad makkelijk, als de persoon in kwestie niet anderhalf keer zo groot is als ik ben,' haar ogen knepen samen, de overige redenen wist iedereen wel.

Hij had best geamuseerd toegekeken hoe Arya en Sarah bezig waren geweest, ook hij had de steelse blikken tussen één van zijn mannen en het tweede meisje opgemerkt. Hij was alleen niet van plan er iets tegen te doen, maar Arya had besloten er wel iets vóór te doen. Dat bracht een glimlach op zijn gezicht, ware het niet dat Sarah een stuk terughoudender was dan haar beste, drukke vriendin. Hoewel, dat had Levi gedacht. De uitkomst van het gesprek was dat hij met Arya moest gaan zoenen en dan zou Sarah zoenen met de jongeman die ze stiekem wel heel erg leuk vond. Hij fronste, maar schudde toen resoluut zijn hoofd. 'Ik peins er niet over om met Arya te zoenen, zeker niet als zij daar zelf bezwaren tegen heeft. Er is geen enkele reden voor, omdat jullie elkaar toevallig leuk vinden.' Zonder nog een woord te zeggen keerde hij zich om en liep hij de trap op. Een lachje was leuk, maar hij liet niet met zich sollen. Zelfs om de kerstgedachte ging hij dat niet doen. Hij was en bleef de grote baas en had hier geen zin in. Zonder nog aan te kloppen liep hij de kamer van zijn halfzus binnen, die verontwaardigd keek toen hij zomaar binnen kwam walsen. 'Ik dacht dat ik nee had gezegd,' beet ze hem kwaad toe, maar keek toen verwonderd naar een paar glitters die van Levi af vielen en trok een wenkbrauw op. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik ben hier dan ook niet om je iets te vragen, gewoon even hier zitten. En die glitters heb ik niet bedacht. Het is onze woonkamer zo kersterig dat zelfs ik ermee besmet ben geraakt.'

Arya had de neiging om tegen haar beste vriendin te snauwen. Alles wat ze de afgelopen weken bereikt had met Levi, dat hij haar langzaam iets vrijer liet, tot dat hij het zelfs niet erg vond dat ze van zijn woonkamer een enorme troep gemaakt hadden, was waarschijnlijk nu verpest. 'Aan jou kan je dingen echt overlaten hoor,' de blik die ze haar vriendin toe wierp, zei genoeg over haar gedachtes, terwijl ze omdraaide en naar de keuken beende. De deur gooide ze met een klap dicht. Wat Sarah niet wist, was dat ze Levi nog nodig gehad had. De hoop dat hij een beetje met de kerstgedachte beïnvloed was, zorgde ervoor dat ze hem iets had willen vragen, wat ze anders echt nooit gedaan zou hebben. Sarah had dat nu verpest. Ze had iedereen kunnen zeggen en Arya had ze gezoend, dat was het punt niet, maar Sarah had moeten weten dat Levi niet tot de mogelijkheden behoorde. Ze had ten eerste de grap verpest, maar ook het humor van zowel Arya als Levi. Echt een top plan.
Na even afgekoeld te zijn, liep ze terug de woonkamer in en begon alle troep die op de grond lag in een zak te gooien. Ze zag hoe Sarah haar kant op kwam om te helpen, kwam overeind en stak haar hand op. 'Ik heb je hulp niet nodig.' Het was echt niet eerlijk om op deze manier tegen haar vriendin te praten, zeker niet nadat ze haar gezicht zag, maar Arya ging er nu niets meer tegen doen. Uiteindelijk was alles klaar en ze gooide de zakken weg, er lagen nog wel wat glitters, maar die ging ze niet weg krijgen. Ze liep richting de slaapkamer, deed de deur achter zich dicht en gooide haar kleding in de hoek. Nadat Arya haar japon aan had getrokken, ging ze in bed liggen en trok de dekens over haar hoofd heen. Haar hersenen draaiden op volle toeren, er moest een manier zijn om toch nog te krijgen wat ze wilde.

De kerststemming was voor Levi redelijk gedaald en hoewel kerstavond nog met een aantal van zijn mannen had doorgebracht, was het feest niet lang doorgegaan. De boom stond als een half aangeklede kersttrofee in de woonkamer, maar bracht eerder een pijnlijk ongemakkelijk moment boven dan de gezelligheid die bij kerst hoorde. Misschien dat dat morgen over zou zijn, konden de meiden dan verder gaan met hun kerstdrukte alsof er niets aan de hand was. Maar ergens vermoedde hij dat daar meer voor nodig was dan een nachtje slapen en hij was benieuwd of hij daar gelijk in had.
Na een paar uur beneden gezeten te hebben, veel sneller dan hij normaal zou doen, ging hij naar boven. Hij controleerde nogmaals of Karin wat nodig had, die nu in een stuk beter humeur was dan daarvoor. De glitters die van Levi af waren gevallen toen hij bij haar was gekomen, hadden een glimlach op haar gezicht gebracht. Kerst was dan ook iets wat vreugde zou moeten brengen, geen pijn en verdriet. Nu hij er zeker van was dat ook zijn halfzus, voor wie hij had gezworen om te zorgen, alles had wat ze op dit moment nodig had, ging hij naar zijn eigen kamer en kleedde hij zich om. Wel, uit. Hoewel het winter was, droeg Levi niets dan een boxer toen hij onder de warme dekens van zijn bed kroop. In plaats van direct in slaap te vallen, keek hij nog een hele tijd naar het plafond. Gedachten speelden door zijn hoofd, herinneringen kwamen voorbij. Dit was de eerste kerst zonder Ryan en eigenlijk voelde hij zich ongelofelijk eenzaam. Karin was dan wel zijn halfzus, op dit moment voelde hij zich meer en meer van haar verwijderd door haar huidige staat. Ryan, met wie hij de druk van het werk altijd had gedeeld en dus ook kerst mee had gevierd, was er niet. Kon nu dus ook niet helpen met het op orde krijgen van zijn gedachten en al helemaal geen advies geven wat hij met de brutaliteit van de twee meiden aan moest. Ze waren eigenlijk te ver gegaan vandaag en dat hadden ze duidelijk gemerkt, maar Levi had zo snel geen goede oplossing geweten en was maar weggelopen. Niet echt de juiste oplossing. Hij zuchtte, sloot zijn ogen nog eens. Maar slapen ging er nog niet in zitten.

Heel voorzichtig sloot Arya de deur van haar slaapkamer, ze had er geen zin in dat Sarah toevallig wakker zou worden en dan natuurlijk zou vragen wat ze precies ging doen. Nee, dat hoefde haar vriendin niet te weten. Sowieso was ze nog boos over wat erdie middag gebeurd was. Sarah had beter na moeten denken dan Levi te kiezen, iedereen had kunnen bedenken dat hij zo ongeveer de domste keuze was om te maken. Wat dacht ze nou, dat de baas van dit stelletje zich voor zo'n spel zou lenen? Dom. Er was geen ander woord voor te bedenken.
Ondertussen, nadat ze over de gang geslopen was, kwam ze bij Levi zijn kamer aan. Zachtjes klopte ze, om daarna toch de deur te openen. Het verbaasde haar al dat de deur open was, ergens had ze wel gedacht dat Levi deze op slot zou doen. Ongeveer de helft van haar lichaam werd zichtbaar in de kamer, het andere stuk bleef achter de deur zodat ze er ook heel snel vandoor kon gaan, mocht dat nodig zijn. Plus het was niet zo netjes om meteen iemands slaapkamer binnen te stormen. 'Levi?' Als hij nog niet wakker was, dan waarschijnlijk nu wel, uit ervaring wist ze dat dit soort mensen nooit heel diep sliepen. 'Heb je even tijd? Ik wil je wat vragen,' hij snapte nu vast ook wel dat ze dit privé wilde houden, anders kwam ze niet midden in de nacht naar hem toe. Sterker nog, ze wist niet eens zeker of dit wel het goede idee was dat het in haar hoofd had geleken. Immers stond ze wel in alleen een japon op de gang, wat ook nog eens een stuk kouder was dan gedacht. Nee, ze had hier wat beter over na moeten denken.

Hij had de zachte voetstappen al lang op de gang gehoord, was dan ook niet verbaasd toen Arya ineens op zijn deur klopte. Want het was Arya, iemand anders zou niet zomaar in het midden van de nacht zijn slaapkamer durven te betreden. Hij ging overeind zitten, keek naar het figuurtje in de deuropening en gebaarde dat ze binnen mocht komen. 'Het is midden in de nacht en ik slaap niet, dus het lijkt er verdacht veel op dat ik wel tijd heb,' zei hij op een droge toon. Ze mocht de deur trouwens wel even achter zich sluiten, het was verdraaid koud op de gang en in zijn kamer was het tenminste nog een beetje warm.
Het voelde alsof het heel normaal was voor Levi om zomaar, midden in de nacht, dames in zijn kamer te ontvangen die hem iets te vragen hadden. Eigenlijk was dat helemaal niet het geval, maar iedereen was ervan op de hoogte dat Levi zich niet zomaar zou laten verrassen. 'Ik hoop dat je me komt vertellen dat je morgen iets met die kerstboom gaat doen, maar dat zal vast niet de reden zijn dat je midden in de nacht naar me toe komt.' Het was een grapje, maar het kwam er vrij droog uit. Hij hees zichzelf nog wat verder overeind en gebaarde dat ze best ergens plaats mocht nemen, op het voeteneinde van zijn bed of een stoel, wat zij wilde. Blijven staan was ook zowat.

Voorzichtig sloot ze de deur achter haar rug, even bleef ze staan, maar besloot uiteindelijk toch het gebaar niet te negeren en ging zo ver mogelijk van hem vandaan, op het uiteinde van zijn bed zitten. Ze was dan misschien heel zelfverzekerd wanneer ze in de woonkamer was, dat was voor een groot gedeelte ook haar schild, zodat mensen niet wisten wat ze echt dacht. Daarbij was Levi de helft van de tijd toch niet in zijn eigen huis, Arya wist beter wat ze bij zijn mannen kon flikken dan bij hem. Hoewel het accepteren van de glitter douche toch wel een verrassing was geweest, zelfs al was het niet echt haar schuld geweest.
'Ik weet dat ik waarschijnlijk de laatste persoon ben van wie je dit gesprek accepteert, maar alsjeblieft, kap me niet af.' Een klein beetje schuw keek ze hem aan. Waarschijnlijk was dit pas de tweede keer dat hij haar zonder make-up, met haar haren door de war zag. De eerste keer was toen hij haar uit haar eigen huis haalde, sindsdien had ze hier altijd make-up gedragen tot ze in haar kamer verdween en dan zag hij haar meestal niet. 'Als jij, op welke manier dan ook, ervoor kon zorgen dat Ryan er nu was. Dat je nog een keer Kerst met hem kon vieren... Zou je er alles aan doen om dat mogelijk te maken, of niet?' Natuurlijk wist ze hoe persoonlijk die vraag was, maar ze kende zelf het antwoord er ook op. Hij was niet de enige die mensen verloren had en Arya kende het verdriet dat in je schuilde tijdens de feestdagen. Het waren over het algemeen dagen die je liever oversloeg dan dat je ze vierde, zeker als de dood van je geliefde nog niet zo lang geleden was. Echter was dat ook precies waarom ze erover begon, hij was niet de enige die iemand mistte.

Hij had niet zozeer aandacht aan het uiterlijk van het meisje besteed, hoewel ze er een stuk minder zelfverzekerd uitzag als ze op deze manier gekleed ging, met warrige haren en zonder make-up. Hij zuchtte, wachtte af tot ze verder zou praten en kreeg toen direct zin om haar een klap te verkopen, om haar maar direct af te leren over Ryan te praten. Wonder boven wonder wist hij zich in te houden, wat een geluk voor Arya was. 'Ik denk niet dat dat ertoe doet, Arya. Ryan is dood, ik kan hem op geen enkele manier terugbrengen. Als je iets wilt vragen, doe het dan anders. Ander kan je weer teruggaan naar je kamer, ik bespreek dit soort dingen namelijk niet met jou.' De toon in zijn stem, die bij het ontvangen van het meisje nog wel redelijk vriendelijk was geweest, had ondertussen alle mogelijke warmte uit de ruimte gezogen en bevroor de kamer nu. Hij meende het, hij ging Ryan niet met Arya bespreken. Ten eerste omdat hij niet geloofde dat het haar echt kon schelen wat hij zou antwoorden, ze zocht alleen maar een reden om door te kunnen gaan op een volgend onderwerp. Op zijn schuldgevoel inspelen zeker, ze mocht het proberen. Misschien had ze het iets anders kunnen aanpakken, deze manier was namelijk mislukt. Grandioos mislukt. Hij leunde tegen de muur aan, keek het meisje strak aan en wachtte af. Hij had eigenlijk geen enkel idee, had ze de brutaliteit om te blijven zitten en haar verhaal af te maken, of ging ze weer weg? Hij sloeg zijn armen over elkaar en bleef zo zitten. Benieuwd was hij zeker, maar hij bleef volhouden dat hij haar ongelofelijk onnadenkend had gevonden met die woorden. Ze bereikte er niets mee, behalve dat hij geen zin meer had in een gesprek van welke soort dan ook.