Arya & Levi voor de zoveelste keer

Zodra ze hoorde wie Sarah precies mee had genomen, was de opluchting duidelijk te zien op haar gezicht. In eerste instantie had ze Levi en zijn mannen willen vervloeken dat ze zo laks waren dat een of andere groep Sarah mee had kunnen nemen, maar nu bleek dat het de politie was en dat Sarah weer vrij was, was Arya alleen maar opgelucht. Opluchting die makkelijk te zien was, maar ook zij had gezien hoe Levi naar haar keek en ze wist heel goed dat er nu mensen in haar buurt zouden blijven. Waarschijnlijk zou ze niet meer zo vrij rond kunnen lopen. Immers was de kans dat ze er nu vandoor zou gaan echt een stuk groter. Dit had ze pas één keer eerder geprobeerd - met Sarah erbij - en dat was niet heel goed gegaan, juist omdat het andere meisje het eng vond en er niet over de ontsnapping na was gedacht, echter was ze nu alleen en kon ze het een stuk beter plannen.
'Je hebt mijn kleding kapot gemaakt vannacht, dus bij deze leen ik een van je overhemden, dat je het weet,' ze glimlachte naar Levi, terwijl ze een shirt uit zijn kast plunderde. Meer had ze dan ook niet nodig, het was lang genoeg voor haar om door te gaan als een jurk. 'En als je het niet erg vindt, dan ga ik nu naar mijn eigen kamer. Jij hebt vast genoeg te regelen aangezien de politie je nu gevonden heeft. Ik spreek je nog wel eens Levi, bij voorkeur als je weer in verstaanbare taal gaat praten en dat vervelende Russisch wat ik niet versta de deur uit gooit.' Ze liep langs de mannen in de deuropening, die nog voor haar aan de kant gingen ook, waarna ze inderdaad haar eigen kamer bezocht. Het was wel slim om normale kleding aan te doen wanneer je van plan was te ontsnappen. Alleen een overhemd, zonder lingerie, was al vragen om problemen, laat staan in de buurt waarin ze zich bevond. Iedere idioot zou proberen haar te nemen en dat ging ze voorkomen, als het even kon.

'Houd mensen in haar buurt, bij het raam en bij de deuren. Nu Sarah weg is heeft ze geen reden om te blijven en juist zij is van waarde als we de politie tegen komen,' zei Levi in het Russisch tegen zijn mannen, zonder zijn blik af te wenden van het meisje dat nu als een speer naar haar eigen kamer ging. Een van de mannen liep weg om te regelen wat er moest gebeuren, Levi liep met een andere mee naar de ruimte waar alle hectiek zich had verzameld. Als hij had gedacht dat gisteren een ramp was geweest, was vandaag pas echt een enorm drama. Het was negen uur in de ochtend en er zaten al mensen met sterkedrank aan tafel, er werd druk gepraat en niemand leek een idee te hebben van wat ze moesten doen. Levi zuchtte. Voor dit soort dingen had hij graag iemand gewild die hem bij kon staan, hem kon helpen en met hem de beslissingen kon maken, maar helaas was die persoon nu al een tijdje weg. Hij beet even op zijn lip bij de gedachte daaraan, maar op dit moment was er helaas geen tijd voor rouw. Niet om zijn overleden vriend, niet om zijn overleden mannen. Er moest actie ondernomen worden en met dit zooitje ongeregeld ging daar niets van komen. 'Bekken dicht!' bulderde hij, in verstaanbare taal, door de ruimte. Gesprekken vielen in het midden stil, mannen die rondliepen stonden als verstijfd. Niemand had zin in een woedende Levi, dus hielden ze zich liever gedeisd. Langzaam kalmeerde iedereen, werden er zitplekken gezocht en het bleef redelijk stil. Levi haalde even diep adem. Hier had niemand zich op voorbereid, hij het minst van allen. De brutaliteit van de politie. Eigenlijk zouden ze het hoofd van het meisje af moeten hakken en als pakketje naar vaderlief sturen, om duidelijk te maken dat hij dat soort dingen niet had moeten flikken. Maar misschien was dat nog wat drastisch. Stop, gedachten terug naar nu. Hij keek iedereen in de ruimte even aan en haalde toen zijn schouders op. 'Jullie weten eigenlijk wel wat jullie moeten doen, stelletje stomkoppen. Bij ontdekking van onze basis, wordt plan Q in werking gezet. Jullie weten de situatie, aan het werk.' Hij blafte de laatste drie woorden en langzaam leek het tot zijn mannen door te dringen. Ze moesten wat doen. Levi had dan misschien niet verwacht dat dit ging gebeuren, er waren wel voorbereidingen getroffen. En nu was het tijd die in werking te stellen.

Het was erg lastig om de grijns van haar lippen te krijgen nu ze wist dat Sarah weer veilig was. In haar eigen kamer - immers was het nu echt haar kamer en niet meer die van de twee meiden, Sarah zou hier niet meer verblijven - gooide ze Levi z'n overhemd op de grond in de hoek en plukte wat kleding uit de kast. Het was een gewone spijkerbroek, zwarte top en een leren jasje. Niets speciaals. Was eigenlijk ook niet bedoeld om speciaal te zijn, ze moest er goed in kunnen bewegen en het mocht niet al te koud zijn. Zwarte schoenen gingen aan haar voeten en haar haren bond ze in een staart. Meestal zag ze er wat vrouwelijker uit dan nu het geval was, echter wist Levi allang dat ze zou proberen ervandoor te gaan. Er was geen reden om nu stiekem te gaan doen, er moest zich alleen een mogelijkheid voordoen.
Arya gooide de deur open om naar beneden te lopen en knalde ongeveer tegen de man bij de deur aan, die duidelijk niet had verwacht dat ze al naar buiten kwam. Verbaasd trok ze een wenkbrauw op. 'Ik ga naar de keuken, geen zorgen, je mag mee lopen als je wilt!' Lief glimlachte ze, om daarna wel door te lopen. In de woonkamer waren Levi en flink wat van zijn mannen aanwezig (er stond geen ruimte in je stukje dus ik koos maar gewoon de woonkamer) en onmiddellijk gooide ze haar handen over haar oren. 'Ik weet het, ik weet, dit is niet voor mij bestemd maar ik probeer alleen maar in de keuken te komen, let alsjeblieft niet op mij.' Zonder de meesten een blik waardig te gunnen verdween ze de keuken in, samen met de man die haar volgde. Ze sloot zelfs de deur om Levi wat privacy te geven met zijn mannen, hoewel je eerder kon zeggen dat zij zich van hen afsloot. Om verscheidene redenen, natuurlijk.

Het meisje dat met haar brutale hoofd voorbij kwam lopen, had de mannen weer afgeleid. Levi zuchtte, herhaalde zijn opdracht nogmaals. 'Q,' was het enige wat hij zei, wat weer beweging bracht in zijn gelederen. Een paar hield hij er apart, met de expliciete opdracht op de ramen en deuren in het huis in de gaten te houden als Arya vrij rondliep. Het beste was eigenlijk om het meisje gewoon op te sluiten, maar zoiets wilde hij niet hoeven maken. Het meisje moest maar gewoon blijven, zich realiseren dat het geen zin had als ze zich ging verzetten. Helaas was dat nog niet het geval.
Goed, terug naar plan Q. Hun uitvalsbasis was ontdekt, dus binnen enkele uren moest dit met de grond gelijk gemaakt worden. Daarna zouden ze moeten verhuizen naar één van de andere uitvalsbasissen die in de omgeving bestonden. Of in het buitengebied. de Q in het plan van Levi stond voor het gebouw waar ze heen gingen verhuizen. In de komende twee uur was het voor iedereen noodzaak om zijn shit bij elkaar te rapen, te rouwen om de doden en om de explosieven die hem of haar toegewezen waren, op de juiste plek in het gebouw te leggen. Levi zelf had de ontsteker, dus er kon vrij weinig misgaan in dit geval. Hij kwam zelf ook overeind, het werd tijd om zijn geliefde zus in te lichten over wat er ging gebeuren. Ook zij moest haar spullen bij elkaar rapen en zich klaar maken voor het vertrek naar een volgende woning. Eentje die hopelijk niet door de politie gevonden was. En Arya? Die zouden ze geblindeerd moeten vervoeren, voor het geval ze anders contact kon leggen met haar vader. Beter het zekere voor het onzekere nemen.

Terwijl ze in de keuken bezig was met een flink aantal eieren kapot te maken voor het roerei dat ze wilde gaan maken, was Arya al drie stappen verder met haar plan. Het zou niet lukken om er nu vandoor te gaan, zelfs al wilde ze dat wel heel graag. Sarah was veilig en daar hoefde ze in haar poging dus geen rekening mee te houden, echter was ze te gretig om weg te komen en Levi wist het. Iedereen lette op haar, zelfs als het zou lukken om de man in de keuken bewusteloos te krijgen. Niemand zou haar nu uit het oog verliezen, Arya was vrij zeker dat ze dan niet meer voor Levi durfden te verschijnen en ergens verbaasde haar dat nog niet ook. Daar kwam nog bij dat ze geen idee had hoe ze hier weg moest komen - als het haar zou lukken om in de straatjes te verdwijnen - aangezien ze de buurt hier niet kende. Er was geen andere optie dan rustig blijven waar ze was, doen wat Levi vroeg en ondertussen steeds een beetje haar eigen plan bijschaven.
Na een tijdje ging Arya, met een flinke bak roerei in haar ene hand en een vork in de andere, weer de woonkamer binnen, waar ze Levi aantrof met nog wat van zijn mannen. De mannen waren druk bezig met allerlei spullen verzamelen en naar buiten slepen. Nieuwsgierig hield ze hen in de gaten. 'Gaan we verhuizen?' Haar blik ging richting Levi terwijl ze tegen hem sprak. 'En als je ook ei wilt, dan moet je het lief vragen!' Ze plaagde. Pestte. Iets in die trant, geen sprake van dat hij haar roerei ging krijgen. Levi was prima in staat om zijn eigen ontbijt te maken en ze was ook nog eens niet zijn kokkin. Als dat het geval was, dan wilde ze wel iets beter betaald krijgen. Seks was een prima ruilmiddel, daar niet van, maar het dekte niet echt in de onkosten. 'Krijg ik een eigen kamer of trek ik in het volgende huis gewoon bij jou in? Heb je daar ook zo'n uitgebreide keuken? Ben ik in staat die te gebruiken? Anders ga ik het eten inpakken hoor, ik ben niet van plan om de hongerdood te sterven enkel omdat jullie bang zijn van de politie.'

In ieder geval was iedereen nu bezig. Er kwam schot in de zaak. Dan kon hij nu zijn aandacht op andere dingen focussen. Daarbij had hij niet gedacht dat hij zijn aandacht aan het meisje zou moeten geven, maar het bleek toch het geval te zijn. Hij besloot maar gewoon te doen. 'We moeten inderdaad verhuizen. De volgende keer staan ze met een legermacht voor de deur en dat kunnen we niet gebruiken. Ik kan begrijpen dat jij daar niets op tegen zou hebben, maar helaas gaat het niet gebeuren.' Hij volgde met zijn blik enkele mannen die de kamer binnen kwamen met explosieven, waarna hij zich weer tot het meisje wendde. 'Je zult ons nieuwe onderkomen vast en zeker prachtig vinden. Meer ruimte dan we hier hebben en uiteraard is de keuken van hoog niveau. Ik kan jou toch niet zomaar in een schamele keuken neerzetten, lieve Arya?' Plagen, dat kon hij ook wel ja. Dat had ze vast wel gemerkt onder de hand. 'Als ik jou was, zou ik wat spullen bij elkaar gaan rapen die je mee wilt nemen. Ik vind het moeilijk om toe te geven, maar we hebben nog niet zo heel veel goederen in ons nieuwe optrekje. Als je vanavond iets bijzonders wilt eten, moet je daar de ingrediënten ook voor meenemen. Verder zal het allemaal wel loslopen.' Hij glimlachte onschuldig naar het meisje. 'Er is daar ook veel ruimte buitenshuis, misschien kunnen we zelfs aan je training beginnen. Zoals ik je beloofd had.'

'Hm, ik denk dat ik het wel leuk zou vinden om te zien wat er gebeurd als de politie binnen valt met een legermacht. Sarah heeft de vorige keer al het plezier daarbij gehad, het zou toch zonde zijn als ik zoiets niet mee mag maken?' Een ondeugende blik stond in haar ogen. Ja, ze had het eigenlijk wel mee willen maken, maar wel als Levi wakker zou zijn. Ze wilde weten hoe hij haar dan tegen zou houden, aangezien ze wel degelijk van plan was om met de politie mee te gaan als ze zouden komen. Ach, misschien kwam ze er ooit nog wel achter en anders ging ze zelf wel naar het bureau, dat was altijd nog een optie.
'Persoonlijk vind ik trainen met jou in de slaapkamer een beter idee, maar als jij het graag open en bloot op het veld wilt doen waar al jouw mannen er ook wat van kunnen leren, kan ik daar vast wel mee leven!' De toespelingen. Arme Levi, hij zou weten ook dat hij met haar sliep, zij bond er in ieder geval geen doekjes omheen. 'Maar geen zorgen, ik zal wat spullen gaan pakken en vertel je midgets dat ik niet van plan ben om er vandoor te gaan. Het zou stom zijn om een poging te wagen terwijl al je mannen op en neer lopen in het huis en jij ook nog eens aanwezig bent. Ik ben niet dom, ik weet wanneer iets kans van slagen heeft en ik weet dus ook dat dat nu in ieder geval niet het geval is. Komt nog bij ook dat ik wel zou willen weten wat er gebeurd als ik een poging onderneem, al is dat voor later.' Zou hij haar opsluiten? Misschien. Hij had haar eerder opgesloten, maar toen had hij zijn handen vol en nu was dat toch minder het geval. Hoewel het vast makkelijker was om haar gewoon in de kelders te gooien dan rond te laten lopen. Allerlei gedachtes speelden door haar hoofd terwijl ze de rest van het eten op het aanrecht zette, om daarna naar boven te lopen en spullen - kleding, sieraden, make-up en schoenen - in een tas begon te gooien. De tas zou uiteindelijk niet te dragen zijn, echter was dat makkelijk op te lossen. Geen enkel meisje zou haar eigen tas dragen als er zoveel mannen aanwezig waren in huis die ook nog eens allemaal een stuk sterker waren. Dat soort dingen moest je gewoon slim aanpakken.